PROCAD Inventor Tools ver. 2.0 Opis narzędzi Opracował Michał Wójcicki Wrocław, październik 2008
1. Malarz formatów Narzędzie Malarz formatów służy do kopiowania właściwości komponentów w obszarze aktywnego zespołu. Narzędzie to dostępne jest z Panelu PROCAD Inventor Tools. Po uruchomieniu wyświetlane jest główne okno dialogowe (rys. 1) Rys. 1 Okno główne 1. Przycisk Kopiuj z służy do wskazania (poprzez kliknięcie) komponentu z którego mają być kopiowane właściwości 2. Przycisk Kopiuj do służy do wskazania (poprzez kliknięcie) komponentów do których mają być kopiowane właściwości. 3. Przycisk Ustawienia uruchamia okno dialogowe (Rys. 2). Okno to służy do wyboru właściwości, które mają być kopiowane oraz sposobu kopiowania. Możliwe do kopiowania właściwości to : Rys. 2 Właściwości a. Materiał b. Kolor c. Właściwości użytkownika (User Property) Zaznaczenie pola obok odpowiedniej właściwości spowoduje dodanie jej do zbioru właściwości kopiowanych. Kopiowanie właściwości użytkownika może się odbywać wg dwóch kryteriów: a. Dodanie nowych właściwości i nadpisanie właściwości które mają taką samą nazwę w modelu docelowym b. Dodanie nowych właściwości i pominiecie właściwości które mają taką samą nazwę w modelu docelowym.
2. Oś obojętna Narzędzie Oś obojętna ma za zadanie obliczyć całkowitą długość linii w szkicu3d. Linia taka może składać się z dowolnej liczby prostych odcinków, łuków oraz splinów. Narzędzie to nie posiada interface-u graficznego, a afektem jego pracy jest utworzona właściwość użytkownika o nazwie Długość_Szkic3D1 i wartości, która odpowiada długości tego szkicu wyrażonej w mm. Narzędzie to należy wywoływać z poziomu edycji szkicu3d. Rys. 3 przedstawia okno iproperty z nowo powstałą właściwością. Rys. 3 Okno iproperty Przed zakończeniem pracy pojawia się okno dialogowe z informacją o obliczonej długości. (Rys. 4) Rys.4 Okno z informacją o długości szkicu 3D
3. Zapis podglądu Narzędzie Zapis podglądu umożliwia zapisanie do jednego z podstawowych formatów graficznych podglądu dowolnego modelu 3d (części, zespołu). Uruchomienie tego narzędzia wywołuje okno w którym przedstawiony zostaje podgląd danego modelu (Rys. 5) Rys. 5 Okno główne Zapis podglądu Przyciśnięcie przycisku Zapisz wywoła standardowe okno Zapisz jako z możliwością wyboru następujących formatów plików: - bmp - jpg - gif - ico - wmf Zapis zostanie dokonany w wybranej przez użytkownika lokalizacji pod dowolnie wybraną nazwą
4. Środek ciężkości Narzędzie Środek ciężkości tworzy Nieruchomy Punkt Konstrukcyjny w aktywnym dokumencie. Punkt ten jest tworzony dokładnie w środku ciężkości modelu. Dzięki unieruchomieniu tego punktu możliwe jest nadawanie wiązań pomiędzy wstawianymi komponentami a tym punktem. Narzędzie to nie ma interface graficznego. Stworzony punkt konstrukcyjny widnieje na historii modelu pod nazwą Środek ciężkości. (Rys. 6) Rys. 6 Punkt konstrukcyjny na historii modelu Narzędzie to można wykorzystać do oznaczania środka ciężkości tak w zespołach jak i pojedynczych częściach. Ponowne uruchomienie tego narzędzia spowoduje uaktualnienie pozycji wstawionego wcześniej punktu z zachowaniem wszystkich elementów zależnych od tego punktu. (wiązania w zespole, geometrie konstrukcyjne zbudowane w oparciu o ten punkt itp.)
