KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY. Plan działania na rzecz monitorowania stosowania preferencyjnych porozumień handlowych

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2014) 105 final KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY Plan działania na rzecz monitorowania stosowania preferencyjnych porozumień handlowych PL PL

2 W niniejszym komunikacie Komisji dla Rady przedstawiono plan działania na rzecz monitorowania stosowania preferencyjnych porozumień handlowych. Plan działania na rzecz monitorowania stosowania preferencyjnych porozumień handlowych SPIS TREŚCI 1. Wprowadzenie 2. Ramy prawne, obowiązki, ustalenia dotyczące zarządzania w ramach obecnego systemu 3. Braki obecnego systemu 4. Środki zaradcze 5. Podsumowanie 2

3 1. WSTĘP Celem odpowiedniego monitorowania jest zapewnienie, że ramy prawne zostały odpowiednio wdrożone i że preferencje stosowane są wyłącznie w odniesieniu do przywozu rzeczywiście pochodzącego z danych państw lub regionów partnerskich lub beneficjentów 1. Komisja posiada znaczne uprawnienia i kompetencje w związku z obowiązkiem nadzorowania i monitorowania odpowiedniego stosowania reguł pochodzenia oraz w procesie rozpatrywania wniosków o zwrot lub umorzenie ceł przywozowych. Niewystarczające monitorowanie może mieć poważne konsekwencje, takie jak powstanie szczególnej sytuacji 2 w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego. W związku z powyższym monitorowanie przyczynia się do ochrony interesów finansowych UE oraz rozwoju sprawiedliwego handlu między UE i jej partnerami handlowymi. W pkt komunikatu COM(2005)100 final z dnia 16 marca 2005 r., Komisja zasugerowała, by w pierwszej kolejności określić podstawy prawne, warunki techniczne praz koszty związane z monitorowaniem, a także ustanowić centralny punkt, do którego kierowane byłyby dane na temat praktycznego stosowania porozumień preferencyjnych (zob. pkt 2.2.). Od tego czasu w celu monitorowania wdrażania reguł pochodzenia Komisja powołała grupę zadaniową 3, która stała się takim punktem centralnym. 2. RAMY PRAWNE, OBOWIĄZKI, USTALENIA DOTYCZĄCE ZARZĄDZANIA W RAMACH OBECNEGO SYSTEMU 2.1 Ramy prawne Autonomiczne środki handlowe i dwustronne porozumienia preferencyjne Ogólny system preferencji taryfowych (GSP) 4 stanowi ramy prawne dla działań monitorujących, w tym dla wizyt weryfikacyjnych przeprowadzanych przez urzędników celnych Komisji lub państw członkowskich. 1 Państwa korzystające z autonomicznych środków handlowych są określane jako państwa beneficjenci, natomiast te, z którymi UE podpisała dwustronne porozumienia preferencyjne są określane jako państwa partnerskie. 2 Szczególna sytuacja wynika z okoliczności niespowodowanych świadomym działaniem ani oczywistym zaniedbaniem zainteresowanej osoby. 3 Grupa ta została utworzona poprzez zmianę schematu organizacyjnego Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej we wrześniu 2013 r. 4 Obecnie art. 97k, a od dnia 1 stycznia 2017 r. art. 68 i 69 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 (przepisy wykonawcze do kodeksu celnego) zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 1063/

