Q pr [ml/min] A z [j.w.]

Podobne dokumenty
Laboratorium Podstaw Biofizyki

Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu

RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Porównanie precyzji i dokładności dwóch metod oznaczania stężenia HCl

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową procedurą odsalania oczyszczanych preparatów enzymatycznych w procesie klasycznej filtracji żelowej.

Utylizacja i neutralizacja odpadów Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska

IR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych. Sterowanie odbiornikiem hydraulicznym z rozdzielaczem typu Load-sensing

Zakład Podstaw Konstrukcji i Maszyn Przepływowych. Instytut Inżynierii Lotniczej, Procesowej i Maszyn Energetycznych. Politechnika Wrocławska

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Badanie kinetyki inwersji sacharozy

( L ) I. Zagadnienia. II. Zadania

LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA

II. ODŻELAZIANIE LITERATURA. Zakres wiadomości obowiązujących do zaliczenia przed przystąpieniem do wykonania. ćwiczenia:

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Zakład Podstaw Konstrukcji i Maszyn Przepływowych. Instytut Inżynierii Lotniczej, Procesowej i Maszyn Energetycznych. Politechnika Wrocławska

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie stałej szybkości i rzędu reakcji metodą graficzną. opiekun mgr K.

Ćw. M 12 Pomiar współczynnika lepkości cieczy metodą Stokesa i za pomocą wiskozymetru Ostwalda.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

HODOWLA PERIODYCZNA DROBNOUSTROJÓW

Ćwiczenie 1. Technika ważenia oraz wyznaczanie błędów pomiarowych. Ćwiczenie 2. Sprawdzanie pojemności pipety

A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Uwaga. Łącząc układ pomiarowy należy pamiętać o zachowaniu zgodności biegunów napięcia z generatora i zacisków na makiecie przetwornika.

WAGI I WAŻENIE. ROZTWORY

K02 Instrukcja wykonania ćwiczenia

PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW

ABSORPCYJNE OCZYSZCZANIE GAZÓW ODLOTOWYCH Z TLENKÓW AZOTU Instrukcja wykonania ćwiczenia 23

Wpływ ilości modyfikatora na współczynnik retencji w technice wysokosprawnej chromatografii cieczowej

Rozszerzalność cieplna ciał stałych

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 13: Współczynnik lepkości

ALGALTOXKIT F Procedura testu

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA

KATEDRA INŻYNIERII CHEMICZNEJ I PROCESOWEJ INSTRUKCJE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Ćwiczenie 2 Mostek pojemnościowy Ćwiczenie wraz z instrukcją i konspektem opracowali P.Wisniowski, M.Dąbek

CZUJNIKI I PRZETWORNIKI POJEMNOŚCIOWE

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia

ODWADNIANIE OSADÓW PRZY POMOCY WIRÓWKI SEDYMENTACYJNEJ

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII ABSORPCYJNEJ

ĆWICZENIE 4. Oczyszczanie ścieków ze związków fosforu

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2017 ZASADY OCENIANIA

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

Katedra Fizyki i Biofizyki instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych dla kierunku Lekarskiego

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2017 ZASADY OCENIANIA

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

ĆWICZENIE NR 2 FILTRACJA PRASA FILTRACYJNA

Ćwiczenie laboratoryjne Parcie wody na stopę fundamentu

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego

EFEKT FOTOELEKTRYCZNY ZEWNĘTRZNY

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYKI ANTYKAWITACYJNEJ NADWYŻKI WYSOKOŚCI CIŚNIENIA METODĄ DŁAWIENIOWĄ

III A. Roztwory i reakcje zachodzące w roztworach wodnych

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY

Opracował dr inż. Tadeusz Janiak

Polarymetr służy do pomiaru skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w substancjach

ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza

prędkości przy przepływie przez kanał

K1. KONDUKTOMETRYCZNE MIARECZKOWANIE STRĄCENIOWE I KOMPLEKSOMETRYCZNE

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych

Laboratorium Podstaw Biofizyki Pomiar potencjału dyfuzyjnego i błonowego 4

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

METODYKA POMIARÓW WIDM ABSORPCJI (WA) NA CARY-300 (Varian) i V-550 (JASCO)

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2017 ZASADY OCENIANIA

ABSORPCYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA

Instrukcja obsługi Analizatora CO 2 w podczerwieni Q-Box CO650 Plant CO2 Analysis Package, Qubit Systems (sala laboratoryjna 091)

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

PRASA FILTRACYJNA. płyta. Rys. 1 Schemat instalacji prasy filtracyjnej

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 9

Ciągły proces otrzymywania detergentów na bazie kwasów alkiloarylosulfonowych

RÓWNOWAGI REAKCJI KOMPLEKSOWANIA

ĆWICZENIE 22 WYZNACZANIE CIEPŁA PAROWANIA WODY W TEMPERETATURZE WRZENIA

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE

CHROMATOGRAFIA II 18. ANALIZA ILOŚCIOWA METODĄ KALIBRACJI

4A. Chromatografia adsorpcyjna B. Chromatografia podziałowa C. Adsorpcyjne oczyszczanie gazów... 5

Laboratorium z biofizyki

ĆWICZENIE 1. Utlenianie tlenków azotu absorpcja kwaśna i alkaliczna

Ćwiczenie 5. Pomiary parametrów sygnałów napięciowych. Program ćwiczenia:

ĆWICZENIE II Kinetyka reakcji akwatacji kompleksu [Co III Cl(NH 3 ) 5 ]Cl 2 Wpływ wybranych czynników na kinetykę reakcji akwatacji

ELEKTROFOREZA. Wykonanie ćwiczenia 8. ELEKTROFOREZA BARWNIKÓW W ŻELU AGAROZOWYM

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI. Ćwiczenie 5 POMIAR WZGLĘDNEJ LEPKOŚCI CIECZY PRZY UŻYCIU

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Poradnik instalatora VITOPEND 100-W

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Ćw. 8 Weryfikacja praw Kirchhoffa

ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

THAMNOTOXKIT F Procedura testu

Wysokosprawna chromatografia cieczowa w analizie jakościowej i ilościowej

Destylacja z parą wodną

Ciągły proces otrzymywania bikarbonatu metodą Solvay a

Transkrypt:

DIALIZA Cel ćwiczenia. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawowymi zjawiskami fizycznymi towarzyszącymi procesowi dializy oraz zasadą działania dializatora, jego konstrukcją i parametrami. Zakres wymaganych wiadomości. Dializa, dyfuzja i ultrafiltracja, gradient stężeń substancji rozpuszczonych. Prawo Lamberta- Beera, absorbancja (ekstynkcja). Budowa i zasada działania dializatora, klirens. Równanie transportu substancji w membranie selektywnie przepuszczalnej (Kedem-Katchalsky ego). Schemat układu do hemodializy. Prawo Bernoulliego, prawo Poiseuille a, prawo ciągłości strugi, przepływ cieczy lepkiej. Pompa perystaltyczna. Tabela pomiarowa. l.p. 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 A p [j.w.] t p [min] Q pd Q pr A z [j.w.] t z [min] Q zd gdzie: A Absorbancja próbki (indeksy p i z odnoszą się do kierunku przepływu dializatu względem kierunku przepływu dializowanego roztworu; p przeciwny, z zgodny) t czas dializy (zmierzyć z dokładnością do 1 sekundy) Q natężenie przepływu zmierzone na wyjściu linii żylnej lub linii dializatu (indeksy: d dializat; r dializowany roztwór) Q pr Materiały: - 1 mm roztwór błękitu metylenowego Aparatura: - pompa perystaltyczna - butla z kranem - statyw z uchwytami - lejek - chłodnica - dializator - linia tętnicza - linia żylna - 2 linie dializatu

- kolba stożkowa szklana 2000ml - kolba stożkowa szklana 300ml - kolba szklana 200 ml - zlewka 250 ml - Spektrofotometr - cylinder miarowy 100 ml - pipeta 1 ml Przebieg ćwiczenia. Schemat układu pomiarowego. Rys.1 Ideowy schemat układu do dializy. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek czynności proszę się zapoznać z całą procedurą dotyczącą przebiegu eksperymentu. Przygotowanie roztworu do dializy. Odmierzyć 600 ml wody w cylindrze miarowym, przelać do zlewki i dodać 15 ml 1mM roztworu błękitu metylenowego. Dokładnie wymieszać. Pobrać 3 ml roztworu do kuwety pomiarowej i zmierzyć jego absorbancję A 0 względem wody przy długości fali 664 nm. Obsługa pompy perystaltycznej. W celu nałożenia drenów na rotor należy: 1. Upewnić się, że pompa jest wyłączona. 2. DELIKATNIE przesunąć uchwyty obudowy modułu o kąt 90 tak jak przedstawiono na rysunku 2. Spowoduje to uchylenie wnęki, w której należy umieścić przewód. UWAGA na rotorze montujemy tylko SILIKONOWĄ część drenu!!! 3. Zamknąć obudowę modułu ustawiając uchwyty obudowy w pozycji wyjściowej.

4. Docisnąć przewody przy pomocy suwaków (regulacja śrubą; pozycja na rysunku 2 jest optymalna dla zastosowanych przewodów wystarczy LEKKO dokręcić) by uniemożliwić ich przesuwanie w trakcie pracy pompy. pokrętło regulacji uchwyt obudowy a wnęka na przewód docisku przewodów b c Rys.2 Pompa perystaltyczna: a) widok z przodu, b) zamknięta obudowa rotora widok z lewej strony; strzałka obrazuje sposób przesunięcia uchwytu w celu otwarcia modułu, c) otwarta obudowa rotora widok z lewej strony. Odpowietrzenie układu pomiarowego. 1. Sprawdzić czy układ jest zgodny ze schematem: Linia dializatu 2 Linia dializatu 1 Butla Dializator Kolba 2000 ml Linia tętnicza Linia żylna Chłodnica Dializator Kolba 2000 ml UWAGA, umieszczenie wypływu linii żylnej w kolbie 2000 ml na tym etapie doświadczenia ma na celu zabezpieczenie przed ewentualnym zalaniem. 2. Ustawić kranik butli z dozownikiem w pozycji zamknięte, napełnić butlę wodą destylowaną. 3. Zamknąć wypływ chłodnicy poprzez ustawienie zaworu w pozycji poziomej. 4. Zalać chłodnicę 200 ml wody 5. Otworzyć zawór chłodnicy 6. Zwolnić zaciski rotora obu obwodów: linii dializatu 1 oraz linii tętniczej (czarne strzałki na rys. 2) 7. Zmieniając wysokość położenia obu końców przewodów linii tętniczo-żylnej oraz linii dializatu 2 starać się usunąć powietrze z przewodów. Aby przyśpieszyć odpowietrzenie linii tętniczo-żylnej można wstrzyknąć, za pomocą strzykawki, wodę do końca linii żylnej (uwaga zawór chłodnicy musi być OTWARTY). 8. Gdy obie linie są już wypełnione wodą należy zacisnąć zaciski rotora pompy i włączyć pompę obserwując poziom wody w chłodnicy. (Końce obu linii powinny być włożone do kolby 2000ml) 9. Pompę należy wyłączyć w momencie gdy poziom wody w chłodnicy będzie na wysokości końca pionowej rurki łączącej chłodnicę z zaworem. 10. Zamknąć zawór chłodnicy.

Dializa roztworu błękitu metylenowego. 1. Ustalić czy układ jest przygotowany do dializy w kierunku zgodnym czy przeciwnym. Zmianę kierunku dializy najłatwiej jest zrealizować wykręcając z kolumny dializacyjnej końcówki przewodów linii tętniczej i linii żylnej i zamieniając je. 2. Do chłodnicy, po odpowietrzeniu układu, należy wlać 300ml roztworu barwnika. 3. Otworzyć zawór chłodnicy. 4. Sprawdzić połączenie kranika z linią dializatu 2, delikatnie przestawić do pozycji otwarte. 5. Ustawić regulator prędkości przepływu na 20. Uruchomić pompę. 6. Ponieważ początkowo kolumna dializacyjna oraz przewody są wypełnione czystą wodą należy zebrać 130ml wody do cylindra miarowego (z linii tętniczo-żylnej). Nie zatrzymując przepływu należy przełożyć końcówkę linii żylnej do pustego cylindra miarowego i mierzyć czas i objętość wypływającej cieczy do momentu gdy poziom cieczy w chłodnicy osiągnie wysokość końca pionowej rurki łączącej chłodnicę z zaworem. Zatrzymać pompę i zamknąć zawór. 7. Z zebranego roztworu pobrać 3 ml i zmierzyć absorbancję względem wody. Po pomiarze roztwór przelać do chłodnicy. 8. Roztwór z cylindra wlać do chłodnicy. 9. Włączyć pompę i zbierać roztwór z linii żylnej do pustego cylindra do momentu gdy poziom cieczy w chłodnicy osiągnie wysokość końca pionowej rurki łączącej chłodnicę z zaworem. Mierzyć czas i objętość zbieranej cieczy od momentu włączenia pompy do je zatrzymania. Zatrzymać pompę i zamknąć zawór. 10. Z zebranego roztworu pobrać 3 ml i zmierzyć absorbancję względem wody. Po pomiarze roztwór przelać do chłodnicy. Czynności opisane w punktach 8-10 należy wykonać 7-krotnie. Zmienić połączenie przewodów linii tętniczej i żylnej z dializatorem (zamienić je miejscami) i zanotować rodzaj przepływu (zgodny/przeciwny). 1. Wlać do chłodnicy pozostałą porcję 300 ml roztworu barwnika. 2. Powtórzyć czynności z punktów 8-10 7-krotnie. 3. Zakończyć pomiary pompując przez układ ok. 200 ml czystej wody. 4. Zatrzymać pompę perystaltyczną. 5. Zamknąć zawór chłodnicy. UWAGA nie wolno doprowadzić do przelania się dializatu w kolbie 2000 ml! Nadmiar dializatu należy przelać do kanistra. 6. Ustawić kranik butli z wodą destylowaną w pozycji zamknięte. Wyłączyć pompę. 7. Zdjąć linię dializatu 2 z kranika i umieścić w kolbie 2000 ml. UWAGA przed każdym pomiarem sprawdzić ustawienie λ=664nm Opracowanie wyników: 1. Narysować wykres zmian absorbancji w funkcji czasu dla wykonanych eksperymentów, wyznaczyć funkcję aproksymującą tą zależność wraz ze współczynnikiem determinacji R 2 (mówi o dopasowaniu modelu do zmiennej objaśnianej).

2. Określić warunki dializy poprzez podanie wartości średnich przepływu dializatu i dializowanego roztworu. Jako niepewność przyjąć odchylenie standardowe wartości średniej - uwzględnić rozkład t-studenta. 3. Obliczyć współczynniki redukcji barwnika w dializowanym roztworze ze wzoru: A0 A9 CRR = 100% A0 4. Wiedząc, że wzór kliniczny do oceny adekwatności dializy to: K t c = ln( 0 ), gdzie: V ct - K klirens dializatora - t czas dializy - V objętość dystrybucji substancji rozpuszczonej - c 0 początkowe stężenie substancji rozpuszczonej (założyć, że c~a) - c t stężenie substancji rozpuszczonej w chwili t wyznaczyć: - klirens dializatora w zależności od kierunku przepływu dializatu (jeśli nastąpiło całkowite usunięcie barwnika z roztworu, jako punkt t przyjąć ostatnią wartość A t >0, - klirens dializatora w zależności od kierunku przepływu dializatu przyjmując c t =0,3c 0 (wydajność dializy na poziomie 70%; do obliczeń można wykorzystać aproksymowaną funkcję z punktu 1), - wyznaczyć niepewności bezwzględne obliczonych wielkości metodą różniczki zupełnej. - obliczenia wykonać w jednostkach w jakich dokonano pomiaru (zgodnie z tabelą pomiarową), a wynik dodatkowo przeliczyć na jednostki układu SI. Literatura: 1. Tom 3. Sztuczne narządy, red. serii: M. Nałęcz, red. tomu: M. Darowski, T. Orłowski, A. Weryński, J.M. Wójcicki, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2001 2. Leczenie nerkozastępcze, B. Rutkowski, wydawnictwo Czelej, Lublin 2007