5. AutoZapis AutoZapis jest narzędziem pracującym w tle Inventora. Na Panelu PROCAD Inventor Tools znajduje się jednak ikona uruchamiająca okno Ustawienia. Narzędzie to realizuje czasowy zapis wszystkich otwartych dokumentów. Na rysunku 7 przedstawiono okno Ustawienia. Rys. 7 Okno Autozapis Ustawinia Za pomocą tego okna możliwe jest: - włączenie lub wyłączenie autozapisu - włączenie lub wyłączenie autozapisu dla tylko otwartych dokumentów Dokument główny lub wszystkich zależnych ta druga opcja dotyczy zwłaszcza zespołów, których zapis może pociągać za sobą koniecznośc zapisu także wszystkich komponentów wchodzących w skład zespołu głównego. - Włączenie lub wyłączenie zapisu do pliku jako kopię otwartego dokumentu, bądź nadpisanie tego dokumentu. Opcja Zapisz jako kopię zapisuje pliki w folderze AutoZapis. Foldery takie tworzone są wszędzie tam gdzie znajdują się oryginalne wersje zapisywanych plików. W przypadku zapisu jako kopii modelu, który jest w trakcie edycji dowolnego szkicu, wyłączany jest komunikat o konieczności wyjścia ze szkicu operacja ta jest wykonywana automatycznie. Funkcja ta nie jest realizowana gdy opcja Zapisz jako kopię jest wyłaczona.
6. Tabela tolerancji Tabela tolerancji jest narzędziem pracującym w środowisku dokumentacji płaskiej. Narzędzie to tworzy tabelę zawierającą wszystkie pasowane wymiary.. Efektem końcowym jest stworzenie tabeli tolerancji, w której każdy wymiar jest reprezentowany poprzez jego wartość, opis pasowania oraz w zależności od wyboru typu tabeli - odchyłki górne i dolne lub wymiary graniczne. Wartości tolerancji dla odpowiednich pasowań program automatycznie odczytuje z dostępnych plików tekstowych. Rysunek 8 przedstawia efekt końcowy pracy narzędzie Tabela tolerancji Rys 8. Tabela tolerancji na arkuszu rysunkowym Po zakończeniu pracy programu na arkuszu jest tworzony nowy widok szkicowy o nazwie Tabela tolerancji z zawartą w nim tabelą. Widok taki automatycznie jest ustawiana w górnym prawym narożniku. Możliwe jest jednak swobodne przesuwanie tego widoku na całym arkuszu. Na rysunku 9 pokazano reprezentację Tabeli tolerancji na Panelu historii. Rys. 9 Tabela tolerancji na Panelu historii.
7. Zespół pochodny Narzędzie to dostępne w środowisku zespołu umożliwia odszukanie wszystkich części będących częściami zależnymi w stosunku do wskazanej oraz wstawienie ich do aktywnego zespołu. Narzędzie to posiada swój własny interface, dzięki któremu możliwe jest wybranie z listy dostępnych części zależnych tych, które chcemy wstawić do zespołu. Wskazanie na liście odpowiedniej części uaktywnia też jej podgląd w małym okienku po prawej. Rys. 10 Okno główne narzędzia Po wskazaniu w zespole części automatycznie ponownie uaktywnia się okno główne narzędzia. W górnej części tego okna w polu tekstowym widnieje nazwa wybranej części, dla której wyszukano wszystkie części zależne, które wyszczególniono na liście. Lista ma możliwość wyboru wielu części jednocześnie. Ważną opcją tego narzędzia jest wybór czy wstawiane części mają być tylko utwierdzane, czy też może powinny zostać związane za pomocą wiązań (równoległości głównych płaszczyzn). Te druga opcja powoduje że część bazowa, a w przypadku usunięcia części bazowej pierwsza wstawiona zostaje utwierdzona natomiast wszystkie pozostałe wstawiane części są utwierdzane właśnie z tą pierwszą. Rys. 11 Wstawione części zależne do aktywnego zespołu (zastąpienie części bazowej aktywne)
