Ćwiczenie 8 (studenci biotechnologii) Potencjometria Potencjometryczne wyznaczanie PK miareczkowania słabego kwasu

Podobne dokumenty
ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA

Miareczkowanie potencjometryczne

ANALIZA MIARECZKOWA. ALKACYMERIA

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Miareczkowanie potencjometryczne Na 2 CO 3 roztworem HCl

Metody Badań Składu Chemicznego

Chemiczne metody analizy ilościowej (laboratorium)

A4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

WPROWADZENIE DO ANALIZY INSTRUMENTALNEJ POTENCJOMETRIA

Oznaczanie kwasu fosforowego w Coca-Coli

Porównanie precyzji i dokładności dwóch metod oznaczania stężenia HCl

Oznaczanie zawartości fluorków w naparze herbacianym z wykorzystaniem potencjometrii bezpośredniej

ELEMENTY ANALIZY INSTRUMENTALNEJ. Ćwiczenie 2 Temat: Potencjometria bezpośrednia i pośrednia (miareczkowanie potencjometryczne) POTENCJOMETRIA

PEHAMETRIA I ROZTWORY BUFOROWE

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

ĆWICZENIE 13. ANALIZA INSTRUMENTALNA Miareczkowanie Potencjometryczne

Bufory ph. Pojemność buforowa i zakres buforowania

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Potencjometryczna metoda oznaczania chlorków w wodach i ściekach z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości

Wyznaczanie stałej i stopnia dysocjacji kwasu octowego i chlorooctowego

TWARDOŚĆ WODY. Ca(HCO 3 ) HCl = CaCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2. Mg(HCO 3 ) 2 + 2HCl = MgCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru

ĆWICZENIE NR 4 PEHAMETRIA. Poznanie metod pomiaru odczynu roztworów wodnych kwasów, zasad i soli.

K1. KONDUKTOMETRYCZNE MIARECZKOWANIE STRĄCENIOWE I KOMPLEKSOMETRYCZNE

Wyznaczanie stałej dysocjacji i masy molowej słabego kwasu metodą potencjometryczną

ĆWICZENIE 2 WSPÓŁOZNACZANIE WODOROTLENKU I WĘGLANÓW METODĄ WARDERA. DZIAŁ: Alkacymetria

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO

Maria Bełtowska-Brzezinska, Tomasz Węsierski

ODCZYN WODY BADANIE ph METODĄ POTENCJOMETRYCZNĄ

LABORATORIUM Z CHEMII FIZYCZNEJ POTENCJOMETRYCZNY POMIAR PH POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY. Agata Blacha-Grzechnik.

LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA

III A. Roztwory i reakcje zachodzące w roztworach wodnych

Równowagi w roztworach elektrolitów

RÓWNOWAGI KWASOWO-ZASADOWE W ROZTWORACH WODNYCH

dla której jest spełniony warunek równowagi: [H + ] [X ] / [HX] = K

PRACOWNIA ANALIZY ILOŚCIOWEJ. Analiza substancji biologicznie aktywnej w preparacie farmaceutycznym kwas acetylosalicylowy

MIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

Spis treści. Wstęp. Roztwory elektrolitów

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI

1. za pomocą pomiaru SEM (siła elektromotoryczna róŝnica potencjałów dwóch elektrod) i na podstawie wzoru wyznaczenie stęŝenia,

Właściwości elektrolityczne i buforowe wodnych roztworów aminokwasów

MIARECZKOWANIE ALKACYMETRYCZNE

RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 7

Wizualne i instrumentalne metody wyznaczania punktu końcowego miareczkowania

ĆWICZENIE 1: BUFORY 1. Zapoznanie z Regulaminem BHP 2. Oznaczanie ph 2.1. metoda z zastosowaniem papierków wskaźnikowych

Laboratorium Podstaw Biofizyki Pomiar potencjału dyfuzyjnego i błonowego 4

Analiza miareczkowa. Alkalimetryczne oznaczenie kwasu siarkowego (VI) H 2 SO 4 mianowanym roztworem wodorotlenku sodu NaOH

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

Inżynieria Środowiska

Ustalenie wartości ph i kalibracja elektrody ph - Podstawowe zasady pomiaru ph

Ć W I C Z E N I E 5. Kinetyka cementacji metali

STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI

RÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW.