4 Obecna decyzja o stowarzyszeniu zamorskim (OCT) 5 nie zawiera ram prawnych dla działań monitorujących, jednak będą one uwzględnione w przyszłej decyzji o stowarzyszeniu zamorskim 6. W oczekiwaniu na zawarcie i stosowanie zmienionych umów o partnerstwie gospodarczym (EPA) z krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku, od dnia 1 stycznia 2008 r. stosowano jednostronny program w ramach rozporządzenia dotyczącego dostępu do rynku (rozporządzenie MAR) 7.. Załącznik I do rozporządzenia MAR zawiera wykaz regionów lub państw, które zakończyły negocjacje w rozumieniu art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia, a jego art. 4 ust. 3 ustanawia ramy prawne dla monitorowania wdrażania reguł pochodzenia w handlu z nimi. Niemniej jednak począwszy od dnia 1 października 2014 r., wykaz ten zostanie ograniczony do państw, z którymi zostały podpisane umowy o partnerstwie gospodarczym, a zakres monitorowania w ramach rozporządzenia MAR zostanie ograniczony. W rezultacie państwa AKP korzystające z rozporządzenia MAR będą jedynymi państwami partnerskimi objętymi EPA, których dotyczą te umowy dwustronne. Żadne inne środki autonomiczne ani porozumienia preferencyjne (poza rozporządzeniem w sprawie GSP, decyzją OCT i rozporządzeniem MAR) nie zawierają wyraźnych przepisów dotyczących monitorowania Klauzula dotycząca błędów administracyjnych Jeżeli działania monitorujące prowadzone z państwami partnerskimi lub państwami beneficjentami wykazało, że błędy w zarządzaniu porozumieniami preferencyjnymi doprowadziły do utraty ceł przywozowych UE, może zostać uruchomiona klauzula dotycząca błędów administracyjnych. Na mocy tej klauzuli, którą UE proponuje w ramach nowych, obecnie negocjowanych preferencyjnych umowach handlowych, umawiająca się strona, która doświadcza takich strat, może wnioskować, aby określony w tym celu w umowie organ rozważył możliwe środki w celu rozwiązania tej sytuacji Współpraca celna, wzajemna pomoc administracyjna i czasowe wycofanie preferencji Zazwyczaj preferencyjne porozumienia handlowe obejmują przepisy dotyczące współpracy celnej i wzajemnej pomocy administracyjnej 8, które przewidują regularną wymianę informacji oraz utrzymywanie kontaktów w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego, w szczególności przez zapobieganie nielegalnym operacjom, ich wykrywanie oraz zwalczanie, Decyzja Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską (Dz.U. L 314 z ). Artykuł 51 załącznika VI do wniosku w sprawie decyzji o stowarzyszeniu zamorskim (COM(2012) 362 final z r.). Rozporządzenie Rady (WE) nr 1528/2007. Za pomoc tą odpowiedzialny jest OLAF. 4

5 Przepisy te przewidują, pod pewnymi warunkami, możliwość czasowego wycofania lub zawieszenia preferencji jeżeli państwo partnerskie lub państwo beneficjent: wielokrotnie nie podjęło działań w celu sprawdzenia statusu pochodzenia 9 ; odmówiło przeprowadzenia lub przekazania wyników późniejszych weryfikacji dowodów pochodzenia lub uczyniło to z nieuzasadnionym opóźnieniem; oraz wielokrotnie odmówiło udzielenia zezwolenia dla wizyt weryfikacyjnych (podejmowanych przez OLAF lub organy państw członkowskich) w celu sprawdzenia autentyczności dokumentów lub dokładności informacji dotyczących przyznawania traktowania preferencyjnego, lub uczyniło to z nieuzasadnionym opóźnieniem. Przepisy te zostały włączone do rozporządzenia w sprawie GSP 10 oraz do wniosku w sprawie przyszłej decyzji o stowarzyszeniu zamorskim 11, a ich włączenie proponuje się również w ramach nowych porozumień preferencyjnych Postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Poważne nieprawidłowości w funkcjonowaniu preferencyjnych porozumień handlowych mogą również wynikać z nieprzestrzeganiu przez państwo członkowskie prawa UE. W przypadku wykrycia przypadku takiego nieprzestrzegania, Komisja może uruchomić procedurę uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, o której mowa w art. 258 TFUE. 2.2 Obowiązki Komisji Do obowiązków Komisji należy zagwarantowanie odpowiedniego wdrażania preferencyjnych porozumień handlowych. Nawet jeżeli porozumienia te nie przewidują wyraźnie monitorowania, mogą one umożliwiać Komisji podjęcie pewnych działań, takich jak: dialog w ramach wspólnego komitetu lub komitetu współpracy; sformułowanie ogólnych wniosków w sprawie udzielenia informacji; oraz ostrzeżenie unijnych importerów o wątpliwościach co do właściwego wdrażania danego porozumienia tzn. nie sprawdziło, czy produkt(-y) faktycznie pochodzi(-ą) z danego regionu lub państwa, dla którego preferencje zostały przyznane. Art. 21 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 (Dz.U. L 303 z ). Art. 46 wniosku w sprawie decyzji o stowarzyszeniu zamorskim (COM(2012) 362 final z r.). 5

6 W celu zapewnienia skuteczności i efektywności preferencyjnych reguł pochodzenia, należy zająć się nieprawidłowościami i je skorygować. Zapewnienie odpowiedniego stosowania preferencyjnych reguł pochodzenia, w tym przepisów dotyczących współpracy administracyjnej, ma zasadnicze znaczenie dla wiarygodności procesu negocjacji oraz wdrażania wszelkich przyszłych umów o wolnym handlu. 2.3 Ustalenia dotyczące zarządzania System okresowej sprawozdawczości Informacje przedkładane przez państwa członkowskie i gromadzone przy pomocy komisyjnego systemu okresowej sprawozdawczości dotyczą przede wszystkim ilości wnioskowanych weryfikacji dla każdego państwa beneficjenta, otrzymanych odpowiedzi oraz przestrzegania terminów odpowiedzi. Otrzymane dane poddawane są ocenie, w następstwie której państwa partnerskie lub państwa beneficjenci zostają wybrane do spotkań monitorujących, w których uczestniczą, w zależności od konkretnego przypadku, odpowiedni eksperci państw członkowskich. Komisja dokonuje obecnie oceny koncepcji ustanowienia bazy danych do celów monitorowania Baza danych systemu zarządzania wzorami (SMS) Porozumienia przewidujące preferencje handlowe zazwyczaj obejmują w rozdziale dotyczącym współpracy administracyjnej przepis wymagający od państw partnerskich lub państw beneficjentów, by przekazały Komisji wzory odcisków pieczęci wykorzystywanych przez ich właściwe organy przy wydawaniu świadectw przewozowych lub świadectw pochodzenia. Komisja przechowuje te odciski, wraz z nazwami organów upoważnionych do wydawania i kontroli dowodów pochodzenia, w swojej bazie danych systemu zarządzania wzorami (SMS). Baza ta jest aktualizowana na bieżąco i może być konsultowana przez organy celne państw członkowskich przy odprawie towarów lub ocenie potrzeby przesłania wniosków do państwa partnerskiego lub państwa beneficjenta o dokonanie weryfikacji Zawiadomienia skierowane do importerów W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do pochodzenia towarów przywożonych w ramach preferencyjnych porozumień taryfowych, Komisja może opublikować w Dzienniku Urzędowym zawiadomienie skierowane do importerów 12. Podmioty zobowiązane do zapłaty należności celnej w przypadku nieprawidłowych dowodów pochodzenia nie mogą powoływać się na dobrą wiarę, jeżeli 12 Zob. komunikat 2012/C 332/01 (Dz.U. C 332 z , s. 1). 6

