Babeszjoza Psów Dr n. wet. Łukasz Adaszek Department of Epizootiology and Clinic of Infectious Diseases, Faculty of Veterinary Medicine, University of Life Sciences Lublin
Co to jest babeszjoza? Babeszjoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyty krwi pierwotniaki z rodzaju Babesia, rzędu Apicomplexa. Przenoszona jest za pośrednictwem zarażonych kleszczy.
Co to jest babeszjoza? Babesia powoduje w organiźmie destrukcje erytrocytów, a przebieg choroby może być od lekkiego po bardzo ciężki z zagożeniem życia
Taksonomia Nazwa zwyczajowa: Babesiosis Królestwo Protista Gromada Apicomplexa Klasa: Piroplasmia Rząd: Babesiidae Rodzina: Babesia Gatunek: canis, gibsoni
Czynnik etiologiczny - BABESIA CANIS (4-5 µm) - B. CANIS CANIS - B. CANIS VOGELI - B.CANIS ROSSI - BABESIA GIBSONI (1-2 µm)
Epidemiologia Babesia canis i Babesia gibsoni są dwoma specyficznymi gatunkami powodujacymi zakażenia u psów: - Haemaphysalis leachi (B. canis rossi, Południowa Afryka) - Dermacentor reticulatus (B. canis canis, Europa)
-Rhipicephalus sanguineus ( B. canis vogeli, kraje tropikalne i subtropikalne)
Wybrane gatunki kleszczy jako wektory chorób zakaźnych i inwazyjnych u zwierząt z terenu Polski i Europy Pathogenesis
Objawy kliniczne Babeszioza może mieć przebieg: nadostry, ostry, przewlekły lub mieć postać subkliniczną. Kliniczny przebieg choroby jest często skorelowany ze stopniem parazytemii
Przebieg nadostry Gorączka Szok Śpiączka DIC Kwasica metaboliczna Śmierć
Postać ostra Anemia hemolityczna Żółtaczka Splenomegalia Powiększenie węzłów chłonnych Wymioty
Postać przewlekła Okresowa gorączka Anoreksja Utrata kondycji Powiększenie węzłów chłonnych
- Blade błony śluzowe psów z zakażeniem B. canis - hemoglobinuria
Żółtaczka
powiększenie wątroby
Objawy neurologiczne zaburzenia koordynacji niedowład drżenie mięśni oczopląs drgawki agresja wokalizacja.
Ostra niewydolność nerek Skąpomocz, bezmocz Białkomocz, komórki nabłonka kanalików nerkowych w moczu Podwyższone stężenie mocznika w surowicy i kreatyniny- dotyczy katabolizmu poddanych lizie erytrocytów
Koagulopatia Zaburzenia hemostazy, trombocytopenia = krwotoki DIC oraz dysfunkcja narządów
Inne objawy kliniczne Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) niedociśnienie niewydolność serca ostre zapalenie trzustki Zaburzenia kwasowo-zasadowe
Badanie hematologiczna - anemia normochromatyczna w ciągu pierwszych kilku dni po zakażeniu, a następnie makrocytarna, niedobarwliwa i regeneracyjna niski Ht małopłytkowość leukopenia
Biochemia azotemia (wysoki mocznik i poziom creatynine) zwiększone stężenie bilirubiny w surowicy kwasica niskie białko całkowite i poziom albumin, poziom albumin / globulin jako wskaźnik wysoka aktywność aminotransferaz i fosfatazy alkalicznej. Badanie moczu bilirubinuria hemoglobinuria białkomocz
Wyniki patologiczne Wysycenie tkanek hemoglobiną lub bilirubiną Powiekszenie wątroby oraz śledziony Powiększenie węzłów chłonnych Uszkodzenia naczyń, zapalenie naczyń Mikrozatory w wielu tkankach
