KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 9.11.2011 SEK(2011) 1321 wersja ostateczna DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW Towarzyszący dokumentowi: Wniosek rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie programu ochrony konsumentów na lata 2014-2020 {KOM(2011) 707 wersja ostateczna} {SEK(2011) 1320 wersja ostateczna}
Zastrzeżenie Niniejsze sprawozdanie z oceny skutków wiąże jedynie służby Komisji zaangażowane w jego przygotowanie, a jego tekst został opracowany jako podstawa do zgłaszania uwag i nie przesądza o końcowej formie jakiejkolwiek przyszłej decyzji Komisji. PL 2 PL
1. OKREŚLENIE PROBLEMU Program ochrony konsumentów na okres po roku 2013 (zwany dalej programem ) będzie wspomagać realizację działania DG ds. Zdrowia i Konsumentów w dziedzinie polityki ochrony konsumentów począwszy od 2014 r. Podstawą programu są wyniki osiągnięte w obecnym programie (2007 2013). Nowy program będzie narzędziem wspierającym przyszłą politykę ochrony konsumentów, która umieszcza obywateli UE jako mających silną pozycję konsumentów na centralnym miejscu w jednolitym rynku. Program uzupełni także inicjatywy koncentrujące się na stronie podażowej. Istnieje potrzeba utrzymania pewnej kontynuacji między obecnym programem oraz jego przyszłymi edycjami, zgodnie z wynikami śródokresowej oceny strategii i programu na lata 2007 2013. W ocenie tej podkreśla się, że polityka ochrony konsumentów jest realizowana od stosunkowo niedawna na poziomie UE i że zachowanie jej ciągłości ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia efektów. Jednocześnie większego znaczenia nabrały nowe wyzwania społeczne, takie jak bardziej skomplikowany proces podejmowania decyzji (nadmiar informacji; większa odpowiedzialność konsumentów po uwolnieniu rynków; wyrafinowane produkty, usługi i reklamy), potrzeba przejścia do bardziej zrównoważonych modeli konsumpcji, szanse i zagrożenia wynikające z rozwoju cyfryzacji, wzrost wykluczenia społecznego oraz wzrost liczby wrażliwych konsumentów i starzenie się społeczeństwa. Najważniejsze problemy, którymi należy się zająć poprzez finansowanie działań w ramach nowego programu, są następujące: (i) Bezpieczeństwo Różnice pomiędzy państwami członkowskimi pod względem egzekwowania przepisów prawa w zakresie bezpieczeństwa produktów, obecność niebezpiecznych produktów na jednolitym rynku oraz zagrożenia związane z globalizacją łańcucha produkcji powodują, że władze muszą współpracować ze sobą skuteczniej, aby zapobiec przedostawaniu się niebezpiecznych produktów na jednolity rynek i zapewnić podjęcie odpowiednich działań w przypadku ich pojawienia się na jednolitym rynku. Potrzeba zbadania możliwości rozwoju inicjatyw w dziedzinie bezpieczeństwa usług. Brak należytej struktury na poziomie UE, która zapewniłaby najlepszą wartość współfinansowania przez UE. (ii) Informowanie i edukowanie konsumentów Niedostatecznie rozwinięte monitorowanie rynku konsumenckiego Brak przeznaczonych dla konsumentów solidnych i dobrych jakościowo danych oraz analiz dotyczących funkcjonowania jednolitego rynku; niewystarczający potencjał organizacji konsumenckich, w tym brak zasobów i fachowej wiedzy, szczególnie w nowych państwach członkowskich; PL 3 PL
