Licencje, certyfikaty, świadectwa 2015-06-10 13:43:56
2 W Finlandii etykiety na wszystkich produktach muszą być dwujęzyczne, bowiem urzędowymi językami Finlandii są fiński i szwedzki. Oznakowania na produktach muszą precyzyjnie opisywać zawartość opakowania. Opakowania powinny być zgodne z wymaganiami środowiskowymi. Fińskie standardy bezpieczeństwa żywności uważane jest za jedne z najlepszych na świecie. Tak wysoką pozycję w rankingach Finlandia zawdzięcza kompleksowemu zarządzaniu łańcuchem dostaw. Finlandia stosuje unijne regulacje dotyczące przyznawania świadectw eksportowych i importowych. Posiada też własne regulacje obejmujące przyznawanie świadectw na świeże mięso, wyroby mięsne czy mięso mielone (nie licząc mięsa poddanego obróbce cieplnej) oraz jaj sprowadzanych do kraju. Produkty muszą być zaopatrzone w świadectwo zdrowia, które stwierdza, iż nie występują w nich pałeczki salmonelli. Oprócz kontroli jakości żywności, w Finlandii od dawna stosuje się kontrolę pod kątem bezpieczeństwa i jakości pasz dla zwierząt. Fińska Ustawa o paszach zawiera rozwiązania dotyczące jakości, bezpieczeństwa i identyfikowalności pasz zwierzęcych, natomiast większość aspektów obejmujących pasze zwierzęce jest regulowana zharmonizowanymi przepisami unijnymi. W Finlandii działają organizacje i instytucje państwowe, które wspierają sektor spożywczy. Oferują one usługi dla przedsiębiorców i rolników. Najważniejsza z nich - Biuro ds. Bezpieczeństwa Żywności EVIRA (Elintarviketurvallisuusvirasto) - jest agencją zajmującą się bezpieczeństwem i kontrolą fińskiej żywności, przeprowadzającą inspekcje jakości i bezpieczeństwa produktów spożywczych. Evira przeprowadza też badania naukowe, szacunki ryzyka, badania analityczne i diagnostyczne chorób zwierzęcych i bezpieczeństwa żywności na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Leśnictwa.
3 Unia Europejska, obok ogólnych standardów, posiada również specyficzne standardy dystrybucyjne dotyczące artykułów spożywczych. Dla wybranych grup produktów wymagane są dodatkowe kontrole, np. inspekcje pod kątem zewnętrznej jakości owoców i warzyw przeprowadzane są w oparciu o analizy stopnia ryzyka. Zarówno nabywcy, jak i dostawcy mogą również stosować standardy określone przez UNECE. Jest ona bazą wyjściową dla standardów europejskich. W przypadku owoców i warzyw, przepisy unijne zobowiązują państwa członkowskie do składania cotygodniowego raportu na temat importu, na przykład jabłek. W Finlandii instytucją odpowiedzialną za sporządzanie tego raportu jest Agencja ds. Wiejskich (Maaseutuvirasto MAVI). Ilości jabłek czy innych owoców, które mogą podlegać importowi, nie są jednak w żaden sposób limitowane. W całości podlegać certyfikacji musi import czosnku, a import grzybów będących pod ochroną jest limitowany i objęty systemem przyznawania świadectw. Oznakowanie produktów Fiński konsument chętniej wybiera produkty rodzimego pochodzenia. Są one z reguły uważane za bezpieczniejsze i jakościowo lepsze od ich zagranicznych odpowiedników. W Finlandii stosuje się różne oznaczenia na produkty spożywcze. Większość konsumentów jest przekonana, że produkt oznakowany ma wyższą jakością niż nieoznakowany. Znaki pochodzenia i jakości przyczyniają się do wzrostu sprzedaży i kreują lepszy wizerunek produktów i znaków firmowych. Produkty opatrzone znakiem jakości muszą być zatwierdzone przez ekspertów z instytucji państwowych, którzy decyzje podejmują w oparciu o percepcję produktu (jego smak, zapach, kolor, konsystencję), wartości odżywcze i skład chemiczny, ekologiczne opakowanie, oznakowanie produktu odpowiadające przyjętym zasadom legislacyjnym, informację o zastosowaniu, o pochodzeniu produktu. Znaki jakości i systemy oznakowania wydawane są przez prywatne firmy i organizacje. W Finlandii do obrotu handlowego upoważnia m.in. oznakowanie CE, system stosowany w krajach ETA. Symbol CE, wraz z informacją towarzyszącą, stwierdza wiążące prawnie poświadczenie przeprowadzenia i zakończenia procedury oceny zgodności. Oznacza ono przyjęcie przez producenta odpowiedzialności za wprowadzenie wyrobu na rynek.
4 Koncesje Zakres licencjonowanej działalności gospodarczej jest w Finlandii węższy, niż w niektórych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Tryb i kryteria uzyskiwania koncesji na prowadzenie działalności w niektórych dziedzinach określony jest w odrębnych ustawach i rozporządzeniach branżowych. We wniosku na otrzymanie koncesji istnieje zapis informujący o trybie odwoławczym w przypadku decyzji odmownej. Według ogólnej procedury apelacyjnej instancjami odwoławczymi są Sądy Wojewódzkie i Najwyższy Sąd Administracyjny. Prowadzenie działalności gospodarczej w tych branżach (koncesje) regulowane jest odrębnymi przepisami: kopalnie i zakłady wykorzystujące rudy kopalniane księgarnie, drukarnie, biblioteki, publikacja czasopism prowadzenie aptek; produkcja, przechowywanie i sprzedaż trucizn i substancji trujących produkcja, import, sprzedaż, przewożenie i magazynowanie substancji zawierających alkohol produkcja i sprzedaż napojów bezalkoholowych prowadzenie restauracji, hoteli, kawiarń, salonów bilardowych i temu podobnych produkcja i sprzedaż margaryn, serów itp. produktów przeznaczonych do konsumpcji handel nawozami sztucznymi, paszami i nasionami produkcja, przewóz, składowanie i sprzedaż środków wybuchowych, olejów łatwopalnych itp. projektowanie, produkcja i naprawa urządzeń elektrycznych; wytwarzanie i dystrybucja energii elektrycznej; produkcja energii elektrycznej dla innych, niż własne potrzeb prowadzenie banków depozytowych, innych instytucji kredytowych i lombardów prowadzenie działalności ubezpieczeniowej wykonywanie zawodu pośrednika handlowego, prywatnego detektywa i organizatora aukcji prowadzenie składów upoważnionych do wydania tzw. warrantów pośrednictwo mieszkaniowe budowa kolei publicznych telekomunikacja usługi pocztowe i drukowanie znaczków diagnostyka pojazdów utrzymanie lotnisk, transport lotniczy, produkcja samolotów i części zamiennych do nich
5 oraz naprawa samolotów prowadzenie cyrku, varieté, kin i innych tego typu pokazów publicznych produkcja, import i sprzedaż urzędowych orderów i medali, medali okolicznościowych, wyrobów z metali szlachetnych z próbą ochrona mienia i życia prowadzenie biur podróży organizacja i prowadzenie sprzedaży towarów wolnocłowych prowadzenie inwestycyjnych funduszy powierniczych prowadzenie biur maklerskich, działalności giełdowej; publiczny handel papierami wartościowymi oraz prowadzenie rejestrów akcyjnych pośrednictwo ubezpieczeniowe www.mg.gov.pl/files/upload/7904/blue%20guide%202014_pl.pdf
6