(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (51) T3 Int.Cl. A61K 39/395 ( ) A61P 19/08 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2013/52 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Przeciwciała przeciw sklerostynie (30) Pierwszeństwo: US P (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2010/24 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2014/05 (73) Uprawniony z patentu: Amgen, Inc, Thousand Oaks, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 IAN DESMOND PADHI, Newbury Park, US GRAHAM RICHARD JANG, Santa Monica, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Anna Grzelak WTS RZECZNICY PATENTOWI WITEK, ŚNIEŻKO I PARTNERZY ul. R. Weigla Wrocław Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 PZ/2363/AGR 1 EP B1 Opis DZIEDZINA WYNALAZKU [0001] Wynalazek odnosi się zasadniczo do zastosowania przeciwciał przeciw sklerostynie w celu modulowania gęstości kości. STAN TECHNIKI [0002] Utrata zawartości składników mineralnych kości może być spowodowana przez wiele różnych czynników i może spowodować znaczne problemy zdrowotne. Na przykład, osteoporoza jest wyniszczającą chorobą ludzi i charakteryzuje się znaczącymi spadkami masy kości szkieletowych i gęstości mineralnej, uszkodzeniami struktury kości, wraz z degradacją mikroarchitektury kości i odpowiednio zwiększeniem kruchości kości (tj. spadkiem wytrzymałości kości) oraz podatnością na złamania u dotkniętych nią osób. Osteoporoza u ludzi jest zasadniczo poprzedzona kliniczną osteopenią, stanem wykrywanym u około 25 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych. U kolejnych 7-8 milionów pacjentów w Stanach Zjednoczonych zdiagnozowano kliniczną osteoporozę. Częstość osteoporozy w populacji ludzkiej rośnie z wiekiem. Wśród rasy kaukaskiej osteoporoza przeważa u kobiet, które, w Stanach Zjednoczonych, obejmują 80% puli pacjentów z osteoporozą. Przy zwiększonej kruchości i podatności na złamania kości szkieletowych wśród starszych, sytuację pogarsza większe ryzyko przypadkowych upadków w tej populacji. Złamane biodra, nadgarstki i kręgi należą do najczęstszych urazów związanych z osteoporozą. W szczególności złamania bioder są ogromnie niewygodne i kosztowne dla pacjenta, a u kobiet korelują z wysokimi wskaźnikami śmiertelności i zachorowalności. [0003] Uwzględnia się następujące dokumenty: Lowik et al (2006) J Musculoskelet Neurobnal Interact, volume 6: 357, który dotyczy sygnalizacji wnt zaangażowanej w hamującą aktywność sklerostyny na tworzenie kości stymulowane BMP; WO 2006/119107, który dotyczy przeciwciał przeciw sklerostynie; dokument ten odpowiada US 2007/ , który jest cytowany poniżej. informacja prasowa Amgen z 19 września 2006, która dotyczy przedstawienia danych dla Denosumabu i przeciwciała przeciw sklerostynie na dorocznym spotkaniu American Society for Bone and Mineral Research (Amerykańskiego Towarzystwa do Badań Kości i Mineralizacji); danych wskazujących na potencjał ukierunkowania na kluczowe białka, ligand dla RANK i sklerostynę w stanach z utratą kości; oraz Li et al (2007) J Bone Mineral Research, 22, Supplement 1: S65, który dotyczy traktowania przeciwciałem przeciw sklerostynie, które bezpośrednio stymuluje tworzenie kości w sposób zależny od dawki u szczurów po owariektomii i z ustaloną osteopenią. KRÓTKI OPIS WYNALAZKU [0004] Niniejszy wynalazek dostarcza przeciwciała przeciw sklerostynie do zastosowania w sposobie hamowania resorpcji kości u człowieka, przy czym sposób obejmuje podawanie człowiekowi przeciwciała przeciw sklerostynie w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg, gdzie przeciwciałem przeciw sklerostynie jest

3 PZ/2363/AGR 2 EP B1 przeciwciało lub jego fragment, który: (a) wykazuje powinowactwo wiązania dla sklerostyny o SEQ ID No: 1 wynoszące mniej niż lub równe 1x10-9 M; oraz (b) obejmuje CDR-H1 z SEQ ID No: 245, CDR-H2 z SEQ ID No: 246, CDR-H3 z SEQ ID No: 247, CDR-L1 z SEQ ID No: 78, CDR-L2 z SEQ ID No: 79 i CDR-L3 z SEQ ID No: 80. Sposób może obejmować podawanie człowiekowi ilości przeciwciała, która jest skuteczna w obniżaniu poziomu markera resorpcji kości i opcjonalnie w zwiększaniu poziomu markera tworzenia kości. W niektórych przykładach wykonania, resorpcja kości jest zahamowana, a tworzenie kości zwiększone przez przynajmniej około 7 dni, 2 tygodnie, 3 tygodnie, 4 tygodnie, 1 miesiąc, 5 tygodni, 6 tygodni, 7 tygodni, 8 tygodni, 2 miesiące, 3 miesiące lub dłużej. W powiązanych przykładach wykonania, wynalazek można wykorzystać do zwiększania gęstości mineralnej kości lub leczenia zaburzenia związanego z kośćmi. Wynalazek może łagodzić skutki zaburzenia powiązanego z osteoklastami. Przeciwciało może być do zastosowania w sposobie, który obejmuje podawanie człowiekowi przeciwciała, gdzie przeciwciało obniża poziom markera resorpcji kości w porównaniu do poziomów markera kostnego przy braku leczenia. Przeciwciało może też zwiększać poziom markera tworzenia kości o przynajmniej około 10% w porównaniu do poziomów markera kostnego przy braku leczenia. Przeciwciało można podawać w pojedynczej dawce lub wielu dawkach. Na przykład, inhibitor sklerostyny można podawać w krótkoterminowym schemacie leczenia, w celu np. zwiększenia tworzenia kości i/lub można podawać długoterminowo w celu zapobiegania utracie gęstości mineralnej kości w schemacie leczenia podtrzymującego. [0005] W dowolnym z ujawnionych tu aspektów, poziom jednego lub więcej markerów resorpcji kości jest obniżony o przynajmniej około 5%, 10%, 15%, 20%, 30%, 40%, 50% lub więcej przez przynajmniej 2 tygodnie, 3 tygodnie, 30 dni, 1 miesiąc, 6 tygodni, 2 miesiące lub dłużej, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub z poziomami normalnymi dla tej populacji pacjentów. W nieograniczającym przykładzie, poziom markera resorpcji kości w 3 tygodnie po leczeniu jest zmniejszony o np. przynajmniej około 20% w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub poziomów normalnych dla tej populacji pacjentów. W dowolnym z poprzednich przypadków, poziom markera tworzenia kości jest zwiększony o przynajmniej około 10%, około 20%, około 30%, około 40%, około 50%, około 60%, około 70%, około 80%, około 90%, około 100% lub więcej przez przynajmniej około 2 tygodnie, 3 tygodnie, 30 dni, 1 miesiąc, 6 tygodni, 2 miesiące lub dłużej, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub poziomów normalnych dla tej populacji pacjentów. W nieograniczającym przykładzie, poziom markera tworzenia kości w 3 tygodnie po leczeniu jest zwiększony o np. przynajmniej około 20% w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub poziomów normalnych dla tej populacji pacjentów. W jednym przykładzie wykonania, markerem resorpcji kości jest poziom C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CTX) w surowicy. W innych przykładach wykonania, markerem tworzenia kości jest fosfataza alkaliczna swoista dla kości (BSAP), osteokalcyna (OstCa) i/lub N-końcowy propeptyd prokolagenu typu 1 (P1NP). [0006] Wynalazek dostarcza również przeciwciała do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi, przy czym sposób obejmuje podawanie człowiekowi jednej lub więcej miar przeciwciała skutecznych w zwiększaniu gęstości mineralnej kości w całym ciele (np. głowie, korpusie, rękach i nogach) lub w biodrze (np. dla całości biodra i/lub szyjki kości udowej), kręgosłupie (np. dla kręgosłupa lędźwiowego), nadgarstku, palcu, kości piszczelowej i/lub pięcie o około 1%, około 2%, około 3%, około 4%, około 5%, około 6%, około 8%, około 10%, około 12%, około 15%, około 18%, około 20%, około 25% lub 30% lub więcej. W niektórych przykładach wykonania, gęstość mineralna kości człowieka

