Cztery podstawowe postulaty Thomasa Younga (1801):

Podobne dokumenty
OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Interferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla

Widmo promieniowania

Fizyka XIX wieku część 1

OPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz

Grzegorz Nowak. Podstawy spektroskopii gwiazdowej

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Kinematyka relatywistyczna

Kinematyka relatywistyczna

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Wykład I Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Wykład 16: Optyka falowa

Wstęp do astrofizyki I

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

MGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.

Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki"

Wykład 17: Optyka falowa cz.2.

SPIS TREŚCI ««*» ( # * *»»

Wykład XIV. wiatła. Younga. Younga. Doświadczenie. Younga

Wykład 16: Optyka falowa

Prawa optyki geometrycznej

Zaznacz prawdziwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne do rozchodzenia się... ośrodka materialnego A. B.

Podstawy fizyki wykład 8

Przedmiot: Fizyka. Światło jako fala. 2016/17, sem. letni 1


Optyka. Optyka falowa (fizyczna) Optyka geometryczna Optyka nieliniowa Koherencja światła

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Materiał jest podany zwięźle, konsekwentnie stosuje się w całej książce rachunek wektorowy.

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

Fal podłużna. Polaryzacja fali podłużnej

Stałe : h=6, Js h= 4, eVs 1eV= J nie zależy

Wykład FIZYKA II. 8. Optyka falowa

LABORATORIUM ELEKTROAKUSTYKI. ĆWICZENIE NR 1 Drgania układów mechanicznych

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

Widmo fal elektromagnetycznych

Warunki uzyskania oceny wyższej niż przewidywana ocena końcowa.

Efekt Dopplera. dr inż. Romuald Kędzierski

WŁASNOŚCI FAL (c.d.)

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

Wyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

Szczególna teoria względności

Pytania do ćwiczeń na I-szej Pracowni Fizyki

PODSTAWY BARWY, PIGMENTY CERAMICZNE

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).

Temat XXXVI. Mechanika kwantowa - źródła

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

przenikalność atmosfery ziemskiej typ promieniowania długość fali [m] ciało o skali zbliżonej do długości fal częstotliwość [Hz]

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wykład XI. Optyka geometryczna

Kurs przygotowawczy NOWA MATURA FIZYKA I ASTRONOMIA POZIOM ROZSZERZONY

Podstawy fizyki sezon 2 8. Fale elektromagnetyczne

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

Ćwiczenie 5. Rys. 1 Geometria zapisu Fresnela.

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

EGZAMIN MATURALNY 2013 FIZYKA I ASTRONOMIA

Wyznaczanie wartości współczynnika załamania

Metody badania kosmosu

Własności optyczne materii. Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią?

Światło ma podwójną naturę:

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Wykład 18: Elementy fizyki współczesnej -1

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Dział: 7. Światło i jego rola w przyrodzie.

Rozmycie pasma spektralnego

Praca jest wykonywana podczas przesuwania się ciała pod wpływem siły. Wartość pracy możemy oblicz z wzoru:

Światło fala, czy strumień cząstek?

ZASADY PRZEPROWADZANIA EGZAMINU DYPLOMOWEGO KOŃCZĄCEGO STUDIA PIERWSZEGO ORAZ DRUGIEGO STOPNIA NA KIERUNKU FIZYKA

Zasady względności w fizyce

W tym module rozpoczniemy poznawanie właściwości fal powstających w ośrodkach sprężystych (takich jak fale dźwiękowe),

Feynmana wykłady z fizyki. [T.] 1.2, Optyka, termodynamika, fale / R. P. Feynman, R. B. Leighton, M. Sands. wyd. 7. Warszawa, 2014.

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Plan realizacji materiału z fizyki.

Metody Optyczne w Technice. Wykład 5 Interferometria laserowa

Światło jako fala Fala elektromagnetyczna widmo promieniowania Czułość oka ludzkiego w zakresie widzialnym

OP6 WIDZENIE BARWNE I FIZYCZNE POCHODZENIE BARW W PRZYRODZIE

Teoria Względności. Podstawy

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

Podstawy fizyki wykład 7

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

Z-ID-204. Inżynieria Danych I stopień Praktyczny Studia stacjonarne Wszystkie Katedra Matematyki i Fizyki Prof. dr hab.

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

Ciało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury.

Transkrypt:

Optyka XIX wiek

Cztery podstawowe postulaty Thomasa Younga (1801): 1. Cały wszechświat jest wypełniony światłonośnym eterem o bardzo małej gęstości i dużej sprężystości. 2. Światło wysyłane przez ciało wywołuje w eterze drgania. 3. Wrażenie różnych barw wynika z różnej częstości drgań wywołanych przez światło na siatkówce. 4. Wszystkie ciała materialne przyciągają eter, wskutek czego gromadzi się wewnątrz nich i w małej odległości od nich i ma tam większą gęstość, ale niezmienioną sprężystość.

Thomas Young (1773-1829) Ogólne prawo interferencji światła:... Kiedykolwiek dwie części tego samego światła dochodzą do oka po różnych drogach, albo dokładnie albo prawie dokładnie w tym samym kierunku, to światło staje się bardziej intensywne jeśli różnica dróg jest wielokrotnością pewnej długości, albo mniej intensywne w pośrednich stanach interferujących części; długość ta jest różna dla światła różnych barw... (1802)

Odrzucamy obecnie kiepski elaborat tego autora, gdzie bezskutecznie poszukiwaliśmy jakichś śladów wiedzy, wnikliwości i pomysłowości, które by mogły skompensować oczywisty brak umiejętności rzetelnego myślenia, spokojnego i cierpliwego dociekania oraz stopniowego odkrywania praw przyrody przez nieustanne, bezpretensjonalne obserwacje jej działań. Przystąpiliśmy do badania tej sprawy bez żadnych uprzedzeń z wyjątkiem zrozumiałej niechęci w stosunku do niejasnej hipotezy, która przez ponad półtora stulecia zwodziła prawdziwych miłośników nauki......czujemy się tym szczególniej powołani do wyrażenia naszej dezaprobaty, ponieważ wobec niespodziewanego wyróżnienia tej pracy przez najznakomitsze ciało naukowe, jest tym bardziej potrzebne odnotowanie protestu przed skromnym trybunałem piśmiennictwa. Lord Henry Brougham o pracy Younga (Edinburgh Reviev, 1802)

Badania światła spolaryzowanego 1808 Odkrycie polaryzacji światła przy odbiciu Etienne Louis Malus (1775-1812) 1810 Polaryzacja chromatyczna Dominique François Arago (1786-1853) 1815 Kąt Brewstera David Brewster (1781-1868)

Augustin Fresnel (1788-1827) Dyfrakcja światła wybrana jako temat konkursu Academié des Sciences na rok 1818 Jury, w skład którego wchodzili Arago, Biot, Gay-Lussac, Laplace i Poisson było zmuszone przyznać nagrodę Fresnelowi Plamka Poissona

Prążki dyfrakcyjne na rysunku w pierwszej rozprawie Fresnela na temat dyfrakcji światła (1816)

W celu wyjaśnienia polaryzacji światła Fresnel i Young, niezależnie od siebie i równocześnie (1817), zaproponowali, że światło to fale poprzeczne, a nie podłużne, jak to uważano powszechnie od czasów Hooke a i Hyugensa. Teoria falowa światła w jej współczesnej postaci jest zatem słusznie nazywana teorią Fresnela-Younga.

...polot wyobraźni, wypełniający całą przestrzeń eterem świetlnym, drgającym w falach świetlnych, śmiałością swoją odstręczył umysły zbyt ostrożne. Podczas ostatniej ze mną pogawędki sir David Brewster podał jako najważniejszy zarzut przeciwko teorii falowej to, że nie może przypuścić, aby Stwórca był w stanie powziąć plan tak niedorzeczny, jak wypełnienie przestrzeni eterem dla wytworzenia fal świetlnych. John Tyndall, Sześć wykładów o świetle wygłoszonych w StanachZjedn. w 1872-1873 przekład z ang., Warszawa 1899

Christian Doppler (1803-1853) Über das farbige Licht der Doppelsterne (1842) Armand Hipollyte Fizeau podał pierwsze poprawne wyjaśnienie zjawiska Dopplera dla fal świetlnych (1849) Pierwszy eksperyment potwierdzający zjawisko Dopplera dla fal dźwiękowych wykonał Christophorus Buys-Ballot na torze kolei między Utrechtem i Maarsen (1845)

Pierwszy laboratoryjny pomiar prędkości światła Metoda koła zębatego Fizeau c = 314 000 km/s (1849)

Laboratoryjne pomiary prędkości światła Metoda Foucaulta wirującego zwierciadła c = 298 300 km/s (1850) Prędkość światła w wodzie mniejsza niż w powietrzu Metoda Michelsona

Josef Fraunhofer (1787-1826) Skatalogował 574 ciemne linie w widmie Słońca Ciemne linie w widmie Słońca zauważył wcześniej (1802) William Wollaston, ale uznał je po prostu za przerwy między barwami i nie kontynuował badań nie przywiązując wagi do swej obserwacji.

Analiza widmowa Robert Bunsen (1811-1899) Spektroskop (1859) Gustav Kirchhoff (1824-1887)

W połowie XIX stulecia twórca pozytywizmu Auguste Comte (1798-1857) podawał skład chemiczny gwiazd jako przykład wiedzy niedostępnej, której człowiek nigdy nie posiądzie. "...nigdy w żaden sposób nie będziemy mogli zbadać składu chemicznego gwiazd... wiedza pozytywna, jaką możemy mieć o nich, jest ograniczona tylko do ich właściwości geometrycznych i mechanicznych." Cours de philosophie positive (1830-42)

Aparatura Kirchhoffa służąca do badania widma Słońca i widm pierwiastków (1861)