PL 217202 B1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 217202 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 394657 (22) Data zgłoszenia: 22.04.2011 (51) Int.Cl. C06B 25/32 (2006.01) C06B 25/34 (2006.01) C06B 25/00 (2006.01) C06B 31/30 (2006.01) C06B 31/00 (2006.01) F42B 1/00 (2006.01) (54) Materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem, zawierający proszek glinowy albo chloran (VII) amonu i proszek glinowy oraz sposób otrzymywania ładunków takiego materiału wybuchowego (43) Zgłoszenie ogłoszono: 05.11.2012 BUP 23/12 (73) Uprawniony z patentu: INSTYTUT PRZEMYSŁU ORGANICZNEGO, Warszawa, PL ZAKŁAD PRODUKCJI SPECJALNEJ GAMRAT SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, Jasło, PL BUMAR SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, Warszawa, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 30.06.2014 WUP 06/14 (72) Twórca(y) wynalazku: ANDRZEJ ORZECHOWSKI, Warszawa, PL DOROTA POWAŁA, Zielonka, PL KRYSTYNA BOCHEŃSKA, Jasło, PL BOGDAN FLORCZAK, Warszawa, PL ANDRZEJ CHOLEWIAK, Jasło, PL
2 PL 217 202 B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem, zawierający proszek glinowy albo chloran(vii) amonu i proszek glinowy oraz sposób otrzymywania ładunków takiego materiału wybuchowego za pomocą odlewania. Znane są materiały wybuchowe - odlewane, stanowiące mieszaniny polimerycznego lepiszcza, kruszących materiałów wybuchowych i proszku glinowego albo stanowiące mieszaniny ww. składników z dodatkiem chloranu(vii) amonu. Według amerykańskiego patentu US 6955731, typowy skład materiału wybuchowego zawierającego kruszący materiał wybuchowy, lepiszcze, proszek glinowy - dodatek energetyczny przyczyniający się do podniesienia temperatury wybuchu oraz chioran(vii) amonu - utleniacz poprawiający bilans tlenowy plastycznego materiału wybuchowego, jest następujący: 30-55% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego - np. oktogenu, 10-15% części wagowych lepiszcza - polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi, 20-40% części wagowych proszku glinowego o wielkości cząstek z zakresu 20-500 nm, 15-35% części wagowych ChIoranu(VII) amonu o wielkości cząstek 11-100 m oraz 4-6% części wagowych plastyfikatora z katalizatorem sieciowania/utwardzania. Według brytyjskiego opisu patentowego GB 2466236, materiał wybuchowy może zawierać kruszący materiał wybuchowy, lepiszcze, proszek glinowy i chloran(vii) amonu, na przykład 20% części wagowych heksogenu, 12% części wagowych polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi, o masie cząsteczkowej wynoszącej około 2000, sieciowanego diizocyjanianem izofronu (IPDI), 43% części wagowych chloranu(vll) amonu oraz 25% części wagowych proszku glinowego. Według artykułu zamieszczonego na str. 18-6 w materiałach konferencyjnych niemieckiego Instytutu Technologii Chemicznej, zatytułowanych 25th International Annual Conference of ICT- Energetic Materials - Analysis, Characterization and Test Techniques ; (Karlsruhe, Niemcy, 1994 r.), materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem, wykorzystywany do prac pod wodą składa się z 88% części wagowych mieszaniny heksogenu, proszku glinowego i chioranu(vii) amonu oraz 12% części wagowych polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi. Według brytyjskiego opisu patentowego GB 2170494 A, materiał wybuchowy może zawierać 50-75% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego (korzystnie 55-65% części wagowych), 10-40% części wagowych lepiszcza (korzystnie 15-25% części wagowych) np. polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi lub żywicy epoksydowej oraz 10-30% części wagowych proszku glinowego o wielkości cząstek 2-100 m. Powyższe zakresy zawartości składników potwierdza następujący skład materiału wybuchowego zawierającego proszek glinowy (podany na str. 18-10 w ww. materiałach konferencyjnych): 67% części wagowych heksogenu, 18% części wagowych proszku glinowego oraz 15% części wagowych polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi. Znanym