W celu wprowadzenia do produkcji nowego wyrobu konieczne jest opracowanie dokumentacji technologicznej, w której skład wchodzą : rysunek konstrukcyjny gotowego wyrobu, rysunek koncepcyjny sposobu odlewania, rysunek surowego odlewu, rysunki konstrukcyjne zespołu modelowego rysunek formy odlewniczej, rysunki oprzyrządowania specjalnego, karta technologiczna, karty instrukcyjne, karta kalkulacyjna wykonania odlewu, karta prób, warunki techniczne odlewu.
Dane rozpoznawcze (nazwa przedmiotu, nr surowego odlewu), tworzywo, miarę skurczową i klasę dokładności odlewu wpisuje się w tabliczce rysunkowej.
Powierzchnia podziału formy ma na celu umożliwienie wyjęcia modelu z formy w czasie formowania, a w przypadku dużych odlewów powierzchnię podziału formy stosuje się także w celu zmniejszenia ciężaru dużych modeli. Powierzchnia podziału formy dzieli odlew, formę i skrzynkę odlewniczą na dwie lub więcej części i przebiega ona zasadniczo przez największy przekrój przedmiotu. Naddatki na obróbkę skrawaniem. Powierzchnie odlewu, które w późniejszym toku procesu technologicznego będą poddane obróbce skrawaniem, muszą posiadać naddatki o odpowiedniej wielkości. Wielkość naddatku na obróbkę mechaniczną jest znormalizowana i zależy od klasy dokładności odlewania, wielkości danej powierzchni oraz od rodzaju materiału odlewanego. Naddatki technologiczne są to te części bądź fragmenty odlewu, które są trudne lub wręcz niemożliwe do wykonania na drodze odlewania w kształcie przedstawionym na rysunku konstrukcyjnym gotowego wyrobu.
Najczęściej spotykane naddatki technologiczne to: wypełnianie wnęk i otworów, które odlewa się jako pełne (d), łączniki zabezpieczające odlew przed odkształceniami i pęknięciami przy stygnięciu, obróbce cieplnej i wykończeniu (b), dodatkowe nadlewki służące do ustalenia i uchwycenia przedmiotu podczas obróbki mech. (f), naddatki na skurcz (g), naddatki wynikające z pochyleń ścian odlewu nie przewidzianych na rysunku przedmiotu (e).
Układ wlewowy - Ważnym zagadnieniem przy wykonywaniu odlewu jest zapewnienie dokładnego wypełnienia formy ciekłym metalem. Zapewnia to prawidłowo obliczony i zaprojektowany. Dobór przekrojów poszczególnych elementów układu wlewowego FWD < FWR < FWG FWD - suma powierzchni przekroju wlewów doprowadzających, FWR - powierzchnia przekroju wlewu rozprowadzającego, FWG - powierzchnia przekroju wlewu głównego
Optymalny czas zalewania formy dla danego odlewu określa się ze wzoru empirycznego Sobolewa: τ - optymalny czas zalewania w s, Q c - masa odlewu wraz z układem wlewowym i zasilającym w kg, g - przeważająca (średnia) grubość ścianek odlewu w mm, s - współczynnik zależny od rodzaju metalu, jego stopnia przegrzania i lejności oraz miejsca doprowadzenia metalu s = 1,8 2,0 dla żeliwa, s = 1,3 1,8 dla staliwa, s = 1,8 3,0 dla stopów aluminium, s = 0,65 1,1 dla stopów miedzi.
Masę surowego odlewu obliczamy ze wzoru: gdzie: Q odl - masa surowego odlewu w kg, V odl - objętość surowego odlewu w dm 3, γ - gęstość stopu w kg/dm 3. Masa odlewu wraz z układem wlewowym i zasilającym (nadlewami) obliczamy ze wzoru: Q c - masa surowego odlewu wraz z układem wlewowym i zasilającym w kg, k - współczynnik charakteryzujący uzysk, zależny od rodzaju stopu z którego wykonany ma być odlew: k = 1,2 - dla żeliwa szarego, k = 1,3 1,5 - dla żeliwa ciągliwego i sferoidalnego, k = 1,6 1,8 - dla staliwa, k = 1,3 1,6 - dla mosiądzów i brązów.
Elementy składowe projektu: 1. Wykonać rysunek konstrukcyjne elementu odlewanego. 2. Wykonać rysunek surowego odlewu dla przedmiotu dla danych: produkcja jednostkowa, materiał (żeliwo ) EN-GJL 250, wszystkie powierzchnie obrabiane mechanicznie. 3. Na podstawie przedmiotu należy: ustalić pozycję odlewania, określić powierzchnię podziału formy, dobrać wielkość naddatków na obróbkę mechaniczną i naddatków technologicznych, wykonać schemat układu wlewowego, wykonać rysunek surowego odlewu. 4. Wypełnić kartę technologiczną