Przedstawiam stosowane przeze mnie metody w pracy logopedycznej:

Podobne dokumenty
PROGRAM PROFILAKTYKI LOGOEPDYCZNEJ SZKOŁA POPRAWNEJ WYMOWY

Program logopedyczny przedszkola Przyjaciół Książki dla dzieci 4,5 i 6 letnich Mówimy ładnie

PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ

Plan terapii logopedycznej. Cele terapii logopedycznej

Opracowała : mgr Elżbieta Książkiewicz-Mroczka

AKTYWNE METODY PRACY Z UCZNIEM

Zajęcia specjalistów TERAPIA LOGOPEDYCZNA

Najczęściej spotykane wady wymowy

PLAN PRACY LOGOPEDY ZESPOŁU SZKÓŁ NR 1 W SIEMIANOWICACH ŚLĄSKICH

TERAPIA LOGOPEDYCZNA. Terapią logopedyczną objęte są dzieci z zaburzeniami mowy.

PROGRAM PRACY Z UCZNIEM/UCZENNICĄ NA ZAJĘCIACH Z TERAPII LOGOPEDYCZNEJ NOWA JAKOŚĆ EDUKACJI W PYSKOWICACH REALIZOWANY W RAMACH PROJEKTU:

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 9 w Radomiu

PROGRAM INNOWACJI PEDAGOGICZNEJ. Temat: Mówię JA, mówisz TY, rozmawiamy MY

Zabawy buzi i ję WSTĘP PROGRAM PROFILAKTYKI LOGOPEDYCZNEJ

INTERWENCJA TERAPEUTYCZNA W PRZYPADKU OPÓŹNIONEGO ROZWOJU MOWY U DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

Podstawowym celem oddziaływań rewalidacyjnych jest rozwój i aktywizowanie

AKTYWNE METODY PRACY Z UCZNIEM

KĄCIK LOGOPEDYCZNY. Praktyczny przewodnik logopedyczny, czyli co trzeba wiedzieć o diagnozie i terapii logopedycznej.

Terapia logopedyczna ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym

Integracja sensoryczna (SI) jest kompleksową metodą terapeutyczną, polegającą na dostarczaniu dziecku podczas jego aktywności ruchowej kontrolowanej

Kompetencje językowe i komunikacyjne dzieci z autyzmem co oceniaćżeby dobrze pomóc?

Plan pracy dotyczący sygmatyzmu interdentalnego

NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE WADY WYMOWY oraz ZABURZENIA ROZWOJU MOWY U DZIECI

PROGRAM WŁASNY ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH W PRZEDSZKOLU SAMORZĄDOWYM W SZCZERCOWIE

TERAPIA WAD WYMOWY ORAZ ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE ARTYKULACJĘ

PROGRAM ZAJĘĆ REWALIDACYJNYCH DLA PAWŁA ROMAŃCZUKA UCZNIA KLASY I NA LATA SZKOLNE

Dlaczego logopedzi boją się jąkania? Analiza lingwistyczno-terapeutyczna zjawiska. dr Anna Walencik-Topiłko

PROFILAKTYKA LOGOPEDYCZNA

Z tego rozdziału dowiesz się:

Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia. Lp. Produkt/asortyment cechy, przeznaczenie, cel dydaktyczny Ilość 1 zestaw logopedyczny zawierający:

ETAPY ROZWOJU MOWY. Rozwój mowy dziecka od narodzin do siódmego roku życia dzielimy na cztery okresy ( L. Kaczmarek) :

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Celem tych zajęć było usprawnianie pamięci słuchowej i koordynacji słuchowowzrokowej. Na zdjęciu uczeń układa

DRODZY RODZICE! Znajdźcie czas! Słuchajcie z uwagą opowieści Dziecka, tak jak chcielibyście, Aby ono słuchało Was!!!

Program Logopedia. - opis szczegółowy. Szereg ciszący.

