UWAGI Instytucja STANOWISKO DSI Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan -Polska Telefonia Cyfrowa 1. 1. Niezgodność Projektu Rozporządzenia z Ustawą Obowiązki w zakresie przekazywania informacji powinny być adekwatne oraz proporcjonalne do celu. Zakres informacji wymaganych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych jest nadmierny i niewspółmierny z obowiązkiem sporządzenia inwentaryzacji do realizacji, którego został zobowiązany Prezes UKE. Formularz wymaga bowiem od przedsiębiorców telekomunikacyjnych przekazania informacji na temat infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz budynków umożliwiających kolokację, a nie tylko tej, która zapewnia lub umożliwia zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu. Pragniemy także zwrócić uwagę na zakończone niedawno konsultacje (od 22 lipca do 30 września 2010 r.) brytyjskiego Regulatora OFCOM w sprawie nowego obowiązku raportowania informacji o infrastrukturze. Brytyjski Regulator zdaje sobie sprawę, każdy proces zbierania informacji nakłada na operatorów telekomunikacyjnych pewien ciężar. Dlatego OFCOM zamierza współpracować z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi w celu wypracowania wydajnego oraz proporcjonalnego procesu, który zapewnia, że obowiązki spoczywające na OFCOM są spełnione, korzyści z Raportu osiągnięte, a jednocześnie zminimalizowane obciążenia po stronie operatorów. OFCOM zamierza bowiem w pierwszej kolejności wykorzystać dane znajdujące się w jego posiadaniu. A dopiero w dalszej kolejności pozyskiwać dodatkowe dane od operatorów. Uwaga nieuwzględniona zakres danych wynika z art. 29 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych1) (Dz. U. z dnia 16 czerwca 2010 r.) Będą pozyskiwane dane o infrastrukturze, która umożliwia świadczenie usług dostępu do Internetu. Nie będą zbierane informacje od operatorów o ich np. systemie komutacyjnym, systemach zasilania, detalicznego wykorzystania każdego kabl,, włókna, pary w kablu czy zajętości łączówki. Zbierane będą takie dane,które każdy operator wykorzystuje w swojej działalności i które pozwolą UKE przygotować raport wymagany ustawą. UKE również będzie współpracował z operatorami. Formularze będą konsultowane np. z TP który posiada najwięcej infrastruktury w Polsce. Formularze będą wyposażone w słowniki,które ułatwią lokalizowanie adresów. Dodatkowo UKE dokona weryfikacji danych już posiadanych np. z rejestru pozwoleń radio9wych aby ujednolicić nazewnictwo. Taka zasada została także zapisana w ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej Ustawa ), w której zawiera się delegacja do wydania przedmiotowego rozporządzenia. Zgodnie z art. 29 ust. 2 Ustawy Prezes UKE może żądać od przedsiębiorców telekomunikacyjnych posiadanych przez nich informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych i budynkach umożliwiających kolokację, tylko i wyłącznie w przypadku gdy dane uzyskane od państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych oraz podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej okażą się niewystarczające. Projekt UKE dostosuje swoje postępowanie do ustawy i zapyta o dane zgodnie z jej delegacją
Rozporządzenia w zaproponowanym w MSWiA brzmieniu nie spełnia jednak tej zasady. W dyspozycji Prezesa UKE już w chwili obecnej znajdują się informacje na temat infrastruktury telekomunikacyjnej (zbierane w ramach prowadzonych analiz rynkowych oraz np. rejestr pozwoleń radiowych dla stacji GSM, UMTS oraz CDMA) 1. Operatorzy sieci ruchomych składają do Prezesa UKE wnioski o pozwolenie radiowe na używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczo-odbiorczych, które zawierają szczegółowe informacje o infrastrukturze podlegającej wnioskowi. Wykaz danych prowadzony przez UKE zawiera adresy, opisy lokalizacji, parametry techniczne, pasma oraz współrzędne geograficzne. Jest to ogólnodostępna baza danych, w której zawarte są i aktualne informacje dotyczące infrastruktury w Polsce. Ponadto, w dniu 20 lipca 2010 r. zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw dwa rozporządzania: Rozporządzenie z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie zgłoszenia instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne oraz Rozporządzenie z 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz. U. Nr. 130 poz. 879 i 880), które nakładają na operatorów zgłoszenie wszystkich stacji bazowych (powyżej 15W eirp) do organów ochrony środowiska oraz sanepidu. Szereg informacji na temat infrastruktury znajduje się także w państwowych i