Dodatkowe wymiary. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład XIV

Podobne dokumenty
Dodatkowe wymiary. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład XI

Rozszerzenia Modelu Standardowego

Dodatkowe wymiary. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład XII. Dodatkowe wymiary Jak dobrze znamy grawitacje Grawitacja w świecie czastek

LHC i po co nam On. Piotr Traczyk CERN

LHC: program fizyczny

Wykład XIII: Rozszerzenia SM, J. Gluza

Zderzenia relatywistyczne

Bozon Higgsa oraz SUSY

Zderzenia relatywistyczne

Poszukiwany: bozon Higgsa

Compact Muon Solenoid

Pomiary fizyczne. Wykład II. Wstęp do Fizyki I (B+C) Rodzaje pomiarów. Układ jednostek SI Błedy pomiarowe Modele w fizyce

Spis treści. Przedmowa PRZESTRZEŃ I CZAS W FIZYCE NEWTONOWSKIEJ ORAZ SZCZEGÓLNEJ TEORII. 1 Grawitacja 3. 2 Geometria jako fizyka 14

Czarne Dziury w Laboratorium?

Eksperyment CMS w oczekiwaniu na wiązki: plany poszukiwania Nowej Fizyki. Część 1

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Ciemna Strona Wszechświata

Zderzenia. Fizyka I (B+C) Wykład XVI: Układ środka masy Oddziaływanie dwóch ciał Zderzenia Doświadczenie Rutherforda

Cząstki elementarne wprowadzenie. Krzysztof Turzyński Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników

Oddziaływanie podstawowe rodzaj oddziaływania występującego w przyrodzie i nie dającego sprowadzić się do innych oddziaływań.

Oddziaływania elektrosłabe

Czego oczekujemy od LHC? Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Z czego i jak zbudowany jest Wszechświat? Jak powstał? Jak się zmienia?

Na tropach czastki Higgsa

r. akad. 2008/2009 V. Precyzyjne testy Modelu Standardowego w LEP, TeVatronie i LHC

WYKŁAD 8. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IX. Prawo Hubbla

Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW

Wszechświat czastek elementarnych

Cząstki i siły. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

10.V Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe 4.IV.2012

Oddziaływania fundamentalne

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Wszechświata. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Wybrane Dzialy Fizyki

Sylwa czyli silva rerum na temat fizyki cz astek elementarnych

Więcej niż trzy czyli magiczny świat dodatkowych wymiarów

Theory Polish (Poland)

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład III

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Porównanie statystyk. ~1/(e x -1) ~e -x ~1/(e x +1) x=( - )/kt. - potencjał chemiczny

WSTĘP DO FIZYKI CZĄSTEK. Julia Hoffman (NCU)

Wszechświat cząstek elementarnych WYKŁAD 5

Model oscylatorów tłumionych

Skad się bierze masa Festiwal Nauki, Wydział Fizyki U.W. 25 września 2005 A.F.Żarnecki p.1/39

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wielka Unifikacja. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład XI. Co to jest ładunek?... Biegnaca stała sprzężenia i renormalizacja w QED Pomiar

Elementy kosmologii. D. Kiełczewska, wykład 15

Kinematyka relatywistyczna

Mechanika. Fizyka I (B+C) Wykład I: dr hab. Aleksander Filip Żarnecki Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych Instytut Fizyki Doświadczalnej

Ekspansja Wszechświata

Wstęp do astrofizyki I

Kinematyka relatywistyczna

Bozon Higgsa prawda czy kolejny fakt prasowy?

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella

Elementy fizyki czastek elementarnych

I. Przedmiot i metodologia fizyki

Neutrina. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXII:

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Ciemna strona wszechświata

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IV

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 4 26.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Jądra o wysokich energiach wzbudzenia

Wszechświat czastek elementarnych

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

Podstawy astrofizyki i astronomii

Wstęp do chromodynamiki kwantowej

WYKŁAD

Neutrina z supernowych. Elementy kosmologii

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład VIII. Prawo Hubbla

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI:

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład V. spin protonu struktura fotonu

Dr Tomasz Płazak. CIEMNA ENERGIA DOMINUJĄCA WSZECHŚWIAT (Nagroda Nobla 2011)

NMR (MAGNETYCZNY REZONANS JĄDROWY) dr Marcin Lipowczan

Astrofizyka teoretyczna II. Równanie stanu materii gęstej

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii

Co to jest promieniowanie grawitacyjne? Szymon Charzyński KMMF UW

Ciemna materia w sferoidalnych galaktykach karłowatych. Ewa L. Łokas Centrum Astronomiczne PAN, Warszawa

Salam,Weinberg (W/Z) t Hooft, Veltman 1999 (renomalizowalność( renomalizowalność)

Fale grawitacyjne. Michał Bejger, Centrum Astronomiczne PAN. Spotkania z astronomia /

Podstawy Fizyki Jądrowej

Prawa ruchu: dynamika

Modele i teorie w kosmologii współczesnej przykładem efektywnego wyjaśniania w nauce

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Fizyka cząstek elementarnych. Tadeusz Lesiak

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

( Kwantowe ) zasady nieoznaczoności Heisenberga. a rozmiar ( grawitacyjnej ) czarnej dziury; Wstęp do teorii strun

Obserwacja Nowej Cząstki o Masie 125 GeV

Początek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy

Wszechświat czastek elementarnych

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

Transkrypt:

Dodatkowe wymiary Wykład XIV Dodatkowe wymiary Jak dobrze znamy grawitacje Grawitacja w świecie czastek Perspektywy Elementy fizyki czastek elementarnych

Dodatkowe wymiary Skala Plancka Problem hierarchii w Modelu Standardowym: skala unifikacji (skala łamania symetrii EW) Grawitacja: unifikacja dopiero przy skali co odpowiada skali odległości Jednak skala tylko przy 3 wymiarach przestrzennych! musi być tak duża A.F.Żarnecki Wykład XIV 1

Dodatkowe wymiary Jak dobrze znamy wymiar świata w którym żyjemy? Czy moga być więcej niż 3 wymiary przestrzenne?! NIE - jeśli tylko nieskończone wymiary... TAK - jeśli dopuścimy wymiary skończone! Przykład I Gdy rozpatrujemy ruch wagonika kolejki linowej przyjmujemy, że lina ma tylko jeden wymiar : Ale dla mrówki, która idzie po tej linie jest to świat dwuwymiarowy: x R y x jest współrzędna cykliczna. Druga współrzędna zauważamy dopiero gdy przygladamy się z rozdzielczościa A.F.Żarnecki Wykład XIV 2

Dodatkowe wymiary Przykład II Elektron w bardzo cienkiej warstwie metalu: y x d e Ale jeśli w tej samej warstwie metalu znajdzie się wysoko-energetyczny elektron ( ) z y x λ d e Jeśli długość fali elektronu ruch dwuwymiarowy. Wzbudzenie w kierunku prostopadłym nie jest dostępne energetycznie. (kwantowy efekt Halla). λ jego ruch musimy opisywać w trzech wymiarach... A.F.Żarnecki Wykład XIV 3

Dodatkowe wymiary Grawitacja Przyjmijmy, że nasz świat jet wymiarowy ( dodatkowych wymiarów przestrzennych). Jak będzie wtedy wygladała grawitacja? m r Pole powierzchni kuli w wymiarach: Siła grawitacyjna, z Prawa Gaussa: Takie podejście jest słuszne tylko dla, gdy testujemy grawitację na bardzo małych odległościach: R m r gdzie jest efektywna skala Plancka w wymiarach A.F.Żarnecki Wykład XIV 4

Dodatkowe wymiary Grawitacja Gdy badamy oddziaływania na dużych odległościach : r R m R Pole powierzchni walca w Na dużych odległościach widoczne sa tylko 3 wymiary odtwarzamy klasyczna grawitację Newtona... Skala unifikacji grawitacji jest teraz wymiarach: Siła grawitacyjna, z Prawa Gaussa: 1 TeV, wszystko zależy od i rozwiazanie problemu hierarchii może byċ nawet rzędu A.F.Żarnecki Wykład XIV 5

Dodatkowe wymiary Unifikacja Gdy skala energii przekracza stałych sprzężenia przyspiesza : ewolucja możliwa jest unifikacja wszystkich oddziaływań na dużo niższych skalach! Przyjmujac 1 TeV: Jakie sa ograniczenia doświadczalne? A.F.Żarnecki Wykład XIV 6

Prawo Newtona Przez 20 lat zastanawiał się nad spadajacym jabłkiem... W 1687 roku przedstawił prawo powszechnego ci ażenia: Grawitacja Doświadczenie Cavendisha (1798) z zależności typu Keppler a... wynikaja prawa Pierwszy pomiar w laboratorium waga skręceń Cavendish a potwierdzenie prawa Newtona A.F.Żarnecki Wykład XIV 7

