Może to być rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek, na którym oznajmisz mu, że wkrótce zostanie przedszkolakiem. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało przedszkolakiem, może otrzymać z tego powodu gratulacje i książeczkę.
Jako rodzice przyszłego przedszkolaka powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobywać i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie różniło się od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewnie. Będzie dumne z tego, że potrafi to samo co inni. Waszym zadaniem w tym okresie jest,,sensowne wspomaganie dziecka, a nie wyręczanie go.
Zadbajcie, by ubrania i obuwie nie sprawiały dziecku kłopotu np. kupcie mu buty na rzepy i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a podkoszulki z wyraźnie określonym przodem (np. obrazkiem)- w domu uczcie je jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby (ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być za ciasne tak, by dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie).
Uważajcie, by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami np. czy chcesz jeść/pić/a może nie chcesz już jeść /bawić się? Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to.
Starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyć miejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem i kubkiem (niech je posiłek bez dopingu bajki z telewizora, książeczki, zabaw typu jedna łyżka za mamusię druga łyżka za babusię )
Pozwólcie mu na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się samo zdejmować i zakładać majteczki, podcierać się, spuszczać wodę, myć ręce; rozmawiajcie z nim, tłumacząc, dlaczego ta czynność jest ważna w życiu.
Stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób nie mieszkających na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie mogli zostawać z dzieckiem w przedszkolu( no, może trochę w pierwszych dniach), więc stopniowo wydłużajcie czas, który spędza bez was; zawsze jednak informujcie dziecko kiedy wrócicie np. kiedy zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na dobranoc- w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie spokojnie na was oczekiwać w przedszkolu.
Zachęcajcie, by w waszym imieniu poprosiło w kiosku o gazetę, zapytało obcą osobę o godzinę, poprosiło kolegę o pozwolenie pobawienia się jego zabawką- w ten sposób nauczy się wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu a także posługiwania się mową.
Zadbajcie, by poznawało rówieśnikówniech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, niech sama podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć zanim wejdzie w grupę przedszkolną.
Starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań a także do tego, by przestrzegało zawartych z wami umów w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec was i innych np. by witało znajomych, by mówiło dziękuję, nie odchodziło poza wyznaczone miejsce itp.
Rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu o tym, co w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, kto będzie się nim opiekował, czytajcie wspólnie książeczką Będę przedszkolakiem.
Chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy tłumacząc, że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego panie, tu będzie bawić się w ogrodzie itp.
Kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie, by dziecko dokonywało wyboru; jeżeli jakaś rzecz nie spełnia waszych oczekiwań wyjaśnijcie dziecku, dlaczego musicie poszukać innej.
Unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu: No wiesz, nie mam innego wyjścia muszę go oddać do przedszkola, zwracajcie uwagę, by nie użalać się nad faktem, ale też nie można mieć poczucia winy z powodu, że na dziecko spada nowy obowiązek.
Czasami zwróćcie się do dziecka trochę głośniej niż zwykle, bo bywa, że kiedy panie w przedszkolu w czasie dużego gwaru muszą coś zakomunikować lub przywołać dziecko stojące zbyt daleko, są zmuszone mówić głośno, a dzieci odbierają to jako krzyczenie na nie ; dobrze jest dziecku to wyjaśnić.
Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej tzn. innymi metodami, korzystając z innym pomocy. Zadbajcie, by wyjście do przedszkola było miłe, spokojneszczególnie w pierwszych dniach, a zawarte z dzieckiem umowy były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą niech odprowadza je ktoś inny.
Starajcie się być mądrymi partnerami nauczycielek, nie odbierajcie informacji problemowych jako skarg na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania wszelkich trudności. Załatwienie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od rozmowy z nauczycielkami, ale nigdy w jego obecności. Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole-dom, bo dziecko nie może znaleźć się na huśtawce różnych opinii i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie i emocje. Pamiętajcie, że to samo obowiązuje nauczycielki.