brak przejrzystych, porównywalnych, miarodajnych i przystępnych informacji dla konsumentów, zwłaszcza w przypadkach transgranicznych; niski poziom znajomości i zrozumienia kluczowych praw konsumentów i środków ochrony konsumentów zarówno wśród samych konsumentów, jak i wśród detalistów; wątpliwości co do stopnia wiarygodności ułatwień (takich jak porównywarki internetowe), zwłaszcza w środowisku cyfrowym; niedoskonałość aktualnych unijnych narzędzi edukowania konsumentów, szczególnie w odniesieniu do postępów w środowisku cyfrowym. (iii) Prawa konsumentów i dochodzenie roszczeń ochrona praw konsumentów poniżej optymalnego poziomu, w szczególności w sytuacjach transgranicznych; potrzeba jeszcze większego uwzględnienia interesów konsumentów w dziedzinach polityki UE; problemy, na jakie napotykają konsumenci, usiłując uzyskać naprawienie szkody, szczególnie w sprawach transgranicznych. (iv) Egzekwowanie praw nie w pełni wykorzystany potencjał sieci CPC (sieć krajowych organów odpowiedzialnych za egzekwowanie prawa); niski poziom znajomości ECC-Net (Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich) wśród konsumentów oraz potrzeba zwiększenia jej skuteczności. Obciążenia administracyjne oraz brak stabilności finansowania w aktualnej procedurze współfinansowania. (v) Wniosek: zakres działań w programie ochrony konsumentów Mimo że istnieje wiele problemów, które wymagają rozwiązania w ramach polityki ochrony konsumentów, i są one szeroko zakrojone, stosunkowo niewielki wymiar programu ochrony konsumentów oznacza, że finansowane w jego ramach działania muszą być skoncentrowane na obszarach, w których interwencja na poziomie UE może poprawić sytuację i spowodować dodanie wartości. Wybrane obszary działań można podzielić na trzy kategorie: 1) działania wynikające z zobowiązań prawnych nałożonych na mocy Traktatu i istniejącego dorobku prawnego w dziedzinie ochrony konsumentów: finansowanie utrzymania i właściwego funkcjonowania sieci RAPEX, sieci CPC skupiającej organy odpowiedzialne za egzekwowanie prawa, a także baz danych kosmetyków. 2) Działania, które nie są lub nie mogłyby być podejmowane na poziomie krajowym, ponieważ są działaniami o charakterze unijnym: PL 4 PL
udzielanie wsparcia konsumentom w sprawach transgranicznych poprzez: współfinansowanie działalności Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich (ECC-Net). Krajowe organy lub organizacje konsumenckie zazwyczaj nie są w stanie udzielać porad ani wsparcia konsumentom w sprawach transgranicznych, ustanowienie i obsługa platformy ODR obejmującej również sprawy transgraniczne; rozwijanie współpracy z międzynarodowymi partnerami, która ma na celu przezwyciężanie wpływu globalizacji łańcucha produkcji na bezpieczeństwo produktów; wspieranie opracowywania danych dotyczących rynków konsumenckich, które są porównywalne na poziomie UE, do celów analiz porównawczych obejmujących państwa członkowskie oraz jako wkład w kształtowanie polityki na poziomie UE; zapewnienie reprezentowania interesów konsumentów na poziomie UE przez udzielanie wsparcia finansowego unijnym organizacjom konsumenckim; 3) Działania uzupełniające środki podejmowane na poziomie krajowym oraz zwiększające ich skuteczność: koordynacja i współfinansowanie wspólnych działań w dziedzinie bezpieczeństwa produktów i egzekwowania praw konsumentów (akcje kontrolne); wspieranie wraz z państwami członkowskimi i innymi zainteresowanymi stronami kampanii informacyjnych dotyczących spraw konsumentów oraz współpraca z podmiotami pośredniczącymi w celu zwiększenia czytelności, przejrzystości i miarodajności informacji przekazywanych konsumentom; wspieranie szkoleń dla krajowych organizacji konsumenckich, które byłyby dużo droższe na poziomie krajowym bez efektu ekonomii skali; zapewnienie platformy wymiany i udostępniania dobrych praktyk w dziedzinie edukowania konsumentów. 2. TEST POMOCNICZOŚCI I WARTOŚĆ DODANA Działanie UE jest oparte na art. 169 i 12 TFUE. Beneficjentami programu będą konsumenci, organy krajowe odpowiedzialne za ochronę konsumentów oraz organizacje konsumenckie, a celem nadrzędnym będzie poprawa sytuacji konsumentów w całej UE. Program będzie oferował wsparcie PL 5 PL