7 Komisja opublikowała zawiadomienie zgłaszając wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień przez zainteresowane państwo System zarejestrowanych eksporterów (REX) Komisja finalizuje obecnie infrastrukturę informatyczną niezbędną dla uruchomienia systemu zarejestrowanych eksporterów (REX), który ma objąć państwa beneficjenci systemu GSP oraz eksporterów z krajów i terytoriów zamorskich (KTZ) od 1 stycznia 2017 r., a na późniejszym etapie ma być również stosowany w ramach umów o wolnym handlu. Zamiast właściwych organów wydających dowody pochodzenia, eksporterzy z państw beneficjentów systemu GSP będą wydawać oświadczenia o pochodzeniu jako: (i) zarejestrowani eksporterzy jeżeli wartość przesyłki przekracza EUR; lub (i) niezarejestrowani eksporterzy jeżeli wartość przesyłki nie przekracza EUR; System ten będzie wykorzystywał centralną bazę danych zawierającą informacje przekazane przez organy państw beneficjentów (a także organy państw członkowskich, wykorzystujące taki sam system certyfikacji do celów dwustronnej kumulacji). W celu zapewnienia zgodności z regułami pochodzenia, państwa beneficjenci poddadzą weryfikacji status pochodzenia towarów na wniosek organów celnych państw członkowskich oraz będą przeprowadzały systematyczne kontrole i audyty eksporterów z własnej inicjatywy. 3. BRAKI OBECNEGO SYSTEMU Obecne działania w zakresie monitorowania posiadają następujące braki: system sprawozdawczości okresowej koncentruje się głównie na gromadzeniu informacji ilościowej na temat formalności związanych ze współpracą administracyjną i jedynie w niewielkim stopniu na zapewnieniu zgodności z regułami pochodzenia jako takimi; nie powstał dotychczas okresowy system sprawozdawczości dotyczący jakości zarządzania państw beneficjentów oraz kontroli preferencyjnego pochodzenia; dane obecnie wykorzystywane w procesie monitorowania są w większości przekazywane przez państwa członkowskie, a w niektórych przypadkach, przez inne służby Komisji. Inne źródła nie są wykorzystywane, a wizyty weryfikacyjne, o których mowa w komunikacie COM(2005) 100, jeszcze nie zostały przeprowadzone; 13 Zob. art. 220 ust. 2 lit. b) kodeksu celnego. 7

8 wszelkie wykryte braki są rozpatrywane na piśmie lub podczas spotkań monitorujących, w których uczestniczą przedstawiciele Komisji, państw członkowskich oraz zainteresowanych państw partnerskich lub państw beneficjentów. Spotkania te odbywają się ad hoc i niezależnie od spotkań komitetów ustanowionych na mocy umów dwustronnych; inne sposoby uzupełniania tych braków nie są jeszcze wykorzystywane; prowadzone przez Komisję działania monitorujące nie obejmują środków państw członkowskich mających na celu zapewnienie przestrzegania reguł pochodzenia, w szczególności w odniesieniu do wydawania dowodów pochodzenia; oraz wspólny system zarządzania ryzykiem 14 nie obejmuje profilów ryzyka dla reguł pochodzenia. Łączny skutek wyżej wymienionych braków skłania Komisję do dalszej poprawy obecnego systemu. 4. ŚRODKI ZARADCZE W celu wyeliminowania braków obecnego systemu należy skoncentrować się na następujących celach. 4.1 Poprawa w zakresie gromadzenia danych oraz wykrywania błędów we wdrożeniu Gromadzenie i analiza danych Informacje istotne dla monitorowania powinny być uzupełnione danymi ze zintegrowanej bazy danych statystycznych (ISDB), danymi z baz COMEXT, COMTRADE i TARIC, a także informacjami przekazywanymi przez państwa członkowskie. W pierwszej kolejności Komisja powinna przeprowadzić ogólną ocenę dostępnych danych dla 89 państw beneficjentów systemu GSP, ze szczególnym uwzględnieniem potencjalnego ryzyka wynikającego z przepływów handlowych i różnic między poziomami ceł oraz przy uwzględnieniu informacji przekazywanych przez państwa członkowskie. Na późniejszym etapie mogłyby zostać ocenione informacje dotyczące innych państw partnerskich i państw beneficjentów Wybór państw w celu dalszego monitorowania Na podstawie własnej oceny Komisja wybierze pewną ograniczoną liczbę państw partnerskich i państw beneficjentów do celów bardziej szczegółowego monitorowania. W przypadku państw 14 W dniu 8 stycznia 2013 r. Komisja Europejska przyjęła komunikat w sprawie zarządzania ryzykiem celnym i bezpieczeństwa łańcucha dostaw (COM/2012/793). Określono w nim strategię mającą na celu ułatwienie służbom celnym zwalczania zagrożeń związanych z towarami będącymi przedmiotem handlu w międzynarodowych łańcuchach dostaw. 8

9 partnerskich, których porozumienia preferencyjne nie zawierają wyraźnych przepisów dotyczących monitorowania, państwa te będą musiały wydać wyraźną zgodę na zastosowanie wobec nich tego rodzaju działań monitorujących. Począwszy od 2014 r. Komisja będzie przedstawiała roczny plan monitorowania ze szczególnym uwzględnieniem państw i produktów, w odniesieniu do których uzasadnione jest bardziej szczegółowe monitorowanie, przy zachowaniu pewnej elastyczności w odniesieniu do krótkoterminowych potrzeb i zagrożeń Kwestionariusze Komisja prześle do wybranych państw szczegółowe kwestionariusze na temat praktycznego stosowania reguł pochodzenia oraz wydawania dowodów preferencyjnego pochodzenia. Pytania zostaną dostosowane do konkretnych okoliczności i działań, w szczególności po uruchomieniu systemu REX. Nadesłane odpowiedzi zostaną poddane ocenie i wykorzystane do przygotowania spotkań i wizyt monitorujących. 4.2 Podejmowanie środków zaradczych Spotkania monitorujące, wizyty monitorujące oraz wspólne komitety lub komitety współpracy Po dokonaniu oceny danych (zob. pkt 4.1.1) oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu (zob. pkt 4.1.3), Komisja podejmie decyzję, czy w danym przypadku należy zorganizować: spotkania monitorujące; wizyty monitorujące w danym kraju; lub rozmowy w ramach wspólnego komitetu lub komitetu współpracy w celu wyeliminowania wszelkich wątpliwości co do prawidłowego stosowania preferencyjnych reguł pochodzenia oraz przedstawienia szczegółowych wyjaśnień, mając na uwadze zwiększenie świadomości oraz udzielenie wskazówek. W odniesieniu do każdego przypadku Komisja przygotuje szczegółowe sprawozdanie, które zostanie przekazane państwu partnerskiemu lub państwu beneficjentowi, i którego wyniki zostaną uwzględnione w planie monitorowania na następny rok. 9

10 4.2.2 Stosowanie mechanizmów naprawczych i ochronnych W zależności od wyników takiej szczegółowej procedury monitorowania (zob. pkt 4.2.1), Komisja powinna podjąć decyzję w miarę możliwości we współpracy z państwem partnerskim lub państwem beneficjentem w sprawie działań, jakie należy podjąć w celu przeciwdziałania zidentyfikowanym zagrożeniom. Środki mogą obejmować: zapewnienie dodatkowych ukierunkowanych szkoleń lub pomocy technicznej dla odpowiedzialnych urzędników; wydanie zawiadomienia skierowanego do importerów (zob. pkt 2.3.3); lub czasowe wycofanie lub zawieszenie preferencji, w przypadkach gdy porozumienia preferencyjne przewidują taką możliwość Profile ryzyka Komisja oceni również, czy powinny zostać opracowane i wdrożone wspólne profile ryzyka dla grup pochodzenia, a jeśli tak, to w jakiej formie. Nadal prowadzone będą prace mające na celu ustanowienie i utrzymywanie skutecznych wspólnych norm w zakresie audytu 15 i kontroli a posteriori poprzez projekt zbliżenia standardów kontroli oraz przewodnik dotyczący audytu celnego Monitorowanie działań państw członkowskich Potrzeba właściwego i jednolitego stosowania prawodawstwa celnego UE nie ogranicza się do przepisów dotyczących zasobów własnych, lecz dotyczy wszystkich aspektów prawa celnego. Mając na uwadze zapewnienie wiarygodności w stosunkach Unii z państwami partnerskimi i państwami beneficjentami, Komisja powinna również monitorować porozumienia państw członkowskich dotyczące wydawania dowodów pochodzenia. Jest to szczególnie ważne, jeżeli chodzi o zapewnienie możliwości śledzenia preferencyjnego pochodzenia do celów kumulacji. Towary opuszczające państwa członkowskie mogą zostać wykorzystane do wytworzenia produktów w państwach partnerskich lub państwach beneficjentach, z których są one następnie ponownie przywożone w ramach porozumień dotyczących kumulacji. Komisja prześle do wszystkich państw członkowskich szczegółowe kwestionariusze na temat praktycznego stosowania reguł pochodzenia oraz wydawania dowodów preferencyjnego pochodzenia. Na podstawie ich odpowiedzi oraz wszelkich innych dostępnych informacji Komisja podejmie decyzję w sprawie właściwych działań. 15 Kontrole celne zostały określone jako priorytet w art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1294/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program działania dla ceł w Unii Europejskiej na okres (Cła 2020) i uchylającego decyzję nr 624/2007/WE.. 10

11 4.2.5 Zmiany przepisów wykonawczych do kodeksu celnego 16, autonomiczne środki handlowe oraz dwustronne porozumienia preferencyjne Dokonując oceny zastosowania czasowego wycofania lub zawieszenia preferencyjnego traktowania na mocy rozporządzenia w sprawie GSP, Komisja powinna rozważyć, czy takie środki mogłyby w niektórych okolicznościach zostać zastosowane wyłącznie w odniesieniu do określonych pozycji CN. Możliwość taką przewidziano w art. 15, 19 i 21 rozporządzenia w sprawie GSP. W odróżnieniu od środków stosowanych wobec całego preferencyjnego przywozu z danego państwa lub państw beneficjentów, wycofanie lub zawieszenie preferencji dla określonych pozycji CN mogłoby być bardziej efektywnym i skutecznym środkiem ukierunkowanym na problematyczne obszary. Można by również rozważyć możliwość wprowadzenia ram prawnych dla monitorowania w innych programach autonomicznych lub możliwość negocjacji takich ram w odniesieniu do dwustronnych porozumień preferencyjnych. W tym ostatnim przypadku takie podejście może wymagać dokładnej dalszej oceny. Ponadto Komisja powinna ocenić bardziej szczegółowo, w jaki sposób system okresowej sprawozdawczości dotyczący zarządzania i kontroli preferencyjnego pochodzenia przez państwa beneficjentów (o którym mowa w pkt komunikatu COM (2005) 100) mógłby zostać włączony do poszczególnych porozumień preferencyjnych. 4.3 Środki finansowe i działania następcze Finansowanie Wyżej opisane działania monitorujące przyczynią się do realizacji celów wieloletniego programu Cła oraz zostaną zgłoszone do finansowania w następującym zakresie: (i) koszty podróży ekspertów z państw członkowskich do udziału w spotkaniach i misjach monitorujących; oraz (ii) rozwój programów informatycznych i baz danych. Działania szkoleniowe dla państw partnerskich lub państw beneficjentów mogą być finansowane w ramach programów pomocy zewnętrznej UE na lata Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1294/2013 ustanawiające program działania dla ceł w Unii Europejskiej na okres (Cła 2020) i uchylające decyzję nr 624/2007/WE. Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju, Europejski Fundusz Rozwoju ( ), Europejski Instrument Sąsiedztwa, instrument panafrykański. Wnioski legislacyjne dotyczące finansowania tych środków są nadal w trakcie przygotowywania. 11

12 4.3.2 Sprawozdawczość i wymiana informacji Na koniec każdego roku kalendarzowego Komisja opublikuje sprawozdanie ze swojej działalności w zakresie monitorowania. Będzie także przekazywać państwom członkowskim wszelkie istotne informacje, które zebrała. 5. PODSUMOWANIE Poprawa monitorowania funkcjonowania preferencyjnych porozumień handlowych powinna zostać osiągnięta poprzez: systemy okresowych sprawozdań dotyczących państw partnerskich/państw beneficjentów oraz państw członkowskich; usprawnienie gromadzenia danych oraz analizę dostępnych informacji i identyfikowanie państw oraz produktów, dla których niezbędne wydaje się dalsze monitorowanie. Monitorowanie takie powinno następnie zostać przeprowadzone poprzez: kontakty z zainteresowanymi państwami; wypełnienie kwestionariuszy; oraz w razie potrzeby, spotkania lub wizyty monitorujące. W oparciu o wynik powyższych działań, Komisja oceni potrzebę podjęcia dalszych kroków. Realizacja przedmiotowego planu działania powinna się rozpocząć bezpośrednio po przyjęciu niniejszego komunikatu. Komisja wzywa Radę do pełnego poparcia działań przedstawionych w niniejszym komunikacie. 12