Głównym celem projektu, współfinansowanego przez Unię Europejską ze

W ramach projektu odbywają się zajęcia dodatkowe:

DLA MATEUSZA WYPYCHA UCZNIA KLASY I (II LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE W ŁUKOWIE) NA LATA SZKOLNE

SPECJALISTYCZNE USŁUGI OPIEKUŃCZE DLA DZIECI

PRZYCZYNY WAD I ZABURZEŃ MOWY U DZIECI

kształcenie świadomości fonologicznej u dzieci 6-letnich; podnoszenie sprawności artykulacyjnej;

logopedia to nauka o kształtowaniu się prawidłowej mowy, usuwaniu wad wymowy oraz nauczaniu mowy w przypadku jej braku lub utraty ( I.

Eksperta porady. Terapia ucznia w ramach indywidualizacji nauczania (199042)

U C H W A Ł A N R XXVIII/243/2016 R A D Y G M I N Y P A B I A N I C E z dnia 29 sierpnia 2016r.

PROGRAM ZAJĘĆ REWALIDACYJNYCH DLA PIOTRA OLICHWIROWICZA UCZNIA KLASY I (ZSZ NR 2 W BIAŁEJ PODLASKIEJ) NA LATA SZKOLNE

Pomoc logopedyczna dzieciom w wieku przedszkolnym jako profilaktyka niepowodzeń szkolnych. Autor: mgr Grażyna Wrzaszczak

OFERTA ZAJĘĆ. PORADNI PSYCHOLOGICZNO- PEDAGOGICZNEJ w Siemianowicach Śląskich. dla dzieci w wieku przedszkolnym na rok szkolny 2014/2015

Zajęcia specjalistyczne w PSP nr 4 w Świdwinie w roku szkolnym 2018/2019

SPECYFIKA POSTĘPOWANIA LOGOPEDYCZNEGO Z DZIEĆMI UPOŚLEDZONYMI UMYSŁOWO.

w Siemianowicach Śląskich na rok szkolny 2014/2015

Posługiwanie się mową artykułowaną nie jest czynnością wrodzoną - umiejętność ta musi być nabywana na drodze społecznych uwarunkowań, poprzez kontakt

Informator logopedyczny dla nauczycieli

TERAPIE, KTÓRE MOŻEMY POPROWADZIĆ SAMI

Zabawy i ćwiczenia wspomagające rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym

mgr Ewelina Gibowicz

PROGRAM ROZWOJU KOMUNIKACJI PRKM. Opracowała: Martyna Dębska

PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z JĘZYKA ANGIELSKIEGO I ETAP EDUKACYJNY KLASY I-III

Pierwsza wizyta u logopedy Standardy postępowania krok po kroku

Opracowała Ewa Jakubiak

Jak samodzielnie tworzyć pomoce i gry logopedyczne, czyli budowanie warsztatu logopedy

PROGRAM ZAJĘĆ KOREKCYJNO KOMPENSACYJNYCH DLA UCZNIÓW ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W NAUCE CZYTANIA I PISANIA

Scenariusz zajęć logopedycznych

Edyta Antoniuk. Strategia postępowania wobec uczennicy przejawiającej symptomy ryzyka dysleksji

Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY, SPOSÓB ICH ROZPOZNAWANIA ORAZ ZESTAW ĆWICZEŃ WSPOMAGAJĄCYCH TERAPIĘ LOGOPEDYCZNĄ KLASYFIKACJA ZABURZEŃ MOWY

Specyfika pracy edukacyjno-terapeutycznej z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych

Sprawozdanie z przesiewowych badań słuchu i mowy

Konspekt zajęć logopedycznych

Definicja Mutyzm jest definiowany jako brak lub ograniczenie mówienia przy zachowaniu rozumienia mowy oraz możliwości porozumiewania pisemnego. Obserw

Jesteśmy szkołą integracyjną, w której Państwa dziecko poczuje się bezpiecznie. Dzieci spotykają się tu ze zrozumieniem i przyjaźnią ze strony

Rozwój mowy dziecka i jego wspomaganie

Autor: Kamila Kwiecień logopeda przedszkola. Co każdy Rodzic powinien wiedzieć o jąkaniu?

