Spis treści. Spis treści 1. Użycie pomocy 3. Start 12. Skróty klawiatury 32. SEE Electrical Środowisko 35. Polecenia 60.

Transkrypt

1

2 COPYRIGHT 2008 IGE+XAO Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną, fotograficzną a także kopiowanie na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji Wydanie 2 Kraków, maj 2008

3 Spis treści Spis treści 1 Użycie pomocy 3 Podstawowe zasady...3 Drukowanie stron pomocy...10 Pytania...11 Start 12 Pomoc przez internet Instalacja...14 Rejestracja programu...15 Dostosuj...18 Skróty klawiatury 32 Spis skrótów...32 Środowisko 35 Projekt...35 Zarządzanie projektami - Zarządzanie symbolami...37 Atrybuty projektu...39 Definicja atrybutów użytkownika...40 Tworzenie nowego schematu...52 Baza techniczna projektu...59 Zestawienia...59 Polecenia 60 Menu "Plik"...60 Menu Widok Menu Rysuj Polecenia ogólne Menu Rysuj Schematy zasadnicze Menu Rysuj Zabudowa aparatury Menu Budynek Plany instalacji Menu Tekst Polecenia ogólne

4 Menu Tekst Schematy zasadnicze Menu Funkcje funkcje ogólne Menu Funkcje Schematy zasadnicze Menu Funkcje Zabudowa aparatury Menu Okno Dodatkowe narzędzia

5 Podstawowe zasady Istnieją cztery opcje użycia plików pomocy : Menu Wybrać polecenie menu, i nacisnąć przycisk F1. Przykład: używamy z menu Rysuj polecenia linia: Wskazać polecenie i nacisnąć przycisk F1. Ikona Pomoc Nacisnąć przycisk a następnie wskazać przycisk na temat, którego potrzebujemy informacji. Przykład: potrzebujemy pomocy do polecenia narysowania linii: Najpierw, kliknąć na, następnie na. Wyświetli się pomoc. 3

6 Menu "Pomoc" Poprzez menu "Pomoc" mamy dostęp do rubryk "Rubryki pomocy" i okna "Rubryk pomocy": Przewodnik użytkownika. Tutaj znajdziemy trzy sposoby otrzymania pomocy: Odszukanie w zakładce "Zawartość" Odszukanie w zakładce "Indeks" Odszukanie poprzez słowo klucz Menu "Pomoc": Zawartość Wybrać menu HELP z paska menu. Następnie wybrać "Rubryki pomocy". Wyświetli się następujące okno dialogowe: Główne rozdziały pomocy znajdują się w zakładce "Zawartość". 4

7 Aby zobaczyć podrozdziały, należy otworzyć rozdziały główne za pomocą dwukliku. Następnie można zobaczyć każdy temat pomocy. Tematy pomocy otwiera się dwuklikiem. 5

8 Menu "Pomoc": Indeks Wybrać polecenie "Pomoc". Wyświetli się następujące okno dialogowe: 6

9 Kliknąć na zakładkę "Indeks Indeks": Szukamy za pomocą indeksu, np. słowa "linia": aby to zrobić, należy wprowadzić pierwsze litery wyrazu, np. "li". Jeżeli, rubryka, której szukamy wyświetli się na liście, wybrać ją i zatwierdzić z klawiatury lub kliknąć na przycisk "Wyświetl Wyświetl" (Display). Rubryka zostanie wyświetlona. 7

10 Menu "Pomoc": ZnajdM Wybrać polecenie "Pomoc". Wyświetli się następujące okno dialogowe: 8

11 Kliknąć na zakładkę "ZnajdM ZnajdM": Wprowadzić z klawiatury słowo lub słowa, które chcemy znalemć. Wybrać kilka odpowiednich słów, aby zawęzić obszar poszukiwania. Jeżeli rubryka, której szukamy zostanie wyświetlona na liście, wybrać ją i zatwierdzić z klawiatury lub kliknąć na przycisk "Wyświetl Wyświetl" (Display). Rubryka zostanie wyświetlona. 9

12 Drukowanie stron pomocy Następująca procedura opisuje, w jaki sposób drukować strony Pomocy :: Drukowanie strony Otworzyć temat pomocy, który chcemy wydrukować, np. pomoc dla polecenia "Rysuj linię". Kliknąć na paska menu okna. Drukowanie całości tematu pomocy Wybrać polecenie "Pomoc Pomoc", i kliknąć na zakładkę "Zawartość Zawartość"(Contents). Ustawić kursor na temacie pomocy, którą chcemy wydrukować, na przykład "Tworzenie nowego projektu" i klikamy na nią. 10

13 Następnie kliknąć na w oknie dialogowym: Drukowanie podręcznika Podręcznik można wydrukować w całości lub w części. Podręcznik może być dostarczony jako dokument w formacie Acrobat Reader (*.pdf) na CD ROM SEE Electrical w katalogu \USERS GUIDE lub podobnym. Do drukowania tego podręcznika konieczne jest zainstalowanie programu Acrobat Reader z CD ROM lub darmowo z Internetu. Pytania Odpowiedzi na dodatkowe pytania dotyczące programu mogą Państwo otrzymać od naszego serwisu lub na naszych stronach internetowych. 11

14 Pomoc przez internet Wersja V4R1 posiada następujące poziomy programu: Basic, Standard i Advanced. Określenie "Advanced" przy opisie funkcji oznacza, że opis dotyczy tylko poziomu Advanced. Określenie "Standard" przy opisie funkcji oznacza, że opis dotyczy poziomu Standard i Advanced. Jeśli brak jest uwag, to opis dotyczy poziomu Basic, Standard i Advanced. Na stronie internetowej można znalemć ostatnie nowości związane z programem: Pomoc przez internet daje dostęp do tematów takich jak: FAQ (Frequently asked questions najczęściej zadawane pytania), używanie klawiszy funkcyjnych, normy elektrotechniczne, przykłady projektów SEE Electrical. W tym podręczniku znajdują się wskazówki do wersji "Standard" i "Advanced", które dotyczą tylko sekcji właściwych specyficznej wersji lub sekcjom wersji najwyższego poziomu. Na przykład, "Standard" oznacza, że sekcja dotyczy tylko edytorów Standard i Basic. "Advanced" oznacza, że sekcja dotyczy edytorów Advanced, Standard i Basic. Należy zwrócić uwagę, iż w zależności od używanego poziomu programu dostępne są różne funkcjonalności. IGE+XAO 12

15 Radzimy skorzystać z pierwszego projektu przykładowego. Projekt ten wskaże jak postępować, etap po etapie oraz jak korzystać z różnych funkcjonalności bazy. Okno składa się z różnych stref opisanych poniżej: Pasek tytułu: Na górze okna wyświetlany jest tytuł aktywnego projektu i numer bieżącego schematu. Menu i ikony: Menu oraz ikony umożliwiają wydawanie poleceń poszczególnym funkcjom programu. Projekt/Eksplorator symboli: Okno Projekt/Symbol jest umieszczony za zwyczaj z lewej strony okna głównego. Między Projektem a eksploratorem symboli można przechodzić za pomocą odpowiednich zakładek. W obszarze Projektu, można otworzyć części projektu, natomiast poprzez eksplorator symboli można wybierać symbole. Pasek poleceń: Pasek ten umożliwia wydawanie poleceń programowi za pomocą klawiatury.. 13

16 Obszar rysunkowy: Obszar, w którym rysowany jest schemat. Pasek stanu klawiatury: Tutaj stan przycisków klawiatury (na przykład CAPS LOCK Duże litery, NUM LOC klawisze numeryczne) oraz podpowiedzi wybranych menu. Instalacja Ten rozdział pomoże zainstalować. Jeżeli pobraliśmy wersję przez Internet, to należy pobrane plik(i) zapisać do katalogu tymczasowego (na przykład, w C:\TEMP\) przed rozpoczęciem instalacji lub należy zainstalować bezpośrednio z CD-ROM u. UWAGI: Jeżeli napotkamy trudności podczas instalacji, należy spróbować odinstalować poprzednią wersję. Instalowanie: 1.) Uruchomić SETUP.EXE z katalogu tymczasowego lub CD-ROM u; 2.) Postępować zgodnie z instrukcjami programu instalacyjnego. 3.) Restartować komputer, jeżeli jest to niezbędne po instalacji. 14

17 Rejestracja programu Po uruchomianiu programu z menu Pomoc należy wybrać polecenie: 1. Pomoc O programie Wybrać Zarejestruj program 15

18 3. Zaznaczyć Zarejestruj program teraz 4. Należy wypełnić pola oznaczone znakiem *. 16

19 5. Zaznaczyć Aplikacja chroniona przez klucz zabezpieczający i wybrać Zakończ. 17

20 Dostosuj umożliwia dostosowanie interfejsu wszystkich menu, ikon, przycisków skrótów itd. Tryb pracy: 1.) Kliknąć prawym przyciskiem myszy w menu lub pasek narzędziowy i wybrać "Dostosuj" z menu kontekstowego: lub 2.) Wybrać polecenie "Dostosuj" z menu Widok/Paski narzędzi/dostosuj: 18

21 3.) Wyświetli się następujące okno dialogowe: 19

22 Funkcjonowanie ogólne Następujące funkcje pozwolą wykonać szybkie modyfikacje w menu i paskach narzędzi: Przesuwanie ikony: 1.) Wcisnąć klawisz ALT. 2.) "Przeciągnąć" ikonę do nowego lub innego paska narzędzi lub do menu rozwijalnego. 3.) Znak (I) pokazuje gdzie ikona może być wstawiona: 4.) "Ustawić" ikonę w wybranym miejscu. Kopiowanie ikony: 1.) Wcisnąć klawisze CTRL i ALT. 2.) "Przeciągnąć" ikonę do nowego lub innego paska narzędzi lub do menu rozwijalnego. 3.) Znak (I + ) pokazuje gdzie ikona może być wstawiona: 4.) "Wstawić" ikonę na wybrane miejsce. Usuwanie ikony: 1.) Wcisnąć klawisz ALT. 2.) "Przeciągnąć" ikonę na zewnątrz pasków narzędzi lub menu (na przykład w obszar rysunkowy). 3.) Taki znaczek wyświetli, kiedy miejsce nie jest poprawne:. 4.) "Ustawić, kiedy znak wyświetli się, aby usunąć ikonę. Anulowanie modyfikacji za pomocą paska narzędzi: 1.) Otworzyć dialog modyfikacji. 2.) Wybrać zakładkę "Paski narzędzi". 3.) Wybrać żądany pasek narzędziowy. 4.) Kliknąć na "Resetuj". 5.) Potwierdzić resetowanie w oknie dialogowym. 20

23 Anulowanie modyfikacji za pomocą menu: 1.) Otworzyć dialog modyfikacji. 2.) Wybrać zakładkę "Menu ". 3.) Wybrać żądane menu z menu rozwijalnego 4.) Kliknąć na "Resetuj". 5.) Potwierdzić resetowanie w oknie dialogowym. Polecenia Uaktywnić polecenie Dostosuj. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Dodanie nowego menu: 1.) W zakładce "Pol Polecenia ecenia": kliknąć na "Nowe menu", i "przenieść" je do obszaru menu rozwijalnego: 21

24 2) Wprowadzić nazwę dla "Nowego menu" klikając prawym przyciskiem myszy. Wybrać "Wygląd przycisku" z menu i zmodyfikować nazwę w oknie dialogowym. 3.) Wypełnić polecenia wybierając z listy "Kategorie Kategorie" i wykonując przeciągnięcie i wstawienie do nowego menu, idąc za opisem w Funkcjonowanie ogólne: I/lub 4.) Zamknąć dialog, przeciągnąć i umieścić ikony idąc za opisem w Funkcjonowanie ogólne. Paski narzędzi Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Paski narzędzi". Wyświetli się następujące okno dialogowe: 22

25 Resetowanie każdego paska narzędzi indywidualnie do jego standardowego stanu "Zresetuj Zresetuj". Resetowanie wszystkich pasków do ich standardowego stanu "Zresetuj wszystko". UWAGI: Poleceń "Zresetuj Zresetuj" lub "Zresetuj wszystko" nie można cofnąć. Wyświetlić opisy tekstów każdego paska narzędzi za pomocą kliknięcia w polu "Pokaż etykiety tekstowe" (patrz poniżej). Przykład: Ikony bez opisów: Ikony z opisami: Narzędzia Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Narzędzia". Wyświetli się następujące okno dialogowe: (Uwagi: Okno dialogowe może zawierać różne informacje). To polecenie pozwala uruchomić programy zewnętrzne w, i uaktywnić polecenia specjalne. 23

26 Tryb pracy: 1.) Dodać nowe polecenia do listy klikając na. 2.) Wprowadzić nazwę (tekst) z programu lub z polecenia w oknie Menu kontekstowe. 3A.) Wprowadzić ścieżkę (zewnętrzną) i program w polu Polecenie lub 3B) Wprowadzić polecenie wprowadzając znak # przed poleceniem. Uwaga 1: 1 Polecenia specjalne dostępne w (skróty) są wyświetlane po użyciu znaku? w linii poleceń i zatwierdzeniu z klawiatury. 4.) Polecenia są wstawiane automatycznie do menu Narzędzia. Menu Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Menu Menu". Wyświetli się następujące okno dialogowe: Użyć poleceń, aby określić wygląd menu. 24

27 Główne menu aplikacji pozwala przywrócić standardowy stan dla menu rozwijalnego. Wybrać menu i kliknąć "Resetuj". 5.) Potwierdzić reset w oknie dialogowym. UWAGI: anulowanie tego polecenia jest niemożliwe. Animacja menu: wybrać wygląd z listy rozwijalnej. Zaznaczyć Cienie menu Menu kontekstowe jest to menu wyświetlane za pomocą prawego przycisku myszy. Patrz szczegółowy opis poniżej. "Nie wybrane" jest to menu kontekstowe, które wyświetla się, kiedy nie ma wybranego (zaznaczonego) elementu: 25

28 "Wybrane Wybrane" jest to menu kontekstowe, które wyświetla się, kiedy wybranych jest jeden lub kilka elementów: Modyfikowanie menu kontekstowych 1.) Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Menu Menu". 2.) Wybrać menu kontekstowe z rozwijalnej listy. Wyświetli się menu. 3.) Kliknąć na zakładkę "Polecenia" z dialogu Dostosuj. 4) Wybrać raz polecenie z listy. 5.) "Przenieść" wybrane polecenie menu kontekstowego idąc za opisem w Funkcjonowanie ogólne. 6.) "Umieścić" wybrane polecenie w nowym miejscu. 7.) Powtórzyć etapy 4-6, aby skompletować menu kontekstowe. 8.) Zamknąć okno dialogowe Dostosuj. 26

29 Opcje Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Opcje Opcje". Wyświetli się następujące okno dialogowe: Włączyć/wyłączyć wyświetlanie opisów pod ikonami i/lub klawiszami skrótów: Zaznaczyć "Duże ikony", aby włączyć/wyłączyć wyświetlanie dużych ikon. 27

30 Kliknąć na przycisk "Wizualizacja Wizualizacja", aby wybrać między różnymi opcjami (Uwagi: Okno dialogowe może zawierać różne informacje). UWAGI: Tematy wizualizacji muszą być połączone z Internetem przed wyświetleniem się na ekranie. Sprawdzić czy komputer jest podłączony do Internetu i kliknąć na "Pobierz". 28

31 Klawiatura Uaktywnić polecenie Dostosuj. Kliknąć na zakładkę "Klawiatura Klawiatura" Wyświetli się następujące okno dialogowe: Przypisywanie klawiszy 1.) W polu "Kategoria, wybrać menu główne lub polecenie zlokalizowane. 2.) Wybrać polecenie w polu "Polecenia Polecenia". 3.) Wypełnić pole "Nowy przycisk skrótu": 4.) Nacisnąć wybrany klawisz, zostanie on przypisany do tego pola. 5.) Jeżeli klawisz został już przypisany, przycisk "Przypisz Przypisz" jest nieaktywny:. 6.) Jeżeli klawisz jest dostępny przycisk ten jest aktywny:. 7.) Powtórzyć operacje dla innych klawiszy. 8.) Zamknąć okno dialogowe. Uwagi 1: 1 Nie jest możliwe przyłączenie więcej niż jednego klawisza do polecenia. 29

32 Modyfikacja ikon pozwala na indywidualną modyfikację ikon w paskach narzędzi. Tryb pracy: 1.) Uaktywnić polecenie Dostosuj. 2.) Wskazać ikonę do modyfikacji i kliknąć prawym przyciskiem myszy. 3.) Wyświetli się następujące menu kontekstowe: 4.) Wybrać "Wygląd przycisku ". 5.) Kliknąć na "Wybierz grafikę". 6.) Utworzyć nową ikonę za pomocą przycisku "Nowy" lub wybierając między istniejącymi ikonami. 7.) Kliknąć na "OK OK". Kopia instalacji Funkcja zarezerwowana jedynie dla administratorów sieci i innych specjalistów! Wszystkie modyfikacje konfiguracji są zapisywane na komputerze indywidualnie. Aby skopiować konfigurację należy: 1.) Wybrać REGEDIT. 2.) Katalog My Computer\HKEY_CURRENT_USER\Software\CAE Development\ \Version383\INTERFACE-język: 30

33 3.) Użyć prawego klawisza myszy i wybrać polecenie "Export". 4.) Zapisać parametry. 5.) Zaimportować parametry na inny komputer. 31

34 Spis skrótów Przycisk (kombinacja przycisków) Funkcja F1 F2 F3 F4 F5 F6 F8 F11 F12 CTRL + F1 CTRL + F6 CTRL + 1 CTRL + 3 CTRL + A CTRL + N Pomoc Edytuj tekstu (standardowe polecenie Windows) Zoom pełny Zoom okno Zaznacz w grupie Zaznacz komponenty Zaznacz wszystko Rysuj górny potencjał Rysuj dolny potencjał Odśwież Przełącz otwarte okna (standardowe polecenie Windows) Rysuj połączenie jedno liniowe Rysuj połączenie trzy liniowe Zaznacz wszystko Odznacz wszystko 32

35 CTRL + C CTRL + D CTRL + G CTRL + INSER CTRL + O CTRL + P CTRL + R CTRL + S CTRL + T CTRL +U CTRL + V CTRL + W CTRL + X CTRL + Y CTRL + Z DELETE PAGE DOWN PAGE UP SHIFT + F1 SHIFT + N SHIFT + C SHIFT + E SHIFT + L SHIFT + P SHIFT + R SHIFT + S Kopiuj Uruchom debugger Grupuj zaznaczone Kopiuj Otwórz projekt Drukuj Edytuj tekst Zapisz projekt Nowy tekst Wybierz Wklej ze schowka Rysuj kable Wytnij do schowka Ponów ostatnie polecenie Anuluj ostatnie polecenie Usuń zaznaczone Otwórz Następny schemat Otwórz Poprzedni schemat Pomoc Rysuj Łuk Rysuj Okrąg Rysuj Elipsę Rysuj Linię Rysuj Równolegle Rysuj Prostokąt Wypełnij obszar 33

36 SHIFT +U SHIFT + SUPPR SHIFT + INSER ALT+DELETE Alt+G F G T Rysuj wielokąt wypełniony Wytnij do schowka Wklej ze schowka Anuluj ostatnie polecenie Rozgrupuj zaznaczone Dołącz do punktów Wyświetl, ukryj siatkę Wyświetl punkty konstrukcyjne zaznaczonych elementów + Obróć symbol lub element, co 90 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara lub wstawia ze schowka. - Obróć symbol lub element, co 90 w kierunku zgodnym do ruchu wskazówek zegara lub wstawia ze schowka. / Pomniejsz o połowę skalę symbolu lub elementu, podczas przesuwania lub wstawiania ze schowka. * Powiększ dwukrotnie symbol lub element podczas przesuwania lub wstawiania ze schowka. SHIFT + CTRL CTRL Wybierz komponent (w grupie) Zatrzymaj automatyczną rotację symboli. < Zmień wybór z "=" i "+" na zewnątrz lub wewnątrz obrysu Funkcja/Lokalizacja. Uwaga 1: 1 umożliwia użytkownikowi modyfikację wszystkich menu, ikon, skrótów klawiatury itd. Patrz rozdział Start, opisujący dostosowanie interfejsu programu 34

37 Projekt Projekt zawiera różne dokumenty należące do naszej dokumentacji elektrotechnicznej, na przykład schematy elektryczne utworzone przez, rysunki w formacie DWG lub DXF, teksty MS Word, tabele MS Excel, itd. można używać jak eksploratora projektów dla całej dokumentacji. Powiązanie z innymi programami jest możliwe dzięki technologii Microsoft ActiveX. W przypadku technologii ActiveX, która komunikuje się z Windows w momencie instalacji; powoduje to, że program jest automatycznie dostępny w. W tym przypadku menu i ikony wyświetlą się automatycznie po otwarciu dokumentu zaimportowanego, z ActiveX do SEE electrical. Projekt jest zapisywany jak plik Windows Compound. Ta technologia pozwala zarządzać plikiem w innym pliku. To znaczy, że informacja może być przetwarzana i zapisana jak jednostka całkowita. Przykład: Dla dokumentacji projektu należy dostarczyć schematy elektryczne, obiekty, opisy, obliczenia i obrazy graficzne. Zawartość projektu może być następująca: Zestawienie dokumentów Schematy zasadnicze Rysunki Schematy zabudowy aparatury Plany instalacji Zawartość projektu Zaimportowane do formatu DXF z aplikacji mechanicznej CAE Opisy: MS Word 35

38 Obliczenia MS Excel Obiekty OLE CorelDraw, Adobe Photoshop Wszystkie informacje są dostępne w jednym projekcie i zapisane w jednym pliku! Na naszym komputerze muszą by zainstalowane różne programy, aby móc wyświetlać i modyfikować różne formaty ActiveX w projekcie. Na przykład MS Word musi być zainstalowany, aby móc otworzyć plik MS Word *.doc w projekcie pod. Jeżeli program nie został zainstalowany na komputerze, na którym ma być przetwarzany projekt, nie można kontynuować przetwarzania specyficznego dokumentu, na przykład tabeli Excel a. Dla nazwy projektu można użyć maksymalnie 255 znaków użyć nazwy opisowej nie za długiej Rozszerzenie. CPJ jest przypisywane automatycznie. Po wprowadzeniu nazwy projektu, wybrać Szablon projektu. Szablon projektu i projekt są mniej więcej identyczne. Dodatkowo projekt zawiera schematy elektryczne, listy i inne dokumenty. Dostarczony szablon standardowy podczas instalacji zawiera tylko parametry bazowe. Jeżeli używamy szablonu standardowego podczas pracy nad projektem, szablon będzie zawierał również schematy elektryczne, listy i inne dokumenty. Uwaga 1: 1 Można utworzyć szablon projektu za pomocą polecenia "Zapisz jako/szablon projektu". Aby więcej wiedzieć: - Atrybuty projektu - Schematy zasadnicze - Zabudowa aparatury - Zestawienia - Baza techniczna projektu 36

39 Zarządzanie projektami - Zarządzanie symbolami Standardowo po lewej stronie okna istnieje drzewo. Służy ono do zadań: wyświetlenia spisu schematów projektu i przechodzenia między częściami projektu a pracą z bibliotekami symboli. Podczas tworzenia nowego schematu lub, kiedy otwieramy projekt już istniejący, w eksploratorze projektów wyświetla się spis projektów. 37

40 (Uwagi: Okno to może zawierać różne informacje według różnych istniejących edytorów). Klikając na lub można wyświetlić inne wejścia do różnych obszarów lub je włączać lub wyłączać. Przejście między drzewem projektu a drzewem symboli: 1. Przejście pomiędzy drzewem projektu a symboli wykonujemy za pomocą odpowiednich zakładek na dole okna. Aby uaktywnić eksplorator symboli, kliknąć lewym przyciskiem myszy na zakładkę "Symbole". Aby przejść do drzewa projektu, wykonać tę samą operację dla zakładki "Projekt". Więcej informacji na temat symboli i eksploratora symboli znajduje się w rozdziale Symbole. Uwagi: Za pomocą ikony na górze okna, można włączać lub wyłączać projekty. 38

41 Aby wiedzieć więcej: - Atrybuty projektu - Symbole i eksplorator symboli w rozdziale Symbole - Schematy zasadnicze - Zabudowa aparatury - Zestawienia - Baza techniczna projektu Atrybuty projektu Podczas tworzenia lub otwierania projektu, wyświetla się następujące okno dialogowe: (UWAGI: Okno dialogowe może zawierać różne informacje). Tutaj możemy wprowadzić informacje dotyczące nazwy klienta, opis projektu oraz inne informacje dotyczące projektu. Jeżeli zostanie umieszczony niezbędny tekst na arkuszu rysunkowym, informacje z tego okna dialogowego zostaną przeniesione automatycznie na każdy schemat. Gwarantuje to, że informacje 39

42 wspólne będą identyczne na wszystkich schematach. Więcej informacji na temat arkuszy formatowych w rozdziale Arkusze formatowe. Możliwe jest zablokowanie i odblokowanie projektu poprzez kliknięcie na przycisk "Zablokuj projekt". Modyfikacje w projekcie zablokowanym nie mogą być zapisane (ikona "Zapisz" jest wyszarzona). Jeżeli chcemy odblokować taki projekt musimy użyć przycisku "Odblokuj projekt". Możliwe jest utworzenie schematu poprzez kliknięcie na przycisk "Nowy schemat". Więcej informacji na temat tego okna znajduje się w opisie tej funkcji. Advanced: Informacje o projekcie można dostosowywać do własnych potrzeb. Poniżej można zobaczyć Definicja atrybutów użytkownika. Definicja atrybutów użytkownika Poziom programu Advanced: W programie można dostosowywać teksty dotyczące obszarów danych projektu i danych schematu (patrz rozdział Polecenia, Menu Plik). Jeżeli na przykład pola opisu projektu zawierają zawsze lokalizację jednej instalacji, można zmienić tekst "Opis projekt" na "Lokalizacja". Można również dodać nowe teksty. Listy bazy technicznej oraz Zestawienia, których nie używamy możemy wyłączyć. Możemy utworzyć własny SQL a w konsekwencji tworzymy własną bazę danych (bez edytorów baz danych na przykład edytora produktów) lub Zestawienia; lub można wprowadzić zestawienie do eksploratora projektów (nie jest to ważne dla zestawienia zacisków, listwy zaciskowej z aparat. na podstawie symboli i zestawienia kabli). Przykład: Potrzebujemy dwa zestawienia - jedna sortuje po nazwach komponentów - drugie bez zacisków, sortuje po producencie. Jeżeli używamy tylko Zestawienia dostarczonych przez, należy utworzyć pierwsze zestawienie i je wydrukować, następnie można utworzyć drugie z innym szablonem. Pierwsze zestawienie zostanie usunięte. Zestawienie można zapisać dwa razy używając innego szablonu w projekcie, a wszystkie zostaną zapisane. UWAGI: Można wykonać tę adaptację w Szablon projektu, następnie można użyć tego nowego szablonu projektu jako bazy dla nowych projektów. 40

43 Podczas używania paska poleceń, odnajdujemy również funkcję, która pozwala przenieść adaptację z jednego projektu do drugiego. Tryb pracy: 1,) Wybrać polecenie menu kontekstowego projektów wskazując nazwę projektu za pomocą prawego przycisku myszy: 2,) Wybrać funkcję "Definiuj atrybut". Wyświetli się następujące okno dialogowe: 3.) Zmodyfikować, lub według potrzeb (opis bardziej szczegółowy poniżej) klikając na odpowiednią zakładkę i wykonując zmiany. Teksty zaznaczone na CZERWONO nie mogą być zmodyfikowane, ponieważ są to kody wewnętrzne, ale można wyłączyć ich widoczność w polu "Pokaż" Zmodyfikować teksty CZARNE i włączyć/wyłączyć wyświetlanie w eksploratorze zaznaczając pole "Widok". 4.) Po wykonaniu wszystkich zmian kliknąć na [OK]. 41

44 5.) Zapisać projekt lub wykonać polecenie Zapisz jako/szablon projektu. Do tworzenia nowych projektów można użyć szablonu projektu. 6.) Zamknąć i otworzyć ponownie aktywny projekt, aby zastosować nowe parametry. Uwaga 1: 1 Jeżeli wyłączymy nieużywane zestawienia, teksty z projektu i schematu, możemy otrzymać środowisko eksploratora łatwiejsze do użycia. Wyłączenie elementów nie używanych nie przydziela zawartości pola po prostu uaktywnić elementy ponownie, jeżeli chcemy, zawartość jest zawsze dostępna! Definicja listy Poziom programu Advanced Można włączyć/wyłączyć listy bazy danych w zakładce "Definicja listy". Możliwe jest tworzenie własnych list bazy danych i list graficznych, jak również wniosków SQL używając tej zakładki, ale nie jest możliwe wstawienie dwa razy list grafiki matryc zacisku, planów zacisku grafiki i planów okablowania graficznego w eksploratorze projektów. Edytory baz danych nie mogą być dostosowywane do własnych potrzeb. Opcja: Identyfikator (ID) listy Identyfikacja wewnętrzna listy w. Listy bazy technicznej zmodyfikowane przez użytkownika muszą mieć numery między 4501 a Zmodyfikowane przez użytkownika zestawienia muszą mieć numery między 3501a

45 Opis Opis list Opisy list standardowych otrzymujemy podczas instalacji nie są one modyfikowalne. Można zmienić jedynie nazwę listy użytkownika. Tekst opisu wyświetla się w eksploratorze dla bardziej szczegółowego opisu Zestawienia użytkownika (Listy bazy technicznej i Zestawienia). Zapytanie ID zapytania wewnętrznego SQL, który tworzy listę nie do modyfikacji. Opisy standardowych zapytań SQL a otrzymane podczas instalacji nie są modyfikowalne. Natomiast można zmienić nazwę Zapytaniu użytkownika. Tworzenie zapytań w SQL jest zalecane tylko w przypadku użytkownika doświadczonego w programowaniu. Pokaż Kliknąć na Włącz/Wyłącz, aby wyświetlić listę w eksploratorze. Tryb pracy: Definicja list przez użytkownika/ Tworzenie nowego wniosku SQL 1.) Wprowadzić w pola "Identyfikator (ID) listy" numer nowej listy. Listy bazy technicznej modyfikowane przez użytkownika muszą mieć numery między 4501 a Zestawienia modyfikowane przez użytkownika muszą mieć numery między 3501 a

46 2. Wprowadzić opis listy. Ten tekst zostaje wyświetlony w zarządzaniu projektem. (znaki specjalne takie jak _ i nie mogą być użyte). Zaznaczyć pole "Pokaż". 3. Kliknąć na ikonę aby uaktywnić okno Wybierz zapytanie / tabelę. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 44

47 Ikona z lewej strony wskazuje status: Zapytanie SQL użytkownika. Do modyfikacji na podstawie wyboru. Tabela wewnętrzna utworzona przez. Nie do modyfikacji. Tabela wewnętrzna utworzona przez. Nie do modyfikacji. 4. Wybrać z listy tabela/zapytanie lub kliknąć na przycisk aby uaktywnić okno Konstruktora wyrażeń SQL. Przy jego pomocy można utworzyć nowy wniosek lub zmodyfikować już istniejący. Kiedy Konstruktora wyrażeń SQL jest aktywny, wyświetla się okno: 45

48 5a. Kliknąć na "Wybierz tabelę / zapytanie" aby otworzyć listę tabel i istniejące wnioski 5b. Wybrać tabele i wnioski z których chcemy pobrać dane. Wskazane tabele i wnioski wyświetlą się w oknie. 5c. Kliknąć na pola danych w wybranych tabelach i wnioskach. Dane są wyświetlane na dole z lewej strony okna dialogowego. Kliknąć ponownie na pola danych, aby anulować wybór. 5d. Aby posortować dane, kliknąć na wybrane dane dla podkreślenia i kliknąć na aby przenieść dane do obszaru sortowania (na dole z prawej strony okna dialogowego Konstruktora wyrażeń SQL) (Używając Zaznaczyć można odznaczyć wybrane pola). przed wybranym polem do sortowania danych w kolejności rosnącej. Dane nie wybrane posortują się w kolejności malejącej. 5e. Sekwencja wyświetlania danych w nowym wniosku jest wyświetlana na górze okna (Konstruktor wyrażeń SQL). Aby zmodyfikować kolejność tej sekwencji, należy złapać i przenieść daną w nowe miejsce: 46

49 5f. Kliknąć na "Podgląd /Test Zapytanie" aby upewnić się czy wniosek działa poprawnie. 5g. Kliknąć na przycisk [Zapisz zapytanie] w celu zapisania SQL. Nazwać wniosek, wprowadzić do nazwy podkreślenie, na przykład "Mój_wniosek" zamiast " Mój wniosek". 6. Kliknąć na przycisk [Zamknij], aby opuścić Konstruktora wyrażeń SQL. Po zapisaniu i otwarciu nowego projektu, lista zostanie wyświetlona w eksploratorze, gotowa do użycia jak pozostałe listy specyficznego obszaru, na przykład należy przypisać model do listy graficznej przed jej utworzeniem. Uwaga 1: 1 znaczek Aby usunąć listy użytkownika, ustawić kursor z lewej strony linii. Zobaczymy wtedy. Kliknąć lewym przyciskiem myszy, aby wybrać linię i używamy klawisza [Delete]^. 47

50 Tekst projektu/tekst schematu Poziom programu Advanced Wyświetlić menu kontekstowe poprzez kliknięcie na nazwę projektu prawym przyciskiem myszy w eksploratorze. Następnie wybrać "Definiuj atrybut" Opcje do modyfikacji tekstów znajdują się w zakładkach "Tekst projektu" i/lub "Tekst schematu". Tutaj można modyfikować opisy tekstów, sekwencje, w jakiej wyświetlają się teksty w oknach dialogowych, wyłączać elementy lub dodawać nowe. Procedura dla modyfikacji tekstów projektu i tekstów schematu jest taka sama. Opcje:, Id tekstu Wewnętrzna identyfikacja dla tekstów projektu lub tekstów rysunku. Id tekstów wewnętrznych nie mogą być modyfikowane. W konsekwencji, wyświetlane są one na czerwono. W programie możemy jedynie zmieniać elementy wyświetlone na czarno. Id tekstu modyfikowanego projektu przez użytkowników musi mieć numer między a 48

51 110000, a teksty schematu między a Id tekstów rysunku mogą być używane, na przykład, w szablonach schematu dla zestawienia dokumentów, kiedy zawartość pól jest wyświetlana. Opisy: Długość Typ pola Opis tekstu wyświetla się w oknie dialogowym "Opis". Zmodyfikować zawartość do wyboru. Użyć nazwy odpowiedniej do zawartości pól. Definicja maksymalnej długości tekstu w tym polu. Zmodyfikować długość, jeżeli jest to niezbędne. Maksymalna liczba znaków w polu typu "Tekst" wynosi 256, (patrz poniżej) Wybrać pomiędzy istniejącymi typami pól, klikając na : Nie modyfikować standardowych typów pól w istniejących polach! Kolejność na liście Tutaj można zmodyfikować kolejność wyświetlania elementów w oknie dialogowym. Kolejność jest wyświetlana poprzez numery w kolumnie, (sortowanie wg kolejności rosnącej). Każdy numer w polu "Kolejność listy" może być użyty tylko raz. Widoczność Jeżeli chcemy wyłączyć pola w obszarze danych projektu lub schematu, należy odznaczyć pole w kolumnie "Pokaż". Można również usunąć elementy modyfikowane przez użytkownika. 49

52 Tworzenie nowych tekstów projektu lub schematu Wybrać polecenie "Definiuj atrybut": Kliknąć w polu "Opis" gdzie wyświetli się wprowadzi nowy wiersz. Ikona wyświetli się z lewej strony wiersza. Wprowadzić nowy opis, na przykład "Mój tekst...". Wypełnić wartości pól "Długość", "Typ pola", "Kolejność listy" i "Pokaż", na przykład: 50

53 Numery w polu "Kolejność listy" mogą być wprowadzone tylko raz. Wprowadzić identyfikator tekstu. Kliknąć na "OK" bez wypełniania "Id tekstu", aby wyświetlić gamy. Na przykład, tekst projektu musi być w gamie między , a tekst schematu musi być w gamie między Kliknąć [OK], aby zastosować nowy tekst projektu lub schematu. Wyświetli się okno dialogowe. Zapisać, zamknąć i otworzyć ponownie projekt, aby uaktywnić parametry. Po otwarciu tekst zostanie wyświetlony w obszarze "Opis" i można będzie go użyć. Uwagi 1: 1 znak Aby usunąć elementy użytkownika, ustawić kursor z lewej strony wiersza. Zobaczymy. Prawym klawiszem myszy wskazać wiersz i użyć klawisza "Delete". 51

54 Tworzenie nowego schematu Z menu wybieramy polecenie [Plik] [Nowy] [Schemat] lub używamy skrótu ALT+N lub wykonujemy kliknięcie prawym przyciskiem myszy na "Schematy zasadnicze", "Plany instalacji", "Zabudowania aparatury", "Załączniki" itd. Kursor ustawiony na dokumencie w eksploratorze za pomocą prawego przycisku myszy otwiera następujące okno dialogowe: Nowy schemat Otwórz schemat Usuń schemat Wczytaj backup Podczas tworzenie nowego schematu sugeruje automatycznie pierwszy wolny numer dla tego typu dokumentu. Otwarcie wskazanego schematu. Alternatywa: Wykonać dwuklik na odpowiednim schemacie. Usuwa wybrany schemat. UWAGA: To polecenie nie może być cofnięte. Wczytuje rysunki backup u, które zostały automatycznie utworzone przez SEE Electrical. Możliwe jest określenie wcześniej automatycznego backup u w Parametry systemy" zakładka "Ogólne" Maksymalnie można utworzyć 3 backup y każdego schematu, następna kopia usuwa pierwszą. Wybrać polecenie i zaznaczyć backup w oknie dialogowym. Pliki backup u wyświetlane są po dacie i godzinie tworzenia. UWAGA: To polecenie nie może być cofnięte. Wstaw schemat Poziom programu Advanced: Program daje możliwość automatycznego wstawienia 52

