SCENARIUSZ APELU Z OKAZJI ŚWIATOWEGO DNIA ZIEMI oraz DNIA PATRONA SP

Transkrypt

1 SCENARIUSZ APELU Z OKAZJI ŚWIATOWEGO DNIA ZIEMI oraz DNIA PATRONA SP Rec.I Człowieku! Czy znasz język kwiatów, czy słyszałeś westchnienia, skargi i szept wiatru? Cichą pieśo kamienia? Czy widziałeś gniew nieba, zmarszczkę błyskawicy lub ostatni skłon drzewa w taocu nawałnicy? Czy znasz ciepło słooca, chłód porannej rosy pieszczącej najczulej traw zielone włosy? Czy potrafisz łkad z deszczem i z ulewą szlochad? Czy pamiętasz jeszcze, co to znaczy- Kochad...? (1 nagroda przyznana dla Anny Fober Gimnazjum nr 1, Cieszyn w konkursie prac literackich IX "Tygodnia Ziemi") Piosenka Tu wszędzie jest moja Ojczyzna Gdzie w niebie lśni gwiazda, gdzie ptaki żyją w gniazdach, gdzie słońce zachodzi i wschodzi, gdzie kwiaty na łące, gdzie sady kwitnące, samotna ławeczka w ogrodzie. Tu wszędzie jest moja Ojczyzna, tu każdy kwiat do niej się przyzna, źdźbło trawy najmniejsze podszepnie mi wiersze, bis Tu wszędzie jest moja Ojczyzna. Narrator I: Witamy Was serdecznie apelu zorganizowanym z okazji Dnia Patrona naszej szkoły oraz Światowego Dnia Ziemi. Narrator II: Światowy Dzień Ziemi po raz pierwszy obchodzono 22 kwietnia 1970 w Stanach Zjednoczonych. W ten sposób ludzie chcieli wyrazić swój protest przeciwko dalszemu niszczeniu środowiska. W Polsce Dzień Ziemi obchodzi się od roku Recytator I Gdzie jest mój las sprzed 1

2 dziesięciu laty, sprzed dziesięciu wieków?... Gdzie jest mój las w rumianym pejzażu: na grzybie grzyb, przy dębie dąb... Gdzie jest mój las, który mi ścielił łóżko brzozową bielą?... Nie wiem, nie wiem dlaczego - żyć mi ciężko bez niego. Planeta Ziemia miejsce życia roślin, zwierząt i człowieka to świat ogromny, do końca niezbadany i tajemniczy. Od wieków człowiek podpatrując przyrodę starał się żyć w zgodzie z jej prawami. Jednak rozwój cywilizacji, a zwłaszcza dążenie do wygodniejszego życia, powoduje ciągle narastające zagrożenie dla istot żywych na Ziemi. Także my, dzieci, często nie jesteśmy bez winy. Inscenizacja wiersza "Wandal". W inscenizacji biorą udział 2 uczniowie: Wandal i Narrator. Wandal ma na sobie luźną koszulę, czapeczkę z daszkiem, w ręku trzyma kij. N: Kto ty jesteś? Wandal: Wandal mały. N: Jaki znak twój? Wandal: Kij złamany. N: Gdzie wyjeżdżasz? Wandal: Nad jezioro. N: Co tam robisz? Wandal: Niszczę sporo. N: I co jeszcze? Wandal: Niszczę zieleń. N: Co potrafisz? Wandal: Bardzo wiele. N: A na przykład? 2

3 Wandal: Krzyczę, śmiecę. N: Co myć lubisz? N: Auto w rzece. N: A kolega? Wandal: Także drze się.. Z: A co zrywasz? Wandal: Kwiatki, listki. N: Komu szkodzisz? Wandal: Sobie, wszystkim. N: Twoje hobby? Wandal: Komputerek. N: A co wbijasz? Wandal: Nożyk w korę. /niszczy korę drzewa, kopie grzyby/ N: Kto twym wrogiem? Wandal: Grzyb pod drzewem. N: Gdzie masz rozum? /rozgląda się dokoła/ Wandal: TEGO NIE WIEM. /W takt melodii Guten nacht w kręgu utworzonym przez uczniów pojawia się Smutna Ziemia. Wchodzi ociężałym krokiem, przygnębiona, otulona szarą szatą, do której poprzyklejane są opakowania, np. po jogurtach, stare gazety, tektura itp. gdzieniegdzie można rozrzucić wokół na scenie butelki szklane, puszki aluminiowe, plastikowe opakowania./ Przyszła Ziemia do doktora. Płacze, stęka, jęczy, wzdycha Ziemia: Od lat wielu jestem chora. I choroby te wylicza 3

4 Ziemia: Człowiek wyciął piękne drzewa Ze zmartwienia wyłysiałam Od nawozów mam wysypkę, Choć ich nie produkowałam.. Pyły wciąż mnie gryzą w oczy. W końcu fabryk coraz więcej W gardle drapie dym, spaliny. Kto położy kres mej męce? Jakby tego było mało, To zatrułam się śmieciami Nie wiem, co się z ludźmi stało Głowy też powyrzucali? Doktor planetę ostukał I podrapał się po brodzie Doktor: Sam nic tutaj nie poradzę. Muszą radzić wszyscy ludzie! Może gdzieś na wysypisku Znajdą wyrzucone serca Spojrzą wokół zmienią wszystko I nie będziesz chora więcej! Piosenka Stokrotka Gdzie strumień płynie z wolna, Rozsiewa zioła maj, Stokrotka rosła polna, A nad nią szumiał gaj. Stokrotka rosła polna, A nad nią szumiał gaj, uschnięty gaj. W tym gaju tak ponuro, Że aż przeraża mnie, Ptaszęta już wytruto, A ludzi jeszcze nie. Ptaszęta już wytruto, A ludzi jeszcze nie, o nie, o nie. Ludzie dokonali na naszej planecie wielu zniszczeń! Zapomnieli, że przyroda jest nam bardzo potrzebna. Ratujmy ją! 1-Chrońmy lasy i zwierzęta! 2-Oszczędzajmy wodę i prąd! 3-Segregujmy odpady! 4-Dbajmy o czystość powietrza i wody! 4

5 5-Kochajmy i podziwiajmy piękno przyrody! / Wchodzi pani Ziemia- w tle melodia Sabatonu/ Smutna Ziemia: Ludzie tak źle mnie traktują. Czyż nie widzą, że sama nie poradzę sobie z tymi odpadami. Uwolnijcie mnie od śmieci, które tak mnie męczą. Jeżeli mi nie pomożecie, to chyba się uduszę pod ciężarem odpadów.. /Dzieci odpinają śmieci od szaty, zbierają również te porozrzucane wokół Ziemi. Po segregacji wrzucają do wcześniej przygotowanych pudełek. W czasie sprzątania słychać radośniejszą melodię niż ta podczas skarg Ziemi. Po zebraniu wszystkich śmieci Ziemia zrzuca szarą szatę a pod nią ma zieloną z namalowanym słońcem, roślinkami, zwierzątkami na twarzy pojawia się uśmiech. Kulminacyjnym momentem jest taniec radości wszystkich wokół w takt muzyki./ Piosenka Oda do radości Patrz, patrz wielkie słońce światem biegnie, sypiąc złote skry, jak zwycięzca i bohater biegnij,bracie, także ty. Radość tryska z piersi ziemi, radość pije cały świat, dziś wchodzimy wstępujemy na radości złoty ślad. Dbałość o Ziemię i ochrona jej przyrody były szczególnie bliskie patronowi naszej szkoły- profesorowi Adamowi Wodziczce. Narrator II: A teraz przeniesiemy się do studia telewizji Polonia. Obejrzymy jeden z odcinków teleturnieju Wielka gra. / Studio telewizyjne, na środek wychodzi dziennikarka prowadząca/ Dz. Witam serdecznie w kolejnym odcinku teleturnieju Wielka gra. Dziś nasi zawodnicy odpowiadać będą na pytania dotyczące życia i działalności profesora Adama Wodziczki. Ale najpierw proszę zawodników, aby się przedstawili. Z. 1 Nazywam się jestem.. Z2. Z3 Z4. 5

6 /Tu pytania i odpowiedzi według pomysłu i potrzeb / Konkurs się zakończył, a my mieliśmy okazję przypomnieć sobie najważniejsze zdarzenia z życia patrona naszej szkoły, profesora Adama Wodziczki. Recytatorzy: I: Nie warto mieszkać na Marsie, nie warto mieszkać na Wenus. Na Ziemi jest życie ciekawsze, Powtarzam to każdemu. II: Bo ziemia to wyspa zielona wśród innych dalekich planet. To dom jest dla ludzi i zwierząt, więc musi być bardzo zadbany. III: Chcę poznać życie delfinów i wiedzieć, co piszczy w trawie. Zachwycać się lotem motyla i z kotem móc się pobawić. R: Posadźmy kwiatów tysiące posadźmy krzewy i drzewa. Niech z nieba uśmiecha się słońce, Pozwólmy ptakom śpiewać. Piosenka/ melodia Jak dobrze nam/ Jak dobrze nam mieszkać tu w Polsce, Piękną przyrodą cieszyć się. Będziemy zawsze strzec jej dzielnie, Niech wszystko wkoło cieszą się. Hejże hej, hejże ha, Piękny las Polska ma I kto wie, i kto wie, Czy gdzieś jeszcze piękniej jest! /okrzyk/ Lubicie przyrodę, słońce i las? Pozwólcie, aby one mogły lubić Was! PIOSENKA: Nie warto mieszkać na.. Narrator II: Dziękujemy za uwagę. /Włączamy muzyką z nagranymi odgłosami przyrody./ Opracowała B. Turlej W scenariuszu wykorzystano materiały znalezione w Internecie. 6