DZIENNIK URZĘDOWY. Wrocław, dnia 9 marca 2012 r. Poz WOJEWODA DOLNOŚLĄSKI Wrocław, dnia 6 marca 2012 r. NK-N

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO Wrocław, dnia 9 marca 2012 r. WOJEWODA DOLNOŚLĄSKI Wrocław, dnia 6 marca 2012 r. NK-N DC ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE Działając na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz ze zm.) stwierdzam nieważność 2 pkt 5, 3, 5 pkt 18, 8 ust. 2, 14 uchwały Rady Powiatu Zgorzeleckiego z dnia 26 stycznia 2012 r. nr XVI/130/2012 w sprawie określenia warunków umorzenia w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej. Uzasadnienie Rada Powiatu Zgorzeleckiego na sesji w dniu 26 stycznia 2012 r. podjęła uchwałę nr XVI/130/2012 w sprawie określenia warunków umorzenia w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej. Przedmiotowa uchwała wpłynęła do Organu Nadzoru w dniu 6 lutego 2012 r. W wyniku przeprowadzonego postępowania nadzorczego Organ Nadzoru stwierdził podjęcie jej: 2 pkt 5, 3, 5 pkt 18, 14 z istotnym naruszeniem art. 194 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. Nr 149, poz. 887 z późn. zm. zwanej dalej ustawą) w zw. z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.); 8 ust. 2 z istotnym naruszeniem art. 194 ust. 2 ustawy w zw. z art ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.1071 z późn. zm.). Badana uchwała wydana została na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 194 ust. 2 ustawy, według której rada powiatu określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1. W myśl natomiast art. 193 ust. 1 ustawy za pobyt dziecka w pieczy zastępczej rodzice ponoszą miesięczną opłatę w wysokości: 1) przyznanych świadczeń oraz dodatków, o których mowa w art. 80 ust. 1 i art w przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej spokrewnionej, rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka; 2) średnich miesięcznych wydatków przeznaczonych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym - w przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu socjalizacyjnego, interwencyjnego lub specjalistycznoterapeutycznego, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym; 3) środków finansowych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego oraz środków finansowych na bieżące funkcjonowanie tej placówki w przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego.

2 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 2 Warto w tym miejscu również odwołać się do treści art. 7 Konstytucji RP, wyrażającego zasadę legalizmu, konsekwencją której w odniesieniu do organów samorządowych, stanowiących uchwały, w tym prawo miejscowe, jest prawna reglamentacja działalności prawodawczej, oznaczająca, że akty prawotwórcze powinny mieć legitymację w Konstytucji, zaś sposób wykorzystania przyznanych kompetencji nie jest wyrazem arbitralności ich działań, lecz wynikiem przekazanych uprawnień. Działania wyrastające poza ramy tych uprawnień pozbawione są zaś legitymacji. Nie ma tu więc pola dla decyzji samowolnych ani też nadmiernego marginesu swobody w działalności organu władzy publicznej (B. Banaszak, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Komentarz, Warszawa 2009, str. 57). Zatem każda przewidziana przez ustawodawcę norma kompetencyjna musi być tak realizowana, aby nie naruszała innych przepisów ustawy, a także przepisów innych ustaw regulujących daną dziedzinę. Powołany wyżej przepis art. 194 ust. 2 ustawy wskazuje na zakres zagadnień powierzonych regulacji szczegółowe warunki umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1. Wskazać należy, że objęcie unormowaniem innych spraw niż wskazane w normie kompetencyjnej jest niedopuszczalne, zaś normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, jednocześnie zakazuje się dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii. Wobec powyższego, dokonując oceny legalności powyższego aktu, mocą którego organ stanowiący Powiatu Zgorzeleckiego określił warunki umorzenia w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej, Organ Nadzoru stwierdził, iż 2 pkt 5, 3, 8 ust. 2, 14 uchwały w sposób istotny