Ćwiczenie 5 AN Potencjometryczna metoda oznaczania chlorków z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej.

Miareczkowanie alkacymetryczne Coca-Coli i soków owocowych

Ćw. 2 Miareczkowanie potencjometryczne

Oznaczanie kwasowości

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

WYBRANE TECHNIKI ELEKTROANALITYCZNE

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

Ćwiczenie 1: Wyznaczanie warunków odporności, korozji i pasywności metali

Pracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana. Argentometryczne oznaczanie chlorków w mydłach

PRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA ZADAŃ

Celem dwiczenia są ilościowe oznaczenia metodą miareczkowania konduktometrycznego.

SEMINARIUM Z ZADAŃ ALKACYMETRIA

Spis treści. Wstęp... 9

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 5

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2018 CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE

Miareczkowanie kulometryczne


Ćwiczenie nr 1 Miareczkowanie kwasowo-zasadowe

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 8. Argentometryczne oznaczanie chlorków metodą Fajansa

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

Zad: 5 Oblicz stężenie niezdysocjowanego kwasu octowego w wodnym roztworze o stężeniu 0,1 mol/dm 3, jeśli ph tego roztworu wynosi 3.

Obliczanie stężeń roztworów

Labindex mgr inż. Marcin Grzelka

Zakres wymagań z przedmiotu CHEMIA ANALITYCZNA dla II roku OML

CHEMIA BUDOWLANA ĆWICZENIE NR 2

6. ph i ELEKTROLITY. 6. ph i elektrolity

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 9

KONDUKTOMETRIA. Konduktometria. Przewodnictwo elektrolityczne. Przewodnictwo elektrolityczne zaleŝy od:

Roztwory buforowe modyfikacja wykonania ćwiczenia.

Reakcje utleniania i redukcji Reakcje metali z wodorotlenkiem sodu (6 mol/dm 3 )

13. TERMODYNAMIKA WYZNACZANIE ENTALPII REAKCJI ZOBOJĘTNIANIA MOCNEJ ZASADY MOCNYMI KWASAMI I ENTALPII PROCESU ROZPUSZCZANIA SOLI

KOROZJA. Korozja kontaktowa z depolaryzacja tlenową 1

Opracowanie wyników Aneks do instrukcji 1.Oznaczanie stałej i stopnia dysocjacji metodą kolorymetryczną

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Roztwory buforowe (bufory) (opracowanie: dr Katarzyna Makyła-Juzak)

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

Skład zespołu (imię i nazwisko): (podkreślić dane osoby piszącej sprawozdanie):

Kinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. a RT.

Ćwiczenie 1. Sporządzanie roztworów, rozcieńczanie i określanie stężeń

Transkrypt:

Ćwiczenie 8 (studenci biotechnologii) Potencjometria Potencjometryczne wyznaczanie PK miareczkowania słabego kwasu Potencjometria Klasyczne miareczkowanie od miareczkowania potencjometrycznego różni się jedynie innym sposobem ustalania punktu końcowego miareczkowania. Przy klasycznej metodzie używa się do tego celu wskaźników wizualnych, zaś w metodzie potencjometrycznej punkt końcowy wyznacza się na podstawie różnicy zmian potencjału elektrody wskaźnikowej powstałych na skutek reakcji zachodzących w czasie miareczkowania. Bezpośrednio nie można dokonać pomiaru potencjału elektrody, obserwuje się zatem zmiany siły elektromotorycznej (SEM) ogniwa zbudowanego z elektrody wskaźnikowej, której potencjał zależy od zmian stężenia składnika oznaczanego lub odczynnika miareczkującego, i z elektrody o stałym potencjale w warunkach prowadzenia pomiaru, czyli elektrody porównawczej, zwanej też elektrodą odniesienia. W praktyce do miareczkowania potencjometrycznego alkacymetrycznego stosuje się ogniwo zbudowane z elektrody szklanej jako elektrody wskaźnikowej i elektrody chlorosrebowej jako elektrody porównawczej. Obecnie w handlu dostępne są elektrody kombinowane, czyli jednoprętowe ogniwa pomiarowe, które stanowią zestaw obu elektrod, szklanej i chlorosrebrowej, w jednej wspólnej obudowie. Urządzenia mierzące SEM służące do wyznaczania ph metodą porównawczą nazywamy pehametrami. Każda elektroda szklana ma swoją charakterystykę, zatem aby wykonać oznaczenie, należy najpierw wykalibrować zestaw pomiarowy. Roztworami wzorcowymi, na które kalibruje się pehametr są roztwory buforowe o dokładnie wyznaczonym ph. Mierzy się zatem SEM dla kilku roztworów buforowych, następnie rysuje się prostą kalibracyjną w układzie SEM = f(ph) i wyznacza się jej parametry a i b, które są charakterystyczne dla danej elektrody szklanej i pozwalają przeliczyć wartości SEM na ph. Technika miareczkowania potencjometrycznego polega na pomiarze SEM ogniwa po dodaniu każdej porcji odczynnika miareczkującego. Odczytane dane zapisuje się w tabeli, a następnie na podstawie tych danych wykreśla się krzywą miareczkowania. W pobliżu punktu równoważnikowego następują wyraźne zmiany ph lub SEM i na krzywej pojawia się charakterystyczne przegięcie. Punkt końcowy (PK) miareczkowania można wyznaczyć wieloma sposobami, przy czym najczęściej stosowane są metody graficzne: bezpośrednio z wykresu krzywej miareczkowania, z wykresu pierwszej pochodnej, z wykresu drugiej pochodnej i metoda rachunkowa Hahna. W naszym zadaniu zastosujemy wyznaczenie punktu końcowego metodą graficzną (rys. 1) oraz metodą wykreślenia pierwszej pochodnej (rys. 2) ph 14 3.5 ph/ v 12 10 8 1/2 3 2.5 2 6 4 2 PK 0 0 50 100 150 200 Rys. 1. Wyznaczanie PK miareczkowania 1/2 ml 1.5 1 PK 0.5 0 0 50 100 150 200 ml Rys. 2. Wyznaczanie PK miareczkowania

metodą graficzną metodą pierwszej pochodnej Wyznaczanie pka oznaczanego słabego kwasu W przypadku, gdy mamy do czynienia ze słabym kwasem jednoprotonowym, wartość logarytmu stałej dysocjacji kwasowej pka możemy wyznaczyć bezpośrednio z krzywej miareczkowania słabego kwasu za pomocą mocnej zasady. W czasie miareczkowania mamy bowiem do czynienia z następującą reakcją: HA(aq) + NaOH(aq) NaA(aq) + H 2 O(l) Jeżeli znane są wartości ph przed punktem końcowym miareczkowania możemy wyznaczyć wartości pka w dowolnym punkcie zgodnie z równaniem na ph (wyprowadzenie na wykładzie): [ sprzężona zasada] ph pka log [ słaby kwas] Jeśli ph zostanie zmierzone w punkcie, gdzie [sprzężona zasada] = [słaby kwas] wówczas: ph = pka + log(1) ph = pka Założenie to jest spełnione w punkcie będącym połową miareczkowania, co oznacza, że jeśli punkt równoważnikowy występuje po dodaniu 100 ml, to punkt połowy miareczkowania będzie wynosił 50 ml. Wartość ph odczytywana jest bezpośrednio z wykresu: ph ph 14 miareczkowanie słabego kwasu 12 10 8 4.6 6 4 2 49.0 98.0 0 ml 0 50 100 150 200 Elektroda szklana Elektroda szklana jest membranową elektrodą jonoselektywną czułą na obecność jonów wodorowych. Membranę, czyli przegrodę o ograniczonej przepuszczalności, stanowi bańka z cienkiego szkła sodowego, oddzielająca roztwór badany od roztworu wewnątrz elektrody (bańki) o stałym ph (najczęściej jest to roztwór kwasu solnego o stężeniu 0.1mol/L). Różnica potencjałów między roztworami przedzielonymi ściankami elektrody jest wypadkową różnicy potencjałów wytwarzających się na granicach faz roztwór badany szkło i szkło roztwór wewnętrzny. Potencjały te powstają na skutek wymiany kationów metali aklalicznych znajdujących się w szkle przez jony wodorowe z roztworu. Równowaga między jonami wodorowymi po wewnętrznej i zewnętrznej stronie membrany ustala się szybko, a powstały potencjał określony jest zależnością:

RT [ H ] wewn. E K ln F [ H ] zewn. W każdej określonej elektrodzie stężenie jonów wodorowych w roztworze wewnętrznym jest stałe, można więc jego wartość włączyć do stałej K. Po podstawieniu stałych dla temp. 298 K otrzymuje się zależność: E = K 0.059 ph Elektroda szklana kombinowana ma dodatkowo wbudowaną elektrodę odniesienia (porównawczą) umieszczoną w roztworze wewnętrznym. Najczęściej jest to elektroda chlorosrebrowa (Ag/AgCl, 0.1 mol/l). Na wartość stałej K mają wpływ potencjały stosowanych elektrod porównawczych wewnętrznej i zewnętrznej, potencjał dyfuzyjny i tzw. potencjał asymetrii spowodowany prawdopodobnie naprężeniami mechanicznymi na obu powierzchniach szkła. W praktyce wartość stałej K zostaje uwzględniona podczas kalibrowania pehametru na wzorcowe roztwory buforowe. Oznaczanie kwasu octowego W celu oznaczenia zawartości kwasu octowego w analizowanej próbce należy zmiareczkować ją mianowanym roztworem NaOH i wyznaczyć punkt końcowy miareczkowania z krzywej miareczkowania potencjometrycznego. Jak już wspomniano, zmiana siły elektromotorycznej ogniwa składającego się z elektrod wskaźnikowej i porównawczej będzie bezpośrednią miarą zmian potencjału elektrody wskaźnikowej. Zmiana potencjału tej elektrody powinna zachodzić równocześnie ze zmianą stężenia oznaczanych jonów. Jeżeli wykreśli się krzywą miareczkowania, jej kształt będzie taki sam dla zmian potencjału i dla stężeń. Z wykresu zależności E = f(v) lub E = f(ph) wyznacza się punkt końcowy reakcji zachodzącej w miareczkowanym roztworze. Dla porównania metod prowadzi się również obserwację zmiany barwy fenoloftaleiny dodanej do roztworu miareczkowanego.

