22/06/2011 Podstawowe dane demograficzne Współczynnik feminizacji Współczynnik dzietności kobiet Struktura populacji Struktura populacji prognozy Współczynnik urodzeń żywych Współczynnik zgonów Przyrost naturalny Współczynnik umieralności niemowląt Zgony dzieci i młodzieży Przeciętne długości życia Struktura zgonów w województwie łódzkim Struktura udzielanych świadczeń medycznych Struktura zachorowań na choroby zakaźne i zatrucia Struktura niepełnosprawności Podstawowe dane demograficzne Województwo łódzkie zajmuje obszar 18.219 km2 i znajduje się na 9 miejscu pod względem wielkości powierzchni w kraju. Składa się z 21 powiatów, 3 miast na prawach powiatu oraz 177 gmin (18 miejskich, 133 wiejskich i 26 miejsko-wiejskich). W dniu 31 grudnia 2013 roku liczba ludności w województwie łódzkim wynosiła 2.513.093 osób. Populacja województwa w 2013 roku stanowiła 6,7 % liczby ludności Polski, sytuując Łódzkie na 6 miejscu wśród pozostałych województw. Gęstość zaludnienia w województwie łódzkim wynosiła średnio 138 osób na 1 km², przewyższając tym samym wartość dla Polski (123 osoby/km²). Na tle innych województw, pod względem gęstości zaludnienia Łódzkie zajmuje 5 miejsce w kraju. Współczynnik feminizacji W 2013 roku, podobnie jak w roku poprzednim, region łódzki charakteryzował się najwyższym w Polsce współczynnikiem feminizacji na 100 mężczyzn przypadało 110 kobiet. Wartość średnia tego wskaźnika dla Polski wyniosła 107. Współczynnik dzietności kobiet W 2012 roku na jedną kobietę między 15 a 49 rokiem życia w regionie przypadało średnio 1,27 dzieci. Wartość współczynnika dzietności dla całej Polski była nieznacznie wyższa i wynosiła 1,3. Strona 1 z 8
Najbardziej korzystną sytuację demograficzną określa natomiast współczynnik kształtujący się na poziomie około 2, zapewniający zastępowalność pokoleń. Struktura populacji województwa łódzkiego według wieku Mediana wieku ludności województwa łódzkiego w 2013 roku wynosiła 38,6 lat dla mężczyzn i 43,6 lata dla kobiet. Dla Polski wartości te osiągnęły poziom odpowiednio 37,4 lata w przypadku płci męskiej oraz 40,9 lat dla kobiet. W 2013 roku województwo łódzkie charakteryzowało się najwyższą medianą wieku kobiet spośród województw, w przypadku płci przeciwnej wyższe wartości odnotowano w województwach opolskim i śląskim. W 2013 roku w strukturze ludności regionu łódzkiego do 45 roku życia przeważali mężczyźni (poza populacją w 44 roku życia, gdzie liczba mężczyzn była nieznacznie niższa (49,6%) niż liczba kobiet). Począwszy od 46 roku życia odsetek mężczyzn jest mniejszy niż odsetek kobiet, a w przedziale wieku powyżej 70 lat jest on prawie 3-krotnie niższy niż odsetek płci przeciwnej. Obserwowana przewaga kobiet jest efektem zjawiska nadumieralności mężczyzn. W odniesieniu do funkcjonalnych grup wieku sytuacja demograficzna jest jedną z najbardziej skomplikowanych w Polsce. W Łódzkiem notuje się jeden z najniższych udziałów ludności w wieku 0-14 lat oraz najwyższy udział ludności w wieku powyżej 65. roku życia Problem ten się pogłębia - od kilku lat nieustannie wzrasta liczba osób w wieku poprodukcyjnym, a zmniejsza się liczba mieszkańców w wieku produkcyjnym i przedprodukcyjnym. Struktura populacji województwa według prognoz na 2035 rok Według danych prognostycznych dla regionu łódzkiego, osoby w wieku poprodukcyjnym w 2035 roku mają stanowić aż 29% mieszkańców. Strukturę ludności według danych prognostycznych na 2035 rok przedstawia poniższy wykres. Strona 2 z 8
