I E G ISSN

Transkrypt

1 W CIENIU CZEPKA N IEZALEŻNY E MIESIĘCZNIK I I PIELĘGNIAREK I E I POŁOŻNYCH O OKRĘGU WROCŁAWSKIEGO O I LEGNICKIEGO I E G ISSN N UMER 9 (191) WRZESIEŃ WROCŁAW LEGNICA

2 W NUMERZE... str. INFORMACJE DORPIP...2 Program szczepień ochronnych w 2007 r Wykaz Delegatów V kadencji Samorządu Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu Skarga odrzucona wyrok ETS Emerytury pomostowe Pielęgniarki w DPS-ach Ogłoszenia PAMIĘĆ I SERCE Ogłoszenia NOWY ADRES: Dolnośląski Ośrodek Kształcenia Podyplomowego Kadr Medycznych Sp. z o. o. z siedzibą we Wrocławiu zaprasza Okręgowy Szpital Kolejowy Wrocław , Al. Wiśniowa 36, budynek A, pok telel/fax: 071/ , e- mail : dokpkm@neostrada.pl Lubin ul. Odrodzenia 18/2 tel/fax: 076/ jwiktorska@o2.pl W CIENIU CZEPKA niezależny miesięcznik pielęgniarek i po łoż nych okręgu wrocławskiego i le gnic kie go. ( Wydawca: Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i Po łoż nych we Wrocławiu. Redaguje Prezydium DORPiP: Elżbieta Gar wac ka Czachor, Jolanta Kolasińska Leokadia Jędrzejewska Lucyna Bogumił Beata Łabowicz Aurelia Bajrakowska Grażyna Ma jew ska Kaźmierczak Wanda Pierzchała Urszula Sikorska oraz: Włodziwoj Sa wic ki (redakcja, redakcja techniczna, skład, korekta, grafika i przygotowanie do druku) Konsultacja polonistyczna mgr Katarzyna Sawicka Materiałów nieza mó wio nych re dak cja nie zwraca, w tek stach pu bli ko wa nych za strze ga so bie pra wo skró tów, zmian ty tu łów oraz po pra wek sty li stycz no ję zy ko wych. Artykuły, listy, uwagi i inną ko re spon den cję prosimy nadsyłać na adres re dak cji: Dolnośląska Okrę go wa Izba Pielęgniarek i Położnych we Wro cła wiu, ul. Powstańców Śląskich 50, Wro cław, fax e mail: info@doipip.wroc.pl REDAKCJA NIE PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA TREŚĆ OGŁOSZEŃ I REKLAM I TEK STÓW SPONSOROWANYCH DOIPiP NIE PROWADZI POŚREDNICTWA PRACY W KRAJU I ZA GRA NI CĄ UWAGA: Nie przyjmujemy do pu bli ka cji tekstów przekazywanych telefonicznie! Nasza okładka: fot. W Sawicki Numer za mknię to Do druku przygotowano Nakład 3500 egz. Pismo nie od płat nie roz pro wa dza ne wśród człon ków Sa mo rzą du Pielęgniarek i Po łoż nych. Druk ABIS Wszystkie artykuły (i nie tylko) na str. Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, ul. Powstańców Śląskich 50, Wrocław, e mail: info@doipip.wroc.pl tel , , tel/fax Konto Izby: Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych Konto Nr: Bank Przemysłowo-Handlowy I Oddział/ Wrocław, Pl. Powstańców Śląskich 9, Wrocław 2 Biuro DOIPiP w Lubinie N I E C Z Y N N E!!! Biuletyn indywidualnie można pobierać w Szpitalu Miejskim u Naczelnej Pielęgniarki pani Anny Wietrzyckiej-Szostak. GODZINY PRACY BIURA Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych SEKRETARIAT I KSIĘGOWOŚĆ poniedziałek czwartek od 8 00 do z wyjątkiem wtorków i piątków wtorek od 8 00 do a w piątek do BIURO EWIDENCJI (wydaje, wymienia pra wo wykonywania zawodu) poniedziałek nieczynne dla petentów wtorek środa czwartek piątek KASA poniedziałek wtorek środa czwartek piątek... NIECZYNNA BIBLIOTEKA wtorki... od 14 do 17 piątki... od 9 do 14 OKRĘGOWY RZECZNIK ODPOWIEDZIALNOŚCI ZAWODOWEJ dyżuruje we wtorki...od 15 do 16 PRZEWODNICZĄCY OKRĘGOWEGO SĄDU PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH tel. (0 # 76) ; kom DYŻURY RADCY PRAWNEGO poniedziałki 14 17; środa 9 11 (mgr E. Stasiak); wtorki od (mgr A. Haczkowska) KASA POŻYCZKOWA PRZY DOIPIP Bank PKO BP IV Oddział Wrocław, ul. Gepperta 4 Nr: Informacje o stanie swojego konta w Kasie Pożyczkowej można uzyskać w czasie dyżuru w środy od do telefonicznie lub osobiście KSIĘGOWOŚĆ IZBY NIE PROWADZI KASY POŻYCZKOWEJ I NIE UDZIELA INFORMACJI

3 Drogie Czytelniczki i Drodzy Czytelnicy! Gdy mijają wakacje, cały świat powoli powraca do normy. Znów pełne są środki komunikacji miejskiej, na ulicach jest więcej samochodów, a w przychodniach częściej pojawiają się dzieci. Do głosu powraca polityka, choć nie zawsze po to, aby człowiekowi życie ułatwić. Dodatkowym utrudnieniem w naszej codzienności są niewątpliwie liczne prace remontowe, które skutecznie przeszkadzają w punktualnym dotarciu do pracy czy szkoły. Życie toczy się dalej, więc nie sposób tylko narzekać i żądać, ale trzeba z nowymi siłami zmierzyć się z rzeczywistością, jaka otacza nas dookoła. A często nie jest ona różowa. Początek września w tym roku nie przypomina złotej, polskiej jesieni. Jest szaro, z nieba codziennie pada deszcz. Zimno, szaro, ponuro. Jesienna pogoda budzi chandrę, która w zdecydowany sposób wpływa na nasze samopoczucie. A ono także nie powinno być najlepsze. W środowisku pielęgniarskim zakończyły się już wybory delegatów na kolejną kadencję Okręgowej Rady. Nastroje towarzyszące spotkaniom w poszczególnych zakładach pracy nie napawają optymizmem. Ludzie są zmęczeni życiem, pogonią za kawałkiem chleba i chęcią poprawy własnego losu. O ile na protest do Warszawy wyruszano ochotnie, o tyle spotkania wyborcze nie cieszyły się dobrą frekwencją. Trudno oceniać, dlaczego tak się dzieje. Czy boimy się pracy w organach samorządu? Czy uważamy, że samorząd nie jest potrzebny? A może nie rozumiemy roli, jaką samorząd pełni lub po prostu nie chcemy angażować się zbytnio w działania dla wspólnego dobra? Każda z odpowiedzi na poszczególne pytania jest możliwa, ale każda jest także oceną naszego środowiska środowiska ludzi, dla których działanie korporacji zawodowej jest często mało istotne. Szkoda, że zaangażowanie społeczne jest tak nikłe, bo potrzeba działalności izb pielęgniarskich jest niewątpliwie duża i na pewno w znaczący sposób wpływa na pracę wszystkich przedstawicielek środowiska pielęgniarek i położnych. Działalność ekonomiczna, dydaktyczna, wydawnicza, organizowanie konferencji, szkoleń, kursów, prowadzenie biblioteki, współpraca z innymi środowiskami medycznymi, samorządem terytorialnym, władzami miasta i województwa to tylko krótkie słowa obrazujące ogrom pracy członków Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych. Trud, włożony w prawidłowe działania na rzecz środowiska pielęgniarek i położnych, nie da się zmierzyć, ale też często pozostaje nie doceniony, a wiele osób go po prostu nie zauważa. W przededniu kolejnego Zjazdu Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych należy podziękować wszystkim członkom DORPiP, którzy przez ostatnie 4 lata ofiarnie wypełniali swoje obowiązki, nie bacząc na swój czas, swoje problemy i swoje zdrowie. Szczególne podziękowania należą się także za cierpliwość, zaangażowanie i wiarę, że wytrwałą pracą można dojść wspólnie do sukcesu. Najbliższy Zjazd pozwoli wyłonić nowe władze DOIPiP, które przez nas kolejną kadencję będą walczyć o coraz lepszy status społeczny polskiej pielęgniarki i położnej. Pieśń o ziemi naszej fragment NA JESIENI Coraz ciszej wrzesień! wrzesień! Słońce rzuca blask z ukosa, I dzień krótszy, chłodna rosa Ha, i jesień polska jesień! O! jesieni złota nasza! Tyś jak darów Boża czasza, Dziwnie mądra, pełna cześci I kojącej pełna treści... W pożegnaniu grają lasy Barw tysiącem, pełnych krasy; Wiosną łąki tu się tęczą, Starodrzewne lasy wieńczą Miedzią, złotem i rubinem, I szmaragdem, i bursztynem. Na jesieni świat się mieni, I w dobrane gra kolory, Pajęczyny srebrem dziany, Jak kobierzec różnowzory, Na dzień wielki rozesłany. Mgła poranna, co nierada Wdzięk odsłonić naraz oku, To się wznosi to opada; I uroczy świat w tym mroku, Co się dzieli na obrazy, W plątaninie tęcz i gazy, Jak czarowna niby wstęga, Co tę ziemię z niebem sprzęga, Z srebrnej gazy, z tęczy wątku, I bez końca, bez początku Płynie, sunie i przegania, I otula, i odsłania Wdzięki, ledwo sercu znane, A tak pięknie zasromane! Redakcja Wincenty Pol

4 Informacje DOIPiP L.p. Leokadia Jędrzejewska Sekretarz DORPiP Numer uchwały /2007/IV /2007/IV WYKAZ UCHWAŁ Prezydium Dolnośląskiej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia r. Tytuł uchwały W sprawie wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych oraz wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru dla Ośrodka Konsultingowo-Szkoleniowego Westwalewicz Jolanta na prowadzenie kursu kwalifikacyjnego w dziedzinie pielęgniarstwa opieki długoterminowej dla pielęgniarek. W sprawie wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych oraz wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru dla Ośrodka Konsultingowo-Szkoleniowego Westwalewicz Jolanta na prowadzenie kursu kwalifikacyjnego w dziedzinie ochrony zdrowia dla pracujących dla pielęgniarek /2007/IV W sprawie skierowania pielęgniarek i położnych na przeszkolenie po przerwie w wykonywaniu zawodu 8 osób /2007/IV W sprawie refundacji kosztów kształcenia członków DOIPiP dla 160 osób na kwotę ,00 zł /2007/IV W sprawie wskazania przedstawicieli DORPIP do składów komisji konkursowych /2007/IV W sprawie kasacji sprzętu i mebli w DOIPiP /2007/IV /2007/IV W sprawie zmiany do uchwały Prezydium DORPiP nr 114/2007/IV z dnia r. w sprawie refundacji kosztów kształcenia (w załączniku do uchwały w poz. 69 dopisać 100,00 zł). W sprawie zmiany do uchwały DORPiP nr 114/2006/IV z dnia 16 września 2006r. w sprawie przyznania zapomóg dla pielęgniarek i położnych emerytek i rencistek oraz pobierających świadczenia przedemerytalne z roku /2007/IV W sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu dla 21 pielęgniarek i 6 położnych /2007/IV W sprawie wymiany prawa wykonywania zawodu dla 6 pielęgniarek i 2 położnych /2007/IV W sprawie wpisu do rejestru pielęgniarek i położnych 4 pielęgniarek i 1 położnej /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru położnych 1 osoby /2007/IV W sprawie wykreślenia wpisu w rejestrze indywidualnych praktyk pielęgniarek i położnych 1 pielęgniarki /2007/IV /2007/IV W sprawie wpisu do rejestru indywidualnych praktyk pielęgniarek i położnych i wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru dla 13 osób. W sprawie wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych oraz wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru dla GB Management Dział Doskonalenia Średnich Kadr Medycznych na prowadzenie kursu specjalistycznego w zakresie resuscytacji krążeniowo- oddechowej /2007/IV W sprawie pokrycia kosztów zakupu abonamentu programu finansowo-księgowego /2007/IV W sprawie pokrycia kosztów mandatów/identyfikatorów delegatów na zjazdy V kadencji /2007/IV W sprawie skreślenia z rejestru pielęgniarek 1 osoby /2007/IV W sprawie nierefundowania kosztów kształcenia dla 1 osoby /2007/IV W sprawie pokrycia kosztów szkolenia okresowego bhp pracowników biura DOIPiP. 2 W CIENIU CZEPKA

