MIEJSKI OŚRODEK DOSKONALENIA NAUCZYCIELI w KONINIE ul. Szymanowskiego 5, 62-510 Konin tel/fax. 632433352 lub 632112756 sekretariat@modn.konin.pl www.modn.konin.pl
Konferencja przedmiotowa edukacji wczesnoszkolnej 07.09.2018 r.
Kierunki realizacji polityki oświatowej państwa w roku szk. 2018/2019 1. 100 rocznica odzyskania niepodległości wychowanie do wartości i kształtowanie postaw patriotycznych uczniów. 2. Wdrażanie nowej podstawy programowej kształcenia ogólnego. Kształcenie rozwijające samodzielność, kreatywność i innowacyjność uczniów. 3. Kształcenie zawodowe oparte na ścisłej współpracy z pracodawcami. Rozwój doradztwa zawodowego. 4. Rozwijanie kompetencji cyfrowych uczniów i nauczycieli. Bezpieczne i odpowiedzialne korzystanie z zasobów dostępnych w sieci.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ1) z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie doradztwa zawodowego 3. Działania w zakresie doradztwa zawodowego w klasach I VI szkół podstawowych obejmują orientację zawodową, która ma na celu zapoznanie uczniów z wybranymi zawodami, kształtowanie pozytywnych postaw wobec pracy i edukacji oraz pobudzanie, rozpoznawanie i rozwijanie ich zainteresowań i uzdolnień. 7) w przedszkolach, szkołach podstawowych i ponadpodstawowych w ramach wizyt zawodoznawczych, które mają na celu poznanie przez dzieci, uczniów i słuchaczy środowiska pracy w wybranych zawodach, organizowanych u pracodawców, w szkołach prowadzących kształcenie zawodowe lub w placówkach, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy.
A. Treści programowe z zakresu doradztwa zawodowego dla klas I III szkół podstawowych 1. Poznanie siebie Uczeń: 1.1 opisuje swoje zainteresowania i określa, w jaki sposób może je rozwijać; 1.2 prezentuje swoje zainteresowania wobec innych osób; 1.3 podaje przykłady różnorodnych zainteresowań ludzi; 1.4 podaje przykłady swoich mocnych stron w różnych obszarach; 1.5 podejmuje działania w sytuacjach zadaniowych i opisuje, co z nich wyniknęło dla niego i dla innych.
2. Świat zawodów i rynek pracy Uczeń: 2.1 odgrywa różne role zawodowe w zabawie; 2.2 podaje nazwy zawodów wykonywanych przez osoby w bliższym i dalszym otoczeniu oraz opisuje podstawową specyfikę pracy w wybranych zawodach; 2.3 opisuje, czym jest praca, i omawia jej znaczenie w życiu człowieka na wybranych przykładach; 2.4 omawia znaczenie zaangażowania różnych zawodów w kształt otoczenia, w którym funkcjonuje; 2.5 opisuje rolę zdolności i zainteresowań w wykonywaniu danego zawodu; 2.6 posługuje się przyborami i narzędziami zgodnie z ich przeznaczeniem oraz w sposób twórczy i niekonwencjonalny.
3. Rynek edukacyjny i uczenie się przez całe życie Uczeń: 3.1 uzasadnia potrzebę uczenia się i zdobywania nowych umiejętności; 3.2 wskazuje treści, których lubi się uczyć; 3.3 wymienia różne źródła wiedzy i podejmuje próby korzystania z nich. 4. Planowanie własnego rozwoju i podejmowanie decyzji edukacyjno-zawodowych Uczeń: 4.1 opowiada, kim chciałby zostać i co chciałby robić; 4.2 planuje swoje działania lub działania grupy, wskazując na podstawowe czynności i zadania niezbędne do realizacji celu; 4.3 próbuje samodzielnie podejmować decyzje w sprawach związanych bezpośrednio z jego osobą.
Kompetencje kluczowe w procesie nauczania - uczenia się Kompetencje są skutkiem rezultatem osiągniętym przez ćwiczenie umiejętności i nabywanie doświadczeń podbudowanych przekonaniem, pewnością opartą na refleksji, dlaczego tak postąpić w danej sytuacji.
Kompetencje, które miałyby stać się zasobami Europejczyków za sprawą starań ich rządów, reform systemów edukacji i działań wszystkich nauczycieli, zdefiniowano w Zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (2006/962/WE) jako połączenie wiedzy, umiejętności i postaw odpowiednich do sytuacji.
W Zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie. Określono, że kompetencje kluczowe to te, których wszystkie osoby potrzebują do samorealizacji i rozwoju osobistego, bycia aktywnym obywatelem, integracji społecznej i zatrudnienia.
Osiem kompetencji kluczowych 1. Porozumiewanie się w języku ojczystym, czyli zdolność wyrażania i interpretowania pojęć, myśli, uczuć, faktów i opinii w mowie i piśmie oraz językowej interakcji w odpowiedniej i kreatywnej formie w pełnym zakresie kontekstów społecznych i kulturowych,
2. Porozumiewanie się w językach obcych, co obejmuje oprócz głównych wymiarów umiejętności porozumiewania się w języku ojczystym mediację i rozumienie różnic kulturowych. Stopień biegłości zależy od kilku czynników oraz możliwości rozumienia ze słuchu, mówienia, czytania i pisania,
3. Kompetencje matematyczne i podstawowe kompetencje naukowotechniczne -umiejętność rozwijania i wykorzystywania myślenia matematycznego w celu rozwiązywania problemów wynikających z codziennych sytuacji, opanowania, wykorzystywania i stosowania wiedzy oraz metod objaśniających świat przyrody.
4. Kompetencje informatyczne obejmują umiejętne i krytyczne wykorzystywanie technologii społeczeństwa informacyjnego (TSI), a tym samym podstawowych umiejętności w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych (TIK),
5.Umiejętność uczenia się jest związana ze zdolnością konsekwentnego uczenia się, organizowania własnego procesu uczenia się, indywidualnie oraz w grupach, odpowiednio do własnych potrzeb, a także świadomością metod i możliwości.
6. Kompetencje społeczne (osobowe, interpersonalne i międzykulturowe oraz wszelkie formy zachowań) i obywatelskie (demokracji, sprawiedliwości, równości, obywatelstwa i praw obywatelskich), przygotowują do angażowania się w aktywne i demokratyczne działania).
7. Poczucie inicjatywy i przedsiębiorczość to zdolność do wcielania pomysłów w czyn (kreatywność, innowacyjność i podejmowanie ryzyka, zdolność do planowania przedsięwzięć i prowadzenia ich dla osiągnięcia zamierzonych celów)
8. Świadomość i ekspresja kulturowa, co obejmuje docenianie znaczenia twórczego wyrażania idei, doświadczeń i emocji za pośrednictwem szeregu środków wyrazu (muzyki, sztuk teatralnych, literatury i sztuk wizualnych).
METODY Diagnoza DIAGNOSTYCZNE Diagnosta ma do wyboru między obserwację wywiad metody papier-ołówek grupy fokusowe analizę przypadku innymi: analizę dokumentacji
Obserwacja: dostarcza wiarygodnych informacji na temat aktualnego działania jednostki i grupy umożliwia pełną rejestrację pojawiających się zdarzeń i zachowań Wywiad: daje obszerne i pogłębione informacje o badanym zjawisku sprzyja dodatkowemu rozwijaniu relacji z osobą badaną jest plastyczny, albowiem stwarza możliwości dostosowywania się do możliwości osoby badanej
Metody papier-ołówek: mogą być wypełniane anonimowo są stosunkowo mało kosztowne są łatwe w stosowaniu i stosunkowo proste w analizowaniu wyników mogą być stosowane w dużych grupach osób obejmują szereg wystandaryzowanych narzędzi o dużej wartości diagnostycznej
Grupy fokusowe: szybkie i rzetelne poznanie powszechnych odczuć skuteczny sposób gromadzenia pogłębionych informacji o osobistych doświadczeniach osób badanych wiarygodne źródło kluczowych informacji
Analiza przypadku: umożliwia pełny opis stanu i doświadczeń indywidualnej osoby dostarcza analiz ilustrujących prawidłowości występujące w danym środowisku
Analiza dokumentacji: dostarcza szerokich i wszechstronnych informacji o danym środowisku nie ingeruje w życie środowiska nie zakłóca funkcjonowania poszczególnych członków danego środowiska wykorzystuje istniejące informacje nie wywiera wpływu na jakość informacji
Literatura: Andrzej Tucholski Projektowanie Życia. I. Fechner- Sędzicka, B. Ochmańska, W. Odrobina Rozwijanie zainteresowań i zdolności matematycznych uczniów klas I III szkoły podstawowej. Poradnik dla nauczyciela.
Dziękuję za uwagę