Projekt. Więcej możliwości, więcej szans

OFERTA ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH

Przesiewowe badanie mowy, czyli o czym żaden logopeda zapomnieć nie może

EKSPERTA PORADY, CZYLI JAK PRACOWAĆ Z POMOCĄ

Eduterapeutica Logopedia do pracy z dziećmi wykazującymi zaburzenia rozwoju mowy

Wymagania edukacyjne z języka angielskiego. w Szkole Podstawowej dla klasy 1-3

Praktyczny przewodnik logopedyczny, czyli co trzeba wiedzieć o diagnozie i terapii logopedycznej.

Jak się porozumiewać i być zrozumianym - kilka słów o komunikacji niewerbalnej.

Zastosowanie ćwiczeń metafonologicznych w terapii dziecka z trudnościami w czytaniu

INDYWIDUALNY PROGRAM EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNY Na podstawie rozp. MEN z dnia

ZAJĘCIA REWALIDACYJNE W SZKOLE PODSTAWOWEJ SPECJALNEJ NR 1

W procesie mówienia udział biorą: UKŁAD ODDECHOWY UKŁAD FONACYJNY UKŁAD ARTYKULACYJNY OŚRODKI MOWY W MÓZGU

Gdy brakuje słów - wykorzystanie wspomagających i alternatywnych sposobów komunikacji w porozumiewaniu się osób z problemami w mówieniu

Jak rozwija się mowa u dzieci w wieku przedszkolnym?

Anna Sierpińska. Stanowisko: logopeda w Szkole Podstawowej nr 5 w Gorzowie Wielkopolskim, W załączeniu:

PLAN ZAJĘĆ DODATKOWYCH 2016/2017. Poniedziałek. Środa. Czwartek. Piątek 7:00 11:00. Zajęcia logopedyczne indywidualne 9:00-9:30

NADAWANIE - MOWA ROZUMIENIE

PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z JĘZYKA ANGIELSKIEGO I ETAP EDUKACYJNY- KLASY I-III

SŁOWNIK LOGOPEDYCZNY

Justyna Gogol Adelina Horoń

PROGRAM PROFILAKTYKI LOGOPEDYCZNEJ Pięknie mówię

ul. Bednarska 6a/ Gliwice tel.: www:treningmozgu.pl

MATERIAŁY Z KURSU KWALIFIKACYJNEGO

Dziecko z zespołem Aspergera w przedszkolu. Dorota Kalinowska - psycholog

Justyna Michałowska. Program dla dziecka przewlekle chorego w przedszkolu

Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (APD/CAPD) Julia Pyttel

INDYWIDUALNY PROGRAM ZAJĘĆ REWALIDACYJNYCH DLA UCZNIA KLASY DRUGIEJ GIMNAZJUM

TERESA TRYPUĆ NIEZBĘDNIK O DYSLEKSJI I TERAPII

Opóźniony rozwój mowy

Transkrypt:

