FS Tax Monthly Polska Nr 5, maj 2010

Transkrypt

1 FS Tax Monthly Nr 5, maj 2010 CIT Nie jest warunkiem powstania różnic kursowych, aby obie potrącane wierzytelności były w walucie obcej W wyroku z dnia 9 kwietnia 2010 r. WSA w Warszawie (sygn. III SA/Wa 2134/09) wypowiedział się w kwestii zasad rozpoznawania dla celów CIT różnic kursowych przy regulowaniu zobowiązań w formie potrącenia. Zdaniem WSA, art. 15a ust. 7 ustawy o CIT wprost dopuszcza możliwość powstania różnic kursowych, przy uregulowaniu zobowiązań w wyniku potrącenia wierzytelności. Jednocześnie brak jest podstawy dla przyjęcia twierdzenia, że w przypadku uregulowania zobowiązań w formie potrącenia wierzytelności istnieje wymóg, aby obie wierzytelności były wyrażone w walucie obcej. Wydatki związane z emisją akcji nie stanowią kosztu uzyskania przychodów W dniu 2 marca 2010 r. Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach wydał indywidualną interpretację (sygn. IBPBI/2/ /09/MS) w przedmiocie możliwości ujęcia w kalkulacji podatku CIT wydatków związanych z emisją akcji. Organ podatkowy wyraził zdanie, iż neutralność podatkowa (transparentność) powiększenia kapitału zakładowego, wyraża się nie tylko w braku opodatkowania tego przychodu, ale też niemożności obciążenia kosztów działalności dla celów podatkowych wydatkami związanymi z jego uzyskaniem. W konsekwencji, zaliczenie przez podatnika wydatków poniesionych w związku z emisją akcji do kosztów uzyskania przychodów spowodowałoby zachwianie tej równowagi. Wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów W dniu 4 marca 2010 r. WSA w Rzeszowie wydał orzeczenie (sygn. I SA/Rz 4/10) w kwestii możliwości ujęcia przez podatnika jako koszt podatkowy wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. W ocenie WSA, skoro, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT, przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, to równocześnie nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego. Udzielone poręczenie lub gwarancja nie stanowią nieodpłatnego świadczenia Dnia 1 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał interpretację indywidualną (sygn. IBPBI/2/ /09/PC), w której odniósł się do kwestii

2 PricewaterhouseCoopers Nr 5, maj 2010 Strona 2 podatkowych związanych z nieodpłatnym udzieleniem podatnikowi poręczenia (gwarancji) przez jego spółkę dominującą. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, udzielenie bez wynagrodzenia przez spółkę dominującą poręczenia (gwarancji) w związku z uruchomieniem długoterminowego kredytu nie stanowi dla podatnika nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Potrącenie w koszty wydatków z tytułu należnych pośrednikom prowizji akwizycyjnych W dniu 29 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną (sygn. IPPB5/423-6/10-2/MB) odnoszącą się do kwestii właściwego momentu ujęcia dla celów CIT kosztów akwizycji. Zdaniem organu podatkowego, koszty z tytułu należnych pośrednikom prowizji akwizycyjnych powinny być - w związku z ich ujęciem w księgach rachunkowych jako zobowiązania zgodnie z przyjętym Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6 - traktowane za poniesione w momencie ich naliczenia od przypisu składki i tym samym uznawane za koszty uzyskania przychodu jednorazowo w momencie ich naliczenia na podstawie umowy agencyjnej od przypisu składki z związku z art. 15 ust. 4 i 4b w połączeniu z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Natomiast prowizje akwizycyjne zarachowane na 31 grudnia 2008 r. drugostronnie jako rozliczenia międzyokresowe kosztów bierne, które zostały w 2009 r. ujęte w księgach rachunkowych drugostronnie jako zobowiązania stanowią koszty uzyskania przychodów w 2009 r. VAT Brak możliwości dokonania odliczenia wynikającego z proporcji wstępnej nieprzekraczającej 2% jest sprzeczny z prawem wspólnotowym W dniu 13 kwietnia 2010 r. NSA wydał przełomowy wyrok (sygn. I FSK 532/09) w zakresie zgodności z prawem wspólnotowym przepisów ustawy o VAT ograniczających prawo podatników do odliczenia VAT naliczonego w przypadku współczynnika struktury sprzedaży mniejszego niż 2%. Zdaniem NSA, art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT ograniczający prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku współczynnika proporcji mniejszego niż 2% jest sprzeczny z przepisami Dyrektywy 2006/112 i stanowi naruszenie zasady neutralności opodatkowania VAT. Do obliczenia różnicy proporcji końcowej należy uwzględnić wysokość odliczenia faktycznie dokonanego w oparciu o proporcję wstępną. Art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT nie stanowi implementacji Dyrektywy 112, w konsekwencji jest z nią sprzeczny. Nabycie wierzytelności w drodze cesji na swoją rzecz i na własny rachunek nie stanowi umowy faktoringu W dniu 7 kwietnia 2010 r. WSA we Wrocławiu wydał orzeczenie (sygn. I SA/Wr 152/10) w sprawie klasyfikacji dla potrzeb podatku VAT czynności nabycia wierzytelności na własną rzecz i rachunek. W ocenie WSA, z usługą faktoringu mamy do czynienia, gdy świadczący tę usługę nabywa wierzytelność od dostawcy towarów lub usług, czyli podmiotu prowadzącego działalność opodatkowaną w rozumieniu ustawy VAT, przy czym nabycie następuje w warunkach stałej umowy między faktorem a zbywcą

