Ocena systemu monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Optium Xido NEO*

BADANIA KLINICZNE Ocena systemu monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Optium Xido NEO* Cele: Metody: Ocena skuteczności systemu monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Abbott Diabetes Care Optium Xido NEO pod względem wymagań skuteczności normy ISO 15197:2013 1 dla monitorowania stężenia glukozy w badaniach klinicznych i laboratoryjnych. Badanie przeprowadzono w dwóch Klinikach Diabetologii na terenie Stanów Zjednoczonych. Oceniano dokładność systemu Optium Xido Neo w badaniu poziomu glukozy w świeżych próbkach krwi włośniczkowej pełnej. Wyniki uzyskane dla trzech serii pasków testowych porównano z wartościami stężenia glukozy w osoczu uzyskanymi za pomocą analizatora YSI. Poproszono też nieprofesjonalnych użytkowników o ocenę łatwości korzystania z systemu za pomocą kwestionariusza. Badania laboratoryjne przeprowadzone w firmie Abbott Diabetes Care miały na celu zweryfikowanie skuteczności systemu Optium Xido NEO w zmiennych warunkach badania. Wyniki: Dokładność systemu Optium Xido NEO w zastosowaniach klinicznych została wykazana poprzez porównanie wyników dla 186 próbek krwi (od 165 pacjentów), badanych na 3 seriach pasków testowych przez wykwalifikowany personel z wynikami uzyskanymi za pomocą analizatora YSI. Wyniki są zgodne z wymaganiami dla dokładności systemu ustanowionymi normą ISO 15197:2013. 99,1% wyników nie odbiegało o więcej niż ± 15 mg/dl (0,83 mmol/l) od wartości odniesienia dla stężeń glukozy <100 mg/dl (5,55 mmol/l) i o więcej niż ± 15% względem wartości odniesienia dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). 100% wyników leżało w strefach A i B siatki błędu (CEG). W podobny sposób spełniane były wymagania normy co do dokładności dla badania skuteczności po stronie użytkownika (tj. w przypadku użytkowników nieprofesjonalnych), gdzie 97,9% wyników mieściło się w kryteriach dokładności. Całkowita ogólna ocena 174 pacjentów w kwestionariuszu łatwości użytkowania wyniosła 5,5 (na 6), co wskazuje, że użytkownicy uznali system za łatwy w użytkowaniu. W badaniach laboratoryjnych oceniających powtarzalność odchylenie standardowe (SD) wyniosło 2,7 mg/dl (0,15 mmol/l) dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l), a współczynnik zmienności (CV) 3,5% dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). W badaniach laboratoryjnych oceniających powtarzalność odchylenie standardowe (SD) wyniosło 3,3 mg/dl (0,18 mmol/l) dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l), a współczynnik zmienności (CV) 3,1% dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). Duże wysokości (10 000 stóp, 3048 metrów) nie wpływają na wyniki uzyskiwane za pomocą systemu. Dodatkowe badania wykazały, że system dostarczał dokładnych wyników w określonym zakresie hematokrytu (30 60%) przy obecności 30 potencjalnych interferentów w wysokich stężeniach obserwowane przesunięcia były niższe niż kryteria normy ISO 15197:2013 powodujące włączenie wyników do oznakowania produktu. Wnioski: Badania kliniczne potwierdziły dokładność systemu Optium Xido NEO w badaniu stężenia glukozy we krwi włośniczkowej pobranej z opuszka palca w porównaniu z wynikami metod laboratoryjnych dokładność w badaniu skuteczności po stronie użytkownika i ocena dokładności systemu obsługiwanego przez wyszkolony personel spełniają wymagania normy ISO 15197:2013. System Optium Xido NEO otrzymał wysoką ocenę prostoty użytkowania przez osoby mające z nim styczność po raz pierwszy. Badania laboratoryjne wykazały, że system pozostaje dokładny w różnorodnych, trudnych warunkach, które mogą wystąpić podczas codziennego wykonywania testów w domu. Udowodniły one również, że określone normą ISO 15197:2013 warunki wpływające na wynik (hematokryt i interferenty) nie wpływały na system w sposób, który wymagałby opisania tych efektów na etykiecie produktu celem osiągnięcia zgodności ze wspomnianą normą. Zawarte w materiale informacje przeznaczone są do rozpowszechniania WYŁĄCZNIE poza terenem Stanów Zjednoczonych. Może być wymagane zatwierdzenie materiałów zgodnie z lokalnymi przepisami i regulacjami przed rozpoczęciem ich użytkowania i dystrybucji. * w innych krajach znany jako FreeStyle Precision Neo

Wprowadzenie System monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Optium Xido NEO zaprojektowano tak, by spełniał wymagania normy ISO 15197:2013 dotyczące dokładności 1. System Optium Xido NEO ułatwia badanie pacjentów i posiada funkcje pozwalające na lepsze kontrolowanie cukrzycy, jak wskaźniki trendu stężenia glukozy we krwi i wskazówki dotyczące dawkowania insuliny. Te dodatkowe funkcje nie zostały omówione w niniejszym dokumencie, ponieważ dotyczy on głównie dokładności systemu Optium Xido NEO w kontekście normy ISO 15175:2013. Paski testowe, dostępne pod nazwą Optium Xido*, posiadają niezmienione parametry TrueMeasure: możliwość nakraplania próbki krwi z dwóch stron (od dołu lub od góry), elektrodę wyzwalacza i unikalne właściwości chemiczne z niskim przykładanym potencjałem, niską wymaganą objętość próbki (minimalnie 0,6 µl), krótki czas badania (5 sekund), indywidualne opakowanie w folię, chroniące przed narażeniem na wilgoć, czynniki chemiczne lub zanieczyszczenia oraz brak konieczności kodowania lub kalibracji przez użytkownika. Stosowanie takich pasków testowych z systemem Optium Xido NEO zapewnia poprawioną dokładność i zmniejszoną wrażliwość na hematokryt a, co pozwala spełniać wymogi wprowadzone w normie ISO 15197:2013. Technologia Zasada pomiaru Na elektrodzie pracującej paska testowego znajduje się dehydrogenaza glukozowa (GDH-NAD), koenzym dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NAD) i mediator przeniesienia elektronu (fenantrolinodion, PQ). Glukoza z próbki krwi utleniana jest w reakcji z NAD do glukonolaktonu. Proces ten jest katalizowany przez GDH (Rysunek 1). Mediator PQ reaguje ze zredukowanym koenzymem (NADH), przez co sam ulega redukcji, uwalniając utlenioną postać koenzymu (NAD). Zredukowany mediator utleniany jest na elektrodzie pracującej, co powoduje przepływ niewielkiego, proporcjonalnego do stężenia glukozy w próbce, prądu elektrycznego, który jest mierzony przez glukometr. Glukoza + NAD + NADH + PQ (utl.) PQ (zred.) Rysunek 1. Schemat reakcji GDH 200 mv Glukonolakton + NADH NAD + + PQ (zred.) PQ (utl.) + elektrony (e-) Brak interferencji Enzym GDH może być stosowany do przeprowadzania elektrochemicznego pomiaru stężenia glukozy bez niekorzystnego wpływu tlenu obecnego w próbce krwi, przez co wpływ działania tlenu zostaje ograniczony. Oksydaza glukozowa (GOX), enzym stosowany w niektórych systemach monitorowania stężenia glukozy we krwi, może reagować z tlenem i powodować błędy pomiarowe. Pomiary przy niskim potencjale (Rysunek 2) mogą obniżyć interferencje od substancji obecnych w próbce krwi. Aby mogła zajść reakcja elektrochemiczna, pomiędzy elektrodę pracującą i odniesienia przykładany jest potencjał (napięcie). Im większy jest przyłożony potencjał, tym większa ilość interferentów może zostać utleniona na elektrodzie pracującej i wygenerować fałszywy sygnał. Mediator przeniesienia elektronu (PQ) stosowany w tego typu paskach pozwala na zajście reakcji elektrochemicznej przy niskim potencjale, dzięki temu wpływ innych substancji na oznaczenie wykonane za pomocą paska jest minimalny. Niższy przykładany potencjał Rysunek 2. Zasada pomiaru systemu Optium Xido NEO Enzym o wysokiej specyficzności względem glukozy Nowy mediator Aplikacja próbki krwi Paski testowe posiadają możliwość aplikacji próbki krwi z dwóch stron, dzięki czemu użytkownik może umieszczać krew zarówno od góry, jak i od dołu paska (Rysunek 3). Krew jest automatycznie zasysana do obszaru reakcji. Rysunek 3. Napełnianie paska testowego od dołu lub od góry Od góry Od dołu Potwierdzenie napełnienia Elektroda wyzwalająca Pasek testowy zawiera trzy elektrody (pracującą, odniesienia i wyzwalającą) patrz Rysunek 4. Przed rozpoczęciem pomiaru glukometr musi wykryć obwód tworzony przez elektrodę wyzwalającą i odniesienia. Zamknięty obwód wykrywany jest w momencie przedostania się krwi pomiędzy elektrodę odniesienia i pracującą i powstania kontaktu z elektrodą wyzwalającą (Rysunek 5). Pozwala to ograniczyć błędy związane z pobraniem niewystarczającej ilości próbki i zmniejszyć straty pasków testowych. Po nałożeniu właściwej ilości próbki test rozpoczyna się automatycznie. Rowek odprowadzający powietrze Odprowadza powietrze, pozwalając napełnić się komorze próbki Warstwa taśmy Zabezpiecza przed czynnikami środowiskowymi i fizycznymi. Jest półprzezroczysta, co umożliwia wzrokowe potwierdzenie właściwego napełnienia. Rysunek 4. Budowa paska testowego Komora pomiarowa próbki Warstwa izolująca nadruki Przytrzymuje siatkę na miejscu, izoluje obwody, tworzy komorę próbki Elektroda wyzwalająca Nadrukowywana elektroda chlorosrebrowa Grafitowa warstwa nadrukowana Tworzy przewodzące ścieżki dla elektrody pracującej, odniesienia i wyzwalającej WYNIK SPECYFICZNY DLA GLUKOZY Warstwa siatki Pomaga transportować krew do komory próbki Elektroda odniesienia Nadrukowywana elektroda chlorosrebrowa Elektroda pracująca Nadrukowywana elektroda pracująca, zawierająca składniki czynne Warstwa podstawowa z poliestru a W porównaniu do pasków testowych systemu Optium Xido * w innych krajach znane jako FreeStyle Optium 2 z 12

Rysunek 5. Pasek uruchamia badanie wyłącznie po nałożeniu odpowiedniej ilości próbki Zamknięty obwód wykrywany jest kiedy próbka sięga do elektrody wyzwalającej P Podsumowanie parametrów Połączenie elektrody wyzwalającej, reakcji opartej o GDH- NAD oraz niskiego przykładanego potencjału i możliwości napełniania obu stron ze wzrokowym potwierdzeniem umieszczenia właściwej ilości próbki to podstawowe cechy technologii TrueMeasure, zaprojektowanej, by minimalizować błędy wynikające z niewystarczającej ilości próbki krwi i obecności interferentów oraz umożliwiającej proste nałożenie próbki, dzięki czemu dane pomiarów stężenia glukozy chronione są przed możliwymi do przewidzenia błędami. Paski testowe są pakowane indywidualnie w folię, co chroni je przed narażeniem na działanie wilgoci, substancji chemicznych i przed zanieczyszczeniem. Dodatkowo, obok cech wymienionych powyżej, system Optium Xido NEO to szereg ulepszeń zapewniających minimalną czułość na hematokryt i wysoką dokładność przy krótkim (trwającym 5 sekund) pomiarze oraz brak konieczności kodowania i kalibracji przez użytkownika. Cechy te pomagają zapewnić zgodność z wymaganiami dotyczącymi skuteczności wprowadzonymi w normie ISO 15197:2013 i zwiększają niezawodność badań pacjentów. Ocena skuteczności Raport ten podaje szczegóły wyczerpującej oceny systemu monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Optium Xido NEO. W celu oceny skuteczności przy zastosowaniu świeżej włośniczkowej krwi pełnej przeprowadzono wieloośrodkowe badanie kliniczne. Dodatkowe badania laboratoryjne prowadzono w celu sprawdzenia deklarowanej skuteczności w różnych warunkach badania. Metody porównawcze Analizator glukozy YSI 2300 Stat Plus posłużył jako urządzenie w metodzie porównawczej w badaniach klinicznych i laboratoryjnych. Wyniki oznaczania glukozy z krwi pełnej uzyskane za pomocą analizatora YSI mnożono przez 1,12, aby uzyskać wartość stężenia glukozy w osoczu, którą porównywano z wynikami pomiaru za pomocą pasków. Analizator glukozy YSI pozwala na metrologiczną identyfikowalność certyfikowanego materiału odniesienia NIST 2. glukozy > 100 mg/dl, (2) czas przekraczał okres wyszczególniony w protokole (np. pomiary za pomocą systemu i analizatora YSI dla każdej próbki musiały być zakończone w ciągu 20 minut od jej pobrania) lub (3) zestaw danych nie był kompletny (np. brak wartości hematokrytu lub wyniku z analizatora YSI). Wyniki badań laboratoryjnych analizowano za pomocą oprogramowania statystycznego JMP w wersji 5.1 (SAS Institute) lub SAS w wersji 9.2 lub wyższej. Badanie kliniczne Krew włośniczkowa (pobierana z opuszka) Materiały i metody Dokładność systemu Optium Xido NEO była oceniana w dwóch centrach medycznych na terenie Stanów Zjednoczonych. W badaniu brało udział 174 pacjentów. 9 pacjentów wyłączono z analizy ze względu na uchybienia protokołu, w analizie uwzględniono więc finalnie 165 pacjentów. Próbki od 21 z tych pacjentów zostały zmodyfikowane w celu uzyskania dodatkowych próbek (łącznie 186) o niskich i wysokich stężeniach glukozy, służących do analizy dokładności systemu. Próbki krwi zbierane na odpowiedni antykoagulant mieszano z 0,9-procentowym roztworem soli, zawierającym glukozę w wysokim stężeniu, aby przygotować próbki o dużym stężeniu glukozy. Tak przygotowane próbki odstawano przez co najmniej 15 minut przed użyciem, aby wyrównać stężenie dodanej glukozy między osoczem i czerwonymi ciałkami krwi. Aby przygotować próbki o niskiej zawartości glukozy, krew zebrana na odpowiedni antykoagulant była inkubowana w temperaturze 27 37 C w celu umożliwienia zajścia glikolizy. W badaniu wykorzystano trzy serie pasków testowych, każda próbka była badana na paskach z dwóch serii. Pasek z każdej z serii, na których badane były próbki, był wykorzystywany do badania przez użytkownika nieprofesjonalnego (do oceny dokładności po stronie użytkownika i prostoty użytkowania) oraz, powtórnie, przez wyszkolony personel (do oceny dokładności systemu). Wyniki uzyskane za pomocą systemu Optium Xido NEO porównano z wynikami z analizatora YSI. Każdy ze 174 użytkowników nieprofesjonalnych, po zapoznaniu się z instrukcjami użytkowania i samodzielnym wykonaniu oznaczenia glukozy, wypełnił kwestionariusz, oceniając kwestie związane z łatwością użytkowania. Używano skali z wartościami od 1 do 6, gdzie 6 to najwyższa ocena. Ogólną ocenę łatwości użytkowania uzyskano przez uśrednienie wszystkich odpowiedzi. Wiek użytkowników wahał się od 13 do 84 lat. 51% z nich to mężczyźni, pozostałe 49% stanowiły kobiety. 56% użytkowników miało wykształcenie wyższe. 28% z nich chorowało na cukrzycę tupu 1., a 72% na cukrzycę typu 2. Metody stosowane do oceny skuteczności po stronie użytkownika i dokładności systemu oparto o metody proponowane w normie ISO 15197:2013. Analiza statystyczna Wszystkie analizy statystyczne danych z badań klinicznych przeprowadzono za pomocą oprogramowania SAS w wersji 9.2 (SAS Institute Inc., Cary, NC). Regresja Passinga-Babloka 3 została wykorzystana do skorelowania wyników z glukometru z wartościami uzyskanymi metodą porównawczą dla oceny klinicznej krwi włośniczkowej. Regresja Passinga-Babloka zalecana jest przez American Association of Bioanalysts (Amerykańskie Towarzystwo Bioanalityków) 4 do porównywania metod (ich dokładności). Średnia wartości bezwzględnych różnic względnych (MARD) pomiędzy wynikami z glukometru i wartościami z metody porównawczej była wyliczana w celu oceny średniej wartości bezwzględnej błędu systematycznego. Z analizy statystycznej wyłączano dane, jeśli: (1) dryf pomiędzy pierwszym a drugim pomiarem w metodzie porównawczej wyniósł > 4 mg/dl przy stężeniach glukozy 100 mg/dl lub > 4% przy stężeniach 3 z 12 Wyniki ocena dokładności po stronie użytkownika i prostoty użytkowania (przez użytkowników nieprofesjonalnych) Wartości hematokrytu dla próbek w tym badaniu zawierały się w zakresie 25 51%, a zakres stężeń glukozy wyniósł 43 358 mg/dl (2,4 19,9 mmol/l). W analizie regresji uzyskano znakomitą korelację między wynikami z systemu Optium Xido NEO i analizatora YSI (r = 0,98, nachylenie = 0,99, punkt przecięcia z osią = 0,9 mg/dl [0,05 mmol/l]) patrz Rysunek 6. Ogólna średnia wartości bezwzględnych różnic względnych (MARD) wyniosła 5,2%. Z 330 wyników badań (na 165 pacjentach), 328 (99,4%) leżało w strefie A (dokładne klinicznie), a 2 (0,6%) w strefie B (akceptowalne klinicznie) siatki błędu 5 patrz Rysunek 6.

Rysunek 6. Dokładność dla próbek pobieranych z opuszka siatka błędów i analiza regresji Wartość odniesienia z analizatora YSI (mmol/l) Seria Wyniki dokładność systemu (przeszkolony personel) Wartości hematokrytu dla próbek w tym badaniu zawierały się w zakresie 24 56%, a zakres stężeń glukozy wyniósł 29 438 mg/dl (1,6 24,3 mmol/l). Optium Xido NEO (mg/dl) Optium Xido NEO (mmol/l) W analizie regresji uzyskano znakomitą korelację między wynikami z systemu Optium Xido NEO i analizatora YSI (r = 0,99, nachylenie = 1,00, punkt przecięcia z osią = -0,3 mg/dl [-0,02 mmol/l]). Ogólna wartość MARD wyniosła 5,3%, a średni współczynnik CV pomiędzy parami badań dla 186 próbek był równy 3,4%. Z 786 wyników badań, 784 (99,7%) leżały w strefie A (dokładne klinicznie), a 2 (0,3%) w strefie B (akceptowalne klinicznie) siatki błędu. W niniejszym badaniu, oceniającym wyniki oznaczania glukozy w próbkach krwi włośniczkowej pobranych z opuszka przez 165 użytkowników nieprofesjonalnych wykazano, że: 97,7% (43/44) wyników nie odbiegało o więcej niż ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) od wartości odniesienia dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l). 