organizacjom konsumenckim na poziomie UE i na poziomie krajowym, jak również krajowym organom państw członkowskich odpowiedzialnym za bezpieczeństwo produktów i egzekwowanie prawa. Program przyniesie również korzyści innowacyjnym przedsiębiorstwom o dobrej reputacji, ponieważ skuteczna polityka ochrony konsumentów wspiera właściwe funkcjonowanie jednolitego rynku. I wreszcie podmioty gospodarcze odniosą korzyści wynikające z wyrównania szans przez wprowadzenie jasnych zasad i zwiększenie koordynacji działań w zakresie egzekwowania prawa. W tym kontekście program przyczyni się do stymulowania wzrostu gospodarczego. Program będzie wspierał osiąganie celów przyszłej polityki ochrony konsumentów, zajmującej się stroną popytową jednolitego rynku. PL 6 PL
(i) Bezpieczeństwo produktów Prowadzenie systemu RAPEX przez Komisję jest jednym z zobowiązań wynikających z dyrektywy w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów oraz rozporządzenia (WE) nr 765/2008. Bez wsparcia finansowego działania nie zostałyby podjęte na takim poziomie i nie byłyby prowadzone z taką częstotliwością, by doprowadzić do poprawy współpracy w zakresie nadzoru rynku i zapewnić bardziej spójne egzekwowanie przepisów dotyczących bezpieczeństwa produktów. Działania na poziomie UE oraz współpraca poprzez sieć przewidzianą w dyrektywie w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów dają lepsze wyniki niż szereg indywidualnych inicjatyw podejmowanych przez państwa członkowskie. Dzieje się tak dlatego, że działania te i współpraca pozwalają wypełnić luki informacyjne, między innymi dzięki wykorzystaniu informacji gromadzonych przez inne kraje (np. Chiny), oraz dlatego, że pozwalają uniknąć dysproporcji na jednolitym rynku. Ma to zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia rzeczywistej równości szans dla przedsiębiorstw. Efektem jest spójne podejście do zagrożeń stwarzanych przez produkty konsumenckie oraz wysoki poziom ochrony konsumentów w całej UE. (ii) Informowanie i edukowanie konsumentów Monitorowanie rynku konsumenckiego: aby wyniki dotyczące konsumentów mogły uzyskać centralne znaczenie na jednolitym rynku, należy opracowywać lepsze dane i pogłębiać monitorowanie strony popytowej jednolitego rynku. Tylko na poziomie UE możliwe jest gromadzenie i analizowanie porównywalnych danych w celu uzyskania ogólnej analizy funkcjonowania jednolitego rynku oraz ustalenia poziomów odniesienia. Zharmonizowana metodologia klasyfikacji i zgłaszania skarg konsumentów przyczyni się do osiągnięcia tego celu. Ogólnie zakłada się pozyskiwanie danych o wystarczającej solidności i reprezentatywności, która pozwoli na ich wykorzystanie na poziomie nie tylko unijnym, lecz również krajowym. Badania naukowe zachowań i badania prowadzone na potrzeby polityki stanowią praktyczne narzędzia pozwalające opracować inteligentniejsze regulacje prawne. Wsparcie organizacji konsumenckich: silna i spójna reprezentacja ruchów konsumenckich na poziomie UE przyczynia się do zapewnienia skonsolidowanego wkładu konsumentów w procesy kształtowania polityki UE, w instytucje unijne oraz w dialog na poziomie UE. Ponadto pozwala zagwarantować bezpośrednie wzmocnienie pozycji i wsparcie szczególnie słabych organizacji w nowych państwach członkowskich. Budowane zdolności krajowych organizacji konsumenckich stanowi uzupełnienie inicjatyw krajowych, pozwala na uzyskanie efektów ekonomii skali i ułatwia rozwój transnarodowych sieci pomiędzy uczestnikami, między innymi w zakresie doradztwa i wzajemnych ocen. Informowanie i edukowanie konsumentów PL 7 PL
Unijne inicjatywy związane z informowaniem i edukowaniem konsumentów przyczyniają się do urzeczywistnienia jednolitego rynku, ponieważ dzięki nim konsumenci mają większą wiedzę i większe zaufanie w transakcjach transgranicznych. Ponadto inicjatywy te ułatwiają wymianę najlepszych praktyk pomiędzy państwami członkowskimi i pomogą w stworzeniu jednolitego, spójnego i wiarygodnego źródła informacji/wiedzy na poziomie UE. PL 8 PL
(iii) Prawa konsumentów i dochodzenie roszczeń Zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów zgodnie z art. 169 TFUE. Uwzględnienie interesów konsumentów jest zobowiązaniem wynikającym z art. 12 TFUE. Dochodzenie roszczeń: dotychczasowe badania wskazują na potrzebę zwiększenia możliwości dochodzenia roszczeń przez konsumentów. W tym kontekście Komisja rozważy inicjatywy w dziedzinie alternatywnych metod rozwiązywania sporów (ADR) i metod rozwiązywania sporów online (ODR). Procedura ADR będzie dla konsumentów i przedsiębiorstw niedrogim, szybkim i łatwym sposobem pozasądowego uzyskania naprawienia szkody w całej UE. Programy ADR respektujące podstawowe zasady jakości będą dostępne dla wszelkiego rodzaju sporów, zapewniając w ten sposób równość szans. Utworzenie platformy rozwiązywania sporów online (ODR) zwiększy skuteczność krajowych systemów ADR w rozwiązywaniu transgranicznych sporów związanych ze sprzedażą towarów lub usług w internecie, ponieważ cała procedura będzie przebiegać online. Finansowanie europejskiej platformy pozwoli wypracować skoordynowane podejście oraz wywołać efekty ekonomii skali i synergii, które można osiągnąć tylko w wyniku działań na poziomie UE. (iv) Egzekwowanie praw Zadaniem Komisji jest zarządzanie siecią CPC (sieć krajowych organów odpowiedzialnych za egzekwowanie prawa). W rozporządzeniu CPC przewidziano również wspólne projekty, wspólne działania w zakresie egzekwowania prawa oraz wymianę urzędników. W tym kontekście skutecznym narzędziem są wspólne działania podejmowane przez kilka państw członkowskich, takie jak akcje kontrolne (finansowane jednocześnie ze środków programu i środków państw członkowskich). ECC-Net (Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich), finansowana wspólnie przez Komisję i państwa członkowskie, jest to europejska sieć zapewniająca konsumentom informacje na temat praw przysługującym im w przypadku zakupów transgranicznych, a także oferująca pomoc w dochodzeniu roszczeń od sprzedawców w innych państwach członkowskich w sytuacji, gdy pojawiają się nieprawidłowości. Krajowe stowarzyszenia konsumenckie nie udzielają konsumentom pomocy w sprawach transgranicznych, a ECC-Net obejmuje wszystkie państwa członkowskie i wspiera konsumentów w całej UE oraz propaguje ich prawa. PL 9 PL
3. CELE POLITYKI Program powinien ułatwić osiągnięcie ogólnego celu przyszłej polityki ochrony konsumentów, jakim jest umieszczenie konsumenta mającego silną pozycję na centralnym miejscu w jednolitym rynku. Europejska polityka ochrony konsumentów wspiera i uzupełnia politykę krajową przez dążenie do zagwarantowania obywatelom Europy możliwości pełnego korzystania z jednolitego rynku, podczas gdy ich interesy w sferze bezpieczeństwa i interesy ekonomiczne są odpowiednio chronione. Działania będą wspomagać osiąganie następujących czterech celów szczegółowych: (i) bezpieczeństwo: wzmocnienie i zwiększenie bezpieczeństwa produktów poprzez skuteczny nadzór rynku w całej Unii; (ii) Informowanie i edukowanie: poprawa dostępu konsumentów do działań edukacyjnych i do informacji oraz zwiększenie wiedzy konsumentów o przysługujących im prawach, rozbudowanie podstawy wiedzy w zakresie polityki ochrony konsumentów i wspieranie organizacji konsumenckich; (iii) Prawa i dochodzenie roszczeń: ugruntowanie praw konsumentów, zwłaszcza poprzez działania regulacyjne oraz ułatwienie dochodzenia roszczeń, także w drodze alternatywnych metod rozwiązywania sporów; (iv) Egzekwowanie praw: wspieranie egzekwowania praw konsumentów poprzez wzmocnienie współpracy pomiędzy krajowymi organami egzekwowania praw i wspieranie konsumentów w drodze doradztwa. Cele te w pełni wspierają realizację strategii Europa 2020 pod względem wzrostu i konkurencyjności, a także obejmują zawarte w strategii Europa 2020 konkretne zagadnienia agendy cyfrowej (zagwarantowanie, aby cyfryzacja doprowadziła do rzeczywistego zwiększenia satysfakcji konsumentów), zrównoważonego rozwoju (przejście do bardziej zrównoważonych modeli konsumpcji), włączenia społecznego (uwzględnienie szczególnej sytuacji wrażliwych konsumentów oraz potrzeb starzejącego się społeczeństwa) oraz inteligentnych regulacji (działania monitorujące rynek konsumencki, które mają ułatwiać tworzenie inteligentnych i ukierunkowanych regulacji). 4. OPCJE POLITYKI Scenariusz odniesienia Scenariusz odniesienia odpowiada wariantowi 1 dla inicjatyw w ramach czterech celów szczegółowych. W wariancie tym większość działań z programu na lata 2007 2013 jest kontynuowana z pewnymi modyfikacjami. Niektóre z nich zostają znacząco ograniczone lub w ogóle nie są realizowane, ponieważ utraciły znaczenie, i uruchamiane są nowe działania o ograniczonym poziomie dążeń (na przykład w zakresie dochodzenia roszczeń). Budżet w tym wariancie jest taki sam, jak budżet przewidziany w ramach bieżącego programu, lub niższy. Skutki następujących zmian społecznych oznaczają zmiany lub ograniczenie wpływu działań zbliżonych do działań przeprowadzonych w ramach programu na lata 2007 2013: coraz PL 10 PL
większa globalizacja łańcucha produkcji oraz rosnące znaczenie usług w dziedzinie bezpieczeństwa; bardziej skomplikowany proces podejmowania decyzji; potrzeba przejścia do bardziej zrównoważonych modeli konsumpcji, specyficzne potrzeby wrażliwych i starzejących się konsumentów; rozwój cyfryzacji, zakupów dokonywanych w internecie oraz poprzez podmioty pośredniczące. Trudno jest opracować prognozę na okres od 2014 r., jednak oczekuje się, że krajowe administracje zajmujące się sprawami polityki ochrony konsumentów będą nadal wykazywać zwiększone zapotrzebowanie na środki, na przykład w zakresie nadzoru rynku i egzekwowania prawa. Zagrożeniem dla organizacji konsumenckich jest perspektywa znaczącego ograniczenia wsparcia finansowego zapewnianego przez organy krajowe, zwłaszcza w nowych państwach członkowskich. W czasach niepewności gospodarczej producenci szukają oszczędności i są częściej skłonni do oszukańczych praktyk, a konsumenci częściej decydują się na tańsze towary i są bardziej narażeni na oszustwa. PL 11 PL
