TEMAT 6 WYKONANIE MAPY EWIDENCJI GRUNTÓW Na podstawie danych uzyskanych z obliczenia i wyrównania przybliŝonego ciągu zamkniętego (dane współrzędne punktów 1, 2, 3, 4, 5) oraz wyników pomiaru punktów 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 (rys. 1): 1 154.54 16 113.11 2 ϕ = 375.2954 [g] 110.49 5 358.80-n*0.01 3 17 8.10 202.00 15 14 24.92 129.63 59.84 13 4 11.43 0.00 0.00 187.62 11 α 12 β 359.90-n*0.01 α = 84.1125 [g] β = 36.9550 [g] + n*50[cc] Rys. 1. Oblicz współrzędne pozostałych punktów załamania granicy obrębu Zabierzów, czyli punktów 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 (rys. 1). Obliczenia wykonaj w programie WinKalk. W tym celu zakładamy obiekt Mapa ewidencyjna a następnie tworzymy bazę punktów danych 1, 2, 3, 4, 5 wykorzystując z menu programu Punkty opcję Wpis, gdzie wpisujemy numer punktu i współrzędne X i Y (z dokładnością do mm)
oraz kod 202, który oznacza punkt graniczny stabilizowany trwale. Następnie aby obliczyć współrzędne punktów 11-17, wybieramy z menu Pomiary opcje: - Domiary (dla punktów13, 14, 15 i 11-domiar równy 0.00), - Tachimetria (dla punku 17-wysokości przyjąć 0.00), - Wcięcia Liniowe (dla punktu 16) Kątowe (dla punktu 12) Po obliczeniu współrzędnych X, Y punktów 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 w programie WinKalk zapisz bazę obliczonych punktów całego obrębu, czyli punktów 1-5 i 11-17. W tym celu z menu Punkty wybieramy opcję Edycja. Otrzymamy na ekranie wykaz współrzędnych wszystkich punktów w bazie (1-5, 11-17). Zapisujemy je w raporcie (pierwsza ikona od lewej) w formacie RTF pliku pod nazwą współrzędne obrębu.rtf ). 2. Teraz rozpoczynamy pracę w programie Mikromap. W pierwszej kolejności naleŝy ustawić skalę wykonywanej mapy 1:2000. W tym celu z menu wybieramy Mapa Skala i wybieramy z listy skalę 1:2000. Następnie naleŝy wczytać współrzędne wszystkich punktów obrębu (obliczonych w WinKalk) do programu Mikromap. W tym celu wybieramy z menu programu Mikromap Punkty Import WinKalk a następnie z wyświetlonej listy obiektów wybieramy nasz załoŝony obiekt w WinKalku, czyli Mapa ewidencyjna. Wyświetli się tabela (tab. 1) Tabela 1. NaleŜy wybrać opcję Punkty na mapę a następnie z wyświetlonej tabeli 2a przenieść wszystkie punkty obrębu z okna Punkty w tabeli do okna Punkty na mapie (tab. 2b). a) b) Tabela 2.
JeŜeli rysunek wszystkich punktów obrębu nie pokaŝe się na ekranie, naleŝy wybrać ikonę ZbliŜenie a następnie z jej rozwinięcia ikonę ZbliŜenie wszystkich obiektów. Po wyświetleniu punktów obrębu łączymy je linią czarną zgodnie z następującą numeracją:1-16-2-17-3-12-11-4-13-14-15-5-1 (rys. 2). Rys. 2.
Kolejną czynnością jest zaprojektowanie 8 działek (w tym jedna działka to droga). Zaczynamy od określenia punktów załamania granicy drogi. Przykładowy (zbliŝony do wymaganego szkicu od studentów) szkic projektu wszystkich działek przedstawiono na rys. 3. Rys. 3. Aby wykreślić drogę obieramy punkty końcowe jednego z boków tej działki, jako punkty obrębu 2 i 15. Łączymy te punkty linią łamaną w punkcie 103. PołoŜenie punktu 103 określamy w przybliŝeniu (aby zachować geometrię działek przedstawioną na rys. 3) czytając jego współrzędne z mapy (kursor myszki naprowadzamy na przybliŝone połoŝenie punktu 103 i odczytujemy współrzędne w dolnej części ekranu). Aby wstawić ten punkt na mapę wybieramy z menu Punkty Wstawianie ręczne a następnie w wyświetlonej tabeli (tab. 3) wpisujemy nr punktu 103 i odczytane współrzędne X, Y oraz wpisujemy kod 202.
