JAZDA W STYLU WESTERN W REKREACJI CZ. IV

Transkrypt

1 JAZDA W STYLU WESTERN W REKREACJI CZ. IV W poprzednim artykule nie opisałem szczegółowo wędzidła zwykłego typu snaffle bit, co spowodowało święte oburzenie... Jeszcze raz chcę poinformować, że artykuły te piszę na potrzeby szeroko rozumianej rekreacji, lecz skoro jest takie zainteresowanie to posłużę się przepisem AQHA: wędzidło typu snaffle bit oznacza wędzidło z pierścieniami O, D lub wędzidło zawiasowe o średnicy do 100 mm. Światło pierścienia powinno być wolne od części wodzy, czanek, lub innych dodatków, powodujących powstanie dźwigni. Ścięgerz musi mieć przekrój okrągły, owalny lub jajowaty, a metal, z którego jest wykonany musi być gładki niczym nieowinięty (może również być nałożony metal ale także gładki). Elementy ścięgierza powinny mieć średnicę co najmniej 8 mm średnica mierzona jest w odległości 25 mm od pierścienia, powinna maleć do środka wędzidła. Ścięgierz może być dwu- lub trzyczęściowy, w przypadku trzyczęściowego część środkowa może być pierścieniem o średnicy max. 32 mm, leżącą płasko w pysku konia. Dodatkowe wyposażenie wędzidła to pasek skórzany, który zakładamy na pierścienie. Pasek ten zabezpiecza koński pysk przed wciąganiem pierścieni do pyska konia przez niewłaściwe pociąganie (szarpanie) wodzami w prawą lub lewą stronę. Wsiadanie i zsiadanie. Mając osiodłanego konia zawsze przed wsiadaniem sprawdzamy, czy wszystkie paski mocujące siodło są wystarczająco naciągnięte. Podchodzimy do konia z lewej strony. Zdjęcie 1 ZDJĘCIE NR 1. Przyjmujemy frontową pozycję twarzą do konia. Dzięki takiemu ustawieniu możemy z łatwością obserwować głowę, jak też i zad konia, co ułatwia nam kontrolę nad 1

2 koniem. W lewą rękę bierzemy wodze, tak, aby nie były zbyt krótkie, ponieważ będą działały na konia wywołując reakcję cofania się, lecz również nie mogą być zbyt luźne, ponieważ w momencie niekontrolowanego ruchu konia do przodu będziemy potrzebowali zbyt dużo czasu na zebranie wodzy i zatrzymanie konia za ich pomocą. Zdjęcie 2 W lewej ręce trzymamy wodze i tą samą ręką chwytamy za grzywę konia przed przednim łękiem siodła, natomiast prawą ręką chwytamy za rożek przy siodle. (ZDJĘCIE NR 2). Zdjęcie 3a Zdjęcie 3b Lewą stopę umieszczamy w lewym strzemieniu tak, aby czubek buta skierowany był w stronę łopatki, co w znakomity sposób zapobiega uderzeniom, czy też naciskom na brzuch konia. Następnie przenosimy ciężar naszego ciała na lewą nogę umieszczoną w strzemieniu (ZDJĘCIE NR 3A). Następnie energicznie i płynnie (starając się nie wciągać na konia) podnosimy się na lewej nodze trzymając ramiona prosto. (ZDJĘCIE NR 3B). Wzrok mamy skierowany przed siebie, przekładamy prawą nogę nad siodłem i zadem konia na prawą stronę siodła i siadamy wygodnie, umieszczają prawą stopę jak najszybciej w strzemieniu. Zsiadanie 2

