Pierwszy model od bryły do dokumentacji

Transkrypt

1 Pierwszy model od bryły do dokumentacji Model bryłowy Rysunek 4.1. Rysunek modelu zastosowanego w przykładzie W rozdziale zostanie wykonany poniższy model (rysunek 4.1).

2 Przed przystąpieniem do wykonania modelu należy zaplanować kolejne etapy projektu, odpowiadając na pytania, np.: Czy model jest trwale symetryczny (w przykładzie TAK)? Czy wysokość rurki jest stale równa wysokości ścian bocznych (w przykładzie TAK)? Operacje zastosowane w modelowaniu: Wyciągnięcie symetryczne. Skorupa z różnymi grubościami. Żebro. Szyk kołowy. Pierwsze wyciągnięcie: utwórz szkic na płaszczyźniepłaszczyzna przednia(rysunek 4.2), Rysunek 4.2. Nowy szkic na Płaszczyźnie przedniej rozpoczynając pierwszą linię w początku układu współrzędnych, narysuj cztery linie jak na rysunku 4.3 i zwymiaruj je. Należy zadbać o relacje w pionie i poziomie (rysunek z lewej), Rysunek 4.3. Od lewej: szkic bazowy pierwszego wyciągnięcia, właściwości wyciągnięcia, podgląd operacji na pasku Operacje kliknij polecenie Wyciągnięcie dodania/bazy i ustaw właściwe opcje (rysunek 4.3). Kliknij OK. Wykonanie otworu 40: utwórz szkic na ścianie jak na rysunku 4.4 (kliknij ścianę lewym przyciskiem myszy i wybierz Szkic). Kolejny szkic nie jest automatycznie ustawiany prostopadle do linii wzroku; aby to uczynić, najlepiej nacisnąć klawisz Spacja i kliknąć dwukrotnie Normalny do, narysuj okrąg, rozpoczynając jak na rysunku środkowym (rysunek 4.4), zwymiaruj okrąg niebieski okrąg oznacza, że brakuje, w tym przypadku, relacji. Pojawiająca się podpowiedź w postaci linii przerywanej niebieskiej nie nakłada relacji. Relację pionowości należy dodać samodzielnie,

3 Rysunek 4.4. Od lewej: nowy szkic na ścianie płaskiej, początek rysowania okręgu, położenie i wymiary okręgu Rysunek 4.5. Dodanie relacji Pionowo między środkiem układu środkiem okręgu dodaj relację Pionowo między środkiem układu współrzędnych i środkiem okręgu (rysunek 4.5). Wciśnij i przytrzymaj klawisz Ctrl, następnie zaznacz dwa punkty, zwolnij klawisz Ctrl i wybierz Ustaw jako pionowe. Na rysunku z prawej przedstawiono poprawnie zwymiarowany szkic, Rysunek 4.6. Właściwości i podgląd operacji Wyciągnięcie wycięcia na pasku Operacje kliknij Wyciągnięcie wycięcia i wybierz kierunek Przez wszystko. Na rysunku 4.6 obrócono widok modelu. Kliknij OK. Wykonaj skorupę o różnych grubościach: na pasku Operacje kliknij polecenie Skorupa. Na rysunku 4.7 przedstawiono właściwości operacji: gdy pole wyboru jest aktywne (kolor niebieski), kliknij ścianę, wpisz grubość 4 mm, w celu aktywacji kliknij okienko w zakresie Ustawienia wielogrubościowe, kliknij ścianę cylindryczną otworu i wpisz grubość 2 mm. Kliknij OK.

4 Rysunek 4.7. Właściwości polecenia Skorupa Wstaw płaszczyznę, na której znajdzie się szkic żebra: pokaż osie tymczasowe menu Widok/Tymczasowe osie, kliknij polecenie Geometria odniesienia/płaszczyzna na pasku Operacje lub w menu Wstaw/Geometria odniesienia/płaszczyzna (rysunek 4.8). Każdy walec oraz stożek posiada już automatycznie zdefiniowaną oś, należy ją tylko wyświetlić, Rysunek 4.8. Z lewej fragment menu Widok, z prawej polecenie (nowa) Płaszczyzna ustal właściwości jak na rysunku 4.9: kliknij ścianę (Ściana <1>) wstawiana płaszczyzna będzie równoległa do tej ściany, w obszarze Drugie odniesienie kliknij oś, wybierz opcje Równoległe w pierwszym odniesieniu i Wspólne w drugim. Kliknij OK. Rysunek 4.9. Właściwości nowej płaszczyzny

5 Żebro: Rysunek Przykłady wyboru płaszczyzny nowego szkicu utwórz szkic na nowo utworzonej płaszczyźnie (rysunek 4.10). Szkic można utworzyć, klikając ikonę Płaszczyzna1 w drzewie przeglądarki lub ramkę graniczną płaszczyzny w modelu, ustaw płaszczyznę szkicu (Spacja, Normalny do), wybierz Przedstawienie krawędziowe ze Stylu wyświetlania (rysunek 4.11), Rysunek Zmiana stylu wyświetlania Rysunek Zmiana (obrót) widoku trzymając wciśnięty klawisz Shift, klawiszami strzałek na klawiaturze obróć widok trzy razy o 90 stopni w celu uzyskania widoku na rysunku 4.12,

6 Rysunek Szkic żebra w uzyskanym widoku narysuj linie szkicu, które będą ograniczały żebro od strony zewnętrznej, nie należy rysować szkicu zamkniętego (rysunek 4.13). Zwróć uwagę na relacje w szkicu. Rysunek Właściwości operacji Żebro Obrót widoku w trakcie rysowania szkicu nie jest bezwzględnie wymagany. Warto jednak opanować tę prostą umiejętność, czasem bardzo przydatną. Należy przy tym zwrócić uwagę na strzałki układu współrzędnych. Krótsza strzałka oznacza poziom, dłuższa pion i zgodnie z tymi strzałkami należy nadawać relacje. Na pasku Operacje kliknij polecenie Żebro: zwróćuwagęna strzałkęokreślającąkierunek materiałużebra (rysunek 4.14), ustaw właściwości żebra jak na rysunku 4.14, zmień wygląd modelu. Ukryj płaszczyzny, zmień styl wyświetlania na Cieniowany z krawędziami (rysunek 4.15).

7 Rysunek Ukrycie płaszczyzny i zmiana stylu wyświetlania Rysunek Właściwości operacji Szyk kołowy Powielenie żeber: na pasku Operacje wybierz Szyk kołowy. Wypełnij okno jak poniżej (rysunek 4.16). Zwróć uwagę na to, która część okna dialogowego jest aktywna. Jeżeli pole wyboru osi nie jest aktywne, najpierw kliknij pole w celu aktywacji i wskaż kliknięciem oś. Płaszczyzna pierwszego żebra została poprowadzona równolegle do ściany oraz przechodzi przez oś tymczasową walca (oś rurki). Czy ten sam efekt zostałby uzyskany, gdyby podana została odległość między nową płaszczyzną a ścianą bryły? Różnica poja-wiłaby się po zmianie wymiarów jeżeli zmieni się położenie rurki, wówczas musi zmienić się położenie żeber. Zatem płaszczyznę pierwszego żebra należy poprowadzić przez oś tymczasową. Dokumentacja techniczna podstawy W tym podrozdziale zostaną przedstawione podstawy tworzenia dokumentacji płaskiej. W dalszej kolejności temat ten zostanie rozwinięty. Już na tym etapie zostaną omówione najważniejsze elementy rysunku, np. standard rzutowania. Jeżeli model 3D jest otwarty w programie, najlepiej rozpocząć tworzenie rysunku poprzez rozwinięcie listy polecenia Nowy i wybranie Utwórz rysunek z części/złożenia (rysunek 4.17).

8 Rysunek Rozpoczęcie tworzenia rysunku Poniżej (rysunek 4.18) wybrano standardowy rozmiar arkusza i format A3. Domyślna tabelka rysunkowa zwykle nie będzie odpowiednia informacje o tym, jak utworzyć własną tabelkę, znajdziesz w oddzielnym rozdziale. Rysunek Okno wyboru formatu i rozmiaru arkusza Rysunek Paleta widoków W Okienku zadań (zwykle po prawej stronie ekranu) pojawi się paleta widoków. Bieżący widok to taki, jaki był ustawiony w module Część w chwili wywoływania polecenia Utwórz rysunek. W prezentowanym przykładzie (rysunek 4.19) widok Prawa strona zostanie przeciągnięty na arkusz rysunku (wciśnij lewy przycisk myszy, przeciągnij widok na arkusz i zwolnij przycisk). Po utworzeniu pierwszego widoku przemieść wskaźnik w prawo i kliknij położenie drugiego widoku (rzutu).

9 Rysunek Przykład dwóch widoków modelu Poniżej (rysunek 4.20) wykonane zostały dwa rzuty można zauważyć, że rzut prawy nie pasuje do rzutu lewego. Jest to związane ze standardem rzutowania (oczywiście zależy to od instalacji programu standard europejski może być automatyczny). Zmiana standardu rzutowania oraz skali arkusza: kliknij prawym przyciskiem myszy arkusz ( kartka papieru ) i wybierz Właściwości, w oknie dialogowym (rysunek 4.21) ustal standard rzutowania (Typ rzutowania) na Europejski, skalę arkusza, np. 1:1, oraz arkusz A2. Rysunek Wybór skali i typu rzutowania Rysunek Widok rodzica i widok potomka Po zmianie standardu rzutowania zmienia się widok prawy. Poniżej (rysunek 4.22) przedstawiono hierarchię rzutów, Rodzic jest rzutem pierwszym, rzut Potomek standardowo (można to zmienić) utrzymuje po łożenie wynikające z kierunku rzutowania. Położenie widoku można zmienić poprzez przeciągnięcie myszą za krawędź ramki widoku. W przykładzie widok Potomek może być przeciągnięty tylko poziomo, zmiana położenia w pionie może być osiągnięta poprzez zmianę położenia widoku Rodzica. Właściwości widoków wprowadzenie. Poniżej (rysunek 4.23) przedstawiono fragment okna właściwości widoku po kliknięciu (tzn. wybraniu) widoku rysunku Rodzic. Z prawej strony przykład wyboru skali innej niż rodzica, skala Zdef. przez użytkownika pozwala na wybranie dowolnej skali. Jeżeli nie jest widoczna przewiń listę w górę.

10 Rysunek Fragment okna Właściwości widoku Widok przekroju (w przykładzie zostanie zaprezentowana możliwość wykluczenia kreskowania wybranych operacji Żebro i Szyk kołowy): na pasku Widok układu kliknij Widok przekroju, wybierz linię cięcia Pozioma (rysunek 4.24). Jeżeli zaznaczona jest opcja Automatycznie uruchom widok przekroju, nie trzeba zatwierdzać wyboru, Rysunek Wybór kierunku linii cięcia przekroju (z lewej) oraz położenie linii cięcia (z prawej) zatrzymaj wskaźnik myszy na środku otworu i kliknij. Pojawi się okno Widok przekroju umożliwiające wykluczenie z kreskowania, kliknij kartę Drzewo operacji, wskaż w panelu Widok rysunku1 operacje Żebro1 i Szyk kołowy1 (rysunek 4.25). Zatwierdź wybór kliknięciem OK, Rysunek Wybór operacji wykluczonych z kreskowania

11 Rysunek Fragment właściwości przekroju z możliwością zmiany litery przekroju oraz kierunku przeciągnij myszą w wybranym kierunku (tu tylko w górę lub w dół). Jeżeli to konieczne, zmień literę przekroju i kierunek (rysunek 4.26). Kliknij miejsce ustawienia przekroju. Pobieranie wymiarów modelu (rysunek 4.27): na pasku Adnotacja kliknij przycisk Elementy modelu, wybierz opcje Cały model oraz Importuj elementy do wszystkich widoków, zwróć uwagę, czy przycisk Zaznaczone dla rysunku jest wybrany (wciśnięty), zatwierdź ustawienia, klikając OK, wymiary między widokami można przenosić z wciśniętym klawiszem Shift, czasem istnieje konieczność zwymiarowania brakującego wymiaru. Rysunek Pobieranie wymiarów modelu Wstawianie dowolnego widoku modelu (rysunek 4.28): Rysunek Sposoby przejścia do dokumentów otwartych w programie: z lewej menu Okno, z prawej z zastosowaniem klawiszy Ctrl+Tab

12 W celu ustawienia modelu w dowolnym położeniu należy przejść do okna części. Można wykonać to w menu Okno (jak zwykle w Windows) lub przez wywołanie podglądu wszystkich otwartych okien trzymając wciśnięty klawisz Ctrl, naciśnij Tab, następnie zwolnij Ctrl, gdy wyróżniony został plik, który chcesz uaktywnić. Rysunek Przykład widoku modelu ustaw widok, np. jak na rysunku 4.29, przejdź do pliku dokumentacji płaskiej (jedną z poprzednio opisanych metod), na pasku Widok układu kliknij Widok modelu, wybierz dokument, kliknij Dalej (rysunek 4.30), Rysunek Przycisk Dalej oraz wybór Bieżącego widoku modelu w dalszej części okna wybierz Bieżący widok modelu. Kliknij arkusz w celu ustawienia widoku. Jeżeli pojawi się okno z pytaniem Czy chcesz przełączyć widok na używanie izometrycznych (rzeczywistych) wymiarów? wybierz właściwą odpowiedź (zwykle TAK). Zmiana wyświetlania wymiarów (podstawy) (rysunek 4.31): po zaznaczeniu wymiaru pojawiają się uchwyty strzałek. Kliknięcie uchwytu powoduje zmianę położenia strzałek wymiaru, w celu zmiany rodzaju strzałek wskaż kliknięciem wymiar, następnie w Menedżerze właściwości wymiarów otwórz kartę Linie wiodące, rozwiń listę stylów i wybierz właściwy styl, z wciśniętym klawiszem Shift można przemieścić wymiar między widokami. Dodawanie osi symetrii (lub znacznika środka): na pasku Adnotacja wybierz właściwe oznaczenie (rysunek 4.32), w przypadku linii środkowej kliknij przycisk Linia środkowa i wskaż powierzchnię otworu w przekroju.

13 Rysunek Przykłady zmiany wyświetlania wymiarów Rysunek Wybór Znacznika środka lub Linii środkowej Opisane powyżej etapy pozwolą na uzyskanie dokumentacji przedstawionej na początku rozdziału. Poniżej przedstawiono przykład menu po kliknięciu widoku przekroju prawym przyciskiem myszy (rysunek 4.33). Na rysunku 4.33 pokazano również widok izometryczny przekroju. Rysunek Z lewej fragment menu po kliknię ciu widoku przekroju prawym przyciskiem myszy, z prawej widok izometryczny przekroju Poszczególne polecenia mają następujące znaczenie: Zablokuj pozycję widoku widoku nie będzie można przesunąć. Zablokuj fokus widoku widok będzie aktywny i każda notatka wprowadzona na rysunku będzie powiązana z widokiem z zablokowanym fokusem, np. będzie przemieszczana razem z widokiem i zostanie usunięta po skasowaniu widoku. Fokus może być zablokowany (lub odblokowany) poprzez dwukrotne kliknięcie widoku. Ukryj ukrywa widok. Wyrównanie umożliwia usunięcie wyrównania lub zmianę sposobu wyrównania widoku względem rodzica. Styczna krawędź umożliwia ukrycie lub zmianę sposobu prezentacji stycznych krawędzi.

14 W celu pokazania ukrytego widoku należy w menu Widok zaznaczyć Ukryte widoki, kliknąć widok prawym przyciskiem myszy i wybrać polecenie Pokaż (rysunek 4.34). Rysunek Wyświetlenie ukrytego widoku Model części prezentowanej w widoku można otworzyć po kliknięciu widoku i wybraniu polecenia Otwórz część. W przypadku widoku zawierającego złożenie kliknięcie rysunku części wyświetla wybór Otwórz część lub Otwórz złożenie (rysunek 4.35). Rysunek Otwieranie części lub złożenia z poziomu rysunku Rysunek Karty arkuszy Plik rysunku może zawierać kilka arkuszy (rysunek 4.36). Nowy arkusz można wstawić na kilka sposobów: Za pomocą polecenia w menu Wstaw/Arkusz. Kliknięciem arkusza prawym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem D. Przez skopiowanie arkusza w tym celu należy wcisnąć i przytrzymać klawisz Ctrl, następnie przeciągnąć z nagłówka kartę arkusza na pasku arkuszy (wówczas wstawiana jest kopia arkusza z widokami istniejącymi na źródłowym arkuszu).