Magdalena Nowak METODY UZYSKIWANIA PRAWIDŁOWEJ WYMOWY GŁOSEK Terapia logopedyczna obejmuje specyficzne i zamierzone oddziaływania ukierunkowane na usunięcie wszystkich zaburzeń i nieprawidłowości procesu porozumiewania się, począwszy od prostych wad wymowy do całkowitej niemożności mówienia włącznie. Oddziaływania te mają na celu: Usuwanie zaburzeń mowy, Przywracanie mowy, Nauczanie mowy, Wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy, Wypracowanie sprawności językowej, Wprowadzenie komunikacji alternatywnych. W terapii logopedycznej nie powinno się stosować tylko jednego rodzaj metod. Wynika to z konieczności realizowania zasady kompleksowych oddziaływań dostosowanych do oczekiwań uczniów ich możliwości oraz współistniejących deficytów. W przypadku wielu dzieci terapia dotyczy również zaburzeń emocjonalnych, zachowania i osobowości, opóźnień i niepełnosprawności intelektualnej, zaburzeń lateralizacji oraz funkcji percepcyjnomotorycznych, dlatego istnieje potrzeba prowadzenia równolegle do terapii logopedycznej terapii zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń zachowania. Mowę naszych uczniów charakteryzuje w dużej większości bardzo ubogi zasób słownictwa, trudności z werbalizowaniem własnych myśli, poważne zaburzenia artykulacyjne oraz gramatyczne, zwolnione tempo mowy, niepłynność mowy ale również nieprawidłowe oddychanie oraz jedzenie. Celem prowadzonej przeze mnie terapii logopedycznej jest usprawnianie procesu komunikacji w stopniu umożliwiającym samodzielne funkcjonowania w szkole, grupie rówieśniczej, a potem w dorosłym życiu. Dotyczy to komunikacji werbalnej jak również pozawerbalnej. Skupiam się głównie na rozwijaniu mowy czynnej i biernej, budowaniu dłuższych wypowiedzi, ćwiczeniu prawidłowej artykulacji, nauce zadawania pytań oraz udzielaniu adekwatnych odpowiedzi, ćwiczeniu pamięci słuchowej, nauce żucia, połykania, oddychania oraz rozwijaniu motoryki małej i dużej. Aby osiągnąć zamierzone efekty, podczas terapii logopedycznej stosuję indywidualnie dobrane metody oraz zawsze biorę pod uwagę potrzeby i możliwości dzieci. Przedstawiam stosowane przeze mnie metody w pracy logopedycznej: Metoda autokontroli słuchowej - polega na osłuchaniu dziecka z prawidłową wymową głoski oraz dążeniu do uwrażliwienia słuchu dziecka na różnicę między wymową

poprawną a niepoprawną. Służy ona do kształtowania umiejętności odróżniania słuchem własnych wadliwych wymówień od wymówień prawidłowych. Ćwiczenia te przyśpieszają efekty terapii logopedycznej. Istotą tych ćwiczeń jest uświadomienie różnic w wymówieniach prawidłowych i nieprawidłowych danej głoski. Pomocami stosowanymi w tej metodzie mogą być magnetofon czy też dyktafon. Metoda wyjaśniania położenia narządów mowy - polega na objaśnianiu jak ułożyć artykulatory aby głoska uzyskała prawidłowe brzmienie. Metoda uczulania miejsc artykulacji - metoda ta ma na celu uświadomienie pacjentowi miejsc kontaktu poszczególnych narządów artykulacyjnych. Polega na dotknięciu przez logopedę odpowiedniego miejsca artykulacji np. szpatułką, wykałaczką lub nasączoną płynem watką i wyjaśnienie badanemu, że właśnie w tym miejscu język powinien dotknąć podniebienia. Metoda odczytywania mowy z ruchu warg - w metodzie tej wykorzystujemy dodatkowy zmysł jakim jest wzrok. Metoda wykorzystywania nieartykułowanych dźwięków lub czynności fizjologicznych organizmu do tworzenia nowych głosek - metoda ta opiera się głównie na wykorzystaniu różnych znanych dziecku dźwięków otaczającego świata np. śpiew ptaków, syczenie węża oraz czynności fizjologicznych organizmu np. chuchanie, dmuchanie, cmokanie, parskanie, mlaskanie itp. służące do tworzenia prawidłowych głosek. Dobre rezultaty osiąga się poprzez jej wykorzystanie w procesie rozwijania mowy u małych dzieci. Można ją również stosować w terapii opóźnionego rozwoju mowy. Metoda cienia - metoda ta stosowana jest głównie w terapii jąkania i ma na celu zwolnienie tempa mowy. Jej istotą jest to, że jąkający ma z nieznacznym opóźnieniem powtarzać spokojnie tekst czytany przez terapeutę. Metoda maskowania - metodę tę, podobnie jak poprzednią, stosuje się w terapii jąkania. Polega ona na kontrolowanym zagłuszaniu szumem lub hałasem części lub całej wypowiedzi osoby jąkającej, w celu obniżenia słuchowej kontroli jej wypowiedzi. Metoda mówienia wydłużonego - metoda ta stosowana jest również w terapii jąkania. Jej istotą jest zwolnienie tempa mówienia pacjenta poprzez rozciąganie elementów wypowiedzi w czasie. Metoda wzrokowa - polega na demonstrowaniu przed lustrem układu języka i warg podczas wymawiania głoski. Dziecko obserwując stara się naśladować ułożenie artykulatorów. Metoda przekształceń artykulacyjnych - polega na prawidłowym wymawianiu głoski, równocześnie wykonując z góry ustalone ruchy narządów artykulacyjnych. Prowadzi to do uzyskania nowej, wcześniej źle realizowanej głoski. Oto przykłady ćwiczeń: zwierając wargi podczas artykulacji [a] otrzymujemy [m]; wymawiając szeptem [d] otrzymujemy [t]; przedłużając artykulacje głoski [c] otrzymamy głoskę [s]