Grawitacja Ograniczenia doświadczalne Wygodna parametryzacja odstępstw od prawa Newtona (dla potencjału grawitacyjnego) Wyniki dostępne w 1996 roku (górne ograniczenia na ) - skala odległości - względne odchylenie ( łamanie ) Najdokładniej przetestowany układ: Ziemia-Księżyc Pomiary labroartoryjne: 2 mm A.F.Żarnecki Wykład XIV 8

Grawitacja Eksperyment Eöt-Wash (University of Washington) Nowy, bardzo precyzyjny pomiar grawitacji na małych odległościach, Idea podobna do klasycznego doświadczenia Cavendisha. Duża masa obraca się ruchem jednostajnym pod wahadłem, wprowadzajac je w drgania (!) z częstościa dużo lepsza kontrola błędów systematycznych w porównaniu z pomiarem statycznym Membrana: dodatkowa izolacja obu części układu wahadlo ω m M 1 mm membrana d A.F.Żarnecki Wykład XIV 9

Grawitacja Eksperyment Eöt-Wash Rzeczywisty układ doświadczalny (z pominięciem membrany): Zamiast kul - 10 otworów w wahadle i dysku napędzajacym Średnicz wahadła mm, precyzja wykonania! Grubość membrany oddzielajacej: Pojemnościowy pomiar odległości (kondensator płaski): A.F.Żarnecki Wykład XIV 10

Grawitacja Eksperyment Eöt-Wash Wyniki pomiarów: jeden cykl obrotu dysku napędzajacego Momenty sił z analizy charmonicznej: Bardzo dobra zgodność z przewidywaniami. Dla : A.F.Żarnecki Wykład XIV 11

Nowe pomiary University of Colorado (2003) to JFET Detector Mount Transducer Probe Torsion Axis Grawitacja Zestawienie wyników Istniejace i oczekiwane (z kolejnych pomiarów) ograniczenia na parametr : Stiff Shield Detector Source Mass PZT Bimorph Source Mount Tuning Block Poszukiwanie rezonansu wywołanego oddziaływaniami grawitacyjnymi Drgajaca płytka wolframowa ( pobudza do drgań druga płytkę ( ) ) Zwykłe dodatkowe wymiary A.F.Żarnecki Wykład XIV 12

Grawitacja Ograniczenia astrofizyczne wykluczone już z obserwacji Układu Słonecznego ( TeV wymaga m) Bardzo silne ograniczenia astrofizyczne i kosmologiczne: emisja grawitonów przy zapadaniu się supernowych neutrin z SN1987A 30 TeV, 0.7 promieniowanie z rozpadu grawitonów temperatura powierzchni gwiazd neutronowych też praktycznie wykluczona m 450 TeV, 3 nm 1700 TeV, 0.2 nm Ograniczenia astrofizyczne i kosmologiczne dużo słabsze obszar zainteresowań fizyki czastek A.F.Żarnecki Wykład XIV 13

Model Precyzyjne pomiary fizyki czastek wykluczaja istnienie zwykłych (otwartych dla wszystkich czastek) dodatkowych wymiarów. Musimy wprowadzić pewne modyfikacje: Model ADD Arkhani-Hamed, Dimopoulos and Dvali (1998) Czastki Modelu Standardowego żyja w 1+3 wymiarach. Dodatkowe wymiary dostępne sa tylko dla grawitonów Grawitacja dalej jest słaba ( ) Ale w 1+3 wymiarach grawiton widoczny jest jako szereg stanów o masach: dużo dostępnych stanów Kolejne stany wzbudzone odpowiadaja kwantyzacji pędu w dodatkowych wymiarach: bardzo małe wzmocnienie grawitacji ( ) A.F.Żarnecki Wykład XIV 14

Grawitacja słaba, bo pole ucieka w dodatkowe wymiary... A.F.Żarnecki Wykład XIV 15

Wymiana grawitonów Przy skalach Poszukiwania wymiana grawitonów może być porównywalna z wymian a i. LEP: wkład do produkcji par czastek : wkład do produkcji par leptonów (proces Drell a-yan a) Dodatkowy wkład od gluonów!!! (nieobecny w SM) A.F.Żarnecki Wykład XIV 16