4 PZ/2363/AGR 3 EP B1 przed leczeniem jest charakterystyczna dla osteoporozy lub osteopenii, a jedna lub więcej dawek przeciwciała podawanych jest w ilości i przez czas, które są skuteczne w poprawianiu gęstości mineralnej kości, tak że gęstość mineralna kości nie jest już charakterystyczna dla osteoporozy i/lub osteopenii. Na przykład, jedną lub więcej dawek można podawać, w początkowym okresie, w celu zwiększenia gęstości mineralnej kości do mieszczącej się w 2,5 lub jednym odchyleniu standardowym od gęstości normalnej dla młodego dorosłego (tj. wskaźnik T (T-score) -2,5 lub wskaźnik T -1, jak zdefiniowano poniżej). W przykładach wykonania, początkowy okres wynosi około 3 miesięcy lub mniej, 6 miesięcy lub mniej, 9 miesięcy lub mniej, 1 rok lub mniej, 18 miesięcy lub mniej lub jest dłuższy. Sposób może dalej obejmować kolejne podawanie jednej lub więcej miar inhibitora sklerostyny skutecznych w podtrzymaniu gęstości mineralnej kości, opcjonalnie przez okres podtrzymania wynoszący przynajmniej około 6 miesięcy, 1 rok, 2 lata lub więcej (np. przez całe życie osobnika). [0007] Wynalazek ponadto dostarcza przeciwciała do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi u człowieka przez podawanie jednej lub więcej dawek między 1 mg/kg do 5 mg/kg, na przykład około 1 mg/kg lub około 2 mg/kg lub około 3 mg/kg. W niektórych przykładach wykonania, dawki można podawać w przedziale około raz na 2 tygodnie lub dłużej, raz na miesiąc lub dłużej lub raz na 2 miesiące lub dłużej lub raz na 3 miesiące lub dłużej lub raz na 4 miesiące lub dłużej lub raz na 5 miesięcy lub dłużej lub raz na 6 miesięcy lub dłużej lub raz na 9 miesięcy lub dłużej lub raz na rok lub dłużej. Przeciwciało można stosować w wytwarzaniu leku do podawania z zastosowaniem dowolnych z opisanych tu dawkowań i schematów czasowych. Opcjonalnie, przeciwciało przeciw sklerostynie jest oferowane w pojemniku, takim jak fiolka z pojedynczą dawką lub wieloma dawkami, zawierającym dawkę przeciwciała do podania (np. około 70 mg do około 450 mg inhibitora sklerostyny). W jednym z przykładów wykonania, fiolka może zawierać około 70 mg do 75 mg przeciwciała przeciw sklerostynie i byłaby odpowiednia do podawania pojedynczej dawki około 1 mg/kg. W innych przykładach wykonania, fiolka może zawierać około 140 mg lub 150 mg; lub około 210 mg lub 220 mg lub 250 mg; lub około 280 mg lub 290 mg lub 300 mg; lub około 350 mg lub 360 mg; lub około 420 mg lub 430 mg lub 440 mg lub 450 mg przeciwciała przeciw sklerostynie. [0008] Ponadto, wynalazek można stosować w leczeniu zaburzenia związanego z kośćmi u człowieka cierpiącego lub narażonego na hipokalcemię lub hiperkalcemię, u człowieka, u którego przeciwskazane jest leczenie hormonem przytarczyc lub jego analogiem lub u człowieka, u którego przeciwskazane jest leczenie bisfosfonianami. Wynalazek może obejmować podawanie człowiekowi ilości przeciwciała skutecznego w zwiększaniu poziomu markera tworzenia kości i/lub obniżaniu poziomu markera resorpcji kości, bez powodowania hipokalcemii lub hiperkalcemii (np. klinicznie istotnej hipokalcemii lub hiperkalcemii). [0009] Określany jest też sposób monitorowania terapii przeciw sklerostynie, tj. fizjologicznej odpowiedzi na inhibitor sklerostyny. Sposób obejmuje etapy podawania jednej lub więcej dawek inhibitora sklerostyny i oznaczania poziomu jednego lub więcej markerów resorpcji kości, przy czym zmniejszenie o przynajmniej około 5%, około 10%, około 15%, około 20%, około 30%, około 40%, około 50% lub więcej poziomu markera resorpcji kości, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub poziomów normalnych dla tej populacji pacjentów, wskazuje na skuteczne leczenie. Sposób opcjonalnie obejmuje ponadto etap oznaczania poziomu jednego lub więcej markerów tworzenia kości, przy czym wzrost o przynajmniej

5 PZ/2363/AGR 4 EP B1 około 10%, około 20%, około 30%, około 40%, około 50%, około 60%, około 70%, około 80%, około 90% lub około 100% poziomu markera tworzenia kości, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub poziomów normalnych dla tej populacji pacjentów, wskazuje na skuteczne leczenie. W pewnych przypadkach, wzrost poziomów markera tworzenia kości wynosi około 20%. Sposób może ponadto obejmować etap dostosowywania dawki inhibitora sklerostyny do innej ilości np. wyższej jeśli zmiana w resorpcji kości i/lub tworzeniu kości jest mniejsza niż pożądana lub niższej jeśli zmiana w resorpcji kości i/lub tworzeniu kości jest większa niż pożądana. [0010] W innym aspekcie, przeciwciało może obniżać poziom markera resorpcji kości o przynajmniej około 5%, około 10%, około 15%, około 20%, około 30%, około 40%, około 50% lub więcej i zwiększać poziom markera tworzenia kości o przynajmniej około 10%, około 20%, około 30%, około 40%, około 50%, około 60%, około 70%, około 80%, około 90%, około 100% lub więcej, przez przynajmniej około 1 tydzień, około 2 tygodnie, około 1 miesiąc, około 6 tygodni, około 2 miesiące, około 10 tygodni lub około 3 miesiące. Określany jest też sposób selekcji takich inhibitorów sklerostyny przez podawanie kandydackiego inhibitora sklerostyny zwierzęciu i selekcjonowanie kandydackiego inhibitora sklerostyny, który zmienia poziom markera resorpcji kości i/lub tworzenia w pożądanym zakresie. [0011] Określane są też środki wiążące sklerostynę ujawnione w publikacji patentowej US nr np. w dowolnym z ujawnionych tu sposobów lub do wytwarzania leków do podawania według dowolnego z ujawnionych tu sposobów. W tym względzie, wynalazek obejmuje przeciwciało do zastosowania w sposobie hamowania resorpcji kości w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg, przy czym ilość ta jest skuteczna w obniżaniu poziomu C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CTX) w surowicy o przynajmniej 20%, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub normalnych, w 3 tygodnie po rozpoczęciu leczenia. Wynalazek obejmuje też przeciwciało do zastosowania w sposobie zwiększania gęstości mineralnej kości w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg, przy czym ilość ta jest skuteczna w (a) obniżaniu poziomu CTX w surowicy o przynajmniej 20% w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub normalnych, w 3 tygodnie po rozpoczęciu leczenia oraz (b) zwiększaniu w surowicy poziomu markera tworzenia kości, wybranego z grupy składającej się z poziomu fosfatazy alkalicznej swoistej dla kości (BSAP) w surowicy, poziomu N-końcowego propeptydu prokolagenu typu 1 (P1NP) w surowicy i poziomu osteokalcyny (OstCa) w surowicy, o przynajmniej 20%, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub normalnych, w 3 tygodnie po rozpoczęciu leczenia. [0012] Wynalazek ponadto obejmuje przeciwciało do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg w pierwszym okresie czasu, przy czym ilość ta jest skuteczna w zwiększaniu gęstości mineralnej kości w biodrze, kręgosłupie, nadgarstku, palcu, kości piszczelowej i/lub pięcie o przynajmniej około 3%, a następnie w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg w drugim okresie czasu, skutecznej w podtrzymaniu gęstości mineralnej kości. Przeciwciało do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi u człowieka cierpiącego lub narażonego na hipokalcemię lub hiperkalcemię w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg także jest brane pod uwagę, jak również przeciwciało do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi u (a) człowieka, u którego przeciwskazane jest leczenie hormonem przytarczyc lub jego analogiem lub (b) u człowieka, u którego przeciwskazane jest leczenie bisfosfonianem, przy czym przeciwciało podawane jest w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg.

