Koronacja pierwszego króla

Transkrypt

1 Chrzest Polski W 966 roku książę Mieszko I przyjął chrzest, włączając Polskę w świat krajów chrześcijańskich. Data ta uznawana jest za symboliczny początek państwa polskiego. Wydarzenie to miało swoje doraźne skutki polityczne, pozwoliło księciu na umocnienie władzy wewnątrz tworzącego się państwa, a także powstrzymanie ekspansji niemieckiej na ziemie polskie, jednak przede wszystkim miało skutki duchowe i cywilizacyjne. Tak pisał o nim kardynał Stefan wyszyński:,,patrząc na minione dziesięć wieków, możemy stwierdzić jasno, że chrzest ( ) był otwarciem źródła, które do dziś dnia spływa na głowy rodzących się Polaków ( ) nie ma w dziejach Polski trwalszej ciągłości, jak ciągłość zbawczego strumienia wody chrzcielnej, która nieustannie płynie przez Polskę na głowy, serca i dusze narodu polskiego.

2 Koronacja pierwszego króla W Wielkanoc 1025 roku Bolesław Chrobry, jako pierwszy z polskich władców, przyjął królewską koronę. Symbolicznie akt ten dokonał się ćwierć wieku wcześniej, w trakcie Zjazdu Gnieźnieńskiego, kiedy Otton III nałożył Chrobremu na skronie swój diadem. Jednak śmierć cesarza i konflikt z jego następcą odsunęły w czasie uznanie Polski za królestwo. Aktu koronacji dokonano w związanej z kultem świętego Wojciecha Archikatedrze Gnieźnieńskiej. Choć sam król zmarł już dwa miesiące później,17 czerwca 1025 roku, to namaszczenie Bolesława Chrobrego na króla, bożego pomazańca, było wielkim aktem politycznym. Przesądziło o samodzielności Polski, zrównując ją z innymi państwami chrześcijańskimi. Korona, zdobiąca głowę Orła Białego w polskim godle, symbolizuje tę właśnie koronację z początków polskiej państwowości.

3 Bitwa pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku stoczono jedną z największych bitew średniowiecznej Europy. Trwała wojna między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim a zakonem krzyżackim, wspieranym przez zachodnioeuropejskie rycerstwo. Rozpoczęła się ona rok wcześniej od najazdu rycerzy Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie na ziemię dobrzyńską. Wojska polskie dość szybko zaczęły odzyskiwać utracone ziemie. Władysław Jagiełło, ku zaskoczeniu wielkiego mistrza, skierował armię polską na Malbork, w samo serce państwa krzyżackiego. Armie spotkały się na polach pod wsią Grunwald. Wojsko polsko-litewskie rozgromiły Krzyżaków, kończąc okres potęgi zakonu. W wyniku zawartego po wojnie pokoju toruńskiego Polska odzyskała najechane ziemie oraz uzyskała olbrzymie odszkodowanie.

4 Śluby lwowskie W 1655 roku wojska szwedzkie najechały Polskę i, nie napotykając większego oporu, zajęły większość ziem Rzeczypospolitej. Zmuszony do ucieczki król Jan Kazimierz wydał uniwersał opolski wzywając do powstania przeciwko najeźdźcom. Po obronie Jasnej Góry sytuacja militarna odwróciła się i siły polskie ruszyły do kontrofensywy. Jeszcze w trakcie trwającej wojny, 1 kwietnia 1656 roku, król złożył w katedrze lwowskiej uroczyste ślubowanie. Ogłosił matkę Boską Królową Korony Polskiej i powierzył jej opiece mieszkańców Rzeczypospolitej. Obiecal także, że postara się chronić chłopów przed niesprawiedliwością i obciążeniami.,,wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram tak rozpoczynał się napisany tekst ślubowania złożonego przez króla w imieniu całego narodu polskiego.

5 Wiktoria wiedeńska Na początku 1683 roku Turcy zebrali w Adrianopolu armię, którą skierowali na Wiedeń 10 lipca pod stolicą imperium Habsburgów stanęło miedzy 140 a 300 tysięcy żołnierzy tureckich. Mimo silnych fortyfikacji i determinacji obrońców, wojska tureckie przełamywały kolejne linie oporu. Na początku września liczba obrońców stopniała do 5 tysięcy żołnierzy. W międzyczasie w Polsce trwała nadzwyczajna mobilizacja armii, która wyruszyła z Krakowa na odsiecz Wiedniowi 29 lipca. 3 września armia polska spotkała się z wojskami sprzymierzeńców nad którymi komendę objął król Jan III Sobieski. 12 września, po Mszy Świętej, odprawionej przez legata papieskiego, rozpoczęła się bitwa. Wojska tureckie były ostrzeliwane przez wiele godzin, ale decydująca szarża polskiej jazdy rozpoczęła się wieczorem. Wzięło w niej udział ponad 20 tysięcy husarzy, którzy rozbili Turków, zmuszając do ucieczki wezyra Kara Mustafę. Po bitwie król napisał do papieża Innocentego list, rozpoczynający się od słów: Przybyliśmy, zobaczyliśmy, Bóg zwyciężył.

6 Konstytucja 3 maja ( ) wolni od hańbiących obcej przemocy nakazów, ceniąc drożej nad życie, nad szczęśliwość osobistą, egzystencję polityczną, niepodległość zewnętrzną i wolność wewnętrzną narodu, którego los w ręce nasze jest powierzony, chcąc oraz na błogosławieństwo, na wdzięczność współczesnych u przyszłych pokoleń zasłużyć, ( ) dla dobra powszechnego, dla ugruntowania wolności dla ocalenia Ojczyzny naszej i jej granic z największą stałością ducha, niniejszą konstytucję uchwalamy. to słowa preambuły konstytucji uchwalonej 3 maja 1791 roku przez Sejm Wielki. Była to pierwsza w Europie i druga na świecie spisana konstytucja. Była zrywem elit, chcących zreformować upadający kraj i uchronić go przez uzależnieniem od ościennych mocarstw. Niestety w wyniku interwencji wojsk rosyjskich, które wsparły zdradziecką konfederację targowicką już w 1792 roku wprowadzone reformy zostały cofnięte. Konstytucja 3 Maja, choć obowiązywała zaledwie przez rok, stałą się symbolem niestrudzonej walki o wolność i niepodległość Polski.

7 Rozbiory Kryzys państwa polskiego oraz wzrost siły Prus i Rosji sprawiły, że przywódcy tych państw coraz realniej zaczęli myśleć o ekspansji kosztem Polski. 11 kwietnia 1764 roku Rosja i Prusy podpisały tajny dokument, w którym zobowiązywały się do wspólnej interwencji zbrojnej w Polsce, gdy ich interesy były zagrożone. Pod naciskiem tych państw w 1773 roku został zwołany sejm rozbiorowy. Grupa posłów z Tadeuszem Reytanem sprzeciwiła się podpisaniu traktatów sankcjonujących pierwszy rozbiór. Jednak ich protesty, łącznie z wykradzeniem laski marszałkowskiej, na nic się nie zdały. Państwa zaborcze przekupstwem i groźbą wymusiły zatwierdzenie traktatu podziałowego. Kolejnych aktów rozbioru dokonano w 1793 i 1795 roku. Polska zniknęła z map świata na 123 lata. Jedynym państwem, które nigdy nie uznało rozbiorów Polski, było Imperium Osmańskie.