5 Informacje DOIPiP października 2007 XXI OKRĘGOWY ZJAZD DELEGATÓW SAMORZĄDU PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH WE WROCŁAWIU W dniach października br. odbędzie się XXI Zjazd Okręgowy Delegatów Samorządu Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu. Zapraszamy wszystkich wybranych Delegatów. Informacje szczegółowe i materiały zjazdowe każdy Delegat otrzyma pocztą. Pełną listę Delegatów zamieszczamy na stronie 11. Przyjmujemy odpłatnie drobne ogłoszenia. Cena za jedną linijkę tekstu w układzie 3 ko lum no wym: dla członków samorządu = 5 zł; dla pozostałych osób = 7 zł OŚWIADCZENIE DOIPiP nie pośredniczy w rekrutacji pielęgniarek i położnych do pracy w kraju i zagranicą Zajrzyj na stronę internetową naszej Izby i Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych!!! 9 (191)

6 Program szczepień ochronnych PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH (2007) I.A. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE DZIECI I MŁODZIEŻY WEDŁUG WIEKU Wiek Szczepienie przeciw Uwagi w ciągu 24 godzin po urodzeniu WZW typu B domięśniowo (pierwsza dawka) GRUŹLICY - śródskórnie szczepionką BCG Szczepienie noworodków przeciw gruźlicy powinno być wykonane jednocześnie ze szczepieniem przeciw WZW typu B lub w dowolnym momencie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego. Patrz również Informacje uzupełniające - część III PSO. Drugą dawkę szczepionki WZW typu B należy podać w 6-8 tygodniu życia jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki DTP, a dawkę trzecią na przełomie 6 i 7 miesiąca życia. Trzy dawki szczepienia podstawowego DTP podawane są w odstępach 6-8 tygodniowych. 1 rok życia 2 miesiąc życia (6-8 tydzień) WZW typu B domięśniowo (druga dawka) BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (pierwsza dawka) - podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie (pierwsza dawka) Dzieciom z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw krztuścowi szczepionką pełnokomórkową (DTPw) należy zastosować domięśniowo szczepionkę bezkomórkową (DTaP) w cyklu obowiązkowego szczepienia DTP. W przypadku orzeczenia całkowitego przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę DT wg wskazań producenta. Patrz również- Informacje uzupełniające - część III PSO. Trzy dawki szczepienia podstawowego przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b podawane są w odstępach 6-8 tygodniowych. Szczepionkę przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach lub w postaci preparatów skojarzonych np. DTaP-HIB, DTP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB-HBV preparaty te nie są finansowane ze środków znajdujących się w budżecie Ministra Zdrowia. Patrz również Informacje uzupełniające cześć III PSO. 3-4 miesiąc życia (po 6-8 tygodniach od poprzedniego szczepienia) BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (druga dawka) - podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP POLIOMYELITIS - podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1,2,3 typ wirusa) (pierwsza dawka) zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie (druga dawka) Szczepienie przeciw POLIOMYELITIS dzieci w 1 roku życia pierwsze dwie dawki - szczepionką inaktywowaną IPV. Pierwsza dawka na przełomie 3 i 4 miesiąca życia podawana jest jednocześnie z drugą dawką szczepionki DTP. Druga dawka w 5 miesiącu życia podawana jest jednocześnie z trzecią dawką szczepionki DTP. 5-6 miesiąc życia (po 6-8 tygodniach od poprzedniego szczepienia) BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (trzecia dawka) - podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP POLIOMYELITIS - podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1,2,3 typ wirusa) (druga dawka) zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie (trzecia dawka) 7 miesiąc życia WZW typu B domięśniowo (trzecia dawka) miesiąc życia ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE - podskórnie żywą szczepionką skojarzoną (pierwsza dawka) Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać po upływie nie wcześniej niż po 4 tygodniach od wyzdrowienia. 2 rok życia miesiąc życia BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (czwarta dawka) - podskórnie lub domięśniowo szczepionką DTP POLIOMYELITIS - podskórnie lub domięśniowo szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1,2,3 typ wirusa) (trzecia dawka). Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego DTP i trzecia dawka uzupełniająca szczepienia podstawowego przeciw polio. Dzieci z przeciwwskazaniami do podania preparatu zawierającego komórkowy komponent krztuśca, które w 1 roku życia otrzymały trzy dawki DTaP, należy zaszczepić domięśniowo czwartą dawką DTaP. zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego przeciw HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b. 4 W CIENIU CZEPKA

7 Program szczepień ochronnych okres przed- -szkolny 6 rok życia BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI - domięśniowo szczepionką DTaP zawierająca bezkomórkowy komponent krztuśca POLIOMYELITIS - doustnie szczepionką atenuowaną poliwalentną OPV (1,2,3 typ wirusa) Pierwsza dawka przypominająca szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (komponent bezkomórkowy). Patrz również - Informacje uzupełniające - część III PSO. Pierwsza dawka przypominająca - szczepionka atenuowana (OPV). Szkoła podstawowa i gimnazjum 10 rok życia 11 rok życia 12 rok życia 14 rok życia ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE - podskórnie żywą szczepionką skojarzoną ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE - podskórnie żywą szczepionką skojarzoną ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE - podskórnie żywą szczepionką skojarzoną WZW typu B - domięśniowo, 3-krotnie w cyklu 0; 1; 6 miesięcy Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać po upływie co najmniej 2 miesięcy od wyzdrowienia. Patrz również- Informacje uzupełniające - część III PSO. Szczepieniu podlegają wyłącznie dziewczęta nie szczepione w 10 roku życia. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia. Szczepionkę należy podać po upływie, co najmniej 2 miesięcy od wyzdrowienia. Szczepieniu podlegają wyłącznie dziewczęta nie szczepione w 10 lub 11 roku życia. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szcze- -pienia. Szczepionkę należy podać nie wcześniej niż po 4 tygodniach od wyzdrowienia. Szczepienie należy podać młodzieży w gimnazjum (I lub II klasa). Nie należy szczepić osób uprzednio zaszczepionych podstawowo przeciw WZW typu B w ramach szczepień zalecanych lub obowiązkowych. Nie przewiduje się podawania dawek przypominających. Szkoła ponad-podstawowa 19 rok życia lub ostatni rok nauki w szkole BŁONICY, TĘŻCOWI - podskórnie lub domięśniowo szczepionką Td BŁONICY, TĘŻCOWI - podskórnie lub domięśniowo szczepionką Td Dawka przypominająca. Szczepienie można podać jednocześnie (tzn. w ciągu 24 godz.) z jedną z dawek szczepionki przeciw WZW typu B w oddzielnej iniekcji. Trzecia dawka przypominająca; nie powinna być podana wcześniej niż po upływie 5 lat od ostatniej dawki szczepionki Td. I. B. SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE OSÓB NARAŻONYCH W SPOSÓB SZCZEGÓLNY NA ZAKAŻENIE Szczepienie przeciw Osoby podlegające szczepieniu Uwagi WZW typu B - domięśniowo - osoby wykonujące zawody medyczne narażone na zakażenie, - uczniowie średnich i policealnych szkół medycznych, studenci akademii medycznych i innych uczelni wyższych kształcących na kierunkach medycznych, w ciągu pierwszego roku szkolnego akademickiego - osoby z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych), - chorzy z przewlekłym uszkodzeniem nerek, zwłaszcza osoby dializowane oraz z przewlekłym uszkodzeniem wątroby o etiologii wirusowej, autoimmunologicznej, metabolicznej lub alkoholowej, w szczególności z przewlekłym zakażeniem HCV, - zakażeni HIV a także dzieci z wrodzonym lub nabytym defektem odporności, - osoby przygotowywane do zabiegów wykonywanych w krążeniu pozaustrojowym. Szczepienia podstawowe w/g schematu: 0; 1; 6 miesięcy. Nie należy szczepić osób uprzednio zaszczepionych podstawowo przeciw WZW typu B. Rutynowych szczepień przypominających nie przewiduje się. Schemat szczepienia według wskazań lekarza oraz producenta. Przewiduje się dawki przypominające szczepionki dla osób z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza osób dializowanych oraz z niedoborami odporności. U tych osób należy stosować dawki przypominające w celu utrzymania stężenia przeciwciał anty HBs powyżej poziomu ochronnego (10 j.m./l). 9 (191)

