1. Moje uczucia a. 1. Cele lekcji i. a) Wiadomości Uczeń zna podstawowe uczucia. Uczeń: ii. b) Umiejętności potrafi wyrażać swoje uczucia, potrafi określić, na podstawie fizjonomii, uczucia innych osób. b. 2. Metoda i forma pracy Metoda: łańcuch skojarzeń, zabawa, zdania niedokończone, burza mózgów. Forma: indywidualna, zbiorowa, grupowa. c. 3. Środki dydaktyczne Materiały plastyczne (arkusz papieru, flamaster czerwony i czarny, tekturowe pudełko z kartkami, na których są wypisane nazwy uczuć). d. 4. Przebieg lekcji i. a) Faza przygotowawcza Rundka wstępna: uczniowie, siedząc w kręgu, określają swoją gotowość do zajęć w skali od 1 do 10. Łańcuch skojarzeń: uczniowie, siedząc w kręgu, kolejno wypowiadają skojarzenia związane z pojęciem uczucia, a następnie zapisują je na dużym arkuszu papieru. ii. b) Faza realizacyjna 1. Burza mózgów: nazywamy uczucia. Nauczyciel prosi uczniów, by wzięli kartki i samodzielnie wypisali na nich znane im uczucia (na wykonanie zadania mają 5 minut). Uczniowie kolejno odczytują swoje notatki, które nauczyciel zapisuje na dużym arkuszu papieru zatytułowanym: Nasze uczucia. Następnie nauczyciel wspólnie z uczniami podkreśla czerwonym kolorem te uczucia, które można określić jako przyjemne, a czarnym te, które są dla nas przykre.
2. Praca w grupach: rozpoznajemy uczucia. Nauczyciel dzieli klasę na grupy cztero- lub pięcioosobowe. Każdej grupie daje kartę pracy zatytułowaną: Kalejdoskop uczuć. Zadaniem uczniów jest dopasowanie nazwy uczucia wymienionego w kalejdoskopie do postaci przedstawionej na obrazku. Po skończonej pracy każda z grup prezentuje swoje odpowiedzi. 3. Zabawa: wyrażam uczucia (załącznik 1). Uczniowie losują z tekturowego pudełka kartki z nazwami uczuć. Za pomocą mimiki twarzy prezentują uczucia, których nazwy są zapisane na kartkach. Pozostali uczniowie zgadują, jakie emocje przedstawia dana osoba. Po skończonej zabawie uczniowie dzielą się swoimi przemyśleniami, odpowiadając na pytanie nauczyciela: Czy łatwiej było Wam zgadywać, czy też wyrażać uczucia? iii. c) Faza podsumowująca Zabawa: duszek (załącznik 2). Nauczyciel rozdaje uczniom karty z duszkiem i prosi, aby każdy podpisał formularz i wypełnił zgodnie z poleceniem. Wpisawszy brakującą część, uczniowie podają swoje karty osobom siedzącym po lewej stronie. Każdy dopisuje w otrzymanym formularzu cechę charakteryzującą jego właściciela. Cechy nie mogą się powtarzać. Zabawa kończy się, gdy wszystkie formularze dotrą do właściciela. Zdania niedokończone. Uczniowie, siedząc w kręgu, kolejno kończą zdanie wypowiedziane przez nauczyciela. Dzisiejsze zajęcia były dla mnie Dzisiaj na zajęciach dowiedziałem się, że Na dzisiejszych zajęciach szczególnie podobało mi się Podczas zabawy: wyrażam uczucia czułem się: Dzisiaj na zajęciach dowiedziałem się o sobie e. 5. Bibliografia 1. Drugi Elementarz, czyli Program Siedmiu Kroków. Program profilaktyki dla młodzieży, nauczycieli i rodziców, wyd. 3, PARPA, Warszawa 1998. 2. Jachimska M., Scenariusze lekcji wychowawczych według programu autorskiego: Żyć skuteczniej, Unus, Wałbrzych 1998. 3. Vopel K.W., Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży. Część 3., przekł. R. Malcher, Jedność, Kielce 1999. f. 6. Załączniki i. a) Załącznik 1 Materiały dla nauczyciela do zabawy: wyrażam uczucia. Kartkę należy porozcinać tak, by na jednym pasku papieru było zapisane jedno uczucie.
ii. b) Załącznik 2 Materiały dla nauczyciela do zabawy: duszek. radość strach lęk gniew bezpieczeństwo wstręt akceptacja zachwyt podziw smutek złość opanowanie przygnębienie spokój
iii. iv. c) Karta pracy ucznia
v. Źródło: Drugi Elementarz, czyli Program Siedmiu Kroków. Program profilaktyki dla młodzieży, nauczycieli i rodziców, wyd. 3, PARPA, Warszawa 1998. 45 minut g. 7. Czas trwania lekcji
h. 8. Uwagi do scenariusza Scenariusz jest przeznaczony dla klasy piątej szkoły podstawowej.