Tab. 3. W dalszej kolejności projektujemy drogę o szerokości 6 metrów. W związku z tym musimy wyznaczyć połoŝenie punktów 105, 106, 109 załamania granicy drogi. Jedną z moŝliwości wyznaczenia linii 105-106-109 oddalonej o 6m względem linii 2-103-15 jest wyznaczenie punktów pomocniczych. W tym celu z menu Obliczenia wybieramy Pomiary terenowe a dalej Domiary. Następnie wybieramy początek i koniec linii pomiarowej, czyli 2-103. Po zdefiniowaniu tej linii wyświetli się okno (tab. 4), w którym wpisujemy miarę bieŝącą 0.00 oraz domiar równy szerokości drogi, czyli 6m (domiar po lewej stronie linii pomiarowej ze znakiem ujemny). Wyznaczymy w ten sposób punkt pomocniczy np. X oddalony od punktu 2 o 6m w linii prostopadłej do prostej 2-103. Dalej w tej samej tabeli naleŝy wpisać miarę bieŝącą równą odległości 2-103 (odległość naleŝy wcześniej zmierzyć na mapie) i domiar równieŝ 6m. Wyznaczymy sobie drugi punkt pomocniczy np. Y, który łącząc z punktem X tworzy linię równoległą do prostej 2-103. Tak samo postępujemy dla prostej 15-103, wyznaczając 2 punkty pomocnicze X i Y. Tab. 4. Aby wyznaczyć teraz ostateczne punkty załamania granicy działki drogi, 105, 106, 109, naleŝy wyznaczyć połoŝenie punktów przecięcia się odpowiednich linii: - dla punktu 106 przecięcie się linii X -Y z linią X -Y, - dla punktu 105 przecięcie się linii X -Y z linią 2-17, - dla punktu 109 przecięcie się linii X -Y z linią 14-15. Po wyznaczeniu tych punktów łączymy je linią tworząc w ten sposób działkę drogę o szerokości 6m. Punkty pomocnicze kasujemy. Następnie projektujemy w przybliŝeniu pozostałe działki w sposób przedstawiony na rys. 3. Aby połączyć dokładnie rysowaną linię z punktem naleŝy w programie Mikromap włączyć ikonę przyciąganie do punktu. Aby wpasować dokładnie rysowaną linię na inną linię naleŝy w programie Mikromap włączyć ikonę przyciąganie do linii. Powstałe w ten sposób nowe punkty załamania granic działek, oraz numery samych działek, numerujemy zgodnie z numeracją przedstawioną na rys. 3. Aby wpisać numer np. 101 punktu załamania granicy działki wybieramy z menu Obliczenia,
dalej Pomiary na mapie i Współrzędne i wskazujemy (przy włączonym przyciąganiu do punktu) nasz punkt 101. Wyświetli się okno dialogowe ze współrzędnymi wskazanego punktu (tab. 5), w którym wpisujemy nr 101 i kod 202 i wskazujemy na mapę. Tab. 5. Aby wpisać numer działki wybieramy z menu Rysuj a następnie Tekst. Pismo powinno być pochyłe czcionką ARIAL CE. Wszystkie działki (linie graniczne, punkty z numerami) wykonujemy w kolorze czerwonym. W dalszej kolejności naleŝy sprawdzić czy punktu 100, 101, 102, 104, 105, 107, 108, 109 leŝą faktycznie dokładnie na odpowiednich prostych. W tym celu z menu wybieramy Obliczenia, dalej Pomiary na mapie i Rzutowanie na linię. Dla kaŝdego sprawdzanego punktu wskazujemy początek i koniec linii pomiarowej, na której się znajduje a następnie wskazujemy sam punkt rzutowany. Wynikiem tego wskazania będzie domiar równy 0.00. Świadczy to o tym, Ŝe punkt znajduje się dokładnie na linii. NaleŜy pamiętać, Ŝe wskazując punkty konieczne jest włączenie ikony przyciąganie do punktu. Kolejną czynnością jest wkreślenie granicy uŝytków gruntowych (linia ciągła na zielono) punkty 14-210-209-208-3. Linię tą wkreślamy w przybliŝeniu jak na rys. 4. Punkty granicy uŝytku gruntowego (210, 209, 208) powstałe w wyniku przecięcia granicy uŝytku z granicami działek wyznaczamy w taki sam sposób jak punkty graniczne działek. Kreślimy równieŝ na takich samych zasadach kontur klasyfikacyjny (linia przerywana na zielono) między punktami 5 a 13. Wyznaczy nam on po drodze punkty 205, 206, 200, 201, 207, 202, 203, 204. Wszystkie klasouŝytki (linie graniczne, punkty z numerami) wykonujemy w kolorze zielonym. Sprawdzenie połoŝenia tych wszystkich punktów (czy znajdują się na prostej) dokonujemy w znany nam juŝ sposób (rzutowanie punktów na linię).