8 Program szczepień ochronnych ZAKAŻENIOM HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie -dzieciom do ukończenia 2 roku życia nie zaszczepionym w schemacie podstawowym od 2 miesiąca życia - dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki. Cykl szczepień dla dzieci w 1 lub 2 roku życia nie zaszczepionych w schemacie podstawowym od 2 miesiąca życia. Można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach lub w postaci preparatów skojarzonych np. DTaP-HIB, DTP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB, DTaP-IPV-HIB-HBV preparaty te nie są finansowane ze środków znajdujących się w budżecie Ministra Zdrowia. Patrz również Informacje uzupełniające cześć III PSO. BŁONICY - podskórnie szczepionką monowalentną (d, D), - ze wskazań indywidualnych, - osoby ze styczności z chorymi na błonicę, lub - w zależności od sytuacji epidemiologicznej. skojarzoną ze szczepionką przeciw tężcowi (Td, DT) DUROWI BRZUSZNEMU - podskórnie szczepionką monowalentną (Ty), lub skojarzoną ze szczepionką przeciw tężcowi (TyT) - ze wskazań indywidualnych, - w zależności od sytuacji epidemiologicznej. Szczepienia w zależności od sytuacji epidemiologicznej - o ile obowiązek szczepień zostanie nałożony w drodze rozporządzenia przez Ministra Zdrowia lub w drodze rozporządzeń wydawanych przez wojewodów. Szczepienia w zależności od sytuacji epidemiologicznej - o ile obowiązek szczepień zostanie nałożony w drodze rozporządzenia przez Ministra Zdrowia lub w drodze rozporządzeń wydawanych przez wojewodów. WŚCIEKLIŹNIE - domięśniowo lub podskórnie TĘŻCOWI - podskórnie - ze wskazań indywidualnych, osoby podejrzane o zakażenie wirusem wścieklizny. - ze wskazań indywidualnych, osoby narażone na zakażenie tężcem, - w zależności od sytuacji epidemiologicznej. Patrz również - Informacje uzupełniające - część III PSO. Szczepienie w zależności od sytuacji epidemiologicznej o ile obowiązek szczepień zostanie nałożony. II. SZCZEPIENIA ZALECANE NIEFINANSOWANE ZE ŚRODKÓW ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W BUDŻECIE MINISTRA ZDROWIA patrz Informacje uzupełniające (cz. IV PSO ) Szczepienie przeciw Szczególnie zalecane osobom Uwagi WZW typu B - domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki - osobom, które ze względu na tryb życia lub wykonywane zajęcia są narażone na zakażenia związane z uszkodzeniem ciągłości tkanek lub poprzez kontakt seksualny, - przewlekle chorym o wysokim ryzyku zakażenia nieszczepionym w ramach szczepień obowiązkowych, - chorym przygotowywanym do zabiegów operacyjnych, - dzieciom i młodzieży, nie objętym dotąd szczepieniami obowiązkowymi, - osobom dorosłym, zwłaszcza w wieku starszym. Zaleca się szczepienia podstawowe, w cyklu 0,1,6. Nie należy szczepić osób uprzednio zaszczepionych podstawowo. Osobom przewlekle chorym podawać dawki przypominające w celu utrzymania stężenia przeciwciał anty HBs powyżej poziomu ochronnego (10 j.m./l). Dawki przypominające podawać według wskazań lekarza oraz producenta. 6 W CIENIU CZEPKA

9 WZW typu A - domięśniowo; dawkowanie i cykl szczepień wg z wskazań producenta szczepionki ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE - podskórnie; dawkowanie wg wskazań producenta GRYPIE - dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU - dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki ZAKAŻENIOM HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b - domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki BŁONICY, TĘŻCOWI - domięśniowo lub podskórnie Td; dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki ZAKAŻENIOM STREPTOCOC- CUS PNEUMONIAE - domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki ZAKAŻENIOM NEISSERIA MENINGITIDIS - domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki - osobom wyjeżdżającym do krajów o wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na WZW typu A, - osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności, usuwaniu odpadów komunalnych i płynnych nieczystości oraz przy konserwacji urządzeń służących temu celowi, - dzieciom w wieku przedszkolnym, szkolnym i młodzieży, które nie chorowały na WZW typu A. - osobom nie szczepionym przeciw odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych należy podać dwie dawki szczepionki w odstępie co najmniej 4 tygodni. U osób wcześniej szczepionych przeciw odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi należy traktować jako szczepienie przypominające, - młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie), dla zapobiegania różyczce wrodzonej szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub, jeżeli od szczepienia podstawowego w 13 roku życia minęło więcej niż 10 lat. ze wskazań klinicznych i indywidualnych: - przewlekle chorym (astma, cukrzyca, niewydolność układu krążenia, oddychania, nerek), - w stanach obniżonej odporności, -osobom w wieku powyżej 55 lat, ze wskazań epidemiologicznych: - pracownikom ochrony zdrowia, szkół, handlu, transportu, oraz innym osobom narażonym na kontakty z dużą liczbą ludzi. - przebywającym na terenach o nasilonym występowaniu tej choroby: w szczególności osobom zatrudnionym przy eksploatacji lasu, stacjonującemu wojsku, funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej, rolnikom, młodzieży odbywającej praktyki oraz turystom i uczestnikom obozów i kolonii. - dzieciom od 3 roku życia nie objętym szczepieniami dla zapobiegania zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy, zapaleniom nagłośni itp. - osobom dorosłym powyżej 19 roku życia (szczepionym podstawowo) pojedyncze dawki przypominające, co 10 lat, a nieszczepionym w przeszłości - szczepienie podstawowe. - osobom w podeszłym wieku, które ze względu na wykonywane zajęcia są narażone na zakażenie. Szczepionka nieskoniugowana /polisacharydowa/ - osobom w wieku powyżej 65 roku życia, - dzieciom powyżej 2 roku życia oraz dorosłym z grup ryzyka (w tym chorującym na przewlekłe choroby serca i płuc, cukrzycę, chorobę alkoholową, nabyte zaburzenia odporności, osobom po splenektomii) - dawkowanie wg wskazań producenta. Szczepionka skoniugowana - dzieciom od 2 miesiąca życia do 2 roku życia - dawkowanie wg wskazań producenta, -dzieciom w wieku 2-5 lat z grup ryzyka np. uczęszczające do żłobka, przedszkola lub z chorobami przewlekłymi, w tym zaburzenia odporności dawkowanie wg wskazań producenta. Szczepionka nieskoniugowana /polisacharydowa/ - dzieciom powyżej 2 lat i dorosłym dawkowanie wg wskazań producenta. Szczepionka skoniugowana - od 2 miesiąca życia dawkowanie wg wskazań producenta. Program szczepień ochronnych Podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać nie wcześniej niż po 4 tygodniach od wyzdrowienia. Nie szczepić w okresie ciąży. Przez 3 miesiące po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę. Według wskazań producenta. Szczepionki ważne są tylko jeden rok ze względu na coroczne zmiany składu według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia. Szczepienie według wskazań producenta. Szczepienia według wskazań producenta. ŻÓŁTEJ GORĄCZCE -wyjeżdżającym za granicę, wg wymogów kraju docelowego, zgodnie z zaleceniami Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych. Dotyczy w szczególności krajów Afryki oraz Ameryki Południowej. Nie szczepić osób uczulonych na białko kurze. Uwaga: również wykonanie szczepienia jest odpłatne. WIETRZNEJ OSPIE - domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki 9 (191) osobom, powyżej 9 miesiąca życia, które nie chorowały na ospę wietrzną, - dzieciom i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji, które nie chorowały na ospę wietrzną. 7

10 Program szczepień ochronnych WŚCIEKLIŹNIE - domięśniowo lub podskórnie; dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki BIEGUNCE ROTAWIRUSOWEJ doustnie; dawkowanie wg wskazań producenta szczepionki - osobom wyjeżdżającym do rejonów endemicznego występowania zachorowań na wściekliznę. - dzieciom od 6 tygodnia życia do 24 tygodnia życia dawkowanie wg wskazań producenta. Szczepionkę przeciw rotawirusom można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami. Zarejestrowane i dostępne na rynku polskim szczepionki mogą być stosowane w realizacji szczepień obowiązkowych i zalecanych. Należy stosować je zgodnie ze wskazaniami i zaleceniami producenta. III. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE A. SZCZEPIENIA PRZECIW WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY TYPU B (WZW typu B) 1. Szczepienia podstawowe noworodków i niemowląt wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu zbliżonym do: 0; 1; 6 miesięcy. Pierwsza dawka podawana jest w ciągu 24 godzin po urodzeniu (najlepiej w ciągu 12 godzin), jednocześnie ze szczepieniem przeciw gruźlicy. Druga dawka szczepienia pierwotnego po 4-6 tygodniach od poprzedniej, jeśli to możliwe, jednocześnie ze szczepieniem przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecia dawka, uzupełniająca szczepienia podstawowego, po 6 miesiącach od pierwszej dawki. 2. Szczepienia młodzieży w 14 roku życia (gimnazjaliści). Szczepienie należy wykonać dawką dla dzieci lub dla dorosłych w zależności od wieku dziecka i zaleceń producenta w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy w czasie nauki w I lub II klasie. Szczepienia zaleca się rozpoczynać wiosną uczniom klasy I podając przed wakacjami dwie dawki, a dawkę trzecią jesienią (w klasie II). 3. Szczepienia osób z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV narażonych w sposób szczególny na zakażenie (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych) wykonywane są trzema dawkami szczepionki w cyklu: 0; 1; 6 miesięcy. Nie przewiduje się podawania dawek przypominających. 4. Szczepienia osób poddawanych zabiegom dializ wykonuje się z zastosowaniem dawek szczepionki wskazanych przez producenta dla osób dializowanych. 5. Oznaczanie poziomu przeciwciał anty HBs u osób przewlekle chorych nie jest finansowane w ramach budżetu PSO. 6. Niedopuszczalne jest odmawianie wykonania zabiegu medycznego związanego z narusze- niem ciągłości tkanek w przypadku braku szczepienia przeciw WZW typu B. B. SZCZEPIENIA PRZECIW ODRZE, ŚWINCE I RÓŻYCZCE 1. Szczepienie podstawowe skojarzoną szczepionką potrójną przeciw odrze, śwince i różyczce należy podać w miesiącu życia. 2. Dawkę przypominającą szczepionki skojarzonej przeciw odrze, śwince i różyczce należy podać w 10 roku życia, szczepieniem tym objęta jest cała populacja dzieci w w/w roczniku. 3. Wykonane w 7 roku życia szczepienie preparatem monowalentnym przeciw odrze nie jest przeciwwskazaniem do zaszczepienia preparatem skojarzonym przeciw odrze, śwince i różyczce w 10, 11 lub 12 roku życia. 4. Dawkę przypominającą szczepionki skojarzonej przeciwko odrze, śwince i różyczce w 11 i 12 roku życia należy wykonać wyłącznie u dziewcząt nieszczepionych w 10 i 11 roku życia. 5. Dzieci, które otrzymały dwie dawki skojarzonej szczepionki potrójnej przeciw odrze, śwince i różyczce w poprzednich latach życia, nie wymagają podawania trzeciej dawki tej szczepionki w 10, 11 lub 12 roku życia. C. SZCZEPIENIA PRZECIW GRUŹLICY 1. Szczepienie przeciw gruźlicy w przypadku noworodków urodzonych przedwcześnie wykonuje się po osiągnięciu masy ciała powyżej 2000 g. 2. Szczepienie przeciw gruźlicy w przypadku noworodków urodzonych przez matki HIV+ musi być poprzedzone konsultacją specjalistyczną. 3. Zgodnie z aktualną wiedzą, odstąpiono od oceny wielkości blizny poszczepiennej oraz obowiązkowej rewakcynacji dzieci i młodzieży. Z tego względu w 12 miesiącu życia konieczna jest kontrola wykonania szczepienia przeciw gruźlicy przy urodzeniu na podstawie dokumentacji medycznej pacjenta. Dzieci, które nie były zaszczepione przy urodzeniu, powinny w możliwie najkrótszym terminie otrzymać szczepionkę. D. SZCZEPIENIA PRZECIW POLIOMYELITIS 1. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Komitetu Certyfikacji Eradykacji Poliomyelitis, w celu wyeliminowania zachorowań towarzyszących szczepieniom, wprowadzono dla wszystkich niemowląt szczepionkę zabitą (IPV) jako pierwsze dwie dawki szczepienia. Pierwsza dawkę podaje się podskórnie lub domięśniowo na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6 tygodniach od szczepienia poprzedniego) jednocześnie z drugą dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi, a drugą dawkę po 6 tygodniach jednocześnie z trzecią dawką szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Trzecią dawkę szczepionki IPV w ramach szczepienia podstawowego (uzupełniającą) należy podać w miesiącu życia jednocześnie ze szczepionką DTP. 2. W 6 roku życia należy podać szczepionkę OPV. 3. Dzieciom mającym trwałe przeciwwskazania do szczepienia szczepionką żywą (OPV) należy wykonać szczepienia szczepionką zabitą (IPV) podskórnie lub domięśniowo. E. SZCZEPIENIA PRZECIW BŁONICY, TĘŻCO- WI I KRZTUŚCOWI 1. Szczepienia przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi wykonywane są szczepionką DTP, trzykrotnie w odstępach, co 6 tygodni w 1 roku życia (szczepienie pierwotne) oraz jeden raz w 2 roku życia (szczepienie uzupełniające). Pierwsza dawka szczepionki podawana jest w 2 miesiącu życia, po 6 tygodniach od szczepienia przeciw gruźlicy i WZW typu B, jednocześnie z drugą dawką szczepionki przeciw WZW typu B. Druga dawka na przełomie 3 i 4 miesiąca życia (po 6 8 W CIENIU CZEPKA

11 tygodniach od szczepienia poprzedniego), jednocześnie ze szczepionką przeciw poliomyelitis (IPV). Trzecia dawka w 5 miesiącu życia (po 6 tygodniach od szczepienia poprzedniego), jednocześnie z drugą dawką szczepionki przeciw poliomyelitis (IPV). Dawka czwarta w miesiącu życia, jednocześnie ze szczepionką inaktywowaną przeciw poliomyelitis (IPV). 2. Dzieciom mającym trwałe przeciwwskazania do szczepienia szczepionką komórkową przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę DTaP z bezkomórkowym komponentem krztuścowym trzykrotnie w 1 roku życia i jeden raz w 2 roku życia, według schematu DTP, jeżeli nie ma przeciwwskazań do szczepienia komponentem acelularnym, lub szczepionką DT, dwukrotnie w 1 roku życia i jeden raz w 2 roku życia. Wówczas w 2 miesiącu życia trzeba podać domięśniowo szczepionkę przeciw WZW typu B, a po 6 tygodniach jednocześnie zaszczepić pierwszą dawką DT (podskórnie) i pierwszą dawką szczepionki POLIO (IPV - podskórnie). Po następnych 6 tygodniach podać: drugą dawkę szczepionki DT (podskórnie) i jednocześnie - drugą dawkę szczepionki POLIO (IPV - podskórnie). 9 (191) 2007 F. SZCZEPIENIA PRZECIW HAEMOPHILUS INFLUENZAE TYPU b 1. Szczepienia przeciwko zakażeniom Haemophilus influenzae typu b wykonywane są u dzieci w 1 i 2 roku życia. Szczepienia przeciwko Haemophilus influenzae typu b, wykonywane są według wskazań producenta, zależnie od wieku osób szczepionych. Pierwsza dawka szczepionki powinna być podana w 2 miesiącu życia, jednocześnie z DTP i WZW typu B, a dalsze jednocześnie z kolejnymi dawkami szczepionki DTP. Pełen cykl szczepień powinien składać się z trzech dawek szczepienia pierwotnego, podawanych trzykrotnie w 1 roku życia oraz jednej dawki uzupełniającej podanej w 2 roku życia dziecka, o ile producent nie wskazuje innego schematu uodpornienia. 3. Dzieciom szczepionym od 6 do 12 miesiąca życia powinny być podane dwie dawki szczepionki, w cyklu szczepień pierwotnych oraz jedna dawka uzupełniająca, po roku od podania drugiej dawki. 4. Dzieciom powyżej 1 roku życia powinna być podana jedna dawka szczepionki. G. ORGANIZACJA SZCZEPIEŃ 1. Obowiązkowe szczepienia ochronne preparatami zakupionymi ze środków budżetu państwa wykonują wyłącznie ŚWIADCZENIODAWCY w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie podstawowej opieki zdrowotnej lub innego zakresu świadczeń (np. z zakresu medycyny szkolnej), o ile tak przewiduje zawarta umowa. 2. Dzieci rozpoczynające naukę w szkole powinny być szczepione na jesieni. Jest to uzasadnione następującymi względami: szczepienia takie chronią dzieci przed zakażeniami w nowym środowisku, dopiero na jesieni większość dzieci urodzonych w danym roku osiąga wiek wskazany w programie szczepień ochronnych, zwykle wyprzedza sezonową zwyżkę zachorowań (styczeń - maj następnego roku kalendarzowego). Jeżeli duża koncentracja szczepień utrudnia ich wykonanie, albo przemawiają za tym ważne względy organizacyjne, część szczepień (zwłaszcza dzieci kończących szkoły podstawowe lub ponadpodstawowe) można przeprowadzić w I połowie roku kalendarzowego. Wówczas należy szczepić wcześniej (przed wakacjami) dzieci kończące określony wiek w danym roku kalendarzowym - tzn. dopuszcza się wcześniejsze o około pół roku szczepione dzieci w wieku szkolnym, a nie przekładanie ich na kolejny rok kalendarzowy. 3. Określony w części I.A.PSO wiek dziecka należy rozumieć jak w przykładzie: dziecko, które ukończyło 3 lata jest w czwartym roku życia. 4. Odstęp między szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje nie powinien być krótszy niż 4 tygodnie. 5. Odstęp między kolejnymi dawkami tej samej Stan zdrowia zwierzęcia podczas obserwacji weterynaryjnej Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem w chwili narażenia 15-dniowa obserwacja wetery- naryjna może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do zwierząt takich jak pies i kot. Brak ran lub kontakt pośredni - - nie wymaga Oślinienie zdrowej skóry - - nie wymaga Oślinienie uszkodzonej skóry, lekkie pogryzienia i zadrapania zwierzę zdrowe zwierzę podejrzane o wściekliznę zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, niebadane zwierzę zdrowe objawy wścieklizny zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy) objawy wścieklizny Program szczepień ochronnych szczepionki powinien być zgodny z wskazaniami producenta. 6. Odstęp między różnymi szczepionkami nie zawierającymi żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego niepożądanego odczynu poszczepiennego na kolejne szczepienie. 7. Odstęp między szczepionką zawierającą żywe drobnoustroje a szczepionką nie zawierającą żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego niepożądanego odczynu poszczepiennego na kolejne szczepienie. Szczepienia określone w części I i II są szczepieniami zleconymi przez Ministra Zdrowia do wykonania Narodowemu Funduszowi Zdrowia w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. H. SZCZEPIENIA PRACOWNICZE Z wyjątkiem szczepień przeciw WZW typu B pracowników wykonujących zawód medyczny, które to szczepienia jako obowiązkowe są finansowane z budżetu Ministra Zdrowia, szczepienia ochronne wykonywane pracownikom zatrudnionym lub podejmującym pracę na stanowiskach, których wykaz podany jest w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 28 listopada 2005 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach (Dz.U. Nr 250, poz. 2113) są szczepieniami finansowanymi w całości przez pracodawców. I. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE) Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania wściekliźnie u osób mających kontakt ze zwierzęciem chorym lub podejrzanym o zachorowanie na wściekliznę. Przedstawiono również zasady immunoprofilaktyki czynno-biernej. Zapobieganie Rozpoczęcie podawania szczepionki z chwilą zaobserwowania objawów wścieklizny u zwierzęcia natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki przerwać gdy zwierzę zdrowe - natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) 9

12 Program szczepień ochronnych Głębokie pogryzienia, zadrapania, oślinienie błon śluzowych zwierzę podejrzane o wściekliznę zwierzę wściekłe, dzikie, nieznane, nie badane zwierzę zdrowe (niepotwierdzone objawy) - natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) można przerwać gdy zwierzę zdrowe natychmiastowe rozpoczęcie podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) Swoiste zapobieganie czynne: rozpoczęcie szczepienia wg skróconego (tj. poekspozycyjnego) schematu szczepień zgodnie z wskazaniami producenta szczepionki schemat podawania kolejnych dawek - w 0; 3; 7; 14; 30 dobie. Swoiste zapobieganie czynno-bierne: jak wyżej + jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki podaje się swoistą immunoglobulinę ludzką - 20 j.m./kg mc. Immunoglobulinę można podać do 7 dnia od czasu podania pierwszej dawki szczepionki. Kwalifikacje do szczepienia przeciwko wściekliźnie przeprowadza specjalistyczna Poradnia Chorób Zakaźnych. Uwaga: Rozpoczęcie postępowania poekspozycyjnego można odłożyć do czasu potwierdzenia wścieklizny u zwierzęcia, o ile zwierzę, które naraziło człowieka nie wykazywało objawów choroby podczas ekspozycji i jest możliwa jego 15-dniowa obserwacja weterynaryjna dotyczy wyłącznie psa i kota. Jeżeli została narażona osoba uprzednio szczepiona przeciwko wściekliźnie podaje się tylko dwie dawki przypominające szczepionki wg schematu szczepienia w 0; 3 dobie. Nie należy wówczas podawać swoistej immunoglobuliny (lub surowicy). J. SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI U OSÓB ZRANIONYCH Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania tężcowi u zranionych osób. Historia szczepień pacjenta Ryzyko wystąpienia tężca nie szczepieni lub niekompletnie szczepieni lub historia szczepień niepewna szczepienie podstawowe lub przypominające ostatnia dawka więcej niż10 lat temu szczepienie podstawowe lub przypominające ostatnia dawka 5 10 lat temu szczepienie podstawowe lub przypominające ostatnia dawka mniej niż 5 lat temu Niskie szczepionka Td lub T następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego wg schematu 0; 1; 6 miesiąc szczepionka Td lub T jedna przypominająca dawka szczepionka Td lub T jedna przypominająca dawka nie wymaga Wysokie szczepionka Td lub T; + antytoksyna (LIT - swoista immunoglobulina 250/500 j.m. lub KAT - surowica przeciwtężcowa 3000 j.m.) następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego wg schematu 0; 1; 6 miesiąc szczepionka Td lub T jedna przypominająca dawka + antytoksyna (LIT - swoista immunoglobulina 250/500 j.m. lub KAT - surowica przeciwtężcowa 3000 j.m.) szczepionka Td lub T jedna przypominająca dawka nie wymaga ew. gdy szczególnie wysokie ryzyko rozważyć szczepionka Td lub T jedna przypominająca dawka Dz.Urz.MZ : KOMUNIKAT GŁÓWNEGO INSPEKTORA SANITARNEGO z dnia 27 marca 2007 r. w sprawie zasad przeprowadzania szczepień ochronnych przeciw chorobom zakaźnym w 2007 r. Na podstawie art. 14 ust. 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384, z późn. zm.1)) ogłasza się Program Szczepień Ochronnych na 2007 r., który stanowi załącznik komunikatu. GŁÓWNY INSPEKTOR SANITARNY 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 199, poz. 1938, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 173, poz i Nr 210, poz oraz z 2006 r. Nr 220, poz P R O G R A M SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH NA ROK 2007 Program Szczepień Ochronnych (PSO) składa się z następujących części: I.* Szczepienia obowiązkowe kalendarz szczepień A. Szczepienia obowiązkowe dzieci i młodzieży według wieku B. Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie II.* Szczepienia zalecane niefinansowane ze środków znajdujących się w budżecie Ministra Zdrowia III. Informacje uzupełniające * Finansowanie szczepień określonych w części I i II odbywa się w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 210 poz. 2135). Pełen załącznik wydrukowano na stronach W CIENIU CZEPKA

13 Wykaz Delegatów Wykaz Delegatów V kadencji Samorządu Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu Nr mandatu 9 (191) 2007 Nazwisko Imię Pielęgniarka/ Położna 1 Borowiecka Barbara Pielęgniarka 2 Jóźwik Halina Pielęgniarka 3 Papiernik Iwona Położna 4 Rudnicka Dorota Pielęgniarka 5 Ryglowska Ewa Położna 6 Więckowska Adrianna Pielęgniarka 7 Mielke Elżbieta Pielęgniarka 8 Walas Wioletta Pielęgniarka 9 Chrzanowska Joanna Pielęgniarka 10 Kopaczyńska Danuta Pielęgniarka 11 Kras Danuta Położna 12 Okulewicz Violetta Pielęgniarka 13 Misiuda Jadwiga Pielęgniarka 14 Szymecka Lucyna Pielęgniarka 15 Krawczyk Danuta Pielęgniarka 16 Kruszelnicka Elżbieta Pielęgniarka 17 Marchlewska Mariola Położna 18 Chodkowska Barbara Pielęgniarka 19 Gałuszka Maria Pielęgniarka 20 Ochocka Beata Pielęgniarka 21 Pencarska Iwona Położna 22 Demiańczuk Ewa Pielęgniarka 23 Dorsz Joanna Pielęgniarka 24 Dziadek Barbara Pielęgniarka 25 Miszczyk Grażyna Pielęgniarka 26 Poręba-Cilińska Ewelina Położna 27 Rogala Alicja Pielęgniarka 28 Bednarska Krystyna Pielęgniarka 29 Brożek Ewa Pielęgniarka 30 Golicka-Rak Marzenna Położna 31 Karalus Janina Pielęgniarka 32 Kaszuba Wioletta Pielęgniarka 33 Michałek Barbara Pielęgniarka 34 Skruch Dorota Pielęgniarka 35 Szczygłowska Barbara Pielęgniarka 36 Błaszkiewicz Teresa Pielęgniarka 37 Bohdanowicz Irena Pielęgniarka 38 Gos-Serwicka Kazimiera Położna 39 Gorzkiewicz Jadwiga Pielęgniarka 40 Michałowska Katarzyna Położna 41 Mól Sylwia Pielęgniarka 42 Nieczypor Barbara Pielęgniarka 43 Stankiewicz Władysława Pielęgniarka 44 Chorostkowska Honorata Pielęgniarka 45 Jaworska-Perek Danuta Położna 46 Gołębiowska Grażyna Pielęgniarka 47 Harbuz Bożena Pielęgniarka 48 Mirowska Regina Pielęgniarka 49 Olczyk Lucyna Położna 50 Wlazło Małgorzata Pielęgniarka 51 Mazur Irena Pielęgniarka 52 Mydłowska Renata Pielęgniarka 53 Francka Jolanta Pielęgniarka 54 Majoch Krystyna Pielęgniarka 55 Kołosowska Renata Pielęgniarka 56 Kuriata Renata Położna 57 Mozoła Barbara Pielęgniarka 58 Falerowska Zofia Pielęgniarka 59 Kuczer Bożena Położna 60 Ratuszna Krystyna Pielęgniarka 61 Siedler Bożena Pielęgniarka 62 Todorov Ewa Pielęgniarka 63 Kałasz Jadwiga Pielęgniarka 64 Koba Elżbieta Pielęgniarka 65 Zacharzewska Alicja Pielęgniarka 66 Bąk Alicja Pielęgniarka 67 Grzegorska Joanna Pielęgniarka 68 Lewandowska Urszula Położna 69 Wiktorska Jolanta Pielęgniarka 70 Wyskiel Krystyna Pielęgniarka 71 Żurakowska Janina Pielęgniarka 72 Malmon Aldona Pielęgniarka 73 Biłogan Lidia Pielęgniarka 74 Jurkowska Grażyna Pielęgniarka 75 Kowalik Iwona Położna 76 Łabowicz Beata Pielęgniarka 77 Majewska-Kaźmierczak Grażyna Pielęgniarka 78 Oleksów Bronisława Pielęgniarka 79 Piekarz Elżbieta Pielęgniarka 80 Pleśniak Anna Położna 81 Pociejkin Piotr Pielęgniarka 82 Stodulska Marta Pielęgniarka 83 Szerszeń Teresa Pielęgniarka 84 Tomasik Elżbieta Pielęgniarka 85 Miłoń-Kowierec Lucyna Pielęgniarka 86 Sławski Krzysztof Pielęgniarka 87 Zielonka Wiesław Pielęgniarka 88 Budzińska Maria Pielęgniarka 89 Matula Irena Pielęgniarka 11

14 Wykaz Delegatów 90 Musioł Danuta Pielęgniarka 91 Sikorska Urszula Pielęgniarka 92 Bilińska Barbara Pielęgniarka 93 Dąbrowska Beata Położna 94 Dolińska Anna Pielęgniarka 95 Gierczak Małgorzata Pielęgniarka 96 Kuriata-Kempska Krystyna Pielęgniarka 97 Łuckowska Teresa Pielęgniarka 98 Pułka Anna Położna 99 Basińska Maria Pielęgniarka 100 Bosak Barbara Pielęgniarka 101 Milecka Dorota Pielęgniarka 102 Peszyńska Julia Pielęgniarka 103 Pless Elżbieta Pielęgniarka 104 Tylicka Monika Pielęgniarka 105 Czopik Irena Pielęgniarka 106 Gruchaj Jolanta Pielęgniarka 107 Kłos Teresa Pielęgniarka 108 Kopczyńska Dorota Pielęgniarka 109 Krokowska Barbara Pielęgniarka 110 Magiera Violetta Pielęgniarka 111 Michalik Barbara Pielęgniarka 112 Michalska Wioletta Pielęgniarka 113 Plewa Urszula Pielęgniarka 114 Świerkowska Bogumiła Położna 115 Tuszyńska Jadwiga Pielęgniarka 116 Wildeman Bożena Położna 117 Ciupak Grażyna Pielęgniarka 118 Durawa Ewa Pielęgniarka 119 Furman Ewa Pielęgniarka 120 Jakimów Beata Pielęgniarka 121 Karposiuk Lucyna Pielęgniarka 122 Mielczyk Bożena Położna 123 Mikołajek Ewa Pielęgniarka 124 Nadzikiewicz Bogusława Pielęgniarka 125 Polak Małgorzata Pielęgniarka 126 Trybała Ewa Pielęgniarka 127 Walewska-Lis Ksymena Pielęgniarka 128 Fichtner-Jeruzel Franciszka Pielęgniarka 129 Malcher Lidia Pielęgniarka 130 Rodziewicz Małgorzata Pielęgniarka 131 Sawicki Włodziwoj Pielęgniarz 132 Wajda Lidia Pielęgniarka 133 Garwacka-Czachor Elżbieta Pielęgniarka 134 Głowacz Władysława Pielęgniarka 135 Koziarz Ewa Pielęgniarka 136 Pudełek Małgorzata Położna 137 Pietrzak Dorota Pielęgniarka 138 Szafran Anna Pielęgniarka 139 Dobrowolska Elżbieta Pielęgniarka 140 Gajęcka-Kierat Dorota Pielęgniarka 141 Smektała Grażyna Pielęgniarka 142 Węglarz Agnieszka Pielęgniarka 143 Górny Mariola Pielęgniarka 144 Łabuz Kinga Pielęgniarka 145 Maroszek Ewa Pielęgniarka 146 Moczarna Irena Pielęgniarka 147 Porwisz Anna Pielęgniarka 148 Srogosz Stanisława Pielęgniarka 149 Abramczyk Krystyna Pielęgniarka 150 Jarawka Elżbieta Pielęgniarka 151 Kaczyńska Maria Pielęgniarka 152 Kasprzak Mariola Pielęgniarka 153 Łozińska Renata Pielęgniarka 154 Niziałek Renata Pielęgniarka 155 Pietrowska Lilianna Położna 156 Ptak Barbara Położna 157 Radzioch Grażyna Pielęgniarka 158 Rojek Małgorzata Pielęgniarka 159 Kadłubowska Ewa Pielęgniarka 160 Słaby Beata Położna 161 Suder Elżbieta Pielęgniarka 162 Żmijewska Urszula Położna 163 Bogumił Lucyna Pielęgniarka 164 Górska Henryka Pielęgniarka 165 Hubert Małgorzata Pielęgniarka 166 Janiszewska-Kołpak Romualda Pielęgniarka 167 Kędzia Bogumiła Pielęgniarka 168 Kujawska Izabela Pielęgniarka 169 Wawrzuta Joanna Pielęgniarka 170 Fiuk Waldemar Pielęgniarz 171 Gierada Teodozja Pielęgniarka 172 Kubiak Agnieszka Pielęgniarka 173 Kowalik Jolanta Pielęgniarka 174 Makowska Wiktoria Pielęgniarka 175 Wargocka Bożena Pielęgniarka 176 Bajrakowska Aurelia Pielęgniarka 177 Klupś Lucyna Pielęgniarka 178 Nizioł Halina Pielęgniarka 179 Kapelańczyk Elżbieta Pielęgniarka 180 Kostecka Ewa Pielęgniarka 181 Raus Irena Pielęgniarka 182 Chlebek Ewa Pielęgniarka 183 Kowalska Irena Pielęgniarka 184 Czekańska Ewa Pielęgniarka 185 Sługocka Bożena Pielęgniarka 186 Brożek Halina Pielęgniarka 187 Bryl Maria Pielęgniarka 188 Buda Bożena Pielęgniarka 189 Wierzbicka Małgorzata Pielęgniarka 12 W CIENIU CZEPKA

