Znaczenie bólu w przebiegu SBS-u tkanki ektodermalnej na przykładzie okostnej.

Transkrypt

1 Znaczenie bólu w przebiegu SBS-u tkanki ektodermalnej na przykładzie okostnej. Próbując zrozumieć biologiczny cel SBS-ów tkanki ektodermalnej warto zastanowić się nie tylko nad znaczeniem zmian, jakie zachodzą na tkance danego narządu, ale również nad tym, jaki płynie sens z odmiennego sposobu reagowania organizmu na daną wrażliwość, przypisaną temu listkowi zarodkowemu. Potrzeba uwzględnienia tego faktu wynika z tego, że pomimo, iż tkanka ektodermalna w aktywności konfliktu reaguje w ten sam sposób, czyli owrzodzeniem, to wrażliwość jej podczas procesu wrzodzenia przebiega jednak w odmienny sposób. Z ustaleń Dr Hamera wiemy, że dla całej ektodermy biologiczny cel SBS-u zachodzi w fazie aktywnej konfliktu.

2 Poza wyjątkami jakie stanowią ektodermalne narządy reagujące podczas aktywnego konfliktu zaburzeniami czynnościowymi (bez zmiany w postaci owrzodzenia i uzupełniania komórek w fazie zdrowienia), na pozostałej części narządów przyporządkowanych temu listkowi zarodkowemu, w aktywności konfliktu, zachodzi owrzodzenie wraz z przebiegiem konkretnej wrażliwości: albo wg schematu błony śluzowej pragęby, albo wg schematu skóry zewnętrznej. Wrażliwość tkanki ektodermalnej przebiegająca wg schematu błony śluzowej pragęby, w trakcie aktywnego konfliktu oraz podczas epileptoicznego kryzysu, reaguje zwiększoną wrażliwością (hiperestezja), natomiast po konfliktolizie, w fazie zdrowienia, miejsce dotknięte konfliktem jest znieczulone. W przypadku wrażliwości przebiegającej zgodnie ze schematem skóry zewnętrznej, zależność ta jest odwrócona. Podczas aktywnego konfliktu (oraz podczas kryzysu epileptoicznego) mamy tutaj do czynienia z utratą wrażliwości w miejscu dotkniętym konfliktem, natomiast po konfliktolizie, kiedy organizm przechodzi w fazę zdrowienia, błona śluzowa reaguje zwiększeniem wrażliwości (hiperestezja).

3 Można to przeanalizować na przykładzie SBS-u naskórka Ze względu na te dwie wrażliwości, które Dr Hamer wyróżnił, w tkance ektodermalnej mogą więc zachodzić tylko dwie możliwości jakie organizm może odczuć, a zatem, ustosunkować się również do przeżywanej sytuacji konfliktowej. Jest to albo doświadczenie bólu, często bardzo silnego, albo utrata wrażliwości (znieczulica). Z uwagi na tę różną jakość w sposobie odczucia konfliktu można zastanowić się, czy ta specyficzna właściwość odmiennego reagowania tkanki ektodermalnej, podczas tego samego procesu owrzodzenia i w trakcie aktywnego konfliktu, będzie miała znaczenie dla przebiegu całego SBS-u? Jeśli tak, to w takim razie, w jaki sposób fakt ten będzie wpływać na zachowanie zwierzęcia lub człowieka oraz, czy zachowanie to będzie miało znaczenie dla osobnika podczas przeżywania przez niego konfliktu?

4 Innymi słowy, w jaki sposób przeżywanie bólu lub jego brak wpłynie na ustosunkowanie się do sytuacji konfliktowej? Inaczej przecież zachowamy się, kiedy doświadczając DHS-u przyporządkowanego narządom ektodermalnym będziemy podczas konfliktu odczuwali ostry ból, a inaczej, kiedy wraz z konfliktem dotknięta tkanka będzie znieczulona. Ból oraz utrata wrażliwości są to dwie całkiem odmienne jakości, które z pewnością będą odmiennie rzutowały na behawioralne zachowanie osobnika.

5 Okostna ( skóra pokrywająca kość) należy do tkanki ektodermalnej i przyporządkowana jest grupie narządów na których zachodzi zmiana funkcji bez udziału owrzodzenia. Przy czym, okostna w tej grupie zdaje się być wyjątkiem, ponieważ jako jedynej podczas SBS-u Dr Hamer przypisuje wrażliwość. Dla pozostałych narządów w tej grupie, przebieg według konkretnej wrażliwości nie zachodzi, co wydaje się uzasadnione, ponieważ nie dochodzi tu do naruszenia tkanki, a jedynie do zmiany funkcji całego narządu. Zastanawiając się nad znaczeniem bólu doznawanego przy uderzeniu w miejsce, gdzie okostna szczególnie jest wystawiona na urazy (np. kość piszczelowa), można zadać pytanie: w jakim celu takie uderzenie odczuwane jest przez nas jako bolesne? Innymi słowy, jaki sens miałby być zawarty w tym bólu, w nawiązaniu do treści konfliktu, jaki przypisany jest okostnej?

6 Okostna reaguje na: - konflikt brutalnego odseparowania/rozdzielenia/oddzielenia, jako rezultat bólu zadawanego komuś innemu (asocjacyjnie) oraz - konflikt brutalnego odseparowania/rozdzielenia/oddzielenia, jako rezultat bólu doświadczanego na własnej okostnej. Biologicznym celem tego konfliktu jest: aby poczuć brutalną separację ze względu na występujący kłujący ból w obszarze okostnej, gdzie ktoś zadał nam ból lub gdzie my zadajemy ból komuś (asocjacyjnie). Z uwagi na powyższą treść konfliktu, a także w nawiązaniu do biologicznego celu, który zachodzi w fazie aktywnej konfliktu, w przypadku, kiedy doznajemy uderzenia w kość piszczelową, sensowne wydaje się, aby organizm odczuł go jako silnie bolesny. Przez taki charakter tego konfliktu, doświadczenie bolesnego uderzenia w konsekwencji powinno przyczynić się do postawy pełnej rezerwy w podobnych okolicznościach, kiedy ponownie moglibyśmy doświadczyć bolesnego bólu w obrębie tego miejsca.

7 Potrzeba odczuwania bólu za pośrednictwem okostnej, w przypadku uderzenia, tym bardziej staje się sensowna, jeśli spojrzymy na tego typu sytuacje z perspektywy funkcji okostnej jaką pełni ona w życiu zwierzęcia czy człowieka. Zadaniem okostnej jest odżywianie tkanki kostnej i chronienie jej przed mechanicznymi urazami. Aby lepiej zrozumieć powiązanie bólu okostnej z konfliktem brutalnego odseparowania można wyobrazić sobie sytuację, w której zamiast jednorazowego uderzenia, poddawani jesteśmy zwiększającemu się stopniowo uciskowi na okostną piszczela. Ucisk ten w końcu dojdzie do takiego stopnia, w którym powstanie realne zagrożenie uszkodzenia okostnej, co zasygnalizowane zostanie przez nasilający się ból w tym obszarze. Intencja, która w momencie doświadczania zwiększającego się bólu najprawdopodobniej pojawi się w naszej świadomości, będzie wyrażała się w potrzebie natychmiastowego oddzielenia się od źródła nacisku powodującego ten ból.

8 W innym wypadku, powstrzymując się od reakcji pomimo bólu, lub w sytuacji, kiedy mielibyśmy znieczuloną okostną w miejscu nacisku, z pewnością doszłoby do uszkodzenia nie tylko okostnej, ale również tkanki kostnej. Z tego też względu ból doświadczany za pośrednictwem okostnej wydaje się uzasadniony w sytuacjach, które zagrażają integralności szkieletu. W środowisku zwierzęcym wszelkiego rodzaju złamania stanowią poważne zagrożenia dla osobnika, wynikające z większej bądź mniejszej niesprawności, co skutkować będzie podatnością na atak drapieżników, czy choćby niesprawnością w przemieszczaniu się w celu poszukiwania i zdobywania pokarmu. U człowieka natomiast, zagrożenie życia w przypadku uszkodzeń szkieletu, choć również znaczące, nie stanowią już bezpośredniego zagrożenia dla życia.