55 przed tym schematem Usuń puste (przestrzeń) przed tym schematem Kopiuj schemat Informacja Właściwości kilku schematów przed wskazanym schematem. Istniejące schematy zostaną zrenumerowane, jeżeli jest to konieczne. UWAGA: To polecenie nie może być cofnięte. Poziom programu Advanced: Przestrzeń między schematami może zostać usunięta przed wskazanym schematem. Istniejące składniki zostaną zrenumerowane, jeżeli jest to konieczne. Jeżeli istnieje przestrzeń, należy usunąć schematy początkowe przed usunięciem przestrzeni. UWAGA: To polecenie nie może być cofnięte. Poziom programu Advanced: Wykonuje kopię całego schematu. Po uruchomieniu tego polecenie, wyświetli się okno dialogowe "Utwórz nowy schemat". Wskazać numer nowego schematu i kliknąć na "OK". Nazwy są automatycznie przypisywane składnikom lub można je przypisać za pomocą opcji "Numeracja wolna". Referencje zostają automatycznie uaktualnione. Otwiera "Informacja" bieżącego schematu. Można, więc wprowadzić informacje dotyczącego tego schematu. Jeżeli istnieją parametry fikcyjne na arkuszu formatowym, zostaną one przeniesione automatycznie na schemat. Więcej informacji na ten temat w rozdziale Arkusze formatowe. Wyświetli się okno dialogowe "Właściwości" z różnymi wartościami i opcjami dotyczącymi bieżącego schematu lub innych schematów projektu. Więcej informacji w rozdziale E. Standard: poziom programu Standard zawiera oznaczenia referencji zgodne z normą IEC Jeżeli zostanie utworzony schemat z nową funkcją (=), mamy prawo przywrócić numer schematu (poprzez wybór). 53

56 Schematy zasadnicze Schematy elektryczne stanowią ważną część projektu. Jeżeli jest to zgodne z wykupioną licencją, można tworzyć schematy obwodów. Kiedy na schemat obwodu zostaje wstawiony symbol, wszystkie jego dane elektryczne są zapisywane w bazie technicznej projektu. Nowy schemat obwodu tworzymy ustawiając kursor na projekcie w eksploratorze i wykonując dwuklik na. Wybieramy opcję "Nowy schemat" z menu kontekstowego, które się wyświetla, lub wybieramy polecenie z menu Plik/Nowy/Schemat. Uwagi 1 : Schemat w jest to rysunek przedstawiający obiekty elektryczne i symbole podpięte do nich. Ogólny ich opis to "Schematy zasadnicze". Dla schematów elektrycznych nie można uaktualniać skali i dlatego też nie należy zmieniać skali symbolom. Poziom programu Standard: Można używać opcji Funkcja / Lokalizacja w zgodnie z zasadami IEC Jeżeli tworzymy nowy schemat z opcją Funkcja / Lokalizacja (=), mamy prawo nadawać numer schematu (poprzez wybór). W ten sposób system pozwala pracować z grupami funkcjonalnymi. Uwagi 2 : Więcej informacji na temat Funkcja / Lokalizacja, znajduje się w projekcie Przykład 2 (rozdział M). Polecenia rysunków uzupełniających są dostępne w menu "Rysuj" podczas przetwarzania schematu. Polecenia uzupełniające są dostępne w menu "Funkcje" podczas tworzenia schematu. Istnieją również polecenia wspólne rysunków i funkcji, aby skompletować środowisko do tworzenia schematów elektrycznych. Aby więcej wiedzieć: Rysuj funkcje specjalne dla schematów zasadniczych 54

57 Rysuj polecenia wspólne Funkcje obwody specjalne dla schematów zasadniczych Funkcje - polecenia wspólne Zabudowa aparatury Jeżeli posiadamy odpowiedni edytor, możemy tworzyć rysunki 2D szaf, za pomocą kliknięcia prawym przyciskiem na i wybranie [NOWY SCHEMAT]. Ten edytor może być używany w sposób niezależny z lub z edytorem Plany instalacji. Jeżeli edytor Zabudowa aparatury jest używany z jednym z pozostałych edytorów, symbole mogą być przenoszone między edytorami. Z edytor Schematy zasadnicze nie są przenoszone zestyki lub wejścia/wyjścia PLC do edytora Zabudowa aparatury; z edytora Zabudowa aparatury nie są przenoszone szafy, szyny lub korytka do edytora Schematy zasadnicze. Tworzenie projektu może rozpoczynać się od schematu elektrycznego lub szafy. W innym edytorze poszczególne komponenty są dostępne za pomocą funkcji "Lista" w menu "Funkcje". Aby używać dwóch edytorów razem, zalecane jest, aby posiadać ten sam typ informacji w katalogu aparatów. Więcej informacji znajdziemy przy pomocy funkcji "Katalog aparatów". Szafy tworzymy w edytorze Zabudowa aparatury (współrzędne można wprowadzać za pomocą spacji). Jeżeli prostokąt jest utworzony automatycznie dla symbolu przez, wykorzystywane są dane o symbolu z katalogu aparatów takie jak wysokość, szerokość. Jeżeli te dane nie istnieją tworzony jest również prostokąt, ale jego wymiary nie są zgodne z wymiarami aparatu. Prostokąty bez danych są zaznaczane żółtym krzyżem (koperta). Istnieją polecenia do rysowania korytek i szyn. Symbole edytora Schematy zasadnicze wchodzą również do listy symboli. W ten sposób można zobaczyć, na której stronie znajduje się symbol na schemacie elektrycznym lub w szafie. Oczywiście komponenty na liście znajdziemy tylko raz. Można tworzyć szafy 1:1 lub używając skali. Podstawową jednostką jest mm. Jeżeli użyjemy skali należy dopasować do niej wymiary (Menu "Rysuj", "Wymiary"). Podczas wstawiania symboli należy, również dać odpowiedni współczynnik. Dopasowanie w obu przypadkach wykonuje się we właściwościach schematu. Można również wybrać funkcję "Właściwości", a wyświetli się okno dialogowe "Właściwości schematu". Nowe schematy można tworzyć za pomocą prawego przycisku myszy wskazującego w eksploratorze projektów "Schematy zasadnicze", a następnie używając polecenia "Nowy schemat". 55

58 Uwaga 1 : Zwykle szafy tworzone są w skali. Jeżeli chcemy utworzyć nowy schemat szafy, należy wprowadzić skalę (patrz "Właściwości schematu" w menu "Plik" ) Możliwe jest wprowadzenie symboli w skali (patrz "Właściwości schematu" w menu "Plik" ). Kiedy symbole są utworzone w skali 1:1, mogą być wstawione z inną skalą i wprowadzone do innej szafy. Polecenia rysunku uzupełniającego są dostępne w menu "Rysuj" podczas przetwarzania szafy. Istnieją również plecenia wspólne rysunku w celu skompletowania środowiska do tworzenia szaf. Jeżeli najpierw zostanie utworzona szafa, a pómniej schematy elektryczne, należy wstawić symbole zestyków, zaciski, symbole z zestykami pomocniczymi, bloki PLC(dla każdego symbolu). W takim przypadku nie jest wystarczające posiadanie danych związanych z wysokością i szerokością, w bazie danych typów. Aby więcej wiedzieć: Rysuj funkcje do zabudowy aparatury w rozdziale "Polecenia" Rysuj polecenia wspólne w rozdziale "Polecenia" Funkcje - polecenia wspólne w rozdziale "Polecenia" 56

59 Plany instalacji Jeżeli posiadamy odpowiedni edytor możemy tworzyć plany instalacji za pomocą kliknięcia na i wybrania polecenia [NOWY SCHEMAT]. Edytor ten może być używany niezależnie z lub z edytorem Zabudowa aparatury. Symbole są tworzone zgodne z normą IEC60627 część 11. Możliwe jest rysowanie ścian i używanie okien i drzwi za pomocą funkcji w menu "Rysuj". Używając funkcji "Kable" w menu "Rysuj" nanosimy kable na plan budynku. Można tworzyć plany 1:1 lub używając skali. Podstawową jednostką jest mm. Jeżeli użyjemy skali należy dopasować do niej wymiary (Menu "Rysuj", "Wymiary"). Podczas wstawiania symboli należy, również dać odpowiedni współczynnik. Dopasowanie w obu przypadkach wykonuje się we właściwościach schematu. Można również wybrać funkcję "Właściwości", a wyświetli się okno dialogowe "Właściwości schematu". Uwaga 1 : menu "Plik") Jeżeli chcemy utworzyć nowy plan, należy wprowadzić skalę (patrz "Właściwości" w Możliwe jest wprowadzenie symboli w skali (patrz "Właściwości" w menu "Plik"). Jeżeli symbole zostały utworzone w takiej skali, że można je użyć na planie w skali 1:50 ze skalą 1:1, można je dowolnie dostosowywać, nie biorąc pod uwagę czy skala rysunku wynosi 1:100 czy 1:1. Eksport planów instalacji odbywa się zazwyczaj w skali 1:50, 1:100 itd. używa mm jako jednostek długości. Polecenia rysunku uzupełniającego są dostępne w menu "Rysuj" podczas przetwarzania planu. Istnieją również plecenia wspólne rysunku w celu skompletowania środowiska do tworzenia planów. Aby więcej wiedzieć: Rysuj funkcje dodatkowe do schematów instalacji Rysuj polecenia wspólne Funkcje - polecenia wspólne 57

60 Załączniki Jak wspomniano we wprowadzeniu do Projekt, działa w technologii ActiveX. Rysunki, które zawierają inne typy dokumentów, inne od tych pochodzących bezpośrednio z, mogą być dorzucone do projektu za pomocą tej funkcji. W ten sposób można dorzucić do projektu opisy lub obliczenia (na przykład MS Word lub MS Excel ). Dokumenty dodatkowe, którymi można zarządzać w projekcie zależą od programów zainstalowanych na komputerze. Jeżeli program nie jest zainstalowany na komputerze, na którym ma być przetwarzany projekt, nie można kontynuować przetwarzanie specyficznego dokumentu, na przykład tabeli Excel. Tryb pracy: 1.) Ustawić kursor na "Załączniki" w eksploratorze i kliknąć na opcję "Nowy schemat". 2.) Wyświetli się następujące okno dialogowe: Wprowadzić numer strony i opis, jeżeli jest niezbędny. 3.) Wyświetli się następujące okno dialogowe: 4.) Wszystkie programy w technologii ActiveX są wyświetlane. Wybrać odpowiedni i utworzyć nowy schemat. Jeżeli schemat już istnieje, można użyć a następnie wybrać plik. 5.) Kliknąć na "OK". Kiedy schemat został otwarty, w wyświetlą się ikony i menusy. Uwaga 1 : Każdy schemat edytora "Załączniki" może pochodzić z innego programu. 58

61 Baza techniczna projektu Wszystkie informacje wprowadzone na schematy zapisywane są bezpośrednio w bazie danych projektu. Funkcje w module "Baza techniczna projektu" pozwalają na dostęp do tych danych zgodnie z używanym edytorem. Więcej informacji znajduje się w "Baza techniczna projektu". Zestawienia Zestawienia przedstawiają informacje bazy technicznej utworzone automatycznie, na przykład zestawienia aparatów, (Poziom programu Standard) listwy zaciskowe, (Poziom programu Advanced) Listwy zaciskowe z aparat. itd. Jeżeli zestawienie to już istnieje, numery schematów są wskazane na liście. Możliwe jest wstawienie schematów i zrobienie Zestawienia rozpoczynających się od określonych schematów: Schematy elektryczne znajdują się na stronach od 1 do 100, zestawienia symboli od 101 do 110 i listwy zaciskowe zaczynają się od strony 500. Więcej informacji na ten temat znajduje się w "Zestawienia". 59

62 Menu "Plik" W menu "Plik" znajdują się polecenia do zarządzania projektami, schematami, drukowaniem, jak również ustawienia standardowe. Lista dostępnych poleceń w menu "Plik" zależny od tego czy projekt jest otwarty czy nie. 60

63 Plik/Nowy... To polecenie pozwala utworzyć nowy projekt. Wprowadzamy nazwę projektu, a rozszerzenie.cpj przypisywane jest automatycznie. Po wprowadzeniu odpowiedniej nazwy projektu, należy wybrać szablon. Dostarczany szablon projektu zawiera tylko najważniejsze parametry. 61

64 Po wybraniu szablonu należy wprowadzić informacje o projekcie. Wszystkie dane mogą być przenoszone na schematy zasadnicze, jeżeli na arkusze formatowe wprowadzone są odpowiednie podstawienia tekstowe. Data utworzenia projektu (jak również data zmian) może być wprowadzona z kalendarza za pomocą ikony. W polu "Nowy rysunek" tworzymy nowy schemat. Za pomocą menu rozwijalnego wybieramy typ schematu. UWAGA 1: 1 szablony. Za pomocą polecenia Plik/Zapisz jako/szablon projektu możemy tworzyć własne UWAGA 2: 2 W projekcie mogą istnieć również dodatkowe dokumenty na przykład opisy, obliczenia, itd. możemy je dodać do katalogu "Załączniki". Za pomocą technologii ActiveX w przetwarzaniu dokumentów, wszystkie odpowiednie funkcje programu są dostępne. Dokumenty są zapisywane w projekcie. Jeżeli komputer, na którym pracujemy nie posiada tych programów, załączniki nie będą przetwarzane. 62

65 Jeżeli programy te są kompatybilne z Active X, to zostaną automatycznie dołączone do Windows podczas instalowania; w ten sposób programy są automatycznie udostępnione w. PRZYKŁAD: jeżeli chodzi o dokumentację projektu, potrzebujemy schematów zasadniczych, rysunków, opisów, obliczeń i obrazów graficznych. Przykładowa zawartość projektu: Schematy zasadnicze Rysunki Opisy Obliczenia Obrazy graficzne Przeniesione DXF y z innego programu CAE. Z MS Word Z MS Excel Z CorelDraw Wszystkie dane są dostępne w projekcie i zapisane są w jednym pliku. Plik/Otwórz... To polecenie pozwala na otworzenie istniejącego już projektu. Po wybraniu polecenia należy wybrać odpowiedni projekt z okna dialogowego. 63

66 Plik/Archiwizuj projekt To polecenie jest używane do archiwizacji projektów. Zarchiwizowane projekty są skompresowane i posiadają rozszerzenie (*.cpa), zapisane są w tym samym katalogu co projekty Mródłowe. To polecenie jest aktywne jedynie, kiedy nie jest otwarty żaden projekt. Tryb pracy: 1. Zamknąć otwarte projekty Plik/Zamknij/Projekt. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać projekt do archiwizacji. 4. Projekt zostaje skompresowany i zapisany. Zarchiwizowane projekty można odarchiwizować za pomocą polecenia. Plik/Odarchiwizuj projekt To polecenie odarchiwizowuje projekty spakowane za pomocą polecenia. Projekty zarchiwizowane w są plikami, które należy odarchiwizować przed ponownym użyciem. Projekty te posiadają rozszerzenie (*.cpa) i zapisane są w tym samym katalogu co projekty Mródłowe. To polecenie jest aktywne jedynie, kiedy nie jest otwarty żaden projekt. Tryb pracy: 1. Zamknąć otwarte projekty Plik/Zamknij/Projekt. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać projekt do odarchiwizowania (*.cpa). 4. Projekt zostaje odarchiwizowny. 64

67 Plik/Kompresuj Wszystkie dane w są zapisane jako złożone pliki Windows za pomocą bazy danych Microsoft Access. To polecenie jest aktywne, kiedy nie jest otwarty żaden projekt. Tryb pracy: 1. Zamknąć otwarte projekty Plik/Zamknij/Projekt. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać projekt do kompresji. 4. Uruchomić. UWAGA 1: 1 Program daje możliwość wybrania i kompresowania kilku projektów w tym samym czasie. Plik/Kompresuj katalog aparatów To polecenie należy wykonać po usunięciu kodów z katalogu, a jest to związane ze zmniejszeniem wielkości pliku bazy danych. To polecenie jest aktywne, kiedy nie jest otwarty żaden projekt. Plik/Opcje systemu Tutaj określamy katalogi, które będą używane w jak również kolory, które będą używane w programie. To polecenie jest aktywne, kiedy nie jest otwarty żaden projekt. 65

68 Zakładka Automatyczny Backup schematów... Jeżeli ten parametr jest aktywny, może wykonać automatyczny backup poszczególnych schematów. Możemy określić odstęp czasowy między backup. (nie jest wykonywany backup całego projektu!) generuje maksymalnie trzy backup y dla każdego schematu. Przykład: pierwszy backup jest wykonany po 5 minutach. Po 10 minutach stanie się on numerem 2, a generowany jest nowy backup. Po kolejnych 5 minutach backup 2 staje się 3, backup 1 staje się 2 i tworzony jest kolejny backup. PóMniej backup 3 zostaje usunięty itd. W celu wczytania backup należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na numer schematu, wyświetli się menu kontekstowe, a następnie wybrać polecenie Wczytaj backup". Pliki backup zapisywane są w podkatalogu \Szablony programu. Zapisuj automatycznie, co (min): Użyj zakładek dokumentów... Tutaj określamy czas w min automatycznego backup. Otwarte schematy widoczne są za pomocą zakładek na dole ekranu, co pozwala na przechodzenie między nimi w szybki i prosty sposób. 66

69 Maksymalna ilość otwartych widoków: Po otwarciu 10 zakładek program automatycznie zamyka zakładki dłużej nie używane. Parametr 10 można zmienić. Zakładka Tutaj określamy ścieżki do katalogów używanych przez program. Projekty: Określamy ścieżkę, gdzie będą zapisywane projekty. Ścieżkę możemy wybrać poprzez użycie następującego przycisku Według ME, w Windows 98, żaden odwrotny ukośnik "\" nie powinien się wyświetlać na końcu ścieżki. Jeżeli wybrałeś katalogi za pomocą przycisku, należy ręcznie usunąć odwrotny ukośnik. Szablony: Określamy ścieżkę, gdzie będą zapisywane szablony. Ścieżkę możemy wybrać poprzez użycie następującego przycisku Według ME, w Windows 98, żaden odwrotny ukośnik "\" nie powinien się wyświetlać na końcu ścieżki. Jeżeli wybrałeś katalogi za pomocą przycisku, należy ręcznie usunąć odwrotny ukośnik. Symbole: Określamy ścieżkę, gdzie będą znajdowały się katalogi symboli. Ścieżkę możemy wybrać poprzez użycie następującego przycisku Według ME, w Windows 98, żaden odwrotny ukośnik "\" nie powinien się wyświetlać na końcu ścieżki. Jeżeli wybrałeś katalogi za pomocą 67

70 przycisku, należy ręcznie usunąć odwrotny ukośnik. Poprawny wybór: Niepoprawny wybór: UWAGA 1: 1 Jeżeli zainstalujemy na kilku komputerach, należy zapisać projekty, szablony i symbole na sieci, aby wszyscy użytkownicy mieli do nich dostęp. Zakładka Tutaj określamy kolory naszego programu. 68

71 Wybrany element Tło Tło strony Obrys rysunku Krzyż kursora Siatka Wskazane elementy zostaną wyświetlone w kolorze wybranym tutaj. Zalecane jest wybranie koloru, który rzadko jest przypisywany do elementów rysunku. Uruchamiając przed otwarciem projektu, obszar gdzie schematy będą tworzone zostanie wyświetlony w tym kolorze. Kolor ten jest kolorem tła ekranu. Obszar, w którym tworzymy rysunek zostanie wyświetlony w tym kolorze. Obrys rysunku zostanie wyświetlony w tym kolorze. Krzyż kursora w obszarze rysunkowym zostanie wyświetlony w tym kolorze. Siatka w obszarze rysunkowym zostanie wyświetlona w tym kolorze. Zresetuj wybraną pozycję okna Przycisk ten pozwoli powrócić do oryginalnych ustawień. 69

72 Plik/Zakończ To polecenie pozwala na zamknięcie programu. Powyższe polecenia dotyczyły pracy przy zamkniętym projekcie. Teraz otwieramy projekt i mamy następujące menu plik: 70

73 Plik/Nowy/Projekt, CTRL + N Działanie takie samo jak dla Plik/Nowy... Plik/Nowy/Schemat, ALT + N Za pomocą tego polecenia tworzymy nowy schemat, przed jego utworzeniem musimy określić jego typ poprzez wskazanie odpowiedniego edytora w eksploratorze np. schematy zasadnicze, plany instalacji, zabudowa aparatury... Polecenie to jest również dostępne z menu kontekstowego po wskazaniu odpowiedniego edytora. Po utworzeniu schematu wyświetli się okno, w którym wprowadzamy opis tego schematu. Wszystkie te dane mogą być przeniesione na inne schematy, jeżeli na arkuszach formatowych istnieją odpowiednie postawienia tekstowe. W polu "Schemat" program wprowadza automatycznie numer, który możemy zmienić. W polu "Indeks" możemy wprowadzić indeks schematu, który jest związany ze zmianami naniesionymi na schemat. Przykład numer schematu jest 1a. Komponenty są automatycznie numerowane w formie 1aK4, referencje krosowe również zależą od indeksu. Maksymalnie możemy użyć 5 znaków. 71

74 Data utworzenia schematu (jak również data modyfikacji) może być wprowadzona z kalendarza za pomocą ikony (jeżeli chcemy użyć formatu daty, który nie odpowiada bieżącemu formatowi, należy zmienić format daty w parametrach systemu Windows). Plik/Otwórz/Projekt, CTRL + O To polecenie jest używane do otwierania istniejących już projektów (*.CPJ) lub CADdy Wersja 17,0, 16,0, 15,0, 14,0 lub 12,0 (*.PRJ). Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Projekt". 2. Wskazać projekt. 3. Kliknąć "OK". UWAGA 1: 1 Projekty posiadają rozszerzenie CPJ. Tryb pracy Import projektów CADdy Classic: Istnieje możliwość importu projektów z poprzednich wersji 17,0, 16,0, 15,0, 14,0 i 12,0 CADdy, które mają rozszerzenie PRJ. 1. Czy wszystkie bazy danych de CADdy ET1 zostały przekonwertowane? 2. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Projekt". 3. Wybrać jeden lub więcej projektów CADdy Classic (*.PRJ), które chcemy przenieść do SEE Electrical i kliknąć OK. 4. Otwierając projekt CADdy, należy wybrać szablon, który posłuży za bazę dla tego projektu. Szablon jest obowiązkowy, aby przygotować parametry dla. 5. Katalogi A-SYMBOLE używane w projekcie CADdy są automatycznie wybierane (dotyczy to katalogów PRJ projektu). Upewnić się, że wszystkie A-SYMBOLE są dostępne, bo w przeciwnym wypadku konwertowanie będzie niepoprawne. 72

75 Dla obszaru "Warstwy / atrybuty" można określić kolory, typy linii i ich grubość. Przed konwertowaniem, kolory, typy i grubość linii mogą być przypisane do atrybutów w. Za pomocą przycisku określamy parametry linii oraz przypisujemy warstwy. 7. "Dodaj ramkę do schematu wzorcowego, jeżeli dorzucimy ramkę w CADdy podczas drukowania, należy również dodać ramkę do arkusza rysunkowego podczas drukowania. W nie można dodać ramki do arkusza formatowego podczas drukowania. 8. Uruchomić konwertowanie klikając na przycisk "OK". UWAGA 2: 2 Do konwertowania w tym samym czasie można wybrać kilka projektów. Będą one konwertowane jeden po drugim. Funkcje do importu plików CADdy Plik/Otwórz/Projekt 73

76 Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy WAŻNE: Bazy danych Następujące przygotowania są konieczne w celu otrzymania optymalnej konwersji: Istotne jest zaimportowanie wszystkich baz danych CADdy Classic przed zaimportowaniem projektu (katalog aparatów i Mirorrs (TYPES.DBF i MIRROR.DBF), baza kabli (*.KTY) i baza danych warstw (*.BLA)). Importu baz dokonujemy za pomocą polecenia "Plik/Import/Baza CADdy". Jeżeli brakuje tych informacji będzie możliwy tylko częściowy import!!! Jednak, to jest ważne tylko, jeżeli różne opcje baz danych CADdy Classic zostały użyte (np. żyły, kody, lustra i kable). Parametry ET muszą być konwertowane przed projektem. Otworzyć projekt i schemat w module schematy zasadnicze i użyć polecenia Plik/Import/Bazy danych ET1 CADdy. 74

77 Konwertuj bazę przekamników (Plik-Types) Pliki te mogą być konwertowane od wersji 14.0 (pliki type poprzednich wersji nie mogą być konwertowane z wcześniejszą wersją CADdy niż 14.0). Mają one zawsze tę samą nazwę TYPE.DBF. Należy zawsze określić bazę danych mirror w pliku (MIRROR.DBF, w tym samym katalogu, co plik type). Dane są przenoszone do TYPES.CPS w katalogu...\symbole. W zarządzamy kodami za pomocą polecenia "Katalog aparatów" w menu "Funkcje". Konwertuj bazę kabli (*.kty) Dane są przenoszone do TYPES.CPS w katalogu...\symbole. W zarządzamy kodami za pomocą polecenia "Katalog aparatów" w menu "Funkcje". Informacje o połączeniach są wprowadzane "Właściwości", "Potencjały". Trudności napotkane podczas konwertowania plików typu kable: Zbyt duża ilość takich samych kabli Kiedy mamy zbyt dużą ilość takich samych wprowadzeń w pliku Type de câble (kod kabla jest dostępny n razy, różnice istnieją tylko w numerach żył i długości kabla), podczas konwersji istnieje możliwość zestawienia kodu kabla z numerem i długością żyły, więc w programie wyświetla się więcej kodów kabla. Wykonuje się to za pomocą polecenia "Łącz typ kabla z numerem żyły i średnicą". Numer pozycji i kod kabla są różne W tym przypadku, przed konwersją kody kabli w plikach Type de câble, należy zastąpić numerem pozycji. W ten sposób kabel jest również wprowadzony bezpośrednio z poprawnym oznaczeniem kodu (= numer pozycji) w katalogu aparatów. Konwertowanie biblioteki blioteki połączeń (baza danych warstw) Baza danych warstw (<Nazwa>.BLA) może być konwertowana za pomocą tego polecenia. Dane są przenoszone do WIRES.MSN w katalogu...\symbole. Właściwości połączeń (kolor, średnica) są określone EE Electrical za pomocą właściwości obiektu, a nie przez atrybuty. Jeżeli w parametrach projektu włączymy opcję "Pytaj o przekrój potencjałów w czasie ich tworzenia", możemy generować, wyświetlać i zmieniać właściwości połączenia przed narysowaniem. Warstwy Jeżeli warstwy zostały użyte w CADdy Classic, aby kontrolować kolor, szerokość i styl linii, znajdziemy relatywne definicje przed importem projektów z CADdy do SEE Electrical. Jeżeli nie mamy użytych warstw, możemy pominąć tę parametryzację. Te parametry należy określić albo przed, albo podczas konwersji. Jeżeli wykonamy przed, należ je zapisać w szablonie projektu. W ten sposób można będzie je użyć wiele razy. Jeżeli chcemy określić warstwy w nowym szablonie projektu, należy postępować następująco: 1. Utworzyć nowy projekt. Należy użyć jako podstawy istniejący już projekt. 2. Utworzyć nowy schemat w module Schematy zasadnicze. 3. Użyć ikony. Wyświetli się następujące okno z warstwami: 75

78 4. Określić kolor, grubość i typ kreski jak w CADdy. Kliknąć "OK". 5. Usunąć schemat utworzony w etapie Zapisać projekt jako szablon. 7. Obecnie można wstawić ten szablon poprzez konwersję do projektów CADdy. Elementy na warstwie 0 w Ramka arkusza rysunkowego Szablony projektu i schematów W CADdy, na przykład używając komponentów, jest możliwe utworzenie indywidualnych elementów jako teksty A-SYMBOLE na różnych warstwach. Jest to również możliwe w i może być wykonane po konwersji. Jednak, podczas konwersji wszystkie elementy komponentów są powiązane. Te "Komponenty kompletne" muszą być również zapisane na warstwie w. Ponieważ CADdy i posiadają 512 warstw, "Komponenty kompletne" w SEE Electrical są zapisywane na warstwie 0 po konwersji, aby uniknąć kontaktu z innymi warstwami. Jeżeli chcemy dezaktywować indywidualne elementy symbolu, należy odznaczyć odpowiednie warstwy w bazie warstw i uaktywnić parametry "Włącz/wyłącz warstwy w symbolach". Aby otrzymać informacje o warstwie, na której znajdują się poszczególne elementy symbolu, z menu kontekstowego wybrać polecenie "Właściwości zaznaczonych" i wskazać element. W konwertowaniu znajdujemy opcję, która tworzy ramkę wokół arkusza rysunkowego na schematach zasadniczych i listwach zaciskowych. Typ ramki można określić w pliku ASCII CONVERTFLAG.TXT w katalogu...\szablony. NormsheetFrameStyle 0 # penstyle 0,, 5 (0 = solide) NormsheetFrameWidth 1.0 # width 0,01,.,10,0 NormsheetFrameLayer 1 # layer 1,, 512 NormsheetFrameColor # RGB-color: red yellow blue NormsheetFrameOffset 0 0 # offset to the origin: x y Parametry projektów CADdy (na przykład lokalizacja, funkcja) muszą być przeniesione na szablon schematów/projektów używanych do konwersji. W przeciwnym razie konwersja nie będzie poprawna. Ogólne instrukcje dotyczące tworzenia szablonu schematów/projektów znajdują się w 76

79 rozdziale "Arkusze rysunkowe i szablony". Szablon rysunku Szablon rysunku jak również arkusz formatowy zawiera parametry dla poszczególnych schematów, na przykład liczbę kolumn na schemacie itd. Należy przenieść arkusz formatowy z CADdy. Otworzyć istniejący projekt w SEE Electrical, ustawić się na pustej stronie i konwertować poszczególne schematy projektu CADdy. Poszczególne strony projektu CADdy mogą być przenoszone za pomocą polecenia "Plik/Otwórz/Schemat CADdy" (należy pamiętać o poprawnym określeniu używanych katalogów A-SYMBOLE). Arkusz rysunkowy jest konwertowany bezpośrednio jak arkusz z. Można usunąć komponenty schematów zasadniczych, potencjały i połączenia, aby otrzymać bezpośredni arkusz dla. Skontrolować parametry dla schematu za pomocą menu kontekstowego w drzewie i polecenia "Właściwości". Zmienić lub zapisać szablon rysunku za pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/szablon rysunku". Inne szablony rysunków Szablony schematów potrzebujemy również dla zabudowy aparatury, listew zaciskowych, zestawień zacisków itd. Szablon rysunku Przypisać szablony schematów do szablonu projektu. Utworzyć nowy projekt, użyć dostępnych szablonów projektów (konwertor szablonów CADdy zawiera parametry atrybutów standardowych CADdy wersja 17,0), bez otwierania schematów. Wybrać dowolny obszar w drzewie (na przykład schematy zasadnicze, zabudowa aparatury lub zestawienia) i przypisać szablon rysunku. Wprowadzić tu różne, ważne parametry. Określić warstwy używane w CADdy w naszym szablonie projektu. Jeżeli nie użyto informacji o warstwach, należy pominąć ten etap. Zapisać szablon projektu za pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/ Szablon projektu". Teraz można wprowadzić ten szablon projektu do konwertowania projektów CADdy. Projekty z zarządzaniem grupą Fonty Znaki specyficzne Za pomocą "Schematy zasadnicze Właściwości" i zakładki "Referencja" można określić format dla referencji. Projekty zaimportowane z CADdy, których referencje zostały utworzone dla schematu w grupie funkcjonalnej, muszą otrzymać format określony przez użytkownika z parametrami kolumny i indeksu schematu. Należy wprowadzić ten format do szablonu projektów, które zostały użyte dla konwersji. Jeżeli w CADdy zostały użyte specjalne fonty, należy sprawdzić czy są one dostępne również w. W fonty FONT1.DAT do FONT8.DAT (katalog...\szablony) są przypisane do fontów 1-8 używanych w CADdy. Jeżeli w CADdy został użyty T1.DAT jako font 1a T2.DAT jako font 2, FONT1.DAT musi odpowiadać T1 a FONT2.DAT musi odpowiadać T2. Przykład: wykonać backup FONT1.DAT FONT8.DAT a następnie skopiować fonty CADdy pod ich własnymi nazwami FONT<n>.DAT w katalogu...\szablony. Podczas konwersji z projektu CADdy, możliwe jest również określenie sposobu, w którym znaki specyficzne (na przykład te, które są wyświetlane z fontem 2) będą 77

80 konwertowane. Parametry konwersji są wykonywane w pliku FONTCONVERT<n>.TXT w katalogu...\szablony. Jeżeli jest dostępnych kilka plików - FONTCONVERT1.TXT, FONTCONVERT2.TXT itd., plik FONTCONVERT1.TXT służy do konwertowania pierwszej pary fontów CADdy do fontów określonych w pliku itd. Plik FONTCONV.TXT jest używany do konwersji. Struktura pliku FONTCONV<n>.TXT: 1.Rzeczywisty komentarz 2.Określenie fontu do użycia podczas konwersji możliwe są następujące parametry: 0 <nazwa czcionki Windows, który ma być użyty>, na przykład 0 Arial 1 (czcionka wektorowa 1 (FONT1.DAT) jest używana 2 (czcionka wektorowa 2 (FONT2.DAT) jest używana... 8 (Czcionka wektorowa 8 (FONT8.DAT) jest używana Znaki specyficzne często są używane jako Ø zostały dodane do fontów 1, 2, 5 i ASCII wg ANSI transfer Programy pod DOS używają fontów w normie ASCII, a pod Windows normy ANSI. Słowo kod OEMTOANSI jest używane podczas konwersji, kiedy czcionka wektorowa (parametr 1 do 8 w rzędzie 2) jest stosowana. Słowo kod NOOEMTOANSI jest używane, kiedy font Windows wyświetla się jako docelowa konwersja. Używana strona kodowa pełni dodatkową rolę. Zależy ona od wykorzystanego systemu. W Niemczech strona kodowa jest używana często pod DOS i wynosi 437, a pod Windows stosowana jest strona kodowa Inne rzędy Tutaj określamy, w jaki sposób będą konwertowane symbole: <wartość Mródłowa> <wartość docelowa> Najpierw wprowadzamy wartość symbolu do konwersji. Jeżeli symbol pochodzi od pierwszej czcionki CADdy, wprowadzić jego numer według listy ASCII (strona kodowa 437). Jeżeli symbol pochodzi z fontów symboli specyficznych, dodać 256 do tej wartości. Wartość symbolu utworzonego w zależy od czcionki wektorowej lub fontu Windows określonego jako podstawa konwersji. Kiedy używamy czcionki wektorowej, należy wprowadzić kod ASCII symbolu (według strony kodowej 850), a kiedy używamy fontu Windows, wprowadzić jego kod ANSI. Przykłady: (Ø (strona kodowa ASCII 437: Alt 237) uaktywniona w CADdy przez pierwszy font z Alt 237, konwertuje według strony kodowej ASCII ) (Ø w CADdy uaktywniona przez drugi font z _D (D = Alt 068), konwertuje według strony kodowej ASCII ). Grubość linii Istnieją dwie możliwości przypisania grubości linii w CADdy: - modyfikacja grubości linii na obiekcie - przypisanie grubości linii w warstwie podczas drukowania Podczas konwersji grubość linii jest przypisywana następująco: 78

81 1. Przykład: w CADdy, kiedy grubość linii wynosi 0, drukowana jest z grubością 0,25. Utworzyć szablon projektu w z grubością pisaka 0,25 mm dla warstwy, gdzie ta linia będzie umieszczona. 2. Przykład: w CADdy grubość linii 1 mm została przypisana do linii (linia obiektu). Grubość 0,25 mm została przypisana do szablony projektu używanego podczas konwersji warstwy, gdzie umieszczona jest linia. Linia zabezpiecza grubość 1 mm. Jeżeli grubość 2 mm jest przypisana do warstwy w, grubość linii zmienia się na 2 mm. Konwertowanie potencjałów i referencji związanych z identyfikacją funkcji i lokalizacji W CADdy potencjały lub referencje mogą używać tekstów dotyczących identyfikacji funkcji/lokalizacji bez znaków "=", "+", lub "-". Od wersji 3,82 można poprawnie konwertować opisy, jak również wprowadzać je z poprawnym znakiem. Jeżeli potencjał lub referencja ma tylko nazwę tekstu, ta nazwa jest przypisywana jako nazwa komponentu ("-"). Ten typ konwersji jest aktywny, jeżeli odpowiedni parametr został określony w pliku CONVERTFLAG.TXT, podkatalog...\szablony. Jeżeli plik CONVERTFLAG.TXT jest dostępny, można otworzyć go pod edytorem tekstu. Jeżeli plik nie jest jeszcze dostępny, utworzyć nowy plik tekstowy (ASCII-) z tą nazwą, na przykład używając Notepad. Wprowadzić następującą linię w pliku: AddFunctionLocationPrefix <Bit> Wartość <Bit> zmienna funkcji. Bit 0 == +1 dodaje "=" do 1. tekst (identyfikacja funkcji) Bit 1 == +2 dodaje "=" do 2. tekst (identyfikacja lokalizacji) Bit 2 == +4 dodaje "=" do 3. tekst (nazwa komponentu) Bit 3 == +8 stosuje się do potencjałów Bit 4 == +16 stosuje się do symboli referencji Przykład: AddFunctionLocationPrefix 11 Jeżeli chodzi o potencjały, należy dodać znak "=" do identyfikacji funkcji, i znak "+" do identyfikacji lokalizacji. 79

82 Plik/Otwórz/Schemat, ALT + O To polecenie pozwala otworzyć istniejący schemat projektu. Przykład: UWAGA: Ponieważ istniejące schematy są wyświetlane w eksploratorze schematów, zalecane jest otwarcie schematu za pomocą dwukliku na odpowiednim numerze. Plik/Otwórz/Szablon rysunku To polecenie otwiera szablon rysunku. (Szablony schematów tworzone są za pomocą funkcji Plik/Otwórz/Szablon rysunku). 80

83 Plik/Otwórz/Rysunki CADdy Classic Poziom programu Advanced To polecenie importuje i tłumaczy rysunki CADdy Classic wersja 12.0, 14.0, 15.0, 16.0 lub 17.0 w rysunki o nowym formacie. Ważne jest użycie tego polecenia, kiedy w trzeba pracować z rysunkami CADdy, a nie ma plików DXF. Jeżeli chcemy zaimportować całe projekty, CADdy Classic, należy użyć polecenia ". Basic i Standard: Zaimportować można tylko poszczególne rysunki, CADdy. Więcej szczegółów na temat konwersji w rozdziale Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy. WAŻNE: Istotne jest zaimportowanie wszystkich baz danych CADdy Classic przed importem projektu (katalog aparatów i baza danych Mirror (TYPES.DBF i MIRROR.DBF), baza kodów kabli (*.KTY) i baza warstw (*.BLA)). Importu baz danych dokonujemy za pomocą polecenia "". Jeżeli brakuje tych informacji, będzie możliwy tylko częściowy import!!! Jednak, jest to ważne tylko, jeżeli różne opcje baz danych CADdy Classic zostały użyte (np. połączenia, zestyki i kable). Obiekty nie inteligentne CADdy Classic, na przykład te utworzone z programem podstawowym, nie są przypisywane, kiedy brakuje danych z baz ET1, chyba, że dotyczy to braku katalogu A-SYMBOLE. Jeżeli warstwy zostały użyte, w CADdy Classic, aby kontrolować kolor kresek, typ i grubość linii, należy wykonać tę operację przed importem do, używając sekcji "Warstwy/atrybuty". Zapisać nowe parametry warstw za pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/szablon projektu". Tryb pracy: p 1. Podczas importu projektu, utworzyć projekt o nazwie projektu do importu i otworzyć pierwszą stronę projektu. Kiedy importujemy poszczególne schematy, otworzyć projekt i przejść na schemat, gdzie został zaimportowany rysunek CADdy. Uwaga: Zawartość schematu, na który wykonujemy import zostaje usunięta!!! 2. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Schemat CADdy". 3. Wybrać jako katalog dla A-SYMBOLE CADdy katalog, który zawiera wymagane A-SYMBOLE. Jeżeli zostały użyte symbole z kilku katalogów, CADdy wszystkie katalogi muszą być zdefiniowane! Używając ikony możemy utworzyć lub dodać nową pozycję dla katalogu A-SYMBOLE w CADdy, jeżeli potrzebujemy kilku katalogów. 81

84 4. Kliknąć na ikonę, aby otworzyć okno z definicją warstw. Jeżeli pozycja katalogu symboli nie została utworzona, określić dla wszystkich warstw parametry jak, w CADdy. 5. Wskazać czy ramka ma być dodana do arkusza rysunkowego czy nie. Jeżeli dodamy ramkę w CADdy podczas drukowania, należy również dodać ją tutaj na arkusz. W nie można dodać ramki do arkusza rysunkowego podczas drukowania. 6. W polu wybrać plik do importu. UWAGA 1: 1 W polu "Files of type" wybieramy, jakiego pliki chcemy importować ( *.PIC dla poszczególnych rysunków lub *.PRJ dla projektu). 7. Po określeniu parametrów kliknąć na "OK". 8. Zapisać projekt. (Jeżeli nie ma wyświetlonych wszystkich rysunków, zamknąć i otworzyć projekt ponownie). UWAGI: 1. Za pomocą etapów 3 do 6, można zaimportować wiele rysunków jeden po drugim. 2. Nie uruchamiać drugiego projektu CADdy na otwartym projekcie, który zawiera już schematy zasadnicze. W tym przypadku dane zostaną usunięte. 3. Jeżeli projekt CADdy musi być dodany do projektu, sprawdzić czy numery w obu tych projektach nie są takie same. Jeżeli, tak schemat w zostanie usunięty przez schemat zaimportowany z CADdy. 4. W symbole tworzą część projektu. Można łatwo zaimportować projekty, które, na przykład używają w wersjach poprzednich A-SYMBOLE. 82

85 Plik/Otwórz/Rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB To polecenie jest używane do importu plików DXF, AutoCAD -DWG i DXB do. Tryb pracy: 1. Utworzyć nowy schemat. 2. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB". 3. Wybrać katalog "Look in" i wskazać pliki do importu. Użyć "Files of type" i przycisku linii, aby określić rodzaj pliku do importu. na końcu 4. Określić skalę, według której będzie wykonywana konwersja. Przykład: importujemy rysunek utworzony w skali 1:1 na stronę o formacie A3, może on być drukowany tylko w skali 1:10, więc należy tutaj określić skalę 1: Za pomocą "Offset DX" i "Offset DY" można przesunąć współrzędne importowanego rysunku. 6. Określić czy rozmiar rysunku ma być dopasowany do rozmiaru rysunku importowanego lub czy ma zostać z rozmiarem początkowym. 83

86 7. Wskazać czy dostępny rysunek na schemacie bieżącym (na przykład arkusz rysunkowy) ma być usunięty. 8. Zaznaczyć "Uwzględnij warstwy rysunku", jeżeli chcemy przenieść nazwę warstwy importowanego pliku. Należy pamiętać, że na podstawie tej opcji z projektu są usuwane informacje o warstwie. 9. Za pomocą przycisku "Opcje zaawansowane" można wybrać różne parametry ustawień importu. 10. Kliknąć "Open", aby zaimportować uwidocznione pliki. Dane zostaną wprowadzone na bieżący schemat. Opcje zaawansowane Opcje zaawansowane pozwalają przypisać czcionki systemu wyjściowego do naszego komputera. Możliwe jest również określenie wielkości czcionki, stylu i grubości linii, podczas przypisywania typów linii z systemu wyjściowego do typów linii dostępnych w. Tutaj określamy również obszar importu do, jeżeli istnieje kilka obszarów w pliku do importu. Opcje zaawansowane do importu zapisywane są w Edytorze rejestrów Windows (Start Run Regedit). Klikając na wyświetli się następujące okno: Kliknąć na ikonę, aby rozwinąć każdy parametr. Parametry czcionek Program daje możliwość przypisania czcionek z innego systemu. Standardowo przenosi czcionki wektorowe do importu do czcionki wektorowej 1 (FONT1) (ISO 3098). 84

87 Lewa kolumna dialogu zawiera listę istniejących czcionek na rysunku do importu, kolumna prawa określa czcionki. Za każdym razem, kiedy importujemy plik, lista czcionek jest weryfikowana i uaktualniana. Nie istnieje żaden limit w przypisywaniu czcionek. Wszystkie czcionki można zastąpić, na przykład czcionkę Windows można zastąpić czcionką wektorową i odwrotnie. Parametry wielkości czcionek Tutaj określamy wielkość dla poszczególnych czcionek. "1,00" oznacza 100%, tzn. bez zmiany wielkości. Parametry stylu linii AutoCAD posiada nieograniczoną ilość typów linii. dostarcza 5 różnych typów linii. Tutaj zastępujemy typ linii z innego programu, typem linii istniejącym w Parametry grubości linii LineStyle_Default_Width: Jeżeli w pliku do importu została określona grubość linii jako "standard", tutaj można określić grubość linii, która będzie używana w SEE Electrical. LineStyle_Minimum_Width: Jeżeli w AutoCAD została użyta grubość linii 0, tutaj można określić minimalna grubość linii w. Parametry sterowania: Exclude_Empty_Texts_Ctrl: (True/False) Jeżeli ten parametr określimy jako "True" puste teksty niezostaną zaimportowane 85

88 Exclude_Invisible_Objects_Ctrl: (True/False): Jeżeli ten parametr określimy jako "True", wykluczy on niewidoczne obiekty importu Exclude_Object_Colors_Ctrl: (True/False) Jeżeli ten parametr określimy jako "True", wszystkie kolory będą przeniesione jako czarny i biały. Exclude Undisplayed_Layers: (True/False) Jeżeli ten parametr określimy jako "True", wykluczy on wszystkie wyszarzone warstwy systemu wyjściowego. Explode_Hatch_Objects (True/False): Jeżeli ten parametr określimy jako "True", zamieni ona wszystkie kreskowania na kreski. Import_Space_Name: (<nazwa obszaru>) jeżeli dotyczy to importu DWG, wprowadzić z klawiatury nazwę obszaru rysunku lub modelu, który ma być importowany. Na przykład w AutoCAD rysunki mogą zawierać kartkę lub obszar modelu (w przypadku obszaru kartki, dotyczy to ogólnie arkusza rysunkowego). Aktualny rysunek przedstawia obszar modelowy. Jednak możliwe jest, aby obszar kartki został utworzony w innej skali niż skala rysunku, w przypadku dwóch części, nie odpowiadających rozmiarem. Możliwe jest również, aby kartka została umieszczona w innej pozycji niż na rysunku, tzn. zostanie ona przesunięta po imporcie. Jeżeli nie zostanie wprowadzony tu żaden parametr, zostanie zaimportowany pierwszy obszar, który posiada kilka zawartości. 86

89 Konwersja znaków akcentowanych Konwersję znaków akcentowanych można wykonać się za pomocą pliku ACADCHARMAP.TXT w katalogu szablony. Plik może być przetwarzany przez dowolny prosty edytor oprócz programu do edycji tekstu. Dla każdego symbolu specyficznego, zawiera dwa rzędy, na przykład: #Ø %%C;216 Pierwszy rząd przedstawia rząd komentarza, który zawsze rozpoczyna się znakiem #. Następnie definiowany jest symbol specyficzny, na przykład znak średnicy. Drugi rząd zawiera początek tekstu, który zobaczymy w miejsce symbolu specyficznego po konwersji (na przykład %%C). Następnie wprowadzić średnik (;) jako separator. Na końcu wprowadzić kod ASCII dla symbolu specyficznego. Spis kodów ASCII dla symboli specyficznych jest dostępny za pomocą funkcji "Nowy tekst". Grubość linii Istnieją tylko linie o grubości < 2.1 mm, które są dostępne w AutoCAD. Linie grubsze są przetwarzane jako polylinia. Aby więcej wiedzieć: Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy Plik/Zapisz jako/rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Zapisz jako/projekt AutoCAD DWG/DXF/DXB 87

90 Plik/Otwórz/Rysunki AutoCAD DWG/DXF/DXB Poziom programu Advanced To polecenie jest używane do importu poszczególnych plików DXF, AutoCAD -DWG i DXB do SEE Electrical. Tryb pracy: 1. Ustawić się na pustym rysunku projektu, gdzie rysunki DXF/DWG będą zaimportowane. (Uwaga: zawartość bieżącego schematu podczas importu jest usuwana!!!) 2. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Rysunki AutoCAD DWG/DXF/DXB". Wyświetli się okno: Kliknąć na, aby otworzyć nawigator. Wybrać pliki do importu. 4. Za pomocą ikon można zmienić położenie plików na liście. Jest to ważne w przypadku, kiedy numeracja schematów zależy od ich pozycji na liście schematów. 5. Na końcu wybrać lokalizację, w gdzie zostanie wykonany import. Istnieją dwie możliwości określenia numerów schematów i lokalizacji projektu, gdzie zostanie wykonany import: 88

91 - Jedna z możliwości określa "numer schematu" z prawej strony okna dialogowego dla każdego pliku do importu. "Schematy zasadnicze" jest to edytor aktywny standardowo. Można również wstawić dane schematu na każdy utworzony schemat podczas importu. Druga możliwość określa schemat początkowy, jeżeli jest to konieczne lokalizację i funkcję dla wszystkich schematów do importu za pomocą przycisku : Wybrać typ schematu do przenumerowania, zmodyfikować pozostałe parametry i kliknąć na "OK". 6. Zaznaczyć opcję, aby wstawić automatycznie standardowy arkusz modelowy dla każdego typu zaimportowanego rysunku. 7. Zaznaczyć opcję, aby określić czy zaimportowane rysunki muszą być skalowane do prostokąta. Następnie należy ustalić współrzędne prostokąta. Wybrać opcję, aby określić parametry konwersji typów linii, czcionki itd. Używając pliku ACADCHARMAP.TXT można wykonać konwersję znaków akcentowanych. 89

92 Grubość linii Istnieją tylko linie o grubości < 2.1 mm, które są dostępne w AutoCAD. Linie grubsze są przetwarzane jako polylinia. Aby więcej j wiedzieć: Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy Plik/Zapisz jako/rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Zapisz jako/projekt AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Zamknij/Projekt To polecenie pozwala na zamknięcie aktualnego projektu. UWAGA 1: 1 Podczas zamykania wszystkie projekty zostają zamknięte. UWAGA 2: 2 projektu. Można również uaktywnić to polecenie z menu kontekstowego, klikając na nazwę Plik/Zamknij/Schemat To polecenie pozwala zamknąć aktywny schemat projektu. Plik/Zapisz, CTRL + S To polecenie pozwala zapisać aktualny projekt. Plik/Zapisz jako/projekt To polecenie pozwala zapisać aktualny projekt pod inną nazwą. 90

93 Plik/Zapisz jako/szablon projektu To polecenie pozwala utworzyć nowy szablon projektu. Szablony projektów są używane podczas tworzenia nowego projektu. Wybierając szablon projektu należy określić właściwości nowego projektu, na przykład numerację komponentów, rozmiar referencji tekstowych, szablon rysunku itd. Projekt normalny i szablon projektu są identyczne w dużej mierze. Jeżeli zostały użyte projekty standardowe projekt zawiera również schematy zasadnicze, załączniki, zestawienia, zawiera również niezbędne parametry. Szablony są zapisywane w katalogu szablony (patrz "Plik/Opcje systemu"). Na podstawie instalacji standardowej jest to katalog...\szablony. Aby więcej wiedzieć: Arkusze rysunkowe i szablony. Plik/Zapisz jako/szablon rysunku To polecenie pozwala zapisać aktualny schemat jako szablon rysunku. Szablon może być załadowany pómniej za pomocą polecenia "Plik/Otwórz/Szablon rysunku". Szablony schematów mogą być również pómniej załadowane podczas tworzenia nowego schematu lub projektu. Należy określić parametry - Schematy zasadnicze polecenie z menu kontekstowego Właściwości. Szablony są zapisywane w katalogu szablony (patrz "Plik/Opcje systemu"). Na podstawie instalacji standardowej jest to katalog..\szablony. Aby więcej wiedzieć: Arkusze rysunkowe i szablony. Plik/Zapisz jako/metapliki (*.emf)... To polecenie zapisuje schemat jako ulepszony plik Windows (.EMF). Jest to format używany przez Windows na przykład, aby okpiwać i wklejać ze schowka. UWAGA: To polecenie pozwala zamienić obiekty w format EMF. Format EMF może być czytany przez większość programów graficznych. 91

94 Plik/Zapisz jako/rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB To polecenie pozwala zapisać bieżący schemat jako format pliku DXF, DWG lub DXB. Tryb pracy: 1. Otworzyć projekt i schemat, który chcemy eksportować. 2. Wybrać polecenie. Wyświetli się okno: (Uwaga: okno dialogowe może zawierać różne informacje) 3. proponuje nazwę pliku. Można zmienić tę nazwę poprzez wybór. 4. Wybrać typ pliku w polu. Dostępne formaty zostaną wyświetlone w menu rozwijalnym. 5. Kliknąć na przycisk, aby określić parametry. 6. Kliknąć na przycisk. Schemat zostanie zapisany we wskazanym formacie. 92

95 Opcje zaawansowane Parametry te pozwalają przypisać typy i wielkość czcionek. Są one zapisywane w rejestrach. Klikając na przycisk wyświetli się następujące okno: Kliknąć na ikonę, aby rozwinąć każdy parametr. Opcje czcionki: Program daje możliwość przypisania czcionek z innego systemu. Standardowo przenosi czcionki wektorowe do importu do czcionek wektorowych i czcionek Windows (ISO 3098). Lewa kolumna dialogu zawiera listę istniejących czcionek na rysunku do importu, kolumna prawa określa czcionki. Za każdym razem, kiedy importujemy plik, lista czcionek jest weryfikowana i uaktualniana. Nie istnieje żaden limit w przypisywaniu czcionek. Wszystkie czcionki można zastąpić, na przykład czcionkę Windows można zastąpić czcionką wektorową i odwrotnie. Szerokość czcionki: Tutaj określamy wielkość dla poszczególnych czcionek. "1,00" oznacza 100%, tzn. bez zmiany wielkości. 93

96 Ustawienia: Exclude_NonTransparent_Objects_Ctrl: (True/False) "True" wyklucza niewidoczne obiekty konwersji. Obiekty niewidoczne istnieją w edytorach Plany instalacji, Zabudowa aparatury. Na przykład w szafach, kiedy komponent jest umieszczony za pomocą polecenia "Funkcje/Lista", służy do przykrycia szyny DIN na całej długości, gdzie komponent jest umieszczony. Kiedy parametr ten jest określony jako "False", pozwala eksportować obiekty nie widoczne. Exclude_Text_Position_Calculation_Ctrl: (True/False): "True" pozwala na obliczenie położenia tekstu przez. Ten parametr pozwala przenieść dokładnie położenie tekstu po eksporcie. False" wyłącza obliczanie. Export_As_Paper_Space_Ctrl: (True/False) Tu określamy czy dane mają być wyeksportowane na obszar rysunku czy obszar modelu. True" = obszar rysunku, "False" = obszar modelu. (W systemie CAE obszar rysunku zawiera arkusz rysunkowy) Ten parametr musi zostać jako "False", ponieważ wiele programów CAE nie może zaimportować obszaru rysunku. 94

97 Plik/Zapisz jako/rysunek Web DWF/SVG Poziom programu Standard: To polecenie pozwala zapisać bieżący schemat w formacie DWF lub SVG. UWAGA: Pliki te można wyświetlać przy pomocy dowolnej przeglądarki internetowej. Odpowiednie sterowniki można pobrać bezpłatnie ze strony: SVG DWF Tryb pracy: 1. Otworzyć schemat w, który chcemy eksportować. 2. Wybrać polecenie. Wyświetli się następujące okno dialogowe: (Uwaga: okno dialogowe może zawierać różne informacje) 3. proponuje nazwę pliku. Można ją zmodyfikować poprzez wybór. 4. Wybrać typ pliku (DWF lub SVG) gdzie będą zapisywane rysunki, jak również wersję, gdzie plik będzie zapisany. Kliknąć na w polu "Save as type:", aby wybrać odpowiedni format. 95

98 5. Kliknąć na przycisk, aby wyświetlić parametry (patrz "Parametry zaawansowane" w rozdziale "Plik/Zapisz jako/rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB" 6. Kliknąć na przycisk. Schemat zostanie zapisany we wskazanym formacie. Plik/Zapisz jako/projekt AutoCAD DWG/DXF/DXB To polecenie pozwala zapisać projekt do formatu AutoCAD, DXF lub DWG. Tryb pracy: 1. Otworzyć projekt do eksportu. 2. Wybrać polecenie. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 3. proponuje katalog wyjściowy. Można go zmienić za pomocą ikony. 4. Wybrać typ pliku, gdzie będą zapisywane projekty. Kliknąć na w polu "Format:", aby wybrać odpowiedni format. 5. Kliknąć na OK, aby zapisać plik w strukturze katalogu. Jeżeli ten parametr jest aktywny, struktura katalogów zależy od typu rysunków, które są eksportowane (na przykład schematy zasadnicze, zabudowa aparatury, plany instalacji, zestawienia). Jeżeli ten parametr nie jest aktywny, należy wypełnić pole "Prefiks pliku". Musi być on używany przed wszystkimi utworzonymi plikami. Wszystkie pliki wyświetlą się w katalogu docelowym. Dodatkowo prefiks, nazwa zawiera również dane o typie schematu i numer bieżącego schematu. 6. Kliknąć na przycisk, aby wyświetlić parametry (patrz "Parametry zaawansowane" w rozdziale "Plik/Zapisz jako/projekt AutoCAD DWG/DXF/DXB" 96

99 Konwersja znaków akcentowanych Konwersję znaków akcentowanych można wykonać się za pomocą pliku ACADCHARMAP.TXT w katalogu szablony. Grubość linii Istnieją tylko linie o grubości < 2.1 mm, które są dostępne w AutoCAD. Linie grubsze są przetwarzane jako polylinia. Aby więcej wiedzieć: Plik/Otwórz/Rysunki CADdy Classic Poziom programu Advanced To polecenie importuje i tłumaczy rysunki CADdy Classic wersja 12.0, 14.0, 15.0, 16.0 lub 17.0 w rysunki o nowym formacie. Ważne jest użycie tego polecenia, kiedy w trzeba pracować z rysunkami CADdy, a nie ma plików DXF. Jeżeli chcemy zaimportować całe projekty, CADdy Classic, należy użyć polecenia ". Basic i Standard: Zaimportować można tylko poszczególne rysunki, CADdy. Więcej szczegółów na temat konwersji w rozdziale Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy. WAŻNE: Istotne jest zaimportowanie wszystkich baz danych CADdy Classic przed importem projektu (katalog aparatów i baza danych Mirror (TYPES.DBF i MIRROR.DBF), baza kodów kabli (*.KTY) i baza warstw (*.BLA)). Importu baz danych dokonujemy za pomocą polecenia "". Jeżeli brakuje tych informacji, będzie możliwy tylko częściowy import!!! Jednak, jest to ważne tylko, jeżeli różne opcje baz danych CADdy Classic zostały użyte (np. połączenia, zestyki i kable). Obiekty nie inteligentne CADdy Classic, na przykład te utworzone z programem podstawowym, nie są przypisywane, kiedy brakuje danych z baz ET1, chyba, że dotyczy to braku katalogu A-SYMBOLE. Jeżeli warstwy zostały użyte, w CADdy Classic, aby kontrolować kolor kresek, typ i grubość linii, należy wykonać tę operację przed importem do, używając sekcji "Warstwy/atrybuty". Zapisać nowe parametry warstw za pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/szablon projektu". Tryb pracy: p 1. Podczas importu projektu, utworzyć projekt o nazwie projektu do importu i otworzyć pierwszą stronę projektu. Kiedy importujemy poszczególne schematy, otworzyć projekt i przejść na schemat, gdzie 97

100 został zaimportowany rysunek CADdy. Uwaga: Zawartość schematu, na który wykonujemy import zostaje usunięta!!! 2. Wybrać polecenie "Plik/Otwórz/Schemat CADdy". 3. Wybrać jako katalog dla A-SYMBOLE CADdy katalog, który zawiera wymagane A-SYMBOLE. Jeżeli zostały użyte symbole z kilku katalogów, CADdy wszystkie katalogi muszą być zdefiniowane! Używając ikony możemy utworzyć lub dodać nową pozycję dla katalogu A-SYMBOLE w CADdy, jeżeli potrzebujemy kilku katalogów. 4. Kliknąć na ikonę, aby otworzyć okno z definicją warstw. Jeżeli pozycja katalogu symboli nie została utworzona, określić dla wszystkich warstw parametry jak, w CADdy. 5. Wskazać czy ramka ma być dodana do arkusza rysunkowego czy nie. Jeżeli dodamy ramkę w CADdy podczas drukowania, należy również dodać ją tutaj na arkusz. W nie można dodać ramki do arkusza rysunkowego podczas drukowania. 6. W polu wybrać plik do importu. UWAGA 1: W polu "Files of type" wybieramy, jakiego pliki chcemy importować ( *.PIC dla poszczególnych rysunków lub *.PRJ dla projektu). 7. Po określeniu parametrów kliknąć na "OK". 8. Zapisać projekt. (Jeżeli nie ma wyświetlonych wszystkich rysunków, zamknąć i otworzyć projekt ponownie). UWAGI: 1. Za pomocą etapów 3 do 6, można zaimportować wiele rysunków jeden po drugim. 2. Nie uruchamiać drugiego projektu CADdy na otwartym projekcie, który zawiera już schematy zasadnicze. W tym przypadku dane zostaną usunięte. 3. Jeżeli projekt CADdy musi być dodany do projektu, sprawdzić czy numery w obu tych projektach nie są takie same. Jeżeli, tak schemat w zostanie usunięty przez schemat zaimportowany z CADdy. 4. W symbole tworzą część projektu. Można łatwo zaimportować projekty, które, na przykład używają w wersjach poprzednich A-SYMBOLE. 98

101 Plik/Otwórz/Rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Otwórz/Rysunki AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Zapisz jako/rysunek AutoCAD DWG/DXF/DXB Plik/Zapisz jako/projekt Web DWF/SVG Poziom programu Advanced To polecenie pozwala zapisać bieżący schemat w formacie DWF lub SVG. UWAGA: Pliki te można wyświetlać przy pomocy dowolnej przeglądarki internetowej. Odpowiednie sterowniki można pobrać bezpłatnie ze strony: SVG DWF Tryb pracy: Otworzyć projekt do eksportu. Wybrać polecenie. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 3. proponuje katalog wyjściowy. Można go zmienić za pomocą ikony. 4. Wybrać typ pliku, gdzie będą zapisywane projekty. Kliknąć na w polu "Format:", aby wybrać odpowiedni format. 5. Kliknąć na OK, aby zapisać plik w strukturze katalogu. Jeżeli ten parametr jest aktywny, struktura katalogów zależy od typu rysunków, które są eksportowane (na przykład schematy zasadnicze, zabudowa aparatury, plany instalacji, zestawienia). 99

102 Jeżeli ten parametr nie jest aktywny, należy wypełnić pole "Prefiks pliku". Musi być on używany przed wszystkimi utworzonymi plikami. Wszystkie pliki wyświetlą się w katalogu docelowym. Dodatkowo prefiks, nazwa zawiera również dane o typie schematu i numer bieżącego schematu. 6. Kliknąć na przycisk, aby wyświetlić parametry (patrz "Parametry zaawansowane" w rozdziale "Plik/Zapisz jako/projekt AutoCAD DWG/DXF/DXB" Utworzony katalog wyjściowy może zostać zmieniony (WebPageLayout). Z tego powodu w katalogu \Szablony\Web\ mamy pliki CONTENTS.HTM i MAIN.HTM. Plik CONTENTS.HTM zawiera podstawowe parametry i wstawienie na stronę dla projektu web. Aby otrzymać rezultaty, musi być wprowadzony łańcuch "<!--CADdy++ Pages Index->" Odpowiednio w pliku MAIN.HTM jest obowiązkowy łańcuch "<!--CADdy++ Settings Index->" Przed zmianą projektu należy wykonać jego kopię. Podczas eksportu, pliki są również kopiowane do projektu. Aby więcej wiedzieć: Plik/Zapisz jako/rysunek Web DWF/SVG Plik/Usuń schemat To polecenie pozwala usunąć bieżący schemat. Przed usunięciem wyświetli się okno z komunikatem. UWAGA: schemacie. Polecenie to można wykonać również z menu kontekstowego, klikając na odpowiednim Plik/Następny schemat To polecenie pozwala przejść do następnego schematu projektu (dotyczy to tylko aktualnego edytora, na przykład w obrębie schematów zasadniczych). 100

103 Plik/Poprzedni schemat To polecenie pozwala przejść do poprzedniego schematu projektu (dotyczy to tylko aktualnego edytora, na przykład w obrębie schematów zasadniczych). Plik/Informacja/Projekt To polecenie otwiera okno dialogowe, w którym możemy wpisać ogólne informacje o projekcie. UWAGA: Aby móc wybrać to polecenie należy wskazać nazwę projektu. Informacje należące do klienta to: nazwa klienta, opis projektu jak również inne ogólne informacje o projekcie. Jeżeli na arkuszach rysunkowych występują odpowiednie podstawienia tekstowe, to informacje wprowadzone do tego okna, zostaną automatycznie zapisane na rysunkach jako tekst. Wszystkie dane są zapisywane w linii przez w bazie danych projektu. 101

104 Za pomocą przycisku "Nowy schemat" można utworzyć nowy schemat w projekcie. Jeżeli projekt jest zablokowany (przycisk "Zablokuj projekt") nie ma możliwości zapisania go. Jeżeli będziemy chcieli go odblokować, wystarczy wybrać przycisk "Odblokuj projekt". UWAGA: Poziom programu Advanced: Ponieważ informacja z projektu może być dostosowana do potrzeb poszczególnych klientów, możliwe jest, że wyświetlają się inne teksty, różne od opisanych tutaj. Teksty mogą również być wyświetlone w innej kolejności. Plik/Informacja/Schemat To polecenie jest aktywne tylko, kiedy na ekranie wyświetlony jest schemat. 102

105 Funkcja (=): Standard: Opisuje funkcję, która jest wspólna (=) dla wszystkich komponentów na schemacie. Jeżeli utworzymy nowy schemat z nową funkcją możliwe jest przedefiniowanie numeru schematu. W projekcie występują grupy funkcjonalne: Lokalizacja (+): Schemat: Indeks Standard: Opisuje lokalizację, która jest wspólna (=) dla wszystkich komponentów na schemacie. Pole to zawiera numer schematu. W pole "Indeks" wprowadzamy indeks schematu, na przykład "a". W polu "Indeks" możemy wprowadzić indeks schematu, który jest związany ze zmianami naniesionymi na schemat. Przykład numer schematu jest 1a. Komponenty są automatycznie numerowane w formie 1aK4, referencje krosowe również zależą od indeksu. Maksymalnie możemy użyć 5 znaków. Data utworzenia schematu: Data modyfikacji schematu: Schemat utworzył: Opis strony : <tekst zdefiniowany przez użytkownika> Data utworzenia schematu (jak również data modyfikacji) może być wprowadzona z kalendarza za pomocą ikony (jeżeli chcemy użyć formatu daty, który nie odpowiada bieżącemu formatowi, należy zmienić format daty w parametrach systemu Windows). Za pomocą odpowiednich podstawień tekstowych na arkuszu rysunkowym ta data może zostać wprowadzona automatycznie na schemat po wprowadzeniu zmian. Tutaj wprowadzamy nazwę lub inicjały. Tutaj wprowadzamy opisy dotyczące schematu. Poziom programu Advanced: Jeżeli zostały określone jakieś własne teksty dotyczące schematu, są one również dostępne tutaj. 103

106 UWAGA: Poziom programu Advanced: Ponieważ informacja z projektu może być dostosowana do potrzeb poszczególnych klientów, możliwe jest, że wyświetlają się inne teksty, różne od opisanych tutaj. Teksty mogą również być wyświetlone w innej kolejności. Plik/Właściwości/Grupa To polecenie pozwala określić różne właściwości dla wszystkich schematów zasadniczych, zabudowy aparatury i planów instalacji w całym projekcie. Tryb pracy: 1. Wybrać edytor, którego właściwości chcemy określić (na przykład, niebieską ikoną). lub ). Następnie wybrać polecenie (edytory są poprzedzone 2. Polecenie "Właściwości" wybrać z menu "Plik" lub z menu kontekstowego. W zależności od wybranego edytora, w oknie dostępne są różne parametry. 3. Określić parametry. 4. Kliknąć na "OK". 104

107 Właściwości: Schematy zasadnicze To polecenie pozwala określić różne parametry we wszystkich schematach tego edytora. Zakładka Szablon rysunku: Wskazuje, jaki szablon służy do tworzenia schematów tego edytora. Wyboru szablonów dokonujemy za pomocą menu rozwijalnego, wyświetlonego za pomocą ikony. Aby więcej wiedzieć: Arkusze rysunkowe i szablony. Numerowanie komponentu: Wolny: Rdzeń/Numer: Tutaj określamy sposób numerowania komponentów. proponuje kilka sposobów numeracji: Numerowanie jest wprowadzane przez użytkownika. Program wprowadza do nazwy komponentu rdzeń nadany podczas jego tworzenia i numer porządkowy. Na przykład "K34" oznacza: rdzeń (K) i numer porządkowy 34 w projekcie. 105

108 Schemat/Rdzeń/Numer: Program wprowadza do nazwy komponentu numer schematu, rdzeń oraz numer porządkowy. Na przykład: "1K2" oznacza: schemat 1, przekamnik (K) i numer porządkowy 2. Numeracja bieżąca rozpoczyna się na każdym schemacie od początku. Schemat/Rdzeń/Kolumna Program wprowadza do nazwy komponentu numer schematu, rdzeń oraz kolumnę, w której znajduje się komponent. Na przykład: "12K5" oznacza: schemat 12, przekamnik (K) i kolumnę 5. W tym przypadku komponent znajduje się na 12 schemacie, 5 kolumnie. UWAGA: Jeżeli w jednej kolumnie wstawimy kilka identycznych elementów, otrzymają one automatycznie kolejne numery z podnumerami, na przykład "12K5.1" i "12K5.2", itd. Numeracja automatyczna Standard: Użytkownika Wszystkie komponenty są numerowane w następującej formie: # , # , bez brania pod uwagę rdzenia komponentu. Wyświetli się okno, aby użytkownik mógł wprowadzić własną składnię numeracji. Wprowadzić niezbędne zmienne do własnej numeracji komponentów. 106

109 komponentów. Przykład: Wprowadzając "&$.%" komponenty są opisywane w następujący sposób: [rdzeń][numer schematu].[kolumna] na przykład [K325.6] dla zestyku na schemacie 325 w kolumnie 6. Możliwe jest również określenie liczby znaków w nazwie komponentu. Jeżeli chcemy generować nazwę komponentu z przynajmniej dwoma znakami, należy wprowadzić >2 przed znakiem (#), schemat ($) lub koluma (%). Przykład: &>2# & = Nazwa komponentu >2 = 2 minimum dwa znaki dla nazwy komponentu # = numer kolejny Rezultat: na przykład H01, H02,...,H10 ale również H100. Standard: Automatyczna zmiana daty modyfikacji schematu Standard: Włącz zarządzanie funkcjami (=)/lokalizacjami (+): Poziom programu Advanced: Grupuj schematy w eksploratorze projektów według funkcji: Jeżeli na arkuszu rysunkowym istnieje podstawienie tekstowe dla przeglądu schematu, parametr pozwala automatycznie uaktualnić "Data modyfikacji schematu" po wykonaniu zmian na schemacie. Określa czy Funkcja/Lokalizacja ma być użyta w projekcie zgodnie z normą IEC Schematy w projekcie mogą być sortowane według kolejności lub na podstawie funkcji (= ). Grupowanie na podstawie numerów schematów: Grupowanie na podstawie funkcji (numery schematów muszą być określone dla każdej funkcji): Jeżeli przeniesiemy projekty z CADdy wersja 12.0 do 17.0, funkcja 107

110 grupowania na podstawie funkcji nie jest aktywna. Separator zacisków Standard: Komunikaty Poziom programu Advanced Metoda numeracji kanałów Tutaj określamy separator miedzy listwą a numerem zacisku. Są dostępne następujące separatory. :, / \! i ; Według normy IEC zalecane jest użycie : Określamy czy mają się wyświetlać komunikaty, na przykład informujące o nasyceniu zestykami. Jeżeli używamy wersji Advanced, można określić numeracji dla kanałów PLC (wolny, dziesiętny, ósemkowy, szesnastkowy (np. E0.a) lub SZENASTKOWY (np. E0.A). Jeżeli zostanie określona wartość kanału (na przykład w rack u), kolejna wartość jest inkrementowana automatycznie. Wielkość węzła połączeń: Jeżeli zostanie wprowadzona wartość 0 nie będzie drukowany żaden węzeł połączenia. 108

111 Zakładka : Poziom programu Standard: Główny format dostarcza różne możliwości zdefiniowania formatu referencji. Jeżeli użyjemy określenia funkcja/lokalizacja (Poziom programu Standard), można wyświetlić funkcję/lokalizację razem z numerem schematu. Jest to możliwe na przykład, kiedy ten sam numer schematu wyświetla się w różnych określeniach funkcji. Jeżeli w tym przypadku numer schematu wyświetla się bez funkcji/lokalizacji, referencja nie jest określona. Dodatkowo można użyć różnych separatorów. Zgodnie z normą IEC 109

112 61082 znak / jest używany jako separator miedzy schematem a kolumną. Te parametry są dostępne tylko w przypadku, kiedy nie zostanie wybrana opcja "Użyj formatu użytkownika". Format schematu W wersji standard poprzez "Format schematu" można określić sposób, w jaki będą tworzone referencje schematu - na przykład dla schematu poprzedniego lub następnego w projekcie z funkcją/lokalizacją. Te parametry są dostępne tylko w przypadku, kiedy nie zostanie wybrana opcja "Użyj formatu użytkownika". Użyj formatu użytkownika: Ta opcja daje możliwość określenia separatora między schematem a indeksem lub między innymi częściami referencji. Jest to ważne, kiedy przekonwertowano projekty z CADdy, gdzie został użyty podział na grupy. Przykład1: =$% daje rezultat <funkcja><schemat><kolumna> Przykład 2: >3% pozwala utworzyć numer schematu z 3 znakami, na przykład 007 dla schematu

113 Zakładka Opis: Parametry tekstu: Standard: Grafika zestyków (mirror) Tutaj określamy kody literowe, które są używane na schematach elektrycznych w krzyżu wyświetlanym pod przekamnikiem jak również na liście zestyków. Tutaj określamy parametry dotyczące tekstu tworzonego automatycznie, na przykład teksty wyświetlane w krzyżu zestyków. To polecenie pozwala wyświetlić grafikę zestyków. Jeżeli parametr ten nie jest aktywny, pod przekamnikiem zostanie wyświetlony krzyż. Grafika zestyków i krzyż umieszczone są na współrzędnej X, na której umieszczony jest przekamnik. Wysokość, z którą umieszczane są elementy jest określona we właściwościach schematu. Standard: Używaj krzyż adresów: Za pomocą tej funkcji można określić czy pod przekamnikiem ma być umieszczony krzyż czy nie. Jeżeli jest aktywna opcja "Grafika zestyków", pod przekamnikiem wyświetli się grafika zestyków a nie krzyż. Jest to możliwe w przypadku, kiedy do symbolu przekamnika przypisany jest kod katalogowy i zestyki. 111

114 Zakładka Poziom programu Standard/Advanced: Przetwarzaj numery połączeń: Ten parametr pozwala przypisać właściwości obwodów przewodom, na przykład dla obwodów sterowania lub obwodów mocy. - W wersji Standard istnieją 4 właściwości obwodów. - W wersji Advanced można dowolnie wybierać właściwości obwodów. Dla każdej właściwości obwodu można określić kolor/styl kreski, numerację i właściwości tekstu. Właściwości obwodu, możemy wybrać przed rysowaniem przewodów za pomocą menu w paskach narzędzi. Podczas tworzenia symboli, określamy czy komponent ma zmieniać numer połączenia czy nie. (Więcej szczegółów na ten temat znajduje się w rozdziale Symbole/Biblioteki symboli) Tryb pracy: Jeżeli parametr ten jest aktywny, można określić właściwości połączeń za pomocą przycisku "Numery połączeń". 112

115 Typ połączenia Opisuje obwody na schematach zasadniczych. Ta definicja pozwala wybrać właściwości dla obwodów/przewodów. Format numeracji potencjału Format określamy za pomocą: #=numer, $=schemat, %=kolumna, &=nazwa potencjału Przykład: Wprowadzając "&.%" otrzymamy < nazwa potencjału>.<kolumna>, na przykład "Obw.mocy 10". Numer początkowy Numer, od którego zaczyna się numeracja (0, 1,, n). Przyrost Wskazuje liczbę między numerem poprzednim a następnym. Na przykład krok wynosi 5, zaczynając numerację od 0 rezultat wynosi 0, 5, 10, Pokaż numer połączenia Przełącznik wyświetlania indywidualnego oznaczenia potencjału (w tym dodatkowy numer) na rysunku. Aby wyświetlić numer połączenia, należy najpierw uaktywnić opcję "Wyświetl numery połączeń". 113

116 Format numeracji połączeń Numerów przewodów można również użyć obok przeznaczenia obwodów. #=numer, $=schemat, %=kolumna, &= nazwa potencjału Przykład: Wprowadzając "$.%" otrzymamy <numer schematu>.<kolumna>, na przykład "1.10". Numer początkowy Tutaj określamy numer startowy dla numeracji przewodów (0,1,..., n). Przyrost Określa odstęp między numerem poprzednim a następnym a numer zależy od potencjału (1, 2,..., n). Pokaż numer potencjału: Aby wyświetlić numer połączenia, należy najpierw uaktywnić opcję "Wyświetl numery połączeń". Wysokość tekstu: Określa wysokość tekstu numeracji. Zalecane są wartości 2.50, 3.50, 5.00 itd. Szerokość tekstu: Określa szerokość tekstu numeracji, dla każdego potencjału. Zalecane jest używanie tej samej wartości dla wszystkich wysokości tekstu (2.50, 3.50, 5.00) itd. Odstęp tekstu: Odstęp pomiędzy znakami. Zalecana jest wartość 5 (wysokość tekstu/5). Min. długość: Ten parametr kontroluje czy jest możliwe wstawienie numerów, ponieważ wskazuje minimalną długość potencjału do wstawienia numeru. Kolor pisaka: Tutaj określamy kolor do wyświetlania połączeń. Styl pisaka: Tutaj określamy styl kreski do wyświetlania połączeń. 114

117 Instrukcja: Przeznaczenie połączeń musi być wykonane zgodnie z normą IEC Standard: Potencjały: - Potencjały - Unikalne W "Potencjałach" można określić czy potencjały z tym samym numerem muszą mieć te same właściwości, na przykład kolor i wysokość lub czy każdy potencjał będzie posiadał właściwości unikalne. Jeżeli wybierzemy "Unikalne", parametr "Wyświetl potencjały kierunkowe" jest aktywny automatycznie. W przypadku, kiedy aktywna jest opcja "Potencjały", Właściwości połączeń są przenoszone za pomocą referencji krosowych. Standard: Wyświetl numery połączeń: Standard: Wyświetl potencjały kierunkowe. Pytaj o przekrój podczas tworzenia: Standard: Numeruj potencjały między różnymi funkcjami/lokalizacjami: Ten parametr pozwala wprowadzić numery połączeń na schematach. Ten parametr pozwala wyświetlić połączenia kierunkowe Jeżeli ten parametr jest aktywny, za każdym razem podczas rysowania połączenia wyświetli się okno. W oknie tym możemy określić warstwę, kolor i przekrój tego połączenia. Jeżeli ten parametr jest aktywny, tworzone są również numery potencjałów podłączonych do komponentów o różnej Funkcji/Lokalizacji. 115

118 Zakładka Usuń kable na wydruku: Skompresuj info. tekstowe kabli: Jeżeli ten parametr jest aktywny, schematy są drukowane bez informacji o kablach (kable nie są drukowane, ale są zapisane na schematach). Przy pomocy tego parametru wszystkie dostępne informacje tekstowe o kablu są kompresowane i wyświetlane jako pusta linia. Jeżeli ten parametr jest aktywny, nie można przesunąć tekstu na kablu ręcznie, ponieważ teksty kabli są zawsze odtwarzane z ich oryginalnym położeniem. Właściwości: Plany instalacji To polecenie pozwala wybrać szablon rysunku, na podstawie, którego będą tworzone nowe plany instalacji. Właściwości: Zabudowa aparatury To polecenie pozwala wybrać szablon rysunku na podstawie, którego będą tworzone nowe rysunki zabudowy aparatury. 116

119 Wybierz szablon: Zestawienia/np. Zestawienie dokumentów To polecenie pozwala wybrać szablon zestawienia na podstawie, którego będą tworzone nowe zestawienia. Plik/Właściwości/Schemat To polecenie pozwala określić indywidualne właściwości aktywnego schematu. Właściwości schematu zależą od edytora. Właściwości schematu w edytorze schematy zasadnicze zawierają wszystkie parametry z wyjątkiem dwóch dodatkowych parametrów, które można zobaczyć tylko dla planów instalacji i które są opisane na końcu tego rozdziału. UWAGA: Każdy schemat zawiera swoje własne parametry. Tryb pracy: 1. Otworzyć schemat, przed użyciem tej funkcji 2. Wybrać polecenie "Właściwości" z menu "Plik" lub z menu kontekstowego. 3. Wyświetli się okno. Proponowane właściwości zależą od edytora, w którym znajduje się wskazany schemat. 117

120 Właściwości: Schematy zasadnicze (*) Liczba kolumn na schemacie: (*) Numer pierwszej kolumny: Położenie pierwszego górnego potencjału Położenie pierwszego dolnego potencjału: Określa liczbę kolumn na schemacie. Można ich określić od 1 do 99. Określa czy pierwsza kolumna otrzyma numer 0 czy 1. Określa, na jakiej wysokości zostanie wstawiony potencjał za pomocą polecenia "Rysuj/Potencjał/Góra" tencjał/góra". Jeżeli drugi potencjał jest rysowany za pomocą tego samego polecenia, zostaje on automatycznie wstawiony pod pierwszym potencjałem w odległości 5mm. Określa, na jakiej wysokości zostanie wstawiony potencjał za pomocą polecenia "Rysuj/Potencjał/Dół". Jeżeli drugi potencjał jest rysowany za pomocą tego samego polecenia, zostaje on automatycznie wstawiony nad 118

121 pierwszym potencjałem w odległości 5mm. (*) Lewy margines: (dotyczy to automatycznego wstawiania potencjałów) (*) Prawy margines: (dotyczy y to automatycznego wstawiania potencjałów) (*) Margines lewej kolumny: (*) Margines prawej kolumny: Odległość najniższego potencjału od adresu Rozszerzenie X schematu: Rozszerzenie Y schematu: Rozmiar siatki X Jest to odległość z lewej strony między ramką arkusza rysunkowego a początkiem marginesu lewej kolumny. Margines dla początku potencjału jest rezultatem sumy marginesów: lewy margines + margines lewej kolumny. Jest to odległość z prawej strony między ramką arkusza rysunkowego a początkiem marginesu prawej kolumny. Margines dla początku potencjału jest rezultatem sumy marginesów: prawy margines + margines prawej kolumny. Jest odległość z lewej strony między końcem lewego marginesu a początkiem potencjału wstawianego automatycznie. Jest odległość z lewej strony między końcem prawego marginesu a początkiem potencjału wstawianego automatycznie. Odległość (mm) między potencjałem na dole a referencją krosową. Określa pozycję X schematu. Najczęściej używanym formatem dla schematów jest A3. Określa pozycję Y schematu. Określa rozmiar siatki w kierunku X. Wartości siatki wyrażane są w mm. Podczas tworzenia schematu można zmieniać wartość siatki. Zalecany rozmiar siatki wynosi 5 mm. Rozmiar siatki Y Określa rozmiar siatki w kierunku Y. Skala Skalowanie symbolu Wprowadzane obiekty muszą być tworzone ze skalą, na przykład pulpit sterowniczy lub szafa nie zmieści się na arkuszu A3 i dlatego mamy dwie możliwości, zmienić wymiary i utworzyć nowy szablon rysunku lub wprowadzić skalę. Skala określona tutaj jest używana podczas zmiany wymiaru. Współczynnik określony tutaj będzie użyty podczas zmiany skali symbolu. Symbole do szaf muszą być utworzone w skali 1:1. Za pomocą "Skalowanie symbolu" otrzymają one poprawny rozmiar po wstawieniu. Początek siatki X Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej X. 119

122 współrzędnej X. Początek siatki Y Orientacja siatki X Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej Y. Wartość położenia siatki w kierunku X. Położenie siatki pozwala kontrolować rozmieszczenie połączeń na siatce "5" podczas tworzenia symboli, nawet, jeżeli siatka została ustawiona jako "1". Kursor nie skacze po tej siatce. Punkty położenia wyświetlane są jako grubsze punkty od punktów siatki. Położenie siatki może być wybrane tylko, kiedy zostanie uaktywniona siatka rysunkowa. Orientacja siatki Y Wartość położenia siatki w kierunku Y. Drukuj poziomo Tutaj określamy czy schemat ma być drukowany poziomo czy pionowo (patrz "Plik/Parametry wydruku"). (*) UWAGA: Wartości oznaczone (*) są używane do obliczeń kolumny gdzie komponent ma być umieszczony. Możliwe jest właściwe generowanie referencji krosowych lub numeracja komponentów tylko, jeżeli dane są poprawne. Na przykład numer kolumny wprowadzony tutaj musi odpowiadać numerowi kolumny wyświetlonej na arkuszu rysunkowym. UWAGA: Właściwości mogą być różne dla każdego schematu. 120

123 Właściwości schematu: Zabudowa aparatury lub Zestawienia Rozszerzenie X schematu: Rozszerzenie Y schematu: Rozmiar siatki X: Określa pozycję X schematu. Najczęściej używanym formatem dla schematów jest A3. Określa pozycję Y schematu. Określa rozmiar siatki w kierunku X. Wartości siatki wyrażane są w mm. Podczas tworzenia schematu można zmieniać wartość siatki. Zalecany rozmiar siatki wynosi 5 mm. Rozmiar siatki Y: Określa rozmiar siatki w kierunku Y. Skala Skalowanie symbolu Wprowadzane obiekty muszą być tworzone ze skalą, na przykład pulpit sterowniczy lub szafa nie zmieści się na arkuszu A3 i dlatego mamy dwie możliwości, zmienić wymiary i utworzyć nowy szablon rysunku lub wprowadzić skalę. Skala określona tutaj jest używana podczas zmiany wymiaru. Współczynnik określony tutaj będzie użyty podczas zmiany skali symbolu. Symbole do szaf muszą być utworzone w skali 1:1. Za pomocą "Skalowanie symbolu" otrzymają one poprawny rozmiar po wstawieniu. Początek siatki X Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej X. 121

124 współrzędnej X. Początek siatki Y: Orientacja siatki X Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej Y. Wartość położenia siatki w kierunku X. Położenie siatki pozwala kontrolować rozmieszczenie połączeń na siatce "5" podczas tworzenia symboli nawet, jeżeli siatka została ustawiona jako "1". Kursor nie skacze po tej siatce. Punkty położenia wyświetlane są jako grubsze punkty od punktów siatki. Położenie siatki może być wybrane tylko, kiedy zostanie uaktywniona siatka rysunkowa. Orientacja siatki Y: Wartość położenia siatki w kierunku Y. Drukuj poziomo Tutaj określamy czy schemat ma być drukowany poziomo czy pionowo (patrz "Plik/Parametry wydruku"). UWAGA: Właściwości mogą być różne dla każdego schematu. 122

125 Właściwości schematu: Plany instalacji Standardowa grubość ściany: Odległość komponenta od ściany: Odległość komponentów od siebie: Standardowa wysokość symbolu: Standardowa wysokość kabla: Tutaj określamy grubość ściany, która jest proponowana za pomocą polecenia Budynek/Ściany/Nowy. Grubość ta może zostać zmodyfikowana przed narysowaniem. Jeżeli będziemy chcieli umieścić symbol koło ściany zostanie on automatycznie umieszczony w określonej tutaj odległości od ściany. W ścianie może zostać umieszczonych kilka symboli w tej samej odległości od siebie (tutaj określonej). Wysokość ta (współrzędna Z) jest automatycznie przypisywana do symboli jako wartość tekstowa. Może być ona eksportowana pómniej na listę komponentów. Jest wtedy udokumentowana dla aktualizacji, jeżeli podstawa ma być zainstalowana na wysokości 35 lub 115 powyżej ziemi. Możliwe jest również określenie, na jakiej wysokości ma być zainstalowany kabel. 123

126 Rozszerzenie X schematu: Rozszerzenie Y schematu: Rozmiar siatki X: Określa pozycję X schematu. Najczęściej używanym formatem dla schematów jest A3. Określa pozycję Y schematu. Określa rozmiar siatki w kierunku X. Wartości siatki wyrażane są w mm. Podczas tworzenia schematu można zmieniać wartość siatki. Zalecany rozmiar siatki wynosi 5 mm. Rozmiar siatki Y: Określa rozmiar siatki w kierunku Y. Skala Skalowanie symbolu Wprowadzane obiekty muszą być tworzone ze skalą, na przykład pulpit sterowniczy lub szafa nie zmieści się na arkuszu A3 i dlatego mamy dwie możliwości, zmienić wymiary i utworzyć nowy szablon rysunku lub wprowadzić skalę. Skala określona tutaj jest używana podczas zmiany wymiaru. Współczynnik określony tutaj będzie użyty podczas zmiany skali symbolu. Symbole do szaf muszą być utworzone w skali 1:1. Za pomocą "Skalowanie symbolu" otrzymają one poprawny rozmiar po wstawieniu. Początek siatki X Początek siatki Y: Orientacja siatki X Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej X. Tutaj określamy nowy punkt początkowy siatki, wprowadzając wartość współrzędnej Y. Wartość położenia siatki w kierunku X. Położenie siatki pozwala kontrolować rozmieszczenie połączeń na siatce "5" podczas tworzenia symboli, nawet, jeżeli siatka została ustawiona jako "1". Kursor nie skacze po tej siatce. Punkty położenia wyświetlane są jako grubsze punkty od punktów siatki. Położenie siatki może być wybrane tylko, kiedy zostanie uaktywniona siatka rysunkowa. Orientacja siatki Y: Wartość położenia siatki w kierunku Y. Drukuj poziomo: Tutaj określamy czy schemat ma być drukowany poziomo czy pionowo (patrz "Plik/Parametry wydruku"). UWAGA: Właściwości mogą być różne dla każdego schematu. 124

127 Plik/Aktualizacja danych Wszystkie dane w są zapisane jako złożone pliki Windows za pomocą bazy danych Microsoft Access. Polecenie to uaktualnia zawartość bazy danych Microsoft Access. Dostępne jest ono tylko, jeżeli otwarty jest schemat. Wybrać polecenie. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Plik/Parametry wydruku To polecenie pozwala modyfikować parametry wydruku (standardowe parametry Windows). Za pomocą tego polecenia można wybrać również inną drukarkę. 125

128 Plik/Drukuj To polecenie pozwala drukować bieżący schemat, wybrany schemat lub cały projekt. Nazwa: Za pomocą ikony możemy wybrać zainstalowaną drukarkę. Uaktualnij drukowane teksty Teksty schematu (na przykład data, godzina wydruku, liczba wydrukowanych stron, itd.) są automatycznie uaktualniane przed wydrukiem. (Teksty schematu są tworzone za pomocą polecenia "Tekst/Nowy"). Drukuj do pliku: Wydruk dostajemy w postaci pliku a nie rysunku z drukarki. Można wprowadzić nazwę tego pliku. Drukuj w kolorze: Ten parametr jest aktualny tylko w przypadku wybrania kolorowej drukarki 126

129 Odwróć kolejność stron: Wybrane schematy są drukowane w odwrotnej kolejności (zaczynając od ostatniego). Użyj właściwości rysunku podczas drukowania: W poleceniu Plik/Właściwości/Schemat dla każdego schematu jest określone czy schemat ma być drukowany poziomo czy nie. Ten parametr jest przeniesiony do szablonu dla każdego schematu. Jeżeli aktywna jest opcja "Użyj właściwości schematu do drukowania", każdy schemat jest drukowany w sposób określony we właściwościach schematu. Jeżeli opcja nie jest aktywna, schemat zostanie wydrukowany zgodnie z bieżącymi ustawieniami systemu. Drukuj bieżący fragment rysunku: Za pomocą tej opcji można wydrukować wybraną część schematu. Jeżeli chcemy wydrukować inną cześć schematu, należy wybrać opcję ponownie. Drukuj linie pomocnicze: Za pomocą tej opcji można wydrukować linie pomocnicze użyte na rysunku. Skala / Marginesy: Tutaj można wprowadzić odstęp (w mm), z jakim schematy będą drukowane na papierze oraz skalę rysunku. Za pomocą parametru "Schemat" "0" i "Wydruk" "0" dopasuje obszar wydruku do odpowiedniej przestrzeni dostępnej na papierze. W ten sposób format A3 może być wydrukowany jako format A4. Skalę można zmieniać ręcznie i tak na przykład "Schemat" = 1 i "Wydruk" = 2 oznacza, że rozmiar rysunku jest zmniejszony o 50 % (skala 1:2). Kopie ilość kopii Tutaj określamy ilość kopii. Sortuj: W tym przypadku można wybrać kopie połączone (złożone) lub nie. Tzn., że wszystkie kopie schematu są drukowane przed wydrukiem następnego schematu. Zakres wydruku: "Aktywny schemat" program drukuje tylko bieżący rysunek. "Wszystko" program drukuje wszystkie rysunki projektu. "Wybór" pozwala wybrać rysunki z projektu. Poziom programu Advanced poprzez funkcję "Lista" drukowane są schematy występujące na liście do drukowania. 127

130 Poziom programu Advanced poprzez funkcję "Wybór z listy" program oferuje strony dostępne na liście do druku. OK Zatwierdza wybrane parametry. UWAGA: wydruku". W każdej chwili te parametry można zmienić za pomocą polecenia "Plik/Parametry Plik/Drukuj Crystal Reports To polecenie pozwala generować różne listy dla projektu, jeżeli dostępne są szablony Crystal Report. Crystal Report jest to program Seagate, który wykonuje analizy baz danych. Szablony Crystal Report są włączone do wersji standardowej. Jeżeli nie posiadamy tego programu, nie możemy generować własnych szablonów Crystal Report Tryb pracy: 1. Można wybrać tylko raport lub (w wersji Standard lub bardziej rozwiniętej) kilka raportów za pomocą standardowych opcji Windows (SHIFT i CTRL). 2. Za pomocą menu kontekstowego można wybrać czy listy mają być drukowane czy eksportowane. Dostępne są różne formaty eksportu jak Excel, Word, ASCII lub PDF. Lista i etykieta Możliwe jest generowanie plików, aby uaktywnić maszyny do etykiet Weidmüller, WAGO i PHOENIX CONTACT bezpośrednio z projektu 1. Jeżeli chcemy eksportować dane, wybrać listę bazy technicznej projektu(na przykład zestawienie materiałów) i wykonać kliknięcie prawym przyciskiem myszy, aby go wydrukować. 128

131 2. Wszystkie dostępne Crystal Reporty są wyświetlane, w tym raporty WEIDMÜLLER*, WAGO i PHOENIX*. Za pomocą formatów Weidmüller i Phoenix można generować wiele plików zawierających różne informacje: *STL: nazwa komponentu, *KLP: zacisk, *KBL: kabel, *WIR: żyły. W poziomie programu Standard i wyższych można wybrać wymagane raporty. 3. Wyświetlić menu kontekstowe, użyć polecenia "Eksportuj raporty" wyeksportować pliki konieczne do kontroli. Pliki są zapisywane w katalogu projektu. Składają się one z nazwy projektu i rozszerzenia WEI dla Weidmüller, WAG dla WAGO i PHX dla PHOENIX CONTACT. W przypadku gdzie Weidmüller i PHOENIX CONTACT dają się zastosować, są generowane: <Projet>STL.*: nazwa komponentu <Projet>KLP.*: zaciski <Projet>KBL.*: kable <Projet>WIR.*: żyły 129

132 Plik/Lista i etykieta Poziom programu Advanced To polecenie pozwala generować i drukować szablony dla list i etykiet. Poziom programu Basic i Standard: Aby wydrukować informacje o projekcie można użyć szablonów list i etykiet. Jeżeli wykonamy zmiany w projekcie, należy zapisać je przed użyciem polecenia "Lista i etykieta" i "Drukuj". Drukowanie list i etykiet Poziom programu Advanced Należy posiadać szablon. Patrz również: Plik/Lista i etykieta Plik/Nowa lista Plik/Lista i etykieta Plik/Nowa etykieta Jeżeli wykonamy zmiany w projekcie, należy zapisać je przed użyciem polecenia "Lista i etykieta" i "Drukuj". Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie "Lista i etykieta". 2. Wskazać szablon. (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 3. Następnie wybrać polecenie "Plik/Drukuj raport". Można również wybrać to polecenie z menu kontekstowego. 4. Wyświetli się okno z parametrami do drukowania: 130

133 (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). W przypadku etykiet, można wybrać etykietę, która będzie drukowana na początku 5. Kliknąć na "Start". UWAGA 2: Można zobaczyć podgląd wydruku za pomocą rozwijalnego menu: 131

134 Plik/Lista i etykieta Plik/Nowa lista Poziom programu Advanced To polecenie pozwala generować i drukować szablony dla list i etykiet. Instrukcje dotyczące tych procedur znajdują się w rozdziale Plik/Lista i etykieta Plik/Projektuj. 1. Wybrać polecenie "Lista i etykieta". (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 2. Teraz wybrać z menu Plik polecenie "Nowa lista". 3. Wprowadzić nazwę nowego szablonu. Szablony list mają rozszerzenie LST. 4. Wybrać "Save". Wyświetli się następujące okno: 132

135 5. W polu "Wybierz Mródło danych" wybrać bazę danych dostępną w. Można wybrać tylko jedną listę. Tutaj można tworzyć również własne SQL e. 6. Wybrać opcji "Dalej". 7. Opuścić "Project Wizard" klikając na "Next". 8. Teraz można określić czy będzie używana ta sama drukarka dla wszystkich schematów. Następnie kliknąć ponownie na Next. 9. Wybrać standardową drukarkę i inne parametry i kliknąć na "Next". 10. Teraz określić czy tytuł i numery schematów będą dodawane. Jeżeli tak, określić czy będzie dodawany na pierwszym schemacie czy na wszystkich schematach. Kliknąć "Next". 11. Wskazać czy kolumny i rzędy muszą być rozdzielone liniami (wskazać wzór zebra dla tabel. Można również określić czy ma być tworzone podsumowanie. Podsumowanie dostarcza liczbę danych dla każdego schematu lub dla wszystkich drukowanych list. Określić czy podsumowanie będzie tworzone dla wszystkich schematów czy na ostatnim schemacie. 12. Wybrać pola, które muszą być wyświetlone na liście. (Pola listy zależą od wybranej bazy danych.) Przed wybraniem pól włączyć lub wyłączyć opcję "Add column titles". Wybrać konieczne pola, następnie kliknąć na pola kliknąć na, aby przenieść swój wybór. Aby usunąć niepoprawne 133

136 Aby usunąć niepoprawnie wybrane pola, kliknąć na. Można kliknąć na kilka pól i użyć aby przenieść wybór. Przyciski i przenoszą lub usuwają wybrane pola. Za pomocą tych ikon można zmieniać położenie pól. Dostępne zmienne znajdują się na liście w rozdziale "Zestawienia" w opisie każdego schematu. Kiedy wybierzemy i ułożymy wszystkie pola, należy kliknąć na "Done", aby opuścić okno. Szablon został utworzony. 13. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". 14. A następnie na "Exit" z menu "File". Użycie informacji z projektu na liście Program daje również możliwość drukowania informacji o projekcie na listach. Funkcje dotyczące identyfikacji są dostępne na każdej liście. Jednak identyfikacje te mogą być stosowane w tabelach a nie w polach tekstu. Są one dostępne w nagłówkach tabel, nagłówkach grup, rzędach danych, stopkach stron i tabel. Nie mogą być stosowane w tytułach list i odpowiednio stopkach list, ponieważ są to obiekty tekstowe, które nie mają żadnego powiązania z bazą danych. Plik/Lista i etykieta Plik/Nowa etykieta Poziom programu Advanced To polecenie pozwala generować szablony etykiet. Procedura tworzenia etykiety (na przykład użycie definicji filtra) podobna jest to procedury tworzenia list. Za pomocą tego polecenia tworzymy zawsze jedną etykietę. Podczas drukowania, etykieta jest powielana na schemacie na podstawie określonej liczby wierszy i kolumn. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie "Lista i etykieta". (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 2. Teraz wybrać z menu Plik polecenie "Nowa etykieta". 134

137 3. Wprowadzić nazwę nowego szablonu. Szablony list mają rozszerzenie LBL. 4. Wybrać "Save". Wyświetli się następujące okno: 5. W polu "Wybierz Mródło danych" wybrać bazę danych dostępną w. Można wybrać tylko jedną listę. Tutaj można tworzyć również własne SQL e 6. Wybrać opcji "Dalej". 7. Opuścić "Project Wizard" klikając na "Next". 8. Teraz można określić czy będzie używana ta sama drukarka dla wszystkich schematów. Następnie kliknąć ponownie na Next. 9. Wybrać standardową drukarkę i inne parametry i kliknąć na "Next". 10. Teraz określić czy tytuł i numery schematów będą dodawane. Jeżeli tak, określić czy będzie dodawany na pierwszym schemacie czy na wszystkich schematach. Kliknąć "Next". Jeżeli szablon etykiety nie jest dostępny na liście, można wybrać "Definicja użytkownika" i wprowadzić ręcznie rozmiary etykiety. (Rozmiary etykiety używanej wiele razy mogą być również wprowadzone w pliku CMBTL901.INF w katalogu. 135

138 Za pomocą opcji wszystkie szablony czy nie. można określić czy mają być wyświetlone (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 11. Kliknąć na "Next", aby opuścić okno. 12. Wymiary etykiety są wyświetlane. Jeżeli został wybrany format wcześniej określony, wymiary, proponowane wymiary muszą być tutaj poprawne. W przeciwnym wypadku można tutaj wykonać zmiany. (PóMniej należy skorygować rzeczywiste pozycje w pliku CMBTL901.INF.) Jeżeli została wybrana opcja "Definicja użytkownika"", poprawić ;e format etykiety w obu przypadkach. 136

139 13. Wybrać również "Print order". 14. Kliknąć na "Next", aby opuścić okno. 15. Zwykle nie jest konieczne tworzenie linii tytułu dla etykiet. Więc odznaczyć odpowiednie parametry 16. Kliknąć na "Done", aby opuścić okno. 137

140 17. Wybrać pola \, które mają być drukowane na etykiecie. Aby to zrobić kliknąć na ikonę. Wyświetlone zmienne zależą od wybranej bazy danych. 138

141 18. Kliknąć na odpowiednią zmienną. Lista zmiennych dla każdego schematu jest dostępna w rozdziale "Zestawienia". 19. Przesunąć zmienną do obszaru etykiety. W prostokącie można określić dostępny obszar dla tekstu. To okno można przesuwać lub zmienić jego rozmiar. Kiedy określimy rozmiar okna, określić maksymalną szerokość tekstu, który będzie pómniej drukowana. Jeżeli numerów pól tekstowych. jest aktywna, można zobaczyć identyfikację Jeżeli tekstowy pól. lub są aktywne, można zobaczyć prosty opis Wykonując dwuklik na tekście można (obecnie lub pómniej) określić właściwości akapitu i justyfikację tekstu. 139

142 Wyświetli się okno: Kiedy właściwości akapitu są określone, kliknąć na OK, aby opuścić okno. Wybrać i umieścić inne pola dające się zastosować. Jeżeli umieszczone są wszystkie pola, wybrać polecenie "Save" z menu "File". Następnie na "Exit" z menu "File". Teraz możemy już używać szablonu podczas tworzenia etykiet. Formaty etykiet Formaty te są zapisane w pliku CMBTL901.INF w katalogu. Struktura pliku: /] { [Modèles] { [ <1. fabricant>] { <1,Format> <2,Format> <3,Format> 140

143 ... } { [<2. fabricant>] { <1,Format>... }... } } } Opis pozycji formatu <n. Format>: <nazwa formatu>=<rozmiar poziomy>, <rozmiar pionowy>, <odstęp poziomy>, <odstęp pionowy>, <numer poziomy>, <numer pionowy>, <odstęp x>, <odstęp y> Przykład: Etykiety laser 1=40000,40000,6000,6000,4,6,1600,1340 Rozmiar etykiety 40 x 40 mm, odstęp między etykietami w kierunku X i Y 6mm, 4 kolumny, 6 wierszy,16 mm odstępu między lewym górnym punktem pierwszej etykiety a lewym punktem kąta na górze schematu w kierunku X i 13,4 mm odstępu w kierunku Y. 141

144 Plik/Lista i etykieta Plik/Projektuj Poziom programu Advanced 1. Wybrać polecenie "Plik/Lista i etykieta" i kliknąć na szablon listy do modyfikacji. 2. Następnie wybrać "Plik/Projektuj". Szablon listy zostanie otwarty. 3. Wybrać Mródło danych, których pola muszą być wprowadzone na listę. Można wybrać tylko jedną listę. 4. Kliknąć na "Next", aby opuścić okno. 5. Teraz można wykonać zmiany na szablonie listy. Te zmiany muszą być zawsze wykonane w polu "Layout Preview", ponieważ tutaj otrzymujemy nie tylko numer, jak w polu "Layout". Można uaktywnić ten podgląd za pomocą zakładki o tej samej nazwie poniżej linii wyświetlania. Program daje również możliwość drukowania informacji o projekcie na listach. Funkcje dotyczące identyfikacji są dostępne na każdej liście. Jednak identyfikacje te mogą być stosowane w tabelach a nie w polach tekstu. Są one dostępne w nagłówkach tabel, nagłówkach grup, rzędach danych, stopkach stron i tabel. Nie mogą być stosowane w tytułach list i odpowiednio stopkach list, ponieważ są to obiekty tekstowe, które nie maja żadnego powiązania z bazą danych. 142

145 Zmiana dostępnej listy jeszcze nie jest dostępne żadne pole Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Jeżeli szablon listy do modyfikacji jest otwarty, kliknąć na ikonę "Table" przed linią wyswietlania (lewa strona). Ta ikona pozwala wstawić tabelę z polami. (Jeżeli ikona nie jest dostępna, użyć funkcji z menu "Objects/Insert/Table".) 2. Określić prostokąt dla tabeli w poprawnym rozmiarze. Rozmiar jej można zmienić za pomocą punktów 3. Jeżeli lista zmiennych nie jest jeszcze wyświetlona, wybrać "View" - "Windows" i "Variables". Okno "Variables" jest już wyświetlone. Kliknąć na przed "Fields", aby otworzyć listę zawierającą dostępne pola w wybranej bazie danych. Lista zawiera wszystkie identyfikacje pól wybranej bazy danych. Identyfikacje pól odpowiadają numerom, których używamy podczas generowania zestawień. Instrukcje identyfikacji na poszczególnych listach są dostępne w rozdziale Zestawienia. 4. Kliknąć na odpowiedni identyfikator i wprowadzić do tabeli za pomocą lewego klawisza myszy. W ten sposób przenieść wszystkie pola do tabeli. Zmiana szerokości kolumny Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Podczas przetwarzania listy, można zmienić szerokość kolumny poszczególnych kolumn, jak również ich tytuły (nagłówki). 2. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". 143

146 Zmiana tytułów kolumn (nagłówków) Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Podczas przetwarzania listy, można zmienić tytuły poszczególnych kolumn wykonując dwuklik na tytule. 2. W dialogu "Table contents" (zakładka "Data Line") można modyfikować w oknie z prawej strony na przykład rozmiar czcionki i ją samą. Zawartość tytułu można zmodyfikować za pomocą dwukliku na pozycji specyficznej na przykład "F_100010" w przypadku, kiedy chcemy wstawić jako tytuł "Nazwę komponentu". 3. Kiedy wykonamy dwuklik na pozycji, wyświetli się okno: 4. Wykonać ponownie dwuklik na pozycji i wprowadzić tekst z wyboru. Tekst musi być zawsze wprowadzony w cudzysłów ". 144

147 5. Opuścić okno klikając na "OK". 6. W ten sposób zmienić wszystkie nagłówki i kliknąć na OK. 7. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". Zmiana istniejącej listy istniejące pola - Modyfikacja rozmiaru i czcionki itd. - Modyfikacja kolejności pól - Dodawanie pól - Usuwanie pól Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Jeżeli szablon listy do modyfikacji jest otwarty, wykonać dwuklik na polu w tabeli. Dialog "Table contents" wyświetli się ponownie (zakładka "Data Line"). 145

148 Za pomocą przycisku można modyfikować wstawianie wierszy tabeli, typy czcionek i rozmiar tekstu. Klikając na "Font" i "Layout", można zmienić również przedstawienie czcionek. Używając ikon można zmienić położenie pól. Za pomocą ikony można usunąć wskazane pole. W tym przypadku opuszczając dialog za pomocą przycisku "OK", należy wykonać również dwuklik na nagłówkach kolumny tabeli i usunąć odpowiednie pozycje. Używając ikony mozna dodać pole. W lewym oknie na górze otwieramy katalog "Fields" i wybieramy pole. Opuszczamy okno "Edit table" klikając na "OK" wcześniej należy jednak wykonać dwuklik na nagłówkach kolumny tabeli, a następnie dodać pozycję. 2. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". Modyfikacja tytułu listy Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Tytuł szablonu listy modyfikujemy za pomocą dwukliku. 2. Wyświetli się okno: 3. Jeżeli chcemy zmodyfikować tekst nagłówka, należy ponownie wykonać dwuklik na tekście. Wyświetli się okno: 146

149 3. Opuścić okno klikając na "OK". 4. Opuścić okno "Paragraph properties" klikając na "OK". 5. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". 147

150 Ręczne wprowadzenie nazwy projektu do nagłówka listy Przywołanie tekstu podczas tworzenia listy Wstawienie daty tworzenia Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Kiedy jest otwarte następujące okno, można określić zapytania, które zostaną wyświetlone podczas tworzenia listy. (Jeżeli okno nie jest otwarte, za pomocą dwukliku na nagłówku listy otrzymamy dostęp do dialogu "Paragraph properties". Wykonując ponownie dwuklik na nagłówku listy.) 2. Tworzenie zapytania. W oknie "Functions" wykonać dwuklik na katalogu "Misc. functions". wybrać "AskString$ {...}. 148

151 3. Zmienna zostaje umieszczona na końcu tekstu. Zmienna "AskString {...} pozwala przywołać i wstawić dowolny tekst podczas tworzenia listy. Należy wprowadzać tylko argumenty. Umieścić kursor między dwoma następującymi znakami zmiennej: (, następnie wprowadzić nazwy zmiennej. Wybrać F. z menu kontekstowego, które wyświetli się automatycznie. W ten sposób określić zapytanie wykonujące się tylko raz na początku listy. Wprowadzić ostatni kursor "Workspace,.F,.Wprowadzić wartość, która będzie automatycznie sugerowana, na przykład "Nom", ponieważ dotyczy to nazwy projektu, która musi być nadana. Tekst musi być zawsze między znakami cudzysłowia ". Określić maksymalną liczbę znaków dla tekstu. Dla nazwy projektu proponujemy 200. Umieścić kursor miedzy znakami,). 4. Kliknąć na "OK". 5. Wprowadzić datę tworzenia listy. Okno wyświetli się ponownie i można zmienić zawartość tekstu. W oknie "Fonctions" wykonać dwuklik na ikonie przed katalogiem. Rezultat: 6. Opuścić edycję drugiego nagłówka klikając na "OK". 7. Opuścić edycję nagłówków klikając na "OK". 149

152 8. Wybrać polecenie "Save" z menu "File". Edycja stopki Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" Stopki są przetwarzane w taki sam sposób jak nagłówki. Filtrowanie list Ta funkcja pozwala określić różne filtry. Definicja różnych kryteriów tłumaczona jest w wersji Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" za pomocą kilku przykładów. Tworzenie listy aparatów na podstawie producenta Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" 1. Jeżeli w szablony listy (dla zestawienia aparatów) są już określone, można określić filtr używając menu "Project" a następnie funkcji "Filters". 2. Otworzyć "Fields" i wykonać dwuklik na identyfikatorze pola, które chcemy filtrować. W tym przykładzie producent identyfikowany jest po oznaczeniu F_

153 Identyfikator jest przenoszony do dolnego okna. 3. Następnie wprowadzić nazwę producenta po znaku "=". Nazwa musi być wstawiona między cudzysłów ". Można również wprowadzić składnię w formie "Ask String..." (patrz poniżej), na przykład F_ = AskString ("Fabricant,.F.,"SIEMENS",200) Składnia "Ask String..." pozwala przywołać producenta dla którego jest utworzona lista. 4. Opuścić okno klikając na "OK" i następnie zapisać listę. Tworzenie listy aparatury bez zacisków Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta", "Projektuj" Pod warunkiem, że wszystkie zaciski należą do tej samej rodziny, na przykład X. 1. Jeżeli pola w szablonie listy (zestawienie materiałów rozbite) są już określone, można zdefiniować filtr używając menu "Project" a następnie funkcji "Filters". 2. Otworzyć katalog "Fields" i wykonać dwuklik na identyfikatorze pola, dla którego chcemy określić filtr. W przykładzie dla rodziny identyfikator wynosi F_ Identyfikator jest przeniesiony do dolnego okna. 3. Wprowadzić składnię F_ <> "X" w dolnym oknie. 4. Opuścić okno klikając na "OK" i następnie zapisać listę. 151

154 Dostarczanie SQL Poziom programu Advanced: menu "Plik", "Lista i etykieta" SQL pozwala tworzyć listy, które więcej niż układają, filtrują i grupują pola baz danych. Jeżeli chcemy otrzymać informacje, na przykład dwie różne listy baz danych do wspólnej listy, należy wykonać Listę i etykietę za pomocą SQL. Polecenia SELECT, SELECT DISTINCT, LEFT JOIN... ON..., WHERE, WHERE NOT, UNION ALL jak również VAL i INSTR są dostępne. Logiczne działanie AND, OR, NOT, AND NOT jak również operatory =, <, > i <> są dostępne. Tworzenie zapytań SQL wymaga znajomości programowania SQL. Plik/Lista i etykieta Plik/Usuń raport "Użytkownik_CAD" To polecenie pozwala usunąć istniejący szablon do generowania listy i etykiety. Tryb pracy: 1. Wybrać szablon do usunięcia. 2. Z menu wybrać polecenie "Plik/Usuń raport". Można również wybrać to polecenie z menu kontekstowego. 3. Potwierdzić usunięcie szablonu. Plik/Lista i etykieta Plik/Zmień nazwę raportu "Użytkownik_CAD" To polecenie pozwala zmienić nazwę istniejącego szablonu listy i etykiety. 152

155 Tryb pracy: 1. Wskazać szablon do zmiany nazwy. 2. Z menu wybrać polecenie plik/zmień nazwę raportu. 3. Wprowadzić nową nazwę i zatwierdzić z klawiatury. Plik/Import/CADdy Classic symbole... Za pomocą tego polecenia można zaimportować symbole A i B CADdy do nowej bazy danych w SEE Electrical. Jeżeli chcemy zaimportować symbole elektryczne, wystarczy przekonwertować symbole B. Podczas konwersji symboli B i symboli A zawartych w symbolach B przetwarzanie jest również wykonywane automatycznie. 153

156 Dodatkowe informacje na temat konwersji opisane o są w rozdziale Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. Wyświetli się okno: 2. Dla symboli A CADdy wybrać katalog w "Katalog symboli CADdy", który zawiera wszystkie niezbędne symbole A. Można wybrać kilka katalogów. Jeżeli jest to niezbędne, dodać inne katalogi do katalogu symboli. Za pomocą ikony można utworzyć nowe pozycje dla katalogu symboli A CADdy. Jeżeli została utworzona nowa pozycja, na końcu tej rubryki wybrać ikonę katalogu symboli. w celu określenia Za pomocą tej ikony można usunąć katalog symboli. 154

157 3. Za pomocą obszaru "Warstwy / atrybuty" można określić kolor, grubość i typ linii, która ma być konwertowana. Można również za pomocą przycisku Baza danych warstw" przypisać te parametry warstwom. 4. Kliknąć na ikonę i wprowadzić w polu "Katalog symboli CADdy" katalog CADdy Symbole A lub do B do importu. 5. Kliknąć na ikonę i wprowadzić w polu "Biblioteka symboli do zaimportowania" katalog z symbolami do importu. 6. Kliknąć na "Start. importuje symbole wybranej biblioteki do katalogu "Importu". UWAGA 1: 1 Nie należy importować i przetwarzać symboli w bazie danych dostarczonej przez SEE Electrical (na przykład EN 60617, Siemens itd.) z powodu konfliktu z uaktualnieniami. Ikona przed każdą bazą zablokowaną bazą wyświetli się na czerwono. UWAGA 2: 2 Import symboli musi być wykonany we własnej bazie danych (bibliotece). Nową bibliotekę symboli można utworzyć za pomocą eksploratora. Najpierw należy zamknąć. W katalogu SYMBOLE wybrać bibliotekę symboli, którą chcemy skopiować, na przykład Biblioteka pusta.cps. Skopiować tę bibliotekę i zmienić jej nazwę. 155

158 Plik/Import/Baza CADdy Classic ET1 Poziom programu Advanced To polecenie pozwala konwertować katalog aparatów, bazę kabli i bazę potencjałów CADdy Instrukcje dodatkowe znajdują się w rozdziale Uwagi do konwertowania bazy danych CADdy. Konwertuj bazę potencjałów (baza danych potencjałów *.bla) To polecenie pozwala konwertować / importować bazę danych potencjałów CADdy. 1. W polu "Baza danych potencjałów" wprowadzić nazwę bazy danych potencjałów CADdy (*.BLA) za pomocą ikony. 2. W polu "Baza potencjałów " wprowadzić nazwę pliku/, który ma włączyć dane na temat koloru i przekroju żył. Standardowy plik w dla tych danych to plik WIRES.MSW w katalogu SZABLONY. Ten plik wybrać za pomocą ikony. 3. Wybrać "Konwertuj bazę potencjałów". Rezultat można zobaczyć, jeżeli jest aktywny parametr "Pytaj o przekrój potencjałów w czasie ich tworzenia" (patrz Schematy zasadnicze/właściwości zakładka "Potencjały"). Konwertuj bazę kabli (klasyczna baza kabli (*.kty) To polecenie pozwala konwertować / importować bazę danych kabli CADdy. 156

159 1. W polu "Klasyczna baza kabli (*.kty)" wprowadzić nazwę bazy danych kabli CADdy (*.KTY) za pomocą ikony. Standardowo dane są wprowadzane do bazy TYPES.CPS. 2. Wybrać "Konwertuj bazę kabli". Rezultat znajdziemy w menu "Funkcje/Katalog aparatów". Trudności, które można napotkać podczas konwersji pliku typu kable: Zbyt duża ilość takich samych kabli Kiedy mamy zbyt dużą ilość takich samych wprowadzeń w pliku Type de câble (kod kabla jest dostępny n razy, różnice istnieją tylko w numerach żył i długości kabla), podczas konwersji istnieje możliwość zestawienia kodu kabla z numerem i długością żyły, więc w programie wyświetla się więcej kodów kabla. Wykonuje się to za pomocą polecenia "Łącz typ kabla z numerem żyły i średnicą". Numer pozycji i kod kabla są różne W tym przypadku, przed konwersją kody kabli w plikach Type de câble, należy zastąpić numerem pozycji. W ten sposób kabel jest również wprowadzony bezpośrednio z poprawnym oznaczeniem kodu (= numer pozycji) w katalogu aparatów. Konwertuj bazę przekamników To polecenie pozwala konwertować / importować katalog aparatów CADdy i bazę danych Mirror. 1. W polu "Baza danych CADdy" wprowadzić nazwę katalogu aparatów CADdy (TYPES.DBF) za pomocą ikony. 2. W bazie Mirror CADdy wprowadzić nazwę bazy danych (MIRROR.DBF), która ma być przekonwertowana do. Używając przycisku... można wybrać plik. 3. Wybrać "Konwertuj bazę przekamników". Standardowo dane są wstawiane do katalogu aparatów TYPES.CPS. Rezultaty możemy znalemć w menu "Funkcje" w "Katalogu aparatów". Uwaga : Dostawca PrzekaMniki, zestyki pomocnicze i kable są konwertowane do katalogu aparatów: Rodzina CADdy Classic K PrzekaMniki CADdy Classic Q Komponent z zestykami pomocniczymi CADdy Classic W Kable 157

160 Plik/... (nazwa projektu) Tutaj widać 4 projekty ostatnio otwarte. W celu otwarcia, któregoś wykonać na nim dwuklik. Plik/Koniec To polecenie pozwala zakończyć i zamknąć program, dając do wyboru cztery opcje: 158

161 Menu Edycja Edycja/Anuluj To polecenie pozwala anulować ostatnio wykonane polecenia. Edycja/Ponów To polecenie pozwala powtórzyć ostatnie operacje. 159

162 Edycja/Wytnij To polecenie pozwala na przesuniecie elementu z jednego miejsca w inne na tym samym schemacie lub innym. Tryb pracy: 1. Zaznaczyć element. Wybrać polecenie "Wytnij". 2. Umieścić kursor w miejscu, gdzie chcemy wstawić element (na tym samym schemacie lub innym). Wybrać polecenie "Wklej". Elementy można wklejać wiele razy w różnych miejscach. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Kopiuj Edycja/Wklej Edycja/Kopiuj To polecenie pozwala kopiować elementy na tym samym lub na innym schemacie. Tryb pracy: 1. Zaznaczyć elementy do kopiowania. Wybrać polecenie "Kopiuj" 2. Umieścić kursor w miejscu, gdzie chcemy wstawić element. Wybrać polecenie "Wklej". Elementy można kopiować wiele razy w różnych miejscach. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Wytnij Edycja/Wklej Edycja/Wybierz 160

163 Edycja/Wklej To polecenie pozwala wkleić elementy skopiowane do schowka za pomocą poleceń Kopiuj i Wytnij. Tryb pracy: 1. Wskazać miejsce, gdzie zawartość schowka ma być wstawiona. 2. Wybrać polecenie "Wklej", lub użyć klawiszy CTRL + V. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Kopiuj Edycja/Wytnij Edycja/Wybierz Edycja/Kopiuj do schowka To polecenie pozwala zachować w pamięci zaznaczony obszar. Edycja/ZnajdM i zastąp Poziom programu Standard Polecenie "ZnajdM i zastąp", działa jak w Microsoft Word. UWAGA : Możliwe jest anulowanie tego polecenia. Szukanie i zamiana tekstu na bieżącym schemacie To polecenie pozwala odszukać tekst i zamienić go na inny na aktywnym schemacie. 1. Wybrać polecenie "ZnajdM i zastąp". 2. Wyświetli się następujące okno: 161

164 3. Wprowadzić tekst do odszukania. szuka tylko całych słów. 4. Wprowadzić nowy tekst, na który chcemy wymienić wcześniej wprowadzony. 5. Kliknąć na "OK". Wszystkie teksty, które odpowiadają wyrazowi wprowadzonemu w polu "ZnajdM" zostają zastąpione nowym tekstem na bieżącym schemacie. Szukanie i zamiana tekstu w module 1. Ustawić kursor na odpowiednim module, użyć prawego klawisza myszy i z menu kontekstowego wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno: 3. Wprowadzić tekst do odszukania. szuka tylko całych słów. 4. Wprowadzić nowy tekst, na który chcemy wymienić wcześniej wprowadzony. 5. Kliknąć na "OK". Wszystkie teksty, które odpowiadają wyrazowi wprowadzonemu w polu "ZnajdM" zostają zastąpione w module. 162

165 Szukanie i zamiana tekstu w projekcie 1. Ustawić kursor na projekcie, użyć prawego klawisza myszy i z menu kontekstowego wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno 3. Wprowadzić tekst do odszukania. szuka tylko całych słów. 4. Wprowadzić nowy tekst, na który chcemy wymienić wcześniej wprowadzony. 5. Kliknąć na "OK". Wszystkie teksty, które odpowiadają wyrazowi wprowadzonemu w polu "ZnajdM" zostają zastąpione w całym projekcie we wszystkich schematach. 163

166 Tekst/Przetłumacz Poziom programu Advanced To polecenie pozwala tłumaczyć teksty w projekcie na inne języki. Tłumaczenie tekstów w używa bazy danych Microsoft Access "Translation.MDB", która jest uaktualniana. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 3. Wprowadzić tłumaczenie dla każdego tekstu w odpowiednim polu <Language1> na przykład angielski, < Language2> lub < Language3>. Na końcu listy terminów istnieją pola do wprowadzenia. Uwaga: Wyrazy bazy tłumaczeń rozróżniają małe i duże litery. Na przykład "Data" i "data" są to dwa różne wyrazy. Używając funkcji "Odczytaj tekst z projektu", teksty są kopiowane do bazy tłumaczeń. Teksty dla nazw komponentów, oznaczenia przewodów i kody schematów zasadniczych nie są przetwarzane. Jeżeli 164

167 istnieją jeszcze inne dokumenty oprócz schematów zasadniczych np. zestawienia, które stanowią część projektu, ich teksty są również kopiowane do bazy tłumaczeń. Ponieważ nazwy w zestawieniach materiałów nie są zapisane z atrybutem "nazwa komponentu", ale z atrybutem "tekst normalny", teksty te są również wyświetlane w bazie terminów. Więc jeżeli chcemy załadować teksty projektu do bazy tłumaczeń, zalecane jest ich wykonanie przed generowaniem zestawień. Za pomocą przycisku "Konfiguracja", można określić czcionki (czcionki Windows, a nie wektorowe), które są używane w kolumnie bazy tłumaczeń jak również na rysunkach. Kliknąć na przycisk "Konfiguracja" i wybrać język i czcionkę dla tłumaczenia. Jeżeli chcemy usunąć pozycje bazy tłumaczeń, wybrać odpowiednie wiersze (za pomocą klawiszy CTRL lub SHIFT można wybrać klika wierszy) i użyć klawisza DELETE. (Anulowanie tego polecenia jest niemożliwe). 4. Kliknąć na w polu "Tłumacz na język" na górze dialogu, aby wybrać język, na który zostanie przetłumaczony projekt, na przykład "Angielski". (Tłumaczenie może być ponownie inicjalizowane w języku początkowym, jeżeli zostanie wybrany "Źródłowy język" jako język tłumaczenia.) 165

168 5. Uruchomić tłumaczenie za pomocą przycisku "Tłumacz projekt". Po zakończeniu tłumaczenia zostaje wyświetlony komunikat. UWAGA 1: Jeżeli projekt został przetłumaczony na inny język, podczas edycji tekstu wyświetlane są jednak teksty języka Mródłowego! Więc nie jest możliwe stracenie tekstu w języku Mródłowym. Projekt należy tłumaczyć tylko po wykonaniu wszystkich modyfikacji. Jeżeli modyfikacje w tłumaczeniu są konieczne, należy zmodyfikować bazę tłumaczeń i wykonać ponownie polecenie "Tłumacz projekt". Po wykonaniu tłumaczenia, projekty musza być skompresowane za pomocą polecenia Plik/Kompresuj projekt (po zamknięciu projektu). UWAGA 2: 2 Używając bazy tłumaczeń TRANSLATION.MDB, można określić teksty, które mają pozostać nie przetłumaczone, na przykład "Tekst wolny 01". Otworzyć plik TRANSLATION.MDB za pomocą programu Access 97, następnie tabelę "ID", wprowadzić ID tekstów do nie tłumaczenia. Ich ID znajdziemy na przykład w bibliotece symboli "Lista podstawień tekstowych". UWAGA 3: 3 Za pomocą poleceń "Tekst/Nowy" i "Tekst edytuj", można określić dla każdego tekstu czy ma być tłumaczony czy nie. Jest to szczególnie stosowane dla rezerwacji tekstu # w szablonach dla zestawień. Przykład: szablon dla zestawienia materiałów # (Nazwa) i # (Kod) mają atrybut tekstowy "Tekst normalny". Jeżeli określimy, że te dwa podstawienia nie będą tłumaczone, to wszystkie nazwy i kody komponentów wstawione do tego symbolu rezerwy tekstu nie będą tłumaczone więcej. UWAGA 4: 4 Jeżeli chcemy zainicjalizować tłumaczenie w języku początkowym, wybrać język Mródłowy jako język tłumaczenia i przetłumaczyć tekst. 166

169 Edycja/Wstaw bmp... To polecenie pozwala wstawić obiekty Bitmap na schematy. Dostępne formaty to *.JPG, *.BMP, *.PNG, *.ICO, *.TIF, *.TGA, *.PCX, *.WBMP, *.WMF, *.JP2, *.PGX, *.RAS i *.PNM Tryb pracy: 1. Wybrać schemat, gdzie chcemy wstawić BMP. 2. Wybrać polecenie. Określić obszar, który ma zajmować BMP. 3. Wybrać typ pliku do wstawienia. Opcja "Wstaw jako powiązanie" powoduje, że wstawiony obiekt nie jest zapisany w projekcie, ale na dysku. W projekcie znajduje się tylko ścieżka tego pliku. 4. Wskazać katalog, gdzie znajduje się BMP. 5. Wybrać ją za pomocą dwukliku. 6. Umieścić na schemacie. UWAGA 1: 1 Jeżeli opcja "Punkty konstrukcyjne zaznaczonych elementów" z menu "Widok" jest aktywna można w prosty sposób przesunąć BMP. Można również zmodyfikować jej rozmiar i formę. UWAGA 2: 2 Nie jest zalecane użycie BMP jako logo na arkuszu rysunkowym, ponieważ powoduje to, że projekt staje się zbyt obszerny. Jeżeli logo istnieje tylko jako BMP, należy przekonwertować go do formatu DXF. Jeżeli logo ma być użyte jako BMP należy zoptymalizować jego kolory i rozdzielczość. UWAGA 3: 3 Jeżeli musicie przetworzyć ponumerowane schematy, części bitmap, które są już niepotrzebne, mogą być przykryte białą powierzchnią. Następnie można ponownie zacząć rysować. Projekty zawierające ponumerowane rysunki mogą być za obszerne, ponieważ bitmap y zajmują dużo pamięci. UWAGA 4: 4 Za pomocą funkcji "MoveFront" i "MoveBack", które są dostępne podczas używania pasków narzędzi, obrazy mogą być przedstawiane nad lub pod obiektami graficznymi. 167

170 Edycja/Wstaw obiekt OLE To polecenie pozwala wstawić obiekty OLE na schematy. Obiekty OLE są to rysunki, obrazy, litery itd. wstawione do innej aplikacji Windows. Takie obiekty mogą być wstawione jako kopie istniejących obiektów lub również można utworzyć powiązanie specyficznego dokumentu. W obu tych przypadkach, dokument jest zawsze uaktualniany podczas modyfikacji. Podczas wykonania tej funkcji, otrzymamy automatycznie listę programów zainstalowanych na komputerze. UWAGA 1: 1 Używanie tej funkcji wymaga bacup u. Zalecane jest wybranie opcji "Display As Icon". W tym przypadku obiekt jest wyświetlany jako ikona. UWAGA 2: 2 W ten sposób można również wstawić do dokumentu zdjęcia całych szaf. Tryb pracy: 1. Wybrać schemat, gdzie element ma być wstawiony. 2. Wybrać polecenie. Określić obszar obiektu OLE. 3. Wybrać "Create new" lub "Create from file". Jeżeli wybierzemy "Create new", należy wybrać wymagany typ pliku z listy. Jeżeli wybierzemy "Create from file", należy najpierw wybrać katalog a następnie plik. W tym przypadku należy określić czy plik ma być "link" (powiązany) czy nie. 4. Określić czy obiekt OLE ma być wstawiony jako ikona. Po wykonaniu dwukliku na wstawionym obiekcie OLE, można wykonywać zmiany w jego oryginalnej aplikacji. 168

171 Edycja/Wybierz To polecenie pozwala wybierać i zaznaczać elementy. Możliwe jest wybranie jednego elementu kilku elementów lub całego schematu. Wybrane elementy są zaznaczone na ekranie innym kolorem. Standardowo zaznaczone elementy wyświetlają się na czerwono. Kolor ten jednak można zmienić za pomocą polecenia "Plik/Parametry systemu" (po zamknięciu projektu). Informacje ogólne używa metody wybór - akcja. To oznacza, że najpierw należy wybrać element do przetwarzania. Następnie należy wybrać sposób przetwarzania tego elementu. Aby móc kopiować, wycinać lub przesuwać elementy, należy wybrać odpowiednie polecenia. Elementy Elementy w mogą być liniami, okręgami, komponentami, potencjałami, kablami itd. Program daje możliwość ich przetwarzania oddzielnie lub razem. UWAGA 1: 1 Windows). UWAGA 2: 2 UWAGA 3: 3 Aby zaznaczyć więcej elementów należy użyć klawisza CTRL (standardowe opcje Jeżeli chcemy anulować wybór należy użyć klawisza SHIFT. Obiekty można również zaznaczyć strefą. UWAGA 4: 4 Obiekty zgrupowane takie jak np. symbole należy wcześniej rozgrupować, aby móc zaznaczyć pojedynczy element składający się na ten symbol, można również wybrać poszczególne elementy w grupie za pomocą polecenia "Wybierz w grupie". UWAGA 5: 5 Aby zaznaczyć cały schemat, należy użyć polecenia "Edycja/Zaznacz wszystko" (CTRL + A). Aby więcej wiedzieć: Edycja/Kopiuj Edycja/Wytnij Edycja/Odznacz Edycja/Zaznacz w grupie 169

172 Edycja/Zaznacz w grupie To polecenie pozwala zaznaczyć elementy w grupie (np. symbole). Przykład: Ma zostać usunięta linia istniejąca w symbolu: Wybrany element może być przetwarzany za pomocą poleceń "Przesuń zaznaczone", "Obróć zaznaczone", "Skaluj zaznaczone" lub "Usuń zaznaczone". Edycja/Zaznacz komponent To polecenie pozwala wybrać grupy (np. komponenty) w grupie. Na przykład, można wybrać przekamnik w grupie symboli, przedstawiający układ rozruchowy silnika a następnie usunąć go. Generalnie funkcja ta pozwala rozłączyć jednostki szyny DIN, zgrupowane poprzednio na tej szynie). Wybrany element może być przetwarzany za pomocą poleceń "Przesuń zaznaczone", "Obróć zaznaczone", "Skaluj zaznaczone" lub "Usuń zaznaczone". Jeżeli schemat zasadniczy został utworzony po narysowaniu szafy, będą umieszczone symbole dla wszystkich elementów, które nie są komponentami, na przykład zestyki, zaciski, elementy z dodatkowi zestykami, rack i PLC, itd. W tym wypadku nie wystarczy wstawić danych na temat szerokości i wysokości z katalogu aparatów. 170

173 Edycja/Zaznacz wszystko To polecenie pozwala zaznaczyć wszystkie elementy umieszczone na schemacie. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Kopiuj Edycja/Wytnij Edycja/Odznacz Edycja/Zaznacz w grupie Edycja/Odznacz To polecenie pozwala odznaczyć wszystkie wybrane elementy. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Kopiuj Edycja/Wytnij Edycja/Zaznacz w grupie Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/

174 Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/przesuń To polecenie pozwala przesunąć zaznaczone elementy. Poniżej znajduje się szczegółowy opis pracy w trybie selekcji. Modyfikacja jest również możliwa za pomocą wprowadzenia z klawiatury. Patrz rozdział Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury. Tryb pracy (tryb selekcji ): 1. Wybrać elementy do przesunięcia. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/przesuń" lub z menu kontekstowego. 3. Umieścić elementy w nowym miejscu Podczas przesuwania elementów, można użyć klawiszy +, -, * i / do zmiany ich formy i położenia. Podczas przesuwania symboli elektrycznych, potencjały są automatycznie zamykane i rozłączane. Za pomocą ikony połączeniami. (kursor dynamiczny) przesuwamy komponent wraz z przyłączonymi do niego UWAGA: Jeżeli dokonamy wyboru elementów za pomocą innej funkcji niż Edycja/Zaznacz w grupie, możemy je przesuwać lub kopiować bez używania tego polecenia. Aby to zrobić, należy ustawić kursor w miejscu gdzie obiekt powinien być umieszczony po przesunięciu/skopiowaniu i użyć lewego klawisza myszy. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/kopiuj To polecenie pozwala skopiować zaznaczone elementy. Tryb pracy (tryb selekcji ): 1. Zaznaczyć elementy do kopiowania. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/kopiuj". 3. Umieścić wybrane elementy na schemacie. Podczas przesuwania elementów, można użyć klawiszy +, -, * i / do zmiany ich formy i położenia. Podczas przesuwania symboli elektrycznych, potencjały są automatycznie zamykane i rozłączane. 172

175 UWAGA GA: Jeżeli dokonamy wyboru elementów za pomocą innej funkcji niż Edycja/Zaznacz w grupie, możemy je przesuwać lub kopiować bez używania tego polecenia. Aby to zrobić, należy ustawić kursor w miejscu gdzie obiekt powinien być umieszczony po przesunięciu/skopiowaniu i użyć lewego klawisza myszy. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/obróć To polecenie pozwala obracać zaznaczone elementy. Tryb pracy (tryb selekcji ): 1. Zaznaczyć elementy do obrotu. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/obróć". 3. Wskazać pierwszy punkt obrotu. 4. Określić oś obrotu. 5. Elementy możemy obracać za pomocą myszy lub klawiatury. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/skaluj To polecenie pozwala zmienić rozmiar zaznaczonych elementów. Tryb pracy (tryb selekcji ): 1. Zaznaczyć elementy. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/skaluj". 3. Wybrać punkt współczynnika skali. 4. Elementy możemy skalować za pomocą myszy lub klawiatury. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/lustro To polecenie pozwala na odbicie lustrzane zaznaczonych elementów. Tryb pracy (tryb selekcji ): 1. Zaznaczyć elementy. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/lustro". 3. Wskazać oś symetrii. 173

176 Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/usuń zaznaczone To polecenie usuwa zaznaczone elementy. Jeżeli zaznaczony jest cały schemat, zostanie również usunięty. UWAGA: Możliwe jest anulowanie ostatniego polecenia na przykład Usuń. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/zaokrąglij... To polecenie pozwala zaokrąglić zaznaczony kąt. Tryb pracy: 1. Wskazać elementy, między którymi ma zostać wykonane zaokrąglenie. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/zaokrąglij". 3. Wprowadzić r promień w mm. Promień ten przedstawia promień fikcyjnego okręgu. Przykład: zaokrąglenie 5 mm między dwoma liniami. Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/fazuj... To polecenie pozwala fazować zaznaczone elementy. Tryb pracy: 1. Wskazać elementy, między którymi ma zostać wykonane fazowanie 2. Wybrać polecenie "Edycja/Modyfikuj zaznaczone/fazuj". 3. Wprowadzić odległość w mm. Przykład: fazowanie 5 mm miedzy liniami: 174

177 Edycja/Modyfikacja zaznaczonych/właściwości To polecenie pozwala modyfikować zaznaczone elementy (rodzaj, szerokość, kolor kreski, jak również styl kreskowania). Tryb pracy: 1. Zaznaczyć elementy do modyfikacji. 2. Wybrać polecenie "Edycja/Właściwości zaznaczonych". 3. Jeżeli zostanie zaznaczony pojedynczy element, wyświetli się następujące okno dialogowe: Dla kilku zaznaczonych elementów, wyświetli się następujące okno dialogowe: 4. Określić nowe parametry. Jeżeli zostało wybranych kilka elementów, określić parametry do modyfikacji dla wszystkich elementów:. 6. Kliknąć "OK", aby zatwierdzić. UWAGA : elemencie. Właściwości elementu Można zmieniać również za pomocą dwukliku wykonanego na 175

178 Edycja/Wyrównaj/... W zależności od wybranego polecenia program wyrównuje wszystkie wybrane (zaznaczone) elementy do pierwszego wybranego (zaznaczonego) elementu. Dostępne polecenia: Tryb pracy: 1. Zaznaczyć elementy (przynajmniej dwa) do wyrównania. 2. Wybrać polecenie. Zaznaczone elementy zostaną wyrównane. Edycja/Zmień element/... Edycja/Zmień element/przerwij To polecenie pozwala przerwać elementy (na przykład linie, łuki, itd.). Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Zaznaczyć elementy. 3. Wskazać pierwszy punkt cięcia. 4. Wskazać drugi punkt cięcia. 5. Element jest przerwany między dwoma punktami. 176

179 Edycja/Zmień element/przedłuż To polecenie przedłużyć elementy. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać element do przedłużenia. 3. Wskazać elementy do przedłużenia. 4. Pierwszy element jest przedłużony względem drugiego. Edycja/Zmień element/obetnij To polecenie pozwala podzielić elementy w stosunku do innego elementu, który przez nie przechodzi. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wybrać element, którego boki chcemy rozciąć. Elementy są wyświetlane na czerwono jak podczas wyboru. 3. Określić część elementu wyciętego, który zostanie pominięty. 4. Kontynuować wybór elementów aż do skończenia obcinania. UWAGA : elementy. Można wybrać również elementy do obcinania nawet, jeżeli nie przechodzą przez inne To oznacza, że można podzielić elementy porównane z innymi elementami planu, akceptując to, że finalnie krzyżują się. Edycja/Zmień element/dołącz To polecenie pozwala dołączyć dwie linie. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Za pomocą lewego klawisza wybrać linię do dołączenia. 3. Wskazać drugi element, który chcemy dołączyć. 177

180 4. Linie są przedłużane lub ucinane do powstałego ich punktu przecięcia. UWAGA 1: 1 przedłużane. Nawet, jeżeli punkt przecięcia znajduje się na zewnątrz obszaru ekranu, linie są zawsze UWAGA 2: 2 Gdy punkt przecięcia jest na zewnątrz obszaru ekranu, a linie są dołączone, użyć polecenia "Widok/Wszystkie elementy", aby wyświetlić rezultat. Uwaga; W poleceniu "Wszystkie elementy" zmiana punktu zero wykonuje się, jeżeli elementy są umieszczone poniżej lub z lewej od punktu zero. Edycja/Debugger To polecenie pozwala wyświetlić wewnętrzną strukturę elementów na schemacie. 178

181 Menu Widok Widok/Paski narzędzi To polecenie pozwala włączyć/wyłączyć każdy pasek narzędziowy programu. Można również dostosować menu do własnych potrzeb. Dostosowanie wykonuje się indywidualnie dla każdego interfejsu. Widok/Paski narzędzi...(nazwa paska) Tutaj można włączyć/wyłączyć widoczność standardowego paska narzędzi. 179

182 Widok/Paski narzędzi/dostosuj pozwala na dostosowanie interfejsu do własnych potrzeb na przykład można zmieniać menu sy, paski ikon (paski narzędziowe), określić kombinację klawiszy itd. Konfiguracja przestrzeni użytkownika jest opisana poniżej: 1. Wybrać polecenie "Paski narzędzi" z menu "Widok", lub kliknąć prawym klawiszem myszy w obszarze gdzie znajdują się paski narzędzi. Wyświetli się następujące menu kontekstowe: Tutaj można włączyć/wyłączyć widoczność standardowego paska narzędzi 2. Po użyciu opcji "Dostosuj", wyświetli się następujące okno. 3. Zmiany w interfejsie użytkownika wykonujemy za pomocą różnych zakładek. Jeżeli klikniemy na ikonę, menu lub polecenie, kiedy otwarty jest dialog "Dostosuj", wyświetli się następujące okno, umożliwiające również modyfikację. 180

183 UWAGA 1: 1 Zmiany interfejsu są zapisywane w rejestrach. UWAGA 2: 2 Możliwe jest otrzymanie różnych konfiguracji interfejsu dla różnych edytorów (na przykład dla schematów zasadniczych i zabudowy aparatury). Funkcje ogólne Procedury opisane poniżej pozwalają na szybką zmianę menusów i pasków narzędzi. Tryb pracy Przesuwanie ikony 1. Wcisnąć klawisz ALT. 2. "Przeciągnąć" ikonę do nowego lub innego paska narzędzi lub do menu rozwijalnego. 3. Znak (I) pokazuje gdzie ikona może być wstawiona: 4. Umieścić ikonę w wybranym miejscu. Tryb pracy Kopiowanie ikony 1. Wcisnąć klawisze CTRL i ALT. 2. "Przeciągnąć" ikonę do nowego lub innego paska narzędzi lub do menu rozwijalnego. 3. Znak (I + ) pokazuje gdzie ikona może być wstawiona: 4. Umieścić ikonę w wybranym miejscu. Tryb pracy Usuwanie ikony 1. Wcisnąć klawisz ALT. 2. "Przeciągnąć" ikonę na zewnątrz pasków narzędzi lub menu (na przykład w obszar rysunkowy). 3. Taki znaczek wyświetli, kiedy miejsce nie jest poprawne:. 4. "Ustawić ikonę, kiedy wyświetli się znaczek do usunięcia. Tryb pracy Anulowanie modyfikacji za pomocą paska narzędzi 181

184 1. Otworzyć dialog modyfikacji. 2. Wybrać zakładkę "Paski narzędzi". 3. Wybrać żądany pasek narzędziowy. 4. Kliknąć na "Resetuj". 5. Potwierdzić resetowanie w oknie dialogowym Tryb pracy Przesuwanie polecenia w menu 1. Przenieść polecenie w żądane miejsce do innego menu lub paska narzędzi. 2. Znak (I + ) pokazuje gdzie polecenie może być wstawione. 3. Umieścić polecenie w wybranym miejscu. Tryb pracy Kopiowanie polecenia w menu 1. Wcisnąć klawisz CTRL. 2. Przenieść polecenie w żądane miejsce do innego menu lub paska narzędzi. 3. Znak (I + ) pokazuje gdzie polecenie może być wstawione. 4. Umieścić polecenie w wybranym miejscu. 182

185 Tryb pracy Anulowanie modyfikacji w menu 1. Otworzyć dialog "Dostosuj", który pozwoli dostosować interfejs użytkownika. 2. Wybrać zakładkę "Menu". 3. W obszarze "Główne menu aplikacji" wybrać menu do zresetowania. 4. Użyć przycisku "Zresetuj". 5. Potwierdzić, aby otrzymać standardowe ustawienie wybranego menu. Dialog "Dostosuj": zakładka Polecenia Tutaj można wstawiać polecenia do menusów lub pasków narzędzi, jak również tworzyć nowe menu sy. Informacje dodatkowe: Tworzenie nowego menu Dodawanie poleceń do menu 183

186 Tworzenie nowego menu 1. Kliknąć opcję "Nowe menu" w dialogu "Polecenia" i przenieść je do głównego menu. 2. Zmienić nazwę nowego menu: wybrać "Wygląd przycisku" z menu kontekstowego i zmienić nazwę w polu "Tekst". Dodawanie poleceń do menu 1. Z listy "Kategorie" wybrać menu gdzie polecenie będzie umieszczone. Wszystkie polecenia tego menu są wyświetlone w polu "Polecenia". 2. Wybrać polecenia, które potrzebujemy i umieścić je w nowym menu. Znak (I) wskazuje miejsce, gdzie możemy wstawić polecenie. 184

187 lub również 1. Przenieść (jeżeli dialog "Dostosuj" jest zamknięty) ikonę lub kopie ikony (patrz przesuwanie lub kopiowanie ikony) w żądane miejsce w menu. Dialog "Dostosuj": zakładka Paski narzędzi Tutaj określamy paski narzędzi, które będą widoczne i czy będą wyświetlane pod nimi etykiety tekstowe. 185

188 Wyświetlanie narzędzi: pasków Za pomocą znaczka znajdującego się przed każdym paskiem możemy go włączać lub wyłączać Pokaż etykiety tekstowe: Przykład: Ikony bez etykiet: Ikony z etykietami: Zresetuj: Zresetuj wszystko: To polecenie przywraca standardowe ustawienie wybranego paska. To polecenie przywraca standardowe ustawienie wszystkich pasków. UWAGA: Możliwe jest anulowanie poleceń "Zresetuj" i " Zresetuj wszystko". Dialog "Dostosuj": zakładka Narzędzia (Uwaga: To okno może zawierać różne informacje). Za pomocą tego polecenia możemy umieszczać w menu sach zewnętrzne programy (na przykład NOTEPAD, WORDPAD itd.). Można również wstawić funkcję, która jest dostępna poprzez główne menu. 186

189 Uwagi dotyczące programów zewnętrznych: Program zewnętrzny pozostaje nadal zewnętrzny a przetwarzane dane nie są zapisywane w projekcie, tzn. można również uruchomić program poprzez menu Start Windows a (nie istnieje połączenie z technologią ActiveX). Tryb pracy: 1. Dodać nowe polecenie z listy klikając na ikonę. 2. Wprowadzić nazwę (tekst) programu na przykład KALKULATOR. 3. Określić ścieżkę (zewnętrzną) w polu Polecenie (plik EXE). Kiedy użyjemy ikony wyboru plików wykonuje jak w programie Windows. Informacje o programach zewnętrznych, które nie należą do : W przypadku programu zewnętrznego, określamy parametry używając pola "Argumenty". W przypadku programu zewnętrznego można określić również "Katalog". Informacje o programach zewnętrznych, które należą do : Wprowadzić używając znaku # przed poleceniem. Na przykład #C2P uaktywnia polecenie C2P (Połączenie między dwoma potencjałami). Określone polecenia są automatycznie wstawiane do menu Narzędzia i są dostępne po zamknięciu okna dialogowego "Dostosuj". 187

190 Dialog "Dostosuj": zakładka Opcje (parametry ( ogólne) Pokaż podpowiedzi przycisków: Pokaż skrót klawiszowy w podpowiedzi Tutaj określamy czy będą wyświetlane opisy przycisków. Tutaj możemy określić czy klawisze skrótu będą wyświetlane w opisach. Przykład: Ikony z opisami zawierającymi skróty klawiszy Wielkie ikony Tutaj możemy włączyć wielkie ikony. UWAGA: Mamy możliwość określenia czy polecenia będą przedstawiane przez ikony czy przez teksty w paskach narzędzi (patrz przycisk Wizualizacja). Wizualizacja: Kliknąć przycisk " Wizualizacja ". Wizualizacje muszą mięć połączenie poprzez Internet przed wyświetleniem w oknie. Sprawdzić czy jesteśmy podłączeni do 188

191 Internetu i kliknąć na "Pobierz". Za pomocą "Download" można przyłączyć inne wizualizacje. Jeżeli chcemy zmienić wizualizację, wybrać nową i kliknąć na "Apply". Wizualizacja jest modyfikowana. Dialog "Dostosuj": zakładka Menu Polecenia w tym oknie pozwalają przywrócić standardowe ustawienia i przypisać kilka parametrów. UWAGA: W programie otwierają się różne menu w zależności od tego czy projekt jest zamknięty czy nie. Jeżeli projekt jest otwarty, menu zależy od wybranego edytora. Menu rozwijalne: W polu "Główne menu aplikacji" możemy przywracać standardowe ustawienia menusów rozwijalnych. 189

