Radosław Dzięciołowski Roztocze (Acari) Lednickiego Parku Krajobrazowego. Studia Lednickie 4,

Transkrypt

1 Radosław Dzięciołowski Roztocze (Acari) Lednickiego Parku Krajobrazowego Studia Lednickie 4,

2 STUDIA LEDNICKIE IV Poznań Lednica 1996 ROZTOCZE (ACARI) LEDNICKIEGO PARKU KRAJOBRAZOWEGO 1. ROZTO CZE K U RZU DO M OW EG O ZA BU D O W A Ń W LEDNICKIM PARKU KRAJOBRAZOWYM DONIESIENIE W STĘPNE W STĘP Roztocze (Acari) to zwierzęta o ogromnej rozm aitości przystosowań. Są wolnożyjące lub pasożytnicze, drapieżne lub saprofityczne, znaleźć je m ożna praktycznie wszędzie. W iele z nich żyje w pobliżu człow ieka lub wręcz na nim. Różne grupy ekologiczne można spotkać w m ieszkaniach; wśród nich bardzo ważne znaczenie dla człow ieka wydają się mieć dwie z nich: roztocze kurzu dom owego i roztocze produktów przechowalnianych. Szczególnie te pierwsze wym ieniane są jako zw ierzęta produkujące silnie alergogenne substancje; drugie z kolei, niszcząc produkty przechowalniane (zboże, pasze itp.), m ogą powodować bardzo pow ażne szkody w rolnictw ie i hodowli, oczywiście przy m asowych pojawach. Na św iecie bardzo pow ażnie podchodzi się do problem u poznania tych zw ierząt i metod zwalczania ich negatywnych oddziaływań. W Polsce, jak dotąd, z pow ażniejszym zainteresow aniem spotkały się roztocze produktów przechowalnianych (Ignatowicz, Boczek, 1981). Natomiast nieliczne prace dotyczą roztoczy m ieszkań (Solarz, 1995). W publikacjach dotyczących inwentaryzacji fauny Lednickiego Parku Krajobrazowego zrobiono dotychczas niewiele. Spośród kręgowców zostały opracowane ptaki przez Bednorza i Kosińskiego (1993); prowadzone są rów nież badania nad nietoperzami (Dzięciołowski, 1996). Obserwow ano także strukturę makrozoobentosu Jeziora L ednickiego (Michałkiewicz, 1991, Pańczakowa i Michałkiewicz, 1993). Obecny tom zawiera pierwsze doniesienia dotyczące stawonogów lądowych najbogatszej w gatunki grupy zw ierząt (por. Banaszak, 1996). M ATERIAŁ I METODY M ateriał pobierałem przez ok. 2 lata (od do ) z 6 m ieszkań (4 na terenie W ielkopolskiego Parku Etnograficznego i 2 w Rybitwach). Podstawow e dane o zebranych próbach znajdują się w tabeli 1.

3 500 KRO N IK A Podstawowe dane o zebranych próbach Tabela 1 Lp. Nr próby symbol stan. liczba okazów liczba gatunków data zbioru 1 64 LA LA LA LA LA LA LA LA LA LB li 106 LC LA LD LE LA LA LA LF LA LA LC LF LC LF LA LA LF LA LA LC LF LA LA LA LA

4 K RO N IK A 501 Stanowiska: LA zabytkowa chata z Krobi przeniesiona do W PE i zam ieszkała od ok. 12 lat; LB mieszkanie w kopii murowanej oficyny dworskiej z Łomnicy w W PE, I piętro; L C mieszkanie w kopii m urowanej oficyny dworskiej w Łomnicy w W PE, parter; LD pokój gościnny w kopii dworu ze Studzieńca w W PE zamieszkały sporadycznie; L E mieszkanie w zabytkowej szkole przeniesionej do Rybitw, zam ieszkałe ok. 3 lata; L F mieszkanie w chacie przeniesionej do Rybitw, zamieszkałe ok. 2 lata. Ze stanowiska LA próby pobierałem seryjnie w sumie 23, z tego 15 okazało się pozytywnych. Próby pobierałem z worka odkurzacza należącego do m ieszkańców do worków foliow ych i przewoziłem do laboratorium gdzie zwierzęta ekstrahowałem za pom ocą aparatów Tullgrena. Tak zagęszczony materiał przeglądałem pod mikroskopem stereoskopowym a roztocze preparowałem w płynie Faure a. Niektóre, większe i silnie sklerotyzowane okazy (w tym głównie m echowce O ribatida) pozostaw iałem w 75% roztw orze alkoholu. O znaczałem z użyciem m ikroskopu św ietlnego lub mikroskopu z kontrastem fazowym. WYNIKI I DYSKUSJA Znalazłem ogółem 693 osobniki roztoczy należące do 30 gatunków, 21 rodzin i 4 podrzędów. W ykaz gatunków i ich liczebność zawiera tabela 2. Zdecydow aną przewagę liczebną osiągnął Dermatophagoid.es pteronyssinus uważany za gatunek o preferencjach do wyższej wilgotności niż D ermatophagoides farinae (dokładnie odwrotne wyniki otrzymano w Poznaniu gdzie m ieszkania są zdecydowanie bardziej suche; Dzięciołowski i Magowski, w przyg.). Dwa przypadki wysokiej liczebności roztoczy (próby nr 155 i 160) przypadają na wrzesień 1993 r. kiedy to lato było wyjątkowo mokre (jest to dodatkowy dowód na preferencje wilgotnościowe tej grupy zwierząt). Podobne wyniki odnotowano rów nież w Poznaniu (Dzięciołowski i M agowski, w przyg.). W ysoka liczebność roztoczy z rodziny Glycyphagidae (Lepidoglyphus destructor, Gohieria fusca, a szczególnie Glycyphagus privatus) wynika z otoczenia badanych m ieszkań (bliskość zabudowań gospodarskich Hughes, 1976). Pom im o wykazanej niskiej liczebności D ermatophagoides farinae i Glycyphagus dom esticus nie są to gatunki przypadkowo występujące w kurzu domowym. U w aga ta dotyczy również drapieżnego gatunku Cheyletus eruditus, który w małej liczebności, ale stosunkowo często spotykany jest w tym środowisku (Hughes, 1976). Pozostałe gatunki należy uznać za przypadkowo zawleczone z innych środowisk np. produktów przechowalnianych lub z gleby. Obecność D ermanyssus gallinae związana jest z m asowym pojawem tego pasożyta w pobliskim kurniku. Było to jednak w kurzu stwierdzenie jednorazowe.