8. Część pochodna Narzędzie to służy to podziału części w taki sposób aby zachowane były obie strony podzielonej bryły. Podstawą tego narzędzia jest oczywiście znana z Inventor-a funkcjonalność Podziel. Narzędzie to posiada swój własny interface (rys. 12) Rys. 12 Okno główne Podział części Podstawowym zadaniem użytkownika jest wskazanie narzędzia podziału, którym mogą być: - elementy szkicu (linia, łuk, splajn itd.) - płaszczyzny (główne XY, YZ, ZX lub konstrukcyjne) - powierzchnie swobodne (tworzone w trakcie pracy w Inventorze) Aby wybrać narzędzie podziału należy kliknąć na przycisk w górnym lewym rogu oznaczony tym samym opisem. Po wskazaniu jednego z powyższych elementów automatycznie ponownie uaktywnia się okno a w dolnej części okna zmienia się komunikat na Narzędzie podziału zostało wybrane. Dodatkowo przycisk OK. uaktywnia się, dzięki czemu możliwe jest już realizowanie podziału części. Zanim użytkownik postanowi uruchomić proces podziału może dokonać wyboru wielu opcji są to: - możliwość tworzenia również zespołu z podzielonych części (Pole wyboru Twórz zespół). Elementy w tworzonym zespole są umieszczone względem siebie zgodnie z i ich pochodzeniem oraz utwierdzone. - możliwość zachowania adaptacyjności nowo tworzonych części (podzielonych ) od części bazowej. Adaptacyjność jest realizowana poprzez eksport parametrów (patrz Tabela parametrów modelu)
- możliwość tworzenia dwóch nowych części bez dokonywania zmian na części bazowej lub też tworzona jest tylko jedna nowa część natomiast druga połowa po podziale jest widoczna na części bazowej. Tworzenie zespołu oraz Zachowanie adaptacyjności działa dla obu przypadków. - Ostatni a z opcji jest możliwość wyboru która z części będzie otworzona w Inventorze po zakończeniu działania narzędzia. Do wyboru jest jedna z dwóch części podzielonych, lub zespół stworzony na ich podstawie (oczywiście jeżeli wybierzemy tworzenie zespołu). Rys 13. Nowo stworzone część po podziale za pomocą powierzchni swobodnej Aby umożliwić skojarzenie stworzonych części z częścią bazową i zespołem każda nowo utworzona część posiada właściwość użytkownika Czesc_bazowa wartość to ścieżka dostępu do części bazowej Zespół_pochodny - wartość to ścieżka dostępu do zespołu stworzonego z tych części W części bazowej (na podstawie której został stworzony podział) rozstały dodane właściwości użytkownika Czesc_zalezna_1 - wartość to ścieżka dostępu do części stworzonej po podziale Lub jeśli wybrano opcję 2 części zależnych Czesc_zalezna_1A - wartość to ścieżka dostępu do części stworzonej po podziale Czesc_zalezna_1B - wartość to ścieżka dostępu do części stworzonej po podziale Oczywiście indeks 1 jest zmienną i przyjmuje najbliższą wolną wartość.
9. Skala rysunkowa Narzędzie to pracujące w oparciu o dokumentację płaską (idw, dwg) umożliwia wybór skali z widoków rysunkowych, a następnie wstawienie jej do np. tabelki rysunkowej. Rys. 14 Okno dialogowe Skala rysunkowa oraz efekt jej pracy Widok można wybrać z listy zawierającej wszystkie wstawione na arkusz widoki lub wskazać kursorem ten z którego skal ma być odczytana. Efektem końcowym pracy narzędzia jest stworzenie właściwości użytkownika o nazwie Skala i wartości skali. Taką właściwość można zdefiniować np. w szablonie tabelki rysunkowej dzięki czemu będzie ona się automatycznie wypełniała skalą po uruchomieniu narzędzia. Każdorazowe uruchomienie tego narzędzia podczas pracy na dokumentacji płaskiej sprawdza aktualnie występujące widoki dzięki czemu użytkownik może wybrać dowolną skalę z jaką został wstawiony każdy z widoków.