plastyfikatorem lepiszczy materiałów wybuchowych jest adypinian dioktylu (polski opis patentowy PL 180343 oraz Standaryzacyjna Publikacja Sojusznicza NATO (dotycząca uzbrojenia) - Allied Ordnance Publication - AOP-39 pt. Guidance on the Assessment and Development of Insensitive Munitions (IM) ; NSA; Bruksela; Belgia; 2010; str. L-17). Znane sposoby otrzymywania odlewanych ładunków materiałów wybuchowych polegają na: wprowadzeniu krystalicznych, kruszących materiałów wybuchowych, proszku glinowego opcjonalnie z dodatkiem chioranu(vii) amonu do ciekłej mieszaniny lepiszcza, korzystnie kilkuetapowo, zaczynając od najmniejszej do największej frakcji kruszących materiałów wybuchowych i wymieszaniu wszystkich składników do uzyskania jednorodnej masy, którą następnie wlewa się do form odlewniczych pod zmniejszonym ciśnieniem, w celu jej odpowietrzenia. Role form odlewniczych mogą spełniać korpusy, głowice amunicji, zazwyczaj pocisków artyleryjskich i rakietowych oraz bomb i torped. Mieszanie składników materiału wybuchowego oraz zalewanie form odlewniczych często odbywa się w podwyższonej temperaturze, pod zmniejszonym ciśnieniem, przy jednoczesnym poddaniu form odlewniczych wibracjom. Po operacji odlewania, ładunki materiałów wybuchowych pozostają w formach odlewniczych, w podwyższonej temperaturze, przez co najmniej kilka dób. Podczas tego okresu ładunki materiałów wybuchowych ulegają procesowi utwardzania/sieciowania, przy aktywnym udziale środka utwardzającego/sieciującego. Powyższe operacje technologiczne mają na celu odpowietrzenie ładunków materiałów wybuchowych oraz zachowanie ich jednorodności i zwartości. Na przykład, według brytyjskiego opisu patentowego GB 2466236, ładunek materiału wybuchowego o masie 9,96 kg, o składzie: 20% części wagowych heksogenu, 12% części wagowych polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi, o masie cząsteczkowej wynoszącej ok. 2000 wraz
PL 217 202 B1 3 ze środkiem sieciującym/utwardzającym - diizocyjanianem izofronu, 43% części wagowych chioranu(vii) amonu i 25% części wagowych proszku glinowego, jest otrzymywany w wyniku dodania do ww. lepiszcza pozostałych ww. składników, wymieszania ich oraz odlania tak otrzymanej mieszaniny w temperaturze 60 C do polietylenowego pojemnika (formy odlewniczej), a następnie - w wyniku utwardzania mieszaniny w powyższej temperaturze przez 7 dób. Na przykład, według brytyjskiego opisu patentowego GB 2170494, materiał wybuchowy o składzie: 60% części wagowych nitroguanidyny, 20% części wagowych heksogenu i 20% części wagowych polibutadienu zakończonego grupami hydroksylowymi, jest otrzymywany w wyniku wymieszania ww. składników i odlania tak otrzymanej mieszaniny w temperaturze 49 C pod zmniejszonym ciśnieniem z przedziału 60,8-106,4 mm Hg, a następnie - w wyniku utwardzania w temperaturze 57 C przez 6 dób. W polskim opisie patentowym PL 161471 podano, że temperatura procesu mieszania składników materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zależna od ich fizykochemicznych właściwości, może dochodzić do 77 C. Z kolei, według polskiego opisu patentowego PL 180343, temperatura przetwórstwa materiałów wybuchowych zawierających polimeryczne lepiszcze może zmieniać się w zakresie od 65,5 C do 93,3 C. Istota materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy i chloran(vii) amonu, według wynalazku polega na tym, że składa się on z 10-90% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego, 8-40% wagowych lepiszcza stanowiącego kompozycję terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, żywicy epoksydowej oraz adypinianu dioktylu, 1-30% części wagowych proszku glinowego oraz 1-50% części wagowych chloranu(vii) amonu, przy czym lepiszcze składa się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu. Istota sposobu otrzymywania ładunków materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy i chloran(vii) amonu, według wynalazku polega na tym, że ustaloną masę ciekłego