Inne warianty: Ujmując ogólnie elementy każdego z czterech celów szczegółowych programu, inne warianty można podsumować następująco: wariant 0 odpowiada absolutnemu minimum finansowanych działań, które wynika z zobowiązań prawnych nałożonych na mocy Traktatu i istniejącego dorobku prawnego UE w dziedzinie ochrony konsumentów, wariant 2 odpowiada bardziej ambitnemu podejściu, zgodnemu z priorytetami Komisji (strategia Europa 2020, Akt o jednolitym rynku) oraz bieżącymi przemyśleniami na temat przyszłości polityki ochrony konsumentów 1. Roczny budżet w tym wariancie kształtuje się na poziomie około 25 mln EUR, wariant 3 wymagałby budżetu wyższego niż ten przewidziany w bieżącym programie w celu przeprowadzenia dodatkowych działań związanych z niektórymi elementami programu, takich jak opracowanie publicznej bazy danych dotyczącej bezpieczeństwa produktów konsumenckich; dochodzenie roszczeń: utworzenie funduszu wspierającego finansowanie dochodzenia roszczeń w sprawach transgranicznych. W komunikacie COM(2011)500 z dnia 29 czerwca 2011 r. przeznaczono 175 mln EUR (w cenach stałych z 2011 r.) dla programu ochrony konsumentów na lata 2014 2020. Pierwotnie brano pod uwagę wariant 3, jednak został on odrzucony ze względu na niezgodność z tak określonym przydziałem środków. 5. PORÓWNANIE WARIANTÓW Poniżej przedstawiono uzasadnienie wyboru preferowanego wariantu w odniesieniu do czterech celów szczegółowych programu. Wariant 0, który wiąże się z utrzymaniem minimalnego poziomu interwencji nałożonego przez prawo i rezygnacją z szeregu działań na poziomie UE, skutkowałby ograniczeniem unijnego wsparcia dla polityki ochrony konsumentów, jak również naruszałby zobowiązania UE określone zwłaszcza w strategii Europa 2020 i Akcie o jednolitym rynku oraz stałby w sprzeczności z wnioskami z oceny bieżącej strategii polityki ochrony konsumentów i bieżącego programu finansowego. Wariant ten nie zapewniłby należytego wsparcia dla przyszłej polityki ochrony konsumentów, która jest obecnie przygotowywana. Wariant 1 w którym budżet jest taki sam, jak budżet bieżącego programu, lub niższy uniemożliwiłby uwzględnienie w wystarczającym stopniu wyzwań, przed którymi staną konsumenci i twórcy polityki ochrony konsumentów w najbliższych 1 które mogą ukazać się w formie programu na rzecz praw konsumenckich, zaplanowanego do publikacji w 2012 r. PL 12 PL
latach. Z kolei wariant 3, w którym zakłada się znaczące zwiększenie budżetu na ochronę konsumentów, może nie być realny i wiązać się ze znaczącymi dodatkowymi kosztami, które są niewspółmierne do zakładanych dodatkowych korzyści. Wariant 2 (odpowiadający wariantowi 2 dla każdego z działań) jest najlepszym rozwiązaniem pod względem relacji kosztów do korzyści. Roczny budżet w tym wariancie kształtowałby się na poziomie około 25 mln EUR, co jest zgodne z proponowanym przydziałem budżetowym dla programu ochrony konsumentów w komunikacie COM(2011)500 z 29 czerwca 2011 r. W wariancie tym uwzględnia się również kwestie związane z administrowaniem środkami: umowy o partnerstwie stosowane obecnie dla wspierania unijnych organizacji konsumenckich mogłyby zostać również wykorzystane do współfinansowania ECC; utworzenie na poziomie UE organu koordynacyjnego ds. nadzoru rynku w zakresie bezpieczeństwa powinno również doprowadzić do usprawnienia procesu finansowania w tym obszarze. Możliwość skorzystania z kwot zryczałtowanych w każdym możliwym przypadku będzie analizowana w celu zredukowania obciążenia administracyjnego. Działania zarządcze prowadzone przez Agencję Wykonawczą ds. Zdrowia i Konsumentów również przyczyniają się do usprawnienia procedur zarządzania procesem finansowania. Przy zastosowaniu tego wariantu