Poszukiwania Wymiana grawitonów Przykładowe wyniki współpracy L3: Wyniki eksperymentów przy Tevatronie: 10 2 10 2 dσ dmdy (pb/gev) y <1 1 10-2 10-4 10-6 CDF 0.5 TeV 0.75 TeV 1 TeV 1.25 TeV 1.5 TeV dσ_ dm (pb/gev) 200 400 600 800 1000 M (GeV) 1 10-2 10-4 10-6 D0/ 0.5 TeV 0.75 TeV 1 TeV 1.25 TeV 1.5 TeV 200 400 600 800 1000 M (GeV) Dobra zgodność z SM 1.0-1.0 TeV brak odchyleń 1.0 TeV NC DIS w HERA 0.8 TeV A.F.Żarnecki Wykład XIV 17

Poszukiwania Produkcja grawitonów Emisja grawitonu w dodatkowe wymiary brakujaca energia i pęd (jak przy emisji ) Porównanie przekrojów czynnych dla sygnału i tła: 7.5 e + e > γg ( cosθ γ <0.9) e + e > γg ( cosθ γ <0.8) e + e > γνν ( cosθ γ <0.9) e + e > γνν ( cosθ γ <0.8) Poszukiwanie w LEP: σ (pb) 5.0 2.5 E >10 GeV γ M = 2.5 TeV S Brak odchyleń 0.0 500 1000 1500 2000 E CM (GeV) Potrzebne wyższe energie!... A.F.Żarnecki Wykład XIV 18

Model Model R-S Randal, Sundrum (1999) Tylko jeden dodatkowy wymiar, ale bardziej skomplikowana metryka. Grawitacja silna na równoległej ścianie, jest tłumiona (poprzez metrykę) w naszym świecie ( ścianie ) Model przewiduje dyskretne widmo (stanów wzbudzonych) grawitonów. Kolejne stany odległe sa o: poszukiwanie produkcji stanów rezonansowych Obecne eksperymenty - zbyt małe energie musimy poczekać na LHC... A.F.Żarnecki Wykład XIV 19

Perspektywy Poszukiwanie rezonansów (R-S model) Przekrój czynny na proces Drell a-yan a w LHC, przyjmujac 1 TeV i 1.5 TeV Wymiana grawinonu daje charakterystyczny rozkład katowy (wymiana obiektu o spinie 2): masa niezmiennicza z= A.F.Żarnecki Wykład XIV 20

Perspektywy Produkcja czarnych dziur Gdy dostępna energia przekroczy się produkcja czarnych dziur! możliwa staje Przekrój czynny na produkcję czarnej dziury: czarna dziura obiekt zwiazany grawitacyjnie i j r (s) h szybko rośnie z energia. Może być bardzo duży!!! 3-brane Promień Schwarzschielda dla masy : W LHC ( TeV; ): fabryka czarnych dziur A.F.Żarnecki Wykład XIV 21

W USA były pomysły zamknięcia RHICu, żeby nie wyprodukował czarnej dziury! Trzeba było wszystko tłumaczyć... A.F.Żarnecki Wykład XIV 22

Perspektywy Produkcja czarnych dziur Czarna dziura paruje emitujac wysokoenergetyczne czastki: 3-brane Black hole izotropowo Sygnatura: wzrost przekroju czynnego dla dużych mas zwiększona produkcja wysokoenergetycznych leptonów i fotonów ( 100 GeV) Średni czas życia czarnej dziury Część energii ucieka w dodatkowe wymiary (grawitony), ale większość powinna być widoczna. kolejny stan, którego możemy poszukiwać ale w szczególnych przypadkach możiwe też stany metastabilne... A.F.Żarnecki Wykład XIV 23

Perspektywy Kosmologia Dodatkowe wymiary mogłyby także wytłumaczyć obecność ciemnej materii we Wszechświecie. Ciemna materia mogłyby być stany czastek, czyli energia wzbudzone schowana w dodatkowych wymiarach. Przewidywana gęstość ciemnej materii pochodzacej od stanów wzbudzonych fotonów, w funkcji ich masy Porównujac z obserwacjami: 0.6 0.5 Overclosure Limit Ωh 2 0.4 0.3 0.2 0.1 Ωh 2 = 0.16 ± 0.04 0 0 0.2 0.4 0.6 0.8 1 1.2 1.4 1.6 1.8 2 m KK (TeV) A.F.Żarnecki Wykład XIV 24

Podsumowani Dodatkowe wymiary zostały już... opatentowane! Jeśli myślisz, że grawitacja jest słaba... prawdopodobnie spędzasz za dużo czasu w laboratorium! A.F.Żarnecki Wykład XIV 25