15 Nasze kwalifikacje w UE 190 Wierzbińska Ewa Położna 191 Dyszlewicz Elżbieta Pielęgniarka 192 Pokarowska Grażyna Pielęgniarka 193 Talaga Zdzisława Pielęgniarka 194 Nowicka-Kasprzyszak Danuta Pielęgniarka 195 Pierzchała Wanda Pielęgniarka 196 Dziuba Wojciech Pielęgniarka 197 Jędrzejewska Leokadia Położna 198 Kolasińska Jolanta Pielęgniarka 199 Ataman Jolanta Pielęgniarka 200 Olechowska Urszula Pielęgniarka 201 Walczak-Chociej Barbara Pielęgniarka Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu odrzucił skargę wniesioną przez Rząd Polski. Tym samym utrzymano niekorzystne dla polskich pielęgniarek i położnych przepisy dotyczące uznania kwalifikacji zawodowych. Zaistniała sytuacja jest efektem błędów popełnionych przez poprzednie ekipy rządzące w czasie negocjacji warunków traktatu akcesyjnego. Wyrok Trybunału dyrektywa 2005/36/WE - Uznawanie kwalifikacji zawodowych - Pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną - Położne - Przepisy szczególne dotyczące polskich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji - Ważność - Obowiązek uzasadnienia - Wprowadzenie aktem przystąpienia w sprawie C-460/05 LUXEMBOURG 9 (191) 2007 WYROK TRYBUNAŁU (szósta izba) z dnia 18 lipca 2007 r. * Dyrektywa 2005/36/WE - Uznawanie kwalifikacji zawodowych - Pielęgniarki odpowiedzialne za opiekę ogólną- Położne - Przepisy szczególne dotyczące polskich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji - Ważność - Obowiązek uzasadnienia - Wprowadzenie aktem przystąpienia W sprawie C-460/05 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art 230 WE, wniesioną w dniu 14 grudnia 2005 r. Rzeczpospolita Polska, reprezentowana przez J. Pietrasa oraz M. Szpunara, a także M. Brzezińską, działających w charakterze pełnomocników, strona skarżąca, przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, reprezentowanemu przez U. Róssleina oraz A. Padowską, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez M. Giorgi Fort oraz przez R. Szostaka i F. Florinda Gijóna, działających w charakterze pełnomocników, pozwani, popieram przez: Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez H. Stovlbaeka oraz A. Stobiecką-Kuik, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, Interwenient, TRYBUNAŁ (szósta izba), w składzie: P. Kuris, prezes izby, K. Schiemann (sprawozdawca) i L. Bay Larsen, sędziowie, rzecznik generalny: P. Mengozzi, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 24 maja 2007 r., podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii, wydaje następujący Wyrok W swej skardze Rzeczpospolita Polska wnosi o stwierdzenie nieważności 1. art. 33 ust. 2 i art. 43 ust. 3 dyrektywy 2005/ 36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych 1. Zaskarżone przepisy zawierają szczególne zasady mające zastosowanie do 2. pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną i położnych legitymujących się polskimi dokumentami potwierdzającymi posiadanie kwalifikacji. Przepisy te są niekorzystne dla posiadaczy niektórych polskich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, ponieważ wydłużają one okres doświadczenia zawodowego, którym winni się oni wykazać, jeśli szkolenie zawodowe, o którym mowa, nie spełnia minimalnych wymogów nałożonych 13

16 Nasze kwalifikacje w UE przez dyrektywę 2005/36, aby móc podlegać uznaniu automatycznemu. W chwili składania wniosku o uznanie posiadacze takich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji muszą wykazać się pięcioletnim nieprzerwanym doświadczeniem zawodowym nabytym w trakcie siedmiu lat poprzedzających złożenie takiego wniosku, choć w odniesieniu do posiadaczy dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji uzyskanych w innych państwach członkowskich dyrektywa ta wymaga jedynie trzech nieprzerwanych lat doświadczenia w trakcie pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o uznanie. Postanowieniem z dnia 15 maja 2006 r. 3. Komisja Wspólnot Europejskich została dopuszczona jako interwenient na poparcie wniosków Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej. Ramy prawne Akt przystąpienia Traktat dotyczący przystąpienia do 4. Unii Europejskiej dziesięciu nowych państw członkowskich, w tym Rzeczypospolitej Polskiej został podpisany w dniu 16 kwietnia 2003 r. Jak wynika z art. l ust. 2 tego traktatu, warunki przyjęcia tych państw i wynikające z tego przyjęcia dostosowania w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej są przedmiotem aktu dołączonego do tego traktatu 2 i stanowiącego jego integralną część. Artykuł 20 aktu przystąpienia z 2003 r. 5. stanowi, że akty wymienione w załączniku II do tego aktu (zwanego dalej załącznikiem II ) są dostosowane w sposób określony w tym załączniku. W dziale 2 lit. C) część III załącznika II, zatytułowanym Swobodny 6. przepływ osób, dotyczącym zawodów medycznych i paramedycznych, zdefiniowano w szczególności dwa dostosowania w odniesieniu do dyrektyw sektorowych dotyczących odpowiednio uznawania dyplomów, świadectw i pozostałych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną oraz położnej. Część III pkt 2 załącznika II, zatytuło- 7. wany Pielęgniarki, stanowi w lit. b), że po art. 4a dyrektywy 77/452/EWG dotyczącej dyplomów, świadectw i dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną dodaje się art. 4b 3. Artykuł 4b ma następujące brzmienie: W odniesieniu do polskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych: W przypadku obywateli państw członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną zostały wydane lub których kształcenie zaczęło się w Polsce przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule l dyrektywy 77/ 453/EWG, państwa członkowskie uznają następujące dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie pielęgniarskiej opieki ogólnej jako wystarczające dowody, jeśli będzie do nich załączone zaświadczenie stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną w Polsce w niżej wymienionych okresach: dyplom licencjata pielęgniarstwa co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia, dyplom pielęgniarstwa (dyplom pielęgniarki albo pielęgniarki dyplomowanej) z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w zawodowej szkole medycznej co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia. Wymieniona działalność musiała obejmować pełną odpowiedzialność za planowanie, organizację i opiekę pielęgniarską nad pacjentem. W tej samej części III pkt 5 załącznika II, zatytułowany Położne, stano- 8. wi w lit. b) że po art. 5a dyrektywy 80/154/ EWG dotyczącej dyplomów, świadectw i dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji położnych dodaje się art. 5b 4. Artykuł 5b ma następujące brzmienie: W odniesieniu do polskich kwalifikacji położnych będą stosowane jedynie następujące przepisy dotyczące praw nabytych: W przypadku obywateli państw członkowskich, których dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje położnej zostały wydane lub których szkolenie zaczęło się w Polsce przed dniem przystąpienia i które nie spełniają minimalnych wymogów szkolenia określonych w artykule 1 dyrektywy 80/155/EWG, państwa członkowskie uznają następujące dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające kwalifikacje w zakresie położnictwa jako wystarczające dowody, jeśli będą do nich załączone zaświadczenia stwierdzające, że ci obywatele państw członkowskich rzeczywiście i zgodnie z prawem prowadzili działalność położnej w Polsce w niżej wymienionych okresach: dyplom licencjata położnictwa co najmniej trzy kolejne lata w ciągu pięciu lat przed dniem wydania zaświadczenia, dyplom położnej z wykształceniem pomaturalnym uzyskanym w zawodowej szkole medycznej co najmniej pięć kolejnych lat w ciągu siedmiu lat przed dniem wydania zaświadczenia. Zgodnie z art. 9 aktu przystąpienia 9. z 2003 r. jego postanowienia, których celem lub skutkiem jest uchylenie lub zmiana aktów przyjętych przez instytucje w sposób inny niż w ramach środków przejściowych, mają taki sam status prawny jak postanowienia, które one uchylają lub zmieniają i podlegają tym samym regułom, jak te postanowienia. Dyrektywa 2005/36 Celem dyrektywy 2005/36, zgodnie 10. z jej dziewiątym motywem, jest reorganizacja i racjonalizacja przepisów dyrektyw dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych poprzez ujednolicenie obowiązujących zasad i w konsekwencji połączenie tych dyrektyw w jednym tekście. Artykuł 33 ust. 2 i art. 43 ust. 3 dyrektywy 2005/36 są praktycznie 11. identyczne z odpowiednio art. 4b dyrektywy 77/452 i art. 5b dyrektywy 80/154, które to dyrektywy zmienione zostały ostatnio przez dyrektywę 2001/19. Okoliczności faktyczne leżące u podstaw skargi Projekt dyrektywy, nad którym 12. prace doprowadziły do przyjęcia dyrektywy 2005/36, przedstawiony został przez Komisję w dniu 7 marca 2002 r. W Radzie projekt ten poddany został analizie przez grupę roboczą 13. zajmującą się problematyką związaną z tworzeniem przedsiębiorstw i świadczeniem usług. Rzeczpospolita Polska miała prawo bycia wysłuchaną w trakcie całego procesu legislacyjnego dotyczącego zaskarżonej dyrektywy, począwszy od podpisania traktatu o przystąpieniu w dniu 16 kwietnia 2003 r. i uczestniczyła w tej grupie roboczej począwszy od dnia 17 kwietnia 2003 r. Projekt dyrektywy przedyskutowany został na posiedzeniu 14. Ko- 14 W CIENIU CZEPKA

17 mitetu Stałych Przedstawicieli (Coreper) w dniu 27 kwietnia 2005 r. W trakcie tego posiedzenia przedstawiciel rządu polskiego wyraził sprzeciw Rzeczypospolitej Polskiej wobec zasad zastosowanych w odniesieniu do uznawania kwalifikacji polskich pielęgniarek i położnych i zwrócił uwagę na konieczność zbliżenia wymogów uznawania ich kwalifikacji do wymogów, które mają zastosowanie do obywateli innych nowych państw członkowskich. Na sesji Rady w Luksemburgu w dniach 6 i 7 czerwca r. Rzeczpospolita Polska wyraziła poparcie dla projektu dyrektywy w ogólnym interesie Wspólnoty oraz ze względu na okoliczność, że celem tego aktu było przede wszystkim uproszczenie systemu uznawania kwalifikacji i konsolidacja istniejących dyrektyw dotyczących uznawania kwalifikacji w odniesieniu do wielu zawodów. Dyrektywa 2005/36 przyjęta została większością kwalifikowaną. Delegacje niemiecka i grecka głosowały przeciw, a delegacja luksemburska wstrzymała się od głosu. Delegacja polska głosowała za przyjęciem dyrektywy, choć złożyła jednostronną deklarację, w której wyraziła swój sprzeciw wobec przepisów przyjętych w odniesieniu do pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną i położnych posiadających dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji wydane przez policealne i pomaturalne szkoły medyczne. W przedmiocie skargi Skarga o stwierdzenie nieważności 16. wniesiona przez Rzeczpospolitą Polską opiera się na jedynym zarzucie naruszenia art. 253 WE. Według tego państwa członkowskiego należy stwierdzić nieważność dwóch zaskarżonych przepisów, ponieważ w motywach dyrektywy 2005/36 nie ma żadnego uzasadnienia dla utrzymania w odniesieniu do polskich dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji odmiennych reguł niż te, które mają zastosowanie w odniesieniu do dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji uzyskanych w innych państwach członkowskich. Rzeczpospolita Polska przyznaje, że 17. treść spornych przepisów ustalona została w akcie przystąpienia z 2003 r., lecz podnosi, że nie wystarczy to samo w sobie dla uzasadnienia ich utrzymania w dyrektywie 2005/36. Po pierwsze, tak jak zmiany zawarte w załączniku II aktu przystąpienia z 2003 r. nie musiały być uzasadnione na podstawie art. 253 WE, tak przyjęcie ana- 9 (191) 2007 logicznych przepisów w wiążącym akcie instytucji wspólnotowej, takim jak dyrektywa 2005/36 powinno być w odpowiedni sposób uzasadnione. Po drugie, jako że to państwo członkowskie w trakcie prac przygotowawczych przed przyjęciem dyrektywy 2005/36 zażądało zmiany zasad wprowadzonych przez tenże akt przystąpienia, uzasadnienie tej dyrektywy powinno w jasny i niebudzący wątpliwości sposób wskazywać powody, dla których Parlament i Rada postanowiły nie zmieniać tych przepisów. Jak słusznie podnoszą Parlament 18. i Rada oraz Komisja, art. 33 ust. 2 i art. 43 ust. 3 dyrektywy 2005//36 nie zawierają niczego nowego i w niczym nie zmieniają istniejącego stanu prawnego. W istocie przepisy te ograniczają się do powtórzenia praktycznie przy użyciu identycznych zwrotów przepisów wprowadzonych przez akt przystąpienia z 2003 r. do obowiązujących wcześniej dyrektyw. Celem realizowanym przez dyrektywę 2005/36 w odniesieniu do tych przepisów jest cel określony w jej dziewiątym motywie, tj. zgromadzenie w jednym tekście przepisów zawartych we wcześniejszych dyrektywach. Tymczasem wobec braku informacji 19. o zmianie okoliczności, które uzasadniały wprowadzenie we wcześniej obowiązujących dyrektywach różnego traktowania niektórych sytuacji, żadne szczególne uzasadnienie nie jest wymagane, jeżeli chodzi o przepisy, które ograniczają się w ramach przeredagowywania wcześniejszych tekstów, do powtórzenia treści przepisów poprzednio obowiązujących (zob. podobnie wyrok z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie C-210/03 Swedish Match, Zb.Orz. str , pkt 63-69). Okoliczność, iż Rzeczpospolita 20. Polska w trakcie prac nad przygotowaniem dyrektywy 2005/36 zażądała zmiany spornych przepisów, sama w sobie nie jest w stanie podważyć tego stwierdzenia. Można skądinąd wskazać w tym względzie na to, że okoliczność, iż rząd polski był włączony w sposób ścisły do dyskusji i konsultacji, które poprzedzały przyjęcie tej dyrektywy, może wskazywać, że rząd ten w każdym razie znał dokładnie zarówno powody, które doprowadziły do początkowego przyjęcia, jak i powody późniejszego utrzymania odstępstw dotyczących niektórych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, jak i położnej, uzyskanych w Polsce, Nasze kwalifikacje w UE Jako że jedyny zarzut podniesiony 21. przez Rzeczpospolitą Polską na poparcie jej skargi nie może zostać uwzględniony, należy skargę oddalić. W przedmiocie kosztów Zgodnie z art regulaminu 22. kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ Parlament i Rada wniosły o obciążenie Rzeczypospolitej Polskiej kosztami postępowania, a ta ostatnia sprawę przegrała, należy obciążyć ją kosztami postępowania. Zgodnie z art Komisja pokrywa własne koszty. Z powyższych względów Trybunał (szósta izba) orzeka, co następuje: 1) Skarga zostaje oddalona. 2) Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania. 3) Komisja Wspólnot Europejskich pokrywa własne koszty (podpisy) * Język postępowania: polski. 1 Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255, str. 22). 2 Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U L 236, str. 33, zwany dalej aktem przystąpienia z 2003 r. ). 3 Dyrektywa Rady 77/452/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. U. L 176, str. 1), zmieniona ostatnio przez dyrektywę 2001/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U. L 206 str. 1). 4 Dyrektywa 80/154/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotycząca wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierająca środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz.U. L 33 str. 1), zmienionej ostatnio dyrektywą 2001/19. 15

18 Emerytury EMERYTURY POMOSTOWE DLA PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH??? Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych od początku swej działalności podejmuje negocjacje z kolejnymi ekipami rządowymi w sprawie korzystnych rozwiązań płacowych i emerytalnorentowych dla naszych grup zawodowych. Poniżej publikujemy kolejne pismo Prezesa Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych tym razem o uwzględnienie pielęgniarek i położnych w projekcie ustawy o emeryturach pomostowych. Odpowiedź na sąsiedniej stronie charakteryzuje pozytywne nastawienie urzędników ministerstwa do naszych problemów. NIPIP/XVI/10/07 Warszawa, dnia 4 czerwca 2007r. Pani Anna Kalata Minister Pracy i Polityki Społecznej Szanowna Pani Minister, Działając w imieniu samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych, w oparciu o art. 4, ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178 ze zm.) zwracam się z wnioskiem o uwzględnienie w projekcie ustawy o emeryturach pomostowych, w grupie ubezpieczonych uprawnionych do emerytury pomostowej, osób wykonujących zawód pielęgniarki lub położnej. W dniu 27 grudnia 2005 r. wpłynął do Sejmu RP obywatelski projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej (druk sejmowy nr 197), który niestety nie uzyskał ostatecznej aprobaty Sejmu RP. Przedmiotowy projekt zawierał między innymi propozycję umożliwienia pielęgniarkom i położnym przejścia na wcześniejszą emeryturę, bez względu na wiek pod warunkiem posiadania co najmniej trzydziestoletniego okresu zatrudnienia. Stanowisko Rządu RP wobec powyższego projektu było negatywne. Wśród argumentów przytoczonych na tę okoliczność, wskazano, że w zreformowanym, nowym systemie emerytalnym uprawnienia emerytalne będą uwarunkowane osiągnięciem co najmniej 60 lat w przypadku kobiet i 65 w przypadku mężczyzn. Elementem uzupełniającym będzie system emerytur pomostowych dla osób wykonujących prace ujęte w wykazie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Praca wykonywana w szczególnych warunkach to praca w ekstremalnych warunkach środowiska, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi. Praca ta może powodować trwałe, negatywne skutki zdrowotne, którym nie można zapobiec stosując środki profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej. Problematyka rodzaju prac i warunków uprawniających do emerytury pomostowej, przysługującej do czasu osiągnięcia wieku emerytalnego będzie uregulowana odrębną ustawą. Jedynie w tej ustawie mogą być zawarte rozwiązania dotyczące preferencyjnego przechodzenia na emeryturę. Uwzględnienie w wykazie zawodów osób mogących skorzystać z prawa do emerytury pomostowej grupy zawodowej pielęgniarek i położnych jest koniecznością wynikającą z charakteru i warunków pracy. Powyższy postulat uzasadnia przede wszystkim szczególny charakter realizowanych czynności zawodowych pielęgniarki i położnej w systemie pracy zmianowej, wymagających dużego obciążenia psychofizycznego i narażenia na czynniki szkodliwe; częstym schorzeniem u pielęgniarek są alergie. Od wielu lat obserwuje się rosnącą tendencję do nieprzestrzegania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych w zakładach opieki zdrowotnej oraz źle wyposażone stanowiska pracy, między innymi brak urządzeń do podnoszenia i przemieszczania chorych. Powyższe wskazuje jednoznacznie, iż są to warunki ekstremalne, powodujące trwałe, negatywne skutki zdrowotne. W pracy pielęgniarek szczególne miejsce zajmują wymagania emocjonalne tzn. konieczność radzenia sobie z sytuacjami stresowymi, jakie powoduje codzienny kontakt z chorobą, cierpieniem, trudnymi problemami życiowymi a także ze śmiercią pacjenta. Wykonywanie zawodu pielęgniarki i położnej wiąże się koniecznością pracy w porze nocnej. Z kart historii wiemy, że ze względów humanitarnych w pewnych okresach zakazywano pracy kobiet w nocy, jednakże wyjątek stanowiły właśnie pielęgniarki, które z tego obowiązku nigdy nie były zwolnione. Praca w porze nocnej zaburza rytm zegara biologicznego z harmonogramem pracy, gdzie organizm nastawiony jest na wypoczynek/sen. Praca ta, jest mniej efektywna i powoduje większe zmęczenie. Z raportu badań europejskiego projektu NEXT wynika, iż pracę w porze nocnej u pielęgniarek należy traktować jako czynnik sprzyjający, przyśpieszający lub nasilający występowanie wielu schorzeń i stanów patologicznych, gdzie 70% pracowników zmianowych nie jest w stanie dotrwać do ustawowej emerytury z powodów różnych dolegliwości będących następstwem pracy zmianowej. Ostatnio stwierdzono również, że praca zmianowa i nocna przyczynia się w dużym procencie (20-60%) do powstawania chorób nowotworowych. Byłabym zobowiązana Pani Minister za możliwość zorganizowania spotkania z przedstawicielami Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, w dogodnym dla Pani Minister terminie, w celu omówienia powyższego problemu. Z wyrazami szacunku Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych Elżbieta Buczkowska 16 W CIENIU CZEPKA

19 Warszawa, 30 lipca 2007 r. MINISTER PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ Pani Elżbieta Buczkowska Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych al. Ujazdowskie Warszawa W odpowiedzi na Pani pismo otrzymane z dnia 4 czerwca br. dot. uwzględnienia projekcie ustawy o emeryturach pomostowych w grupie osób uprawnionych osób wykonujących zawód pielęgniarki lub położnej, pragnę uprzejmie przedstawić, co następuje: Celem reformy emerytalnej wprowadzonej z dniem 1 stycznia 1999 r. było zniesienie wszystkich przywilejów istniejących w ramach starego systemu emerytalnego przy zapewnieniu jednakowego traktowania wszystkich uczestników pod względem wieku emerytalnego, sposobu opłacania składek i obliczania wysokości świadczeń. Według twórców reformy przywileje branżowe były w znacznym stopniu dziedzictwem epoki gospodarki planowej, wiele z niech wprowadzono w latach 80. w okresie stanu wojennego, lecz niektóre z nich miały znacznie wcześniejsze początki Ich zdaniem zniesienie wszystkich przywilejów w zakresie prawa do wcześniejszych emerytur przyczyniłoby się w ogromnym stopniu do poprawy finansów systemu emerytalnego ponieważ koszt wcześniejszego przejścia na emeryturę stanowił przed 1999 rokiem równowartość 12 punktów procentowych całości składki wynoszącej wówczas 45% wynagrodzenia. Należy mieć na uwadze, że obciążenie Funduszu Ubezpieczeń Społecznych kosztami wypłaty wcześniejszych emerytur jest bardzo duże. Według danych ZUS, w 2005 roku wypłacił wcześniejsze emerytury na kwotę ,0 tys. zł. W grudniu 2005 r. emerytury wieku poniżej powszechnego wieku emerytalnego otrzymywało l068,8 tys. osób. Nie bez znaczenia jest również sytuacja demograficzna w naszym kraju. Wskaźnik Emerytury I głęboka analiza problemu, czyli sztuka łagodnej odmowy w oparciu o wyższe racje społeczne (komentarz redakcji) zatrudnieniu osób w wieku lata w Polsce jest najniższy w krajach Unii Europejskiej i w 2004 r. wyniósł 51,7 (w porównaniu do 51,2 w 2003 r.). Oznacza to, że niewiele więcej niż jeden na dwóch Polaków w wieku produkcyjnym pracuje i jest objęty ubezpieczeniem społecznym. Szczególnie niski jest wskaźnik zatrudnienia osób w wieku lata, który wynosi 26,2. Jest on szczególnie niski dla kobiet, z których mniej niż jedna na pięć w tym wieku pracuje. Taki niski poziom zatrudnienia starszych pracowników jest także efektem możliwości korzystania ze świadczeń społecznych wcześniejszych emerytur, świadczeń przedemerytalnych, a także zasiłków przedemerytalnych i rent z tytułu niezdolności do pracy. Niski efektywny wiek wycofywania się z rynku pracy związany jest z budowaniem od lat zachęty do wcześniejszej dezaktywizacji, która miała na celu absorpcję części efektów transformacji i gwałtownych przemian na rynku pracy, przede wszystkim w obszarze popytu na pracę.. Jednym z założeń reformy systemu ubezpieczeń społecznych jest stopniowe wygaszanie, a nie rozbudowywanie przywileju wcześniejszego przejścia na emeryturę. W powszechnym. systemie emerytalnym przyjęto regułę, iż uprawnienia emerytalne wszystkich ubezpieczonych, którzy płacili taką samą składkę będą takie same. Wszelkie dodatkowe uprawnienia powinny być finansowane z odrębnych źródeł, innych niż powszechna składka na ubezpieczenie emerytalne, także powinny być regulowane; w trybie odrębnym. Zmiany w możliwości wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej wprowadzane są stopniowo i są uzależnione od wieku ubezpieczonego oraz stażu pracy. Obecnie osobom urodzone przed dniem 1 styczniu 1949 r. mogą przechodzić na wcześniejsze emerytury według zasad obwiązujących przed dniem 1 stycznia 1999 r. określonych przepisami rozdziału 2 w dziale II ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ubezpieczeni, urodzeni po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., mogą skorzystać z prawa do wcześniejszej emerytury, jeśli do końca 2007 r. spełnią określone warunki dotyczące wieku oraz stażu pracy oraz nie podpisali umowy z otwartym funduszem emerytalnym (OFE) lub złożą wniosek o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa. Po tej dacie wcześniejsze zakończenie aktywności zawodowej będzie możliwe jedynie zgodnie z zasadami określonymi w art 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz w przypadku górników. Art. 184 ww. ustawy zapewnia osobom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, czyli w dniu 1 stycznia 1999 r. osoby te spełniły wymagane warunki stażowe. Generalnie osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r., które nie skorzystają z przepisów przejściowych ustawy o emeryturach i rentach z FUS. będą mogły przejść na emeryturę w wieku 60 lat kobiety albo 65 lat mężczyźni. Projektowana ustawa o emeryturach pomostowych i rentach z FUS stanowi realizację zapowiedzi zawartej w ustawie o emeryturach i rentach z FUS w momencie reformy systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż podejmowanie decyzji w tak istotnych z punktu widzenia społecznego i ekonomicznego sprawach, musi być poprzedzone wszechstronną analizą i wymaga konsensusu społecznego. Projekt ustawy o emeryturach dla niektórych ubezpieczonych zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest aktualnie przedmiotem prac Zespołu ds. Ubezpieczeń Społecznych Trójstronnej Komisji do Sprawa Społeczno-Gospodarczych, skupiającej reprezentatywne związki zawodowe, które są przedstawicielami strony społecznej. Rząd konsultuje projekty ustaw z reprezentatywnymi organizacjami związków zawodowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 55, poz. 234 z późn. zm). Z poważaniem (podpis nieczytelny) Minister Z up. dr. Romuald Poliński Podsekretarz Stanu 9 (191)