192 Wybrać menu do resetowania. Kliknąć na "Zresetuj". Potwierdzić polecenie. Uwaga: Możliwe jest anulowanie tego polecenia. Animacja menu: Tutaj mamy różne możliwości wybrania animacji menu. Cienie menu: Menu kontekstowe; Tutaj włączamy/wyłączamy cienie menu. Można również modyfikować menu kontekstowe. Menu to wyświetla się, kiedy klikamy prawym przyciskiem myszy. Istnieją dwa typy menusów kontekstowych w : 1. Menu kontekstowe "Nie wybrane" wyświetla się, kiedy żaden symbol nie jest wybrany. 2. Menu kontekstowe "Wybrane" wyświetla się, kiedy wybrany jest jeden lub kilka symboli. Tryb pracy Modyfikacja menu kontekstowego: 1. Wybrać menu kontekstowe do modyfikacji z menu rozwijalnego. 190

193 2. Kliknąć na zakładkę "Polecenia" dialogu Dostosuj. Wybrać polecenia z listy jedno po drugim. Wziąć wybrane polecenie w menu kontekstowe jak opisano to w "Opcje". 3. Umieścić polecenie w nowym położeniu. 191

194 Dialog "Dostosuj": zakładka Klawiatura 1. Wybrać menu główne w polu "Kategoria" gdzie umieszczone jest polecenie. 2. W polu "Polecenia" wybrać polecenie, któremu będziemy przypisywać lub zmieniać skróty klawiatury. Jeżeli polecenie ma już skróty klawiatury, jest wyświetlane w polu "Aktualne przyciski". 3. Uaktywnić pole "Nowy przycisk skrótu". Wprowadzić klawisz lub skrót. Do tego celu możemy używać klawiszy SHIFT, CTRL lub ALT. 4. Następnie wybrać. Jeżeli przycisk ten pozostaje wyszarzony klawiszy. należy wybrać inną kombinację UWAGA: Możliwe jest przypisanie kilku klawiszy do polecenia. Standardowe skróty Modyfikacja ikon Pobrać standardowe wartości Kopiowanie grafiki przycisku Usuń Wygląd przycisków 192

195 Rozpoczęcie grupy Standardowe skróty Klawisz Funkcja F1 F2 F3 F4 F5 F6 Pomoc Edycja tekstu w polu (standardowe polecenie Windows) Zoom pełny Zoom okno Zaznacz w grupie Zaznacz komponenty F7 F8 F9 F10 F11 F12 Rysuj/Potencjał/Góra Rysuj/Potencjał/Dół CTRL + F1 CTRL + F2 CTRL + F3 CTRL + F4 CTRL + F5 CTRL + F6 Przechodzenie między otwartymi oknami (standardowe polecenie Windows) 193

196 CTRL + F7 CTRL + F8 CTRL + F9 CTRL + F10 CTRL + F11 CTRL + F12 CTRL + SHIFT CTRL + A CTRL + N CTRL + C CTRL + INSER CTRL + O CTRL + N CTRL + P CTRL + S CTRL + T CTRL + V CTRL + X CTRL + Y CTRL + Z Wybór komponentu (w grupie) Zaznacz wszystko Odznacz wszystko Kopiuj Kopiuj Otwórz projekt Nowy projekt Drukuj Zapisz Nowy tekst Wklej ze schowka Wytnij do schowka Ponów (ostatnie polecenie) Anuluj (ostatnie polecenie) DELETE Usuń zaznaczone ALT N Nowy schemat (utwórz) 194

197 Page down Page up Następny schemat Poprzedni schemat SHIFT + F1 Pomoc SHIFT + F2 SHIFT + F3 SHIFT + F4 SHIFT + F5 SHIFT + F6 SHIFT + F7 SHIFT + F8 SHIFT + F9 SHIFT + F10 SHIFT + F11 SHIFT + F12 SHIFT + DELETE SHIFT + INSER Wytnij Wklej + (klawiatura numeryczna) - (klawiatura numeryczna) Zaznaczony symbol możemy obracać w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Zaznaczony symbol możemy obracać w kierunku zgodnym do ruchu wskazówek zegara. / (klawiatura numeryczna) Zmienia skalę wybranego symbolu lub elementu. 195

198 * (klawiatura numeryczna) Podwaja skalę wybranego symbolu lub elementu. Spacja ALT GR Pozwala wprowadzać współrzędne, współczynnik skali, kąt obrotu. Pozwala na wprowadzenie współrzędnych biegunowych (kąt i długość). CTRL Tylko w module Plany instalacji, podczas wstawiania symboli wyrównuje je do ściany. > Tylko w module Schematy zasadnicze: jeżeli używamy funkcji/lokalizacji i opisów komponentów, podczas kopiowania grupy symboli, możemy zachować oryginalną funkcję/lokalizację. UWAGA : pozwala na całkowite dopasowanie interfejsu do własnych potrzeb. Pozwala na modyfikację wszystkich menu, pasków narzędzi, klawiszy skrótu itd. Modyfikacja ikon Pozwala na całkowitą modyfikację ikon w paskach narzędzi. Tryb pracy: 1. Otworzyć dialog Dostosuj. 2. Wskazać ikonę lub polecenie i wyświetlić menu kontekstowe. 196

199 W zależności od wybrania ikony czy polecenia dostępne są różne polecenia. Pobrać standardowe wartości To polecenie pobiera standardowe parametry wybranego elementu. Kopiowanie grafiki przycisku To polecenie pozwala kopiować grafikę istniejącej ikony i użyć ponownie podczas tworzenia grafiki nowej ikony. Tryb pracy: 1. Otworzyć dialog Dostosuj. 2. Wskazać ikonę do kopiowania i kliknąć prawym przyciskiem myszy. 3. Z menu kontekstowego wybrać polecenie "Kopiuj grafikę przycisku". 4. Wskazać ikonę do modyfikacji i wyświetlić menu kontekstowe. 5. W dialogu, który się wyświetli wybrać "Wybierz grafikę określoną przez użytkownika" a następnie "Nowy". 6. W dialogu "Wygląd przycisku" Wybrać polecenie "Wklej". Skopiowana grafika może być przetwarzana i zapisana przez "OK". 197

200 Usuń Polecenie "Usuń" pozwala usunąć polecenie w menu głównym lub kontekstowym, usunąć menu lub ikonę. Uwaga: Możliwe jest anulowanie tego polecenia. 1. Wcisnąć klawisz ALT. 2. Przeciągnąć ikonę lub polecenie na zewnątrz paska narzędzi lub menu. 3. Znak wyświetla się, kiedy ikona jest na zewnątrz. 4. Umieścić ikonę lub polecenie w żądanym miejscu. Umieścić ikonę lub polecenie, kiedy wyświetla się znacznik. Ikona lub polecenie znikną. Wygląd przycisków W można modyfikować lub tworzyć nowe ikony lub opisy menu. Tryb pracy: 1. Otworzyć dialog Dostosuj. 2. Wybrać ikonę lub menu/polecenie w menu i wyświetlić menu kontekstowe. 3. Wybrać "Wygląd przycisku". 4. Wyświetli się następujący dialog: 198

201 (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). Tylko grafika: Tylko tekst: Grafika i tekst: Tekst: Określamy, co powinny zawierać przyciski. Tutaj można wstawić tekst, który będzie wyświetlony dla menu lub polecenia. Jeżeli zaznaczymy opcję "Tylko grafika" to pole jest wyszarzone. Użyj standardowej grafiki: Wybierz grafikę: Nowy: Edytuj: Kiedy aktywny jest ten parametr, używane są standardowe ikony Kiedy aktywny jest ten parametr, można wybrać między ikonami utworzonymi wcześniej lub własnymi ikonami wykonanymi za pomocą przycisków "Edytuj" lub "Nowy". Tutaj tworzymy nową ikonę lub modyfikujemy już istniejącą. 199

202 Rozpoczęcie grupy Paski narzędzi istnieją w grupach. To polecenie pozwala na rozpoczęcie nowej grupy. Na przykład pasek narzędzi "Edycja" jest podzielony na kilka grup. 1. Wybrać ikonę, która znaczy początek grupy. 2. Wybrać polecenie "Rozpocznij grupę". Kopiowanie parametryzacji Tylko dla administratora systemu i innych ekspertów!!!! Cała modyfikacja interfejsu użytkownika jest zapisana w rejestrach każdego komputera. 200

203 Widok/Zoom pełny To polecenie pozwala zobaczyć całość schematu na ekranie. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Zoom okno To polecenie pozwala powiększyć część rysunku. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Odśwież To polecenie pozwala na odświeżenie schematu. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Siatka To polecenie pozwala włączyć lub wyłączyć siatkę. Jeżeli siatka jest zbyt mała staje się widoczna dopiero po powiększeniu fragmentu. Dostępne są następujące wartości: Aby określić własną siatkę należy kliknąć na "Inny". Dla schematów zasadniczych zalecane jest użycie siatki z wartością 5 mm. 201

204 Użyć polecenia "Plik/Właściwości/Schemat Plik/Właściwości/Schemat", aby określić orientację siatki. Kierunek siatki pozwala wyświetlić szerszy grid (siatkę) i jednocześnie pracować na cienkim gridzie. Jest to bardzo użyteczne podczas tworzenia symboli. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Grubość linii Aby przyspieszyć generowanie na ekranie, wszystkie elementy w są wyświetlane bez rzeczywistej szerokości. To polecenie wyświetla rzeczywistą szerokość (w mm) linii dla każdego elementu rysunku. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Końcówki Za pomocą tego polecenia możemy wyświetlić na rysunku końcówki (punkty podłączeń). To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Opis komponentu/... Poziom programu Advanced To polecenie wyświetla opisy obiektów (symboli) na bieżącym schemacie. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. 202

205 Widok/Opis komponentu/wszystko To polecenie pozwala wyświetlić wszystkie właściwości komponentu (zaznaczone i niezaznaczone) w kolumnie Pokaż okna: Rezultat na schemacie: Uwaga: Nie dotyczy pola kod. 203

206 Widok/Opis komponentu/normalny To polecenie pozwala wyświetlić wszystkie właściwości komponentu zaznaczone w kolumnie Pokaż okna: Rezultat na schemacie: Uwaga: Nie dotyczy pola kod. 204

207 Widok/Opis komponentu/brak To polecenie nie wyświetla nawet zaznaczonych opcji. Uwaga: Nie dotyczy pola kod. Widok/Punkty zaczepienia To polecenie pozwala dołączyć punkty przychodzące z linii, przecięcia i środków linii/okręgów. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie np. "Rysuj/Linia". 2. Kliknąć na F lub na ikonę. Środek linii (jak również obwód okręgu) jest znaczony jako trójkąt: Punkty przychodzące znaczone są kwadratem: Przecięcia znaczone są poprze krzyżyk: Środek okręgu znaczony jest jako okrąg: To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. Widok/Punkty konstrukcyjne To polecenie pozwala modyfikować rozmiar wybranych elementów. Kiedy punkty konstrukcyjne są aktywne, można bezpośrednio działać na wybranych elementach poprzez wskazanie punktu konstrukcyjnego i przeniesienie go w inne miejsce, co może spowodować np. wydłużenie obiektu. To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. 205

208 UWAGA 1: 1 precyzyjne. Działanie na elementach z wyświetlonymi punktami konstrukcyjnymi jest łatwe, ale nie UWAGA 2: 2 Jeżeli opcja "Punkty konstrukcyjne zaznaczonych elementów" nie jest aktywna, obiekty mogą być przesuwane, ale nie jest możliwa modyfikacja ich rozmiaru. Widok/Połączenie elastyczne Jeżeli komponenty i potencjały są przesuwane poziomo lub pionową za pomocą przenieść/upuść, przyłączone potencjały mogą być rozciągane lub skracane dynamicznie. Potencjały nie są rozłączane!. W ten sposób nie ma potrzeby wypełniania przestrzeni w potencjałach lub usuwania części zbędnych. Opcję Kursor elastyczny należy wyłączyć, jeżeli nie przesuwamy obiektów poziomo lub pionowo! Przykłady: Polecenie "Kursor elastyczny" jest wyłączone. Został przesunięty tylko symbole (-C1): potencjały przyłączone do symbolu pozostały na poprzednim miejscu. Polecenie "Kursor elastyczny" jest włączone: potencjały przyłączone do symbolu zostały przesunięte razem z symbolem. 206

209 Rezultat przesunięcia: Widok/Wszystkie elementy Od czasu do czasu elementy są umieszczane nieprawidłowo poza obszarem widoczności. To polecenie wyświetla wszystkie elementy na schemacie. Jeżeli jest to konieczne, wymiary rysunku stają się zmienione, aby wyświetlić wszystkie elementy na schemacie. Powoduje to zmianę punktu zero na rysunku! To polecenie jest dostępne tylko, jeżeli na ekranie wyświetlony jest rysunek. 207

210 Widok/Język To polecenie pozwala wybrać język Mródłowy. Widok/Warstwy To polecenie wyświetla warstwy programu. Program daje do dyspozycji 512 warstw. Możemy określać dla każdej z nich tytuły, style, kolory, grubość linii, kreskowanie. Za pomocą "Aktywna warstwa" można określić warstwę, na której będą zapisywane nowe elementy. Normalnie Symbol jest zapisywany na aktywnej warstwie! Za pomocą można określić czy obiekty na określonych warstwach będą wyświetlane czy nie. Za pomocą opcji można określić czy elementy na warstwach będą wyszarzone, kiedy warstwa jest wyłączona. Kontrola i informacja o warstwach jest zapisywana w szablonie projektu. Szablon projektu jest zapisywany za [pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/szablon projektu". 208

211 Grubość linii Grubości 0,18, 0,25, 0,35, 0,50, 0,70 i 1,00 są zgodne z normą ISO. Natomiast program daje możliwość utworzenia własnych poprzez opcję Inny. Za pomocą polecenia "Widok/Grubość linii" można zobaczyć aktualną grubość każdego elementu. Nowe elementy są tworzone zawsze z aktualną grubością linii. Kolor linii (pisaka) Określa kolor linii dla wszystkich wybranych elementów lub nowych. Ta parametryzacja jest również ważna dla funkcji wypełnianie i kreskowanie. Nowe elementy są tworzone zawsze z aktualnym kolorem linii (pisaka). Wypełnienie To polecenie określa, jakie typ wypełnienia będą miały elementy rysowane za pomocą polecenia "Rysuj wypełniony wielokąt". Nowe elementy są tworzone zawsze z aktualnym typem wypełnienia. Styl linii Tutaj określamy styl linii do rysowania obiektów. Nowe elementy są tworzone zawsze z aktualnym stylem linii Siatka Siatka jest nam potrzeba w celu szybkiego i precyzyjnego rysowania i wstawiania elementów schematu. Wartość aktywnej siatki Wartość siatki jest zapisywana w szablonie schematu. Szablon rysunku jest 209

212 zapisywany za pomocą polecenia "Plik/Zapisz jako/szablon rysunku". Włącz/wyłącz siatkę Zmienia wartość siatki Lista wartości jest stała, aby utworzyć nową wartość należy użyć opcji "Inny". Użyć polecenia "Plik/Właściwości/Schemat Plik/Właściwości/Schemat", aby określić orientację siatki. Kierunek siatki pozwala wyświetlić szerszą siatkę i jednocześnie pracować na cienkiej siatce. Jest to bardzo użyteczne podczas tworzenia symboli. 210

213 Widok/Polecenia To polecenie wyświetla listę dodatkowych polece. Polecenia te możemy wybrać z listy lub wprowadzić je do paska poleceń. 211

214 Menu Rysuj Polecenia ogólne Rysuj/Linia To polecenie pozwala rysować linie. (Uwaga: Linie są to obiekty, a nie potencjały. Do rysowania potencjałów należy użyć polecenia "Rysuj/Potencjał/... Dla linii określamy różne parametry jak styl, grubość, kolor i warstwa. Te parametry można modyfikować Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać pierwszy i drugi punkt. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury 212

215 Rysuj/Prostokąt To polecenie pozwala rysować prostokąty. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane Linie prostokąta tworzą całość, aby je rozdzielić na poszczególne elementy należy użyć polecenia z menu kontekstowego Rozgrupuj. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać dwa punkty prostokąta. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury Rysuj/Okrąg To polecenie pozwala rysować okręgi. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać środek i promień okręgu. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury 213

216 Rysuj/Łuk To polecenie pozwala rysować łuki. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać 3 punkty: środek okręgu, promień i koniec łuku. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury Rysuj/Elipsa To polecenie pozwala rysować elipsy. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać 2 punkty elipsy. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury 214

217 Rysuj/Parabola To polecenie pozwala rysować parabole. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać 2 punkty oraz wierzchołek paraboli. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury Rysuj/Bezier To polecenie pozwala rysować krzywe typu bezier. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać punkty krzywej 3. Zakończyć rysowanie krzywej prawym przyciskiem myszy Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury 215

218 Rysuj/Spline To polecenie pozwala rysować obiekt typu spline. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać punkty obiektu 3. Zakończyć rysowanie obiektu prawym przyciskiem myszy Rysuj/Obiekt dowolny To polecenie pozwala rysować obiekt typu spline. Właściwości obiektu określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą zostać zmodyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Rysować obiekt trzymając wciśnięty cały czas lewy przycisk myszy. 3. Zakończyć rysowanie poprzez puszczenie lewego przycisku myszy. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać punkty obiektu 3. Zakończyć rysowanie obiektu prawym przyciskiem myszy 216

219 Rysuj/Wielolinia/Wielolinia Poziom programu Standard: To polecenie pozwala rysować wielo-linie. Wielo-linie jest to kilka równoległych linii (maksymalnie 5). Przykład: Tryb pracy: 1. Sprawdzić czy parametry wielolinii są takie same jak nasze parametry. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać punkt startowy wielolinii i kliknąć lewym klawiszem myszy. 4. Przesunąć kursor w wybrane miejsce (z góry i z dołu, z lewej i z prawej) gdzie chcemy narysować wielolinię. 5. Określić inne punkty klikając lewym klawiszem myszy. Rysuj/Wielolinia/Parametry wielolinii Poziom programu Standard: 217

220 Linia 1 Linia 2 (zakładki) Dialog zawiera parametry dla dwóch linii. Maksymalnie można określić 5 linii. Kliknąć na przycisk [Dodaj linię] jeżeli chcemy dodać inną linię. Odległość linii bazowej Grubość Kolor pisaka Styl pisaka Warstwa Odległość od kursora do pierwszej linii. Wartość standardowa wynosi zero. Wartości dodatnie (+) i ujemne (-) zmieniają odległość między liniami (w mm). Grubość bieżącej linii (w mm). Kolor linii. Styl linii (linia ciągła, kreskowa, punktowa itd.) Wskazuje warstwę aktualnej linii. Zamknij koniec (Atrybuty): - Zamknij koniec Linia rysowana na początku i na końcu wielolinii: - Zamknij środek Rysuj/Wymiar/Poziomy Poziom programu Standard: To polecenie oblicza i określa wymiar między 2 poziomymi punktami: 218

221 Przykład: Wymiar poziomy wynosi 30 mm Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać dwa punkty. Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Wymiar/Pionowy Rysuj/Wymiar/Między 2 liniami Rysuj/Wymiar/Między 2 punktami Rysuj/Wymiar/Parametry

222 Rysuj/Wymiar/Pionowy Poziom programu Standard: To polecenie oblicza i określa wymiar między 2 pionowymi punktami: Przykład: Wymiar pionowy wynosi 30 mm. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać dwa punkty. Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Wymiar/Poziomy Rysuj/Wymiar/Między 2 liniami Rysuj/Wymiar/Między 2 punktami Rysuj/Wymiar/Parametry

223 Rysuj/Wymiar/Między 2 liniami Poziom programu Standard: To polecenie oblicza i określa wymiar między 2 równoległymi liniami: Przykład: Wymiar wynosi 23,57 mm Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać 2 linie równoległe. UWAGA Ta funkcja oblicza tylko wymiar między dwoma liniami równoległymi. Jeżeli nie będzie można wybrać drugiej linii, oznacza to, że nie są one równoległe. Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Wymiar/Poziomy Rysuj/Wymiar/Pionowy Rysuj/Wymiar/Między 2 punktami Rysuj/Wymiar/Parametry

224 Rysuj/Wymiar/Między 2 punktami Poziom programu Standard: To polecenie oblicza i określa wymiar między 2 punktami: Przykład: Wymiar wynosi 18,03mm Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać dwa punkty. Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Wymiar/Poziomy Rysuj/Wymiar/Pionowy Rysuj/Wymiar/Między 2 liniami Rysuj/Wymiar/Parametry

225 Rysuj/Wymiar/Parametry... Poziom programu Standard: Parametry wymiarowania: UWAGA: Położenie wymiaru może być określone ręcznie dla dwóch poleceń "Między dwoma punktami", "Poziomy" i "Pionowy", kiedy ta opcja jest aktywna. Strzałki: 223

226 Teksty: patrz "Tekst/Nowy" Tekst/Nowy" Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Wymiar/Poziomy Rysuj/Wymiar/Pionowy Rysuj/Wymiar/Między 2 liniami Rysuj/Wymiar/Między 2 punktami Rysuj/Linia pomocnicza/pozioma To polecenie pozwala wstawić na rysunek poziome linie pomocnicze, które nie będą widoczne na wydruku. Rysuj/Linia pomocnicza/pionowa To polecenie pozwala wstawić na rysunek pionowe linie pomocnicze, które nie będą widoczne na wydruku. 224

227 Rysuj/Strzałka To polecenie pozwala wstawić na rysunek strzałki różnego typu: Tryb pracy: 1. Wybrać odpowiedni typ strzałki. 2. Wskazać jej początek i koniec. Rysuj/Wielokąt wypełniony To polecenie pozwala rysować i wypełniać formę geometryczną. Tryb pracy: 1. Określić punkty wielokąta. 2. Prawym klawiszem myszy zakończyć figurę. Aby więcej wiedzieć: Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury 225

228 Rysuj/Wypełnij/kreskuj obszar To polecenie pozwala wypełnić różne formy geometryczne. Tryb pracy: 1. Określamy właściwości wypełnienia obiektu za pomocą paska narzędzi pasek stylu. 2. Wskazać figurę do wypełnienia lub kreskowania. Rysuj/Równolegle To polecenie pozwala utworzyć elementy równoległe do istniejących elementów. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać obiekt do równoległego kopiowania. Menu Rysuj Schematy zasadnicze Rysuj/Potencjał/Góra To polecenie pozwala na umieszczanie potencjałów na górze schematu zasadniczego. Potencjał jest umieszczany na współrzędnej Y określonej za pomocą polecenia "Plik/Właściwości/Schemat Plik/Właściwości/Schemat". Kolejny potencjał jest umieszczany automatycznie w odległości 5 mm poniżej poprzedniego potencjału. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie, potencjał zostaje umieszczony automatycznie na schemacie. 226

229 Rysuj/Potencjał/Dół To polecenie pozwala na umieszczanie potencjałów na dole schematu zasadniczego. Potencjał jest umieszczany na współrzędnej Y określonej za pomocą polecenia "Plik/Właściwości/Schemat Plik/Właściwości/Schemat". Kolejny potencjał jest umieszczany automatycznie w odległości 5 mm powyżej poprzedniego potencjału. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie, potencjał zostaje umieszczony automatycznie na schemacie. Rysuj/Potencjał/Kursor To polecenie pozwala na wstawienie dowolnych połączeń. Tryb pracy: 1. Wskazać 2 punkty połączenia i zakończyć prawym klawiszem myszy. 227

230 Rysuj/Połączenia/1 połączenie To polecenie pozwala na dowolne wstawienie połączeń między symbolami elektrycznymi na schematach zasadniczych. Tryb pracy: Przykład: 1. Należy narysować połączenie przechodzące przez symbol. 2. Wskazać pierwszy punkt na potencjale. 3. Narysować połączenie przechodzące przez symbol elektryczny: 4. W symbol rozcina połączenie automatycznie. UWAGA: usuwa automatycznie połączenia: jeżeli połączenie ma być przedłużone, łatwo narysować brakującą część. wykona automatycznie połączenia między dwoma częściami. Jeżeli część połączeń została narysowana na istniejących już połączeniach usuwa je, aby połączenia nie nachodziły na siebie. UWAGA: W nie można rysować połączeń za pomocą obiektów takich jak np. linia. 228

231 Właściwości połączeń określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą być modyfikowane.. Połączenia mają również własne właściwości jak kolor i przekrój. W poleceniu Właściwości Schematy zasadnicze, zakładka Połączenia można zaznaczyć opcję "Pytaj o parametry połączeń w czasie ich tworzenia". Jeżeli zaznaczona jest ta opcja i używamy polecenia "1 połączenie", możemy określić parametry dla wszystkich typów połączeń (warstwa, kolor, przekrój) Wyświetla się następujący dialog: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). Wprowadzić wartości w pola "Warstwa", "Kolor" i "Przekrój". Warstwa jest przypisywana automatycznie podczas określania potencjału. Jeżeli połączenia ma być wyświetlane w kolorze na ekranie, przypisać właściwy kolor warstwie. Parametry są zapisywane w pliku WIRES.MSN w katalogu... \SYMBOLE\. Jeżeli parametr jest zdefiniowany, jest on używany podczas rysowania nowych potencjałów. Przekaz potencjałów z CADdy Classic może się odbyć za pomocą polecenia "Plik/Import/Baza CADdy Classic ET1 ". Poziom programu Basic/Advanced: jeżeli jest zaznaczona opcja "Przetwarzaj numery połączeń" Właściwości Schematy zasadnicze zakładka Potencjały należy: przed narysowaniem potencjału, wybrać ikonę, aby określić 229

232 niezbędne właściwości. Dostępne właściwości są wyświetlane w menu rozwijalnym. Jeżeli chcemy zmodyfikować istniejące połączenie, należy wykonać dwuklik na odpowiednim połączeniu i wyświetlić dialog "Właściwości połączenia". Wszystkie użyte parametry mogą zostać zmienione, po wybraniu przycisku. Aby zmodyfikować tekst opisujący przewód należy wykonać na nim dwuklik. Rysuj/Połączenie/3 połączenia To polecenie pozwala wstawić 3 połączenia między symbole elektryczne na schematach zasadniczych. Aby połączyć komponenty z potencjałami N lub PE, należy wybrać polecenie "Rysuj/Potencjały/1 połączenie". UWAGA: W nie można rysować połączeń za pomocą obiektów takich jak np. linia. Właściwości połączenia określamy za pomocą paska narzędzi pasek stylu (styl linii, grubość, kolor i warstwa). Parametry te mogą być modyfikowane. Rysuj/Kable Polecenie to pozwala określić kable między symbolami, zaciskami itd. UWAGA Nie jest ważne czy kabel rozpoczyna listwę czy komponent. Jednak dotyczy to tylko połączeń elektrycznych (" 230

233 Rysuj/Połączenia/1 połączenie" lub Rysuj/Połączenie/3 połączenia ). Tryb pracy: 1. Narysować połączenie elektryczne miedzy symbolami. 2. Wybrać polecenie "Rysuj/Kable". 3. Wybrać typ kabla z okna dialogowego 4. Narysować linię przechodzącą przez połączenia elektryczne, na przykład 5. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Informacje o kablu Funkcja (=), Lokalizacja (+), i Nazwa (-): ( Kabel otrzymuje opis (nazwę). Można również użyć oznaczenia istniejącego kabla. Jeżeli chcemy powiązać kabel z istniejącym już kablem należy użyć ikony w celu wyświetlenia listy. UWAGA 1: 1 Kod literowy kabla musi zawierać prefiks według kodów literowych dla oznaczenia kabla 231

234 Funkcja: Kod: Tutaj można wprowadzić funkcję kabla, na przykład "Silnik M1". To pole zawiera kod kabla. Poziom programu Basic: Kliknąć na aparatów", aby wybrać kabel., aby otworzyć "Funkcje/Katalog Długość: Typ kabla Tutaj można wprowadzić długość kabla. na przykład OELFLEX 5x1.5 mm2. Informacja o żyle kabla Numer żyły kabla: proponuje numerację żył ciągłą. Żyły są numerowane kolejno z lewej do prawej. Kolor żyły kabla: Zamiast numerów do żył kabla mogą zosta wprowadzone kolory. UWAGA 2: 2 Zgodnie z kodami kolorów w IEC 60757, kolory żył mają być skrócone. Przekrój żyły kabla: Wyświetlany jest przekrój każdej żyły. Jeżeli kod kabla z numerami żył jest zapisany w katalogu aparatów, przekrój żył kabla jest automatycznie zapisany podczas wybierania numeru żyły. 232

235 UWAGA 3: 3 Jeżeli przypiszemy niepoprawny kod kabla, należy wykonać dwuklik na żyle, aby zmienić kod. przypisuje automatycznie ponownie kabel. Rysuj/Poł. wieloprzewodowe Połączenia wieloprzewodowe są używane do rysowania połączenia, które musi zawierać kilka kabli, na przykład jeżeli chcemy przejść z jednego panelu sterowania do drugiego poprzez złącza. Połączenia wieloprzewodowe mogą być wyświetlane w zestawieniach Poł. Wieloprzewodowe i Poł. Wieloprzewodowe przewody. Przykład 1: Określić połączenie jako poł. wieloprzewodowe. 1. Rysuj 2. Poł. wieloprzewodowe 3. Wskazać połączenie, które chcemy zdefiniować jako wieloprzewodowe. Poł. Wieloprzewodowe otrzyma nazwę. 4. Wykonać dwuklik na tekście nazwy poł. wieloprzewodowego. W oknie dialogowym wyświetlą się informacje związane z typu kod, długość, opis. Następnie możemy odszukać dane w bazie technicznej projektu - Poł. wieloprzewodowe. 5. Jeżeli chcemy możemy również zmienić styl linii, aby na przykład podkreślić grafikę poł. wieloprzewodowego. Przykład 2: Wskazać połączenia wieloprzewodowe. 1. Tekst 2. Właściwości poł. wieloprzewodowego 3. Wskazać poł. wieloprzewodowe Wyświetli się następujące okno dialogowe: 233

236 Określić sortowanie połączeń, wprowadzić połączenie z pierwszego komponentu, połączenie z drugiego komponentu, kolor, rozmiar oraz typ połączenia. Po określeniu wszystkich połączeń wieloprzewodowych, zamknąć okno dialogowe i kliknąć na OK. Zobaczyć Zestawienia -> Poł. Wieloprzewodowe i Poł. Wieloprzewodowe - przewody. Patrz również: Tekst/Właściwości poł. wieloprzewodowego 234

237 Rysuj/Obszar funkcji/lokalizacji Poziom programu Standard: To polecenie pozwala narysować gdzie wszystkie komponenty mają tę samą funkcję (=) i/lub lokalizację (+). UWAGA: tytuł schematu. Funkcja (=) lub lokalizacja (+) muszą być różne od funkcji i lokalizacji określonej w polu Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Określić obszar funkcji / lokalizacji. 3. Wyświetli się dialog. 4. Wskazać Funkcję (=) i Lokalizację (+) nowej grupy. UWAGA: W obszarze funkcja / lokalizacja można modyfikować teksty za pomocą dwukliku. Następnie program zapyta czy wszystkie komponenty w obszarze będą miały zmienioną nazwę. 235

238 Menu Rysuj Zabudowa aparatury Rysuj/Szafa To polecenie pozwala rysować szafy w module "Zabudowa aparatury". Komponenty występują w Zestawieniu materiałów. 1. Przed rysowaniem, sprawdzić parametry skali w "Plik/Właściwości/Schemat" edytora Zabudowa aparatury. Rysunki tworzone są tu w skali 1:1, lub 1: Wybrać polecenie. 3. Wstawić prostokąt (za pomocą klawisza spacji można wprowadzić współrzędne). Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Szyna Rysuj/Kabel/Korytko kablowe Rysuj/Szyna To polecenie pozwala wstawić szyny na rysunek. Komponenty występują w Zestawieniu materiałów. 1. Wybrać polecenie. 2. Wprowadzić szerokość i długość. 3. Umieścić szynę. Program umożliwia obracanie elementem za pomocą "+" i "-" klawiatury numerycznej. UWAGA: Jeżeli szyna jest przesuwana komponenty umieszczone na niej są przesuwane razem z nią. Jeżeli chcemy usunąć komponent z szyny należy użyć polecenia "Edycja/Zaznacz komponent" (lub klawisza F6). Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Szafa 236

239 Rysuj/Kabel/Korytko kablowe To polecenie pozwala rysować kable i korytka kablowe w szafie. Komponenty występują w Zestawieniu materiałów. 1. Wybrać polecenie. 2. Wprowadzić szerokość i długość. 3. Umieścić element. Program umożliwia obracanie nim za pomocą "+" i "-" klawiatury numerycznej. Aby więcej wiedzieć: Rysuj/Szyna Rysuj/Szafa Menu Budynek Plany instalacji Tutaj wprowadzamy ściany, okna oraz drzwi na plany. Budynek/Ściany/Wstaw Tryb pracy: 1. Przed rysowaniem, sprawdzić parametry skali w "Plik/Właściwości/Schemat" edytora Zabudowa aparatury. Rysunki tworzone są tu w skali 1:1, 1:50 lub 1: Wybrać polecenie. Wyświetli się dialog: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 3. Standardowa wielkość jest określona "Plik/Właściwości/Schemat" edytora Plany instalacji. 4. Wskazać punkt początkowy ściany. 5. Wskazać punkt końcowy ściany. 237

240 Za pomocą klawisza spacji można wstawić kąt i długość. 6. Ściany są rysowane jak wielokąt, to znaczy, że można przesuwać nowe punkty końca ściany. Punkt końcowy jest zawsze punktem początkowym następnej ściany. Narysować wszystkie ściany zewnętrzne. UWAGA: Łatwiejszym i szybszym sposobem jest narysowanie ścian w przybliżeniu, a następnie przesunąć i dopasować je do odpowiedniego położenia za pomocą polecenia Budynek > Ściany > Przesuń. Aby więcej w wiedzieć: Budynek/Ściany/Przesuń Budynek/Ściany/Kąt Budynek/Ściany/Przesuń To polecenie pozwala przesuwać istniejące ściany. Długość ścian przylegających jest również modyfikowana. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Ustawić kursor na ścianie do przesunięcia i kliknąć. Długość wszystkich ścian powiązanych z przesuwaną ścianą wyświetla się na rysunku i wymiary mogą być łatwo zdefiniowane 238

241 Przykład: Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Ściany/Kąt Budynek/Ściany/Kąt Polecenie to pozwala wyświetlić i/lub zmodyfikować kąt ściany. Ściany przyłączone są również modyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Kliknąć na ścianę, aby zmienić kąt. 3. Wyświetli się dialog. Wprowadzić nową wartość kąta. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Ściany/Przesuń Budynek/Ściany/Długość 239

242 Budynek/Ściany/Długość Polecenie to powala wyświetlić i/lub zmodyfikować długość ściany. Ściany przyłączone są również modyfikowane. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Kliknąć na ścianę do zmiany długości. 3. Wyświetli się dialog. Wprowadzić nową wartość. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Ściany/Przesuń Budynek/Ściany/Kąt 240

243 Budynek/Otwory/Wstaw Polecenie to pozwala tworzyć otwory w ścianach. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Wprowadzić długość otworu. 4. Kliknąć "OK". 5. Przesunąć kursorem w wybranym miejscu ściany i wykonać otwór. Aby więcej wiedzieć: eć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Pomieszczenia/Powierzchnia 241

244 Budynek/Drzwi/Wstaw Polecenie to pozwala na wstawienia drzwi do istniejących już ścian. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Wprowadzić szerokość drzwi. 3. Wybrać miejsce do wstawienia drzwi. Drzwi zostają automatycznie dopasowane. Przed wstawieniem drzwi należy użyć klawisza spacji, aby obracać nimi, co 90. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw 242

245 Budynek/Drzwi/Przesuń Polecenie to pozwala przesuwać istniejące na planie drzwi. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać drzwi do przesunięcia. 3. Przesunąć drzwi na nowe miejsce. Wprowadzić drzwi za pomocą prawego klawisza myszy. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Pomieszczenia/Powierzchnia Budynek/Okno/Wstaw Polecenie to pozwala na wstawienia okien do istniejących już ścian. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: Wprowadzić szerokość okna i kliknąć na "OK". 3. Wskazać miejsce do wstawienia okna. Okno zostanie automatycznie dopasowane do ściany. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Okno/Przesuń Budynek/Pomieszczenia/Powierzchnia 243

246 Budynek/Okno/Przesuń Polecenie to pozwala przesuwać okna istniejące na planie. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać okno do przesunięcia. 3. Przesunąć okno na nowe miejsce. Aby więcej wiedzieć: Budynek/Ściany/Wstaw Budynek/Okno/Wstaw Budynek/Pomieszczenia/Powierzchnia Budynek/Pomieszczenia/Powierzchnia Polecenie to wyświetla na rysunku całkowitą powierzchnię narysowanego obiektu. 244

247 Menu Kable Polecenie to pozwala rysować połączenia (przewody i kable) między symbolami instalacji. Kable/Spline 1. Przed użyciem tego polecenia symbole instalacji muszą być wstawione na rysunek. 2. Wybrać polecenie. 3. Wybrać pierwszy symbol dla początku połączenia. 4. Wskazać drugi symbol dla końca połączenia. 5. Przesunąć połączenie pod kątem prostym. Zacząć od pierwszego wskazanego symbolu. Wybrać punkt końcowy każdej linii. Trójkątny marker wskazuje, którą linię rysujemy. 6. Po wykonaniu przesunięcia pod kątem prostym, kliknąć lewym klawiszem myszy. I wskazać następny punkt. Dwuklik na połączeniu wyświetla okno dialogowe Właściwości komponentu. 245

248 Kable/Linia To polecenie pozwala rysować połączenia (kable) między symbolami za pomocą linii lub polylinii. 1. Symbole instalacji muszą być wstawione przed użyciem tego polecenia. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać symbol do przyłączenia: 4. Wybrać drugi symbol dla końca połączenia. łączy automatycznie symbole po linii prostej. Kable/Wysokość To polecenie określa wysokość, na której będzie prowadzony przewód. 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać połączenie. 3. W wyświetlonym oknie dialogowym wprowadzić wysokość. 246

249 Menu Tekst Polecenia ogólne Tekst/Nowy... To polecenie pozwala wstawić dowolny tekst na plan. Wybrać polecenie, wyświetli się następujące okno dialogowe: Tworzenie nowego tekstu Wprowadzić tekst w białe pole, a kursorem wskazać jego położenie na rysunku. UWAGA GA: Można wprowadzać kilka linii tekstu. Aby przejść do następnej linii użyć klawisza ENTER lub CTRL + ENTER w dialogu. Za pomocą CTRL+C (kopiuj) i CTRL+V (wklej) można kopiować i wklejać teksty z innych programów. Szukaj części tekstu Poziom programu Advanced: Podczas wstawiania tekstu, można sprawdzić czy tekst istnieje już bazie tłumaczeń. W ten sposób można uniknąć błędów podczas wstawiania tekstu. 247

250 Tryb pracy: Wprowadzić tekst (lub część tekstu) i użyć klawisza F2 lub kliknąć na "SprawdM". Wszystkie teksty bazy tłumaczeń (kolumna "Język Mródłowy"), które zaczynają się od tego tekstu są wyświetlane i można je wybrać za pomocą dwukliku. Jeżeli jest zaznaczona opcja "SprawdM frazę jako tekst w tekście" program odszuka nie tylko początku, ale również wyrażenia zawierające ten tekst. Na przykład, jeżeli zostanie wprowadzony tekst "kabla", program znajdzie również wyrażenie "Typ kabla". Wysokość, wielkość, odległość Tutaj można wprowadzać parametry tekstu. Dodatkowo można określić dwa różne odstępy. Jeden między znakami, drugi między poszczególnymi liniami. Lewo, środek, prawo: Tutaj wskazujemy kierunek justowania tekstu. Proporcjonalny: Tekst będzie wyświetlany proporcjonalnie (równe odległości między literami) lub bez proporcji. Pochyły: Tekst pochyły (italic). Tłumaczalny: Poziom programu Advanced: ten atrybut określa czy tekst będzie tłumaczony czy nie. Standardowo teksty nie są tłumaczalne Atrybut Niezbędne jest wstawienie atrybutów tekstowych, aby interpretować teksty jako nazwy komponentów, potencjałów itd. Atrybuty są podzielone na różne gamy: 248

251 Atrybut "Tekst normalny" jest używany dla zwykłych tekstów. Numer Właściwości Funkcja 1,00 TEKST NORMALNY 2,00 PROJEKT Tekst normalny Różne informacje dotyczące projektu. 2,01 Nazwa projektu Tekst zawierający nazwę projektu. 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Klient Adres 1 Adres 2 Kod pocztowy Miasto Telefon Fax: Uzupełnienie 1, 2, 3 Opis projektu Data utworzenia projektu Projektował Tekst zawierający dane klienta 2,14 Tekst wolny ,15 <teksty określone przez użytkownika> 3,00 SCHEMAT Poziom programu Advanced Informacje opisujące schemat. 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 Schemat Indeks Data utworzenia schematu Data modyfikacji schematu Numer schematu i indeksu (dowolny). Teksty zawierające informacje dotyczące daty utworzenia i modyfikacji schematu. 3,06 Data wydruku Informacje dotyczące wydruku poszczególnych schematów, które mogą być automatycznie uaktualniane. 249

252 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 Godzina wydruku Liczba całkowita schematów Całkowita ilość wydrukowanych schematów Poprzedni numer Następny numer Ostatni schemat w projekcie Liczba całkowita schematów Ostatni numer dla funkcji (=) Ilość schematów z funkcją które mogą być automatycznie uaktualniane. Teksty te dotyczą liczby schematów w projekcie i ich numeracji. 3,16 Opis strony ,17 <teksty określone przez użytkownika > Poziom programu Advanced 4,00 FUNKCJA/LOKALIZACJA Informacje dotyczące funkcji (=) i lokalizacji (+) 4,01 Funkcja (=): Zgodnie z normą IEC ,02 Lokalizacja (+): Zgodnie z normą IEC KOMPONENT Informacje dotyczące komponentu. 5,01 Nazwa komponentu (-) Prefiks dotyczący nazwy komponentu. Znak (-) oznacza strukturę produktu zgodną z normą IEC ,02 Kolumna Tekst określający numer kolumny. 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 Funkcja Kod Separator piętra Nazwa separatora piętra Sortowanie piętra Teksty dotyczące funkcji i kodów symboli. Teksty dotyczące zacisków piętrowych. 250

253 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 Długość Typ kabla Nr żyły kabla Kolor żyły kabla Przekrój żyły kabla Numer zacisku Sortowanie zacisku Teksty dotyczące kabla. Teksty dotyczące zacisków. 5,15 Symbol listwy Teksty dotyczące zacisków (Poziom programu Advanced) 5,16 Adres:schemat/kolumna Teksty dotyczące referencji krosowych. 5,17 Obwód bezpiecznika Tekst opisujący, gdzie znajduje się komponent. 5,18 Moc użytkowa Moc użytkowa komponentu Teksty wolne ,00 POŁĄCZENIE Informacje dotyczące połączeń. 6,01 Tekst podłączenia Teksty zawierające teksty podłączenia i punkt podłączenia. 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 Informacja obiektowa Nazwa symbolu Kanał PLC Symbol-adres PLC Komentarz PLC Przekrój połączenia Kolor połączenia Numer połączenia Typ mostka Typ połączenia Zablokowane połączenia Teksty podłączenia 1 10 Teksty wewnętrzne Teksty dotyczące PLC Teksty dotyczące PLC 7,00 INNY Inne teksty 7,01 Tekst nie tłumaczony Teksty "normalne" są tłumaczone z wyjątkiem tych, które mają wybrany ten atrybut. 251

254 7,02 Nazwa i numer zacisku wybrany ten atrybut. Pozwala łączyć nazwę zacisku i numer zacisku. Jeżeli dostępny jest tekst w zacisku, nazwa listwy i numer zacisku są automatycznie łączone w linii. Jeżeli połączone Funkcja + Lokalizacja + Nazwa komponentu zabiera zbyt dużo miejsca, używany jest ten tekst. 7,03 Funkcja + Lokalizacja + Nazwa komponentu 7,04 Rdzeń komponentu Rdzeń nadawany podczas wprowadzania etykiety. 7,05 7,06 Symbol-znacznik początku Symbol-znacznik końca Poziom programu Advanced: teksty określają punkt wstawienia i końca dla symboli. Czcionka Wybieramy czcionkę wektorową lub czcionkę Windows. UWAGA 1: 1 Nazwa czcionek z "!" oznacza czcionki wektorowe rzeczywiste. 252

255 Nazwa czcionek z "@" oznacza format czcionki Unicode. UWAGA 2: 2 DXF/DWG. Zalecane jest użycie czcionki wektorowej podczas eksportu do formatu AutoCAD ISO 3098 Norma EN w części 04/01/05 określa, że ISO 3098/1 B musi być użyta jako czcionka tekstowa dla wszystkich rysunków technicznych i schematów zasadniczych. Te teksty są dostarczane w jako czcionka wektorowa #1 i musi być określona jako tekst proporcjonalny. UWAGA 3: 3 Norma EN zaleca minimalną wysokość dla rysunków technicznych 2,50 mm. UWAGA 4: 4 Jak każdy inny format w normie ISO, każdy przyrost zwiększa wielkość następnego tekstu. Przykład 1: Papier ISO A4 papier A3. Przykład 2: Rozmiar czcionki 2,50 według ISO 3098 rozmiar 3,50. Tabela rozmiarów rzeczywistych znaków podczas drukowania w skali 1:1 i odpowiadający im rozmiar w : ISO 3098 B 'Rozmiar rzeczywisty' Wysokość tekstu Szerokość tekstu Odstęp tekstu (wysokość/5) Pisak (w mm) 2,50 mm 3,50 3,50 0,70 0,25 3,50 mm ,00 0,35 5,00 mm 7,00 7,00 1,40 0,50 7,00 mm 10,0 10,0 2,00 0,70 10,0 mm 14,0 14,0 2,80 1,00 253

256 Znaki specjalne Możemy tworzyć znaki specjalne często używane, które nie figurują bezpośrednio na klawiaturze: użyć klawisza ALT. Następnie wprowadzić kombinację cyfr z klawiatury numerycznej. Kody cyfr odpowiadają wartościom kodów ASCII strony 850. Znaki są dostępne tylko w czcionkach Font1, Font2, Font5 i Font6. Kod Kod Kod Kod Kod Kod Kod Ø Alt 157 ø Alt 155 º Alt 248 µ Alt 230 ± Alt 241 Alt 238 Alt 244 ¹ Alt 251 ² Alt 253 ³ Alt 252 ½ Alt 171 ¼ Alt 172 ¾ Alt 243 á Alt 160 à Alt 133 â Alt 131 ä Alt 132 å Alt 134 ã Alt 198 æ Alt 145 ç Alt 135 é Alt 130 è Alt 138 ê Alt 136 ë Alt 137 í Alt 161 ì Alt 141 î Alt 140 ï Alt 139 ñ Alt 164 ó Alt 162 ò Alt 149 ô Alt 147 ö Alt 148 ú Alt 163 ù Alt 151 û Alt 150 ü Alt 129 ÿ Alt 152 ß Alt 225 Ä Alt 142 Å Alt 143 Ã Alt 199 Æ Alt 146 Ç Alt 128 É Alt 144 È Alt 212 Ê Alt 210 Ë Alt

257 Ó Alt 224 Ö Alt 153 Ú Alt 233 Ù Alt 235 Û Alt 234 Ü Alt 154 Ñ Alt 165 Ý Alt 237 Znak Kod α Alt 175 δ Alt 208 ε Alt 176 φ Alt 207 Ω Alt 174 Tekst/Edytuj To polecenie pozwala edytować teksty, czyli pokazać ich zawartość i parametry. Teksty wykonane automatycznie przez program, na przykład referencje krosowe, nie są brane pod uwagę. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. Wyświetli się znak. 2. Wskazać tekst do edycji. 3. Wyświetli się okno edytora tekstu zawierające parametry wskazanego tekstu. 4. Tutaj można zmienić tekst i jego właściwości. Aby zmodyfikować teksty komponentu, należy wybrać polecenie "Tekst/Właściwości komponentu". 5. To polecenie pozwala edytować teksty przypisane do elementów. 255

258 Tekst/Wyrównaj/Poziomo To polecenie pozwala wyrównywać teksty według tej samej współrzędnej Y. Parametry tekstu (lewy, prawy, środek) zostają zachowane. Tryb pracy: 1. Wskazać teksty do wyrównania. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać nowe położenie tekstów. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Wybierz Tekst/Wyrównaj/Pionowo To polecenie pozwala wyrównywać teksty według tej samej współrzędnej X. Parametry tekstu (lewy, prawy, środek) zostają zachowane. Tryb pracy: 1. Wskazać teksty do wyrównania. 2. Wybrać polecenie. 3. Wskazać nowe położenie tekstów. Aby więcej wiedzieć: Edycja/Wybierz 256

259 Tekst/Właściwości komponentu To polecenie pozwala edytować wskazany element. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać element do edycji. Program zaznacza go na czerwono. 3. Wyświetla się dialog z parametrami tego elementu. Za pomocą opcji rdzenia, funkcji, lokalizacji i kodu komponentu. wyświetlamy tylko informacje dotyczące nazwy, opisu, Za pomocą opcji czy nie. wybieramy czy teksty podłączeń mają być wyświetlone 257

260 Za pomocą opcji pomocniczych. wyświetlamy lub nie informacje dotyczące zestyków Można także użyć tych opcji w różnych kombinacjach. 258

261 UWAGA 1: 1 Jeżeli zostanie zmodyfikowana nazwa przekamnika, nazwy jego zestyków zostaną zmienione automatycznie. To samo dotyczy kanałów PLC. UWAGA 2: 2 Jeżeli dwa komponenty posiadają tę samą nazwę stanowią jedność i jeżeli zmienimy na przykład opis kodu, odpowiedni tekst na innym komponencie jest również modyfikowany. Komponenty te wyświetlają się tylko raz w zestawieniu materiałów. Jeżeli nazwa komponentu jest przypisana dwa razy, program wyświetli komunikat. Jeżeli zmienimy nazwę komponentu, który jest używany kilka razy, program zapyta czy rozdzielić te obiekty czy zmienić nazwę wszystkich UWAGA 3: 3 Jeżeli dwa zaciski mają identyczny numer i indeks, dwa komponenty stanowią jedność UWAGA 4: 4 Kod literowy, który stanowi nazwę komponentu może być również modyfikowany. Jednak nazwa komponentu nie jest określana automatycznie podczas zmiany kodu literowego. Należy ją wykonać ręcznie. UWAGA 5: 5 Jeżeli zostanie zmieniona nazwa potencjału, który jest używany kilka razy, program zapyta czy rozdzielić te obiekty czy zmienić nazwę wszystkich UWAGA 6: 6 Poziom programu Basic: jeżeli racki PLC otrzymają tę samą nazwę, podczas wyboru wejście/wyjście dostępne są kanały dwóch rack ów. W ten sposób rack i złożone mogą składać się z pojedynczych rack ów lub mogą być umieszczane na wielu stronach. 259

262 UWAGA 7: 7 Jeżeli używamy wersji Advanced, można określić typ numeracji kanałów PLC (wolny, dziesiętny, ósemkowy, szesnastkowy lub szesnastkowy). UWAGA 8: 8 Nazwa listwy, przekamnika, zestyków i innych komponentów, która jest często używana, może być wybrana z menu rozwijalnego. Kliknąć na przycisk na końcu pola UWAGA 9: 9 Zaciski piętrowe są w listwach podzielonych na piętra. Poszczególne zaciski charakteryzują się oznaczeniem i numerem piętra. Poszczególne zaciski piętrowe są połączone, kiedy nazwa, numer i indeks ich jest identyczny. (Numer zacisku nie może być pusty). Opcja "Sortowanie zacisku" określa piętro w zacisku piętrowym. Zaciski te są zawsze sortowane 1, 2, 3, 4, lub 5, ale nigdy 0. "Nazwa piętra" pozwala wstawić piętro, dla zacisków impulsowych na przykład +, -, PE, dla innych zacisków na przykład oznaczenie numeryczne. Można użyć maksymalnie 30 znaków). Nazwa piętra musi być wstawiona ręcznie. "Nazwa piętra " może wyświetlić się w kombinacji z numerem zacisku ("mieszany"), sam lub wyszarzony. Wybór jest wykonywany za pomocą menu rozwijalnego na końcu pola. Jeżeli sam "Numer piętra" jest wyświetlany nazwa piętra jest wyświetlana (bez numeru zacisku), wyświetlanie wykonuje się w podstawieniu tekstowym dla nazwy komponentu, które jest umieszczane podczas wstawiania symbolu. Jeżeli "Nazwa piętra" jest wyświetlana z numerem zacisku, separator pięter i nazwa piętra są wyświetlane jako jeden tekst w miejscu, gdzie umieszczony jest numer zacisku w symbolu. "Separator pięter" oddziela nazwę piętra i poziom piętra podczas wyświetlania jednej linii. Separator jest identyczny dla wszystkich pięter zacisku. 260

263 W polu "Symbol listwy" można określić symbol listwy do użycia. (symbol można przypisać dla przedstawienia zacisku w listwie w dialogu "Właściwości komponentu", albo w edytorze zacisków. UWAGA 10: Dane o punktach podłączeń mogą być wstawione do katalogu aparatów. Wyświetlą się one automatycznie w symbolu. UWAGA 11: Zacisk jest określany podczas tworzenia jako przenoszący potencjał (neutralny). Jeżeli będziemy chcieli to zmienić należy wykonać dwuklik na symbolu i polu "Neutralny" wprowadzić 0 dla nie neutralnego, a 1 dla neutralnego. Wybór kodu W poziomie programu Standard i poziomach wyższych, jest dostępny katalog aparatów. Kliknąć na w polu "Kod", aby wyświetlić zawartość katalogu aparatów. Tryb pracy: Wybór kodu z katalogu aparatów: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje) 1. Otworzyć katalog Dostawca, za pomocą ikony. lub wprowadzić potrzebny kod w pole "Filtr" i zatwierdzić z klawiatury lub kliknąć na przycisk. Można 261

264 wprowadzić całą nazwę lub jej część. Wprowadzając znak "*" można wyświetlić wszystkie kody. Kody, które odpowiadają wprowadzonemu kryterium wyświetlane są w środku okna. Jeżeli nie wskażemy dostawcy, szuka między wszystkimi dostawcami. Jeżeli chcemy wyczyścić filtr należy kliknąć na ikonę. 2. Właściwości kodu, są wyświetlane w środku okna. 3. Za pomocą przycisku "Właściwości" można wyświetlić dla każdego kodu wszystkie informacje zapisane w katalogu aparatów. 4. Wybrać kod i wykonać dwuklik powyżej. Zostanie on przeniesiony do okna "Wybrane" z prawej strony. Maksymalnie można wybrać 10 kodów. Wszystkie kody są przypisane do komponentu i wyświetlone w oknie "Właściwości komponentu", rozdziela je znakiem średnika ";". Klikając na ikonę Klikając na ikonę Klikając na ikonę Klikając na ikonę usuwamy, pozycję wybraną wcześniej. możemy wstawić kod, który nie jest dostępny w katalogu aparatów. wybrany kod jest przesuwany do góry na liście wybranych kodów. wybrany kod jest przesuwany na dół na liście wybranych kodów. Komponenty Można umieścić również za pomocą polecenia "Funkcje/Dodaj komponent bazy danych". Do komponentów przypisywany jest kod. Jeżeli komponenty składają się z kilku części (na przykład Cewki/PrzekaMniki, komponenty z zestykami pomocniczymi), można wyświetlić brakujące części za pomoc polecenia "Funkcje/Skompletuj komponent bazy danych". 262

265 Tekst/Przetłumacz Poziom programu Advanced To polecenie pozwala tłumaczyć teksty w projekcie na inne języki. Tłumaczenie tekstów w używa bazy danych Microsoft Access "Translation.MDB", która jest uaktualniana. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 3. Wprowadzić tłumaczenie dla każdego tekstu w odpowiednim polu dla danego języka. Na końcu listy terminów istnieją pola do wprowadzenia. Uwaga: Wyrazy bazy tłumaczeń rozróżniają małe i duże litery. Na przykład "Data" i "data" są to dwa różne wyrazy. 263

266 Używając funkcji "Odczytaj tekst z projektu", teksty są kopiowane do bazy tłumaczeń. Teksty dla nazw komponentów, oznaczenia przewodów i kody schematów zasadniczych nie są przetwarzane. Jeżeli istnieją jeszcze inne dokumenty oprócz schematów zasadniczych np. zestawienia, które stanowią część projektu, ich teksty są również kopiowane do bazy tłumaczeń. Ponieważ nazwy w zestawieniach materiałów nie są zapisane z atrybutem "nazwa komponentu", ale z atrybutem "tekst normalny", teksty te są również wyświetlane w bazie terminów. Więc jeżeli chcemy załadować teksty projektu do bazy tłumaczeń, zalecane jest ich wykonanie przed generowaniem zestawień. Za pomocą przycisku "Konfiguracja", można określić czcionki (czcionki Windows, a nie wektorowe), które są używane w kolumnie bazy tłumaczeń jak również na rysunkach. Kliknąć na przycisk "Konfiguracja" i wybrać język i czcionkę dla tłumaczenia. Jeżeli chcemy usunąć pozycje bazy tłumaczeń, wybrać odpowiednie wiersze (za pomocą klawiszy CTRL lub SHIFT można wybrać klika wierszy) i użyć klawisza DELETE. (Anulowanie tego polecenia jest niemożliwe). 264

267 4. Kliknąć na w polu "Tłumacz na język" na górze dialogu, aby wybrać język, na który zostanie przetłumaczony projekt, na przykład "Angielski". (Tłumaczenie może być ponownie inicjalizowane w języku początkowym, jeżeli zostanie wybrany "Źródłowy język" jako język tłumaczenia.) 5. Uruchomić tłumaczenie za pomocą przycisku "Tłumacz projekt". Po zakończeniu tłumaczenia zostaje wyświetlony komunikat. UWAGA 1: Jeżeli projekt został przetłumaczony na inny język, podczas edycji tekstu wyświetlane są jednak teksty języka Mródłowego! Więc nie jest możliwe stracenie tekstu w języku Mródłowym. Projekt należy tłumaczyć tylko po wykonaniu wszystkich modyfikacji. Jeżeli modyfikacje w tłumaczeniu są konieczne, należy zmodyfikować bazę tłumaczeń i wykonać ponownie polecenie "Tłumacz projekt". Po wykonaniu tłumaczenia, projekty musza być skompresowane za pomocą polecenia Plik/Kompresuj projekt (po zamknięciu projektu). UWAGA 2: 2 Używając bazy tłumaczeń TRANSLATION.MDB, można określić teksty, które mają pozostać nie przetłumaczone, na przykład "Tekst wolny 01". Otworzyć plik TRANSLATION.MDB za pomocą programu Access 97, następnie tabelę "ID", wprowadzić ID tekstów do nie tłumaczenia. Ich ID znajdziemy na przykład w bibliotece symboli "Lista podstawień tekstowych". UWAGA 3: 3 Za pomocą poleceń "Tekst/Nowy" i "Tekst edytuj", można określić dla każdego tekstu czy ma być tłumaczony czy nie. Jest to szczególnie stosowane dla rezerwacji tekstu # w szablonach dla zestawień. Przykład: szablon dla zestawienia materiałów # (Nazwa) i # (Kod) mają atrybut tekstowy "Tekst normalny". Jeżeli określimy, że te dwa podstawienia nie będą tłumaczone, to wszystkie nazwy i kody komponentów wstawione do tego symbolu rezerwy tekstu nie będą tłumaczone więcej. UWAGA 4: 4 Jeżeli chcemy zainicjalizować tłumaczenie w języku początkowym, wybrać język Mródłowy jako język tłumaczenia i przetłumaczyć tekst. 265

268 Menu Tekst Schematy zasadnicze Tekst/Właściwości poł. wieloprzewodowego Poziom programu Advanced Aby ułatwić wyświetlanie na schemacie, w można określić potencjał jako kilka przewodów zwanych poł. wieloprzewodowym. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wskazać potencjał, utworzyć poł. wieloprzewodowe, które chcemy edytować lub do którego chcemy przypisać przewody. (Poł. wieloprzewodowe tworzone są za pomocą polecenia "Rysuj/Poł. wieloprzewodowe". Po określeniu tego połączenia, można przetwarzać poszczególne przewody za pomocą tego polecenia). 3. Wyświetli się okno: (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 4. Kliknąć na pole, aby dodać przewód. 5. Jeżeli jest to konieczne, numer przewodu dla obiektu lewego i prawego może być dopasowany. UWAGA: Numer zacisku zapisuje się w następujący sposób: "K1:1" i " K1:7". 6. Jeżeli jest to konieczne, można wprowadzić również wartości dotyczące przekroju, koloru, i typu przewodu. 7. Powtórzyć etapy 4 i 6 do wprowadzenia kolejnych pozycji. Dane dotyczące poszczególnych przewodów znajdują się w zestawieniu Poł. wieloprzewodowe 266

269 Menu Funkcje funkcje ogólne Funkcje/Katalog aparatów Poziom programu Standard: To polecenie pozwala na działanie w katalogu aparatów. UWAGA : pomocą ikony Do katalogu aparatów mamy dostęp również w oknie "Właściwości komponentu", za w polu "Kod". W katalogu aparatów możemy zarządzać również podkodami. Używane są one, kiedy komponent składa się z kilku pozycji, na przykład bezpieczniki lub lampki. Podkody mogą być również złożone z podkodów. Przykład: Lampka jest komponentem często używanym. Na schematach zasadniczych do symbolu jest przypisany jeden kod (kod główny). Jednak, lampka zawiera kilka różnych elementów (główka lampki, transformator, korpus, żarówka, itd.) Kod: LA-RED-Lampka czerwona podkody: G123 - główka lampki w kolorze czerwonym T474 - transformator 230/12V HML7- korpus L12 - żarówka 12V i Kod: LA-GREEN - Lampka zielona podkody: G124 - główka lampki w kolorze zielonym T474 - transformator 230/12V HML7 - korpus L12 - żarówka 12V kody: Zanim będzie można utworzyć oba kody LA-RED i LA-GREEN, generowane są następujące G123 - główka lampki w kolorze czerwonym G124 - główka lampki w kolorze zielonym T474 - transformator 230/12V 267

270 HML7 - korpus L12 - żarówka 12V W zestawieni materiałów i aparatów wyświetlą się tylko kody LA-RED i LA-GREEN. Wszystkie podkody są generowane w zestawieniu materiałów rozbitym. UWAGA: Wszystkie informacje z katalogu aparatów są przenoszone i zapisywane w projekcie. Gwarantuje to, że plik projektu (*.CPJ) zawiera wszystkie niezbędne informacje do przetwarzania projektu i niezależną od dodatkowych Mródeł. Jeżeli dane katalogu aparatów zostały zmodyfikowane lub została skorygowana baza mirror (zestyki), należy wykonać polecenie "Funkcje/Uaktualnij informacje", aby przenieść nowe dane do projektu. Funkcje/Katalog aparatów/katalog aparatów Eksplorator katalogu aparatów: Menu Dostawca Poziom programu Standard 268

271 Dostawców można usuwać i dodawać. Aby dodać dostawcę użyć polecenia Dostawca/Dodaj. Wprowadzić nazwę nowego dostawcy. Aby usunąć dostawcę należy go wskazać, a następnie użyć polecenia Dostawca/Usuń. Wszystkie pozycje związane z tym dostawcą zostaną usunięte. Eksplorator katalogu aparatów: Menu Klasa Poziom programu Standard Każdy dostawca ma przypisanych kilka klas. Klasy pozwalają na grupowanie elementów mających podobne właściwości (dane techniczne). Klasy można usuwać i dodawać. Aby dodać klasę użyć polecenia Klasa/Dodaj. Wprowadzić nazwę nowej klasy. Aby usunąć klasę wskazać ją wskazać, a następnie użyć polecenia Klasa/Usuń. Wszystkie pozycje związane z tą klasą zostaną usunięte. 269

272 Eksplorator katalogu aparatów: Menu Widok To polecenie pozwala przełączać się między opcjami: Dostawca->Klasa->Kod i Klasa->Dostawca->Kod. Eksplorator katalogu aparatów: Menu Funkcje Tutaj można określić pola, które będą wyświetlane standardowo podczas tworzenia kodu (Parametry) i skopiować istniejący kod. Parametry Za pomocą tego polecenia określamy pola katalogu, które są generowane automatycznie po utworzeniu nowego kodu. Pola te jednak pómniej można przypisywać i usuwać. Po imporcie danych z ECAD lub Excel, dużo informacji jest dostępnych dla poszczególnych w formie trwałych danych. Można określić również dane, które będą wyświetlane podczas tworzenia kodu. Tutaj można również dodać własne pola katalogu aparatów. 270

273 Jeżeli tekst jest wyświetlony na czerwono nie można wykonać na nim żadnej modyfikacji. Jeżeli tekst jest wyświetlony na czarno można go modyfikować. Do katalogu aparatów można dodawać pola za pomocą ikony. Tekst opisujący jest wprowadzony w pole "Opis". Jeżeli tekst jest wyświetlony na czerwono nie można wykonać na nim żadnej modyfikacji. Jeżeli tekst jest wyświetlony na czarno można go modyfikować. Do katalogu aparatów można dodawać pola za pomocą ikony. Po imporcie danych z ECAD lub Excel, dużo informacji jest dostępnych dla każdego kodu w formie trwałych danych. Wybierając "Pokaż" można określić dane, które będą wyświetlone w głównym dialogu podczas dodawania nowych właściwości do kodu. Wybierając "Standard" można określić podstawowe pola, które będą używane podczas automatycznego generowania nowych kodów w katalogu aparatów. PóMniej można przypisać nowe pola do każdego typu lub usunąć pola. Kopiuj wybrany kod Wybrać kod do kopiowania, użyć polecenia "Kopiuj wybrany kod". Kopię znajdziemy również w dostawcy i rodzinie, która zawiera kod Mródłowy. 271

274 Eksplorator katalogu aparatów: Menu Import/Eksport Program daje możliwość importu danych dostępnych w formatach Excel lub ECAD. Import z Excel a Podczas importu, można określić pola tablicy Excel a, gdzie znajdują się dane do importu. Opis pól: Wybrać plik Excel, który będzie importowany i które rzędy będą używane. 272

275 Ta część okna wskazuje, która kolumna Excel ma być zaimportowana do standardowych katalogu aparatów. Tutaj łączymy inne pola danych z dowolnymi kolumnami w tabeli. Wybór pól w katalogu można wykonać za pomocą ikony. Na końcu listy klikamy na linię oznaczoną gwiazdką "*", aby wprowadzić nowe pola w katalogu, do którego będą zaimportowane dane kolumn tabeli Excel. Wiele pól w katalogu odpowiada danym określonym w normie ECAD. Jeżeli zostały już utworzone i zapisane parametry (* TXF) do importu z Excel, można załadować te parametry ponownie. Jeżeli zostały już określone parametry do importu z Excel, można je zapisać w (* TXF), a pómniej załadować te parametry ponownie. Uruchamiamy import danych. Jeżeli chcemy przenieść informacje o definicji powiązań, należy: dane dla poszczególnych tych definicji należy oddzielić znakiem średnika ";", dane dla poszczególnych połączeń oddzielone są przecinkiem ",". 273

276 Tabela Excel a: Typ kolumny itd. Kolumna teksty podłączeń Kolumna schematy zasadnicze ID (jeżeli jest to konieczne) Kolumna Mirror zestyków (jedynie dla cewek przekamników) <Definicje A1,A2;1.2;3.4;5.6;13.14;21 Norma EN60617\Cewki ; Types\Mirrors\1P-ZZ powiązań>.22 przekamników\1p mocy;types\mirrors\1p-zz przekamnik; Norma mocy;types\mirrors\1p-zz EN60617\Zestyki mocy;types\mirrors\zz przekamników, ZZ\1P-ZZ pomocniczy; Types\Mirrors\ZR mocy 2; Norma pomocniczy EN60617\Zestyki przekamników, ZZ\1P-ZZ mocy 2; Norma EN60617\Zestyki przekamników, ZZ\1P-ZZ mocy 2;Norma EN60617\Zestyki przekamników, ZZ\ZZ pomocniczy;norma EN60617\Zestyki przekamników, ZR\ZR pomocniczy Objaśnienie Objaśnienie Objaśnienie Dane dla poszczególnych Dane dla poszczególnych Dane dla poszczególnych definicji powiązań są definicji powiązań są definicji powiązań są oddzielone za pomocą oddzielone za pomocą oddzielone za pomocą średnika";", dane dla średnika ";". średnika ";". Symbole dla podłączeń w definicji powiązań są oddzielone za pomocą przecinka ",". Symbole nie mogą być przypisywane do kodów styczniki/przekamniki z mirror (zestyków) nie są przypisywane do zestyków w styczniki/przekamniki. głównymi zestykami, jeżeli W tym celu należy rozpocząć kody te nie zostały użyte w wpis średnikiem, gdyż żaden projektach poprzednich mirror nie musi być przypisany wersji (2005). do tej samej cewki. 274

277 Import z normy ECAD Tryb pracy: 1. Wybrać plik ECAD (*.VGR) do importu. 2. Usunąć istniejące kody? Wybrać parametry. 2. Wprowadzić nazwę dostawcy. 3. Kliknąć na przycisk "Import". 275

278 Uaktualnianie informacji o kodach Do każdej Klasy jest przypisanych wiele kodów. Kody należące do wybranej Klasy, wyświetlane są w strukturze drzewa, jak również w lewej części na górze okna obok struktury drzewa. Bieżący kod jest oznaczony znakiem. Wyświetlane są jego właściwości. Kody możemy usuwać lub dodawać. Dodawanie wykonuje się automatycznie lub za pomocą importu formatów Excel lub ECAD. 276

279 Wprowadzanie kodu Aby wprowadzić nowy kod, należy kliknąć w kolumnie "Kod", w polu z gwiazdką "*") Wprowadzić nowy kod, wprowadzić jego opis, wybrać dostawcę itd. Wprowadzić niezbędne właściwości dla danego kodu. Do każdego kodu mogą być dodane różne właściwości. Informacje o definicji powiązań muszą być zawsze wprowadzane dla cewek i komponentów z zestykami pomocniczymi, są one potrzebne podczas weryfikacji i automatycznego numerowania zestyków. Dla komponentów takich jak lampki i zestyki, przypisanie informacji o definicji powiązań może być użyte w przypadku gdzie teksty podłączeń zmieniają się w zależności od typu. Dla kabli można określić informacje o żyłach. Następnie weryfikacja żył używa i przypisuje automatycznie kolory żył. Kod może zawierać podkody. W ten sposób możliwe jest na przykład zarządzanie komponentami złożonymi z wielu kodów. Usuwanie kodu z katalogu aparatów Aby usunąć kod, wskazać go kursorem i użyć klawisza DELETE. Kod zostanie usunięty bez wyświetlenia komunikatu. Za pomocą klawiszy CTRL lub SHIFT można zaznaczyć kilka kodów do równoczesnego usunięcia. 277

280 Przypisywanie właściwości kodu Do każdego kodu można przypisać dodatkowe właściwości takie jak: opis, numer kolejny, szerokość, wysokość, głębokość, napięcie, itd. 1. Aby dodać właściwość kodu, wskazać na kod. Wyświetlane są właściwości aktywnego kodu. 2. Można (jeżeli jest to konieczne) wprowadzić nową wartość lub zmodyfikować już istniejącą. Wskazać właściwe pole. Nową właściwość można utworzyć klikając na pole z gwiazdką, a następnie za pomocą z menu rozwijalnego wybrać właściwość. Usuwanie właściwości kodu Aby usunąć właściwość kodu należy wskazać go kursorem i użyć klawisza DELETE. Kod zostanie usunięty bez wyświetlenia komunikatu. 278

281 Określenie informacji o definicji powiązań Każda podfunkcja komponentu przywołuje definicję powiązań. Definicje te dla stycznika to cewka, każdy zestyk główny i każdy zestyk pomocniczy. Zabezpieczenie silnika, na przykład przekamnik termiczny zabezpieczający silnik posiada bieguny główne i zestyki pomocnicze. Każdy biegun i zestyk pomocniczy ma zaciski podłączeń wprowadzone do symbolu. Zaciski podłączeń można wprowadzić do katalogu aparatów ("Definicje powiązań"). To powoduje, że nie trzeba określać tekstów podłączeń komponentu podczas tworzenia symbolu. Przykład: Lampka otrzymuje identyfikacje podłączeń 1 i 2 lub X1 i X2. Można wykonać w bibliotece dwa symbole albo zmienić identyfikację podłączeń po aktywacji symbolu. Obecnie można przypisać zaciski podłączeń do każdego podłączenia wprowadzając je dla każdego kodu w katalogu aparatów. Zarządzanie definicjami powiązań pozwala przypisać numery zestyków dodatkowych z kontrolą już wprowadzonych. Zarządzanie definicją powiązań oznacza również, że można określić poszczególne części graficzne w katalogu aparatów dla komponentów zawierających więcej części. W ten sposób definicja powiązań stanie się narzędziem opisywania i zarządzania podłączeniami, które pozwolą również zweryfikować wszystkie części komponentu. W wersji Advanced funkcjonalność łączenia schematów zasadniczych z zabudową aparatury pozwala na przykład dla stycznika przypisać tylko zestyki wolne. 279

282 Definicja powiązań dla wspólnych komponentów Tekst podłączenia Wprowadzić numery/identyfikacje podłączeń. Różne numery podłączeń należy oddzielić przecinkiem ",", jak X1, X2 lub 1, 2. Numery podłączeń są zgodne z liczbą połączeń. ID Schematy zasadnicze Symbol Schematy zasadnicze Typ symbolu wybierany z menu rozwijalnego. Jeżeli wybierzemy symbol z biblioteki symboli (w kolumnie Symbol Schematy zasadnicze), to typ wybranego symbolu jest wstawiany automatycznie. Tutaj można przyporządkować symbol dla edytora Schematy zasadnicze wybranego za pomocą poleceniem "Dodaj komponent z katalogu aparatów" lub "Kompletuj komponent katalogu aparatów" (w wersji Advanced). Poprzez przycisk, otworzymy katalog symboli, aby wybrać jeden z nich. Symbol referencyjny Schematy zasadnicze ID Zabudowa aparatury Symbol Zabudowa aparatury Tutaj można przyporządkować symbole dla zestyków Typ symbolu wybierany z menu rozwijalnego. Jeżeli wybierzemy symbol z biblioteki symboli (w kolumnie Symbol Zabudowa aparatury),to typ wybranego symbolu jest wstawiany automatycznie. Określamy symbol do używania w module zabudowa aparatury. Poprzez przycisk, otworzymy katalog symboli, aby wybrać jeden nich. 280

283 Definicja powiązań dla komponentów z zestykami pomocniczymi Taka sama zasada jak dla komponentów wspólnych. Wyłącznik zabezpieczający silnik wyświetla 6 podłączeń (1...6) podłączonych bezpośrednio do komponentu i dwa zestyki pomocnicze ZZ i ZZ. Znajdziemy, więc 3 definicje powiązań. - Komponent główny (z podłączeniami 1,2,3,4,5,6). - Zestyk ZZ (z podłączeniami 11, 12) - Zestyk ZZ (z podłączeniami 21, 22). Jeżeli komponenty z zestykami pomocniczymi są określone w ten sposób, automatyczna numeracja podłączeń i weryfikacja zestyków podłączonych zostanie wykonana. Definicja powiązań dla styczników/przekamników Dla styczników należy określić symbole mirror zestyków dla schematów zasadniczych. Jeżeli używamy zestyków głównych jako symboli 4-polowych, 3-polowe symbole lub poszczególne symbole zestyku głównego, należy określić 3 typy, ponieważ w definicji powiązań może być określona jedna opcja. Liczba podłączeń w symbolu dla schematów musi odpowiadać liczbie podłączeń w symbolu mirror zestyków! 281