Diagnoza - Wywiad (obecność kleszcza na powierzchni ciała psów) - badanie kliniczne
Wyniki badań laboratoryjnych
Identyfikacja w obrazie mikroskopu Rozmaz barwiony przez Romanovsky, metodą Wrighta, Giemsa lub Diff- Quick B. canis są duże, zazwyczaj występują pojedynczo lub w parach Mikroskopia elektronowa: mogą być stosowane w badaniach Laboratoryjnych do lepszego rozpoznawania pasożyta
parazytemia poziom 2-6%
Babesia gibsoni
Testy serologiczne Ze względu na trudności w wykrywaniu pasożytów Babesia, szczególnie w przewlekłych zakażeniach, immunodiagnostyka może być wykorzystywana do identyfikacji zakażeń
Większość konkretnych i najczęściej stosowanych testów do wykrywania przeciwciał babesia jest test pośredniej fluorescencji
Wyniki testu ELISA są bardziej wrażliwe i mniej szczegółowe niż FA Badanie ELISA jest częściej używanym badaniem niż seroepidemiologiczna diagnoza kliniczna
PCR Reaktywność krzyżową między Babesia canis i B. gibsoni rozróżnić można za pomocą PCR
W reakcji stosuje się pary starterów zaprojektowanych dla ssrna (18S r DNA)
Kolejność własnych primerów (Adaszek & Winiarczyk, Vet. Parasitol 2008) BAB GF2: GTC TTG TAA TTG GAA TGA TGG BAB GR2: CCA AAG ACT TTG ATT TCT CTC
Startery te amplifikują fragment Babesia canis 18S RNA genu z długości 550 par zasad.
Grupa A GTCTTGTAATTGGAATGATGGTGACCCAAACCCTCACCAGA GTAGCAATTGGAGGGCAAGTCTGGTGCCAGCAGCCGCGGTA ATTCCAGCTCCAATAGCGTATATTAAACTTGTTGCAGTTAAA AAGCTCGTAGTTGTATTTTTGCGTTGACGGTTTGACCATTT GGTTGGTTATTTCGTTTTCGCTTTTGGGAATTTCCCTTTTTAC TTTGAGAAAATTAGAGTGTTTCAAGCAGACTTTTGTCTTGAA TACTTCAGCATGGAATAATAGAGTAGGACTTTGGTTCTATTT TGTTGGTTATTGAACCTTAGTAATGGTTAATAGGAACGGTTG GGGGCATTCGTATTTAACTGTCAGAGGTGAAATTCTTAGATT TGTTAAAGACGAACTACTGCGAAAGCATTTGCCAAGGACGT TTCCATTAATCAAGAACGAAAGTTAGGGGATCGAAGACGAT CAGATACCGTCGTAGTCCTAACCATAAACTATGCCGACTAG TGATTGGAGGTCGTCGTTTTTTGACCCCTTCAGGAACTTGAG AGAAATCAAAGTCTTTGG,
Grupa B GTCTTGTAATTGGAATGATGGTGACCCAAACCCTCACCAGA GTAGCAATTGGAGGGCAAGTCTGGTGCCAGCAGCCGCGGTA ATTCCAGCTCCAATAGCGTATATTAAACTTGTTGCAGTTAAA AAGCTCGTAGTTGTATTTTTGCGTTAGCGGTTTGACCATTT GGTTGGTTATTTCGTTTTCGCTTTTGGGAATTTCCCTTTTTAC TTTGAGAAAATTAGAGTGTTTCAAGCAGACTTTTGTCTTGAA TACTTCAGCATGGAATAATAGAGTAGGACTTTGGTTCTATTT TGTTGGTTATTGAACCTTAGTAATGGTTAATAGGAACGGTTG GGGGCATTCGTATTTAACTGTCAGAGGTGAAATTCTTAGATT TGTTAAAGACGAACTACTGCGAAAGCATTTGCCAAGGACGT TTCCATTAATCAAGAACGAAAGTTAGGGGATCGAAGACGAT CAGATACCGTCGTAGTCCTAACCATAAACTATGCCGACTAG TGATTGGAGGTCGTCGTTTTTTGACCCCTTCAGGAACTTGAG AGAAATCAAAGTCTTTGG,
Real time HRM PCR
Diagnstyka różnicowa Canine erlichiosis
niedokrwistość autoimmunologiczna zatrucie warfaryną Leptospiroza
Canine anaplasmosis
Terapia 1. Eliminacja pasożyta: - imidocarb diproprionate inhibitor acetylocholinoesterazy (Imizol, Schering-Plough, Union, New Jersey), 0,25-0,6 ml/10 kg b.w. s.c. (5-6,6 mg/kg) skuteczny przeciwko B. canis, natomiast mniej skuteczny wobec B. gibsoni,.