Metoda mechaniczna - polega na używaniu urządzeń wspomagających dla uzyskania czysto brzmiących głosek. Możemy wymienić: szpatułki, sondy, tubki, wibratory logopedyczne itp. Metoda dotyku i czucia skórnego - polega na uczulaniu miejsc artykulacji, dotykaniu dłonią szyi w celu wyczucia wibracji wiązadeł głosowych w krtani, dotykaniu skrzydełek nosa, chcąc wyczuć napięcie i delikatną wibrację podczas artykulacji głosek nosowych- m, n, czuciu skórnym na dłoni w celu siły wypływu strumienia powietrza. przy bezdźwięczności przykładamy rękę dziecka do krtani, policzków lub wkładamy palce wskazujące do otworów usznych; podczas wybrzmiewania głosek dłoń dziecka przybliżamy do naszych ust oraz do ust dziecka co pomaga wyczuć różnice w sile wydychanego powietrza. Metody alternatywnej komunikacji - czyli niewerbalnych sposobów porozumiewania się przy użyciu znaków graficznych, manualnych itp. Metodę tą stosujemy w przypadku dzieci u których nie została wykształcona mowa. Praca logopedyczna będzie polegała na budowaniu i poszerzaniu mowy niewerbalnej. Będą to różnego rodzaju ćwiczenia poszerzające mowę bierną dziecka. Są to: Program językowy Makaton- system gestów i symboli graficznych. Gesty są formami wspomagającymi słowne porozumiewanie się, służą jako dodatkowy środek, który wzmacnia przekazywany dziecku lub przez dziecko komunikat. Piktogramy- czyli system komunikacji znakowo- obrazkowej. Zasadą konstrukcji tego systemu jest czarne tło i biała figura. Każdy ze znaków opisany jest literowo w postaci wyrazu określającego treść znaku. Program symboli Mówik - system komunikacji obrazkowej. Kolorowe, czarnobiałe, różnego formatu obrazki służące do konstruowania wypowiedzi. W terapii logopedycznej stosuję również metody wspomagające, pozytywnie wpływające na efekty terapii. Do metod wspomagających terapię należą: Metody oparte o kontakt z ciałem: Zabawy paluszkowe - to zabawy dostarczające wielu doznań dotykowych oraz pozwalające poznać własne ciało. Dziecko może doświadczyć odrębności własnego ciała, nawiązać kontakt z drugim człowiekiem oraz zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa. Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne - w tej metodzie ważnym elementem oprócz ruchu jest odczuwanie równowagi oraz kontakt fizyczny będący źródłem doznań dotykowych. Istotne w tej metodzie jest: tulenie do siebie dzieci, głaskanie, kołysanie. Metoda bywa wykorzystywana jako wstęp do terapii dzieci jąkających się. Wykorzystuje się ją w celu stworzenia atmosfery wzajemnego zaufania, poczucia bezpieczeństwa i relaksu. Metoda M. i CH. Knillów - Programy aktywności dzieci Świadomość ciała, kontakt i komunikacja stanowią ramy dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch oraz zabawa. Stosowane są najczęściej w przypadku dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną.

