Stereotaktyczna biopsja gruboigłowa wspomagana próżnią: jedno wprowadzenie igły pozwala na pobranie kilku lub kilkunastu wycinków, wycinki układamy wg wskazówek zegara, służy głównie do weryfikacji mikrozwapnień (około 60-80 % mikrozwapnień widocznych w badaniu mammograficznych ma charakter łagodny).
tarcza zegarowa Konstrukcja igły mammotomicznej
Aparat do stereotaksji cyfrowej: pacjentka w pozycji leżącej na brzuchu, - eliminacja odruchowych reakcji ze strony nerwu błędnego, - odruchu ze strony naczyń (wazo-wagalnego), kolejne zdjęcia obszaru objętego okienkiem ucisku ogląda się na monitorze parę sekund po ich wykonaniu.
Stół do biopsji stereotaktycznej
otrzymujemy dwa zdjęcia na jednym filmie, które umieszcza się w okienku świetlnym przystawki komputerowej, za pomocą ruchomego znacznika wybiera się ten sam kąt celowania oraz zaprogramowaną wcześniej długość igły, ruchome ramię ustawia się automatycznie nad miejscem wkłucia, zdjęcia stereo po wkłuciu igły pozwalają skorygować jej położenie.
na zdjęciach stereo lub obrazach stereo wyznacza się minimum pięć punktów pobrania materiału, współrzędne poszczególnych punktów przekazywane do części operacyjnej przystawki stereotaktycznej lub stołu biopsyjnego, wybieranie przyciskiem kolejnych punktów powoduje zgodne ze współrzędnymi x,y,z automatyczne lub ręczne ustawienie igły nad miejscem wkłucia.
pobrane wycinki umieszcza się na szkiełkach podstawowych z kilkoma kroplami soli fizjologicznej, wykonuje się zdjęcia powiększone bez ucisku, dla sprawdzenia obecności mikrozwapnień, w przypadkach zmian bez mikrozwapnień potwierdzeniem pobrania materiału są obszary puste o średnicy igły widoczne na obrazie komputerowym.
Ograniczenia techniczne dla stereotaktycznej biopsji gruboigłowej: zmiany położone obwodowo trudność objęcia na zdjęciu, zmiany w małych piersiach ze względu na niewystarczający margines kompresji piersi.
Rodzaje igieł lokalizacyjnych
Po zakończeniu lokalizacji konieczne jest wykonanie zdjęć mammograficznych piersi w dwóch projekcjach CC i bocznej, umożliwiają one ostateczną ocenę precyzji lokalizacji i ustalenie koniecznego zakresu biopsji chirurgicznej z uwzględnieniem marginesu o szerokości 1-2 cm, korzystne jest aby chirurg i radiolog wspólnie oceniali zdjęcia po lokalizacji.
Prawidłowe wycięcie zmiany potwierdzają zdjęcia radiologiczne preparatu, uzgodniony wcześniej przez sposób oznaczenia stron preparatu umożliwia ułożenia preparatu do zdjęcia, Po wykonaniu zdjęcia preparatu i porównaniu ze zdjęciami wyjściowymi radiolog informuje chirurga czy zmiana została usunięta w całości lub w którą stronę należy poszerzyć cięcie.
Wskazania: krwisty wyciek z brodawki sutkowej jeśli w MGR i USG nie widać zmian o charakterze brodawczaka lub raka
Sposób wykonania: pozycja pacjentki leżąca lub siedząca, odkażenie skóry i brodawki, wprowadzenie igły do wydzielającego przewodu mlecznego, podanie środka kontrastowego zawierającego jod do przewodu mlekowego, wykonanie zdjęcia.
Zestaw do galaktografii
Sposób wykonania galaktografii
Prawidłowa galaktografia
Sposób wykonania: pozycja siedząca lub leżąca, wykonanie USG, nakłucie torbieli cienką igłą i podanie powietrza, wykonanie zdjęcia mammograficznego, płyn z torbieli jest przekazany do badania cytologicznego.
Wskazania: nawracająca torbiel działanie lecznicze, podejrzenie rozrostu do światła torbieli.
torbiel prosta w pneumocystografii
Brodawczak wewnątrztorbieli
gęsta budowa piersi, określenie charakteru zmian opisanych jako niejednoznaczne w mgr i USG, wykluczenie procesu wieloośrodkowego i wieloogniskowego, ocena blizny po zabiegu operacyjnym celem wykluczenia wznowy, monitorowanie chemioterapii neoadjuwantowej.
Sposób wykonania: po podaniu środka cieniującego wykonujemy obustronne badanie badanie piersi w dwóch projekcjach, pierwszy obraz standardowo w projekcji niskoeneregetycznej (26 do 32 kev), a drugi obraz uzyskiwany jest w akwizycji wysokoenergetycznej (45 do 49 kev), oba obrazy wykonywane są w bardzo krótkim odstępie czasu. Całkowita dawka promieniowania jest o około 20 % wyższa niż w klasycznej mammografii.
Sposób wykonania: Czas badania 10-15 min, Kontrast jodowy w ilości 1,5 ml/kg wagi ciała, Strzykawka automatyczna, Pierwsze zdjęcie 2 min po podaniu kontrastu, Badanie rozpoczynamy od piersi zdrowej, a następnie pierś w której spodziewamy się patologii, SenoBright (GE Healthcare)
Kompresja piersi Projekcja MLO 2 min po injekcji Dekompresja Kompresja piersi piersi Projekcja CC 4 min po injekcji Dekompresja piersi Akwizycja z niską dawką energii Akwizycja z wysoką dawką energii Akwizycja z niską Akwizycja z wysoką dawką energii dawką energii Podanie środka kontrastowego czas Niska dawka Wysoka dawka Niska dawka Wysoka dawka Obraz końcowy Obraz końcowy
Chora lat 61. W piersi lewej na pograniczu kwadrantów górnych mikrozwapnienia rozgałęziające się na obszarze 6 mm.
519.227 DCIS cribriform type G2
Chora lat 62, W badaniu mgr z rejonu: w piersi prawej w kwadrancie górnym zawnętrznym około 7 cm od brodawki nieco nioestro ograniczone zagęszczenie o średnicy 15 mm. Mammografia spektralna: w górnym zewnętrznym kwadrancie ognisko silnie wzmacniające po kontraście wymiarach 10x18 mm. Poza tym widoczne jest wzmocnienie całego górnego zewnętrznego kwadrantu.
W badaniu MR zmiana którego lite centrum ma średnicę 25x16 mm a zmiana wraz z wypustkami ma średnicę 50x32 mm.
Carcinma invasivun mammae precipue ductale et partim papillare et DCIS. utkanie charakterystyczne dla DCIS widoczne jest w przypadkowo pobranym wycinku makroskopowo niezmienionego miąższu piersi.
Chora lat 51
MRI: w obrazach T1 i T2 zależnych widoczna torbiel. Nie uwidoczniono innych zmian ogniskowych w piersiach.
W MRI opisano BI RADS kat 2
Atypical lobular hyperplasia / LCIS