LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Podobne dokumenty
LVII Olimpiada Astronomiczna 2013/2014 Zadania zawodów III stopnia

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Wędrówki między układami współrzędnych

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

LXII Olimpiada Astronomiczna 2018/2019 Zadania z zawodów III stopnia. ρ + Λ c2. H 2 = 8 π G 3. = 8 π G ρ 0. 2,, Ω m = 0,308.

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Odległość mierzy się zerami

Analiza danych. 7 th International Olympiad on Astronomy & Astrophysics 27 July 5 August 2013, Volos Greece. Zadanie 1.

LIX Olimpiada Astronomiczna 2015/2016 Zawody III stopnia zadania teoretyczne

XXXIX OLIMPIADA GEOGRAFICZNA Zawody III stopnia pisemne podejście 2

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

Elementy astronomii w geografii

Gdzie się znajdujemy na Ziemi i w Kosmosie

Odległość kątowa. Szkoła średnia Klasy I IV Doświadczenie konkursowe 5

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Konkurs Astronomiczny Astrolabium III Edycja 25 marca 2015 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Odległość kątowa. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe 1

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

NACHYLENIE OSI ZIEMSKIEJ DO PŁASZCZYZNY ORBITY. Orbita tor ciała niebieskiego lub sztucznego satelity krążącego wokół innego ciała niebieskiego.

PROPOZYCJA ĆWICZEŃ OBSERWACYJNYCH Z ASTRONOMII DO PRZEPROWADZENIA W OBSERWATORIUM ASTRONOMICZNYM INSTYTUTU FIZYKI UR DLA UCZESTNIKÓW PROJEKTU FENIKS

Układy współrzędnych równikowych

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Przykładowe zagadnienia.

Zderzenie galaktyki Andromedy z Drogą Mleczną

Układy współrzędnych równikowych

Przykładowe zagadnienia.

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

Fizyka i Chemia Ziemi

Grawitacja - powtórka

24 godziny 23 godziny 56 minut 4 sekundy

Analiza danych Strona 1 z 6

Ekspansja Wszechświata

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

Człowiek najlepsza inwestycja. Fot.NASA FENIKS PRACOWNIA DYDAKTYKI ASTRONOMII

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Galaktyki i Gwiazdozbiory

Wykład 10 - Charakterystyka podstawowych systemów gwiazdowych: otoczenie Słońca, Galaktyka, gromady gwiazd, galaktyki, grupy i gromady galaktyk

WZORY NA WYSOKOŚĆ SŁOŃCA. Wzory na wysokość Słońca

LXI Olimpiada Astronomiczna 2017/2018 Zadania z zawodów III stopnia

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

Co to jest promieniowanie grawitacyjne? Szymon Charzyński KMMF UW

ZBIÓR ZADAŃ CKE 2015 ZAKRES ROZSZERZONY

Wstęp do astrofizyki I

wersja

Rozwiązania przykładowych zadań

Konkurs Astronomiczny Astrolabium II Edycja 26 marca 2014 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Kontrola wiadomości Grawitacja i elementy astronomii

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

Zadania do testu Wszechświat i Ziemia

Astronomia poziom rozszerzony

Tomasz Ściężor. Almanach Astronomiczny na rok 2012

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Tomasz Ściężor. Almanach Astronomiczny na rok 2014

Dane o kinematyce gwiazd

Czas w astronomii. Krzysztof Kamiński

PODRĘCZNA INSTRUKCJA ASTRO-EXCELA

Ruch Gwiazd. Szkoła Podstawowa Klasy IV VI Doświadczenie konkursowe nr 3

Nasza Galaktyka

Układ współrzędnych dwu trój Wykład 2 "Układ współrzędnych, system i układ odniesienia"

Oszacowywanie możliwości wykrywania śmieci kosmicznych za pomocą teleskopów Pi of the Sky

4π 2 M = E e sin E G neu = sin z. i cos A i sin z i sin A i cos z i 1

Opis założonych osiągnięć ucznia Fizyka zakres podstawowy:

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki do nowej podstawy programowej.

00013 Mechanika nieba A

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Inne Nieba. Gimnazjum Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 4

ROZDZIAŁ 1. NAWIGACJA MORSKA, WSPÓŁRZĘDNE GEOGRAFICZNE, ZBOCZENIE NAWIGACYJNE. KIERUNEK NA MORZU.

Ziemia we Wszechświecie lekcja powtórzeniowa

Efekt Dopplera. dr inż. Romuald Kędzierski

Wstęp do astrofizyki I

3a. Ruch obiegowy Ziemi

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

4. Ruch obrotowy Ziemi

ZAŁĄCZNIK IV. Obliczanie rotacji / translacji obrazów.

Spis treści. Przedmowa PRZESTRZEŃ I CZAS W FIZYCE NEWTONOWSKIEJ ORAZ SZCZEGÓLNEJ TEORII. 1 Grawitacja 3. 2 Geometria jako fizyka 14

Piotr Brych Wzajemne zakrycia planet Układu Słonecznego

3b. Zadania - ruch obiegowy (wysokość górowania Słońca)

Ściąga eksperta. Ruch obiegowy i obrotowy Ziemi. - filmy edukacyjne on-line. Ruch obrotowy i obiegowy Ziemi.

Tomasz Ściężor. Almanach Astronomiczny na rok 2013

Fizyka i Chemia Ziemi

Cykl saros. Szkoła Podstawowa Klasy VII-VIII Gimnazjum Klasa III Doświadczenie konkursowe 4

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klas pierwszych

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Jak rozwiązywać zadania.

Jaki jest Wszechświat?

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

1.2. Geografia fizyczna ogólna

Szczegółowe wymagania edukacyjne na poszczególne oceny śródroczne i roczne z przedmiotu: FIZYKA. Nauczyciel przedmiotu: Marzena Kozłowska

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

Obliczanie pozycji obiektu na podstawie znanych elementów orbity. Rysunek: Elementy orbity: rozmiar wielkiej półosi, mimośród, nachylenie

RUCH OBROTOWY I OBIEGOWY ZIEMI

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

Powtórka 1 - grawitacja, atomowa, jądrowa

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Transkrypt:

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia 1. Przyjmij, że prędkość rotacji różnicowej Słońca, wyrażoną w stopniach na dobę, można opisać wzorem: gdzie φ jest szerokością heliograficzną. Ω = 14,3000 1,9000 sin 2 (φ) 2,5000 sin 4 (φ), Zakładając, że dwie plamy położone w pewnej chwili na południku centralnym i na szerokościach heliograficznych φ 1 = 15 N oraz φ 2 = 30 N, mają wystarczająco długi czas życia oblicz, ile lat gwiazdowych oraz ile okresów syderycznych i okresów synodycznych rotacji Słońca na równiku trzeba będzie czekać, by plamy były widoczne z Ziemi i miały taką samą długość heliograficzną. Przedyskutuj przyjęte założenia. 2. Oblicz jak długo, podczas nocy polarnej na biegunie północnym, panują całkowite ciemności. Przyjmij, że całkowite ciemności panują wtedy, gdy Słońce jest co najmniej 12 pod horyzontem i Księżyc jest co najmniej 6 pod horyzontem lub Księżyc znajduje się w pobliżu nowiu (tzn. +/- 3 doby od nowiu). W rozwiązaniu przyjmij dodatkowo, że orbity Ziemi i Księżyca są okręgami, węzeł wstępujący orbity Księżyca znajduje się w punkcie Wagi, a nów ma miejsce w momencie przesilenia zimowego oraz pomiń wpływ paralaksy geocentrycznej Księżyca i precesji jego orbity. 3. Pomiar odległości w skalach międzygalaktycznych sprawia zasadnicze trudności. Bezpośredni ich pomiar jest niewykonalny, natomiast prawa optyki geometrycznej, wykorzystywane w pomiarach pośrednich, prowadzą do różnych definicji odległości. W szczególności zależność: S= L 4π r L 2 między natężeniem oświetlenia (S), a mocą promieniowania źródła (L), definiuje tzw. odległość jasnościową (r L ). Z kolei związek, między rozmiarem liniowym dowolnego obiektu (l ) i jego rozmiarem kątowym (θ): definiuje odległość z rozmiaru kątowego (r θ ). θ = l r θ Obie wielkości: r L i r θ, są identyczne jedynie w przestrzeni opisanej przez geometrię euklidesową, gdy źródło światła nie porusza się względem obserwatora. W ekspandującym Wszechświecie założenia powyższe nie są spełnione wielkości r L i r θ nie są sobie równe, ale pozostają związane zależnością: r L = r θ (1+z) 2, gdzie z oznacza kosmologiczne przesunięcie ku czerwieni (redshift).

Wykres przedstawia funkcyjną zależność: r L (z), dla przyjmowanego obecnie modelu kosmologicznego ze stałą Hubble'a H = 70 km s -1 Mpc -1. Wykonaj wykres zależności: θ (z), w zakresie 0,1 < z < 4, dla galaktyki podobnej do M101 oraz zinterpretuj otrzymany wykres. Przyjmij, że dla galaktyki M101 wyznaczone są: odległość r M101 = 6,4 Mpc i średnica widoma θ M101 = 28'. 4b. Na podstawie załączonych materiałów oszacuj: odległość, rozmiary liniowe oraz wiek gromady otwartej gwiazd M45. W załączonych materiałach znajdują się: mapka gromady oraz dla niektórych gwiazd obserwowane wielkości gwiazdowe w filtrze V oraz wskaźnik barwy B V. Na przeźroczystej folii dołączono również fragment diagramu Hertzsprunga-Russella z zaznaczonym ciągiem głównym wieku zerowego (tzw. ZAMS). Czas T, przez jaki gwiazda przebywa na ciągu głównym, można oszacować na podstawie zależności: T = 10 10 (L / L) 2/3 lat, gdzie L jest mocą promieniowania gwiazdy.

5 I. Aparatura planetarium odtworzy statyczny obraz nieba. Dla odtwarzanej sytuacji: a) określ szerokość geograficzną miejsca obserwacji:.......................... b) określ lokalny czas gwiazdowy:..................... c) określ porę doby i porę roku: pora doby:..............., pora roku/miesiąc:............ /................ d) podaj nazwy własne 3. gwiazd wskazanych strzałkami oraz określ ich wysokości i azymuty: nazwa własna wysokość azymut 1)................................. 2)................................. 3)................................. 5 II. Aparatura planetarium odtworzy dynamiczny obraz nieba z powierzchni Marsa. Na Mapie nieba zaznacz krzyżykiem położenie: znajdującego się nad horyzontem marsjańskiego bieguna niebieskiego i oznacz go odpowiednio: BN lub BS oraz podaj jego współrzędne w układzie horyzontalnym, jasnej gwiazdy, której marsjańska deklinacja wynosi około 45 o i oznacz ją jako G1 oraz podaj jej nazwę własną i nazwę gwiazdozbioru, do którego należy, jasnej gwiazdy, która dołuje na wysokości około 16 o i oznacz ją jako G2 oraz podaj jej nazwę własną i nazwę gwiazdozbioru, do którego należy, gromady kulistej omega Centauri i oznacz ją jako Gk oraz wrysuj zaobserwowany kształt Wielkiego Obłoku Magellana, zaznacz trzy punkty znajdujące się na marsjańskim równiku, różniące się w rektascensji co najmniej o 1 h i oznacz je jako: R1, R2 i R3. 6. Sensacją naukową początku 2016 była rejestracja fal grawitacyjnych. Uważa się, że źródłem tych fal było zlanie się dwóch czarnych dziur o masach około 30 mas Słońca, znajdujących się w odległości odpowiadającej przesunięciu ku czerwieni z 0,1. Przypuszcza się, że tego typu zdarzeniu mogą towarzyszyć różne gwałtowne zjawiska zachodzące w pobliżu horyzontu zdarzeń powstającej czarnej dziury (tzn. powyżej R ISCO = 6GM / c 2 ), takie jak emisja fotonów, a nawet wysokoenergetycznych neutrin. Przyjmując, że masa spoczynkowa neutrin jest mniejsza od 1 ev, a ich spodziewana energia większa od 1 GeV, oszacuj w jakim odstępie czasowym od momentu rejestracji fali grawitacyjnej warto poszukiwać neutrin związanych z tym zdarzeniem. KGOA