6 PZ/2363/AGR 5 EP B1 [0013] Wynalazek odnosi się też do pojemników zawierających przeciwciało przeciw sklerostynie lub jego fragment. W jednym przypadku, pojemnik zawiera przeciwciało przeciw sklerostynie lub jego fragment i instrukcje podawania przeciwciała lub jego fragmentu w ilości skutecznej w (a) obniżaniu poziomu C- końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CTX) w surowicy o przynajmniej 20%, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub normalnych, w 3 tygodnie po rozpoczęciu leczenia i (b) zwiększaniu poziomu fosfatazy alkalicznej swoistej dla kości (BSAP) w surowicy, poziomu N-końcowego propeptydu prokolagenu typu 1 (P1NP) w surowicy lub poziomu osteokalcyny (OstCa) w surowicy, o przynajmniej 20%, w porównaniu do poziomów przed leczeniem lub normalnych, w 3 tygodnie po rozpoczęciu leczenia. Alternatywnie lub dodatkowo, pojemnik zawiera przeciwciało przeciw sklerostynie w ilości od około 70 mg do około 450 mg. Określony jest także pojemnik zawierający przeciwciało przeciw sklerostynie lub jego fragment i instrukcje podawania przeciwciała lub jego fragmentu w celu leczenia zaburzenia związanego z kośćmi w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg co dwa lub cztery tygodnie. Określony jest także pojemnik zawierający przeciwciało przeciw sklerostynie lub jego fragment i instrukcje podawania przeciwciała lub jego fragmentu w celu leczenia zaburzenia związanego z kośćmi w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg przez okres około 3 miesięcy. KRÓTKI OPIS FIGUR RYSUNKU [0014] Figura 1 to wykres procentowej zmiany poziomów N-końcowego propeptydu prokolagenu typu 1 (P1NP) w porównaniu do poziomów P1NP wyjściowego i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. [0015] Figura 2 to wykres procentowej zmiany poziomów fosfatazy alkalicznej swoistej dla kości (BSAP) w porównaniu do poziomów BSAP wyjściowego i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. [0016] Figura 3 to wykres procentowej zmiany poziomów osteokalcyny w porównaniu do poziomów osteokalcyny wyjściowego i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. [0017] Figura 4 to wykres procentowej zmiany poziomów C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CTX) w surowicy w porównaniu do poziomów CTX w surowicy wyjściowego i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. [0018] Figura 5 to wykresy procentowej zmiany poziomów osteokalcyny, BSAP, P1NP i CTX w porównaniu do poziomów wyjściowych i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu pojedynczej dawki 5 mg/kg lub 10 mg/kg środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. [0019] Figura 6 to wykres procentowej zmiany poziomów wapnia w surowicy w porównaniu do poziomów wapnia w surowicy, wyjściowego i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie.

7 PZ/2363/AGR 6 EP B1 [0020] Figura 7 to wykresy procentowej zmiany gęstości mineralnej kości w porównaniu do wyjściowej i przy placebo, w stosunku do czasu (w dniach) po podaniu różnych pojedynczych dawek środka wiążącego sklerostynę u zdrowych kobiet po menopauzie. SZCZEGÓŁOWY OPIS WYNALAZKU [0021] Wynalazek opiera się, przynajmniej w części, na zaskakującym odkryciu, że blokowanie lub hamowanie aktywności biologicznej ludzkiej sklerostyny wyzwala liczne odpowiedzi fizjologiczne połączone ze zwiększoną gęstością mineralną kości (BMD, ang. Bone Mineral Density), w tym ze znaczącym zahamowaniem resorpcji kości. Większość obecnie dostępnych terapii jedynie hamuje resorpcję kości, bez zwiększania tworzenia kości. Niektóre z obecnie dostępnych terapii zaburzeń powiązanych z obniżoną BMD jedynie zwiększają tworzenie kości bez istotnego obniżania resorpcji kości. Na przykład, gdy tworzenie kości wywołane jest przez niektóre obecne leki, resorpcja kości może także ulec zwiększeniu (chociaż potencjalnie z mniejszą szybkością niż przed leczeniem). W odróżnieniu, środki, które zakłócają aktywność sklerostyny, zarówno wzmacniają tworzenie kości jak i obniżają resorpcję kości. Inaczej mówiąc, inhibitory sklerostyny rozprzęgają tworzenie kości i resorpcję kości dla skuteczniejszego budowania kości. Materiały i sposoby według wynalazku są lepsze od istniejących terapii, których skuteczność terapeutyczna jest ograniczona i którym towarzyszą potencjalnie poważne niekorzystne skutki uboczne. [0022] W tym względzie, wynalazek umożliwia hamowanie resorpcji kości, np. resorpcji kości za pośrednictwem osteoklastów, komórek kości, które rozpuszczają kostne macierze mineralne. Wynalazek ponadto umożliwia łagodzenie wpływu zaburzenia związanego z osteoklastami, tj. zaburzenia powodowanego przez nieprawidłowo zwiększoną aktywność osteoklastów, która, w niektórych przykładach wykonania, objawia się nieprawidłowo wysoką resorpcją kości. W szczególności, wynalazek dostarcza przeciwciała przeciw sklerostynie do zastosowania w sposobie hamowania resorpcji kości u człowieka, przy czym sposób obejmuje podawanie człowiekowi przeciwciała przeciw sklerostynie w ilości od 1 mg/kg do 5 mg/kg, gdy przeciwciałem przeciw sklerostynie jest przeciwciało lub jego fragment, który (a) wykazuje powinowactwo wiązania dla sklerostyny o SEQ ID No: 1 wynoszące mniej niż lub równe 1x10-9 M; oraz (b) obejmuje CDR-H1 z SEQ ID No: 245, CDR-H2 z SEQ ID No: 246, CDR-H3 z SEQ ID No: 247, CDR-L1 z SEQ ID No: 78, CDR-L2 z SEQ ID No: 79 i CDR-L3 z SEQ ID No: 80. [0023] Aktywność inhibitora sklerostyny, np. środka wiążącego sklerostynę (opisanego dalej poniżej) można mierzyć na różne sposoby. Wzrosty w zawartości składników mineralnych kości lub gęstości kości za pośrednictwem środka wiążącego sklerostynę, można mierzyć stosując absorpcjometrię pojedynczej i podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego, analizę ultrasonograficzną, tomografię komputerową, radiografię i obrazowanie rezonansem magnetycznym. Ilość masy kostnej można także obliczyć z mas ciała lub stosując inne sposoby (patrz Guinness-Hey, Metab. Bone Dis. Relat. Res., 5: (1984)). W dziedzinie, do badania wpływu kompozycji i sposobów farmaceutycznych na, na przykład, parametry utraty kości, resorpcji kości, tworzenia kości, wytrzymałości kości lub mineralizacji kości, stosowane są zwierzęta, a szczególnie modele zwierzęce, naśladujące warunki ludzkich chorób, takich jak osteoporoza i osteopenia. Przykłady takich modeli obejmują model szczura po owariektomii (Kalu, Bone and Mineral, 15: (1991); Frost i Jee, Bone and Mineral, 18: (1992); oraz Jee i Yao, J. Musculoskel. Neuron. Interact., 1: (2001)). Opisane tu sposoby mierzenie aktywności

8 PZ/2363/AGR 7 EP B1 środka wiążącego sklerostynę można też stosować w celu określenia skuteczności innych inhibitorów sklerostyny. [0024] U ludzi, gęstość mineralną kości można określać klinicznie stosując absorpcjometrię podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego (DXA, ang. Dual X-ray Absorptiometry), na przykład, biodra i kręgosłupa. Inne techniki obejmują ilościową tomografię komputerową (QCT, ang. Quantitative Computed Tomography), badanie ultrasonograficzne, absorpcjometrię pojedynczej energii promieniowania rentgenowskiego (SXA,, ang. Single-energy X-ray Absorptiometry) i absorpcjometrię radiograficzną. Zwykłe miejsca pomiarów w centralnym szkielecie obejmują kręgosłup i biodro; miejsca obwodowe obejmują przedramię, palec, nadgarstek i piętę. Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne (American Medical Association) zauważa, że poza badaniem ultrasonograficznym, techniki BMD zwykle obejmują zastosowanie promieni rentgenowskich i są oparte na zasadzie, że tłumienie promieniowania zależy od grubości i składu tkanek na drodze promieniowania. Wszystkie techniki obejmują porównanie wyników z normatywną bazą danych. [0025] Alternatywnie, fizjologiczną odpowiedź na jeden lub więcej środków wiążących sklerostynę można ocenić monitorując poziomy markerów kostnych. Markery kostne są produktami tworzonymi podczas procesu przebudowy kości i są wydzielane przez kość, osteoblasty i/lub osteoklasty. Fluktuacje w poziomach markerów resorpcji kości i/lub tworzenia kości wskazują na zmiany w przebudowie/budowie kości. Międzynarodowa Fundacja Osteoporozy (IOF, ang. International Osteoporosis Foundation) zaleca stosowanie markerów kostnych w celu monitorowania terapii gęstości kości (patrz np. Delmas et al., Osteoporos Int., Suppl. 6:S2-17 (2000), włączony tu jako odnośnik). Markery wskazujące na resorpcję kości (lub aktywność osteoklastów) obejmują, na przykład, C-końcowy telopeptyd (C-końcowy telopeptyd kolagenu typu I (CTX) lub C-końcowy usieciowany telopeptyd w surowicy), N-końcowy telopeptyd (Nkońcowy telopeptyd kolagenu typu I (NTX)), deoksypirydynolinę (DPD), pirydynolinę, hydroksyprolinę w moczu, galaktozylohydroksylizynę i fosfatazę kwaśną oporną na winian (np. izoforma 5b surowiczej fosfatazy kwaśnej opornej na winian). Markery tworzenia/mineralizacji kości obejmują, ale bez ograniczenia, fosfatazę alkaliczną swoistą dla kości (BSAP), peptydy uwalniane z N- i C-końcowego propeptydu prokolagenu typu 1 (P1NP, PICP) i osteokalcynę (OstCa). Komercyjnie dostępnych jest kilka zestawów do wykrywania i oznaczania ilościowego markerów w próbkach klinicznych, takich jak mocz i krew. [0026] Po podaniu, przeciwciało przeciw sklerostynie korzystnie obniża poziom jednego lub więcej markerów resorpcji kości, takich jak poziom C-końcowego telopeptydu kolagenu typu I (CTX) w surowicy. Określany jest też sposób monitorowania terapii przeciw sklerostynie, tj. odpowiedzi fizjologicznej na środek wiążący sklerostynę lub inny inhibitor sklerostyny. Sposób obejmuje podawanie środka wiążącego sklerostynę, następnie mierzenie poziomu jednego lub więcej markerów resorpcji kości. Dodatkowo, sposób może obejmować mierzenie poziomu jednego lub więcej markerów tworzenia kości przed podaniem środka wiążącego sklerostynę. Poziom markera resorpcji kości w trakcie i/lub po leczeniu środkiem wiążącym sklerostynę można porównywać do poziomu przed leczeniem lub alternatywnie można porównywać do standardowego zakresu typowego dla tej populacji pacjentów. Zwykły specjalista w dziedzinie może łatwo określić odpowiedni standardowy zakres badając reprezentatywną liczbę pacjentów o podobnym wieku, płci, poziomie choroby i/lub innych cechach populacji pacjentów. Poziom

9 PZ/2363/AGR 8 EP B1 markera resorpcji kości można obniżyć o przynajmniej około 5% (np. około 10%, około 20% lub około 30%) pojedynczą dawką środka wiążącego sklerostynę. W niektórych przypadkach, dawka środka wiążącego sklerostynę obniża poziom markera resorpcji kości o przynajmniej około 40% (np. około 50%, około 60% lub około 70%) w porównaniu z poziomem markera resorpcji kości przed podaniem środka wiążącego sklerostynę. Dodatkowo, poziom markera resorpcji kości może być obniżony przez przynajmniej około 3 dni (np. około 7 dni, około 2 tygodnie, około 3 tygodnie, około 1 miesiąc, około 5 tygodni, około 6 tygodni, około 7 tygodni, około 2 miesiące, około 9 tygodni, około 10 tygodni, około 11 tygodni lub około 3 miesiące) po podaniu pojedynczej dawki środka wiążącego sklerostynę. [0027] Dodatkowo do obniżania poziomu markerów resorpcji kości, ilość przeciwciała przeciw sklerostynie podawana pacjentowi może też zwiększać poziom jednego lub więcej markerów tworzenia kości, takich jak poziom BSAP w surowicy, poziom P1NP w surowicy i/lub poziom OstCa w surowicy. Pojedyncza dawka przeciwciała może zwiększyć poziom markera tworzenia kości o, na przykład, przynajmniej około 5% (np. około 10%, około 20% lub około 30%). W niektórych przykładach wykonania, dawka przeciwciała podnosi poziom markera tworzenia kości o przynajmniej około 40% (np. około 50%, około 60% lub około 70%). W innych przykładach wykonania, dawka przeciwciała zwiększa poziom jednego lub więcej markerów tworzenia kości o przynajmniej około 75% (np. około 80%, około 90%, około 100% lub około 110%). W jeszcze innych przykładach wykonania, dawka przeciwciała zwiększa poziom markera tworzenia kości o przynajmniej około 120% (np. około 130%, około 140%, około 150%, około 160% lub około 170%). W alternatywnych przykładach wykonania, przeciwciało zwiększa poziom markera tworzenia kości o przynajmniej około 180% (np. około 190% lub około 200%). Poziomy markera tworzenia kości dogodnie pozostają podwyższone (w porównaniu do poziomów markera tworzenia kości przed leczeniem lub do standardowego zakresu typowego dla tej populacji pacjentów) przez przynajmniej około 3 dni (np. około 7 dni, około 2 tygodnie, około 3 tygodnie, około 1 miesiąc, około 5 tygodni, około 6 tygodni, około 7 tygodni, około 2 miesiące, około 9 tygodni, około 10 tygodni, około 11 tygodni lub około 3 miesiące) po podaniu pojedynczej dawki przeciwciała. [0028] Wynalazek może zwiększyć gęstość mineralną kości (BMD) przez podawanie ilości przeciwciała przeciw sklerostynie, która (a) obniża poziom markera resorpcji kości i (b) zwiększa poziom markera tworzenia kości u człowieka. BMD zasadniczo koreluje z kruchością szkieletu i osteoporozą. Zwykle, BMD