lepiszcza składającego się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu wlewa się do mieszalnika planetarnego, w którym utrzymuje się zmniejszone, ustalone ciśnienie w zakresie 20-50 mm Hg oraz temperaturę 80 C, miesza przez 10 minut, a następnie do ww. ciekłego lepiszcza dozuje się proszek glinowy i po 10 minutach mieszania, dodaje się kolejno trzy równe porcje mieszaniny krystalicznego, kruszącego materiału wybuchowego z chloranem(vii) amonu, mieszając po każdym dodaniu porcji przez 10 minut pod ww. ciśnieniem i w ww. temperaturze, po czym jednorodną masę materiału wybuchowego przelewa się pod zmniejszonym ciśnieniem do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, dozuje się materiał wybuchowy, korzystnie z szybkością 100 g/min, pod ustalonym ciśnieniem z zakresu 20-50 mm Hg, wąskim strumieniem do formy odlewniczej o temperaturze 80 C poddanej wibracjom, korzystnie o częstotliwości 11 Hz, a następnie, po zakończeniu dozowania masy materiału wybuchowego do formy odlewniczej, do objętości układu: forma odlewnicza - dozownik wprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji jeszcze przez 10 minut, po czym formę odlewniczą z ładunkiem materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób, gdzie następuje proces jego sieciowania/utwardzania. Istota odmiany materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy (nie zawierającego chloranu(vii) amonu), według wynalazku polega na tym, że składa się on z 10-90% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego, 1-30% części wagowych proszku glinowego oraz 9-40% części wagowych lepiszcza stanowiącego kompozycję terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, żywicy epoksydowej oraz adypinianu dioktylu, przy czym lepiszcze składa się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu. Istota odmiany sposobu otrzymywania ładunków materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy (nie zawierającego ChIoranu(VII) amonu), według wynalazku polega na tym, że ustaloną masę ciekłego lepiszcza składającego się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu wlewa się do mieszalnika planetarnego, w którym utrzymuje się zmniejszone, ustalone ciśnienie w zakresie 20-50 mm Hg i temperaturę 80 C, miesza przez 10 minut, a następnie do ww. ciekłego lepiszcza dozuje się proszek glinowy i po 10 minutach mieszania dodaje kolejno trzy równe porcje krystalicznego, kruszącego materiału wybuchowego, mieszając po
4 PL 217 202 B1 dodaniu każdej porcji przez 10 minut pod ww. ciśnieniem i w ww. temperaturze, po czym jednorodną masę materiału wybuchowego przelewa się pod zmniejszonym ciśnieniem do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, dozuje się materiał wybuchowy, korzystnie z szybkością 100 g/min, pod ustalonym ciśnieniem z zakresu 20-50 mm Hg, wąskim strumieniem do formy odlewniczej o temperaturze 80 C poddanej wibracjom, korzystnie o częstotliwości 11 Hz, a następnie, po zakończeniu dozowania masy materiału wybuchowego do formy odlewniczej, do objętości układu: forma odlewnicza - dozownik wprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji jeszcze przez 10 minut, po czym formę odlewniczą z ładunkiem materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób, gdzie następuje proces jego sieciowania/utwardzania. Zastosowanie materiału wybuchowego o składach według wynalazku umożliwia wypełnianie nim korpusów, głowic amunicji o skomplikowanych kształtach, zapewniając jego zadowalającą wytrzymałość mechaniczną uwarunkowaną bardzo dobrymi właściwościami Teologicznymi oraz wysoką energię wybuchu i siłę niszczenia (kruszność). Uzyskanie wysokich parametrów wybuchowych kompozycji wybuchowych zawierających polimeryczne lepiszcze, przejawiających się przede wszystkim odpowiednio dużą prędkością detonacji, wysoką temperaturą wybuchu oraz dużą ilością gazowych produktów wybuchu, jest możliwe dzięki znacznemu udziałowi w ich składzie kruszącego materiału wybuchowego, proszku glinowego oraz