Skutki uboczne Imizolu ból w miejscu iniekcji wymioty i ślinotok łzawienie drgawki tachykardia gorączka
Aby chronić psy przed skutkami ubocznymi Imizolu, 15-30 minut przed podaniem leku należy podać atropine w dawce 0,02-0,04 s.c.
- diminazene acetuarte,(berenil) 3.5-5 mg/kg IM jednorazowo. Zakażenia B. gibsoni są mniej wrażliwe na diminazene niż zakażenia B. canis
Skutki uboczne diminazene ból i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia objawy neurologiczne Psy są bardziej podatne na toksyczne działanie leku niż inne gatunki.
- phenamidine isethionate (Oxopirvedine, Merial ), 15-20 mg/kg SC dwa podania w ciągu 48 h, wiekszy efekt wobec B. Canis i B. Gibsoni - trypan blue (1% roztwór) ochrania RBC, powoduje zabarwienie tkanek
Leczenie wspomagające - clindamycine (25 mg/kg daw razy dziennie prze 7-21 dni) - doxycyklina jest skuteczna w zapobieganiu lub zmniejszaniu parazyteni u psów, które były leczone w czasie infekcji
Leczenie wspomagające Glikokortykosterydy (dexamethazone, dexafort) witaminy płynoterapia tarnsfuzja krwi(zawsze gdy Ht spadnie poniżej 15%) Furosemid 2-4 mg/kg lub inny diuretyk
Transfuzja Dawca: Psy klinicznie zdrowe - Bez antygenów DEA 1,1 i oraz 1,2 DEA - 20 ml krwi / kg M.C. co 3 tygodnie
Zapobieganie: - obroże: Preventic (amitraze)
Kiltix (flumetrine)
- spot on/ spray : Frontline (fipronil)
Fiprex (fipronil)
Advantix
Szczepienia Pirodog
Szczepienia Nobivac Piro
Przypadek kliniczny Pies, samiec, 4 lata, 7 kg, Shi tzu. Wywiad: apatia, anoreksja, w weekend pies był w zalesionej okolicy. Badanie kliniczne: gorączka 40,5 C - żółtaczka - ból nerek - hemoglobinuria
wyniki badań laboratoryjnych Badanie krwi wymazy nie wykazały obecności pasożyta w RBC biochemia: - urea 11,22 mmol/l (3,32-7,47) mmol/l x 6,03= mg/dl - creatynine 287 µmol/l (88,4-150,3) µmol/l x 0.06= mg/dl - bilirubin 5,4 µmol/l (0-3,4) µmol/l x 0.06=mg/dL - AST 71 U/L (1-37) - ALT 88 U/L (3-50) 3. Badanie hematologiczne:
Wyniki hematologiczne RBC 5,46 MCV 59,8 Ht 32,7 PLT 29 WBC 4,2 HGB 12 MCH 22,0 MCHC 36,8
Diagnoza: Babeszjoza. Prognosis: dobre. Terapia: - Imizol 0,3 ml s.c. - Linco-spectin 1,5 ml s.c. - Dexafort 1,0 ml s.c. - Furosemidum (20 mg/ml) 1,5 ml i.m.
Dziekuję