naruszają art. 194 ust. 2 ustawy w związku z art. 7 Konstytucji RP. Odnośnie postanowień uchwały zawartych w 2 pkt 5 oraz 3, tj. ustalenia znaczenia określenia osoby zobowiązanej oraz wskazania do kogo skierowana jest uchwała, Organ Nadzoru stwierdza, iż organ stanowiący powiatu nie legitymował się ustawowym upoważnieniem do podjęcia tych zapisów. Zgodnie bowiem z art. 193 ust. 1 ustawy, za pobyt dziecka w pieczy zastępczej rodzice ponoszą miesięczną opłatę. W ust. 3 tego artykułu ustawodawca postanowił, że w przypadku braku możliwości uzyskania od rodziców całości lub części opłaty, opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ponoszą osoby dysponujące dochodem dziecka, w wysokości nie wyższej niż 50% kwoty tego dochodu. Następnie w świetle zapisów ust. 4, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, za okres pobytu w pieczy zastępczej po uzyskaniu pełnoletniości przez osobę, która osiągnęła pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, o której mowa w art. 37 ust. 2, opłatę lub jej część ponosi także ta osoba, w wysokości nie wyższej niż 50% kwoty dochodu tej osoby, o którym mowa w art. 80 ust. 3. Ustawodawca wskazuje również, że opłatę, o której mowa w art. 193 ust. 1, ponoszą także rodzice pozbawieni władzy rodzicielskiej lub którym władza rodzicielska została zawieszona albo ograniczona (art. 193 ust. 6) oraz, że przepisu art. 193 ust. 1 nie stosuje się do rodziców dziecka pozostawionego bezpośrednio po urodzeniu (art. 193 ust. 7). Mając na względzie powyższe przepisy ustawy, należy zauważyć, że prawodawca w ustawie wskazał w sposób wyczerpujący jakie podmioty i w jakich przypadkach są zobowiązane do ponoszenia opłat związanych z pobytem dziecka w pieczy zastępczej. Tak więc podmiotami tymi są: 1) rodzice dziecka (także rodzice pozbawieni władzy rodzicielskiej lub którym władza rodzicielska została zawieszona albo ograniczona), 2) osoby dysponujące dochodem dziecka, 3) osoby, które osiągnęły pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, za okres pobytu w pieczy zastępczej po uzyskaniu pełnoletniości. Analiza powyższych przepisów ustawowych prowadzi do wniosku, że wymienione w ustawie podmioty zobowiązane do ponoszenia opłat za pobyt dziecka w pieczy zastępczej są jednocześnie podmiotami, co do których będą miały zastosowanie przepisy uchwały w sprawie ustalenia szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1. Tym samym zakres podmiotowy uchwały podejmowanej przez Radę Powiatu na podstawie art. 194 ust. 2 ustawy został w sposób jednoznaczny i kompleksowy zakreślony w ustawie. Tymczasem Rada Powiatu w zakwestionowanych przepisach uchwały obok rodziców dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej i osoby dysponującej dochodem dziecka nie ujęła osób, które osiągnęły pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, czym nie tylko naruszyła granice upoważnienia, ale także dokonała nieuprawnionej modyfikacji przepisu rangi ustawowej. Powyższe działanie Rady Powiatu stanowi istotne naruszenie art. 194 ust. 2 ustawy poprzez nieuprawnione określenie podmiotów uprawnionych do ubiegania się o umorzenie w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenie terminu płatności, rozłożenie na raty lub odstąpienie od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1 ustawy. Ponadto uczyniono to z modyfikacją regulacji ustawowej. Rada Powiatu została

3 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 3 upoważniona jedynie do określenia szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1 ustawy. Rada Powiatu obowiązana jest przestrzegać zakresu upoważnienia udzielonego jej przez ustawę w zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego, jakim jest przedmiotowa uchwała, a w tych działaniach nie może wkraczać w materię uregulowaną ustawą. Uchwała Rady Powiatu, będąca aktem prawa miejscowego, jest jednocześnie źródłem powszechnie obowiązującego prawa na terenie powiatu. Musi zatem respektować unormowania zawarte w aktach prawnych wyższego rzędu. Organ stanowiący powinien ściśle przestrzegać zakresu udzielonego mu przez stosowny przepis ustawy upoważnienia do stanowienia