9 Pomimo zmian egzystencjalnych jakie zaszły w życiu człowieka oraz w nawiązaniu do mechanizmu Sensownych Biologicznych Praw Natury, które według Dr Hamera ewolucyjnie nie uległy zmianie na przestrzeni dziejów, człowiek nadal w ten sam sposób, jaki doświadczało i doświadcza je zwierzę musi podlegać tym prawom. Zastanawiając się nad sensem treści konfliktu oraz celem biologicznym, jaki niesie za sobą SBS okostnej, warto również zwrócić uwagę na pewną zależność, która występuje w grupie narządów przypisanych tkance ektodermalnej. Uwzględniając sens pozostałych ektodermalnych SBS-ów, przyporządkowanych obu schematom wrażliwości, oraz ze względu na znaczenie bólu lub jego braku w ich przebiegu, będzie można zauważyć pewną prawidłowość. Chodzi o to, że ból w pewnych sytuacjach zmusza organizm do zaprzestania działania, czy wycofania się, gdzie brak bólu, pomimo zachodzenia zmian w strukturze tkanki organu, z kolei nie wpłynie znacząco na zachowanie behawioralne, a więc organizm nadal będzie mógł kontynuować swoje zachowanie pomimo doświadczanego konfliktu.

10 Dla przykładu, jeśli weźmiemy SBS błony śluzowej szyjki macicy, której wrażliwość przebiega zgodnie ze schematem skóry zewnętrznej, a więc kiedy w fazie aktywnej konfliktu występuje utrata wrażliwości, doświadczany biologiczny seksualny konflikt frustracyjny u praworęcznej kobiety: nie jest się pożądaną lub nie być już więcej pożądaną, który wskutek owrzodzenia prowadzi do powiększenia światła szyjki macicy, aby mechanicznie polepszyć szansę poczęcia, zrozumiemy, że jeśli kobieta podczas tego konfliktu doświadczałaby dodatkowo dyskomfortu spowodowanego bólem, to w takiej sytuacji stan ten uniemożliwiałby kobiecie odbycie stosunku seksualnego, a zatem cel biologiczny tego SBS-u nie zostałby zrealizowany.

11 Z drugiej strony cel SBS-ów np.: małej krzywizny żołądka + odźwiernika, opuszki dwunastnicy, wspólnego przewodu żółciowego + pęcherzyka żółciowego + kanałów wewnątrzwątrobowych i przewodów trzustki, które wszystkie reagują na konflikt: złości o rewir (i jednocześnie bólami w aktywności konfliktu), w skutek którego przez owrzodzenie również dochodzi do: powiększenia światła przewodów wszystkich wymienionych organów i ich części, w celu zwiększenia ich przepustowości. Zrozumiemy, że przez brak czucia w tych tkankach osobnik mógłby nie zaprzestać swojego działania w sytuacji konfliktowej, utrzymując tym samym konflikt w aktywności, co w konsekwencji doprowadzi do większych i rozleglejszych zmian w miejscu dotkniętym konfliktem.

12 Na tej podstawie możemy wywnioskować, że narządy wyściełane tkanką ektodermalną, (która reaguje wg schematu błony śluzowej pragęby, a więc bólami w fazie aktywnej konfliktu,) są to wszystkie narządy, które z egzystencjalnych powodów muszą w większym stopniu być chronione poprzez zachowanie swojej integralności, aby organizm mógł sprawnie funkcjonować. Stąd też doświadczany ból w fazie aktywnej konfliktu może mieć na celu zmobilizowanie osobnika do natychmiastowego poradzenia sobie z sytuacją zagrażającą tej integralności. Uczmy się od Natury nie utrzymujmy naszych konfliktów w zbyt długiej aktywności! przyp. redakcji

13 W obliczu bólu naturalna reakcja organizmu wydaje się znacznie bardziej zorientowana na wybór pomiędzy opozycją jednoznacznych rozstrzygnięć np. natychmiastowe wycofanie się z zagrożenia (ucieczka) lub podjęcie konfrontacji (atak). Z perspektywy biologicznej, wybór pomiędzy oboma tymi behawioralnymi zachowaniami daje większą szansę na powodzenie aniżeli obojętność, która mogłaby wynikać z nieodczuwania bólu w sytuacji konfliktowej. W takim rozumieniu ból lub brak jego odczuwania staje się konkretną biologiczną informacją, która w przypadku tkanki ektodermalnej zdaje się mieć znaczącą wartość, przy doświadczaniu konfliktu oraz przebiegu SBS-u.