samorządowych jednostkach organizacyjnych wydających pozwolenia na budowę infrastruktury telekomunikacyjnej lub biorących udział w ich uzgadnianiu. Co więcej, należy zwrócić uwagę, iż zakres danych wymaganych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych jest szerszy niż zakres danych wymaganych od państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych czy przedsiębiorstw użyteczności publicznej, np. nie muszą podawać informacji o zasięgu węzła (odpowiedni punkt III.1.j w Formularzu nr 3), czy o występujących kolokacjach w węźle (III.1.g w Formularzu nr 3). To drugie jest akurat dość niezrozumiałe ze względu na fakt, iż to właśnie na obiektach przedsiębiorstw użyteczności publicznej często kolokowane są urządzenia różnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych i to właśnie oni mogą posiadać wiedzę na temat tych podmiotów i urządzeń. Ustawowa delegacja nakazuje przygotowanie raportu o sieciach, przy czym siec jest definiowana jako zbiór elementów powiązanych wzajemnymi relacjami topologicznymi. Dane przechowywane w bazie pozwoleń radiowych nie zawierają połączeń w ramach sieci ani przynależności stacji bazowych do określonej struktury sieci. UKE podejmie działania aby dane się nie dublowały UKE nie kontroluje danych zbieranych przez inne organy państwowe. Jeśli rejestry tworzone przez te organy w myśl rozporządzeń są rejestrami publicznymi zostanie dokonana ich ocena i przydatnoścć do wymagań rozporządzenia. Proces uzgodnienia w ZUD ach dotyczy infrastruktury pasywnej podziemnej a więc kanalizacji technicznej, wykopów, studni zasobników, lokalizacji kontenerów bez ich przeznaczenia szczegółowego. Tych informacji nie ma w zakresie danych, wymaganych rozporządzeniem. Z danych posiadanych przez UKE nie wynika, aby większość urządzeń była lokalizowana w obiektach JST. W przypadku ich umieszczenia, JST nie zna dokładnego przeznaczenia np. urządzeń SDH, ATM itp.
Przyjęcie Projektu Rozporządzenia w takiej formie będzie oznaczać, iż przedsiębiorcy telekomunikacyjni będą zmuszeni wielokrotnie składać te same dane do różnych państwowych baz danych wobec wymagań różnych, wzajemnie nie skoordynowanych aktów prawnych tego samego państwa, ponosząc przy tym koszty i narażając się na wysokie sankcje karne. 2. Brak możliwości przekazania informacji określonych w Załączniku nr 3 w terminie określonym w Ustawie. Przedsiębiorcy nie posiadają systemu informacji, którego format odpowiadałby formatowi określonemu w Projekcie Rozporządzenia. Zakres informacji wymaganych w Projekcie Rozporządzenia jest tak szczegółowy, że wymagałby stworzenia całego systemu zbierania informacji o sieci, jego weryfikacji i uaktualniania. Zebranie niektórych danych mogłoby się okazać całkowicie niewykonalne. W szczególności nie jest możliwe przekazanie wymaganych przez Projekt Rozporządzenia informacji w terminie określonym w Ustawie, tj. 30 dni kalendarzowych. Należy zwrócić uwagę, iż ilość tylko samych stacji bazowych w sieci każdego operatora sieci komórkowej wynosi kilka tysięcy sztuk. Samo wpisanie danych do formularza (gdyby przyjąć założenie, że operatorzy posiadają już wszystkie informacje określone w Formularzu, co oczywiście nie jest zgodne ze stanem faktycznym) zajęłoby więcej czasu niż przewiduje ustawa. Aby lepiej zobrazować problem wyobraźmy sobie, że żądanie informacji zostało przekazane w miesiącu październiku br. Oznaczałoby to, iż przedsiębiorcy telekomunikacyjni otrzymaliby 21 dni roboczych po 8 godzin na przygotowanie przedmiotowego formularza, tj. 168 godzin roboczych. Zakładając, iż samo wpisanie danych do Formularza dla jednego węzła (np. stacji bazowej) wymagałoby ok. 1 godziny pracy i że operator posiada ok. 5000 stacji bazowych, to oznaczałoby konieczność zaangażowania przynajmniej 30 osób pracujących na pełnym etacie przez cały miesiąc tylko i wyłącznie nad wpisaniem danych do Formularza. W rzeczywistości sytuacja będzie jeszcze bardziej czasochłonna, ponieważ wypełnienie niektórych pól Formularza będzie się wiązać z koniecznością pozyskania informacji z różnych źródeł, a nawet spisu z natury. Pozyskanie niektórych informacji może być dla operatorów bardzo skomplikowane lub nawet niemożliwe, np. podmiotów, których urządzenia są kolokowane w danym budynku. UKE dokona weryfikacji raportów wykonywanych na rzecz badania rynków lokalnych aby nie dochodziło do pytania o te same dane. Uwaga nieuwzględniona terminy przekazywania danych wynikają z art. 29 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych1) (Dz. U. z dnia 16 czerwca 2010 r.)
Pragniemy przypomnieć, iż zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne za przekazywanie niepełnych lub nieprawdziwych informacji wymaganych Ustawą na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego może zostać nałożona kara pieniężna w wysokości do 3% przychodów. Wprowadzenie rozporządzenia w obecnym kształci narazi przedsiębiorców telekomunikacyjnych na wysokie kary pieniężne, ponieważ wykonanie obowiązku w sposób określony w Projekcie Rozporządzenia jest niewykonalne. 3. Wysoki koszt pozyskania oraz systemu weryfikacji wymaganych od przedsiębiorców danych. Ocena skutków regulacji do przedmiotowego Projektu Rozporządzenia całkowicie pomija kwestię kosztów pozyskania, przetworzenia i weryfikacji informacji. Tymczasem przygotowanie informacji w określonym przez Projekt Rozporządzenia formacie oraz o takim wysokim poziomie szczegółowości, indywidualnie dla każdego elementu infrastruktury telekomunikacyjnej z osobna będzie wymagać bardzo wysokich nakładów pracy, a przez to będzie niesłychanie kosztowne. Do tego dochodzi także konieczność ustanowienia bardzo wnikliwych i kosztownych procedur weryfikacji informacji przed ich udostępnieniem ze względu na ryzyko związane z możliwymi sankcjami karnymi. Koszty te będą zdecydowanie niewspółmierne do ewentualnych pozytywnych efektów wynikających ze stworzenia inwentaryzacji infrastruktury telekomunikacyjnej. 4. Formularz jest nieprecyzyjny Formularz budzi poważne wątpliwości interpretacyjne, zwłaszcza w kontekście faktu, iż Projekt Rozporządzenia nie zawiera treści instrukcji wypełnienia Formularza. Informacja, że takowa instrukcja jest przewidziana znajduje się Projekcie Rozporządzenia, ale brak jest jej treści. Powoduje to sytuację, iż operatorzy nie są w stanie w sposób pełny odnieść się do poszczególnych pól Formularza. Pragniemy więc wskazać przykładowe wątpliwości z nim związane: a) Pole III.1.e. nie jest wystarczająco precyzyjne, czym jest węzeł, a jeżeli jest to BTS/NODEB, to czym jest liczba interfejsów dostępowych w węźle np. dla UMTS b) Pole III.1.h. - czy oznacza to obowiązek dokonania inwentaryzacji tzw. kolo kantów i ich instalacji na obiektach, władanych przez inne podmioty?; Jeśli tak, to należy wskazać, iż operatorzy posiadają mocno Uwaga nieuwzględniona takie informacje nie powinny znajdować się w OSR Każdy operator,który kontroluje swoja siec i sprzedaje w niej usługi telekomunikacyjne posiada te dane gdyż są one niezbędne do prowadzenia swojej działalności utrzymaniowej sprzedażowej czy planistycznej. Uwagi uwzględnione w toku prac zmieniono formularze, doprecyzowano określenia i instrukcję wypełniania
ograniczone możliwości podania informacji o kolokacji innych podmiotów; Taka sama uwaga odnosi się do pola III. 3b c) Pole III.1.j. - brak możliwości podania informacji dotyczącej zasięgu w proponowanej formie. 5. Zakres przekazywanych informacji a ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa Informacje na temat infrastruktury przedsiębiorcy telekomunikacyjnego są danymi wrażliwymi i podlegają szczególnej ochronie. Jednakże, zgodnie z Ustawą Inwentaryzacja ma być jawna i każdy ma mieć prawo wglądu do tej inwentaryzacji oraz otrzymania z niej wypisów i wyrysów, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa. Zdecydowana większość danych zawartych w Formularzu stanowi tajemnicę przedsiębiorcy. Trudno więc wnioskować, w jaki sposób zapewniona zostanie ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa z jawnością inwentaryzacji. W naszej ocenie istnieje także poważna wątpliwość, czy dostęp do tego typu informacji przez inne podmioty nie będzie miał negatywnego wpływu na konkurencję. 