2 Przygotował: mgr inż. Maciej Lasota

Transkrypt

1 Laboratorium nr 2 1/7 Język C Instrukcja laboratoryjna Temat: Wprowadzenie do języka C 2 Przygotował: mgr inż. Maciej Lasota 1) Wprowadzenie do języka C. Język C jest językiem programowania ogólnego zastosowania (przeznaczenia) i należy do najpopularniejszych języków programowania na świecie. Był i jest nadal ściśle związany z systemem operacyjnym Unix, dla którego został opracowany i stworzony (większość kodu źródłowego Unix'a zostało napisane w języku C). Język C wyposażony jest w podstawowe typy danych, instrukcje sterujące, instrukcje grupowe, instrukcje pętli i podprogramy (funkcje). Nie zapewnia natomiast wieloprogramowości, współbieżności czy też metod synchronizacji, nie ma w nim też instrukcji do manipulowania na ciągach znaków, zbiorach, listach czy też całych tablicach (dodatkowe biblioteki umożliwiają taką funkcjonalność np. pthread-lib, IPC itp.). Przykładowy program w języku C: #include <stdio.h> #include <stdlib.h> #define PI 3.14 float global= ; //zdefiniowana stała //zmienna globalna int main(void) { int a; int b; int wynik; printf("podaj liczbe a: "); scanf("%d",&a); //podajemy liczbe a printf("podaj liczbe b: "); scanf("%d",&b); //podajemy liczbe b wynik = (a+b); //dodawanie dwoch liczb a i b printf("wynik dodawania: %d\n",wynik); printf("wynik dodawania: %d\n",(a+b)); /* Tu wyswietlam liczbe PI zadeklarowana jako "stala" oraz zmienna globalna "global"*/ } printf("zmienna globalna: %4.1f\n",global); printf("stala: %4.4f\n",PI); return (0);

2 Laboratorium nr 2 2/7 2) Typy danych, deklaracja stałych, zmiennych. Podstawowe typy danych: Nazwa typu Rodzaj Liczba bitów Wartość min Wartość max int całkowity short int całkowity krótki long int całkowity długi unsigned int całkowity bez znaku unsigned short int całkowity krótki bez znaku unsigned long int całkowity długi bez znaku char znakowy unsigned char znakowy bez znaku float rzeczywisty pojedynczej precyzji 32-3,4E+38 3,4E+38 double rzeczywisty podwójnej precyzji 64-1,7E+308-1,7E+308 long double rzeczywisty długi 64-1,7E+308-1,7E+308 void typ pusty (bez wartości) Deklaracja stałej: const [typ danych] [nazwa stałej]; Przykład: const int liczba = 2; // stała całkowita Deklaracja zmiennej: [typ danych] [nazwa zmiennej]; Przykład: int liczba; // zmienna całkowita float liczba2 = 2.0; // zmienna rzeczywista + inicjalizacja char znak; // zmienna znakowa char test='a'; // zmienna znakowa + inicjalizacja Wartości do zmiennych możemy przypisywać za pomocą operatora przypisania =, każda zmienna oraz instrukcja w języku C zakończona jest znakiem średnika ;.

3 Laboratorium nr 2 3/7 3) Operatory arytmetyczne, relacji, logiczne oraz bitowe. Operatory arytmetyczne: * mnożenie, / dzielenie, + dodawanie, - odejmowanie, % modulo (zwraca resztę z dzielenia). Operatory specjalne: +=, przykład x += 2; --> x = x + 2; -=, przykład x -= 2; --> x = x 2; *=, przykład x *= 2; --> x = x * 2; /=, przykład x /= 2; --> x = x / 2; %=, przykład x %= 2; --> x = x % 2; Operatory inkrementacji i dekrementacji: ++prefiks, postfiks++, --prefiks, postfiks--. Operatory relacji: == równy, <= mniejszy lub równy, >= większy lub równy, < mniejszy niż, > większy niż,!= negacja. Operatory logiczne: && iloczyn logiczny (AND), suma logiczna (OR),! negacja logiczna (NOT). Operatory bitowe: & koniunkcja bitowy (AND), alternatywa bitowa (OR), ^ suma modulo (EXOR), ~ negacja.

4 Laboratorium nr 2 4/7 4) Wyświetlanie danych. Podstawową funkcją do wyświetlania danych w języku C jest funkcja printf(). Funkcja ta zadeklarowana jest w pliku nagłówkowym <stdio.h>. Ogólna postać tej funkcji wygląda następująco: int printf(const char *format,...); lub int printf( format, arg1, arg2,...); Funkcja printf() posiada co najmniej jeden argument tzw. format, będący stałą łańcuchową (const char). Może ona przyjmować ciąg argumentów, każdy argument zostaje wstawiony w odpowiednie miejsce formatu rozpoczynające się od znaku %. Tak stworzony napis zostaje wyprowadzony na standardowe wyjście (stdout -> ekran monitora). Istotną rzeczą jest to, aby liczba argumentów odpowiadała specyfikatorom formatu w tekście formatującym. Pierwszym argumentem funkcji printf() jest tekst formatujący czyli stała znakowa. Znak procenta oznacza rozpoczęcie tzw. specyfikatora formatu. Specyfikator formatu pozwala na wprowadzenie w jego miejsce wartości kolejnych argumentów funkcji printf() (wyjątek stanowi %%, który umożliwia wprowadzenie znaku % ). Znak \ w tekście formatującym umożliwia wprowadzenie tzw. znaków specjalnych. Specyfikator formatu ma postać: % [flaga] [szerokość] [.precyzja] [modyfikator] typ Typ:

5 Laboratorium nr 2 5/7 Modyfikator: Precyzja: Określa dokładność liczby zmiennoprzecinkowej, czyli liczbę miejsc po przecinku. Szerokość: Określa minimalną szerokość pola w znakach dla argumentów znakowych, oraz ilość liczb przed przecinkiem dla argumentów liczbowych. Flaga:

6 Laboratorium nr 2 6/7 Znaki specjalne:

7 Laboratorium nr 2 7/7 5) Wprowadzanie danych. Podstawową funkcją do wczytywania danych w języku C jest funkcja scanf(). Funkcja ta zadeklarowana jest w pliku nagłówkowym <stdio.h>. Ogólna postać tej funkcji wygląda następująco: int scanf(const char *format,...); lub int scanf( format, &arg1, &arg2,...); Funkcja scanf() wczytuje dane ze standardowego wejścia (stdin -> klawiatura) i przekształca je na odpowiednie wartości w zależności od specyfikatora formatu. Pierwszym argumentem funkcji scanf() jest stała znakowa tzw. format. Specyfikatory formatu rozpoczynają się identycznie jak funkcji printf() od znaku %. Argumenty do funkcji scanf() przekazujemy w postaci wskaźników dlatego też używamy przed nazwami argumentów znaku &. Specyfikatory formatu używane w funkcji scnaf() są identyczne jak w funkcji printf(). Dodatkowo też można używać modyfikatorów z funkcji printf(). Używanie modyfikatora dla liczb całkowitych (%ld, %li, %lx, %lo, %lu) powoduje, że wczytana wartość traktowana jest jak long int lub jak unsigned long int. Używanie modyfikatora dla liczba zmiennopozycyjnych (%lf, %le, %le) powoduje, że wartość traktowana jest jak double. Specyfikatory formatu: