KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 23.9.2016 r. COM(2016) 618 final SPRAWOZDANIE KOMISJI Sprawozdanie ułatwiające obliczenie kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii Europejskiej (UE) oraz sprawozdanie ułatwiające obliczenie łącznej kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii, jej państwom członkowskim i Islandii na podstawie art. 3 ust. 7bis, 8 i 8bis protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 3 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/1339 {SWD(2016) 316 final} PL PL
1. WPROWADZENIE Niniejsze sprawozdanie i uzupełniający je dokument roboczy służb Komisji stanowią sprawozdanie ułatwiające obliczenie kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii Europejskiej (UE) oraz sprawozdanie ułatwiające obliczenie łącznej kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii, jej państwom członkowskim i Islandii na podstawie art. 3 ust. 7bis, 8 i 8bis protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego oraz wykazujące potencjał UE, jej państw członkowskich i Islandii do rozliczenia się z emisji i przyznanych uprawnień zgodnie z decyzją 2/CMP.8 Konferencji stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto, zgodnie z wymogami art. 3 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/1339 1. Dokumenty te zostaną przekazane do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC). Obliczenie kwoty przyznanych uprawnień do emisji zgodnie z protokołem z Kioto w niniejszym sprawozdaniu jest warunkiem wstępnym rozliczalności celu UE w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych w drugim okresie rozliczeniowym w ramach protokołu z Kioto. Sprawozdanie zawiera również informacje na temat wyborów dotyczących konkretnych wariantów rozliczania w ramach protokołu z Kioto. 2. WYKAZY ANTROPOGENICZNYCH EMISJI WEDŁUG ICH ŹRÓDEŁ I USUWANIA PRZEZ POCHŁANIACZE GAZÓW CIEPLARNIANYCH NIEOBJĘTYCH KONTROLĄ PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO Pełen wspólny wykaz antropogenicznych emisji według ich źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych nieobjętych kontrolą Protokołu montrealskiego za wszystkie lata począwszy od roku bazowego do roku 2014 dla UE, jej państw członkowskich i Islandii został przekazany UNFCCC jako odrębny dokument w związku z niniejszym sprawozdaniem zgodnie z pkt 1 lit. a) załącznika I do decyzji 2/CMP.8. 3. OKREŚLENIE LAT BAZOWYCH W ODNIESIENIU DO DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO Wspólny wykaz odzwierciedla lata bazowe wybrane przez państwa członkowskie i Islandię w ich krajowych rejestrach. Poniżej przedstawiono zarys: 1 Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1).
Tabela 1 Lata bazowe wybrane w odniesieniu do różnych gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie UE i Islandię w drugim okresie rozliczeniowym w ramach protokołu z Kioto Państwo członkowskie Rok bazowy dla określenia poziomu CO 2, CH 4 i N 2 O Rok bazowy dla określenia poziomu HFC, PFC oraz SF 6 3 Rok bazowy dla określenia poziomu NF 3 Austria 1990 1990 2000 Belgia 1990 1995 1995 Bułgaria 1988 1995 1995 Chorwacja 1990 1990 2000 Cypr 1990 1995 1995 Czechy 1990 1995 1995 Dania 1990 1995 1995 Estonia 1990 1995 1995 Finlandia 1990 1995 1995 Francja 1990 1990 1995 Niemcy 1990 1995 1995 Grecja 1990 1995 2000 Węgry 1985-1987 1995 1995 Irlandia 1990 1995 1995 Włochy 1990 1990 1995 Łotwa 1990 1995 1995 Litwa 1990 1995 1995 Luksemburg 1990 1995 1995 Malta 1990 1990 1995 Niderlandy 1990 1995 1995 Polska 1988 1995 2000 Portugalia 1990 1995 2000 Rumunia 1989 1989 2000 Słowacja 1990 1990 2000 Słowenia 1986 1995 1995 Hiszpania 1990 1995 1995 Szwecja 1990 1995 1995 Wielka Brytania 1990 1995 1995 Islandia 1990 1990 1995 4. WARUNKI WSPÓLNEJ REALIZACJI ZOBOWIĄZAŃ WYNIKAJĄCYCH Z ART. 4 PROTOKOŁU Z KIOTO W ODNIESIENIU DO DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO Unia Europejska, jej państwa członkowskie i Islandia zobowiązały się wspólnie w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego do realizacji swoich ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia i redukcji emisji na podstawie art. 3 protokołu z Kioto, zgodnie z postanowieniami jego art. 4. Unia, jej państwa członkowskie i Islandia zgodziły się na ilościowo określone zobowiązanie do redukcji emisji, które ogranicza ich średni roczny poziom emisji gazów cieplarnianych w drugim okresie rozliczeniowym do 80 % sumy ich poziomu emisji z roku bazowego, co znalazło odzwierciedlenie w poprawce dauhańskiej. Art. 4 protokołu z Kioto wymaga, aby strony, które uzgodniły, że wspólnie wypełnią swoje zobowiązania określone w art. 3 protokołu z Kioto, określiły w stosownym porozumieniu w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań poziomy emisji przydzielone każdej ze stron. W decyzji Rady (UE) 2015/1339 określono warunki porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań, jak również odpowiednie poziomy emisji dla każdej ze stron tego porozumienia. W porozumieniu między UE, jej państwami członkowskimi a Islandią, dotyczącym uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii
Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto określono warunki dotyczące udziału Islandii 2. Poziomy emisji określają uprawnienia do emisji przyznane państwom członkowskim oraz Islandii w drugim okresie rozliczeniowym. Poziomy tych emisji ustalono na podstawie istniejącego prawodawstwa Unii na okres 2013 2020 w ramach pakietu klimatycznoenergetycznego 3. 5. OBLICZENIE PRZYZNANYCH UPRAWNIEŃ ZGODNIE Z ART. 3 UST. 7BIS, 8 I 8BIS Łączna kwota przyznanych uprawnień do emisji Unii Europejskiej, jej państwom członkowskim i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto odpowiada procentowi przypisanemu Unii, jej państwom członkowskim i Islandii w trzeciej kolumnie załącznika B do protokołu z Kioto, zmienionego poprawką dauhańską (80 %) poziomów emisji w roku bazowym przemnożonemu przez osiem. Wynikająca z tych obliczeń łączna kwota przyznanych uprawień do emisji wynosi 37 625 402 324 tony ekwiwalentu CO 2. Kwota uprawnień do emisji przyznanych UE jest określona zgodnie z warunkami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań i wynosi 15 834 334 860 ton równoważnika CO 2. Kwoty uprawnień do emisji przyznane państwom członkowskim i Islandii są również określone zgodnie z warunkami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań i są wymienione w tabeli 2. 2 Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 17. 3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6. 2009). 4
Tabela 2 przyznane uprawnienia do emisji państw członkowskich i Islandii (z uwzględnieniem art. 3 ust. 7bis protokołu z Kioto) Państwo członkowskie t ekwiwalentu CO 2. Austria 405 712 317 Belgia 584 228 513 Bułgaria 222 945 983 Chorwacja 162 271 086 Cypr 47 450 128 Czechy 520 515 203 Dania 269 363 657 Estonia 51 056 976 Finlandia 240 544 599 Francja 3 014 714 832 Niemcy 3 592 699 888 Grecja 480 791 166 Węgry 434 486 280 Irlandia 343 520 594 Włochy 2 410 291 421 Łotwa 76 633 439 Litwa 113 600 821 Luksemburg 72 191 526 Malta 9 299 769 Niderlandy 924 777 902 Polska 1 583 938 824 Portugalia 429 581 969 Rumunia 656 059 490 Słowacja 202 268 939 Słowenia 99 425 782 Hiszpania 1 766 877 232 Szwecja 315 554 578 Wielka Brytania 2 744 937 332 Islandia 15 327 217 6. OBLICZENIE REZERWY OKRESU ROZLICZENIOWEGO ZGODNIE Z DECYZJĄ 11/CMP.1 Dla celów wspólnej realizacji zobowiązań, rezerwa okresu rozliczeniowego ma zastosowanie do UE, jej państw członkowskich i Islandii indywidualnie. Tabela 3 przedstawia rezerwy okresu rozliczeniowego obliczone dla Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii. 5
Tabela 3 Rezerwy okresu rozliczeniowego dla Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii. Państwo Rezerwa okresu rozliczeniowego [t ekwiwalentu CO 2 ] Unia Europejska 21 777 272 968 Austria 365 141 085 Belgia 525 805 662 Bułgaria 200 651 385 Chorwacja 146 043 977 Cypr 42 705 115 Czechy 468 463 683 Dania 242 427 291 Estonia 45 951 278 Finlandia 216 490 139 Francja 2 713 243 349 Niemcy 3 233 429 899 Grecja 432 712 049 Węgry 391 037 652 Irlandia 309 168 535 Włochy 2 169 262 279 Łotwa 68 970 095 Litwa 102 240 739 Luksemburg 64 972 374 Malta 8 369 792 Niderlandy 832 300 112 Polska 1 425 544 942 Portugalia 386 623 772 Rumunia 590 453 541 Słowacja 182 042 045 Słowenia 89 483 204 Hiszpania 1 590 189 509 Szwecja 283 999 120 Wielka Brytania 2 470 443 599 Islandia 13 794 495 7. OKREŚLENIE WYBORU POJEDYNCZYCH MINIMALNYCH WARTOŚCI POKRYCIA KORON DRZEW, OBSZARU GRUNTÓW ORAZ WYSOKOŚCI DRZEW DO ZASTOSOWANIA W ROZLICZANIU ZGODNIE Z ART. 3 UST. 3 I 4 Państwa członkowskie wybrały wartości progowe dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości z działań w zakresie: zalesiania, ponownego zalesiania i wylesiania na mocy art. 3 ust. 3 protokołu z Kioto oraz w zakresie gospodarki leśnej, jeżeli tak w pierwszym okresie rozliczeniowym, zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu z Kioto. UE agreguje informacje otrzymane od państw członkowskich, wykorzystano zatem te same wartości, które zostały wybrane przez państwa członkowskie jako minimalne wartości pokrycia koron drzew, obszaru gruntów oraz wysokości drzew zgodnie z definicją lasów używaną do składania sprawozdań na potrzeby FAO. 6
Tabela 4 - Wartości progowe wybrane przez państwa członkowskie i Islandię dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości na podstawie art. 3 ust. 3 oraz 4 Państwo członkowskie Minimalna wartość pokrycia koron drzew Minimalna wysokość drzew Minimalna powierzchnia obszaru gruntów leśnych Austria 30 % 2 m 0,05 ha Belgia 20 % 5 m 0,5 ha Bułgaria 10 % 5 m 0,1 ha Chorwacja 10 % 2 m 0,1 ha Cypr 10 % 5 m 0,3 ha Czechy 30 % 2 m 0,05 ha Dania 10 % 5 m 0,5 ha Estonia 30 % 2 m 0,5 ha Finlandia 10 % 5 m 0,5 ha Francja 10 % 5 m 0,5 ha Niemcy 10 % 5 m 0,1 ha Grecja 25 % 2 m 0,3 ha Węgry 30 % 5 m 0,5 ha Irlandia 20 % 5 m 0,1 ha Włochy 10 % 5 m 0,5 ha Łotwa 20 % 5 m 0,1 ha Litwa 30 % 5 m 0,1 ha Luksemburg 10 % 5 m 0,5 ha Malta 30 % 5 m 1 ha Niderlandy 20 % 5 m 0,5 ha Polska 10 % 2 m 0,1 ha Portugalia 10 % 5 m 1 ha Rumunia 10 % 5 m 0,25 ha Słowacja 20 % 5 m 0,3 ha Słowenia 30 % 2 m 0,25 ha Hiszpania 20 % 3 m 1 ha Szwecja 10 % 5 m 0,5 ha Wielka Brytania 20 % 2 m 0,1 ha Islandia 10 % 2 m 0,5 ha 8. DZIAŁANIA WYBRANE NA PODSTAWIE ART. 3 UST. 4 DO UWZGLĘDNIENIA W ROZLICZENIACH ZA DRUGI OKRES ROZLICZENIOWY W tabeli 5 przedstawiono przegląd działań wybranych przez państwa członkowskie i Islandię zgodnie z art. 3 ust. 4, zgodnie z tym, co zostało zgłoszone w ich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia uprawnień do emisji przyznanych w drugim okresie rozliczeniowym. 7
Tabela 5 Przegląd działań wybranych przez państwa członkowskie i Islandię zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu z Kioto Państwo członkowskie Gospodarka gruntami uprawnymi Gospodarka pastwiskami 8 Odnowa roślinności Osuszanie i ponowne nawadnianie terenów podmokłych nie Austria nie nie nie Belgia nie nie Bułgaria nie nie Chorwacja nie nie Cypr nie nie Czechy nie nie Dania Estonia nie nie Finlandia nie nie Francja nie nie Niemcy Grecja nie nie Węgry nie nie Irlandia Włochy Łotwa nie nie Litwa nie nie Luksemburg nie nie Malta nie nie Niderlandy nie nie Polska nie nie Portugalia Rumunia nie nie nie Słowacja nie nie Słowenia nie nie Hiszpania nie Szwecja nie nie
Państwo członkowskie Gospodarka gruntami uprawnymi Gospodarka pastwiskami Odnowa roślinności Wielka Brytania nie Islandia nie nie Osuszanie i ponowne nawadnianie terenów podmokłych nie 9. OKREŚLENIE CZĘSTOTLIWOŚCI ROZLICZANIA DZIAŁAŃ NA PODSTAWIE ART. 3 UST. 3 I 4 Państwa członkowskie i Islandia określają częstotliwość rozliczania działań na podstawie art. 3 ust. 3 i 4 w swoich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia przyznanych uprawnień. Wszystkie państwa członkowskie postanowiły rozliczyć się na koniec okresu rozliczeniowego, z wyjątkiem Danii i Węgier, które zdecydowały się rozliczać się corocznie. 10. POZIOMY ODNIESIENIA DOTYCZĄCE GOSPODARKI LEŚNEJ JAK PODANO W DODATKU DO ZAŁĄCZNIKA DO DECYZJI 2/CMP.7 Pkt 1 lit. i) załącznika I do decyzji 2/CMP.8 wymaga składania sprawozdań z gospodarki leśnej oraz podania wszelkich korekt technicznych zawartych w sprawozdaniu dotyczącym inwentaryzacji. Państwa członkowskie UE i Islandia podały te informacje w swoich sprawozdaniach mających na celu ułatwienie obliczenia przyznanych uprawnień oraz w swoich najnowszych wykazach gazów cieplarnianych. 11. INFORMACJA O TYM, W JAKI SPOSÓB EMISJE Z PRODUKTÓW DRZEWNYCH POZYSKANYCH Z LASÓW PRZED ROZPOCZĘCIEM DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO ZOSTAŁY UWZGLĘDNIONE W RAMACH POZIOMU ODNIESIENIA ZGODNIE Z PKT. 16 ZAŁĄCZNIKA DO DECYZJI 2/CMP.7 Informacja o tym, w jaki sposób emisje z produktów drzewnych pozyskanych z lasów przed rozpoczęciem drugiego okresu rozliczeniowego zostały uwzględnione w ramach poziomu odniesienia zgodnie z pkt. 16 załącznika do decyzji 2/CMP.7 znajduje się w dostarczanych przez państwa członkowskie UE oraz Islandię sprawozdaniach mających na celu ułatwienie obliczenia przyznanych uprawnień oraz w ich najnowszych wykazach gazów cieplarnianych. 12. ZASADY ROZLICZANIA DOTYCZĄCE ZJAWISK KATASTROFALNYCH Poniżej podano zestawienie decyzji państwa członkowskiego w sprawie wykorzystania przepisów w celu wyłączenia emisji wynikających ze zjawisk katastrofalnych. 9
Tabela 6 Informacje w sprawie wykorzystania przepisów w celu wyłączenia emisji wynikających ze zjawisk katastrofalnych Państwa Zalesianie/ponowne zalesianie Gospodarka leśna Austria Nie Tak Belgia Nie Tak Bułgaria Tak Tak Chorwacja Tak Tak Cypr Nie Tak Czechy Nie Nie Dania Nie Nie Estonia Nie Tak Finlandia Nie Tak Francja Tak Tak Niemcy Nie Nie Grecja Tak Tak Węgry Nie Nie Irlandia Tak Tak Włochy Tak Tak Łotwa Nie Nie Litwa Nie Nie Luksemburg Tak Tak Malta Tak Tak Niderlandy Tak Tak Polska Nie Nie Portugalia Tak Tak Rumunia Tak Tak Słowacja Nie Nie Słowenia Nie Nie Hiszpania Tak Tak Szwecja Tak Tak Wielka Brytania Tak Tak Islandia Tak Tak 13. OPIS SYSTEMU KRAJOWEGO Unia Europejska podjęła się realizacji ilościowo określonego celu w zakresie ograniczenia i redukcji emisji już w pierwszym okresie rozliczeniowym i przedstawiła opis swojego systemu w sprawozdaniu w celu obliczenia przyznanych uprawnień w ramach pierwszego okresu rozliczeniowego. Następnie wszelkie zmiany, które nastąpiły w wewnętrznym systemie UE zgłoszono jako część rocznych informacji uzupełniających zgodnie z art. 7 protokołu z Kioto i zawarto w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu. Instytucje będące częścią unijnego systemu wykazów i odpowiedzialne za przygotowanie wykazu UE w pierwszym okresie rozliczeniowym pozostają niezmienione na początku drugiego okresu rozliczeniowego. Dyrekcja Generalna ds. Działań w dziedzinie Klimatu (DG CLIMA) Komisji Europejskiej ponosi całkowitą odpowiedzialność za wykaz UE, a każde państwo członkowskie jest odpowiedzialne za przygotowanie swego własnego wykazu, który stanowi podstawowy wkład w wykaz UE. W procesie tworzenia wykazu DG CLIMA jest wspierana przede wszystkim przez następujące instytucje: Europejską Agencję Ochrony Środowiska (EEA) i Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu (ETC/ACM), jak również następujące Dyrekcje Generalne Komisji Europejskiej: Eurostat i Wspólne Centrum Badawcze (JRC). 10
14. OPIS REJESTRU KRAJOWEGO W celu wypełnienia swoich zobowiązań jako strony protokołu z Kioto i zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 4 ( rozporządzenie w sprawie mechanizmu monitorowania ), każde państwo członkowskie oraz Unia prowadzą krajowe rejestry PzK. Zgodnie z decyzjami 13/CMP.l i 24/CP.8 państwa członkowskie i Unia prowadzą swoje krajowe rejestry w sposób skonsolidowany. 4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13). 11