SZKOLENIE OKRESOWE W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (tekst jednolity: Dz. U. 1998 r. Nr 21 poz. 94) Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów, Rozporządzenia Ministrów poszczególnych resortów, Zarządzenia, wytyczne, regulaminy pracy, Instrukcje ogólne, instrukcje stanowiskowe.
PODSTAWOWE OBOWIĄZKI PRACODAWCY W ZAKRESIE BHP Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany: organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy, zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń, zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy, zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy. Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać, w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko. Informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające chorobom zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą, w szczególności: utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia służące do pomiarów tych czynników, przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz udostępniać je pracownikom.
Pracodawca jest zobowiązany skierować pracownika na badania lekarskie (wstępne, okresowe i kontrolne). Wstępnym badaniom lekarskim podlegają: - osoby przyjmowane do pracy, - pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. Każdy pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzanymi badaniami pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, a w razie przejazdu na te badania do innej miejscowości przysługują mu należności na pokrycie kosztów przejazdu według zasad obowiązujących przy podróżach służbowych.
Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Wszystkie badania są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu, przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy. Pracodawca, na podstawie orzeczenia lekarskiego, przenosi do odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej znaczny efektywny wydatek energetyczny organizmu. (ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Dz.U.1996.60.279) Pracodawca zapewnia napoje między innymi pracownikom zatrudnionym: - przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10 C lub powyżej 25 C, - przy pracach związanych z dużym wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej znaczny efektywny wydatek energetyczny organizmu, - na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28 C.
Pracodawca zapewnia pracownikom napoje w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy, a w szczególnych przypadkach napoje powinny być wzbogacone w sole mineralne i witaminy. Napoje powinny być dostępne dla pracowników w ciągu całej zmiany roboczej Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej Pracodawca jest obowiązany zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy. Pracownicy przechodzą następujące szkolenia: instruktaż ogólny, instruktaż stanowiskowy, szkolenie okresowe, INS. STANOWISKOWY Szkolenia odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy
WAŻNE: Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez wymaganego szkolenia BHP tj. w dniu rozpoczęcia pracy instruktażu ogólnego BHP w wymiarze minimum 3 godzin i instruktażu stanowiskowego BHP w wymiarze zależnym od zajmowanego stanowiska.
Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach: - jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, - ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu przez niego wyznaczonym. Powierzanie pracownikowi prania, konserwacji, odpylania i odkażania przedmiotów, o których mowa w tym punkcie jest niedopuszczalne. Zgodnie z przeznaczeniem, środki ochrony indywidualnej dzieli się na: odzież ochronną, środki ochrony kończyn dolnych, środki ochrony kończyn górnych, sprzęt ochrony głowy, sprzęt ochrony twarzy i oczu, sprzęt ochrony słuchu, sprzęt ochrony układu oddechowego, sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości, środki izolujące cały organizm.
półmaska półmaska z pochłaniaczem półmaska air - ace półmaska z pochłaniaczem 13
Gogle przeciwodpryskowe Gogle spawacza promieniowanie ultrafioletowe
W świetle W ciemności budowlany fluoroscencyjny górniczy
EN407- Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi
EN60903 - Rękawice elektroizolacyjne dielektryczne 17
EN-388 zagrożenia mechaniczne KCL-Stichstop
EN-388 zagrożenia mechaniczne TAG-TRIX, TAG-MEX
Hałas duży Hałas mały radiokomunikacyjne Hałas bardzo duży
półbuty budowlane sandały spawacza trzewiki budowlane kwasoodporne
Ubrania chemoodporne
antyelektrostatyczne spawacza kwasoodporne niepalne jednorazowe
szelki uprząż szelki biodrowe Pas biodrowy
WYPADKI PRZY PRACY Za wypadek przy pracy uważa się: nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w związku z pracą i w której pracownik poniósł śmierć lub doznał uszczerbku na zdrowiu. Rodzaje wypadków przy pracy według uszczerbku na zdrowiu: wypadek śmiertelny, wypadek ciężki - oznacza wypadek, w którego wyniku nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, wypadek lekki, Wypadek zbiorowy oznacza wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej 2 osoby. Rodzaje wypadków według miejsca zdarzenia: (wypadki przy pracy; traktowane na równi; w drodze do i z pracy)
Częstotliwość występowania urazów według części ciała 0,8% 3,6% 12,2% 4,2% 1 2 3 obrażenia wewnętrzne kark/plecy twarz/głowa/szyja 4 klatka piersiowa 5 stopa/kostka 6 urazy rozległe 45% 4,2% 11,3% 0,5% 18,1% 7 8 9 kończyny dolne kończyny górne dłoń
W razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany: podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym, ustalić w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku, zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr wypadków przy pracy. Koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy ponosi pracodawca.
OGÓLNE PRZEPISY BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY pomieszczenie stałej pracy - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny pomieszczenie czasowej pracy - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin, ryzyko zawodowe - rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy,
Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.).
Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, 2) 3,3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia. Wysokość może być zmniejszona do 2,5 m w świetle: a) jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich przypada co najmniej po 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia lub b) w pomieszczeniu usługowym lub produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym się w budynku mieszkalnym i spełniającym inne warunki Wysokość może być zmniejszona do 2,2 m w świetle w szczególnych przypadkach (dyżurce, kantorze, kiosku )
Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 2,2 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, 2) 2,5 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia. Pomiędzy pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki techniczne wymagają ich zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w sposób widoczny
W pomieszczeniach stałej pracy należy zapewnić oświetlenie dzienne, chyba że jest to niemożliwe lub niewskazane ze względu na technologię produkcji Niezależnie od oświetlenia dziennego w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie elektryczne o parametrach zgodnych z Polskimi Normami Dla orientacji wg normy PN-EN 12 464-1: 2004 zalecane natężenie oświetlenia: rozpoznanie rysów twarzy 20 luksów wykonywanie prostych czynności 50 lx kuźnia (kucie swobodne) 200 lx obsługa komputera, prace biurowe 500 lx montaż precyzyjny, mikromechanika 1000 lx Dla porównania: oświetlenie powierzchni ziemi przez Księżyc w pełni w pogodną noc 0,1 0,2 lx oświetlenie uliczne w nocy 2 5 lx pomieszczenie od zacienionej strony w środku dnia 300 lx oświetlenie słoneczne terenu na zewnątrz (zachmurzone niebo) 5000 lx słoneczny letni dzień (czyste niebo) 100 000 lx
W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14 C (287 K), chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18 C (291 K). Przeznaczenie pomieszczeń Temperatura Pomieszczenia do pracy ciężkiej 14 o C (287 K) Pomieszczenia do pracy lekkiej 16 o C (289 K) Pomieszczenia do pracy siedzącej, biurowej 18 o C (291 K) Pomieszczenia do pracy precyzyjnej 20 o C (293 K) Biura 20 o C (283 K) Jadalnie 18 o C (291 K) Szatnie ogólne 16 o C (289 K) Szatnie przy umywalniach 18 o C (291 K) Umywalnie 20 o C (293 K) Natryski 23 o C (296 K) Ustępy ogólne 15 o C (288 K)
Pracą na wysokości jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta: 1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi, 2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości. Przy pracach prowadzonych na powierzchniach o wysokości powyżej 1 m powinny być zainstalowane balustrady spełniające odpowiednie wymagania lub inne środki zapobiegające upadkowi.
Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na drabinach i klamrach na wysokości powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi należy w szczególności: 1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń, na których mają być wykonywane prace, w tym ich stabilność, wytrzymałość na przewidywane obciążenie oraz zabezpieczenie przed nie przewidywaną zmianą położenia, a także stan techniczny stałych elementów konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa, 2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych prac, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac w podparciu - na słupach, masztach itp.), 3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do prac na wysokości. Uwaga: zgodnie z danymi GUS, upadek stanowił przyczynę ponad 30 % wszystkich wypadków przy pracy.
CZYNNIKI NIEBEZPIECZNE, SZKODLIWE, UCIĄŻLIWE W ŚRODOWISKU PRACY Podział czynników niebezpiecznych, szkodliwych, uciążliwych: 1. Czynniki niebezpieczne urazowe, 2. Czynniki szkodliwe i uciążliwe, które działają przez okres dłuższy - mogą spowodować obniżenie sprawności fizycznej i psychicznej Ad 1. Czynniki niebezpieczne urazowe, - działają na człowieka w sposób nagły, są to: el. ruchome, luźne, wystające, ostre, związki chemiczne itp. np.: (obracające się wały, sprzęgła, koła zębate, koła cierne, walce zgniatające, łańcuchy, ślimaki, koła, pasy klinowe, obracające się narzędzia tnące, podajniki, ostre wystające elementy, prąd elektryczny, spadające przedmioty, gorące powierzchnie)
Ad 2. Czynniki szkodliwe i uciążliwe, które działają przez okres dłuższy - mogą spowodować obniżenie sprawności fizycznej i psychicznej: czynniki fizyczne: hałas, wibracja, mikroklimat (wyznaczają go: promieniowanie cieplne, temperatura powietrza, wilgotność względna powietrza, prędkość ruchu powietrza), promieniowanie optyczne, jonizujące, laserowe; pole elektromagnetyczne, elektrostatyczne; różne pyły przemysłowe, SKUTKI HAŁASU DLA ORGANIZMU natężenie hałasu przykłady natężenia reakcja organizmu ok. 70 db powyżej 75 db 10 db szelest liści, 20 db szept, 50 db szum w biurach, 60 db odkurzacz, 80 db głośna muzyka w pomieszczeniach, trąbienie, niekorzystne zmiany wegetatywne w organizmie rozmaite uszkodzenia organiczne i choroby, m.in. nadciśnienie tętnicze, zaburzenia pracy żołądka, wrzody żołądka, wzrost wydzielania adrenaliny, przyspieszenie procesu starzenia od 90 db od 120 db 130 db 90 db - ruch uliczny, 110 db - piła łańcuchowa osłabienie i ubytek słuchu 120 db wirnik helikoptera w odległości 5 metrów 140 db start myśliwca, 160 db eksplozja petardy, 220 db eksplozja bomby atomowej niebezpieczeństwo mechaniczne uszkodzenia słuchu granica bólu
czynniki chemiczne: toksyczne, drażniące, uczulające, rakotwórcze, mutagenne, czynniki biologiczne: mikroorganizmy roślinne i zwierzęce, makroorganizmy roślinne i zwierzęce, czynniki psychofizyczne: obciążenia fizyczne, psychonerwowe
Zagrożenia w środowisku pracy Czynniki niebezpieczne (urazowe) Czynniki szkodliwe i uciążliwe Zagrożenia elementami ruchomymi i luźnymi Zagrożenia elementami ostrymi i wystającymi Zagrożenia związane z przemieszczaniem się ludzi Zagrożenia porażeniem prądem elektrycznym Zagrożenia poparzeniem Zagrożenia pożarowe lub wybuchowe Chemiczne: Substancje toksyczne Substancje drażniące Substancje uczulające Substancje rakotwórcze Substancje mutagenne Substancje upośledzające funkcje rozrodcze Fizyczne: Hałas Wibracja Mikroklimat Promieniowanie jonizujące Promieniowanie laserowe Pole elektromagnetyczne Pole elektrostatyczne Pyły przemysłowe Psychofizyczne: Obciążenie fizyczne (statyczne i dynamiczne) Obciążenie psychonerwowe Biologiczne: Mikroorganizmy roślinne i zwierzęce (bakterie, wirusy, riketsje, grzyby, pierwotniaki) oraz wytwarzane przez nie toksyny i alergeny; Makroorganizmy roślinne i zwierzęce
Zagrożenie stan środowiska pracy mogący spowodować wypadek lub chorobę CZYNNIK NIEBEZPIECZNY Czynnik, którego oddziaływanie na pracującego prowadzi lub może prowadzić do urazu CZYNNIK SZKODLIWY Czynnik, którego oddziaływanie na pracującego prowadzi lub może prowadzić do schorzenia CZYNNIK UCIĄŻLIWY Czynnik, którego oddziaływanie na pracującego może spowodować złe samopoczucie lub nadmierne zmęczenie, nie prowadzące do trwałego pogorszenia stanu zdrowia człowieka Wg PN N 18001 i PN N - 18004
RĘCZNE PRACE TRANSPORTOWE. Pracodawca jest obowiązany stosować odpowiednie rozwiązania techniczne i organizacyjne zmierzające do wyeliminowania ręcznych prac transportowych. Mężczyźni. 1. Masa przedmiotów przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać: a/ 30 kg - przy pracy stałej, b/ 50 kg - przy pracy dorywczej. Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na wysokość powyżej 4 m lub na odległość przekraczającą 25 m. Niedopuszczalne jest zespołowe przemieszczanie przedmiotów o masie przekraczającej 500 kg.
Zespołowe przenoszenie przedmiotów. 1. Przenoszenie przedmiotów, których długość przekracza 4 m i masa 30 kg, powinno odbywać się zespołowo, pod warunkiem aby na jednego pracownika przypadała masa nie przekraczająca: a/ 25 kg - przy pracy stałej, b/ 42 kg - przy pracy dorywczej. Kobiety. 1. Ręczne podnoszenie i przenoszenie ciężarów o masie przekraczającej : a / 12 kg- przy pracy stałej, b/ 20 kg - przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej ),
Zasady ręcznego transportu przedmiotów ŹLE 1 obciążenie 2 kręg DOBRZE 3 dysk międzykręgowy 4 kąt pochylenia
Zasady bhp w praktyce (I)
Zasady ręcznego transportu przedmiotów Przy podnoszeniu i przenoszeniu należy pamiętać o: -wykonywaniu łagodnych i płynnych ruchów, -nie skręcaniu tułowia, - rozkładaniu mas, w miarę możliwości, symetrycznie po obu stronach tułowia.
Zasady ręcznego transportu przedmiotów - kobiety PRACA STAŁA PRACA DORYWCZA
Zasady ręcznego transportu przedmiotów - mężczyźni
OBOWIĄZKI PRACOWNIKA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany: znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym, dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy, stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem, poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich, niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,
PRAWA PRACOWNIKA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY Pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego w razie, gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom. Pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego, jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia lub życia pracownika. UWAGA: Podane powyżej prawa nie dotyczą pracownika którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.
OBOWIĄZKI OSOBY KIERUJACEJ PRACOWNIKAMI organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem, organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając zabezpieczenie pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy, dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem, egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami.