Przedmiot: EDUKACJA DLA BEZPIECZEŃSTWA PIERWSZA POMOC W NAGŁYCH WYPADKACH Temat: POJECIE, ZAKRES I ZNACZENIE UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY. OPRACOWAŁ mgr inż. Jerzy JURKIEWICZ 08 LUTY 2012
LITERATURA 1. Edukacja dla bezpieczeństwa pierwsza pomoc cz.1 / linia pierwsza edycja dwuczęściowa/ M. Goniewicz, A. Nowak- Kowal, Z. Smutek. 1. Internet: www.grm.wroclaw.pck.org.pl www.pck.pl www.ock.gov.pl; www.wzk.poznan.uw.gov.pl
ZAGADNIENIA 1. Organizacja zintegrowanego ratownictwa w Polsce. 2. Podstawowe pojęcia, cele i czynności ratownicze w miejscu wypadku.
Wszystkie nasze działania mają jeden cel: UCHRONIĆ LUDZKIE ZDROWIE I ŻYCIE, NIE POZWOLIĆ, ABY NASZA NIEWIEDZA I BEZRADNOŚĆ BYŁY POWODEM LUDZKICH CIERPIEŃ I TRAGEDII.
Czy wiesz że? umieralność z powodu obrażeń ciała powstałych w wyniku wypadków drogowych wynosi: Polska - 12% Unia Europejska - 4% w Polsce aż 40% pacjentów w stanie zagrożenia życia i zdrowia dociera do szpitala w czasie dłuższym niż 3 godziny.
Dlaczego należy zmienić istniejące nastawienie społeczeństwa? bo około 60% zgonów około wypadkowych następuje w okresie przedszpitalnym; bo około 60% zgonów z powodu nagłych przyczyn krążeniowych następuje w okresie przedszpitalnym; bo około 20% ofiar umiera w szpitalu w ciągu pierwszych 6 godzin od wystąpienia wypadku.
Dlaczego należy zmienić istniejące nastawienie społeczeństwa? bo straty ekonomiczne z tytułu wypadków szacuje się na 7-8 % budżetu państwa; kalectwo pourazowe po wypadkowe dotyczy aż co czwartego poszkodowanego. Można by było w znacznym stopniu ograniczyć te dramatyczne wskaźniki gdyby społeczeństwo przełamało swoje obawy i lęki przed udzieleniem pierwszej pomocy poszkodowanym.
Ministerstwo Zdrowia w latach 2007-2010 intensyfikowało wdrażanie programu Zintegrowane Ratownictwo Medyczne czego efekty w naszym mieście możemy już dzisiaj oglądać. Zintegrowano wszystkie podmioty ratownictwa w JEDEN SYSTEM gdzie zapewniono: wspólną lub kompatybilną sieć łączności radiowej; wspólne procedury ratownicze; kompatybilny sprzęt medyczny; określone miejsce działania w łańcuchu przeżycia
Organizacja zintegrowanego ratownictwa w Polsce. Zintegrowane ratownictwo medyczne tworzą: 1.Szpitalne Oddziały Ratunkowe; 2.Centra Powiadamiania Medycznego tel. 112 (999); 3.Zespoły Ratowniczo Medyczne Państwowej Straży Pożarnej; 4.Służby Ratownicze Lotnictwa; 5.Służby Ratownictwa Morskiego; 6.Służby Ratownictwa Górskiego; 7.Służby Ratownictwa Górniczego; 8.Służby Ratownictwa Wodnego; 9.Policja.
INTEGRACJA ZEWNĘTRZNA SŁUŻB RATOWNICZYCH
INTEGRACJA ZEWNĘTRZNA Telefon 112 MIEJSKIE CENTRUM REAGOWANIA KRYZYSOWEGO dyspozycja RATOWNICTWO MEDYCZNE POLICJA STRAŻ POŻARNA ZDARZENIE INNE PODMIOTY SYSTEMU ZRM SOR
Każdy z nas powinien umieć zareagować w sytuacjach niebezpieczeństwa zdrowia i życia ludzkiego. Dzięki odpowiedniemu przeszkoleniu z pierwszej pomocy możemy to zapewnić. W większości przypadków mogą to być proste sytuacje związane z urazami bądź zachorowaniami. Może jednak się zdarzyć, że odpowiednia, szybka reakcja decyduje o życiu bądź śmierci poszkodowanego! Najczęściej pomagamy osobom najbliższym: rodzinie, sąsiadom, kolegom i koleżankom z pracy. Czym więcej osób będzie potrafiło udzielać pierwszej pomocy to tym większe będzie nasze własne bezpieczeństwo.
Już podstawowa wiedza o tym, jak reagować w razie wypadków komunikacyjnych, wypadków w domu, wypadków w drodze do i ze szkoły oraz urazów powodujących utratę przytomności, zwiększa prawdopodobieństwo przeżycia ich ofiar. Dlatego warto poświęcić kilka godzin, aby przybliżyć sobie ten ważny temat. Warto mieć też w domu apteczkę pierwszej pomocy wyposażoną w środki dezynfekcyjne i opatrunkowe. Może się nam przydać i jako osobom udzielającym pierwszej pomocy i jako potencjalnym ofiarom wypadku. Trzeba pamiętać, że nawet bez przećwiczenia czynności ratowniczych możemy mieć duży wpływ na ratowanie czyjegoś życia i zdrowia. Podstawowe zadania ratownika może spełnić każdy kto uważnie i wysłucha treści zajęć i aktywnie w nich będzie uczestniczył.
Warto również się szkolić ze względu prawnego. Artykuł 162 Kodeksu Karnego, nakłada na każdego z nas obowiązek udzielana pierwszej pomocy. Za nie wywiązanie się z tego obowiązku grozi kara nawet do trzech lat pozbawienia wolności! Osoby przeszkolone, bądź wyznaczone przez pracodawców do obsługi punktów pierwszej pomocy odpowiadają tak samo jak ludzie, którzy nie znają się na tym. Więc skoro mamy obowiązek udzielać pomocy to warto wiedzieć jak! Dużym ułatwieniem dla osób udzielających pomocy jest wiedza na temat grupy krwi, chorób lub przeciwwskazań medycznych u poszkodowanego. Tego typu informacje można znaleźć na ICE kartach.
Czym jest karta ICE? To karta, która w skrajnym przypadku może nawet uratować życie! Skrót ICE "W razie wypadku". (In Case of Emergency) oznacza Dzięki posiadaniu i noszeniu takiej karty przy sobie, w razie wypadku służby medyczne mogą skontaktować się z bliskimi nam osobami.
Skrót ICE (In Case of Emergency) oznacza "W razie wypadku". Pomysł kart ICE powstał z inicjatywy włoskich ratowników, którzy zauważyli lukę informacyjną w kontakcie z rodziną i bliskimi poszkodowanych.
Karta ICE umożliwia służbom medycznym m.in.: szybkie uzyskanie informacji na temat naszego stanu zdrowia; identyfikację poszkodowanego; odnalezienie jego rodziny (np. w sytuacji, gdy ofiara wypadku jest nieprzytomna, ma problemy z pamięcią, bądź jest dzieckiem). W przypadku dzieci szpital może wymagać zgody rodziców, bądź opiekunów na wykonanie niektórych zabiegów, więc szybki kontakt jest bardzo istotny.
Podstawowymi informacjami na karcie ICE są: imię, nazwisko, 3 numery telefonów do osób, do których służby medyczne mogą zadzwonić w razie wypadku. Karta umożliwia dodanie dodatkowych informacji o swoim zdrowiu, takich jak np. "Jestem alergikiem informacji o grupie cukrzykiem", Jestem krwi, czy noszeniu soczewek kontaktowych, które w razie wypadku należy ściągnąć.
Jakie numery powinny znaleźć się na karcie ICE? Numery powinny być do osób, które są w stanie udzielić informacji na temat naszego zdrowia, czy przyjmowanych leków. Najlepiej jest wybrać osoby, które będą potrafiły na wiadomość o ewentualnym wypadku, zachować zimną krew i odpowiedzieć na pytania służb medycznych.
Gdzie najlepiej nosić taką kartę, czy jest jakiś sposób na oznaczenie jej posiadania? Kartę I.C.E. należy zawsze nosić przy sobie. Najlepiej w kieszeni, ponieważ włożona do portfela lub dokumentów może stać się obiektem kradzieży. Natomiast sama w sobie, nie powinna stanowić przedmiotu zainteresowania złodzieja, gdyż jest dedykowana tylko właścicielowi. Ktoś obcy, kto chciałby zrobić użytek z nie swojej karty, mógłby sam sobie zaszkodzić.
Karta ICE trwała, plastikowa - zawiera imię i nazwisko właściciela oraz numery telefonów do 3 osób, które należy powiadomić w razie wypadku. Osoby podane do kontaktu powinny umieć udzielić informacji o stanie zdrowia właściciela karty. Karta nie zawiera informacji o grupie krwi. Zapisane na karcie numery telefonów pozwalają służbom ratunkowym, Policji czy Straży Pożarnej na szybki kontakt z bliskimi osoby poszkodowanej. Pomaga to ustalić tożsamość poszkodowanego i stan zdrowia (choroby, przebyte urazy lub leki, które bierze). Wypadki komunikacyjne, to nie jedyne zagrożenie. Karta ICE jest niezastąpiona także w innych sytuacjach: gdy zgubi się dziecko, ktoś straci przytomność albo nie potrafi podać swoich danych osobowych wtedy ułatwia kontakt z rodziną takiej osoby.
Karta ICE jest dla każdego! Zarówno dla Ciebie, Twojego dziecka oraz Twoich rodziców, Twojego rodzeństwa i Twoich dziadków! Dla Twoich Przyjaciół! Także dla Twojej dziewczyny czy chłopaka!
NUMER ALARMOWY 112 POGOTOWIE RATUNKOWE 999 STRAŻ POŻARNA 998 GOPR / TOPR 601 100 300 WOPR 601 100 100 Nazywam się / My name is: Adam Kowalski, 50-540 Wrocław, ul. Powstańców Śląskich 12
Osoba kontaktowa / name of contact person Jan Kowalski. 50-540 Wrocław, ul. Powstańców Śląskich 12.. Grupa krwi / Blood A Rh + W nagłym przypadku zadzwoń do / In case of Emergance call to ICE-1: 71-338514211 ICE-2: 606505404 ICE-3: 700200323
Pierwsza pomoc jest to szybkie wykonanie czynności ratunkowych przez świadków lub uczestników nagłego wypadku przed przybyciem fachowych służb ratunkowych na miejsce wypadku. Poszkodowany osoba, której udzielamy pomocy. Ratownik osoba, która udziela pomocy.
Stany bezpośredniego zagrożenia życia są to sytuacje, które mogą być bezpośrednią przyczyną śmierci poszkodowanego. Do stanów bezpośredniego zagrożenia życia należą: - niedrożność zatkanie dróg oddechowych; - utrata przytomności; - nagłe zatrzymanie oddychania; - nagłe zatrzymanie krążenia krwi (zatrzymanie akcji serca); - porażenie prądem; - tonięcie; - rozległe oparzenie; - wychłodzenie organizmu (hipotermia);
- obfite krwawienie; - zatrucie oraz ciężkie obrażenia (uszkodzenia) różnych okolic ciała poszkodowanego. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa oddechowa - jest to przywrócenie za pomocą metod ratunkowych podstawowych czynności życiowych, tzn. spontanicznego krążenia krwi lub krążenia krwi i oddychania. Pozycja bezpieczna jest to specjalny sposób ułożenia nieprzytomnego, prawidłowo oddychającego poszkodowanego w celu niedopuszczenia do zablokowania gardła przez język oraz ułatwienia odpływu treści płynnej z ust.
Pierwsza pomoc jest to szybkie wykonanie czynności ratunkowych przez świadków lub uczestników nagłego wypadku przed przybyciem fachowych służb ratunkowych na miejsce wypadku. Poszkodowany osoba, której udzielamy pomocy. Ratownik osoba, która udziela pomocy.
Łańcuch przeżycia poszkodowanego tworzą: - platynowe minuty pierwsza pomoc w ciągu 4-5 min; - złota godzina kwalifikowana pomoc przedszpitalna - leczenie szpitalne. i transport do 60 min od zaistnienia wypadku; Cele udzielania pierwszej pomocy: ratowanie życia ludzkiego; ratowanie ludzkiego zdrowia; ograniczenie skutków urazów i nagłych zachorowań; opieka nad poszkodowanym.
Czynności ratownika w miejscu wypadku: rozpoznanie stanu bezpośredniego zagrożeniażycia; wezwanie służb ratunkowych; ewakuacja ze strefy zagrożenia lub usunięcie czynników szkodliwych dla poszkodowanego; udzielenie pierwszej pomocy a w razie potrzeby: resuscytacja krążeniowo-oddechowa; zatamowanie obfitego krwawienia zewnętrznego; założenie opatrunku osłaniającego ranę; wykonanie unieruchomienia kończyny w przypadku złamań, zwichnięć; ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej. zabezpieczenie poszkodowanego przed wpływem warunków atmosferycznych na miejscu wypadku; uspokojenie poszkodowanego do czasu przybycia służb ratunkowych.
CZY SĄ PYTANIA? DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