chioranu(vii) amonu. Jednocześnie, tego rodzaju materiały wybuchowe wykazują niską wrażliwość na bodźce mechaniczne - uderzenie i tarcie, bodźce termiczne - wolne i szybkie ogrzewanie, pobudzanie falą detonacyjną, uderzeniową, czy wyładowania elektrostatyczne, czyli na podstawowe zagrożenia środowiskowe, które mogą występować podczas eksploatacji amunicji. Ponadto, wszystkie składniki ww. materiałów wybuchowych według wynalazku charakteryzują się zadowalającą trwałością fizykochemiczną oraz wzajemną zgodnością kontaktową (kompatybilnością chemiczną), w tym także z materiałami konstrukcyjnymi wykorzystywanymi powszechnie w wyrobach zawierających materiały wybuchowe, zazwyczaj w amunicji i jej elementach. Wynalazek zostanie bliżej przedstawiony za pomocą poniższych przykładów. P r z y k ł a d I (materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy oraz chloran(vii) amonu oraz sposobu otrzymywania ładunku takiego materiału wybuchowego) Do mieszalnika planetarnego o pojemności 1,5 litra dodaje się kolejno 70 g terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 15 g żywicy epoksydowej oraz 75 g adypinianu dioktylu. Całość miesza się przez 10 min, w temperaturze 80 C pod zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym 30 mm Hg. Następnie do mieszalnika dodaje się jedną porcję proszku glinowego w ilości 150 g i miesza przez 10 minut, po czym dodaje się kolejno trzy równe porcje mieszaniny heksogenu i chioranu(vii) amonu, po 230 g każda, przy czym każda porcja zawiera 147 g heksogenu i 83 g chloranu(vii) amonu, mieszając przez 10 minut po dodaniu każdej porcji pod ww. ciśnieniem oraz w ww. temperaturze. Następnie masę materiału wybuchowego (wynoszącą 1000 g) przelewa się do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, po czym dozuje się materiał wybuchowy w postaci ciekłej wąskim strumieniem z szybkością 100 g/min tj. przez 10 min do formy odlewniczej poddanej wibracjom o częstotliwości 11 Hz, która znajduje się pod zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym 30 mm Hg. Następnie, do układu: forma odlewnicza - dozownik doprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji układu jeszcze przez 10 minut. Po zakończonym formowaniu, ładunek materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób. W wyniku realizacji opisanego wyżej przykładowego sposobu według wynalazku, otrzymuje się ładunek małowrażliwego materiału wybuchowego o masie 1000 g, gęstości 1740 kg/m 3, prędkości detonacji 7300 m/s i średnicy krytycznej wynoszącej 16 mm, składający się z 16% części wagowych lepiszcza (zawierającego 43,75% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 9,375% części wagowych żywicy epoksydowej i 46,875% części wagowych adypinianu dioktylu), 44,1% części wagowych heksogenu, 15% części wagowych proszku glinowego oraz 24,9% części wagowych chloranu(vii) amonu. P r z y k ł a d Il (materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem, zawierającego proszek glinowy oraz sposobu otrzymywania ładunku takiego materiału wybuchowego) Do mieszalnika planetarnego o pojemności 1,5 litra dodaje się kolejno 70 g terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 15 g żywicy epoksydowej oraz 75 g adypinianu dioktylu. Całość miesza się przez 10 min, w termperaturze 80 C pod zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym 30 mm Hg. Następnie do mieszalnika dodaje się jedną porcję proszku glinowego w ilości 150 g i miesza przez 10 minut, po czym dodaje się kolejno trzy równe porcje heksogenu po 230 g każda, mieszając po dodaniu