Rys. 4. Opisujemy rodzaje uŝytków gruntowych i klas jak na rys. 4. Opis na zielono w sposób podobny jak przy numeracji działek. Na końcu naleŝy wstawić siatkę kwadratów a takŝe opisać współrzędne X i Y lewego dolnego wolnego krzyŝa siatki. Mapę wykonujemy w skali 1:2000. Opis pozaramkowy mapy wygląda następująco: - MAPA EWIDENCJI GRUNTÓW (pismo pochyłe ARIAL CE o wysokości 10mm), - Skala 1 : 2000 (pismo pochyłe ARIAL CE o wysokości 7mm), - Obręb: Zabierzów (pismo pochyłe ARIAL CE o wysokości 7mm), - Imię i nazwisko, nr grupy lab. i Nr przypisany w grupie (pismo pochyłe ARIAL CE o wysokości 5mm), Opis pozaramkowy naleŝy umieścić w dolnej części mapy pod rysunkiem a sam rysunek w środkowej części arkusza mapy. Teraz przystępujemy do obliczania pola powierzchni. Wykonujemy to zgodnie z zasadą obliczeń w geodezji, czyli od ogółu do szczegółu. W pierwszej kolejności liczymy pole
powierzchni obrębu, następnie pole powierzchni kaŝdej działki a na końcu pola powierzchni wszystkich klasouŝytków w poszczególnych działkach. Aby obliczyć pole powierzchni obrębu z menu wybieramy Obliczenia, dalej Pomiary na mapie i Pole wewnątrz linii. Wskazujemy kolejno punkty załamania granicy obrębu, czyli 1-16-2-17-3-12-11-4-13-14-15-5. Po wskazaniu ostatniego punktu, nr 5, na dole ekranu pojawi się wynik obliczenia pola powierzchni. Wynik ten jest w metrach kwadratowych z dokładnością do 0.01m 2. Taki wynik naleŝy zanotować dla późniejszej kontroli, natomiast w wykazie pól powierzchni wynik zaokrąglamy do m 2. Tak postępujemy równieŝ przy liczeniu pól powierzchni działek 1-8. Mając wyliczone pola powierzchni działek naleŝy sprawdzić, czy suma pól powierzchni wszystkich działek 1-8 zgadza się z polem powierzchni obrębu. Sumujemy pola działek policzone z dokładnością do 0.01m 2 a na końcu sprawdzamy wynik z polem powierzchni obrębu z dokładnością do m 2. Wyniki te muszą być zgodne. Dalej postępujemy podobnie wykonując obliczenia pól powierzchni klasouŝytków w poszczególnych działkach. Mając wyliczone pola powierzchni klasouŝytków danej działki naleŝy sprawdzić, czy suma pól powierzchni wszystkich tych klasouŝytków zgadza się z polem powierzchni działki. Sumujemy pola klasouŝytków policzone z dokładnością do 0.01m 2 a na końcu sprawdzamy wynik z polem powierzchni działki z dokładnością do m 2. Wykonujemy takie obliczenia niezaleŝnie dla kaŝdej działki. Wyniki te muszą być zgodne. W ten sposób wykonaliśmy obliczenia pola powierzchni obrębu, działek zwartych w obrębie i klasouŝytków zawartych w poszczególnych działkach. Efekt końcowy pracy W wyniku obliczeń całego tematu naleŝy sporządzić: 1. Sprawozdanie (krótki ale treściwy opis tego co zostało wykonane w temacie) 2. Wykaz współrzędnych punktów załamania granicy obrębu (raport RTF z WinKalka) 3. Wykaz współrzędnych punktów załamania granic działek (w formie tabelarycznej, zestawienie: nr punktu, X, Y) 4. Wykaz współrzędnych punktów załamania granicy uŝytku gruntowego i konturu klasyfikacyjnego (w formie tabelarycznej, zestawienie: nr punktu, X, Y) 5. Obliczenie pola powierzchni obrębu, działek i klasouŝytków (w formie tabelarycznej z dokładnością do m 2, wraz z kontrolą sum krzyŝowych)
Nr działki Powierzchni Powierzchnie uŝytków ogółem [ha] R II R III a Ł II Ł III a 1 2 3 4 5 6 7 8 Suma 6. Rysunek mapy w formie wydruku na formacie A-3 z zachowaniem kolorów oraz na dyskietce.