10. Uwagi technologiczne Uwagi technologiczne to kolejne narzędzie usprawniające pracę w dokumentacji płaskiej. Narzędzie to umożliwia szybkie definiowanie uwag technologicznych, które następnie wstawiane są we wskazane przez użytkownika miejsce w postaci widoku szkicowego. Na liście po lewej stronie okna głównego są wczytane uwagi z pliku szablonowego, natomiast po prawej stronie uwagi, które chcemy wstawić na rysunek. Za pomocą przycisków pomiędzy listami użytkownik szybko może dodać lub usunąć odpowiednie uwagi z listy do wstawienia. Wstawiane uwagi mogą być posortowane oraz ponumerowane. Rys. 15 Główne okno dialogowe Jedna z funkcjonalności umożliwia zapisanie szablonów często używanych uwag, dzięki czemu można szybko takie uwagi przygotować. Kolejną funkcjonalnością tego narzędzia jest wykrywanie wstawionych wcześniej uwag technologicznych. Jeżeli takowe są wstawione na dokumentację użytkownik ma możliwość wybrać je z listy i edytować, bądź utworzyć nowe. Program nie ogranicza ilości wstawianych uwag. Rys 16. Edycja istniejących lub tworzenie nowych uwag, efekt końcowy na rysunku.
11. Powielanie wstawień Narzędzie to pracuje w kontekście zespołu i umożliwia użytkownikowi skopiowanie pojedynczej części występującej w tym zespole i wstawienie jej kopii w wiele innych lokalizacji razem z wiązaniem które tą część ustala. Rys. 17 Główne okno dialogowe Przycisk Element bazowy służy do wyboru części, którą chcemy skopiować przez wskazanie jej w obszarze roboczym. Następnie niezbędne jest wskazanie zestawu krawędzi otworów lub dowolnych powierzchni osiowych do których chcielibyśmy skopiować tą część. Jeżeli istniej wiązanie wstawiające pomiędzy wybraną częścią bazową a częścią na której wybraliśmy krawędzie, to podczas kopiowania wiązanie to zostanie również skopiowane. Jeżeli natomiast części te nie są ze sobą powiązane, bądź do zbioru wskazań Miejsca wstawienia wybraliśmy krawędzie na różnych częściach, niezbędne będzie wskazanie krawędzi na części bazowej, która ma być podstawą wiązania Krawędź otworu. Rys. 18 Efekt pracy narzędzia Jeżeli którykolwiek z niezbędnych elementów nie zostanie wskazany program podczas próby realizowania zadania poinformuje użytkownika o konieczności wykonania niezbędnych czynności.
12. Eksport punktów Narzędzie to umożliwia odczytanie a następnie wyeksportowanie do zewnętrznego pliku tekstowego współrzędnych punktów, które tworzą geometrię szkicu. Prosty interface umożliwia podgląd tych danych zanim zostaną wyeksportowane, jak również prześledzenie, gdzie znajduje się punkt o wskazanych na liście współrzędnych. Rys. 19 Okno dialogowe na tle obrabianego szkicu Po uruchomieniu narzędzia automatycznie wypełnia się lista ze współrzędnymi punktów (tych zdefiniowanych przez użytkownika np. punkty konstrukcyjne, jak tez tych stanowiących nierozłączną część innych elementów np. koniec i początek każdej linii). W polu tekstowym zostaje podana całkowita liczba punktów jakie się znajdują na szkicu. Wskazując na dowolny punkt z listy odpowiednik tych współrzędnych zostaje zaznaczony, dzięki czemu można szybko sprawdzić położenie dowolnego punktu. Aby zapisać aktualny stan do pliku wystarczy przycisnąć przycisk Zapisz a następnie za pomocą standardowego okna Zapisz jako wskazać lokalizację i nazwę pliku do zapisu.