5 502 K RO N IK A Lista stwierdzonych gatunków Tabela 2 gatunek liczebność Dermatophagoides pteronyssinus (Trouessart, 1897) 310 Glycyphagus privatus Oudem ans, Lepidoglyphus destructor (Schrank, 1781 ) 55 Gohieria fusca (Oudem ans, 1902) 36 Dermatophagoides sp. indet. 31 Dermanyssus gallinae (De Geer, 1778) 29 Glycyphagus sp. indet. 8 Oribatida juv. indet. 7 D enm tophagoides farinae Hughes, Glycyphagus domesticus (De Geer, 1778) 5 Tetranychus sp. indet. 5 Chamobates borealis (Trägärdh, 1902) 4 Cheyletus eruditus (Schrank, 1781) 4 Acarus fa rris (Oudem ans, 1905) 3 Tetranychus urticae C. L. Koch, Acarus siro compl. L., Lorryia woolleyi (Baker, 1968) 2 Nothrus palustris C. L. Koch, Gatunki o pojedynczych w ystąpieniach nie zostały uwzględnione w tabeli 2. Były to: Adoristes ovatus (C. L. Koch, 1840), Bdella strandi Berlese, 1923, Ceratozetoides sp. indet., Damaeidae indet., Diapterobatis humeralis (Hermann, 1804), Holostaspis oophila W asman, 1897, H oplophthiracarus vanderhammeni Niedbała, 1991, Hypochthonius rufulus C. L. Koch, 1836, M elanozetes mollicomus (C. L. Koch, 1839), Pergamasus sp. indet., Phytoseiidae indet., Pseudolorryia edwardbakeri Kaźmierski, 1989, Scheloribates laevigatus (C. L. Koch, 1836), Suctobelba sp. indet., Tarsonemus waitei Banks, 1912 i Triophtydeus immanis Kuznietzow, PIŚM IENNICTW O Banaszak J., 1996, W stępne wyniki badań nad zasobami owadów zapylających w LPK. SL, t. 4, s Bednorz J., Kosiński Z., 1993, Tym czasow a lista fauny ptaków, (w:) Tym czasowy wykaz współczesnych roślin oraz awifauny Lednickiego Parku Krajobrazowego, pod red. K. Tobolskiego, Poznań, s Dzięciolowski R., 1996, Nietoperze (Chiroptera) Lednickiego Parku Krajobrazowego stan dotychczasow ych badań. SL, t. 4, s

6 K RO N IK A 503 D z i ę c i o ł o w s k i R.,M a g o w s k i, W., w przygotow aniu, M ites o f house dust in Poznan and vicinities. H u g h e s M. A., 1976, T he mites o f stored food and houses. H er M ajesty s Stationery O ffice, London. I g n a t o w i c z S., B o c z e k J., 1981, Roztocze szkodniki roślin i produktów przechow alnianycb. Bibliografia PWN, Warszawa. M i c h a ł k i e w i c z M., 1991, Strukturam akrozoobentosu Jeziora Lednickiego, SL, 1 2, P a ń c z a k o w a J., M i c h a ł k i e w i c z M., 1993, Żyzność i zanieczyszczenie oraz fauna denna Jeziora Lednica. w: Przeszłość regionu Ostrowa Lednickiego i jego perspektywy, pod red. Z. Kurnatowskiej, Poznań, s.: Solarz K., 1995, Fauna i biologia Pyroglyphidae Polski, W iadom ości Parazytologiczne, 41 (3), Radosław Dzięciołowski Zakład Morfologii Zwierząt Instytut Biologii Środowiskowej Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu