Konspekt udostępniamy na zasadach: zachowania informacji o autorstwie tylko niekomercyjnego wykorzystania Licencja CC BY-NC http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/
Konspekt zajęć Służba, wyczyn, wędrówka 11-20.02.2011 r., HR 17 listopada 2011 Spis treści 1 Cele 1 2 Przebieg 2 3 Załączniki 3 3.1 Przypowieść.......................................... 3 3.2 Mapka............................................... 4 3.3 Krzyże............................................... 5 3.4 Kodeks wędrowniczy....................................... 5 współprowadzący: ew. Monika kiedy: dzień 6., środa czas: ok. 24h 1 Cele Po zajęciach uczestnik będzie: 1. Wiedza wiedział, na czym polega rola służby i wyczynu w wychowywaniu wędrowników i pracy drużyny, wiedział jakie cele ma pełnienie służby, jakie cele ma praca wyczynem, znał kilka przykładów służby i pól służby, miał szeroki repertuar przykładów wyczynu. 2. Umiejętności umiał realizować ideę służby w DW, 1
3. Postawa potrafił znaleźć dla siebie i drużyny pole stałej służby, umiał pracować wyczynem z DW, umiał wyjść z inicjatywą różnego rodzaju wyczynów, potrafił dostrzec w swoim otoczeniu potrzeby, których realizacja jest zgodna z celami ZHP, umiał wprowadzić elementy służby do programu pracy drużyny, umiał zaplanować i przeprowadzić program podczas wędrówki. rozumie specyficzne znaczenie wędrówki do pracy z drużyną i będzie widział sens wędrowania ze swoją drużyną, myślał też o wychowawczej roli służby, rozumiał co to wyczyn, w szczególności nie ograniczał tego pojęcia do wyczynów fizycznych lub zupełnie nieosiągalnych, rozumiał, że praca instruktora harcerskiego jest służbą. 2 Przebieg 22:40 23:00 pokaz filmów związanych ze służbą i wyczynem film od Sylwii i Kamili i film z Uralu 6:40 pobudka :( 6:40 7:40 pakowanie się, robienie śniadania, wychodzenie 7:40 7:50 odczytanie wiersza Przypowieść Szymborskiej, danie pierwszego zadania (na podróż): uczestnicy dostają po jednej karteczce żółtej i dwie czerwone. Ich zadaniem jest napisanie na karteczce żółtej czym ich zdaniem jest służba, a na karteczkach czerwonych dlaczego jest ważna, po co ona jest. 7:50 8:10 dojście na przystanek w Nowogrodzie, 8:21 8:40 przejazd PKSem do Łomży (rel. Olszyn Białystok), rozdanie kanapek 8:40 9:00 dojście do schroniska dla zwierząt 9:00 12:00 służba w schronisku 12:00 12:20 drugie śniadanie, w jego czasie podsumowanie karteczek o służbie i samej służby. 12:20 12:30 jak realizować ideę służby w drużynie? 12:30 13:30 zajęcia o znakach służb (Sylwia) 13:30 13:50 dojście do punktu z wyczynami (2km) (Radek?) 13:50 14:10 zastęp 1. tyrolka, zastęp 2. gwoździe, zastęp 3. coś dla innych 14:10 14:30 zastęp 1. coś dla innych, zastęp 2. tyrolka, zastęp 3. gwoździe 14:30 14:50 zastęp 1. gwoździe, zastęp 2. coś dla innych, zastęp 3. tyrolka 2
14:50 15:00 szybka rozmowa co to wyczyn, zadanie na drogę burza mózgów w zastępach 15:00 15:15 dojście do punktu z przyrodą (1,5km) 15:15 15:25 podsumowanie karteczek, gdzie w pracy drużyny może być/powinien być wyczyn? 15:25 15:35 gadka o przyrodzie (nad śladami zwierząt) (Monika?) 15:35 16:00 dojście do krzyża na końcu Kupisk Nowych (2km) 16:00 16:20 opowieść o krzyżach na końcach wiosek, rozmowa o kulturze, poznawaniu kultur i o tym czy to rozwija ludzi (Iwona) 16:20 16:30 dojście do skrętu w las (1km) 16:30 16:40 przerympalenie się przez las 16:40 16:50 rozmowa o spostrzeżeniach na temat zachowań ludzi, jak wędrówka wpływa na stosunek do drugiej osoby? (Wojtek) 16:50 17:25 dojście do podejścia (3km) 17:25 17:35 o harcie ducha i rozwoju fizycznym (Walecha) 17:35 18:00 dojście do fortu (2km) 18:00 18:20 zwiedzanie fortu z zapałkami, w środku hasło wędrówka, odpalamy pochodnie, zaczynamy rozmawiać o tym z czym wiąże się wędrówka, czytamy Kodeks Wędrowniczy. Jaki związek ma symboliczna wędrówka z tą realną? 18:20 18:35 dojście nad Narew (1km) z pochodniami 18:35 18:45 o pięknie i zachwycie (Radek?) 18:45 19:00 dojście na miejsce do rozbicia się (1km) 19:00 19:30 konkurs rozpalania ognisk 19:30 21:00 robienie i jedzenie obiadu (jeśli jest czas zarzucenie tematu służba a rozwój w formie quasikuźnicy z wrzucaniem szyszek do ogniska), rozbicie namiotów 21:00 23:00 podsumowanie przy ognisku, śpiewanie 23:00 7:00 sen 7:00 pobudka 7:00 8:00 zebranie obozu, zdjęcie grupowe, ciepła herbata 8:00 8:20 marsz do chaty (1,5km) 8:30 dojście do chaty 8:30 9:15 śniadanie 3
3 Załączniki 3.1 Przypowieść Rybacy wyłowili z głębiny butelkę. Był w niej papier, a na nim takie były słowa: Ludzie, ratujcie! Jestem tu, ocean mnie wyrzucił na bezludna wyspę. Stoję na brzegu i czekam pomocy. Spieszcie się, jestem tu! brakuje daty. Pewnie już za późno. Butelka mogła długo pływać w morzu powiedział rybak pierwszy. i miejsce nie zostało oznaczone. Nawet ocean nie wiadomo który powiedział rybak drugi. ani za późno, ani za daleko. Wszędzie jest wyspa Tu powiedział rybak trzeci. Zrobiło się nieswojo, zapadło milczenie. Prawdy ogólne mają to do siebie. 4
Konspekty 3.2 Mapka 5
3.3 Krzyże Krzyże stawiano na początku i na końcu wsi oraz na rozstajach dróg, by chroniły od złego. Sytuowano je w miejscach, które napawały lękiem: w miejscach nagłej śmierci, samobójstw i morderstw. Wznoszono je również w podzięce za nieoczekiwaną łaskę, za uchronienie od klęsk i wybawienie z niebezpieczeństw. Stawiano je z pobożności jako ofiarę dziękczynną oraz w duchu pokuty za ciężkie przewinienia i grzechy. Krzyże stawały się ośrodkiem, wokół którego ogniskowało się wiele różnych zwyczajów. Przy krzyżach wioskowych żegnano zmarłych członków społeczności wiejskiej. W tym samym miejscu odbywały się pożegnania grup pielgrzymów, poborowych idących do wojska. Przed krzyżami składano przysięgi w bardzo różnych okolicznościach. Wiosenne, procesjonalne obchodzenie pól z obrzędem ich święcenia otrzymało w Polsce nazwę Dni Krzyżowych, od licznych krzyży, które były stacjami tych procesji. 3.4 Kodeks wędrowniczy Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę. Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie. Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc. Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno. Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek. Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim. 6