Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację posłanki Anny Bańkowskiej z dnia 22 grudnia 2014 r., przekazaną pismem wicemarszałka Sejmu RP

Transkrypt

1 Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację posłanki Anny Bańkowskiej z dnia 22 grudnia 2014 r., przekazaną pismem wicemarszałka Sejmu RP Marka Kuchcińskiego z dnia 12 stycznia 2014 r., znak SPS /14, w sprawie ochrony środowiska przed hałasem i sposobów jego pomiaru, przekazuję następujące wyjaśnienia. Polska realizuje przetransponowane do polskiego systemu prawnego zapisy prawa stanowiące podstawę sporządzania map akustycznych i programów ochrony środowiska przed hałasem, wynikające z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. Doświadczenie zdobyte w dwóch cyklach mapowania akustycznego (2005 r. i 2012 r.) wykazało potrzebę uszczegółowienia przepisów ochrony środowiska przed hałasem w celu osiągnięcia właściwego standardu akustycznego środowiska. W związku z rozwojem kraju w Polsce mamy do czynienia z wieloma nowymi problemami emisji hałasu do środowiska odnoszącymi się głównie do oceny i zarządzania hałasem. Ze względu na interdyscyplinarny charakter problematyki oddziaływań akustycznych oraz konieczność przyspieszenia prac związanych z uregulowaniem wskazanej problematyki podjęto prace legislacyjne na rzecz zmiany ustawy Prawo ochrony środowiska w zakresie ochrony środowiska przed hałasem. Szeroki zakres zmian, jakie należy wdrożyć, oraz zbliżające się również zmiany w metodach oceny hałasu w środowisku wynikające z nowelizacji postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r., które powinny być uwzględnione w polskim systemie prawnym, doprowadziły do powołania przez ministra środowiska zarządzeniem z dnia 28 listopada 2014 r. Zespołu do spraw przygotowania propozycji działań normujących ochronę środowiska przed hałasem (Dz. Urz. MŚ poz. 64). Zadaniem zespołu jest wypracowanie rozwiązań nie tylko prawnych, ale i działań pozalegislacyjnych na rzecz poprawy ochrony środowiska przed hałasem. Obecnie zespół w swoich pracach koncentruje się głównie na sprawie systemowego podejścia do ochrony przed hałasem w kraju.

2 W ramach prac zespołu prowadzone są analizy i dyskusje w szerokim gronie specjalistów zajmujących się różnymi analizami hałasu w środowisku (komunikacyjnego, ze źródeł stacjonarnych, lotniczego, turbin wiatrowych itp.). Trwające, intensywne prace zespołu, przynieść mają rekomendację dla ministra środowiska w sprawie zmian w polskim systemie prawnym. Akustyczne standardy jakości środowiska określone są w rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Zmiana dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, która miała miejsce w 2012 r., wynikała z pilnej potrzeby ograniczenia kosztownego i nadmiernie ingerującego w krajobraz obudowywania dróg ekranami akustycznymi. Zmiana ta w żaden sposób nie poprawiła jednak stanu środowiska akustycznego. Ad 1. Rozważana jest kwestia zmiany obowiązujących od roku 2012 wartości dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, a więc tych standardów jakości środowiska, które w konsekwencji spowodowały ograniczenie zasięgu terenów z przekroczonym dopuszczalnym poziomem hałasu, w tym terenów narażonych na uciążliwości akustyczne w obrębie obszarów miejskich. Należy podkreślić, że przy ustalaniu tych wartości trzeba uwzględnić zarówno wytyczne WHO, jak i wymagania zrównoważonego rozwoju oraz nadchodzących zmian dyrektywy 2002/49/WE. Z uwagi na to, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska określenie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku wymaga porozumienia z ministrem właściwym ds. zdrowia, w ramach prac nad zmianą ww. ustawy niezbędna jest współpraca resortu środowiska z resortem zdrowia mająca na celu optymalizację wartości przedmiotowych standardów. Zarzadzanie hałasem w środowisku odbywa się poprzez wydawanie decyzji administracyjnych o dopuszczalnym poziomie hałasu wprowadzanego do środowiska. W przypadku stwierdzenia przez organ ochrony środowiska na podstawie pomiarów własnych, pomiarów dokonanych przez wojewódzkiego inspektora ochrony

3 środowiska lub pomiarów podmiotu obowiązanego do ich prowadzenia, że poza zakładem, w wyniku jego działalności, przekroczone są dopuszczalne poziomy hałasu organ ten wydaje decyzję o dopuszczalnym poziomie hałasu. Zgodnie z art. 115a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U poz. 1232) jeżeli hałas powstaje w związku z eksploatacją dróg, linii kolejowych, linii tramwajowych, kolei linowych, portów oraz lotnisk lub z działalnością osoby fizycznej niebędącej przedsiębiorcą, decyzji, o której mowa w ust. 1, art. 115a, nie wydaje się. W obowiązującym w kraju systemie prawnym nie ustanowiono w rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112) narzędzi i wskaźników umożliwiających ocenę na podstawie pomiarów kontrolnych zdarzeń w rodzaju przejazdu pojedynczego głośnego pojazdu. Egzekwowaniem kar za wprowadzanie nadmiernych uciążliwości akustycznych poprzez pojazdy samochodowe i motocykle dopuszczone do ruchu po drogach publicznych, zgodnie z odpowiednią polską normą dotyczącą stanu technicznego pojazdów, zajmują się organy Inspekcji Transportu Samochodowego oraz Policji. Ad 2. Zagadnienie obowiązku powiadamiania przedsiębiorcy (podmiotu kontrolowanego) o zamiarze przeprowadzenia kontroli uregulowane jest w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.) i wymogom tym musi podporządkować się organ kontrolny, jakim jest Inspekcja Ochrony Środowiska. W Polsce oraz Unii Europejskiej obowiązują jednolite standardy oceny hałasu w środowisku wyrażone wskaźnikami hałasu L AeqD, L AeqN, L DWN i L N stosowanymi do prowadzenia kontroli i zarzadzania w zakresie ochrony środowiska przed hałasem na określonych terenach chronionych. Wartości dopuszczalne tych wskaźników dla poszczególnych rodzajów hałasu określa rozporządzenie ministra środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Badania kontrolne

4 hałasu w środowisku dokonywane przez akredytowane przez PCA laboratoria Inspekcji Ochrony Środowiska w oparciu o ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. (Dz. U nr 44 poz. 287) oraz ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U poz. 1232) zapewniają poprawność i zgodny z prawem profesjonalizm ich wykonania. Ad 3. Ujednolicone w Unii Europejskiej obliczeniowe metody oceny poziomów hałasu wyrażone wskaźnikami hałasu L DWN i L N, stosowane do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony środowiska przed hałasem, odniesione zostały do okresu doby i/lub okresu dni i nocy. Ujednolicenie metodyk sporządzania map akustycznych oraz programów ochrony środowiska przed hałasem zapewni procedowana obecnie nowelizacja dyrektywy 2002/49/WE wprowadzająca obligatoryjne procedury obliczeniowe, które określone będą w nowej wersji aneksu II do tej dyrektywy. W Polsce oraz Unii Europejskiej obowiązują jednolite standardy oceny hałasu w środowisku wyrażone wskaźnikami hałasu L AeqD, L AeqN, L DWN i L N, stosowanymi do prowadzenia kontroli i zarzadzania w zakresie ochrony środowiska przed hałasem na określonych terenach chronionych. Wynika to między innymi z faktu, iż energia akustyczna jest miarą logarytmiczną i kieruje się regułami fizyki. Równocześnie umożliwia ocenę zjawiska hałasu w przyjętym w prawie okresie normatywnym. Pojedyncze zdarzenie, do którego należy zaliczyć również np. przejazd karetki pogotowia na sygnale, nie może być podstawą oceny uciążliwości akustycznej. Wartości dopuszczalne wskaźników dla poszczególnych rodzajów hałasu określa rozporządzenie ministra środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Ad 4. W związku ze zmianami w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. konieczne stanie się wprowadzenie do polskiego porządku prawnego obowiązku stosowania metody obliczania hałasu jednoznacznie określonej w znowelizowanej dyrektywie. Poza tym

5 uszczegółowione zostaną przepisy dotyczące sporządzania programów ochrony środowiska przed hałasem oraz gromadzenia danych i raportowania do Komisji Europejskiej informacji wynikających z map i programów, a także przepisy określające sposób informowania społeczeństwa o akustycznym stanie środowiska. Ponadto obok zamiany na systemowy sposób podejścia do ochrony przed hałasem przeanalizowana zostanie zasadność zmiany rozporządzenia ministra środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Z poważaniem