Współczynnik urodzeń żywych W latach 2006-2009 w województwie łódzkim wzrastała liczba urodzeń żywych, następnie sytuacja ta uległa odwróceniu. Współczynnik urodzeń żywych na 1.000 ludności w 2013 roku wynosił 8,9 i był najniższy w całym opisywanym okresie. Wartość współczynnika osiągnęła zdecydowanie wyższą wartość na terenach wiejskich (10,2 ), aniżeli w miastach (9 ). Strona 3 z 8
W zestawieniu wojewódzkim, Łódzkie zajmuje odległe 12 miejsce wraz z województwem dolnośląskim i podlaskim. Mniej dzieci na 1.000 ludności urodziło się w 2013 roku w województwie świętokrzyskim (8,4 ) i opolskim (8,2 ). Średnia ogólnopolska w tym okresie wynosiła 9,6. Na terenie województwa łódzkiego sytuacja jest zróżnicowana w zależności od powiatu. W 2013 roku najniższy współczynnik urodzeń żywych odnotowano w Łodzi (8,0 ) i w powiecie kutnowskim (8,0 ). Najwięcej dzieci w 2013 roku w przeliczeniu na 1.000 ludności urodziło się powiatach rawskim (10,6 ), bełchatowskim (10,6 ) i skierniewickim (10,5 ). W porównaniu z 2006 rokiem największy spadek współczynnika urodzeń żywych odnotowano w powiatach: radomszczańskim (o -1,2 ), tomaszowskim (o -1,2 ) i pajęczańskim (-1,1 ). Wzrost wskaźnika urodzeń na 1.000 ludności w ciągu 7 lat nastąpił w powiecie łowickim (o 0,9), bełchatowskim (0,6) i poddębickim (0,5). Współczynnik zgonów W województwie łódzkim w 2013 roku współczynnik zgonów (liczba zgonów na 1.000 ludności) osiągnął wartość 12,41 i był wyższy niż w 2006 roku o 0,24. W porównaniu z innymi województwami, Łódzkie charakteryzowało się najwyższym wskaźnikiem zgonów (średnia ogólnopolska wynosiła 10,06). Z odnotowanej w regionie ogólnej liczby 31.251 zgonów (o 92 mniej niż w 2006 roku) prawie dwie trzecie (63,9%) dotyczyło mieszkańców miast, a pozostałe 36,1% ludności z terenów wiejskich. W przeliczeniu na 1.000 ludności wskaźnik zgonów w miastach wynosił 12,5, a na wsiach 12,3. W 2013 roku zmarło 16.078 mężczyzn, co stanowiło 51,45% zgonów ogółem. Współczynnik zgonów na 1.000 mężczyzn wynosił 13,40 (w 2006 roku: 13,61), dla kobiet osiągnął wartość 11,51 (w 2006 roku: 10,86). Do powiatów charakteryzujących się najwyższą umieralnością na 1.000 ludności w 2013 roku należały: miasto Łódź (14,43), powiat poddębicki (13,15), skierniewicki (13,10) i łęczycki (13,07). Najniższy wskaźnik zgonów w tym samym okresie odnotowano w mieście Skierniewice (9,41) i powiecie bełchatowskim (9,77). Największą dynamikę zmian współczynnika zgonów na 1.000 ludności w 2013 roku w stosunku do 2006 roku odnotowano w powiatach: sieradzkim (wzrost o 1,45), bełchatowskim (wzrost o 1,19) i łowickim (o 1,05 więcej). Najwyższy spadek wartości opisywanego miernika miał miejsce w mieście Piotrków Trybunalski (o -0,94 ), powiecie wieruszowskim (o -0,55 ), poddębickim (o -0,48 ) i łódzkim wschodnim (-0,45 ). Przyrost naturalny Przyrost naturalny w województwie łódzkim w latach 2006-2013 wykazywał trend malejący. W 2013 roku różnica pomiędzy liczbą urodzeń żywych, a liczbą zgonów wynosiła (-8.831) osób i była o 10% wyższa niż w roku 2006 (-7.948). Wskaźnik przyrostu naturalnego na 1.000 ludności wynosił -3,5 w 2013 roku, podczas gdy na początku omawianego okresu osiągnął wartość -3,1. Nieznaczny wzrost wskaźnika odnotowano jedynie w latach 2007-2010. Strona 4 z 8