prawa, w szczególności wówczas, gdy efektem działalności prawotwórczej gminy jest akt prawa miejscowego. W działaniach tych Rada Powiatu nie może wkraczać w materie uregulowane ustawami, bowiem w odbiorze społecznym może to tworzyć mylne wyobrażenie, iż źródłem normy prawnej określającej adresatom prawa i obowiązki jest nie przepis ustawy, lecz zawierający jego dosłowne bądź zmodyfikowane powtórzenie stosowny fragment aktu wykonawczego, jak w niniejszym przypadku. Warto zauważyć również, iż w bogatym orzecznictwie sądów administracyjnych i organów administracji wielokrotnie podkreślano, że narusza powszechnie obowiązujący porządek prawny w stopniu istotnym nie tylko regulowanie przez gminę raz jeszcze tego, co zostało już pomieszczone w źródle powszechnie obowiązującego prawa lecz także modyfikowanie przepisu ustawowego przez akt niższego rzędu, co możliwe jest tylko w granicach wyraźnie przewidzianego upoważnienia ustawowego (np. wyrok NSA we Wrocławiu z dnia r., w sprawie sygn. akt II SA/Wr 2572/02) i dokonanie powtórzenia nie zawsze stanowi istotne naruszenie prawa, skutkującego nieważnością powtórzonych zapisów. Jednakże w przypadku, kiedy organ stanowiący dokonuje jednocześnie nawet niewielkiej modyfikacji przepisów ustawowych naruszenie to nabiera charakteru istotnego naruszenia prawa i skutkuje nieważnością ustanowionej normy. Następnie, mocą 5 uchwały, wymieniono okoliczności wpływające na sytuację osobistą i materialną rodziców dziecka pozostającego w pieczy zastępczej, wśród których w pkt 18 przewidziano również inne ważne przyczyny uzasadniające umorzenie opłaty w całości lub w części łącznie z odsetkami, odroczenie terminu płatności, rozłożenie na raty lub odstąpienie od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej. Posłużenie się w uchwale zwrotem innymi ważnymi przyczynami uzasadniającymi udzielenie ulgi świadczy o tym, że wymieniony w 5 uchwały katalog przypadków stanowiących podstawę zastosowania ulg jest niepełny, a Rada przewiduje możliwość udzielenia ulg w innych, nie przewidzianych w uchwale przypadkach. Świadczy to o niewypełnieniu kompetencji z art. 194 ust. 2 ustawy, który wyraźnie nakazuje aby to Rada w drodze uchwały określiła szczegółowe warunki umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1. W kontekście powyższego zauważyć należy, że przyjęcie przez Radę Powiatu warunków umorzenia należności w postaci otwartego katalogu prowadzić do sytuacji w której organ wydający decyzję, stosujący przedmiotową uchwałę dokona modyfikacji tych warunków poprzez rozszerzenie ich katalogu o inne ważne przyczyny. W rezultacie czego kwestionowany zapis uchwały stanowiłby de facto domniemane przekazanie kompetencji w zakresie ustalania warunków umorzenia należności innemu organowi, do czego Rada Powiatu nie została upoważniona. Dlatego też zawarcie w 5 pkt 18 uchwały określenia inne ważne przyczyny" pozwalającego innemu podmiotowi niż organ stanowiący powiatu decydować o warunkach zastosowania ulg należy potraktować jako podjęty z istotnym naruszeniem prawa. Zgodnie z art. 7 Konstytucji RP, organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie prawa. Każdorazowo niepełne wykonanie normy kompetencyjnej oceniane musi być jako istotne naruszenie prawa. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2000 r.: Opierając się na konstrukcji wad powodujących nieważność można wskazać rodzaje naruszeń przepisów, które trzeba zaliczyć do istotnych, skutkujących nieważności uchwały organu gminy. Do nich należy naruszenie przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego przez wadliwą ich wykładnię oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał. (I SA/Wr 1798/99, Lex nr 49428). W konsekwencji stwierdza się nieważności uchwały w zakresie pkt 18 5 uchwały. Paragraf 8 ust. 2 uchwały przewiduje, że we wniosku o udzielenie ulgi należy podać okoliczności uzasadniające zastosowanie ulgi wraz z dokumentami potwierdzającymi te okoliczności. Stosownie do art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Artykuł 94 ustawy zasadniczej stanowi, że organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów.

