Modelowanie części w kontekście złożenia W rozdziale zostanie przedstawiona idea projektowania części na prostym przykładzie oraz zastosowanie projektowania w kontekście złożenia do wykonania komponentu inteligentnego. Podstawy projektowania części w kontekście złożenia Rysunek 11.1. Prosty przykład do zastosowania modelowania części w kontekście złożenia Przedstawiony zostanie bardzo prosty przykład, który pozwoli na prezentację idei projektowania części w środowisku złożenia. Poniższy model (rysunek 11.1) składa się z trzech części.
Założono wykonanie takiego modelu, w którym zmiana wymiarów 40 oraz kąta 30 (w dozwolonych granicach) pozwoli na automatyczną zmianę wymiarów wspornika. Plan pracy: Rysunek 11.2. Szkic bazowy Słupa Model Słupa wykonany w dokumencie część. Wstawienie Słupa do złożenia. Zapisanie złożenia. Zamodelowanie nowych części w złożeniu. Pierwsza część Słup: narysuj szkic napłaszczyźnie przedniej(rysunek 11.2), wyciągnij go na długość 200 mm, zapisz model pod nazwą Słup, wstaw część do złożenia. W oknie wstawiania kliknij OK. Jak wiemy, układy współrzędnych części i złożenia pokryją się, zapisz złożenie zapisanie jest bezwzględnie konieczne. Wprowadź nazwę złożenia np. Złożenie 2. Rysunek 11.3. Widoczny początek układu współrzędnych Modelowanie części Tarcza w kontekście złożenia (część Tarcza można zamodelować poza złożeniem, ale w przykładzie zostanie wykonana w złożeniu w celu prezentacji metody): w menu Widok zaznacz widoczność początków układów współrzędnych (rysunek 11.3), ustaw model tak, aby widoczna była ściana, na której znajduje się początek układu, na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część (rysunek 11.4), kliknij ścianę płaską jak na rysunku 11.5, zwróć uwagę na tekst na pasku tytułu oraz na drzewo przeglądarki (rysunek 11.6). Teraz program jest w trybie rysowania szkicu w nowej części. Upraszczając jesteśmy w drzewie w Szkicu1, w części [Część2^Złożenie2],
Rysunek 11.4. Polecenie Nowa część Rysunek 11.5. Zaznaczenie ściany w trakcie wstawiania nowej części Rysunek 11.6. Wstawiona nowa część oraz pasek tytułu z informacją pozostawania w edycji szkicu w nowej części ustaw widok szkicu Normalny do, narysuj szkic i zwymiaruj (rysunek 11.7) (np. okrąg ze środkiem w środku układu współrzędnych, linia pionowa, przytnij fragmenty szkicu), Rysunek 11.7. Szkic nowej części wyświetl pasek Operacje i kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy, ustaw wielkość wyciągnięcia na 15 mm (rysunek 11.8), wyjdź z trybu edycji części (rysunek 11.9).
Rysunek 11.8. Pasek Operacje Rysunek 11.9. Wyjście z trybu edycji części Rysunek 11.10. Zapis nowej części w oddzielnym pliku Zapisywanie nowej części jako odrębnego pliku: Rysunek 11.11. Zmiana nazwy nowej części i wybór ścieżki zapisu kliknij nową część prawym przyciskiem myszy i wybierz Zapisz część (w pliku zewnętrznym) (rysunek 11.10), w oknie Zapisz jako zmień nazwę pliku (tak jak nazwę pliku w Windows). Ta sama co złożenie dotyczy ścieżki zapisu (rysunek 11.11). Wstawianie osi konstrukcyjnej (rysunek 11.12): zaznacz Płaszczyznę przednią i Płaszczyznę prawą, z paska Złożenie wybierz Geometria odniesienia i Oś. Kliknij OK. Rysunek 11.12. Kolejne etapy wstawiania osi Wstawienie nowej płaszczyzny pod kątem: zaznaczpłaszczyznęprzedniąioś(rysunek 11.13), Rysunek 11.13. Zaznaczenie płaszczyzny i osi
z paskazłożeniewybierzgeometria odniesieniaipłaszczyzna(rysunek 11.14), Rysunek 11.14. Polecenie Oś Rysunek 11.15. Właściwości nowej płaszczyzny wprowadźwłaściwości płaszczyzny (rysunek 11.15). KliknijOK, w menuwidokzaznacz widocznośćpłaszczyzn. Wstawianie części Wspornik: na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część, kliknij nową płaszczyznę w drzewie (rysunek 11.16) lub w modelu, Rysunek 11.16. Symbol wskaźnika w chwili zaznaczania płaszczyzny w drzewie lub na krawędzi płaszczyzny w obszarze graficznym WAŻNE: w chwili kliknięcia musi być widoczny następujący wskaźnik myszy:. narysuj i zwymiaruj szkic (rysunek 11.17), na pasku Operacje kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy i wypełnij okno jak na rysunku 11.18 (wybierając odpowiednio obiekty, na których kończy się wyciągnięcie). Kliknij OK,
Rysunek 11.17. Szkic bazowy Wspornika Rysunek 11.18. Właściwości operacji Dodani-wyciągnięcie wyjdź z trybu edycji części, zapisz część w oddzielnym pliku pod nazwą Wspornik. Rysunek 11.19. Drzewo operacji po zamodelowaniu wszystkich części Po zamodelowaniu wszystkich części drzewo wygląda jak na rysunku 11.19 wszystkie części są nieruchome. Edycja wymiaru kąta (rysunek 11.20): kliknij ikonę Płaszczyzna1, wybierz Edytuj operację, zmień wymiar kąta na 20 stopni. Kliknij OK. Rysunek 11.20. Edycja definicji płaszczyzny oraz zmiana wartości kąta
Co się stanie, jeżeli wyciągniemy wspornik Do powierzchni (rysunek 11.21), a nie jak poprzednio Do obiektu? Różnicę przedstawia rysunek 11.22 w modelu wyciągniętym Do powierzchni po edycji kąta na 60 stopni model zawiera błędy (powierzchnia płaska nie ma końca). W przypadku wyciągnięcia Do obiektu program zgłosiłby błąd. Rysunek 11.21. Wyciągnięcie do powierzchni, gdy kąt w definicji płaszczyzny wynosi 60 stopni Rysunek 11.22. Przykład wyniku wyciągnięcia Poniżej (rysunek 11.23) przykład błędu po zmianie kąta na 60 stopni przy wyciagnięciu wspornika obustronnie Do obiektu. W tym przypadku zgłoszenie błędu należy uznać za pomoc projektantowi wspornik byłby błędnie wykonany. Rysunek 11.23. Przykład błędu, gdy wyciągnięcie operacji w części Wspornik było zakończone Do obiektu Jeżeli otworzymy tylko plik części zamodelowanej w kontekście złożenia (nie otwierając złożenia), pojawi się znak? (rysunek 11.24) przy operacji zawierającej odniesienia do innych części znak ten oznacza brak możliwości przebudowania operacji. Znak - > oznacza operację wykonaną w kontekście.
Rysunek 11.24. Oznaczenie części zamodelowanej w kontekście złożenia Odniesienia dokumentu można sprawdzić, klikając w menu Plik/Znajdź odniesienia (rysunek 11.25). Rysunek 11.25. Odniesienia dokumentu Po otwarciu złożenia znak? znika część może zostać przebudowana. W opcjach systemu znajdują się ustawienia dotyczące modelowania w kontekście (rysunek 11.26). Rysunek 11.26. Okno Opcje systemu w kategorii Odniesienia zewnętrzne Np. Zezwalaj na wiele kontekstów przy zastępowaniu dokumentów umożliwia budowanie bardziej złożonych odniesień. W trakcie edycji części w kontekście zespołu pojawiają się poniższe polecenia (rysunek 11.27). Po wybraniu opcji Bez odniesień zewn ętrznych nie będzie możliwe tworzenie odniesień do innych części złożenia czasem warto ją zastosować, jeżeli nie chcemy utworzyć odniesień przez przypadek (np. nie chcemy nałożyć zbędnej relacji do krawędzi innej części). Rysunek 11.27. Polecenia związane z edycją części w kontekście zespołu Podsumujmy: projektowanie części w kontekście złożenia umożliwia projektowanie nowej części z wykorzystaniem geometrii i położenia innych części w złożeniu.
Po zaprojektowaniu części najlepiej nie zmieniać nazwy pliku złożenia, a już bezwzględnie nie należy zmieniać nazwy złożenia poprzez zmianę w eksploratorze Windows (tzn. poza systemem SolidWorks) wówczas program się nie domyśli, jaka jest nowa nazwa pliku odniesienia i, jeżeli zapomnimy starą nazwę, być może nie uda się naprawić błędu. Komponent inteligentny zawierający operacje Opisany poniżej przykład zaprezentuje wstawienie pierścienia, za pomocą którego zostanie wykonane w wale wycięcie pod pierścień. Jak zwykle, wymiary są przykładowe i uproszczone. Część Pierścień: Rysunek 11.28. Szkic oraz polecenie operacji wykonaj model pierścienia przez obrót. Poniżej (rysunek 11.28) szkic na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia, Rysunek 11.29. Kolejne etapy wstawiania osi wstaw ośjak na rysunku 11.29, zdefiniujodniesienie wiązania(rysunek 11.30), Rysunek 11.30. Polecenie Odniesienie wiązania oraz właściwości polecenia zapisz częśćjakopierścień.
Część Wał: wykonaj model walca o średnicy 100 i długości 100 mm, wstaw części do złożenia w kolejności: Wał i Pierścień, w trakcie wstawiania części Pierścień zastosuj odniesienie wiązania (pojawi się widoczny na rysunku 11.31 symbol wskaźnika myszy), Rysunek 11.31. Wstawianie części Pierścień oraz wiązanie Odległość dodaj wiązanie odległości między płaszczyzną podstawy walca i płaszczyzną Płaszczyzna górna pierścienia, np. 40 mm (rysunek 11.31), zapisz plik Złożenia. Rysunek 11.32. Edycja części Wał Edytuj Wał (zwróć uwagę, że edytowana będzie część Wał, ale relacje szkicu będą doda-wane do początku układu współrzędnych części Pierścień): kliknij częśćwałi wybierzedytuj część(rysunek 11.32), pozostając w trybie edycji części Wał, na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia części Pierścień narysuj szkic (rysunek 11.33) (zawiera okrąg i linię środkową), Rysunek 11.33. Płaszczyzna szkicu oraz szkic wycięcia pod pierścień dodaj relacje (rysunek 11.34): relację Wspólne końca linii środkowej i początku układu współrzędnych części Pierścień, relację Poziomo środka okręgu i początku układu współrzędnych części Pierścień,
Rysunek 11.34. Wybór punktu (np. koniec linii środkowej lub środek okręgu) i początku układu współrzędnych wykonaj operacjęwycięcie przez obrót(rysunek 11.35). Rysunek 11.35. Polecenie Wycięcie przez obrót oraz polecenie Wyjdź z edycji komponentu Jeszcze raz warto podkreślić względnie trudn ą lokalizację szkicu wycięcia w części Wał. Po edycji części Wał wszystkie operacje i szkice należą do tej części. Szkic jednak został wykonany na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia części Pierścień, a relacje szkicu zostały dodane do środka układu współrzędnych części Pierścień. Taki sposób postępowa-nia nazywamy projektowaniem w kontekście zło żenia, co oznacza, że operacje i szkice tak wykonane nie mogą istnieć w części Wał bez istnienia pliku złożenia zawierającego części Wał i Pierścień. Wyjdźz trybu edycji komponentu (części) (rysunek 11.35). Definicja komponentu inteligentnego: w menu Narzędzia kliknij Utwórz inteligentny komponent, jako inteligentny komponent wybierz część Pierścień, jako Operacje do mianowania na inteligentne wybierz Wycięcie-obrót z części Wał (rysunek 11.36). Można rozwinąć drzewo przeglądarki w obszarze graficznym. Rysunek 11.36. Przykład wyboru operacji do mianowania na inteligentne Zastosuj zdefiniowany komponent: wykonaj w nowej części model wału o średnicy 100, wstaw do nowego złożenia nowy wał oraz pierścień, w drzewie operacji kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę części Pierścień i wybierz polecenie Wstaw inteligentne operacje (rysunek 11.37), Rysunek 11.37. Wstawianie inteligentnych operacji na jednym wale można wstawićwięcej niżjeden pierścień. Komponent inteligentny może posiadać konfiguracje.