Metody relaksacyjne - wśród nich wyróżnić można masaż relaksacyjny, elementy muzykoterapii. Masaż logopedyczny - celem masażu logopedycznego jest usprawnienie motoryki narządów artykulacyjnych, zmniejszenie nadwrażliwości okolic jamy ustnej i śluzówki dziecka, zapobieganie nadmiernemu ślinieniu się. Pomaga on również przy nauce prawidłowego oddychania i jedzenia - ssanie, żucie, gryzienie i połykanie pokarmów. Prowadząc terapię logopedyczną należy pamiętać o pewnych zasadach: 1. Zasada wczesnego rozpoczynania terapii - im terapia jest wcześniej rozpoczęta, najlepiej w pierwszych miesiącach życia, tym zwiększa się jej efektywność. 2. Zasada indywidualizacji- czyli indywidualnego podejścia do każdego pacjenta. Środki, metody i pomoce powinny być dostosowane do możliwości psychofizycznych ucznia - do jego poziomu intelektualnego, tempa pracy, kondycji fizycznej i psychicznej oraz rodzaju zaburzenia. 3. Zasada wykorzystywania w procesie terapii wszelkich możliwości ucznia - należy angażować maksymalną ilość zmysłów. 4. Zasada kompleksowego oddziaływania. 5. Zasada adekwatnego i świadomego udziału ucznia - który to musi czuć potrzebę ćwiczeń i rozumieć konieczność udziału w zajęciach. Należy pobudzać jego zainteresowanie, podnosić poziom motywacji, stosować wzmocnienia pozytywne - nagrody, pochwały. 6. Zasada współpracy z najbliższym otoczeniem. 7. Zasada systematyczności. 8. Zasada stopniowania trudności - terapię zawsze należy rozpoczynać od ćwiczeń najłatwiejszych dla ucznia i kolejno przechodzić do coraz trudniejszych. Aby terapia przynosiła zamierzone efekty należy pamiętać, że są one zależne od: rodzaju wady wymowy lub/i/ zaburzenia mowy, sprawności intelektualnej dziecka, sprawności aparatu artykulacyjnego, prawidłowej kompleksowej diagnozy, systematyczności w uczęszczaniu na zajęcia logopedyczne i ćwiczeń z dzieckiem w domu, wczesnego rozpoczęcia terapii, aktywnego i świadomego udziału zarówno rodzica jak i dziecka w terapii, porozumienia logopedy z rodzicem.

Reasumując, należy stwierdzić, że terapia logopedyczna jest procesem długotrwałym, który nie przynosi od razu widocznych rezultatów. Należy podkreślić, że cierpliwość, łagodność i wyrozumiałość ze strony logopedy, nauczycieli i rodziców są niezbędnym warunkiem uzyskania jakiejkolwiek poprawy. Zmuszaniem dziecka do ćwiczeń zniechęca się je do pracy nad artykulacją. Dzieci ćwiczą chętnie, gdy zajęcia trwają krótko i mają charakter gier i zabaw. Magdalena Nowak BIBLIOGRAFIA: Błeszyński J., Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Kraków 2006 Bogdanowicz M., Przytulanki czyli wierszyki na dziecięce masażyki, Gdańsk 2008 Demel G., Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, Warszawa 1996 Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red), Logopedia- pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, tom 2, Opole 2003 Jastrzębowska G., Podstawy teorii i diagnozy logopedycznej, Opole 1998 Styczek I., Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, Warszawa 1982