2. 1. W treści rozporządzenia brakuje jednoznacznego wskazania czy dane o infrastrukturze dotyczą tylko sieci szerokopasmowej czy także łączy wąskopasmowych; 2. W 3 występują dwa pkt 3 ponadto sformułowanie inwentaryzacji podlegają możliwości zapewnienia dostępu nie jest poprawne, gdyż trudno jest zrobić spis możliwości; 3. w 3 pkt 4 projektu proponuje się usunąć wyrazy i inne lokalizacje Zgodnie z obecnym brzmieniem 3 pkt 4 projektu, inwentaryzacji podlegają budynki i inne lokalizacje umożliwiające kolokację. Tymczasem wśród obiektów objętych inwentaryzacją ustawa wymienia budynki umożliwiające kolokację bez innych lokalizacji (art. 29 ust. 1 i ust. 2). Tak więc projekt rozporządzenia rozszerza przedmiot inwentaryzacji o inne lokalizacje umożliwiające kolokację. Polska Izby Informatyki i Telekomunikacji Zgromadzone dane zostaną poddane agregacji i dane identyfikacyjne Operatora nie będą udostępnianie Rozporządzenie dotyczy inwentaryzacji infrastruktury zapewniającej szerokopasmowego dostęp do Internetu Uwaga uwzględniona Uwaga uwzględniona
Delegacja ustawowa do wydania omawianego rozporządzenia nie przewiduje rozszerzenia katalogu obiektów objętych inwentaryzacją i obowiązkiem dostarczania odpowiednich danych przez przedsiębiorców. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że pojęcie lokalizacje nie zostało zdefiniowane, a powszechne rozumienie tego słowa jest nieprecyzyjne. Zgodnie z przepisami ustawy, przedsiębiorcy telekomunikacyjni mogą zostać zobowiązani przez Prezesa UKE do przekazania w krótkim terminie (30 dni) bardzo dużej ilości danych. Z tego powodu rodzaj wymaganych danych nie powinien budzić wątpliwości interpretacyjnych, a sformułowanie inne lokalizacje z pewnością takie spowoduje. W konsekwencji może to narazić na zarzut przekazania niepełnych danych, co zgodnie z Pt jest zagrożone bardzo wysoką karą (art. 209 ust. 1). Ponadto, zgodnie ze znaczeniem słownikowym, lokalizacja to umiejscowienie obiektu, a nie sam obiekt. Zatem z językowego punktu widzenia, sformułowanie budynki i inne lokalizacje jest niepoprawne. 4. w 5 ust. 2 pkt 2 proponujemy zmianę wartości z 8 Mbit/s na 6 Mbit/s, gdyż sporządza się już w tym zakresie informacje dla Prezesa UKE; 5. w 6 celowe jest precyzyjne i wyczerpujące ustalenie wymagań dotyczących elektronicznej formy przekazywania danych (język, struktura, interfejsy itp.) Uwaga nieuwzględniona, przedziały zostały określone w porozumieniu z UKE Uwaga częściowo uwzględniona Zgodnie z art. 29 ust. 7 pkt 2 ustawy, w rozporządzeniu powinien zostać określony elektroniczny format przekazywania danych. Kwestia ta została w projekcie potraktowana bardzo lakonicznie ( 6 Rozporządzenia). Ustalony został jedynie format XML, ale już struktura dokumentu nie została podana. W tym zakresie projekt rozporządzenia odsyła do nieistniejącego jeszcze Systemu Informacyjnego o Infrastrukturze Szerokopasmowej (SIIS), który ma być prowadzony przez Prezesa UKE. Takie potraktowanie sprawy wydaje się niewłaściwe zarówno z powodów formalnych, jak i merytorycznych.