4 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 4 Z przepisów tych wynika, że podstawą aktu prawa miejscowego musi być wyraźne upoważnienie ustawowe zawarte w ustawie szczególnej lub w ustawie o samorządzie gminnym. W niniejszej sprawie umocowanie ustawowe dla uchwały zawiera przepis art. 194 ust. 2 ustawy, wedle którego rada powiatu określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki umorzenia w całości lub w części, łącznie z odsetkami, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty, o której mowa w art. 193 ust. 1. Norma kompetencyjna nie daje zatem Radzie upoważnienia do stanowienia o postępowaniu dowodowym, które stanowi zasadniczą część procedury administracyjnej kończącej się wydaniem rozstrzygnięcia administracyjnego, bowiem zgodnie z art. 194 ust. 1 ustawy opłatę za pobyt dziecka w pieczy zastępczej ustala starosta w drodze decyzji administracyjnej. Kwestię postępowań w sprawach indywidualnych załatwianych w drodze decyzji administracyjnych w sposób całościowy reguluje Kodeks postępowania administracyjnego. Przepisy kodeksu przewidują, że właściwy organ administracji publicznej winien - zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej podjąć wszelkie niezbędne kroki zmierzające do wyjaśnienia stanu faktycznego (sytuacji życiowej) strony postępowania administracyjnego w celu zbadania, czy stan ten odpowiada stanom faktycznym określonym w przepisach prawa materialnego. Również przywołana ustawa w art określa wymagania formalne co do treści podania. Toteż, organ stanowiący nie został upoważniony do doprecyzowania czy też modyfikacji regulacji kodeksowych. Wracając do obowiązku przedstawienia dokumentów potwierdzających okoliczności uzasadniające zastosowanie ulgi, zwrócić należy uwagę, iż obowiązek zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego spoczywa na organie administracji, tj. staroście i wynika z art Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie z nadania Rady. Ponadto, przepis art Kodeksu postępowania administracyjnego, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny. Dokument jest tylko jednym ze środków dowodowych, przewidzianym w kodeksie postępowania administracyjnego. System środków dowodowych jest otwarty, jako dowód należy dopuścić wszystko, czego tylko prawo nie zabrania. Przez pojęcie środka dowodowego należy rozumieć wszelkie źródła prawdziwych informacji umożliwiających dowodzenie (B. Adamiak, J. Borkowski Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 1998, str. 165 i 166). Ograniczenie wykazania okoliczności mających wpływ na zastosowanie ulg z art. 194 ust. 2 ustawy jedynie do dokumentów jest niedopuszczalne. Paragraf 14 uchwały stanowi, że osoby zobowiązane do ponoszenia odpłatności są z niej zwolnione za okresy urlopowania dziecka, które nastąpiły za zgodą sądu rodzinnego lub dyrektora placówki. Zwolnienie następuje w przypadku, gdy urlopowanie trwa dłużej niż siedem dni w miesiącu. Warunkiem jest udokumentowanie urlopowania dziecka w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia rozpoczęcia okresu urlopowania. W ocenie Organu Nadzoru, powyższy przepis uchwały wykracza poza upoważnienie przyznane Radzie Powiatu mocą art. 194 ust. 2 ustawy, co stanowi nadużycie kompetencji Rady i naruszenie prawa. Wspominany przepis, jak i jego ust. 3 bowiem wyraźnie przewidują, że w zakresie opłaty o której mowa w art. 193 ust. 1, mogą mieć zastosowanie następujące ulgi: 1) umorzenie w całości lub w części, łącznie z odsetkami; 2) odroczenie terminu płatności, 3) rozłożenie na raty, 4) odstąpienie od ustalenia tej opłaty. Wprowadzenie w akcie prawa miejscowego nowej ulgi w postaci zwolnienia