Wykład wygłoszony w ramach projektu Nowa jakość doskonalenia wsparcie rozwoju szkół w powiecie mieleckim Priorytet III. Wysoka jakość systemu oświaty Działanie 3.5. Kompleksowe wspomaganie rozwoju szkół Plik jest chroniony prawem autorskim i jego dalsze rozpowszechnianie (publikacja) jest niedozwolone
Uwagi wstępne Dzieci sieci jako uczniowie Trzy wymiary uczenia się W stronę nowej szkoły Kim są nasi uczniowie? (intelektualny potencjał) Refleksje końcowe
cyfrowi tubylcy (autochtoni) (ang. digital natives) cyfrowi imigranci (ang. digital immigrants)
poznawanie rzeczywistości z ekranu (tablet) wideodeficyt (dziecko poznaje złożoną rzeczywistość za pomocą płaskiego ekranu, zubożone poznanie zmysłowe przy nadmiarze bodźców) do 2. roku życia kluczowe są żywe kontakty z innymi ludźmi zakaz kontaktu z ekranem dotykowym (dziecko powinno poznawać i testować świat w naturalnym otoczeniu smak!) brak kontaktu z człowiekiem zastąpiony kontaktem medialnym hamuje rozwój neuronów lustrzanych (uczenie się przez naśladowanie) zbyt wczesny kontakt z mediami koreluje pozytywnie z dysfunkcjami (dysleksja, dysgrafia)
połączenia międzyneuronalne kształtują się pod wpływem różnych bodźców (mediów) człowiek czytający jest zmuszony do pamiętania przeczytanych treści przez pewien czas internauta zamiast własną pamięcią posługuje się zasobami Google a i hiperłączami
nowe technologie (Internet, gry komputerowe) sprawiają, że istotne są zdolności operacyjne (natychmiastowe reagowanie) i zanikają zdolności klasyczne (czytanie) drastyczny spadek znajomości słów i języka (tracimy wspólny kod pojęć!), krytycyzmu, umiejętności czytania ze zrozumieniem
myślenie i uczenie się nie są procesami zamkniętymi w umyśle jednostki myślenie i uczenie się to działania interaktywne, zachodzące między jednostką a daną sytuacją wiedza jest osadzona w kontekście i powstaje po części jako wynik działania, kontekstu i kultury, w której wiedza jest rozwijana i wykorzystywana
płynna nowoczesność cyfrowi tubylcy Internet nowe mózgi
wzorowana na modelu epoki industrialnej edukacja transmisyjna (jednokierunkowość) model skoncentrowany na nauczycielu anachroniczny system klasowo-lekcyjny nauczająca od pasa w górę (Ken Robinson) zasada jednego uniwersalnego rozmiaru przepaść między pokoleniem sieci (cyfrowi tubylcy) a nauczycielami (cyfrowi imigranci)
umiejętność wyszukiwania informacji, analizowania, syntetyzowania, krytycznej oceny, konstruowania wiedzy zdolność interpretowania informacji i czynienia z niej racjonalnego użytku
OBECNIE przyswajanie dużej ilości treści podawanych przez nauczyciela edukacja transmisyjna (model wygodny dla uczniów przeciętnych i mało kreatywnych) PRZYSZŁOŚĆ liczy się nie to, co wiemy, ale jak poruszamy się w cyfrowym świecie i co potrafimy zrobić z informacjami, które znajdujemy (uczeń w roli badacza i eksperymentatora)
obecnie szkoła jako instytucja i miejsce nauczania (certyfikowania) w przyszłości (niedalekiej) szkoła jako środowisko uczenia się (poszukiwanie i przetwarzanie inf., tworzenie wiedzy, kreatywność)
odwrócona klasa (szkoła) kształcenie strategią wyprzedzającą akademia Salmana Khana metoda projektów (WebQuest)
likwidacja systemu klasowo-lekcyjnego (w zamian: interdyscyplinarne projekty) szkoła zrównoważona trzy elementy: przestrzeń realna tradycyjna przestrzeń społeczna(centra nauki, kultury, muzea, parki krajobrazowe) przestrzeń wirtualna (Internet) szkoła jako atrakcyjna i akceptowana wartość, do której uczeń chce chodzić
dwa oblicza: najbardziej inteligentne czy najbardziej tępe pokolenie w historii? pokolenie największych szans
zdolność adaptacji do środowiska umiejętność wykorzystania wiedzy zdolność do radzenia sobie z szeroką klasą problemów abstrakcyjnych (wg psychologii różnic indywidualnych) to, co mierzą testy inteligencji (A. Jensen)
jak inteligentny jesteś? (how intelligent are you?) ujęcie ILOŚCIOWE inteligencję można zmierzyć i wyrazić liczbowo; istnieje jeden rodzaj pomiaru jak jesteś inteligentny? (how are you intelligent?) ujęcie JAKOŚCIOWE inteligencji nie można wyrazić ilościowo; istnieje wiele rodzajów inteligencji (koncepcja inteligencji wielorakich)
perspektywa starego belfra (negatywna) ocena dawnego architekta (krytyczna) perspektywa współczesna (pozytywna) perspektywa polityczna (po co inteligencja?)
możliwości intelektualne można zwiększać, podobnie jak predyspozycje sportowe najlepszym sposobem jest pokochanie idei, inteligentnych rozmów, mądrych książek, udział w rozwijających intelektualnie zajęciach budowanie stymulującego środowiska poznawczego we własnym umyśle, które pozwala nieustannie ćwiczyć swój umysł
racjonalnej współpracy nauczycieli i uczniów (model: trener zawodnik) zaprzestania wtłaczania uczniów w ciasne ramy programów szkolnych i blokowania ich kreatywności inspirowania uczniów, uwzględniania ich emocji, motywacji i zainteresowań