PL 217 202 B1 5 każdej porcji przez 10 minut pod ww. ciśnieniem oraz w ww. temperaturze. Następnie masę materiału wybuchowego (wynoszącą 1000 g) przelewa się do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, po czym dozuje materiał wybuchowy w postaci ciekłej wąskim strumieniem z szybkością 100 g/min tj. przez 10 min do formy odlewniczej poddanej wibracjom o częstotliwości 11 Hz, która znajduje się pod zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym 30 mm Hg. Następnie, do układu: forma odlewnicza-dozownik doprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji układu jeszcze przez 10 minut. Po zakończonym formowaniu ładunek materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób. W wyniku realizacji opisanego wyżej przykładowego sposobu według wynalazku, otrzymuje się ładunek małowrażliwego materiału wybuchowego o masie 1000 g, gęstości 1650 kg/m 3, prędkości detonacji 7500 m/s i średnicy krytycznej wynoszącej 10 mm, składający się z 16% części wagowych lepiszcza (zawierającego 43,75% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 9,375% części wagowych żywicy epoksydowej i 46,875% części wagowych adypinianu dioktylu), 69% części wagowych heksogenu oraz 15% części wagowych proszku glinowego. Zastrzeżenia patentowe 1. Materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem zawierającym polibutadien, żywicę epoksydową, adypinian dioktylu, wymieszanym z proszkiem glinowym, chloranem(vii) amonu oraz kruszącym materiałem wybuchowym w postaci indywiduum chemicznego, takiego jak heksogen, oktogen, nitroguanidyna, 3- nitro-1,2,4-triazol-5-on (NTO), 1,1-diamino-2,2-dinitroetylen (FOX-7), lub mieszaniny tego rodzaju indywiduów chemicznych, znamienny tym, że składa się z 10-90% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego, 8-40% części wagowych lepiszcza stanowiącego kompozycję terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, żywicy epoksydowej oraz adypinianu dioktylu, 1-30% części wagowych proszku glinowego oraz 1-50% części wagowych chloranu(vii) amonu. 2. Materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem, według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że lepiszcze składa się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu. 3. Sposób otrzymywania ładunków materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem zawierającym polibutadien, adypinian dioktylu oraz żywicę epoksydową, poprzez jego wymieszanie w podwyższonej temperaturze i pod zmniejszonym ciśnieniem z proszkiem glinowym, chloranem(vii) amonu oraz kruszącym materiałem wybuchowym w postaci indywiduum chemicznego, takiego jak heksogen, oktogen, nitroguanidyna, 3-nitro-1,2,4-triazol-5-on (NTO), 1,1-diamino-2,2-dinitroetylen (FOX-7), lub mieszaniny tego rodzaju indywiduów chemicznych, wlanie pod zmniejszonym ciśnieniem jednorodnej mieszaniny wszystkich ww. składników materiału wybuchowego do formy odlewniczej o podwyższonej temperaturze, przy jednoczesnym poddaniu jej wibracji, a następnie poddanie sieciowaniu/utwardzaniu materiału wybuchowego przez kilka dób w formie odlewniczej posiadającej podwyższoną temperaturę, znamienny tym, że ustaloną masę ciekłego lepiszcza składającego się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu wlewa się do mieszalnika planetarnego, w którym utrzymuje się zmniejszone, ustalone ciśnienie w zakresie 20-50 mm Hg i temperaturę 80 C, miesza przez 10 minut, dodaje do ww. ciekłego lepiszcza jedną porcję proszku glinowego i miesza przez 10 minut, a następnie - kolejno trzy równe porcje mieszaniny krystalicznego, kruszącego materiału wybuchowego z chioranem(vii) amonu, mieszając po każdym dodaniu porcji przez 10 minut pod ww. ciśnieniem i w ww. temperaturze, po czym jednorodną masę materiału wybuchowego przelewa się pod zmniejszonym ciśnieniem do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, dozuje się materiał wybuchowy, korzystnie z szybkością 100 g/min, pod ustalonym ciśnieniem z zakresu 20-50 mm Hg, wąskim strumieniem do formy odlewniczej o temperaturze 80 C poddanej wibracjom, korzystnie o częstotliwości 11 Hz, a następnie, po zakończeniu dozowania masy materiału wybuchowego do formy odlewniczej, do objętości układu: forma odlewnicza - dozownik wprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji jeszcze przez 10 minut, po czym formę odlewniczą z ładunkiem materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób, gdzie następuje proces jego sieciowania/utwardzania.
6 PL 217 202 B1 4. Materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem zawierającym polibutadien, żywicę epoksydową, adypinian dioktylu, wymieszanym z proszkiem glinowym oraz kruszącym materiałem wybuchowym w postaci indywiduum chemicznego jak heksogen, oktogen, nitroguanidyna, 3-nitro-1,2,4- -triazol-5-on (NTO), 1,1-diamino-2,2-dinitroetylen (FOX-7), lub mieszaniny tego rodzaju indywiduów chemicznych, znamienny tym, że składa się z 10-90% części wagowych kruszącego materiału wybuchowego, 1-30% części wagowych proszku glinowego oraz 9-40% wagowych lepiszcza stanowiącego kompozycję terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, żywicy epoksydowej i adypinianu dioktylu. 5. Materiał wybuchowy z polimerycznym lepiszczem, według zastrzeżenia 4, znamienny tym, że lepiszcze składa się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu. 6. Sposób otrzymywania ładunków materiału wybuchowego z polimerycznym lepiszczem zawierającym polibutadien, żywicę epoksydową, adypinian dioktylu, poprzez jego wymieszanie w podwyższonej temperaturze i pod zmniejszonym ciśnieniem z proszkiem glinowym oraz kruszącym materiałem wybuchowym w postaci indywiduum chemicznego, jak heksogen, oktogen, nitroguanidyna, 3- -nitro-1,2,4-triazol-5-on (NTO), 1,1-diamino-2,2-dinitroetylen (FOX-7), lub mieszaniny tego rodzaju indywiduów chemicznych, wlanie pod zmniejszonym ciśnieniem jednorodnej mieszaniny wszystkich ww. składników materiału wybuchowego do formy odlewniczej o podwyższonej temperaturze, przy jednoczesnym poddaniu jej wibracji, a następnie poddanie sieciowaniu/utwardzaniu materiału wybuchowego przez kilka dób w formie odlewniczej posiadającej podwyższoną temperaturę, znamienny tym, że ustaloną masę ciekłego lepiszcza składającego się z 20-60% części wagowych terpolimeru butadienu, akrylonitrylu i kwasu akrylowego, 5-20% części wagowych żywicy epoksydowej oraz 20-60% części wagowych adypinianu dioktylu wlewa się do mieszalnika planetarnego, w którym utrzymuje się zmniejszone, ustalone ciśnienie w zakresie 20-50 mm Hg i temperaturę 80 C, miesza przez 10 minut, dodaje do ww. ciekłego lepiszcza jedną porcję proszku glinowego i miesza przez 10 minut, a następnie - kolejno trzy równe porcje krystalicznego, kruszącego materiału wybuchowego, mieszając po dodaniu każdej porcji przez 10 minut pod ww. ciśnieniem i w ww. temperaturze, po czym jednorodną masę materiału wybuchowego przelewa się pod zmniejszonym ciśnieniem do termostatowanego dozownika o temperaturze 80 C, dozuje się materiał wybuchowy, korzystnie z szybkością 100 g/min, pod ustalonym ciśnieniem z zakresu 20-50 mm Hg, wąskim strumieniem do formy odlewniczej o temperaturze 80 0 C poddanej wibracjom, korzystnie o częstotliwości 11 Hz, a następnie, po zakończeniu dozowania masy materiału wybuchowego do formy odlewniczej, do objętości układu: forma odlewnicza - dozownik wprowadza się powietrze do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, nie przerywając wibracji jeszcze przez 10 minut, po czym formę odlewniczą z ładunkiem materiału wybuchowego umieszcza się w cieplarce w temperaturze 80 C na 5 dób, gdzie następuje proces jego sieciowania/utwardzania. Departament Wydawnictw UPRP Cena 2,46 zł (w tym 23% VAT)