20 Domy Pomocy Społecznej Pielęgniarki w DPS-ach Pismo Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Bogdana Sochy do starostów powiatowych Warszawa 18 czerwca 2007 r. Pan/Pani Starosta Powiatu (wszyscy) W związku z licznymi sygnałami wskazującymi na występujące nieprawidłowości w zakresie zapewniania mieszkańcom domów pomocy społecznej dostępu do świadczeń zdrowotnych zwracam się do Państwa z gorącym apelem o zwrócenie szczególnej uwagi i dołożenie należytej staranności w zakresie zapewniania mieszkańcom swobodnego dostępu do tych świadczeń. Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej należy do zadań własnych samorządu powiatowego. Ustawa w art. 55 wskazuje, że dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, oraz w art. 58 wskazuje, iż po stronie domu leży obowiązek umożliwienia i zorganizowania pomocy mieszkańcom w dostępie do korzystania ze świadczeń zdrowotnych przysługujących im na podstawie przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia zdrowotnego. W domach pomocy społecznej przebywają osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji, które wymagają wyrównywania różnego rodzaju deficytów poprzez świadczenie opieki, terapii oraz zagwarantowanie poczucia bezpieczeństwa łatwym dostępem do świadczeń zdrowotnych. Mieszkańcy korzystają z zewnętrznych usług zdrowotnych ponieważ dom pomocy społecznej nie posiada statusu zakładu opieki zdrowotnej i nie posiada uprawnień do świadczenia usług medycznych a więc leczenia medycznego. W 2006 roku do ustawy o zakładach opieki zdrowotnej wprowadzone zostały zmiany, które mają na celu umożliwienie zapewnienia usług zdrowotnych mieszkańcom domów na terenie domu pomocy społecznej. Ponieważ osoba wymagająca pomocy medycznej mieszkająca w domu pomocy społecznej ma prawo do takich samych świadczeń opieki pielęgnacyjnej, jak osoba zamieszkująca w środowisku, może zatem na miejscu, w domu pomocy społecznej korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na analogicznych zasadach jak w domu pacjenta, w szczególność takich jak - świadczenia lekarza i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, - świadczenia w pielęgnacyjnej opiece długoterminowej, Na podstawie art 2 ust 2a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14. poz. 89) na terenie domu pomocy społecznej może zostać wydzielona jednostka organizacyjna zakładu opieki zdrowotnej, której zadaniem będzie dzielenie świadczeń zdrowotnych mieszkańcom domu pomocy społecznej. Osobami udzielającymi świadczeń zdrowotnych w takiej wydzielonej jednostce organizacyjnej zakładu opieki zdrowotnej mogłyby być te osoby, które obecnie są zatrudnione w domu pomocy społecznej, jeśli posiadają prawo wykonywania zawodu medycznego i zoz zawrze z nimi stosowne umowy. Należy zwrócić uwagę, że do zapewnienia możliwości korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej zobowiązane są jednostki samorządu terytorialnego, które są również organami prowadzącymi domy pomocy społecznej organami tworzącymi dla zakładów opieki zdrowotnej, a więc odpowiedzialność za ich zapewnienie mieszkańcom domów pomocy społecznej i na funkcjonowanie domów pomocy na tych samych podmiotach. Dlatego też zakład opieki zdrowotnej powinien wystąpić zgodnie z określonymi prawem zasadami o zawarcie kontraktu na udzielanie świadczeń zdrowotnych mieszkańcom domów pomocy społecznej. Nic nie stoi na przeszkodzie żeby zakład opieki zdrowotnej zatrudnił w celu udzielenia świadczeń opieki zdrowotnej osoby, które posiadają prawo wykonywania zawodu pielęgniarki, a zatrudnione są w domach pomocy społecznej dla zapewnienia ich mieszkańcom świadczeń opiekuńczych. Rozwiązanie takie powinno być prowadzone i wdrażane do praktyki jako pożądane i oczekiwane przez każdą ze stron, gdyż wynika z nich szereg korzyści: - mieszkańcy domu pomocy społecznej będą zainteresowani wyborem znanych sobie osób jako udzielających świadczeń zdrowotnych w określonym wyżej terminie, - zakład opieki zdrowotnej będzie mógł przy względnie małym zaangażowaniu środków finansowych rozszerzyć możliwość udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, pozyskując zwiększone fundusze, - pracownicy domu pomocy społecznej jednocześnie współpracujący z zakładem opieki zdrowotnej w wybranej przez siebie formule prawnej (umowa o pracę, kontrakt) będą mogli udzielać świadczeń opieki zdrowotnej, a więc zachować prawo wykonywania zawodu, Kierujący domem pomocy społecznej i podmiot odpowiedzialny za jego funkcjonowanie wywiązując się ze zobowiązania wynikającego z ustawy o zakładach opieki zdrowotnej zapewniają mieszkańcom lepszą możliwość korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Przedstawione wyżej rozwiązanie me jest jedynym sposobem zapewnienia mieszkańcom domów pomocy społecznej poprawy dostępności do świadczeń zdrowotnych. Świadczenia zdrowotne na rzecz mieszkańców domów pomocy społecznej mogą być również udzielanie przez świadczeniodawców działających w innych formach prawnych na przykład indywidualne lub grupowe praktyki lekarzy lub pielęgniarek. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Bogdan Socha Pismo Senatora Rzeczypospolitej Polskiej Mieczysława Augustyna do starostów powiatowych Piła, 9 lipca 2007 r. Wiceminister Pracy i Polityki Społecznej w piśmie z 18 czerwca br. zwrócił się do wszystkich Starostów w Polsce z pismem informującym o trudnościach w zapewnieniu niektórych usług medycznych w domach pomocy społecznej. Jako przyczynę wskazuje niewykonywanie przez Władze Powiatu obowiązków ustawowych, wynikających z ustawy o pomocy społecznej (art. 58) oraz niewykorzystywanie możliwości kontraktowania usług dla mieszkańców domów pomocy jakie daje art. 2 ust. 2a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Jakkolwiek godna uszanowania jest intencja Ministra, aby poprawić coraz trudniejszą sytuację mieszkańców domów pomocy społecznej, to nie do zaakceptowania jest zrzucanie odpowiedzialności za ten stan na organy prowadzące domy pomocy społecznej oraz wprowadzanie Starostów w błąd informacją, że przepisy zmienionego art. 2 ust 2a dają realną możliwość kontraktowania usług pielęgniarskich i rehabilitacyjnych dla podległych starostwom domów pomocy. 1. Jak jest naprawdę. Mieszkańcy domów pomocy jako osoby ubezpieczone mają prawo do finansowanych ze środków NFZ usług medycznych, w tym do pielęgnacji i rehabilitacji (zgodnie z ustawami o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych oraz o ubezpieczeniu w NFZ). Prawo to nie było dotychczas respektowane, gdyż usługi pielęgniarskie i rehabilitacja były wykonywane przez pracowników domów pomocy (a nie świadczeniodawcę w rozumieniu wyżej przywołanych ustaw oraz ustawy o zoz) i finansowane przez domy pomocy z odpłatności za pobyt w tych placówkach (a więc przez mieszkańców lub rodzinę bądź gminę). Działo się tak nie dlatego, że swoich obowiązków zaniedbali dyrektorzy domów oraz Władze Powiatów. Przyczyny są liczne, ale najważniejszą jest brak przepisów prawa umożliwiających świadczenie usług pielęgniarskich w domach pomocy adekwatnych do rzeczywistych potrzeb mieszkańców. Nie zmienia tego znowelizowana ustawa o zoz, do której stosowania zachęca Pan Minister. Dlaczego? - Pielęgnacja medyczna i rehabilitacja (także przyłóżkowa) potrzebne są mieszkańcom najbardziej chorym i niepełnosprawnym, zwłaszcza, że coraz częściej trafiają oni do domów pomocy z całodobowych placówek leczniczych (szpitale, ZOL i ZPO) lub hospicjów. Według badań przeprowadzanych wyrywkowo przez personel medyczny, w zależności od typu domu, od 35-75% mieszkańców domów pomocy kwalifikuje się do całodobowej opieki i pielęgnacji długoterminowej (według skali określonej dla ZOL i ZPO w załączniku Szczegółowe mat. Informacyjne w rodzaju opieka długoterminowa do Zarządzenia Prezesa NPZ z 2006 r.). Odsetek osób wysoce niesamodzielnych w domach pomocy systematycznie wzrasta. Nie może być zatem wątpliwości, że powinny 18 W CIENIU CZEPKA