od opłaty i ustalenie warunków, zaistnienie których powoduje zastosowanie ulgi uznać należy za istotne naruszenie art. 194 ust. 2 ustawy i przekroczenie delegacji ustawowej z ust. 2 tego przepisu. Należy bowiem podkreślić, że katalog ulg określony został przez ustawodawcę, który nie upoważnił organów stanowiących powiatu do samodzielnego decydowania o innych rodzajach ulg. Rada Powiatu, w ramach posiadanej kompetencji, mogła jedynie rozważyć, czy okres urlopowania dziecka nie może stanowić warunku odstąpienia od opłaty o której mowa w art. 193 ust. 1 ustawy. Niedopuszczalne natomiast jest uregulowanie w akcie prawa miejscowego nowej, nieznanej ustawie ulgi. Przy tej okazji podkreślić należy, że każda regulacja prawna ingerująca w prawa i obowiązki mieszkańców powiatu musi zostać w sposób precyzyjny, przejrzysty i jasny sformułowany. Dopiero realizacja tych standardów stanowi precyzyjne wyznaczenie zakresu ingerencji państwa w prawa i obowiązki podmiotów prawa. Wynika to z zasady demokratycznego państwa prawa, wyprowadzanej z art. 2 Konstytucji RP. W konsekwencji należało stwierdzić również nieważność 14 uchwały. Sygnalizacyjne, co do pojęcia pieczy zastępczej sformowanego w pkt 3 art. 2 uchwały, podnieść należy, że zakres tego pojęcia jest zbyt ogólnikowy w kontekście art. 194 ust. 1 ustawy. Ze wskazanego przepisu ustawowego wynika, że właściwy za względu na miejsce zamieszkania dziecka starosta ustala opłatę o której mowa w art. 193 ust. 1 za pobyt dziecka w pieczy zastępczej tj. w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej albo interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym. Oznacza to, iż starosta rozstrzyga również o opłatach za pobyt dziecka w jednostkach pomocy społecznej nie prowadzonych tylko przez powiat, np. regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej czy interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym.

5 5 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego Jednocześnie wskazuje się, że 15 uchwały jest bezprzedmiotowy, bowiem uchwały Rady Powiatu Zgorzeleckiego nr XXXV/237/2009 z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie określenia warunków częściowego lub całkowitego zwalniania rodziców, osób pełnoletnich, opiekunów prawnych lub kuratorów z opłat za pobyt dziecka lub osoby pełnoletniej w placówce opiekuńczo-wychowawczej oraz nr XXXV/238/2009 z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie określenia warunków częściowego lub całkowitego zwalniania rodziców z opłat za pobyt dziecka oraz osoby pełnoletniej w rodzinie zastępczej utraciły moc obowiązującą z dniem wejścia w życie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (uchylającej m.in. art. 79 ust. 6 oraz 81 ust. 6 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz ze zm.) art. 218 pkt 16 ustawy), a więc w dniu 1 stycznia 2012 r. Wobec tego, że niniejsza uchwała w zakwestionowanym zakresie wydana z istotnym naruszeniem prawa, tj. art. 194 ust. 2 ustawy oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji RP, wystąpiła zatem przyczyna stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji. Od niniejszego rozstrzygnięcia przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w terminie 30 dni od daty jego doręczenia, którą należy wnieść za pośrednictwem Organu Nadzoru Wojewody Dolnośląskiego. Zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym stwierdzenie przez Organ Nadzoru nieważności uchwały organu powiatu wstrzymuje jej wykonanie z mocy prawa w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności, z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego. Wojewoda Dolnośląski: Aleksander Marek Skorupa