Łódzkie charakteryzowało się najmniejszym przyrostem naturalnym w kraju. Dla Polski wskaźnik wynosił -0,5 w 2013 roku i od 2006 roku po raz pierwszy osiągnął wartość ujemną. Niższy wskaźnik przyrostu naturalnego w województwie łódzkim występował w miastach (-4,0) niż na terenach wiejskich (-2,6). W 2006 roku wskaźnik ten wynosił w zależności od miejsca zamieszkania odpowiednio -3,5 i -2,3. W Polsce w 2013 roku jedynie na terenach wiejskich odnotowano nieznaczne wyższą liczbę urodzeń niż zgonów (przyrost naturalny na 1.000 ludności był równy 0,2). W miastach osiągnął wartość ujemną (-0,2). W 2013 roku najniższy przyrost naturalny w województwie łódzkim odnotowano w Łodzi (-6,5) oraz powiecie kutnowskim (-4,8). Natomiast więcej osób urodziło się niż zmarło w powiecie bełchatowskim (1,2) i w Skierniewicach (0,1). Współczynnik umieralności niemowląt W 2013 roku w województwie łódzkim odnotowano 105 zgonów niemowląt, tj. o 24 mniej niż w 2006 roku, ale o 4 więcej niż 2012 roku. Współczynnik umieralności niemowląt na 1.000 urodzeń żywych osiągnął poziom 4,68 i był o 0,83 niższy w porównaniu z 2006 rokiem (5,51). Średnia dla Polski w 2013 roku była na poziomie 4,56. Wartość ww. miernika dla miast wynosiła 4,13, zaś dla wsi 5,53. W podziale na płeć współczynnik zgonów niemowląt był wyższy w populacji chłopców (5,13 ), niż dziewczynek (4,12 ). Najwyższą wartość współczynnik umieralności niemowląt w województwie łódzkim osiągnął w 2006 roku (5,51 ), najniższą natomiast w 2010 roku (3,96 ). Na terenie województwa łódzkiego w 2013 roku najwyższą wartość współczynnika zgonów niemowląt na 1.000 urodzeń żywych odnotowano w powiecie łęczyckim (12,4 ) oraz łowickim (8,6 ). Zgonów niemowląt nie zarejestrowano w powiecie bełchatowskim. Najczęstsze przyczyny umieralności najmłodszej populacji w 2012 roku (brak danych za 2013 rok) w województwie łódzkim były następujące]: 54,5% - stany rozpoczynające się w okresie okołoporodowym (m.in. zaburzenia związane z czasem trwania ciąży i rozwojem płodu, niedotlenienie wewnątrzmaciczne i zamartwica urodzeniowa; razem 55 przypadków); 29,7% - wady rozwojowe wrodzone, zniekształcenia i aberracje chromosomowe (30 przypadków) 4% - zewnętrzne przyczyny (4 zgony). Zgony dzieci i młodzieży W 2013 roku w województwie odnotowano 222 zgony dzieci i młodzieży do 19 roku życia, tj. o 2 więcej niż w ciągu 2 poprzednich lat. Natomiast w porównaniu z 2006 nastąpił spadek umieralności w tej populacji. Ponad połowa (59,5%) zgonów dotyczyła chłopców (132 przypadki), natomiast 40,5% zgonów zarejestrowano wśród dziewczynek (90 przypadków). Strona 5 z 8
W analizowanej grupie wiekowej najwyższa umieralność dotyczyła dzieci poniżej 5. roku życia (56% zgonów populacji w wieku 0-19 lat), z czego 105 przypadków stanowiły zgony niemowląt, a 22 przypadki zgony w grupie 1-4 lata. Prawie jedna trzecia (29%) wszystkich zgonów dotyczyła młodzieży 15-19 letniej; w tej grupie znacznie częściej umierali chłopcy (70,8%), aniżeli dziewczęta (29,2%). W Polsce przez ostatnich kilka lat umieralność w analizowanej grupie wiekowej systematycznie spadała z 4.676 przypadków w 2006 roku do 3.438 w 2013 roku. Przeciętne dalsze trwanie życia Na przełomie kilku lat przeciętne dalsze trwanie życia zarówno w województwie łódzkim jak i w całym kraju systematycznie rosło. W okresie 2006-2013 na terenie województwa łódzkiego długość życia dla płci męskiej wydłużyła się o 2,2 lata (z 68,5 do 70,7 lat), dla płci żeńskiej o 1,5 roku (z 78,6 do 80,1 lat). Dynamika wzrostu dla Polski była taka sama. W 2013 roku panowie żyli o 9,4 lat krócej od kobiet. Średnia długość trwania życia mężczyzn w Łódzkiem była najkrótsza w Polsce; wynosiła o 4,1 roku mniej niż w województwach podkarpackim i małopolskim, które od lat są wiodącymi pod względem długości trwania życia. Średnia ogólnopolska była w tym czasie na poziomie 73,1 lat. Zróżnicowanie średniego trwania życia kobiet w przekroju wojewódzkim było mniejsze, maksymalna różnica wynosiła 2,3 roku. W 2013 roku mieszkanki województwa łódzkiego, lubuskiego i śląskiego żyły najkrócej 80,1 lat, przy średniej dla kraju 81,1 lat. Struktura zgonów w województwie łódzkim Główne przyczyny umieralności w województwie łódzkim od wielu lat nie ulegają zmianie. Należą do nich: choroby układu krążenia, nowotwory oraz zewnętrzne przyczyny zgonów. W 2013 roku odpowiadały one łącznie za 73% wszystkich zgonów. Analiza przyczyn zgonów według płci pokazuje, że sytuacja w tym zakresie różni się w populacji kobiet i mężczyzn. Panowie częściej niż kobiety umierali z powodu nowotworów, chorób układu oddechowego i trawiennego oraz z przyczyn zewnętrznych. Różnice występują również w zależności od miejsca zamieszkania. Wyższy współczynnik zgonów na 1.000 ludności w mieście niż na wsi notuje się z powodu nowotworów oraz chorób układu oddechowego oraz trawiennego. Z kolei na wsi częściej przyczyną zgonów są choroby układu krążenia oraz przyczyny zewnętrzne. Struktura świadczeń medycznych udzielanych mieszkańcom W 2013 roku w szpitalach województwa łódzkiego hospitalizowano 686.726 osób (bez ruchu międzyoddziałowego), z czego na oddziałach całodobowych leczono 648.333 osoby, na oddziałach Strona 6 z 8
jednego dnia 27.600 osób, a na oddziałach dziennych 10.793 pacjentów. W stosunku do 2006 roku, w którym liczba hospitalizacji wyniosła 509.229, było to o 27,3% więcej leczonych chorych. Trzy najczęstsze przyczyny leczenia w placówkach lecznictwa zamkniętego pokrywają się z głównymi przyczynami zgonów mieszkańców województwa. W latach 2006-2013 każdorazowo, najczęstszą przyczyną pobytu w szpitalu mieszkańców województwa łódzkiego były choroby układu krążenia. W 2013 roku odnotowano 92.119 hospitalizacji z tego powodu, co stanowiło 15,3% wszystkich hospitalizacji. Drugą, pod względem częstości występowania, przyczyną hospitalizacji były nowotwory 10,2% (61.108 przypadków), na trzeciej pozycji znalazły się schorzenia zaliczone do kategorii urazy, zatrucia i inne skutki 9,3% (56.059 przypadków hospitalizacji). W stosunku do roku 2006 wzrosła liczba chorych w lecznictwie szpitalnym z powodu chorób układu krążenia oraz urazów i zatruć (odpowiednio o 5,6% i 2,97%), natomiast zmalała liczba hospitalizacji z powodu nowotworów (o -2,14%). Wśród innych przyczyn hospitalizacji najwyższy wzrost liczby leczonych chorych w latach 2006-2013 był spowodowany: zaburzeniami z kategorii niektóre stany rozpoczynające się w okresie okołoporodowym ponad 5-krotny wzrost hospitalizacji, wadami rozwojowymi wrodzonymi - o 59,9%, chorobami oka i przydatków oka - 48,8%, zaburzeniami wydzielania wewnętrznego - wzrost o 45,8%, chorobami układu nerwowego - wzrost o 39,8%. Ponadto o 36.246 przypadków, tj. prawie 4-krotnie wzrosła liczba hospitalizacji zaliczonych do kategorii Czynniki wpływające na stan zdrowia (Z00 - Z99). Struktura zachorowań na choroby zakaźne i zatrucia W 2013 roku zanotowano 523 przypadki zatruć pokarmowych (współczynnik zapadalności wyniósł 20,8 na 100.000 ludności), czyli o 788 mniej niż osiem lat wcześniej i najmniej w omawianym okresie (zapadalność w 2006 roku 51,09). Głównym czynnikiem etiologicznym zatruć pokarmowych była, podobnie jak w poprzednich latach, Salmonella enteritidis (97,7% przypadków). W danym roku odnotowano ponadto 765 przypadków innych bakteryjnych zakażeń jelitowych, co stanowiło 302 przypadki mniej niż w 2006 roku. Wskaźnik zapadalności na zakażenia jelitowe bakteryjne na 100.000 ludności wzrósł z 27,4 w 2006 roku do 30,25 w 2012 roku. Prawie dwukrotnie wzrosła zachorowań na wirusowe nieżyty jelitowe zapadalność na 100.000 ludności w 2006 roku osiągnęła poziom 44,5, zaś w 2013 roku 81,78. Spośród wszystkich zarejestrowanych w 2013 roku przypadków zakażeń jelitowych (2.068) zdecydowaną większość tj. 67,5% stanowiły zakażenia rotawirusowe. Struktura niepełnosprawności W 2013 roku Zespoły do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności wydały w regionie łódzkim 45.637 Strona 7 z 8
orzeczeń o stopniu niepełnosprawności osobom powyżej 16 roku życia, tj. o 25,5% więcej niż w 2006 roku (36.350). Odsetek kobiet z orzeczonym stopniem niepełnosprawności w 2013 roku wynosił 50,05% i był niższy niż 8 lat wcześniej (52,59). Rosła natomiast liczba mężczyzn z orzeczoną niepełnosprawnością, w 2006 roku stanowili oni 46,6% tej populacji, a w 2013 roku 49,95%. W okresie 2006-2013 rosła liczba wydanych orzeczeń o znacznym i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Na koniec opisywanego okresu znaczny stopień niepełnosprawności orzeczono u 9.877 osób (co stanowiło 21,6% wydanych orzeczeń), a umiarkowany u 22.238 osób (48,7%). W 2006 roku było to odpowiednio 6.445 osób (17,7%) i 16.772 osób (46,1%). W przypadku orzeczeń o stopniu lekkim, od 2006 roku ich bezwględna liczba wzrosła (z 12.536 do 13.522 w 2013 roku), ale ich procentowy udział w strukturze orzeczeń według stopnia niepełnosprawności zmalał (z 37,9% wszystkich orzeczeń w 2006 roku do 29,6% w 2013 roku). W przypadku dzieci i młodzieży do 16. roku życia, w latach 2006-2013 sytuacja wyglądała odwrotnie niż w populacji dorosłych. Liczba orzeczeń o niepełnosprawności zmalała o 22,1%, tj. z 6.824 przypadków w 2006 roku do 5.313 w 2013 roku. W całym opisywanym okresie, więcej było chłopców z orzeczoną niepełnosprawnością (powyżej 59%) niż dziewczynek, choć w obu populacjach w ciągu ośmiu lat zmalała liczba wydanych orzeczeń. Do głównych przyczyn ustalonej niepełnosprawności w 2013 roku należały: choroby układu oddechowego i krążenia 23,4%, choroby neurologiczne 13,1% oraz upośledzenie narządu ruchu 11,5%. W 2013 roku lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydali mieszkańcom województwa łódzkiego 3.732 pierwszorazowe orzeczenia w sprawach rentowych, tj. prawie tyle samo, co w 2006 roku (3.731). W badanych okresie notowano systematyczny spadek liczby wydanych orzeczeń do 2010 roku (3.050), następnie trend się odwrócił. Każdego roku całkowitą lub częściową niezdolność do pracy, bądź konieczność przekwalifikowania zawodowego orzekano częściej u mężczyzn niż u kobiet, choć od 2006 roku odsetek mężczyzn się zmniejszał (z 64,81% do 62,51% w 2013 roku), a kobiet rósł (z 35,19% do 37,49%). Najwięcej orzeczeń w 2013 roku wydano osobom w grupie wiekowej 55-59 lat (28,75% wszystkich orzeczeń), następnie w wieku 50-54 lata (19,48% orzeczeń) i 60-64 lata (14,6%). Dominującą przewagę mężczyzn można było zauważyć w grupach wiekowych 20-29 lat (71,5% populacji z orzeczoną niezdolnością do pracy w tej grupie wiekowej), oraz w wieku 60-64 lata (94,9%). Do głównych przyczyn orzekania w sprawach rentowych w 2012 roku należały: nowotwory 729 orzeczeń (19,5% wszystkich przypadków), choroby układu krążenia 680 orzeczeń (tj. 18,2%), zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania 517 (13,9%), choroby układu kostno-stawowego 374 przypadki (10%) oraz choroby układu nerwowego 260 (7%). Informacje pochodzą z opracowania pt. Podsumowanie efektów Programu Wojewódzkiego - Strategia Polityki Zdrowotnej Województwa Łódzkiego na lata 2006-2013. Ocena: Select rating Słabe Może być Rate Dobre Świetne Rewelacyjne Projekt i wykonanie: Twoja ocena: Brak Średnia: 4.1 (7 votes) Strona 8 z 8