można mierzyć dla całego ciała (np. głowy, korpusu, rąk i nóg) lub w biodrze (np. dla całości biodra i/lub szyjki kości udowej), kręgosłupie (np. dla kręgosłupa lędźwiowego), nadgarstku, palcu, kości piszczelowej i/lub pięcie. W diagnozie osteoporozy, BMD pacjenta jest porównywana ze szczytową gęstością u 30-letniego zdrowego dorosłego (tj młodego dorosłego ), tworząc tak zwany wskaźnik T. BMD pacjenta można też porównywać do dopasowanej wiekowo gęstości kości (patrz np. World Health Organization Scientific Group on the Prevention and Management of Osteoporosis, "Prevention and management of osteoporosis: report of a WHO scientific group." Seria raportów technicznych WHO; 921, Genewa, Szwajcaria (2000)). Różnica między BMD pacjenta a tą u zdrowego, młodego dorosłego jest zwyczajowo określana przez wielokrotność odchylenia standardowego, które zwykle równa się około 10% do około 12% spadkowi w gęstości kości. Światowa Organizacja Zdrowia zaproponowała cztery kategorie diagnostyczne w oparciu o wskaźniki T BMD. Wartość BMD mieszcząca się w 1 odchyleniu standardowym od średniej referencyjnego młodego dorosłego (wskaźnik T -1) jest normalna. Na niską masę kostną (osteopenię) wskazuje wartość BMD o więcej niż 1 odchylenie standardowe poniżej średniej

10 PZ/2363/AGR 9 EP B1 młodego dorosłego, ale o mniej niż 2 odchylenia standardowe (wskaźnik T < -1 i > -2,5). Wskaźnik T wynoszący więcej niż 2,5 odchyleń standardowych poniżej normy wspiera diagnozę osteoporozy. Jeśli pacjent dodatkowo cierpi z powodu jednego lub więcej złamań związanych z łamliwością kości (ang. fragility fractures), pacjent ten kwalifikuje się jako mający ciężką osteoporozę. [0029] Przeciwciało przeciw sklerostynie można podawać pacjentowi w celu poprawienia gęstości mineralnej kości, niezależnie od wskaźnika T pacjenta. Przeciwciało można podawać w dawce i przez okres czasu skuteczne w zwiększaniu BMD u pacjenta o przynajmniej około 1% (około 2%, około 3%, około 4%, około 5% lub około 6%). W niektórych przykładach wykonania, BMD jest zwiększana o przynajmniej około 8% (np. przynajmniej około 10%, około 12%, około 15% lub około 18%). W innych przykładach wykonania, BMD jest zwiększana przez przeciwciało o przynajmniej około 20% (np. przynajmniej około 22%, około 25% lub około 28%) w biodrze, kręgosłupie, nadgarstku, palcu, kości piszczelowej i/lub pięcie. W jeszcze innych przykładach wykonania, BMD jest zwiększana o przynajmniej około 30% (np. przynajmniej około 32%, około 35%, około 38% lub około 40%). Inaczej mówiąc, BMD może być zwiększana do zakresu około 1 do około 2,5 odchyleń standardowych (korzystnie do zakresu około 0 do około 1 odchyleń standardowych) poniżej normalnej BMD zdrowego młodego dorosłego. [0030] Zmiany w przebudowie kości mogą prowadzić do fluktuacji w stężeniach składników mineralnych w całym ciele. Kość jest jednym z głównych regulatorów poziomów wapnia w krwiobiegu. Resorpcja kości za pośrednictwem osteoklastów uwalnia zmagazynowany wapń do krążenia ogólnoustrojowego, podczas gdy tworzenie kości za pośrednictwem osteoblastów usuwa wapń z krążenia aby wbudować go w tkankę kostną. Przy normalnej przebudowie kości, procesy te przebiegają cyklicznie tak aby podtrzymać zdrową, wytrzymałą kość oraz utrzymać poziomy wolnego wapnia przy około 8,5 mg/dl do około 10,5 mg/dl (np. około 2,2 mmol/l do około 2,6 mmol/l). Zaburzenia kości, inne choroby, a nawet pewne terapie mogą zaburzać ogólnoustrojowe poziomy wapnia, z poważnymi konsekwencjami. Hiperkalcemia powiązana jest z wysokimi poziomami wapnia we krwi (np. większymi niż 12 mg/dl lub 3 mmol/l). Niezwykle wysokie poziomy wapnia prowadzą do, na przykład, zmęczenia, dezorientacji (splątania), zaparcia, obniżonego apetytu, częstego oddawania moczu, problemów z sercem i bólu w kościach. Hipokalcemia jest zaburzeniem równowagi elektrolitowej, na które wskazuje nieprawidłowo niski poziom wapnia we krwi (np. niższy niż około 9 mg/dl lub 2,2 mmol/l). Poziomy wapnia wynoszące < 7,5 mg/dl (< 1,87 mmol/l) lub mniej są uznawane za ciężką hipokalcemię i mogą im towarzyszyć objawy kliniczne. [0031] Powszechne objawy hipokalcemii obejmują spazmy (kurcze) i skurcze nerwowo-mięśniowe, drętwienie, mrowienie w kończynach, dezorientację (splątanie) i zaburzenia pracy serca. Skrajne wahania ogólnoustrojowego wapnia mogą prowadzić do śpiączki i śmierci. [0032] Kilka dolegliwości i terapii farmaceutycznych zmienia ogólnoustrojowe poziomy wapnia. Hiperkalcemia i hipokalcemia mogą być skutkiem, na przykład, przewlekłej choroby nerek, niewydolności nerek, pierwotnej lub wtórnej nadczynności przytarczyc, pseudo-nadczynności przytarczyc, niedoczynności przytarczyc, pseudo-niedoczynności przytarczyc, niedoboru magnezu, alkoholizmu, terapii bisfosfonianami, ciężkiej hipermagnezemii, niedoboru witaminy D, hiperfosfatemii, ostrego zapalenia trzustki, zespołu głodnych kości, chelatowania, przerzutów osteoblastycznych, posocznicy, chirurgii, chemioterapii, zespołu neoplastycznego (nowotworowego), rodzinnej hiperkalcemii hipokalciurycznej, sarkoidozy, gruźlicy, berylozy, histoplazmozy, kandydozy, kokcydioidomykozy,

11 PZ/2363/AGR 10 EP B1 histiocytozy X, chłoniaka ziarniczego (Hodkina) i nieziarniczego, choroby Crohna, ziarniniaka Wegenera, białaczki, zapalenia płuc, ziarniaka indukowanego silikonem, unieruchomienia lub terapii lekami, takiej jak podawanie tiazydowych leków moczopędnych, litu, estrogenów, fluorków, glukozy i insuliny. Dodatkowo, fluktuacje wapnia w surowicy są skutkiem ubocznym wielu istniejących terapii związanych z kośćmi, takich jak terapia bisfosfonianem i hormonem przytarczyc. Z powodu potencjalnie zagrażających życiu konsekwencji zaburzenia równowagi wapniowej, pacjenci podatni na hipokalcemię lub hiperkalcemię mogą być zmuszeni do rezygnacji z niektórych opcji terapeutycznych. [0033] Co niezwykłe, dla przeciwciał przeciw sklerostynie wykazano, że sprzyjają tworzeniu kości i hamują (lub spowalniają) resorpcję kości, z minimalnymi fluktuacjami w ogólnoustrojowych poziomach wapnia (np. poziomy wapnia oscylują o 10% lub mniej w stosunku do bazowych poziomów wapnia w surowicy). W związku z tym, materiały według wynalazku są szczególnie korzystne w leczeniu pacjentów, którzy są podatni lub wrażliwi na niestabilne poziomy wapnia. Ilością przeciwciała podawaną człowiekowi w kontekście tego aspektu wynalazku jest ilość, która nie skutkuje hipokalcemią lub hiperkalcemią (np. klinicznie istotną hipokalcemią lub hiperkalcemią). Dodatkowo, wynalazek dostarcza przeciwciała do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi u człowieka cierpiącego lub narażonego na hipokalcemię lub hiperkalcemię lub u człowieka, u którego przeciwskazane jest leczenie bisfosfonianami, hormonem przytarczyc lub analogiem hormonu przytarczyc. Sposób obejmuje podawanie człowiekowi ilości środka wiążącego sklerostynę skutecznej w zwiększaniu poziomu markera tworzenia kości, takiego jak poziomy BSAP, P1NP i/lub OstCa w surowicy i/lub obniżaniu poziomu markera resorpcji kości, takiego jak CTX. [0034] Wynalazek jest przydatny w leczeniu lub zapobieganiu zaburzeniom związanym z kośćmi, takim jak zaburzenia związane z kośćmi powiązane z nieprawidłową aktywnością osteoblastów lub osteoklastów. Rzeczywiście, przeciwciało przeciw sklerostynie można podawać człowiekowi cierpiącemu na zaburzenie związane z kośćmi wybrane z grupy składającej się z achondroplazji, dysostozy obojczykowo-czaszkowej, chrzęstniakowatości śródkostnej (enchondromatozy), dysplazji włóknistej, choroby Gauchera, krzywicy hipofosfatemicznej, zespołu Marfana, mnogich dziedzicznych wyrośli kości, nerwiakowłókniakowatości, wrodzonej łamliwości kości (osteogenesis imperfecta), osteopetrozy (marmurkowatości kości), osteopoikilozy (plamistości kości), stwardniałych zmian, rzekomej choroby zwyrodnieniowej stawu, ropotwórczego zapalenia szpiku, chorób przyzębia, utraty kości indukowanej lekiem przeciw-padaczkowym, pierwotnej i wtórnej nadczynności przytarczyc, rodzinnych zespołów nadczynności przytarczyc, utraty masy kostnej indukowanej nieważkością, osteoporozy u mężczyzn, pomenopauzalnej utraty kości, zapalenia kości i stawów, nerkowej osteodystrofii, naciekowych zaburzeń kości, utraty kości jamy ustnej, martwicy kości szczęki, choroby młodocianych Pageta, meloreosteozy, chorób metabolicznych kości, mastocytozy, anemii/choroby sierpowatej, utraty kości związanej z przeszczepem narządu, utraty kości związanej z przeszczepem nerki, tocznia rumieniowatego układowego, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, epilepsji, artretyzmów młodzieńczych, talasemii, mukopolisacharydoz, choroby Fabry ego, zespołu Turnera, zespołu Downa, zespołu Klinefeltera, trądu, choroby Perthesa, skoliozy idiopatycznej młodzieży, wielonarządowej choroby zapalnej noworodków, zespołu Winchestera, choroby Menkesa, choroby Wilsona, niedokrwiennych chorób kości (takich jak choroba Perthesa (Legg-Calve-Perthes) i regionalna osteoporoza wędrująca), stanów anemicznych, stanów powodowanych przez steroidy, utraty kości indukowanej glukokortykoidami,

12 PZ/2363/AGR 11 EP B1 utraty kości indukowanej przez heparynę, zaburzeń szpiku kostnego, szkorbutu, niedożywienia, niedoboru wapnia, osteoporozy, osteopenii, alkoholizmu, przewlekłej choroby wątroby, stanu pomenopauzalnego, przewlekłych stanów zapalnych, reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby zapalnej jelit, wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, zapalenia jelita grubego, choroby Crohna, skąpego miesiączkowania, braku miesiączki, ciąży, cukrzycy, nadczynności tarczycy, zaburzeń tarczycy, zaburzeń przytarczyc, choroby Cushinga, akromegalii, hipogonadyzmu, unieruchomienia lub niewykorzystywania, zespołu odruchowej dystrofii współczulnej, regionalnej osteoporozy, rozmięknienia kości, utraty kości związanej z wymianą stawów, utraty kości związanej z HIV, utraty kości związanej z brakiem hormonu wzrostu, utraty kości związanej z mukowiscydozą, utraty kości związanej z chemioterapią, utraty kości związanej z nowotworem, utraty kości związanej z rakiem, utraty kości związanej z ablacją hormonalną, szpiczaka mnogiego, utraty kości wywołanej lekami, anorexia nervosa (anoreksji), utraty kości twarzy powiązanej z chorobą, utraty kości mózgoczaszki powiązanej z chorobą, utraty kości szczęki powiązanej z chorobą, utraty kości czaszki powiązanej z chorobą, utraty kości powiązanej ze starzeniem, utraty kości twarzy powiązanej ze starzeniem, utraty kości mózgoczaszki powiązanej ze starzeniem, utraty kości szczęki powiązanej ze starzeniem, utraty kości czaszki powiązanej ze starzeniem i utraty kości powiązanej z podróżami kosmicznymi. [0035] Wynalazek nie musi wyleczyć pacjenta z zaburzenia ani całkowicie chronić przed wystąpieniem zaburzenia związanego z kośćmi, żeby osiągnąć korzystną odpowiedź biologiczną. Wynalazek można stosować profilaktycznie, czyli żeby chronić, w całości lub częściowo, przed zaburzeniem związanym z kośćmi lub jego objawem. Wynalazek można także stosować terapeutycznie żeby łagodzić, w całości lub częściowo, zaburzenie związane z kośćmi lub jego objaw lub żeby chronić, w całości lub częściowo, przed dalszym postępem zaburzenia związanego z kośćmi lub jego objawu. Rzeczywiście, materiały według wynalazku są szczególnie przydatne do zwiększania gęstości mineralnej kości i podtrzymywania zwiększonej BMD przez okres czasu. W tym względzie, wynalazek dostarcza przeciwciała przeciw sklerostynie do zastosowania w sposobie leczenia zaburzenia związanego z kośćmi, który to sposób obejmuje (a) podawanie jednej lub więcej miar przeciwciała skutecznych w zwiększaniu BMD mierzonej w całym ciele (np. głowie, korpusie, rękach i nogach) lub w biodrze (np. dla całości biodra i/lub szyjki kości udowej), kręgosłupie (np. dla kręgosłupa lędźwiowego), nadgarstku, palcu, kości piszczelowej i/lub pięcie o około 1%, około 2%, około 3%, około 6%, około 8%, około 10%, około 12%, około 15%, około 18%, około 20%, około 25% lub 30% lub więcej, przy czym podawane jest od 1 mg/kg do 5 mg/kg przeciwciała. Można wykonać jedno lub więcej podań kompozycji farmaceutycznej obejmującej przeciwciało, w ciągu okresu terapeutycznego wynoszącego, na przykład, około 1 miesiąca do około 12 miesięcy (np. około 2 miesięcy, około 3 miesięcy, około 4 miesięcy, około 5 miesięcy, około 6 miesięcy, około 7 miesięcy, około 8 miesięcy, około 9 miesięcy, około 10 miesięcy lub około 11 miesięcy). Sposób ponadto obejmuje (b) kolejne podawanie jednej lub więcej miar przeciwciała skutecznych w podtrzymywaniu gęstości mineralnej kości. Przez podtrzymanie gęstości mineralnej kości rozumie się, że zwiększona BMD będąca skutkiem etapu (a) nie spada o więcej niż około 1% do około 5% w ciągu trwania etapu (b) (np. około 6 miesięcy, około 9 miesięcy, około 1 roku, około 18 miesięcy,, około 2 lat lub w trakcie całego życia pacjenta). Należy zauważyć, że pacjent może wymagać naprzemiennych faz leczenia w celu zwiększenia gęstości kości i podtrzymania gęstości kości.