3 PricewaterhouseCoopers Nr 5, maj 2010 Strona 3 wierzytelności. Ponadto faktor, w ramach takiej umowy, poza nabywaniem wierzytelności, z reguły świadczy względem faktoranta dodatkowe usługi. Jest to zatem umowa o charakterze złożonym i kompleksowym. Jeśli natomiast nabycie wierzytelności ma nastąpić na podstawie umowy jednorazowej z podmiotami, które nie zostały bliżej określone, a po dokonaniu cesji pomiędzy stronami umowy nie będą istnieć żadne dodatkowe zobowiązania, to w takiej sytuacji nie mamy do czynienia z umową factoringu. W konsekwencji, nie występuje umowa "ściągania długów", która podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych. Nabycie wierzytelności od cedenta podlega opodatkowaniu VAT W dniu 6 kwietnia 2010 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną (sygn. ILPP1/443-22/10-2/BD) w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT czynności nabycia wierzytelności. Zdaniem organu podatkowego, czynność nabycia przez podatnika wierzytelności od zbywcy (cedenta) jest świadczeniem usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Usługa ta polega na uwolnieniu cedenta od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia i jako wyłączona ze zwolnienia, zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy i nieobjęta obniżoną stawką podatku VAT, opodatkowana jest na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT według stawki 22%. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa usługa powinna zostać udokumentowana fakturą, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania usługi, jednak nie później niż w 7. dniu od dnia jej wykonania. Podstawę opodatkowania stanowi różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością, którą Spółka zapłaciła wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Import usług w ramach cash poolingu nie wpływa na współczynnik W dniu 25 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał indywidualną interpretację (sygn. IPPP1/443-75/10-4/ISz) w przedmiocie skutków w podatku VAT związanych z uczestnictwem w zagranicznej strukturze cash poolingu. Dyrektor Izby Skarbowej wyraził opinie, iż nabycie przez podatnika od banku zagranicznego w ramach umowy cash poolingu usług stanowiących import usług nie ma wpływu na wyliczenie współczynnika określonego w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka nie powinna uwzględniać odsetek płaconych w ramach transakcji zarządzania płynnością finansową i zarządzania płatnościami w walutach obcych, z tytułu których jest podatnikiem VAT, przy kalkulacji współczynnika zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Opodatkowanie VAT usług pośrednictwa finansowego świadczonych na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę w Szwajcarii W dniu 26 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał indywidualną interpretację (sygn. IPPP1/443-26/10-5/ISz) dotyczącą implikacji w podatku VAT wynikających ze świadczenia przez polskiego podatnika usług finansowych na rzecz spółki z siedzibą w Szwajcarii. W ocenie organu podatkowego, zawieranie kontraktów terminowych typu SWAP towarowy z podmiotem niefinansowym podlega opodatkowaniu VAT, zaś ze

4 PricewaterhouseCoopers Nr 5, maj 2010 Strona 4 względu na fakt, iż w analizowanym przez organ podatkowy przypadku odbiorcą usługi był podmiot szwajcarski, zarówno przed, jak i po pierwszym stycznia 2010 r., miejsce świadczenia przez podatnika usług pośrednictwa finansowego na rzecz tego podmiotu jest poza Polską. Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, iż do obrotu uzyskanego z tytułu kontraktów terminowych typu SWAP towarowych nie ma zastosowania art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, a zatem spółka powinna uwzględnić obrót realizowany w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Ponadto, w ocenie organu podatkowego, kwoty płacone przez spółkę na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu rozliczenia okresowych płatności swapowych oraz płaconych opłat serwisowych stanowią dla Spółki import usług. A zatem kwoty te nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. PODATKI MIĘDZYNARODOWE Najem sprzętu IT nie wymaga pobrania "podatku od źródła" w świetle polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania W dniu 8 marca 2010 r. WSA we Wrocławiu wydał orzeczenie (sygn. I SA/Wr 1857/09) w kwestii opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce należności z tytułu najmu sprzętu IT. Zdaniem WSA, najem sprzętu IT nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce, gdyż pomimo iż jest to urządzenie ułatwiające pracę nie można uznać go za urządzenie przemysłowe. W opinii sądu treść art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazuje, że jego ratio legis było inne. Przepis bowiem wyraźnie nie uzależnia opodatkowania od rodzaju działalności podatnika lub sposobu wykorzystania wynajmowanych urządzeń, ale od ich rodzaju określonego przez wskazanie ich zasadniczego przeznaczenia. W świetle definicji słownikowej określenia "przemysłowy", wynajmowany przez spółkę sprzęt nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest ze swej istoty przeznaczony do procesu masowej produkcji. Można wystąpić o nadpłatę podatku pobranego u źródła po uzyskaniu certyfikatu rezydencji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 25 marca 2010 r. wydał interpretację indywidualną (sygn. IPPB5/423-11/10-3/AS) w przedmiocie możliwości odzyskania pobranego podatku u źródła w przypadku uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej podatnika po dacie wypłaty należności (i pobraniu podatku u źródła). W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, uzyskanie przez podatnika po dniu dokonania pobrania podatku przez płatnika certyfikatu rezydencji (spełniającego wymogi określone w art. 4a pkt 12 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o CIT), potwierdzającego fakt rezydencji podatnika, upoważnia go do złożenia w trybie art. 75 Ordynacji podatkowej wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku.

5 PricewaterhouseCoopers Nr 5, maj 2010 Strona 5 PIT Koszty związane z realizacją CIRS (Currency Interest Rate Swap) nie są kosztem podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej W dniu 11 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał indywidualną interpretację (sygn. IPPB1/415-33/10-2/AG) w przedmiocie skutków w podatku PIT związanych z realizacją transakcji CIRS. Dyrektor Izby Skarbowej konkludował, że przychody uzyskane z tytułu realizacji transakcji walutowych CIRS stanowią przychody z kapitałów pieniężnych, określone w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT. W konsekwencji, dochody uzyskane z wyżej wymienionego tytułu podlegają opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30b ustawy o PIT. W sytuacji, gdy w wyniku realizacji transakcji walutowych wystąpi strata, jest ona stratą ze źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne. W konsekwencji, koszty poniesione w związku z realizacją umowy walutowej oraz strata poniesiona w momencie zakończenia CIRS i wzajemnym przekazaniu przez bank i klienta należnych im kwot bazowych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem dotyczą innego źródła przychodów. Skutki podatkowe umorzenia bądź sprzedaży certyfikatów w spółce komandytowo-akcyjnej wniesionych do niej w formie aportu W dniu 8 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej wydał indywidualną interpretację (sygn. IPPB3/ /09-3/AG) dotyczącą skutków podatkowych zbycia przez spółkę komandytowo-akcyjną certyfikatów wniesionych do niej uprzednio w formie aportu. W ocenie organu podatkowego, w przypadku zbycia przez spółkę komandytowoakcyjną certyfikatów inwestycyjnych (czy też ich umorzenia), przychód podatkowy stanowi cena należna osobowej spółce handlowej z tytułu sprzedaży / umorzenia przedmiotu wkładu. Natomiast kosztem uzyskania przychodów będzie koszt historyczny, tj. wydatek poniesiony na nabycie wnoszonych aportem certyfikatów w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów. Koszt ten podlega zwiększeniu o ewentualne wydatki poniesione przez podatnika w związku z dokonanym aportem do spółki komandytowo akcyjnej, również niezaliczone do kosztów podatkowych z uwagi na ich bezpośredni związek z objęciem w tej spółce ogółu praw i obowiązków. Moment uzyskania dochodu z odsetek z lokaty środków pieniężnych w zagranicznym funduszu inwestycyjnym W dniu 12 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał indywidualną interpretację (sygn. ILPB2/415-13/10-3/JK), w której odniósł się do kwestii momentu rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku PIT z tytułu odsetek ze środków pieniężnych ulokowanych w zagranicznym funduszu inwestycyjnym. Organ podatkowy uznał, iż w świetle art. 17 ust. 1 pkt 2 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o PIT momentem uzyskania przychodu (dochodu) z tytułu odsetek ze środków pieniężnych ulokowanych w zagranicznym funduszu inwestycyjnym jest chwila postawienia ich do dyspozycji podatnika, czyli moment przelewu, tj. obciążenia rachunku podmiotu wypłacającego odsetki.

6 PricewaterhouseCoopers Nr 5, maj 2010 Strona 6 Kontakt z nami Wydatki dotyczące szkoleń dla członków rady nadzorczej płatne przez bank będą stanowiły przychód z działalności wykonywanej osobiście W dniu 2 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał indywidualną interpretację w przedmiocie skutków podatkowych finansowania przez bank szkoleń na rzecz członków rady nadzorczej. Organ podatkowy wyraził zdanie, iż wartość finansowanych przez bank kosztów szkolenia członków rady nadzorczej będzie stanowiły dla nich nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście. Camiel van der Meij (22) camiel.van.der.meij@pl.pwc.com Tomasz Szczepanik (22) tomasz.szczepanik@pl.pwc.com Jakub Żak (22) jakub.zak@pl.pwc.com Maciej Wilczkiewicz (58) maciej.wilczkiewicz@pl.pwc.com Robert Jurkiewicz (22) robert.jurkiewicz@pl.pwc.com Wiktor Szczypiński (22) wiktor.szczypinski@pl.pwc.com