Zgodnie z projektowanym brzmieniem rozporządzenia, faktycznego ustalenia formatu przekazywania danych dokona Prezes UKE (i to w trybie mało sformalizowanym). Natomiast ustawa wymaga, aby format przekazywanych danych został ustalony przez Ministra MSWiA w rozporządzeniu. Ustawa nie przewiduje możliwości dalszego delegowania tej specyfikacji. Ponadto należy zauważyć, że SIIS jeszcze nie istnieje, a zatem rozporządzenie odsyłając do tego systemu w istocie nie określa formatu, czyli nie wypełnia w tym zakresie przepisu ustawy. Analogiczne zastrzeżenia dotyczą interfejsu przekazywania danych jedyny opis to: interfejs internetowy SIIS. Aspekt praktyczny jest niemniej ważny. Zaproponowany format prezentowania danych wymaga czasochłonnego dostosowania systemów informatycznych do automatycznego ich generowania oraz aktualizowania, w przeciwnym wypadku wypełnienie formularzy będzie wymagało pracy ręcznej. Sposób przeprowadzenia całego procesu polegającego na utrzymaniu, dystrybuowaniu i aktualizowaniu danych nie jest w pełni sprecyzowany. Należy dodać, że z punktu widzenia PIIT proponowane tabele nie mają układu umożliwiającego przetwarzanie danych i ich obróbkę, jak ma to miejsce w przypadku danych o infrastrukturze telekomunikacyjnej przekazywanych jednostkom samorządu terytorialnego, gdzie dane prezentowane są w formie listy z dodatkowymi parametrami opisującymi węzeł. Obowiązek przekazania przez operatorów i jst obszernych i szczegółowych danych w ściśle określonej formie (umożliwiającej automatyzację procesu przetwarzania) wiążę się z koniecznością zamówienia odpowiednich systemów informatycznych. Zakres koniecznych prac i ich koszt może być w wielu przypadkach znaczący. Oprócz istotnego obciążenia finansowego podmiotów zobowiązanych do dostarczenia danych, pojawia się problem czasu niezbędnego do przygotowania specyfikacji, przeprowadzenia procedur zamówienia, wdrożenia systemów a w określonych przypadkach przeprowadzenia audytu. Z tych powodów wymagania na interfejsy i strukturę przekazywanych danych powinny być ustalone jednoznacznie, formalnie i z odpowiednim wyprzedzeniem. Odesłanie do opisu SIIS oznacza, że w chwili konsultacji rozporządzenia specyfikacja jest nieznana (wydaje się, że powinna podlegać konsultacjom jako wymagany element rozporządzenia).
Nie jest nawet znany termin jej opublikowania. Ponadto, bieżące modyfikacje SIIS będą oznaczały automatyczną zmianę wymagań dla formatu dostarczanych danych. Z opisanych powyżej powodów ustawodawca przewidział konieczność ustalenia formatu przekazywanych danych w rozporządzeniu. 6. w treści rozporządzenia brakuje definicji niektórych pojęć używanych m.in. w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w punkcie III.1.b przepływność łączna, brak wyjaśnienia co oznacza ta przepływność, jak również co oznacza zaalokowana na potrzeby publicznej sieci telekomunikacyjnej. Nie jest wyjaśnione czy należy sumować przepływności dla węzła czy też dla wszystkich łączy podległych, dla aktywnych czy też wolnych par łączy. b) w punkcie III.1.d brak wyjaśnienia podziału technologii na: światłowodową, kablową, radiową, optycznego łącza w wolnej przestrzeni. Brak definicji technologii optycznego łącza w wolnej przestrzeni". c) nie zostało zdefiniowane używane wielokrotnie pojęcie indywidualny odbiorca (np. zał. nr 3 formularz 3B pozycja III.1.j. pkt 8). W kontekście usług telekomunikacyjnych określone są takie pojęcia, jak użytkownik, użytkownik końcowy, abonent. Sformułowanie odbiorca usług pojawia się w ustawie o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, ale w kontekście usług świadczonych przez podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej z wyraźnym wskazaniem, że nie jest to pojęcie tożsame z użytkownikiem końcowym ; 3. 1. Wg Izby przepisy projektu: a) radykalnie wykraczają poza delegację ustawową, b) nakładają na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązki nie wynikające z ustawy, c) określają nierealne terminy dla wykonania obowiązków zagrożonych sankcją kary w wysokości do 3% rocznego przychodu, d) posługują się niejasnymi i nieprecyzyjnymi określeniami, e) przewidują zbieranie danych na cele nie objęte delegacją ustawową, w szczególności maja stanowić źródło pozyskania informacji dla projektu SIIS, Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji Uwaga nieuwzględniona zdefiniowano wyłącznie pojęcia nie zdefiniowane w innych aktach prawnych Uwagi nieuwzględnione zakres danych i terminy wynikają z art. 29 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych1) (Dz. U. z dnia 16 czerwca 2010 r.). Wykraczające poza delegacje ustawową dane nie będą zbierane. Doprecyzowano występujące w rozporządzeniu określenia,
f) wychodzą poza inwentaryzację i odnoszą się także do klasyfikacji tzw obszarów białych, szarych i czarnych, co może mieć negatywny wpływ na realizowane projekty szerokopasmowe i wykorzystywanie funduszy unijnych. Izba w całości podziela załączone uwagi zgłoszone przez członków Izby. Projekt ma fundamentalne znaczenie dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w szczególności dla kosztów ich działalności, zakresu odpowiedzialności oraz tajemnic prawnie chronionych. Niewątpliwie wymaga dalszej debaty i wnikliwego opracowania. W tych okolicznościach sprzeciw budzi pośpieszny tryb przygotowania Projektu oraz bardzo krótkie terminy na konsultacje społeczne. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na treść art. 29 ust. 1 i 3 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci szerokopasmowych, zwanej dalej Ustawą, bo z tych przepisów wynika zakres inwentaryzacji oraz zakres obowiązku przedsiębiorców telekomunikacyjnych. 2. Zakres inwentaryzacji: Inwentaryzacją jest wyłącznie: a) przedstawienie pokrycia b) istniejąca infrastruktura telekomunikacyjną zapewniającą lub umożliwiającą zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu c) budynkami umożliwiającymi kolokację. W odniesieniu do pokrycia ustawodawca wskazuje jeszcze, ze odrębnie ma być zaznaczone pokrycie łączami światłowodowymi oraz sieciami bezprzewodowymi. Nie jest to więc powszechna inwentaryzacja istniejącej infrastruktury i sieci telekomunikacyjnych wraz z jej szczegółowymi parametrami i liczbą abonentów, jak wynika z Projektu, lecz jedynie przedstawienie pokrycia obszarów RP określonego rodzaju infrastrukturą, publicznymi sieciami i budynkami. Ewidentnie sprzeczne z ustawowo określonym zakresem inwentaryzacji jest przykładowo 3 pkt 3, który stanowi, że inwentaryzacji podlegają możliwości zapewnienia dostępu szerokopasmowego. Wszelkie informacje wykraczające poza ten cel jakim jest przedstawienie pokrycia, naruszają art. 29 ust. 1 ustawy. W szczególności, inwentaryzacja przedstawiająca zasięg nie wymaga: - podawania danych identyfikacyjnych właścicieli lub operatorów infrastruktury lub sieci, Uwagi częściowo uwzględnione. Usunięto zapisy mówiące o możliwości zapewnienia dostępu szerokopasmowego, jak również o białych, szarych i czarnych plamach.. Zgromadzone dane zostaną poddane agregacji i dane identyfikacyjne Operatora nie będą udostępnianie.
- podawania danych o działalności operatorów, zwłaszcza liczby odbiorców indywidualnych i przedsiębiorców korzystających z usługi, - podawania większości danych (zwanych w Projekcie bliżej nieokreślonym pojęciem parametrów ) charakteryzujących infrastrukturę lub sieci, - klasyfikacji tzw. obszarów białych, szarych i czarnych, co nie jest przedstawieniem zasięgu ale już obróbką tych danych według określonych kryteriów. do klasyfikacji BSC trzeba tez podnieść, że Projekt zawiera regulację niezgodną z prawem wspólnotowym, a przez to niebezpieczną dla wydatkowania funduszy unijnych. Zgodnie z wytycznymi Komisji UW w sprawie stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiego wdrażania sieci szerokopasmowych (dalej Wytyczne ): The Commission has consistently made a distinction between areas where no broadband infrastructure exists Or is unlikely to be developed In the near term (white areas), areas where only one broadband Network operator is present (grey areas) and areas where at least two or more broadband Network providers are present (black areas). Już proste zestawienie z definicjami zawartymi w projekcie ujawnia, ze Wytyczne odwołują się do infrastruktury szerokopasmowej, a projekt do oferowania szerokopasmowego dostępu do Internetu, czyli danych o zasięgu oferty detalicznej. Projekt nie definiuje przy tym pojęcia szerokopasmowego dostępu do Internetu, choć z jego zapisów wynika, że jest nim także dostęp poniżej 2 Mb/s. Ponadto, Wytyczne rozróżniają odrębne obszary BSC dla tradycyjnego dostępu szerokopasmowego oraz odrębne obszary dla sieci NGA, a Projekt posługuje się wyłącznie jedną klasyfikacją. Co więcej, klasyfikacja obszarów BSC wymaga uwzględnienia również wiarygodnych planów inwestycyjnych, a zgodnie z art. 29 ust.1 Ustawy inwentaryzacja to przedstawienie zasięgu wyłącznie istniejącej infrastruktury. Zbytecznym ograniczeniem jest również proponowana w Projekcie definicja obszaru / Według definicji obszarem jest wyłącznie: gmina, miasto oraz utworzone przez gminę sołectwa, osiedla, dzielnice i inne jednostki pomocnicze. Taka definicja będzie wykluczała wsparcie publiczne dla budowy infrastruktury szerokopasmowej na ewidentnie białych obszarach, stanowiących cześć gmin lub miast
(np. gmina jest obszarem czarnym, a niektóre wsie nie będące sołectwami w ogóle nie mają Internetu). 3. Zakres danych dostarczanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych Obowiązkiem przekazywania objęte się tylko te informacje, które są niezbędne Prezesowi UKE do wykonania obowiązku z art.29 ust.1 Ustawy ( adekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ). Ich zakres jest zatem determinowany zakresem inwentaryzacji, tj. ma przedstawiać zasięg określonego rodzaju istniejącej infrastruktury, sieci i budynków. Obowiązek dotyczy tylko danych posiadających przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, a tym samym nie można żądać danych, które musieliby oni pokazywać z innych źródeł, np. od organów ewidencyjnych lub statystycznych. I najważniejsze- obowiązek przedsiębiorców telekomunikacyjnych ma charakter subsydiarny, tj. aktualizuje się dopiero wówczas, gdy dane pozyskane od podmiotów wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz pozyskane z innych źródeł, w tym będące już w posiadaniu Urzędu Komunikacji Elektronicznej, okażą się niewystarczające. Prezes UKE powinien zatem wykorzystać w pierwszej kolejności te źródła danych, a następnie ustalić jakich danych brakuje by wykonać obowiązek inwentaryzacji z art. 29 ust.1 Ustawy. Wzór formularza przeznaczonego dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych powinien uwzględnić tą subsydiarność. Przepisy zawarte w przełożonym do konsultacji Projekcie naruszają te zasady, w szczególności żądają danych nieadekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku z art. 29 ust. 1 ustawy oraz pomijają subsydiarność obowiązku przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Uwaga nieuwzględniona. Zgromadzone dane zostaną poddane agregacji i dane identyfikacyjne Operatora nie będą udostępniane. UKE nie kontroluje danych zbieranych przez inne organy państwowe. Jeśli rejestry tworzone przez te organy w myśl rozporządzeń są rejestrami publicznymi zostanie dokonana ich ocena i przydatność do wymagań rozporządzenia. UKE dokona weryfikacji raportów wykonywanych na rzecz badania rynków lokalnych aby nie dochodziło do pytania o te same dane. UKE dokona weryfikacji danych już posiadanych np. z rejestru pozwoleń radiowych aby ujednolicić nazewnictwo..