Opowieści nocy reż. Michel Ocelot 1. Scenariusz lekcji. (str. 2) Temat: Jak powstaje film? 2. Karta pracy. (str. 5) MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI
SCENARIUSZ LEKCJI Opracowała: Paulina Krześniak Temat: Jak powstaje film? CELE LEKCJI rozwijanie zdolności uważnego słuchania; kształcenie umiejętności tworzenia krótkich wypowiedzi ustnych i pisemnych; zachęcenie uczniów do uczestnictwa w rozmowie: zadawania pytań, udzielania odpowiedzi, przedstawiania swoich poglądów i pomysłów; wzbogacanie wyobraźni; zapoznanie dzieci ze słownictwem związanym z kinem (reżyser, scenarzysta, operator kamery, aktor, kompozytor, montażysta). METODY I FORMY PRACY rozmowa, element wykładu, dyskusja, gra dydaktyczna, ćwiczenie pisemne, praca w parach. ŚRODKI DYDAKTYCZNE CZAS film: Opowieści nocy, reż. M. Ocelot, Francja 2011, 84 ; karta pracy dla każdego ucznia. 1 godzina lekcyjna
PRZEBIEG LEKCJI 1. Wprowadzenie. Nauczyciel prosi dzieci, by podzieliły się swoimi wrażeniami po obejrzeniu filmu Opowieści nocy. O czym opowiada film? Czy podobał się dzieciom? Co wzbudziło ich zainteresowanie. 2. Pogadanka. Przedstawione w filmie nocne spotkanie uczniów i ich nauczyciela staje się punktem wyjścia do dyskusji. Prowadzący pyta dzieci, w jaki sposób możemy poznawać różne opowieści (historie)? Warto naprowadzić dzieci na odpowiedzi: historię ktoś może nam opowiedzieć, możemy ją usłyszeć w radiu, możemy przeczytać książkę lub komiks, możemy obejrzeć film, możemy obejrzeć spektakl teatralny. Następnie nauczyciel pyta dzieci, który z tych sposobów poznawania opowieści lubią najbardziej i dlaczego. Wybrane osoby prezentują swoje zdanie i uzasadniają je. 3. Element wykładu. Prowadzący zwraca uwagę dzieci na fakt, że w filmie Opowieści nocy wykorzystano animację nawiązującą do teatru cieni. Następnie nauczyciel przybliża uczniom, czym jest teatr cieni (można tu odwołać się do zajęć plastycznych po filmie). Informacje do przekazania uczniom: Teatr cieni odmiana teatru lalek polegająca na animowaniu lalki umieszczonej za oświetlonym ekranem, na którym widzowie oglądają jej postać. Ta forma teatru szczególnie popularna jest w krajach azjatyckich: Chinach (stąd jej inne nazwy: chińskie cienie, chiński teatr cieni), Indiach, Indonezji. 4. Karta pracy. Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy i prosi o wykonanie polecenia 1. Chętne osoby przedstawiają swoje propozycje dialogu na forum klasy. 5. Dyskusja. Nauczyciel pyta dzieci, jakie filmy lubią oglądać najbardziej i dlaczego. Następnie wszyscy zastanawiają się wspólnie, dlaczego kino jest wciąż popularne, a ludzie tak bardzo lubią oglądać filmy. Warto zwrócić uwagę na następujące powody: oglądanie filmów jest świetną rozrywką, w filmach możemy zobaczyć miejsca, których nie możemy odwiedzić w rzeczywistości, dzięki filmom możemy się wiele nauczyć. 6. Pogadanka. Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na to, że aby powstał film, niezbędne jest zaangażowanie wielu osób oraz podjęcie różnorodnych działań. Najpierw całą historię trzeba opisać i podzielić na role. Następnie obsadzić aktorów, wybrać miejsca realizacji zdjęć, stworzyć kostiumy i scenografię. Po wielu próbach operator rejestruje poszczególne sceny. Za połączenie ich w całość odpowiada montażysta. Dopiero po zmontowaniu film trafia na ekrany kin lub telewizorów. Warto przybliżyć dzieciom, czym zajmuje się reżyser, scenarzysta, scenograf, operator kamery, aktor, kompozytor czy montażysta. 7. Gra dydaktyczna. W klasach starszych przekazaną dzieciom wiedzę można utrwalić poprzez zabawę. Należy przygotować karteczki z nazwami różnych osób zaangażowanych w pracę nad
filmem. Chętny uczeń wychodzi na środek sali i losuje jedną spośród karteczek, a następnie naprowadza kolegów i koleżanki na wylosowane słowo. Osoba, która je odgadnie, losuje kolejne słowo. Zabawa trwa do wyczerpania karteczek. Wzór karteczek REŻYSER AKTOR SCENARZYSTA SCENOGRAF OPERATOR MONTAŻYSTA 8. Praca w parach. Zadaniem uczniów jest wyobrażenie sobie, że mają stać się członkami ekipy filmowej. Każdy wybiera spośród omówionych wcześniej zajęć to, które wydaje mu się najbliższe. Następnie uczniowie, zadając sobie pytania w parach, starają się odgadnąć, jaką funkcję wybrał kolega. 9. Karta pracy. Uczniowie proszeni są o wykonanie polecenia drugiego z kart pracy. Chętni uczniowie opowiadają o swoich pomysłach. PRACA DOMOWA Spróbuj rozwinąć swój pomysł na film. Przedstaw poszczególne wydarzenia na osobnych rysunkach (podobnie, jak w komiksie).
Karta pracy Polecenie 1. Wyobraź sobie, że poniższy rysunek przedstawia scenę z teatru cieni. Zaproponuj wypowiedzi poszczególnych bohaterów i wpisz je w dymkach. Polecenie 2. Zaproponuj tytuł dla swojego wymarzonego filmu. Zastanów się, o czym by on opowiadał i kim byliby jego bohaterowie.