13 PZ/2363/AGR 12 EP B1 [0036] Przeciwciało przeciw sklerostynie jest korzystnie podawane pacjentowi w akceptowalnej fizjologicznie (np. farmaceutycznie) kompozycji, która może obejmować nośniki, zaróbki lub rozcieńczalniki. Należy zauważyć, że opisane tu przeciwciała przeciw sklerostynie mogą być stosowane w wytwarzaniu leku do podawania z zastosowaniem dowolnego z ujawnionych tu schematów dawkowania. Kompozycje farmaceutyczne i sposoby leczenia ujawniono w publikacji patentowej US nr Akceptowalny fizjologicznie odnosi się do jednostek i kompozycji molekularnych, które nie powodują alergicznej lub podobnie niekorzystnej reakcji, przy podawaniu człowiekowi. Dodatkowo, kompozycja podawana osobnikowi może zawierać więcej niż jeden inhibitor sklerostyny (np. przeciwciało przeciw sklerostynie i syntetyczny chemiczny inhibitor sklerostyny) lub przeciwciało przeciw sklerostynie w połączeniu z jednym lub więcej terapeutyków mających inne mechanizmy działania. [0037] Opracowywanie odpowiednich schematów dawkowania i leczenia do stosowania konkretnych opisanych tu kompozycji dla różnych schematów leczenia, w tym np. podawania i formulacji podskórnych, doustnych, pozajelitowych, dożylnych, donosowych i domięśniowych jest dobrze znane w dziedzinie i omawiane w publikacji patentowej US nr Na przykład, w pewnych okolicznościach, pożądane będzie dostarczenie kompozycji farmaceutycznej obejmującej przeciwciało przeciw sklerostynie podskórnie, pozajelitowo, dożylnie, domięśniowo lub nawet dootrzewnowo. Takie podejścia są dobrze znane specjaliście, a niektóre z nich są dalej opisane, na przykład, w patentach US nr 5,543,158; 5,641,515 i 5,399,363. Przykładowe postacie farmaceutyczne odpowiednie do wstrzykiwania obejmują jałowe roztwory wodne lub dyspersje i jałowe proszki do doraźnego przygotowania jałowych roztworów lub dyspersji do wstrzykiwania (na przykład, patrz patent US nr 5,466,468). We wszystkich przypadkach postać musi być jałowa i musi być płynna w wymiarze takim żeby być łatwą do podawania strzykawką. [0038] W jednym z przykładów wykonania, do podawania pozajelitowego w roztworze wodnym, roztwór powinien być odpowiednio buforowany jeśli to konieczne, a płynny rozcieńczalnik najpierw doprowadzony do izotoniczności odpowiednią ilością soli lub glukozy. Te konkretne roztwory wodne są szczególnie odpowiednie do podawania dożylnego, domięśniowego, podskórnego i dootrzewnowego. Na przykład, jedną dawkę można rozpuścić w 1 ml izotonicznego roztworu NaCl i dodać do 1000 ml płynu do wlewu podskórnego albo wstrzyknąć w proponowanym miejscu infuzji (patrz, na przykład, Remington s Pharmaceutical Sciences, wyd. 15-te., Mack Pub. Co., Easton, PA, s i ). Mogą wystąpić pewne zmiany w dawkowaniu i częstości podawania, w zależności od stanu leczonego osobnika: wieku, wzrostu, wagi i ogólnego stanu zdrowia pacjenta; oraz wystąpienia jakichkolwiek skutków ubocznych. Dodatkowo, kompozycję farmaceutyczną obejmującą środek wiążący sklerostynę można umieścić w pojemnikach (np. fiolkach) razem z opakowaniem, które dostarcza instrukcji dotyczących stosowania takich kompozycji farmaceutycznych. Zasadniczo, takie instrukcje będą obejmować konkretne wyrażenie opisujące stężenie odczynnika, jak również, w pewnych przykładach wykonania, względne ilości składników zaróbki lub rozcieńczalników (np. wody, soli fizjologicznej lub PBS), które mogą być niezbędne do rekonstytuowania kompozycji farmaceutycznej. [0039] Przeciwciało przeciw sklerostynie podawane jest w ilości, która obniża poziom markera resorpcji kości i/lub zwiększa poziom markera tworzenia kości i/lub zwiększa gęstość kości. Dawka podawanego

14 PZ/2363/AGR 13 EP B1 przeciwciała może wahać się od 1 mg/kg do 5 mg/kg wagi ciała. Na przykład, dawka przeciwciała może wahać się od 1 mg/kg do 3 mg/kg (np. około 2 mg/kg, około 4 mg/kg lub 5 mg/kg). [0040] Dodatkowo, korzystne może być podawanie wielokrotnych dawek przeciwciała przeciw sklerostynie lub rozsuwanie podawania dawek, w zależności od wybranego dla konkretnego pacjenta schematu leczenia. Przeciwciało można podawać cyklicznie w okresie czasu wynoszącym jeden rok lub mniej (np. 9 miesięcy lub mniej, 6 miesięcy lub mniej lub 3 miesiące lub mniej). W tym względzie, przeciwciało można podawać człowiekowi raz co około 7 dni lub 2 tygodnie lub 3 tygodnie lub 1 miesiąc lub 5 tygodni lub 6 tygodni lub 7 tygodni lub 2 miesiące lub 9 tygodni lub 10 tygodni lub 11 tygodni lub 3 miesiące lub 13 tygodni lub 14 tygodni lub 15 tygodni lub 4 miesiące lub 17 tygodni lub 18 tygodni lub 19 tygodni lub 5 miesięcy lub 21 tygodni lub 22 tygodnie lub 23 tygodnie lub 6 miesięcy lub 12 miesięcy. [0041] Stosowany tu termin inhibitor sklerostyny oznacza dowolną cząsteczkę, która hamuje aktywność biologiczną sklerostyny na kość, mierzoną zmianami w mineralizacji kości, gęstości kości, wpływie na osteoblasty i/lub osteoklasty, markery tworzenia kości, markery resorpcji kości, markery aktywności osteoblastów i/lub markery aktywności osteoklastów. Takie inhibitory mogą oddziaływać wiążąc się ze sklerostyną lub jej receptorem lub partnerem wiązania. Inhibitory w tej kategorii obejmują środki wiążące sklerostynę takie jak, np. przeciwciała lub cząsteczki oparte na peptydach. Inhibitory sklerostyny odnoszą się też do małych organicznych związków chemicznych, opcjonalnie o masie cząsteczkowej mniejszej niż około 1000 Daltonów, które wiążą sklerostynę i hamują jej aktywność. Inhibitory mogą alternatywnie oddziaływać hamując ekspresję sklerostyny. Inhibitory w tej kategorii obejmują polinukleotydy lub oligonukleotydy, które wiążą się z DNA lub mrna sklerostyny i hamują ekspresję sklerostyny, w tym oligonukleotyd antysensowny, hamujący RNA, enzym DNA, rybozym, aptamer lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, które hamują ekspresję sklerostyny. [0042] Środek wiążący sklerostynę swoiście wiąże się ze sklerostyną lub jej częściami blokując lub zaburzając wiązanie ludzkiej sklerostyny z jednym lub więcej ligandów. Sklerostyna, produkt genu SOST, jest nieobecna przy sklerosteozie, chorobie układu szkieletowego charakteryzującej się przerostem kości i wytrzymałymi gęstymi kośćmi (Brunkow et al., Am. J. Hum. Genet., 68: , 2001; Balemans et al., Hum. Mol. Genet., 10: , 2001). Sekwencja aminokwasowa ludzkiej sklerostyny przedstawiona jest w Brunkow et al. i ujawniona w publikacji patentowej US nr jako SEQ ID NO:1. Rekombinowana ludzka sklerostyna/sost jest dostępna komercyjnie z R&D Systems (Minneapolis, Minn., USA; 2006 kat. # 1406-ST-025). Dodatkowo, rekombinowana mysia sklerostyna/sost jest dostępna komercyjnie z R&D Systems (Minneapolis, Minn., USA; 2006 kat. #1589-ST-025). Przeznaczone do badań przeciwciała monoklonalne wiążące sklerostynę są dostępne komercyjnie z R&D Systems (Minneapolis, MN, USA; mysie monoklonalne: 2006 kat.# MAB1406; szczurze monoklonalne: 2006 kat.# MAB1589). Patenty US nr 6,395,511 i 6,803,453 oraz publikacje patentowe US nr i odnoszą się ogólnie do przeciwciał przeciw sklerostynie. Przykłady środków wiążących sklerostynę opisano w publikacjach patentowych US nr i Dodatkowe informacje dotyczące materiałów i metod tworzenia środków wiążących sklerostynę można znaleźć w publikacji patentowej US nr [0043] Przeciwciało przeciw sklerostynie jak określone w zastrz. 1 jest wykorzystywane w wynalazku. Termin przeciwciało odnosi się do nienaruszonego przeciwciała lub jego wiążącego fragmentu.

15 PZ/2363/AGR 14 EP B1 Przeciwciało może obejmować kompletną cząsteczką przeciwciała (w tym wersje poliklonalne, monoklonalne, chimeryczne, humanizowane lub ludzkie, mające łańcuchy ciężkie i/lub lekkie pełnej długości) lub obejmować jego fragment wiążący antygen. Fragmenty przeciwciał obejmują fragmenty F(ab ) 2, Fab, Fab, Fv, Fc i Fd i mogą być one wbudowane do przeciwciał jedno-domenowych, przeciwciał jedno-łańcuchowych, maksiciał, miniciał, intraciał, diciał, triciał, tetraciał, v-nar i bis-scfv (patrz np. Hollinger i Hudson, Nature Biotechnology, 23(9): (2005)). Polipeptydy przeciwciał, w tym monociała polipeptydu fibronektyny, są także ujawnione w patencie US nr 6,703,199. Inne polipeptydy przeciwciał są ujawnione w publikacji patentowej US nr Przeciwciała przeciw sklerostynie wiążą się ze sklerostyną o SEQ ID NO: 1 lub jej naturalnie występującym wariantem, z powinowactwem mniejszym lub równym 1 x 10-7 M, mniejszym lub równym 1 x 10-8 M, mniejszym lub równym 1 x 10-9 M, mniejszym lub równym 1 x M, mniejszym lub równym 1 x M lub mniejszym lub równym 1 x M. Powinowactwo można ustalić testem powinowactwa ELISA. W pewnych przykładach wykonania, powinowactwo można ustalić testem BIAcore. W pewnych przykładach wykonania, powinowactwo można ustalić metodą kinetyczną. W pewnych przykładach wykonania, powinowactwo można ustalić metodą równowagi w roztworze. [0044] Fragmentem przeciwciała może być dowolne białko syntetyczne lub modyfikowane genetycznie. Na przykład, fragmenty przeciwciała obejmują izolowane fragmenty składające się z regionu zmiennego łańcucha lekkiego, fragmenty Fv składające się z regionów zmiennych łańcuchów ciężkiego i lekkiego, cząsteczki rekombinowanego jednołańcuchowego polipeptydu, w którym regiony zmienne łańcuchów lekkiego i ciężkiego są połączone łącznikiem peptydowym (białka scfv). [0045] Inną postacią fragmentu przeciwciała jest peptyd obejmujący jeden lub więcej regionów determinujących dopasowanie (CDR) przeciwciała. CDR (określane też jako minimalne jednostki rozpoznające lub region hiperzmienny ) można otrzymać konstruując polinukleotydy kodujące pożądany CDR. Takie polinukleotydy wytwarza się, na przykład, stosując reakcję łańcuchową polimerazy w celu zsyntetyzowania regionu zmiennego z zastosowaniem mrna komórek wytwarzających przeciwciało jako matrycy (patrz, na przykład, Larrick et al., Methods: A Companion to Methods in Enzymology, 2:106 (1991); Courtenay-Luck, "Genetic Manipulation of Monoclonal Antibodies," w Monoclonal Antibodies Production, Engineering and Clinical Application, Ritter et al. (red.), strona 166, Cambridge University Press (1995); oraz Ward et al., "Genetic Manipulation and Expression of Antibodies," w Monoclonal Antibodies: Principles and Applications, Birch et al., (red.), strona 137, Wiley-Liss, Inc. (1995)). [0046] Przeciwciało przeciw sklerostynie wykorzystywane w wynalazku wykazuje powinowactwo wiązania dla sklerostyny o SEQ ID NO: 1 wynoszące mniej niż lub równe 1x10-7 M i obejmuje CDR-H1 z SEQ ID No: 245, CDR-H2 z SEQ ID No: 246, CDR-H3 z SEQ ID No: 247, CDR-L1 z SEQ ID No: 78, CDR-L2 z SEQ ID No: 79 i CDR-L3 z SEQ ID No: 80. [0047] Określany jest też środek wiążący sklerostynę, który blokuje krzyżowo wiązanie przynajmniej jednego z przeciwciał Ab-A, Ab-B, Ab-C, Ab-D, Ab-1, Ab-2, Ab-3, Ab-4, Ab-5, Ab-6, Ab-7, Ab-8, Ab-9, Ab- 10, Ab-11, Ab-12, Ab-13, Ab-14, Ab-15, Ab-16, Ab-17, Ab-18, Ab-19, Ab-20, Ab-21, Ab-22, Ab-23 i Ab-24 (które wszystkie opisane są w publikacji patentowej US nr ) ze sklerostyną. Alternatywnie lub dodatkowo, środek wiążący sklerostynę jest blokowany krzyżowo przed wiązaniem ze sklerostyną przez przynajmniej jedno z przeciwciał Ab-A, Ab-B, Ab-C, Ab-D, Ab-1, Ab-2, Ab-3, Ab-4, Ab-5, Ab-6, Ab-