program będzie w stanie zapewnić wsparcie dla osiągania celów strategii Europa 2020 i przyszłej polityki ochrony konsumentów, przez skoncentrowanie uwagi na kwestiach bezpieczeństwa, informowania i edukowania konsumentów, praw konsumentów i dochodzenia roszczeń oraz egzekwowania praw. 6. MONITOROWANIE I OCENA W programie przewidziano ocenę śródokresową i ocenę ex post. Również ocena ex post bieżącego programu (2007 2013), która jest przewidziana przed końcem 2015 r., będzie źródłem informacji przydatnych podczas realizacji następnej edycji programu. W odniesieniu do czterech celów szczegółowych programu określono zestaw wskaźników służących do monitorowania jego realizacji: Cel 1: Bezpieczeństwo: wzmocnienie i zwiększenie bezpieczeństwa produktów poprzez skuteczny nadzór rynku w całej Unii Wskaźnik Źródło Sytuacja obecna Cel Odsetek powiadomień RAPEX, które wywołały co najmniej jedną reakcję (innego państwa członkowskiego) Stosunek liczby reakcji do liczby powiadomień (poważne zagrożenia)* RAPEX 43% (843 powiadomienia) w 2010 r. Wzrost o 10% w ciągu 7 lat RAPEX 107,5% w 2010 r. Wzrost o 15% w ciągu 7 lat * jedno powiadomienie wywołuje zazwyczaj kilka reakcji organów innych państw członkowskich PL 13 PL
Cel 2: Informowanie i edukowanie: poprawa dostępu konsumentów do działań edukacyjnych i do informacji oraz zwiększenie wiedzy konsumentów o przysługujących im prawach, rozbudowanie podstawy wiedzy w zakresie polityki ochrony konsumentów i wspieranie organizacji konsumenckich Wskaźnik Źródło Sytuacja obecna Cel Liczba organów zajmujących się skargami konsumentów, które przesłały skargi do ECCRS Zaufanie w transakcjach transgranicznych odsetek konsumentów, których poziom zaufania przy dokonywaniu zakupów przez internet od sprzedawców z innego kraju UE jest taki sam lub wyższy ECCRS (Europejski System Rejestracji Skarg Konsumentów) Sondaż Eurobarometr wśród konsumentów brak danych 60% organów zajmujących się skargami konsumentów w ciągu 7 lat 37% w 2010 r. 50% w ciągu 7 lat Cel 3: Prawa i dochodzenie roszczeń: ugruntowanie praw konsumentów, zwłaszcza poprzez działania regulacyjne oraz ułatwienie dochodzenia roszczeń, także w drodze alternatywnych metod rozwiązywania sporów Wskaźnik Źródło Sytuacja obecna Cel Odsetek spraw transgranicznych odsyłanych przez Europejskie Centra Konsumenckie (ECC) do rozstrzygnięcia w ramach alternatywnych metod rozwiązywania sporów (ADR) Sprawozdanie roczne ECC 9% w 2010 r. 50% w ciągu 7 lat Liczba spraw rozstrzyganych z wykorzystaniem platformy rozwiązywania sporów online (ODR) Baza danych platformy ODR 17 500 (otrzymane przez ECC skargi związane z transakcjami w handlu elektronicznym) w 2010 r. 38 500 (+120%) w ciągu 7 lat Cel 4: Egzekwowanie praw: wspieranie egzekwowania praw konsumentów poprzez wzmocnienie współpracy pomiędzy krajowymi organami egzekwowania praw i wspieranie konsumentów w drodze doradztwa Wskaźnik Źródło Sytuacja obecna Cel Poziom przepływu informacji i współpracy z siecią CPC: - liczba wniosków o wymianę informacji składanych wzajemnie przez organy sieci CPC - liczba wniosków o podjęcie środków egzekwowania prawa składanych wzajemnie przez organy sieci CPC - liczba ostrzeżeń w obrębie sieci CPC Baza danych sieci CPC (CPCS) Średnia roczna dla okresu 2007 2010-129 - 142-63 - wzrost o 40% w ciągu 7 lat - wzrost o 40% w ciągu 7 lat - wzrost o 30% w ciągu 7 lat Liczba kontaktów z konsumentami obsługiwanych przez Europejskie Centra Konsumenckie (ECC) Sprawozdanie ECC 71 000 w 2010 r. Wzrost o 50% w ciągu 7 lat PL 14 PL