3 wymaga dokładnego odwrócenia postępowania jak przy wsiadaniu. Wsiadanie i zsiadanie wymaga wielokrotnego powtarzania. Podczas zsiadania dużym problemem jest niespokojny ruch konia, celowo pomijam ten problem, ponieważ na tym etapie podczas pierwszych prób zsiadania potrzebna jest pomoc ze strony trenera lub instruktora, który w razie potrzeby przytrzyma na konia. Zdjęcie 4 Pozycja w siodle. Siedzimy wygodnie w siodle, nasze pośladki wsparte są o tylny łęk siodła, nogi luźno opuszczone, łydki delikatnie przylegają do boków konia, kolana nie ściskają konia, a wręcz przeciwnie są odsunięte od końskich boków. Biodra, ramiona i kręgosłup są rozluźnione, ręce lub ręka (w zależności od sposobu trzymania wodzy) wyciągnięte do przodu znajdują się przed rożkiem siodła. Mając taką pozycję sprawdzamy, czy mamy dobraną właściwą długość puślisk. W stylu western jeździmy na trochę dłuższych puśliskach niż w jeździe klasycznej. Samodzielne dopasowanie długości puślisk z ziemi nie jest praktykowane, gdyż najlepszą metoda sprawdzania jest stanie w strzemionach tak, aby nasz pięty znajdowały się poniżej podbicia i sprawdzamy, czy przestrzeń pomiędzy naszymi pośladkami a siedziskiem siodła jest wystarczająco duża sprawdzamy czy nasza dłoń da się luźno włożyć w tą przestrzeń jeśli tak oznacza to, że osiągnęliśmy maksymalną długość strzemion. W miarę zaawansowania treningów będziemy wiedzieć, jaka długość jest najlepsza. Po dopasowaniu długości puślisk sprawdzamy, czy nasz dosiad jest zrównoważony. Jestem zwolennikiem dwóch linii biegnących prostopadle do ziemi. Pierwsza linia to bark biodro. Konstrukcja siodła westernowego nie pozwala na ustawienie pięty tak, by ta linia przebiegała przez tył 3

4 pięty, co jest możliwe i wymagane w jeździe klasycznej, w przypadku jazdy w stylu western przy takim ułożeniu pięty musielibyśmy pochylić się zbytnio do przodu, co byłoby wytrąceniem z równowagi. Druga linia przebiega przez przód kolana i czubek buta, przesunięcie stóp do przodu doprowadza do zaniku współpracy z koniem i jeździec staje się pasażerem, a nie reżyserem jazdy. Stopy głęboko ułożone w strzemionach, pięty niżej niż podbicie stopy. Ten dosiad daje nam harmonię, współpracę konia z jeźdźcem. WODZE. W rekreacji nie używamy dwóch oddzielnych wodzy. Sposób trzymania wodzy generalnie można podzielić na dwa sposoby: oburącz i jedną ręką (ZDJĘCIE NR 5A). Oburącz jest to sposób, który poza rekreacją używany jest przy szkoleniu młodych koni i często przy wprowadzaniu korekt treningowych, przy wykonywaniu trudnych elementów szkolenia, często w rozgrzewce przed zawodami. Przekładamy prawą wodzę przez kark konia na jego lewą stronę, a lewą wodzę na prawą stronę, następnie chwytamy dwie wodze po lewej stronie szyi konia lewą ręką i dwie wodze po prawej stronie szyi konia prawą ręką. Regulujemy długość wodzy tak, aby nie było zbyt dużego nacisku na wędzidło i staramy się trzymać dłonie prostopadle do ziemi. Dłonie całe zaciśnięte na wodzach, kciuki zamykają uścisk na wodzy, ręce wyciągnięte do przodu znajdują sie przed gruszką siodła. Charakterystyczne jest utworzone półkole z wodzy pomiędzy lewą i prawą ręką. To półkole świadczy o prawidłowym trzymaniu wodzy i rozluźnieniu w łokciach i ramionach (ZDJĘCIE NR 5B). Zdjęcie 5a Zdjęcie 5b 4

5 SPOSÓB KALIFORNIJSKI Wodze trzymane są w lewym ręku. Ręka uniesiona jest nieco nad gruszką, wysunięta do przodu. Koniec wodzy trzyma się w prawej ręce w okolicy prawego biodra. Żadne palce ani mały, ani wskazujący nie są układane pomiędzy wodzą (ZDJĘCIE 5C). Zdjęcie 5c STYL REKREACYJNY Obie wodze trzymamy w lewej ręce z kciukiem na wierzch. Wodze przechodzą przez rękę pod małym palcem, są ułożone tak, żeby nie przechodziły pod kciukiem. Reszta wodzy trzymana jest w prawej ręce na wysokości prawego biodra. (ZDJĘCIE 5D). 5

6 Zdjęcie 5d TRZYMANIE WODZY W SPORTOWEJ JEŹDZIE JAK TEŻ W REKREACJI. Wodze trzymamy w dłoni trzymając je palcem wskazującym i przyciskając kciukiem - nadmiar wodzy spoczywa po prawej stronie jeżeli trzymamy wodze prawą ręką, a po lewej, jeżeli trzymamy wodze lewą ręką. (ZDJĘCIE NR 5E). Zdjęcie 5e Cdn. 6