Wykonanie oznaczenia Zgodnie z instrukcją podaną przez prowadzącego, należy najpierw wykonać kalibrację elektrody szklanej mierzą wartości SEM dla dwóch roztworów buforowych. Po każdym pomiarze należy wyjąć elektrodę, dokładnie ją opłukać wodą destylowaną i osuszyć, delikatnie dotykając bibułą. Z roztworu zadania kontrolnego rozcieńczonego w kolbie miarowej do objętości 100 ml przenieść pipetą 25 ml roztworu do zlewki o pojemności 250 ml, dodać około 100 ml wody destylowanej oraz 2 krople fenoloftaleiny. Następnie włożyć do zlewki wirnik mieszadła magnetycznego i umieścić zlewkę na płytce mieszadła. Zanurzyć w roztworze elektrodę pomiarową. W zlewce powinno być tyle roztworu, aby ogniwo zanurzone było powyżej membrany kontaktowej, a jednocześnie znajdowało się dostatecznie wysoko, by wirnik mieszadła nie uderzał w banieczkę elektrody. Sprawdzić, czy potencjometr regulacji szybkości mieszadła skręcony jest na wartość minimalną, po czym włączyć mieszadło i miareczkować roztworem wodorotlenku sodu z biurety umieszczonej nad zlewką. Początkowo dodawać porcjami po 1mL, potem po 0.5 ml, a w pobliżu punktu równoważnikowego (stwierdza się to po zaobserwowaniu zwiększania przyrostu wartości potencjałów) po 0.1 ml. Po każdej dodanej porcji zapisywać wartość SEM oraz zmianę barwy wskaźnika, jeśli taka nastąpi. Miareczkowanie prowadzić do ph około 11 (wartość oszacować na podstawie pomiarów roztworów buforowych). Wyniki pomiarów zestawić w następującej tabeli: v NaOH (ml) SEM (mv) Barwa wskaźnika gdzie: v NaOH objętość dodawanego mianowanego roztworu NaOH Na pracowni: Obliczyć zawartość kwasu octowego w zadaniu kontrolnym korzystając ze wzoru: m(ch 3 COOH) = v c NaOH 60.05 w (g) gdzie: v objętość roztworu NaOH w punkcie końcowym (L) zaobserwowanym przy zmianie zabarwienia wskaźnika pomocniczego (fenoloftaleiny), c stężenie roztworu NaOH (mol/l), 60.05 masa molowa CH 3 COOH (g/mol), w współmierność kolby z pipetą, W domu: Uwaga- wszystkie wykresy wykonujemy na papierze milimetrowym lub komputerowo i wklejamy je lub przytwierdzamy zszywkami w odpowiednim miejscu w zeszycie!!! Z otrzymanych danych wykreślić krzywą miareczkowania w układzie współrzędnych SEM = f(v NaOH ). Z danych pomiarowych uzyskanych dla dwóch roztworów buforowych wykreślić prostą wzorcową, metodą najmniejszych kwadratów obliczyć jej parametry, a następnie przeliczyć otrzymane w czasie miareczkowania wartości SEM na wartości ph. Wykreślić krzywą miareczkowania w układzie współrzędnych ph = f(v NaOH ) i wyznaczyć metodą graficzną punkt końcowy miareczkowania. Na drugim wykresie wykreślić zależność ph/ v = f(v NaOH ) i również z tej krzywej wyznaczyć punkt końcowy miareczkowania. Porównać otrzymane wyniki z punktem końcowym wyznaczonym metodą wizualną. Z wykreślonej krzywej w układzie współrzędnych ph = f(v NaOH ) wyznaczyć wartość pka dla oznaczanego kwasu i porównać ją z wartością tablicową

Wyniki ph pierwszego buforu ph drugiego buforu wartość SEM [mv]. wartość SEM [mv]. v NaOH (ml) SEM (mv) Barwa wskaźnika v NaOH (ml) SEM (mv) Barwa wskaźnika Masa CH 3 COOH obliczona na podstawie zmiany barwy wskaźnika: m =.. Data i podpis prowadzącego zajęcia

Wykres krzywej miareczkowania w układzie współrzędnych SEM = f(v NaOH ): Wykres prostej kalibracyjnej SEM=f(pH) wraz z wyznaczonym równaniem prostej:

Wykres krzywej miareczkowania w układzie współrzędnych ph = f(v NaOH ) wraz z wyznaczonymi metodą graficzną punktem końcowy miareczkowania i wartością pk a kwasu:

Krzywa zależności ph/ v = f(v NaOH ) wraz z wyznaczonym punktem końcowym miareczkowania: Porównanie wyznaczonej wartości pka kwasu z danymi literaturowymi (podać wartość i warunki, w jakich została ona wyznaczona, oraz odnośnik literaturowy, gdzie ta wartość została znaleziona): Zaliczenie data i podpis sprawdzającego.