97,9% (280/286) wyników nie odbiegało o więcej niż ±15% od wartości odniesienia dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). Łącznie 97,9% (323/330) wyników spełniało kryteria dokładności opisane w normie ISO 15197:2013 dla oceny skuteczności po stronie użytkownika, co spełniało wymóg mówiący, że 95% wyników musi mieścić się w kryteriach dokładności (opisanych w Załączniku 1). Po uśrednieniu wszystkich odpowiedzi dotyczących łatwości użytkowania, ogólna jej wartość wyniosła 5,5 (na 6 możliwych punktów), co wskazuje, że użytkownicy nieprofesjonalni ocenili system Optium Xido NEO jako łatwy w użyciu patrz Tabela 1. Ankieta o łatwości użytkowania potwierdziła, że instrukcje użytkowania i komunikaty wyświetlane przez glukometr są odpowiednie, czego wymaga norma ISO 15197:2013. Tabela 1. Ocena łatwości użytkowania przez 174 użytkowników nieprofesjonalnych systemu Optium Xido NEO Stwierdzenie Wartość odniesienia z analizatora YSI (mg/dl) y = 0,9 mg/dl + 0,99x y = 0,05 mmol/l + 0,99x r = 0,983 Średnia ocena* Instrukcja przeprowadzania testu zawiera wystarczające informacje, aby przeprowadzić badanie 5,7 Instrukcje przeprowadzania testu są łatwe do wykonania 5,6 Obsługa glukometru była prosta do nauczenia się 5,7 Glukometr jest łatwy w użyciu 5,6 Glukometr łatwo się trzyma 5,5 Glukometr wygląda atrakcyjnie 4,7 Pasek testowy łatwo wprowadza się do glukometru 5,6 Pasek testowy jest łatwy w użyciu 5,4 Wyświetlacz glukometru jest łatwy do odczytania 5,9 Średnia dla wszystkich stwierdzeń 5,5 * Skala ocen obejmuje wartości od 1 do 6, gdzie 6 to całkowite zgodzenie się ze stwierdzeniem, a 1 całkowite niezgodzenie się. 4 z 12 Analiza dokładności systemu dla łącznie trzech serii wykazała: 99,1% wyników nie odbiegało o więcej niż ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) lub ±15% od wartości odniesienia (dla stężeń glukozy 100 mg/dl [5,55 mmol/l]) patrz Tabele 2 4. Wyniki dla każdej z serii przedstawiono w Załączniku 2. Zgodnie z wymaganiami normy ISO 15197:2013, dla każdej serii > 95% wyników nie odbiegało o więcej niż ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) lub ±15% od wartości odniesienia, wynoszących odpowiednio 100%, 98,5% i 98,8% dla serii A, B i C. Wyniki te, w zestawieniu z powyższymi, potwierdzają, że 100% wyników dla pasków testowych leżało w strefach A i B siatki błędów, co potwierdza, że system Optium Xido NEO spełnia wymagania dokładności normy ISO 15197:2013 (opisane w Załączniku 1). Tabela 2. Wyniki badania dokładności systemu dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) Kryteria dokładności Odsetek (n/n) wyników zgodnych z kryteriami ± 5 mg/dl (0,28 mmol/l) wobec 68,2% (105/154) ± 10 mg/dl (0,56 mmol/l) wobec 96,8% (149/154) ± 15 mg/dl (0,83 mmol/l) wobec 100,0% (154/154) Tabela 3. Wyniki badania dokładności systemu dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l) Kryteria dokładności Odsetek (n/n) wyników zgodnych z kryteriami ±5% wobec 64,9% (410 / 632) ±10% wobec 91,9% (581/632) ±15% wobec 98,9% (625/632) Tabela 4. Wyniki badania dokładności systemu dla wszystkich stężeń glukozy Kryteria dokładności Odsetek (n/n) wyników zgodnych z kryteriami ±5 mg/dl (0,28 mmol/l) lub 5% wobec 65,5% (515/786) ±10 mg/dl (0,56 mmol/l) lub 10% wobec 92,9% (730/786) ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) lub 15% wobec 99,1% (779/786)

Badania laboratoryjne Poniższe badania przeprowadzono w firmie Abbott Diabetes Care. Precyzja Materiały i metody Powtarzalność oceniano z wykorzystaniem 10 glukometrów, 3 serii pasków testowych i 1 próbki krwi żylnej o stężeniu glukozy dopasowanym do pięciu zakresów stężeń. Dla każdego zestawu glukometru, serii paska testowego i próbki wykonywano 10 pomiarów. Badanie zostało zakończone w ciągu jednego dnia. Precyzję pośrednią oceniano z wykorzystaniem 10 glukometrów, 3 serii pasków testowych i roztworu kontrolnego o 3 stężeniach, odpowiadającym stanom hiperglikemii, normoglikemii i hipoglikemii. Każdą próbkę badano dwukrotnie za pomocą pasków testowych z 3 serii i 10 glukometrów, każdego dnia, przez 20 dni. Metody stosowane do badań precyzji oparto o metody proponowane w normie ISO 15197:2013. Wyniki Powtarzalność: Precyzję określono na podstawie wyników z 300 testów na 3 seriach pasków testowych, prowadzonych z użyciem świeżej krwi żylnej, dla każdego z 5 stężeń glukozy patrz Tabela 5. Sumaryczne odchylenie standardowe (SD) wyniosło 2,7 mg/dl (0,15 mmol/l) dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l), a sumaryczny współczynnik zmienności (CV) 3,5% dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). Tabela 5. Powtarzalność (dopasowane próbki krwi żylnej) Stężenie glukozy Niskie Niskie Średnie Średnie Średnie Wysokie Średnia odpowiedź paska testowego Zbiorcze SD Wysokie mg/dl 47,3 86,9 145,8 206,4 332,9 mmol/l 2,6 4,8 8,1 11,5 18,5 mg/dl 1,9 2,7 4,5 7,3 10,0 mmol/l 0,10 0,15 0,25 0,41 0,55 Zbiorczy CV, % 4,0 3,1 3,1 3,5 3,0 Precyzja pośrednia: Precyzję określono na podstawie wyników z 1200 testów przeprowadzonych w ciągu 20 dni na 3 seriach pasków testowych, dla każdego z 3 stężeń glukozy patrz Tabela 6. Sumaryczne odchylenie standardowe (SD) wyniosło 3,3 mg/dl (0,18 mmol/l) dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l), a sumaryczny współczynnik zmienności (CV) 3,1% dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). Tabela 6. Precyzja pośrednia (próbki roztworów do kontroli jakości) Stężenie glukozy Średnia odpowiedź paska testowego Niskie Niskie Średnie Wysokie mg/dl 43,2 91,7 292,5 mmol/l 2,4 5,1 16,2 5 z 12 Zbiorcze SD mg/dl 1,9 3,3 9,0 mmol/l 0,11 0,18 0,50 Zbiorczy CV, % 4,4 3,6 3,1 Hematokryt Materiały i metody Wpływ hematokrytu na skuteczność systemu Optium Xido NEO oceniono dla 5 poziomów hematokrytu, 3 stężeń glukozy, 3 próbek krwi żylnej (od różnych pacjentów) i 3 serii pasków testowych. Każdą próbkę krwi żylnej dopasowano do 5 poziomów hematokrytu (30, 35, 42 [próba kontrolna], 50 i 60%) poprzez oddzielenie osocza od ciałek krwi i dodanie lub usunięcie podwielokrotnych części osocza w różnych proporcjach. Próbki dla każdego poziomu hematokrytu podzielono na 3 porcje, dla każdej z nich dostosowując poziom stężenia glukozy do pożądanej wartości. Dla każdej z 45 próbek przeprowadzono 30 testów (10 testów na każdą serię pasków). Każda próbka była także badana na analizatorze YSI, a wyniki użyto do obliczenia błędu systematycznego wyników glukometru wobec średniej wartości odniesienia dla każdej próbki, uzyskanej na podstawie wyników analizatora YSI. Aby ocenić wpływ hematokrytu określono różnicę pomiędzy średnim błędem systematycznym (wobec wartości odniesienia) dla każdej próbki i średnim błędem (wobec wartości odniesienia) dla próby kontrolnej (hematokryt 42%). Metody stosowane do badań hematokrytu oparto o metody proponowane w normie ISO 15197:2013. Wyniki Dla każdej serii pasków testowych średnia różnica błędu systematycznego między próbkami badanymi i kontrolnymi była niższa niż wskazana w kryteriach normy ISO 15197:2013 (opis w Załączniku 1), dlatego wyniki dla każdej serii połączono celem przedstawienia w niniejszym dokumencie (co jest zgodne z wytycznymi w normie ISO 15197:2013) patrz Tabela 7. Różnice w wartości hematokrytu próbek krwi wpływają na wyniki w stopniu 1,2 mg/dl (0,07 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i 3,5% przy wyższych stężeniach glukozy wartości te są niższe niż kryteria ustalone w normie ISO 15197:2013, które powodują włączenie wyników do oznakowania produktu. Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI Tabela 7. Wpływ hematokrytu Średnia różnica błędów systematycznych wzgl. próbki kontrolnej (hematokryt 42%) mg/dl mmol/l Hematokryt 30 35 50 60 45 2,5 mg/dl -1,2-0,8-0,4-0,8 mmol/l -0,07-0,04-0,02-0,04 111 6,2 % -1,5-0,7-2,3-3,5 400 22,2 % -2,1-3,3-0,8-1,9

Interferencje Materiały i metody 30 substancji oceniono w badaniu pary zmiennych (25), odpowiedzi na dawkę (3) i antykoagulacji (2): Para zmiennych: Badano interferencje 25 substancji (w tym reduktory, popularne leki i cukry nieglukozowe), używając próbek krwi żylnej zawierających glukozę w dwóch zakresach stężeń (50 100 mg/dl [2,78 5,55 mmol/l] i 250 350 mg/dl [13,88 19,43 mmol/l]), 3 serii pasków testowych i prowadząc doświadczenie dla prób zależnych. Dla próbek krwi żylnej dostosowano poziom stężenia glukozy do pożądanej wartości. Próby zależne zostały następnie zadane stężonym roztworem substancji (próbka badawcza) i taką samą ilością rozpuszczalnika użytego do rozpuszczenia substancji (próbka kontrolna). Procedurę powtórzono dla każdego potencjalnego interferenta. Każdą próbkę badano 30 razy. Analizatora YSI użyto do przypisania próbkom wartości stężeń odniesienia glukozy. Dla każdej próbki określono błąd systematyczny średnich wartości zmierzonych (wyniki dla pasków testowych) na podstawie średniej wartości odniesienia z analizatora YSI. Różnice w błędzie systematycznym pomiędzy próbkami badanymi i kontrolnymi wyliczono dla każdej z substancji. Odpowiedź na dawkę: Badano interferencje 3 substancji dodatkowych, używając próbek krwi żylnej zawierających glukozę w dwóch zakresach stężeń (50-100 mg/dl [2,78 5,55 mmol/l] i 250-350 mg/dl [13,88 19,43 mmol/l]), 3 serii pasków testowych i prowadząc doświadczenie dla odpowiedzi na dawkę. Dla próbek krwi żylnej dostosowano poziom stężenia glukozy do pożądanej wartości. Każda próbka o jednakowym stężeniu glukozy została podzielona na 6 części podwielokrotnych, 4 próbki badawcze i 2 próbki kontrolne. Próbki badawcze zostały następnie zadane roztworem substancji o różnym stężeniu, a próbki kontrolne taką samą ilością rozpuszczalnika użytego do rozpuszczenia substancji. Procedurę powtórzono dla każdego z 3 potencjalnych interferentów. Każdą próbkę badano 30 razy. Analizatora YSI użyto do przypisania próbkom wartości stężeń odniesienia glukozy. Pomiędzy poszczególnymi wynikami testów i stężeniem interferenta dopasowano model występującej regresji (dla wszystkich punktów serii). Model regresji został użyty do wyliczenia stężenia interferenta, dla którego wpływ na skuteczność jest uważany za klinicznie znaczący (10-procentowa zmiana w odpowiedzi przy stężeniu kontrolnym [zerowym]). Antykoagulanty i ph: Potencjalne interferencje od powszechnie stosowanych antykoagulantów (heparyny i EDTA, w tym krótkie napełnianie drenu) oceniono poprzez porównanie średnich wartości zmierzonych (wyniki dla paska testowego) ze średnią wartością odniesienia z analizatora YSI, a wpływ ph oceniano poprzez porównanie błędów systematycznych wartości ph próbek kontrolnych i badanych względem wartości odniesienia dla zakresu ph 7,01 7,74. Wyniki Para zmiennych: 25 potencjalnych substancji zakłócających, branych pod uwagę w badaniu pary zmiennych, analizowano dla wartości stężeń przekraczających górny limit stężeń terapeutycznych lub nominalnych. W celu przedstawienia połączono wyniki dla każdej z serii pasków patrz Tabela 8. Obecność 25 substancji w próbce krwi wpływa na wyniki w stopniu 6 mg/dl (0,36 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i o mniej niż 4% przy wyższych stężeniach glukozy wartości te są niższe niż kryteria ustalone w normie ISO 15197:2013, które powodują włączenie wyników do oznakowania produktu. Dlatego dla określonych stężeń w badaniu żadna z tych substancji nie miała zakłócającego wpływu na system Optium Xido NEO. Odpowiedź na dawkę: 3 potencjalne substancje zakłócające brane pod uwagę w badaniu odpowiedzi na dawkę analizowano w zakresach stężeń, z maksymalnym badanym stężeniem przekraczającym górny limit stężeń terapeutycznych lub nominalnych. Stężenie, przy którym każda z substancji powodowała klinicznie znaczący wpływ na skuteczność wskazano w Tabeli 9. Stężenie o znaczeniu dla wyników klinicznych przekraczało każdorazowo stężenie terapeutyczne lub nominalne, dlatego uznano, że substancje te nie wpływają na pracę systemu Optium Xido NEO. Mimo to w ulotce pasków testowych umieszczono informację, że produkt nie powinien być używany w czasie testu wchłaniania ksylozy pod kątem zaburzeń wchłaniania, gdzie mogą występować wysokie stężenia ksylozy. Antykoagulanty i ph: Obecność heparyny litowej i EDTA w próbkach krwi wpływa na wyniki w stopniu 6 mg/dl (0,33 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i 10% przy wyższych stężeniach glukozy wartości te są niższe niż kryteria ustalone w normie ISO 15197:2013, które powodują włączenie wyników do oznakowania produktu. Analiza ta obejmowała napełnianie drenów do połowy i do jednej czwartej celem oceny stężeń przy dwu- i czterokrotności stężenia dla pełnego drenu. ph próbek krwi w zakresie 7,01 7,74 wpływa na wyniki w stopniu 2,2 mg/dl (0,12 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i 3,8% przy wyższych stężeniach glukozy. Metody stosowane do badań interferencji oparto o metody proponowane w normie ISO 15197:2013 i CLSI EP-7A 6. 6 z 12

Tabela 8. Badanie interferencji z parą zmiennych Substancja Acetaminofen (Tylenol, Paracetamol) Górny limit stężenia terapeutycznego lub nominalnego 6,7, mg/dl (mmol/l) Stężenie badane, mg/dl (mmol/l) Średnia różnica błędów systematycznych wzgl. próbki kontrolnej Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI = 83 mg/dl (4,6 mmol/l) Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI = 316 mg/dl (17,5 mmol/l) mg/dl mmol/l % 3 (0,20) 20 (1,32) 0 0,02-2 Beta-hydroksymaślan < 7,6 (0,73) 265 (25,46) -1-0,07-1 Bilirubina (niesprzężona) 1,2 (0,02) 20 (0,34) 1 0,05-2 Cholesterol < 200 (5,18) 503 (13,01) 6 0,36 3 Kreatynina 1,3 (0,115) 5 (0,442) 5 0,29 4 Dopamina 0,03 (1,96 µmol/l) 0,10 (6,53 µmol/l) 1 0,07-1 Etanol 200 (43,38) 400 (86,77) 2 0,10-1 Galaktoza 5,05 (0,28) 15 (0,83) 1 0,04-1 Kwas gentyzynowy 0,6 (0,039) 1,8 (0,117) 1 0,04 2 Hemoglobina 200 (0,031) 200 (0,031) 1 0,04-3 Ibuprofen (Montril, Advil) 5 (0,24) 50 (2,42) 0 0,00 1 Ikodekstryna 460 460 1 0,04-1 L-Dopa 0,2 (0,010) 0,6 (0,030) 0-0,01 2 Mleczan 20 (2,22) 59 (6,55) 4 0,22-1 Maltoza 110 (3,21) 2 0,08-2 Maltotetroza 60 (0,90) -1-0,06-4 Maltotrioza 120 (2,38) 0-0,02-2 Metyldopa (Aldomet) 0,75 (0,036) 1,5 (0,071) 1 0,06 0 Jodek pralidoksymu 205 (7,76) 205 (7,76) 2 0,12 2 Kwas salicylowy (z aspiryny) 30 (2,17) 60 (4,34) 3 0,17-4 Tetracyklina 0,5 (0,011) 1,5 (0,034) -2-0,10 3 Tolazamid (Tolinase) 2,8 (0,09) 15 (0,48) 2 0,09 3 Tolbutamid (Orinase) 10,8 (0,40) 64 (2,37) 4 0,23 2 Trójglicerydy <150 (1,7) 1500 (17) -1-0,03-2 Kwas moczowy 7,2 (0,43) 24 (1,43) 2 0,10 3 Tabela 9. Badanie interferencji z odpowiedzią na dawkę Substancja Górny limit stężenia terapeutycznego lub nominalnego 6,7, mg/dl (mmol/l) Maksymalne stężenie badane, mg/dl (mmol/l) Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI = 87 mg/dl (4,8 mmol/l) Stężenie istotne klinicznie Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI = 308 mg/dl (17,1 mmol/l) mg/dl mmol/l mg/dl mmol/l Askorbinian (witamina C) 1,5 (0,085) 6,0 (0,341) 2,6 0,15 7,9 0,45 Glutation 0,18 (0,006)* 92,1 (3,00) 22,5 0,73 73,3 2,39 Ksyloza 50 (3,33) 100 (6,66) 82,4 5,49 374,2 24,9 * Glutation występuje głównie wewnątrz komórek, jego pozakomórkowe stężenie jest znacząco niższe od stężenia wewnątrzkomórkowego. Ponieważ system Optium Xido NEO nie dokonuje pomiaru stężeń wewnątrz komórek, obserwowane stężenie glutationu w osoczu (2 6 µmol/l w badaniach 8,9,10,11 ) zostało uznane jako nominalne stężenie fizjologiczne. 7 z 12

Wysokość Materiały i metody Wpływ wysokości na skuteczność systemu Optium Xido NEO oceniono dla 2 różnych wysokości (na poziomie morza i 10 000 stóp, 3048 metrów), używając 3 próbek krwi żylnej (od różnych pacjentów), 3 stężeń glukozy i 3 serii pasków testowych. Dla każdej z 18 próbek przeprowadzono 30 testów (10 testów na każdą serię pasków). Każda próbka była także badana na analizatorze YSI, a wyniki użyto do obliczenia błędu systematycznego wyników glukometru wobec średniej wartości dla każdej próbki, uzyskanej na podstawie wyników analizatora YSI. Aby ocenić wpływ wysokości określono różnicę pomiędzy średnim błędem systematycznym (wobec wartości odniesienia) dla pomiaru prowadzonego na dużej wysokości i średnim błędem dla próby kontrolnej (mierzonej na poziomie morza). Wyniki Duża wysokość, do 10 000 stóp (3048 metrów) wpływa na wynik w stopniu < 2,3 mg/dl (0,13 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i < 3,5% przy wyższych stężeniach glukozy. Taka wartość zmian związanych ze skrajnymi wysokościami jest klinicznie akceptowalna. Wysokość Poziom morza 10 000 ft (3048 m) Poziom morza 10 000 ft (3048 m) Poziom morza 10 000 ft (3048 m) Tabela 10. Wpływ wysokości Średnia wartość odniesienia z analizatora YSI, mg/dl (mmol/l) Różnica błędów systematycznych wzgl. próbki kontrolnej (poziom morza) 49 (2,72) mg/dl 2,3 41 (2,28) mmol/l 0,13 110 (6,11) 104 (5,77) 391 (21,70) 390 (21,65) Średni błąd systematyczny dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l), mg/dl (mmol/l) Średni błąd systematyczny dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l), % % -3,5 % 0,1 2,3 (0,13) -1,8 Dyskusja System Optium Xido NEO odznaczał się doskonałą skutecznością we wszystkich opisanych tu badaniach. Badania kliniczne prowadzone przez użytkownika i w laboratorium dowiodły doskonałej dokładności i łatwości użytkowania systemu. Wiarygodne i dokładne wyniki w monitorowaniu domowym Dokładność w zakresie pomiarowym systemu, dla wskaźnika hematokrytu 30 60%, przy pracy na dużych wysokościach (10 000 stóp, 3048 metrów) i w obecności 30 potencjalnych interferentów sprawdzano na próbkach krwi włośniczkowej. System Optium Xido NEO dostarcza dokładnych wyników badania próbki krwi włośniczkowej pobranej z opuszka przez wykwalifikowany personel i nieprofesjonalnych użytkowników. Ponad 99% wyników zawierało się w strefie A o dokładności klinicznej na siatce błędów dla obydwu grup użytkowników. Ocena dokładności systemu (przeprowadzana przez wyszkolony personel zgodnie z normą ISO 15197:2013) wykazała, że 99,1% wyników nie odbiegało o więcej niż ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) lub ±15% od wartości odniesienia (dla stężeń glukozy 100 mg/dl [5,55 mmol/l]). Dlatego też system spełnił kryteria dokładności wprowadzone w normie ISO 15197:2013. System Optium Xido NEO jest dokładny dla określonego zakresu hematokrytu. Skrajne wartości wskaźnika hematokrytu wpływają na system w stopniu 1,2 mg/dl (0,07 mmol/l) przy niskich stężeniach glukozy i 3,5% przy wyższych stężeniach glukozy, a poziom obserwowanych efektów jest niższy niż kryteria ustalone w normie ISO 15197:2013, które powodują włączenie informacji o wrażliwości na hematokryt do oznakowania produktu. System Optium Xido NEO minimalizuje wpływ działania interferentów. Użycie GDH-NAD zapewnia wysoką specyficzność testu względem glukozy. Dlatego też inne cukry, jak galaktoza i maltoza, u pacjentów dializowanych używających do dializ roztworów zawierających ikodekstrynę nie powodują interferencji. System nie powinien być używany podczas testu wchłaniania ksylozy. Prowadzenie reakcji elektrochemicznej przy niskim potencjale ogranicza też interferencje od substancji redukujących zwykle obecnych w krwi, jak od acetaminofenu (paracetamolu) i kwasu moczowego. Każda z badanych substancji nie wywoływała klinicznie znaczącego wpływu na wyniki systemu Optium Xido NEO, a obserwowane działania były mniejsze od kryteriów ujętych w normie ISO 15197:2013, które powodują, że dana substancja musi być opisana jako interferent na oznakowaniu produktu. Wygoda i łatwość użytkowania System Optium Xido NEO został zaprojektowany jako łatwy i wygodny w użyciu przy częstym monitorowaniu stężenia glukozy we krwi: 8 z 12

Oceniony jako łatwy w użyciu przez osoby korzystające z niego po raz pierwszy. Ogólna średnia ocena 174 użytkowników nieprofesjonalnych wyniosła 5,5 (w skali od 1 do 6). Nie wymaga kodowania czy kalibracji przez użytkownika. Test trwa krótko, a wymagana objętość próbki krwi jest mała. System potrzebuje tylko 5 sekund na każdy test i wymaga małej próbki (minimum 0,6 µl), co ułatwia przeprowadzenie badania w różnych okolicznościach. Umożliwia łatwe nałożenie próbki krwi. Użytkownik może nałożyć krew od góry albo od dołu paska testowego, jest ona automatycznie przemieszczana do obszaru reakcji. Sposób wykonania zapewnia wygodę dla użytkowników lewo- i praworęcznych, a cechy systemu sprawiają, że dla opiekunów lub użytkowników o ograniczonej zręczności przeprowadzanie badania jest prostsze. Automatyczne rozpoczęcie badania po wykryciu próbki. Możliwe ponowne nałożenie próbki. Jeśli test nie rozpocznie się po pierwszym nałożeniu próbki krwi, w ciągu 5 sekund na tym samym pasku testowym można umieścić drugą próbkę. Ograniczony błąd użytkowania Błąd użytkowania to główny problem w domowym monitorowaniu stężenia glukozy. System Optium Xido NEO został zaprojektowany tak, aby ograniczyć błąd użytkowania w warunkach codziennych badań: Wnioski Podsumowując badania opisane w niniejszym dokumencie wykazały, że system monitorowania stężenia glukozy i ciał ketonowych we krwi Optium Xido NEO dostarcza dokładnych i wiarygodnych wyników oznaczania stężenia glukozy przy jednoczesnym zabezpieczeniu integralności procesu testowania. Badania kliniczne szczegółowo wykazały dokładność systemu Optium Xido NEO w samodzielnym badaniu krwi włośniczkowej dokładność systemu obsługiwanego przez użytkownika nieprofesjonalnego i przez wyszkolony personel spełniała kryteria dokładności normy ISO 15197:2013. W badaniu skuteczności po stronie użytkownika system został bardzo dobrze przyjęty i uzyskał wysoką ocenę łatwości użytkowania od osób mających z nim styczność po raz pierwszy. Badania laboratoryjne udowodniły, że paski testowe działają dobrze w obecności interferentów i w określonym zakresie hematokrytu, a wielkość takiego wpływu była niższa od kryteriów określonych w normie ISO 15197:2013, które to wymagają opisu wpływu na oznakowaniu produktu. Krótki czas badania i brak wymagania kodowania czy kalibracji przez użytkownika, w połączeniu z parametrami pozwalającymi ograniczyć pobranie za małej ilości próbki i zanieczyszczenie paska testowego udowadniają, że system Optium Xido NEO posiada unikalne wykonanie, zapewniające dokładne i wiarygodne wyniki testów samodzielnie przeprowadzanych przez cukrzyków. Zmniejszone ryzyko związane z niecałkowitym napełnieniem pasków testowych. W przypadku niektórych systemów monitorowania stężenia glukozy zgłaszano błędne, zaniżone do 85% lub zawyżone do 39%, wyniki w przypadku użycia małej kropli krwi 12,13,14,15,16. Elektroda wykrywająca próbkę (wyzwalająca), umieszczona na pasku testowym stosowanym z systemem Optium Xido NEO zapewnia, że test rozpocznie się dopiero po umieszczeniu próbki odpowiedniej wielkości, co zmniejsza potencjalne błędy związane z za krótkim czasem pobierania próbki. Ponadto okienko potwierdzające zapełnienie (widoczność krwi przez półprzezroczystą warstwę taśmy) pozwala potwierdzić użytkownikowi, że przed odsunięciem palca od paska testowego umieścił odpowiednią wielkość próbki. Indywidualne pakowanie w folię. Narażenie pasków testowych pakowanych w fiolki na powietrze i wilgoć występuje często, na przykład jeśli fiolka nie zostanie szybko i szczelnie zamknięta po każdym użyciu. Paski wystawiane na działanie powietrza przez jedynie 2 godziny wykazywały błąd systematyczny rzędu -26% 17. Każdy pasek testowy Optium Xido jest indywidualnie pakowany w łatwą do zdjęcia folię, która chroni go przed działaniem powietrza, wilgoci i innych zanieczyszczeń. 9 z 12

Załącznik 1 wymagania dot. skuteczności normy ISO 15197:2013 Ocena dokładności po stronie użytkownika (8.2) 95% poszczególnych wyników pomiaru glukozy nie może odbiegać o więcej niż ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) od wartości zmierzonych zgodnie z procedurą pomiarową producenta dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) i o więcej niż ± 15% dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). Dokładność systemu (6.3.3) Kryteria dokładności systemu dotyczą badań przeprowadzonych przez wyszkolony personel. System monitorowania stężenia glukozy we krwi musi spełniać obydwa podane kryteria minimalne dla akceptacji dokładności systemu: a. 95% zmierzonych wartości glikemii powinno mieścić się w ±15 mg/dl (0,83 mmol/l) średnich wartości pomiaru referencyjnego przy stężeniu glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) lub w ±15% przy stężeniu glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l). b. 99% indywidualnych wartości glikemii mieści się w strefach A i B siatki błędu dla cukrzycy typu 1 5. Kryterium (a) dotyczy każdej serii pasków oddzielnie. Zmierzone wartości dla każdej serii należy analizować i raportować oddzielnie. Kryterium (b) dotyczy 3 serii pasków testowych łącznie. Wszystkie zmierzone wartości z 3 serii należy połączyć przed analizą i raportowaniem. Hematokryt (6.4.3.2) W instrukcjach dla użytkownika należy opisać wpływ hematokrytu, jeśli spełnione zostanie dowolne z poniższych kryteriów skuteczności: Dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) różnica pomiędzy średnią zmierzoną wartością przy każdej wartości hematokrytu i średnią wartością zmierzoną przy średnim poziomie hematokrytu przekracza 10 mg/dl (0,55 mmol/l). Dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l) różnica pomiędzy średnią zmierzoną wartością przy każdej wartości hematokrytu i średnią wartością zmierzoną przy średnim poziomie hematokrytu przekracza 10%. Interferencje (6.4.4.2) W instrukcjach dla użytkownika należy opisać wpływ interferencji, jeśli spełnione zostanie dowolne z poniższych kryteriów skuteczności: Dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) średnia różnica między próbką badaną a kontrolną przekracza 10 mg/dl (0,55 mmol/l). Dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l) średnia różnica między próbką badaną a kontrolną przekracza 10%. 10 z 12

Załącznik 2 Analiza dokładności systemu dla serii pasków testowych (Wyniki uzyskane przez przeszkolony personel, zgodnie z normą ISO 15197:2013) Tabela 11. Wyniki badania dokładności systemu dla stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,55 mmol/l) Seria paska testowego ± 5 mg/dl (0,28 mmol/l) ± 10 mg/dl (0,56 mmol/l) ± 15 mg/dl (0,83 mmol/l) A 44 / 58 (75,9%) 56 / 58 (96,6%) 58 / 58 (100,0%) B 30 / 46 (65,2%) 43 / 46 (93,5%) 46 / 46 (100,0%) C 31 / 50 (62,0%) 50 / 50 (100,0%) 50 / 50 (100,0%) Ogółem 105 / 154 (68,2%) 149 / 154 (96,8%) 154 / 154 (100,0%) Tabela 12. Wyniki badania dokładności systemu dla stężeń glukozy 100 mg/dl (5,55 mmol/l) Seria paska testowego ± 5% ± 10% ± 15% A 139 / 204 (68,1%) 189 / 204 (92,6%) 204 / 204 (100,0%) B 131 / 218 (60,1%) 197 / 218 (90,4%) 214 / 218 (98,2%) C 140 / 210 (66,7%) 195 / 210 (92,9%) 207 / 210 (98,6%) Ogółem 410 / 632 (64,9%) 581 / 632 (91,9%) 625 / 632 (98,9%) Seria paska testowego Tabela 13. Wyniki badania dokładności systemu dla wszystkich stężeń glukozy ± 5 mg/dl (0,28 mmol/l) lub 5% ± 10 mg/dl (0,56 mmol/l) lub 10% ± 15 mg/dl (0,83 mmol/l) lub 15% A 183 / 262 (69,8%) 245 / 262 (93,5%) 262 / 262 (100,0%) B 161 / 264 (61,0%) 240 / 264 (90,9%) 260 / 264 (98,5%) C 171 / 260 (65,8%) 245 / 260 (94,2%) 257 / 260 (98,8%) Ogółem 515 / 786 (65,5%) 730 / 786 (92,9%) 779 / 786 (99,1%) Piśmiennictwo 1 Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna. Systemy do badań diagnostycznych in vitro wymagania dotyczące systemów monitorujących poziom glukozy we krwi do samokontroli u chorych na cukrzycę. ISO 15197:2013(E) 2 Wzorcowe materiały odniesienia NIST. http://ts.nist.gov/measurementservices/referencematerials/232.cfm. 3 Passing H, Bablok W. A new biometrical procedure for testing the equality of measurements from two different analytical methods. Applications of linear regression procedures for method comparison studies in clinical chemistry, Part I. J Clin Chem Clin Biochem 1983;21:709-20. 4 Amerykańskie Towarzystwo Bioanalityków. Korespondencja z FDA, 13 września 2000 r. [www.fda.gov/ohrms/dockets/dailys/00/sep00/091400/ c000018.pdf (dostęp: 4 lutego 2013 r.)] 5 Parkes JL, Slatin SL, Pardo S, Ginsberg BH. A new Consensus error grid to evaluate the clinical significance of inaccuracies in the measurement of blood glucose. Diabetes Care 2000;23:1143-1148 6 CLSI. Interference testing in clinical chemistry; approved guideline - 2nd edition. Dokument CLSI nr EP7-A2 7 Tietz Textbook of Clinical Chemistry; 4th edition. Philadelphia: W.B. Saunders Co; 2006. 8 Michelet F, Gueguen R, Leroy P, Wellman M, Nicolas A, Siest G. Blood and plasma glutathione measured in healthy subjects by HPLC: relation to sex, aging, biological variables, and life habits. Clinical Chemistry 1995;41:1509-1517 9 Jones DP, Carlson JL, Samiec PS, Sternberg P Jr, Mody VC Jr, Reed RL, Brown LA. Glutathione measurement in human plasma evaluation of sample collection, storage and derivatization conditions for analysis of dansyl derivatives by HPLC. Clinical Chimica Acta 1998;275:175-184 10 Adams JD, Johannessen JN, Dacon JP. Quantification of glutathione and glutathione disulfide in human plasma. Clinical Chemistry 1987;33:1675-1676 11 Mansoor, MA, Svardal AM, Ueland PM. Determination of the in vivo redox status of cysteine, cysteinylglycine, homocysteine, and glutathione in human plasma. Analytical Biochemistry 1992;200:218-219 12 Shalapay CE, Cembrowski GS. Effects of applying insufficient blood on three blood glucose monitoring systems. Clin Chem 2004;50 (Suppl 6):A169 13 Haag BL, Leed LA. Susceptibility of two home glucose test strips to testing errors, Diabetes 1999;48:A415 14 Velazquez, FR, Wright L, Ko K. Influence of glucose test strip design on the accuracy of test results. Diabetes 1999;48:A349 15 Lewandrowski KB, Dan L. Effects of small sample volumes and interfering substances on two glucose meters. Diabetes 1999;48:A102 16 Velazquez FR, Wright L, Herbert M, Wilson L. Effect of small sample volume, acetaminophen and uric acid on two glucose meters, Diabetes 1998; 47:A102 17 Keffer P, Kampa IS. Instability of blood glucose test strips in uncapped vials. Diabetes 1998;47(Suppl.1):A6. 11 z 12

FreeStyle i powiązane nazwy handlowe są znakami handlowymi firmy Abbott Diabetes Care Inc. w różnych krajach. Pozostałe znaki towarowe są własnością ich właścicieli. 2013 Abbott DOC32229 Wer. A 10/13 12 z 12