284 Przykład 1: 3 symbole dla zestyków mocy ZZ Przykład 2: Jeden 3-polowy symbol dla jednego symbolu głównego ZZ. Przykład 3: Typy używane w projektach utworzonych w wersji 3,82 lub w poprzednich wersjach programu: W wersji 3,82 lub wersjach poprzednich symbol 3P zestyk główny ZZ jest często składany z symboli 3P zestyków mirror. Po konwersji katalogu aparatów, wyświetli się okno. Nie należy wskazywać symboli dla schematów zasadniczych. Jeżeli to zrobimy, liczba podłączeń symbolu w katalogu aparatów nie będzie odpowiadała liczbie podłączeń symbolu wstawionej na schemacie. W tym przypadku drugi i trzeci zestyk ZZ na schemacie straci swoją liczbę zestyków. Definicja powiązań dla zacisków Nie istnieją teksty podłączeń dla większości symboli zacisków. Należy jednak wprowadzić teksty podłączeń w definicji powiązań. 282

285 Przypisywanie podkodów W katalogu aparatów można określać podkody. Jest to potrzebne, jeżeli, na przykład chcemy określić aparat złożony np. Odłącznik sekcjonujący 3-polowy 16A z bezpiecznikami. Ten aparat zawiera kilka poszczególnych części (podstawę, gniazda bezpieczników, bezpieczniki cylindryczne...). W tym przypadku, należy utworzyć wszystkie niezbędne pozycje. Następnie określić pozycję, która zawiera wszystkie podkody. Maksymalnie można przypisać, 20 podkodów. Pozycje złożone są również nazywane "Macros. Za pomocą ikony w polu podkody, tworzymy podkody. Wszystkie niezbędne podkody mogą być wybrane tylko raz Podkody mogą również zawierać podkody. Podkody usuwamy w taki sam sposób jak kody, czyli używamy do tego celu klawisz DELETE. Określenie żył kabla Za pomocą katalogu aparatów możemy zarządzać żyłami kabla, tzn. wyświetlana jest informacja o nasyceniu kablami. Jeżeli numer, przekrój i kolor żył kabli są zapisane w katalogu danych, można wybrać przewody bazy danych podczas wstawiania kabli na schemat. Do wstawienia żył kabli, kolorów i przekrojów żył, niezbędne jest, aby opcja "Ilość żył" dobrze przedstawia właściwości kodu. Za pomocą ikony w polu "Definicja kabla" określić właściwości żył kabla. 283

286 Wprowadzić wszystkie żyły kabla, odpowiednio kolory i poszczególne przekroje. Grafika zacisku fizycznego - Definicja symboli Za pomocą właściwości "Nazwa symbolu zacisku fizycznego" można przypisywać symbole do zacisków dla planu zabudowy (w wersji Advanced). Jeżeli chcemy użyć różnych symboli dla poszczególnych zacisków listwy, można tutaj wstawić tekst właściwy dla typu symbolu. Powiązanie schemat Zabudowa aparatury W polach "Symbol schematy zasadnicze" i "Symbol zabudowa aparatury" w definicji powiązań można określić symbole, które będą przypisane komponentowi w module schematy zasadnicze i zabudowa aparatury. Jeżeli nie zostanie przydzielony żaden symbol, podczas umieszczania komponentu w module zabudowa aparatury będzie wstawiany prostokąt. W tym przypadku konieczne jest wstawienie wartości dla "Wysokość" i "Szerokość" w katalogu aparatów. Brak tych wartości pozwala na wstawienie prostokątów. 284

287 Funkcje/Katalog aparatów/aktualizacja... Poziom programu Standard: Informacja o kodzie jest przenoszona do projektu jak tylko kod zostaje przypisany do komponentu. Jeżeli wystąpił błąd podczas definicji kodu lub, jeżeli definicja kodu jest dodana zbyt pómno, w projekcie jest obecna niepoprawna informacja. To polecenie uaktualnia wszystkie dane kodów użytych w projekcie na podstawie katalogu aparatów. Jeżeli na wyświetlony komunikat odpowiemy "Tak", uaktualnienie zostanie wykonywane. Funkcje/Dodaj komponent Poziom programu Advanced To polecenie pozwala uaktywnić komponent wybierając kod, zamiast uaktywnić go jako symbol z biblioteki symboli. Jest to możliwe w przypadku, kiedy określiliśmy w informacji definicję powiązań komponentu i wszystkie jego części (ze stycznikami dla cewki i dla wszystkich zestyków) symbol, który będzie używany na schematach zasadniczych. Tryb pracy: 1. Za pomocą tego polecenia można wybrać jeden kod w katalogu aparatów. (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 2. Otworzyć katalog i wybrać grupę dostawców 285

288 Wprowadzić kod w polu "Filtr" i zatwierdzić z klawiatury lub kliknąć na przycisk. Możemy wprowadzić całą nazwę lub tylko jej część. Wprowadzając gwiazdkę "*" można wyświetlić wszystkie kody. Kody, które odpowiadają naszemu kryterium są wyświetlone w środku okna. 3. Jeżeli nie wskażemy dostawcy będzie szukać między wszystkimi dostawcami. ikona ta pozwala wyczyścić zawartość pola. Właściwości kodu, które określiliśmy za pomocą przycisku "Właściwości", są wyświetlane po środku okna. 4. Za pomocą przycisku "Właściwości" można wyświetlić dla każdego kodu wszystkie informacje zapisane w katalogu aparatów. 5. Wybrać kod i wykonać dwuklik na nim. 6. Kliknąć na "OK", aby opuścić okno. 7. Wszystkie części tego kodu są dostępne do wyboru w oknie graficznym. 8. Umieścić symbol na schemacie. Jeżeli jest to konieczne zmienić mu nazwę. 286

289 UWAGA: Sekwencja wstawiania symboli w stosunku do określonego kodu nie jest ważna. Na przykład można wybrać najpierw zestyk przekamnika i zmienić mu nazwę. PóMniej można wstawić symbol cewki i dodać do oznaczenia referencji za pomocą polecenia Błąd! Nie można odnalemć Mródła odsyłacza.. Aby więcej wiedzieć: Funkcje/Katalog aparatów Błąd! Nie można odnalemć Mródła odsyłacza. Funkcje/Uzupełnij komponent Poziom programu Advanced Jeżeli komponent zawiera kilka części, za pomocą tego polecenia, można przywołać części, które nie są jeszcze umieszczone. Styczniki: zawierają cewkę i kilka zestyków Wyłącznik zawiera ten sam komponent i zestyki w innym miejscu niż komponent. Rack i PLC: rack i kilka połączeń dla kanałów. Tryb pracy: 1. Jest to możliwe w przypadku, kiedy określimy w definicji powiązania komponentu wszystkie części symbolu, który będzie używany na schematach zasadniczych. Jest to ważne dla wszystkich komponentów w projekcie! Przynajmniej jedna część komponentu musi być obecna już na schemacie. Jeżeli wybierzemy tę funkcję, wszystkie części komponentów, których części nie są jeszcze umieszczone, zostaną wyświetlone w oknie. Wskazać komponent Kliknąć na "OK". 4. Można wybrać z podglądu symbolu części komponentu, które nie są jeszcze umieszczone. Zestyki są wyświetlane z numerami zestyków. 287

290 5. Umieścić symbol na schemacie. Jeżeli nie ma więcej części komponentu, wyświetli się lista komponentów z nie umieszczonymi częściami. Jeżeli usuniemy ze schematu jedną z części pojawi się ona ponownie na liście. Aby więcej wiedzieć: Funkcje/Katalog aparatów 288

291 Funkcje/Lista Poziom programu Advanced To polecenie pozwala wyświetlić i uaktywnić w wybranym dokumencie komponenty, które zostały umieszczone w innym module. Przykład: jeżeli typ dokumentu jest dostępny w szafie, lista wyświetli wszystkie komponenty wstawione na schematy zasadnicze itd. ale nie w zabudowie szaf i odwrotnie. UWAGA 1: 1 dokumencie. Jeżeli lista jest pusta oznacza to, że wszystkie komponenty (obiekty) istnieją w aktualnym UWAGA 2: 2 Jeżeli komponent z edytora zabudowa aparatury ma zostać przeniesiony do edytora schematy zasadnicze, wpis kodu do katalogu aparatów musi zawierać na przykład referencje do symbolu na schemat w polu "Symbol schematy zasadnicze". Jeżeli komponent z edytora schematy zasadnicze ma zostać przeniesiony do edytora zabudowa aparatury, wpis kodu do katalogu aparatów musi zawierać na przykład referencje do symbolu dla zabudowy aparatury "Symbol zabudowa aparatury" albo pola "Wysokość" i "Szerokość" z określonymi wartościami. Tryb pracy: 1. Wybrać edytor (Schematy zasadnicze, zabudowa aparatury lub plany instalacji) i otworzyć schemat gdzie chcemy umieścić komponenty. 2. Wybrać polecenie. 3. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 289

292 (Uwaga: to okno może zawierać różne informacje). 4. Filtry ułatwiają wybór komponentów. Wprowadzić w polu, dla którego chcemy określić filtr i użyć lewego klawisza myszy. 5. Jeżeli chcemy użyć kodów dodatkowych mogą być one dodane z listy katalogu aparatów za pomocą przycisku "Dodanie kodów do katalogu aparatów". 6. Wybrać obiekty do wstawienia z wyświetlonej listy. Po wykonaniu dwukliku na odpowiednim kodzie, zostaje on umieszczony bezpośrednio na liście. 290

293 7. Jeżeli zostało wybranych kilka komponentów, należy określić opcję "Pozycja zaznaczonych komponentów" i "Odległość pomiędzy komponentami". 8. Wybrać przycisk "Wczytaj", i umieścić komponenty na schemacie. 9. Jeżeli zostało kilka komponentów umieszczonych poziomo, pionowo lub jeden po drugim, określić punkt startowy do ich umieszczenia. Symbole dla zabudowy aparatury powinny być wstawione tak, aby ich punkt wstawienia był po lewej stronie symbolu w środku linii zewnętrznej.. Ten punkt może być umieszczony na szynie. Za pomocą klawisza spacji można zmienić definicję tego punku na początku lub na końcu lub w środku tej linii, aby użyć te punkty podczas umieszczania. Podczas umieszczania komponentu, wyświetla się lista komponentów do wstawienia. Jeżeli komponent, umieszczony z listy zostaje usunięty pojawia się on ponownie na liście. UWAGA: Jeżeli wyświetli się komunikat o błędzie: "Symbol xxxx nie znaleziony w bibliotece symboli yyyyy w katalogu symboli zzzzz..." podczas wstawiania obiektów może to być spowodowane poprzez niepoprawny wpis do katalogu aparatów lub poprzez nieobecność symbolu w bibliotece. Funkcje/Zmiana szablonu na wszystkich rysunkach Poziom programu Advanced: To polecenie pozwala zmienić szablon dla wszystkich schematów w bieżącym projekcie. 1. Wybrać szablon rysunku. 2. Szablony są zmieniane automatycznie we wszystkich schematach projektu. Jeżeli liczba kolumn dla schematów zasadniczych w nowym szablonie jest inna niż w starym to wyświetli się komunikat z pytaniem czy nazwy komponentów mają być zmienione. Jeżeli chcemy zmienić szablon dla pojedynczego schematu, użyć funkcji "Plik/Otwórz/Szablon rysunku". Na pytanie czy usunąć wszystko odpowiedzieć "Nie". 291

294 Menu Funkcje Schematy zasadnicze Funkcje/Połączenie/Numeracja/Generuj Poziom programu Standard: Numeracja potencjałów jest wymagana podczas tworzenia zgodnie z klauzulą 14.7 normy EN pracuje zgodnie z tą normą i pozwala używać numerów potencjałów. To polecenie numeruje lub przenumerowuje wszystkie potencjały bieżącego projektu. Może być wykonane, jeżeli aktywne są odpowiednie parametry. Parametry te znajdują się: edytor Schematy zasadnicze Właściwości zakładka "Potencjały". Tryb pracy Numeracja potencjałów (wyłączona opcja Przetwarzaj numery połączeń): Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 292

295 3. Wskazać format numeracji. 4. Wskazać potencjały do numeracji. 5. Określić obszar numeracji (potencjały zablokowane i/lub nie zablokowane). Numeruj połączenia według potencjału Oznacza, że każde połączenie podpięte do tego samego potencjału będzie numerowane w taki sam sposób. Inne połączenia otrzymają swoje własne numery właściwe dla danego potencjału. Numeracja logiczna potencjałów przypisuje do każdego połączenia unikalny numer. 293

296 Przykład: Pomiń zaciski (zacisk będzie elementem neutralnym dla obwodu) Jeżeli zaznaczona jest opcja "Numeruj połączenia według potencjału, można wybrać czy połączenie przed zaciskiem ma ten sam numer co za zaciskiem. Numeruj połączenia (każde będzie miało unikalny numer) Każde połączenie otrzyma swój własny numer. Stosuje się to w szczególności do niebezpiecznych obwodów. Przykład: Numeruj potencjały między różnymi funkcjami/lokalizacjami Numery potencjałów podpiętych do komponentów z różnymi funkcjami/lokalizacjami będą również tworzone. 294

297 Format numeracji potencjałów: W formacie numeracji potencjałów można wskazać wartość numeru początkowego jak również wartość przyrostu numeracji. Można określić czy nazwy będą używane również w numerach połączeń. Dla połączeń, które nie rozpoczynają się od potencjału, należy określić sposób numeracji. Format numeracji połączeń: Numer Numer (kolejny) każdego połączenia zwiększa się o wskazany przyrost. Numeracja rozpoczyna się od wartości wprowadzonej dla numeru początkowego. Schemat/Numer Ta funkcja pozwala zanumerować wszystkie połączenia numerami schematu plus numer kolejny. Mamy również możliwość wybrać separator, który będzie umieszczony między tymi wartościami. Numeracja rozpoczyna się od wartości wprowadzonej dla numeru początkowego. Schemat/Kolumna/Numer na schemacie Wszystkie połączenia są oznaczone numerem schematu i kolumny. Numer (kolejny) rozpoczyna się od nowa na każdym schemacie. Schemat/Kolumna/Numer w kolumnie Wszystkie połączenia są oznaczone numerem schematu i kolumny. Numer (kolejny) rozpoczyna się od nowa na każdym schemacie. Numer początkowy/wartość przyrostu Tutaj określamy numer startowy i przyrost numeracji połączeń. Przenumerowanie Nie zablokowane potencjały "Przenumerowanie" oznacza, że wszystkie nie zablokowane potencjały na wszystkich schematach zostaną przenumerowane i dostosowane do określonej parametryzacji. Przenumerowanie Zablokowane potencjały Opcja ta oznacza, że będą przenumerowane również połączenia, których numer został zablokowany. Więc połączenia zablokowane zostaną odblokowane. Ta opcja nie może być użyta kiedy projekt będzie używany jako podstawa nowego projektu. UWAGA 1: 1 Aby edytować numer połączenia, należy wykonać dwuklik na numerze. Wyświetli się dialog pozwalający zmodyfikować ten numer. Jeżeli połączenie nie może być modyfikowane należy zaznaczyć opcję "Zablokowanie połączenia". UWAGA 2: 2 Numery można zmieniać również za pomocą polecenia "Edycja/Zaznacz w grupie". UWAGA 3: 3 Aby usunąć wszystkie numery połączeń aktywnego projektu należy użyć polecenia "Funkcje/Połączenie/Numeracja/Usuń ". 295

298 UWAGA: Nie jest możliwe anulowanie tego polecenia! Tryb pracy Numeracja potencjałów (włączona opcja Przetwarzaj numery połączeń): Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. 2. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 3. Za pomocą menu rozwijalnego "Połączenia" wybrać połączenia do modyfikacji. 4. Określić czy chcemy generować czy usuwać numery połączeń. 5. Określić czy mają być dodane dodatkowe numery (zablokowane potencjały, nie zablokowane potencjały). 6. Przetwarzanie wykonuje się po wybraniu przycisku "OK". Funkcje/Połączenie/Numeracja/Usuń wszystko Poziom programu Standard: To polecenie usuwa wszystkie numery połączeń z aktywnego projektu, kiedy opcja "Przetwarzaj numery połączeń" (edytor Schematy zasadnicze Właściwości zakładka Potencjały) nie jest aktywny. UWAGA: Nie jest możliwe anulowanie tego polecenia. 296

299 Funkcje/Połączenie/Numeracja/Usuń wybrane Poziom programu Standard: To polecenie usuwa wszystkie wybrane numery połączeń z aktywnego projektu. UWAGA: Nie jest możliwe anulowanie tego polecenia. Tryb pracy: 1. Wybrać połączenia, których numery mają zostać usunięte. 2. Wybrać polecenie. Funkcje/Połączenie/Właściwości Poziom programu Standard: To polecenie pozwala zmodyfikować właściwości każdego połączenia. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie lub wykonać dwuklik na połączeniu. Wyświetli się kursor w następującej formie. 2. Wybrać połączenie, którego właściwości chcemy zmienić. 3. Wyświetli się następujące okno dialogowe: W polu w kolumnie "Pokaż" określamy czy numer połączenia będzie wyświetlany na schemacie. UWAGA: Kody kolorów są wprowadzone zgodnie z normą IEC

300 Funkcje/Połączenia wewnętrzne komponentu/zamiana To polecenie pozwala zamieniać podłączenia w symbolach. To polecenie jest używane, kiedy, na przykład, punkty wewnętrzne i zewnętrzne podłączenia zacisku muszą być zamienione. Funkcja pozwala przedefiniować obiekty na żyłach kabla. Jeżeli numery zestyków ZZ i ZR muszą być zamienione (na przykład 13 przez 14), można również użyć tej funkcji. W zacisku, na przykład pierwszy punkt podłączenia określany jest jako wewnętrzny, a drugi jako zewnętrzny. Tryb pracy: 1. Wskazać symbol, wybrać polecenie. 2. Wybrać polecenie. Przykład: Przed użyciem polecenia: Po użyciu polecenia: 298

301 Funkcje/Połączenia wewnętrzne komponentu/przedefiniuj obiekty na zaciskach To polecenie pozwala również przedefiniować podłączenia (obiekty wewnętrzne i zewnętrzne) dla zacisków z więcej niż dwoma podłączeniami. Pozwala również określić wszystkie podłączenia na zacisku jako "wewnętrzne" lub "zewnętrzne" (również stosowane do zacisku z dwoma podłączeniami). UWAGA: Jeżeli w zacisku z dwoma podłączeniami należy zamienić obiekt wewnętrzny i zewnętrzny, użyć polecenia "Funkcje/Zamień podłączenia", ponieważ jest to najprostsza procedura w tym przypadku. Stosuje się to również do zacisków piętrowych. 1. Jeżeli chcemy przedefiniować obiekty wewnętrzne/zewnętrzne zacisku z więcej niż dwoma podłączeniami, wskazać symbol. 2. Wybrać polecenie. Wyświetli się następujące okno dialogowe: 299

302 Za pomocą kolumny można określić podłączenie jako zewnętrzne lub nie. Kolumna "Sortuj" może zostać bez modyfikacji. Dla zacisków piętrowych: Wybrać zacisk, na przykład zacisk, który przedstawia pierwsze piętro. Wszystkie zaciski, które należą do niego są wyświetlane w oknie dialogowym. 300

303 Kolumna "Sortuj" określa przyłączenie pięter i sortowanie połączeń. Położenie na listwie jest określane za pomocą numeru sortowania. Sortowanie w zacisku piętrowym może być również zmienione. Jednak nie musi to się wykonywać, kiedy sortowanie używane jest przez system Jednakże to powinno się wykonywać tylko, gdy używane sortowanie nie jest unikalne. Przykład: jeżeli piętro zacisku piętrowego jest wstawione w dwa miejsca, przypisywanie sortowania automatycznego nie jest wykonywane poprawnie. W tym przypadku, wykonać zmiany. Nie wykonywać, jeżeli to nie jest ten przypadek!!! Numery zmienione ręcznie nie są dopasowane automatycznie, jeżeli na przykład numer piętra został zmieniony po skopiowaniu zacisku. (Zacisk, którego sortowanie nie zostało wykonane, jest automatycznie dopasowany do piętra). Podczas używania opcji Wartość standardowa: sortuj lub Wartość standardowa: zewnętrzna, status początkowy aktywnego zacisku jest generowany w każdym z tych przypadków. 301

304 Funkcje/Połączenia wewnętrzne komponentu/zmiana tekstu podłączenia To polecenie pozwala zmienić sekwencję numerów podłączeń na dowolnym zestyku. Przykład użycia: podczas generowania symbolu, podłączenia są umieszczone w pewnym porządku, z automatycznym umieszczeniem tekstów w sekwencji, którą narysowaliśmy liniami dla połączeń. Pierwszy może być ZR, następnie ZZ a na końcu zestyk wspólny. Numery podłączeń dla zestyków są również dane w katalogu aparatów, na przykład w sekwencji zestyk wspólny, ZZ, ZR. Więc w tym przypadku otrzymane z katalogu aparatów numery zestyków są wyświetlane w niewłaściwej kolejności. Rezultat: Tryb pracy: Zmienić sekwencję zestyków symbolu na: 1. Wykonać dwuklik na symbolu, aby wyświetlić dialog: Wyświetli się następujące okno: Najpierw zmienić nazwę komponentu. 2. Wprowadzić poprawną sekwencję numerów podłączeń, np.: 302

305 3. Numery są następujące: 4. Wybrać symbol i uaktywnić polecenie "Uaktualnij numery połączeń z tekstów podłączeń"). Numery nie są wyświetlane. W momencie, gdy numery stają się niewidoczne, zmienia się sekwencja: 6. Połączyć symbol z cewką, wykonując dwuklik na symbolu i określając nazwę cewki (na przykład "1K1"). 7. Sekwencja zostanie zmieniona. Poprawnie przyłączy tylko symbol bieżąco zmodyfikowany. 8. Jeżeli zmodyfikowana sekwencja musi być zapisana, symbol musi również być zapisany w bibliotece symboli. 303

306 Funkcje/Połączenia wewnętrzne komponentu/kierunek Poziom programu Standard: Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie. Polecenie to zmienia kierunek wyświetlania wskazanego węzła połączenia 2. daje możliwość tylko zmiany na kierunek "możliwy" do wykonania dla danego połączenia.. UWAGA Istnieje 8 możliwych kierunków. Przykład 1: Przykład 2: Przykład 3: Schematy automatyczne Poziom programu Advanced: To polecenie pozwala generować automatycznie schematy. 304

307 Automatyczne generowanie schematów wykonuje się za pomocą symboli specyficznych (grup funkcjonalnych) i tabeli Excel a. Aby pracować z generatorem schematów podłączeń, należy znać funkcjonowanie, w szczególności generowanie symboli i szablonów. Tworzenie symboli (grup funkcjonalnych) (diagramy) Symbole te są bardzo proste do utworzenia, składają się z komponentów wspólnych, ich tekstów i podłączeń, jak również z tekstów dodatkowych, które widzą początek i koniec grupy. 1. Dostarczyć grupy wspólne jako zwykłe komponenty i połączenia, umieścić istniejącą grupę i rozgrupować ją, jeżeli dotyczy to grupy stałej (tzn. jeżeli elementy posiadają grupę utworzoną za pomocą polecenia Definicja symbolu, Makro/grupa). 2. Kiedy automatyczne tworzenie schematów zasadniczych, nazw komponentów, opisów i kodów musi być zastąpione Jeżeli jest to konieczne przez teksty tabeli Excel a. W tym przypadku zastąpić teksty obok komponentów podstawieniami. Podstawienia tekstowe muszą być zdefiniowane w dwóch typach: - określając kolumnę w tabeli Excel a, gdzie znajduje się poprawna nazwa (jeżeli na przykład kolumna E zawiera standardową wartość dla nazwy komponentu. Konieczne jest otrzymanie podstawienia tekstowego w formie #E zamiast nazwy komponentu -1F2). 305

308 - Definiując nazwę alias. Nazwy alias pozwalają wstawić wspólne teksty w miejsce wprowadzenia nazwy kolumny, na przykład: # BTName w miejsce # E itd. Na stronie "Alias" tabeli Excel a możecie przydzielić pomiędzy kolumnami używanymi w Excelu i oznaczeniami alias łatwiejszymi do rozpoznania Użycie nazw alias ma również inną przewagę: kolumny używane w Excel u mogą być modyfikowane bez zmiany tekstu w grupach. W tym przypadku tabela alias będzie oczywiście dopasowana. Więc użycie nazw alias czyni łatwiejszym przetwarzanie symbolu rezerwacji tekstu. Nie jest to jednak konieczne. Jeżeli użyliśmy oznaczenia Funkcja/Lokalizacja, należy przedefiniować parametry projektu przed rozpoczęciem tworzenia automatycznych diagramów. W tym przypadku teksty alias`1 muszą być wstawione w formie =#Funkcja, +#Lokalizacja i -#Nazwa. 3. Każda grupa musi zawierać przynajmniej dwa znaczniki do oznaczenia początku i końca grupy. Znacznik końca pierwszej grupy służy do oznaczenia początku następnej grupy, itd. W ten sposób grupy są ustawione w łańcuch. Program może obliczyć czy grupa wchodzi na schemat. W przeciwnym razie, tworzony jest automatycznie nowy schemat. Litera B (właściwość tekstu: "Znacznik początku symbolu") i litera E (właściwość tekstu: "Znacznik końca symbolu ") służą jako znaczniki. Umieścić właściwe teksty (polecenie "Tekst/Nowy"). Niezbędne atrybuty znajdują się w polu Atrybut opcja Inny okna Edytor tekstu). 306

309 4. Jeżeli jest to konieczne, utworzyć grupę (Makro/Grupa). Jeżeli styczniki są komponentem grupy, nie wybierać mirror zestyków lub krzyża zestyków. 5. Zapisać grupy w bibliotece symboli, które będą używane unikalnie do tworzenia automatycznego diagramów, (wybrać grupę lub poszczególne elementy i umieścić je w bibliotece symboli). Podczas umieszczania w bazie danych, umieścić kursor na tekście "B", ponieważ ten punkt musi być umieszczony pómniej. Wszystkie grupy, które mogą być złożone, muszą być umieszczone we wspólnym podkatalogu w bibliotece symboli. Szablony schematów (diagramy) Każdy szablon rysunku dla schematów zasadniczych może być użyty, jednak muszą być dostępne przynajmniej trzy bieżące ścieżki w szablonie. Następnie w poleceniu "Automatyczne diagramy" można określić położenie X i Y gdzie będzie umieszczona pierwsza grupa, jak również maksymalne położenie w X. Schemat zasadniczy: 307

310 Tabela Excel a (diagramy) Tabela Excel a zawiera kilka stron różnych funkcji. Utworzyć własne tabele Excel a kopiując tabelę dostarczoną standardowo VTP.XLS lubu PLC.XLS. Następnie zmodyfikować je. W Excel u kolumny są zawsze oznaczane literami, a wiersze cyframi. Nazwy pól są rezultatem kombinacji oznaczenia kolumny i wiersza. Informacje o projekcie (Zakres danych projektu) Ta podfunkcja zawiera informacje o projekcie. Jeżeli używany arkusz rysunkowy posiada właściwe symbole rezerwacji tekstu, teksty będą również wyświetlane na poszczególnych schematach. Kolumna TextID nie może być nigdy modyfikowana. Informacje o schemacie (Zakres danych schematu) Ta podfunkcja zawiera informacje o schemacie. Jeżeli używany arkusz rysunkowy posiada właściwe symbole rezerwacji tekstu, teksty będą również wyświetlane na poszczególnych schematach. Kolumna TextID nie może być nigdy modyfikowana. 308

311 TEXTIDs dla numeru i indeksu nie musi być używana tutaj, ponieważ schematy są generowane automatycznie. Dane dla schematu i indeksu nie muszą być używane tutaj, ponieważ schematy są generowane automatycznie. Wybór symboli (Zakres danych symbolu) Tutaj określamy grupy, które muszą być użyte w aktywnym projekcie. Tutaj można określić również specyficzne teksty będące wpisem, na przykład w nazwie komponentu, funkcji lub kodu. Warunkiem jest obecność właściwych podstawień w grupie. Wprowadzić grupy, które będą używane i odpowiednio usuwane wiersze, które nie będą używane. Kolumna A (Nazwa symbolu): Zawiera nazwy istniejących symboli. Nazwa musi istnieć w symbolu. Kolumna B (Kod kolumny): Wprowadzając literę "s", można określić czy nowy schemat musi być wygenerowany po wstawieniu określonej grupy w tej linii, bez brania pod uwagę czy nowa grupa wchodzi na bieżący schemat czy nie. Kolumna C (Kolumna schematu wzorcowego): Tutaj określamy schemat wzorcowy, który będzie używany, kiedy konieczny jest kod kolumny. Inne kolumny: Tutaj określamy teksty do komponentów. Jeżeli symbole podstawienia właściwego tekstu są dostępne, teksty są wpisem podczas automatycznego generowania diagramów. Określenie nazw alias (Zakres danych aliasu (o ile jest używany)) Grupy zawierają symbole rezerwacji tekstu, na przykład dla nazwy komponentu, itd, wypełnia zawartością właściwe kolumny tabeli Excel a Symbole. Te symbole rezerwacji tekstu mogą być przedstawiane w formie #< oznaczenie kolumny >, następnie #E, #F itd. Ale oznaczenie kolumn na przykład # E dla oznaczenia komponentu są trudne do oznaczenia. Nazwy alias pozwalają wstawić proste teksty w miejsce tego oznaczenia kolumny, więc na przykład: "BTName" zamiast "E" itd. W tabeli alias wykonuje się powiązanie między oznaczeniem kolumny wewnętrznej programu a uproszczonymi oznaczeniami markerów. Nazwy mają jeszcze inną korzyść: na przykład wszystkie komponenty mogą być dostarczone z symbolami rezerwacji tekstu formie # BTName. Więc alokacja kolumn z tabeli Excel a może być łatwo zmieniona. Jeżeli symbole podstawienia w formie #< oznaczenie kolumny > są używane w grupie, powiązanie nie może być zmodyfikowane przez modyfikację symboli Więc użycie nazw alias ułatwiają przetwarzanie symboli rezerwacji tekstu. Jednak użycie nazw alias nie jest konieczne. 309

312 Baza danych Access (diagramy) (Kompatybilna tylko z Access 97, nie używać Access a 2000!!!) Automatyczne tworzenie schematów może być wykonane za pomocą bazy danych ACCESS zamiast tabeli Excel a. Nie możemy dostarczyć tłumaczenia struktury bazy i procedur MS ACCESS. Tłumaczenia są albo w rubrykach pomocy MS Access, albo w Microsoft. Tłumaczenie tworzenia automatycznego schematów przez jest dane w bazie przykładów, dostarczonej z programem. Baza danych nazywa się AUTOGEN.CPS i znajduje się w katalogu AUTOGEN w. Skopiować bazę danych Autogen.CPS w katalogu, gdzie są zlokalizowane biblioteki symboli, standardowo jest to katalog...\symbole. Następnie zmienić nazwę pliku w AUTODIAGRAM.MDB. Nowe symbole muszą być zapisane w tej bazie danych. Struktura bazy danych: Formy gamy Forma AutoGenerate1 Tutaj określamy symbole (grupy), które muszą być rysowane na schematach generowanych automatycznie. Można również wstawić teksty symboli, które są następnie wyświetlane na schematach. Aby przedstawić teksty konieczne jest posiadanie właściwych parametrów symboli i określenie ich poprawnej nazwy alias w tabeli "AutoGenerateAlias" bazy danych Access. Tutaj możemy określić schemat wzorcowy i kody kolumny do używania. Nazwa formy nie może być modyfikowana. Forma AutoGenerate Jeżeli teksty formy "AutoGenerate1" nie są wystarczające, można wstawić teksty obok symboli, które będą wyświetlone na schemacie. Aby przedstawić teksty konieczne jest posiadanie właściwych parametrów symboli i poprawne określenie nazw alias w tabeli "AutoGenerateAlias" bazy danych Access. Nazwa formy nie może być modyfikowana. Forma Prev Ta forma zawiera standardowe wartości podglądu symboli. Nie zmieniać tutaj niczego. Nazwa formy nie może być modyfikowana. 310

313 Struktura bazy danych: Tabele Zakładka tabela: AutoGenerate Zawiera kompletne informacje o symbolach, schematach wzorcowych i tekstach, które stanowią podstawę automatycznego tworzenia projektu za pomocą polecenia "Funkcje/Automatyczne diagramy". Nazwa formy nie może być modyfikowana. AutoGenerateAlias Zawiera specyfikację kolumn w tabeli AutoGenerate, która zawiera wartości tekstu wejściowego obok symboli w miejscu tekstów alias podczas generowania projektu, jeżeli użyjemy nazw alias (wartość tekstu, na przykład #BTName zamiast #F). Nazwa formy nie może być modyfikowana. Katalog i Grupa (i Info) Zawierają informacje graficzne, tzn. katalogi w bibliotekach symboli i same symbole i ich nazwy (Grupy). Nazwa formy nie może być modyfikowana. Schematy wzorcowe Zawiera nazwy schematów, które mogą być wybrane z menu rozwijalnego podczas tworzenia standardów do automatycznego generowania schematów zasadniczych. Ta tabela nie jest obowiązkowa, ale ułatwia ona wybór schematów wzorcowych. Nazwa formy nie może być modyfikowana. Symbole Zawiera nazwy symboli, które mogą być wybrane z menu rozwijalnego podczas tworzenia standardów do automatycznego generowania schematów zasadniczych. Ta tabela nie jest obowiązkowa, ale ułatwia ona wybór symboli. Nazwa formy nie może być modyfikowana. Tryb pracy: 1. Utworzyć grupy, których potrzebujemy do automatycznego generowania projektów i zapisać je w bazie danych AUTOGEN.CPS. Utworzyć również nowy katalog, aby zapisać w nim symbole. 2. Zmienić rozszerzenie pliku AUTOGEN.CPS w.mdb na przykład poprzez Windows Explorer. Następnie skopiować nowy plik katalogu...\symbole do katalogu...\autogen, na przykład poprzez Windows Explorer. 3. Otworzyć bazę danych za pomocą MS Access

314 4. Przejść do okna tabele. Zmienić nazwę tabel KATALOG, GROUPE i INFO na przykład na KATALOG1, GRUPA1 i INFO1. 5. Zaimportować symbole z pliku AUTOGEN.MDB w katalogu...\symbole używając polecenia "Plik/Import/Symbole CADdy". Należy zaimportować tabele KATALOG, GRUPA i INFO. 6. Teraz usunąć tabele KATALOG1, GRUPA1 i INFO1. Kiedy usuniemy KATALOG1, wyświetlony jest komunikat oprócz komunikatów wspólnych z zapytaniem czy chcesz usunąć katalog nawet jeśli istnieją jeszcze połączenia. Potwierdzić. 7. Otworzy tabelę GRUPA. Skopiować zawartość kolumny GROUPNAME. Zmniejszyć okno z tabelą GRUPA. Otworzyć tabelę SYMBOLE. Usunąć wszystkie wpisy tej tabeli. Wprowadzić nazwy symboli skopiowanych do tabeli GRUPA. Zamknąć oba okna. 8. Otworzyć AUTOGENERATE1 w oknie FORMES. Wybrać symbole, poukładać schematy wzorcowe i kody kolumn. 9. Zmienić ponownie nazwę bazy symboli w katalogu...\symbole w AUTOGEN.CPS. 10. Uruchomić automatyczne tworzenie projektów w. Automatyczne generowanie schematów zasadniczych: Polecenie z menu kontekstowego "Schematy automatyczne" Utworzyć nowy projekt, na przykład AUTOMATIC lub zmienić nazwę pustego projektu AUTOPRJ. Jeżeli użyliśmy istniejącego projektu, jego schematy zostały usunięte, tzn. wszystkie istniejące dane zostały usunięte!!! Tworzymy schemat 100. Schemat 100 musi być aktywny i widoczny. Uwaga: Można zapisać również projekt pusty ze schematem 100 istniejącym jako schemat wzorcowy. Kiedy chcemy wygenerować projekt automatycznie, a utworzony schemat 100 jest aktywny, wybrać polecenie menu kontekstowego "Schematy automatyczne". Określić konieczne parametry w zakładkach. Kliknąć na OK. Schematy zostaną wygenerowane. Użyte parametry, zostały zapisane w rejestrach Windows i są dostępne podczas ponownego wykonania polecenia. 312

315 Dane Mródłowe Informacje o projekcie Strona pliku Excel a i pola w tym pliku, które zawierają podstawowe informacje o projekcie są określane tutaj. Wpisy muszą być opisane jako przykład bazy plik Excel a PLC.XLS, schemat Project Info dostarczony z programem: 313

316 Z Pierwsze pole w tabeli Excel a. Do Ostatnie pole w tabeli Excel a. Nazwa rysunku Na przykład: ProjectData, nazwa tabeli Excel a, która musi być użyta; jeżeli chcemy zmodyfikować nazwę schematu w tabeli Excel a, wprowadzić tutaj nową nazwę. Kolumna tekstu ID Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera wpisy ID tekstu. Kolumna tekstu Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera wpisy dotyczące informacji o projekcie. Informacje o schemacie Strona pliku Excel a i pola w tym pliku, które zawierają podstawowe informacje o schemacie i są określane tutaj. Wszystkie schematy projektu otrzymują te same dane. Z Pierwsze pole w tabeli Excel a. Do Ostatnie pole w tabeli Excel a. 314

317 Nazwa rysunku Na przykład: ProjectData, nazwa tabeli Excel a, która musi być użyta; jeżeli chcemy zmodyfikować nazwę schematu w tabeli Excel a, wprowadzić tutaj nową nazwę Kolumna tekstu ID Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera wpisy ID tekstu. Kolumna tekstu Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera wpisy dotyczące informacji o schemacie. Informacje o symbolu Strona pliku Excel a i pola w tym pliku, które zawierają podstawowe informacje o grupach, które mają być umieszczone w projekcie. Z Pierwsze pole w tabeli Excel a. Do Ostatnie pole w tabeli Excel a. 315

318 Nazwa rysunku Na przykład: SYMBOLE, nazwa tabeli Excel a, która musi być użyta; jeżeli chcemy zmodyfikować nazwę schematu w tabeli Excel a, wprowadzić tutaj nową nazwę. Kol. szablonu schematu Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera nazwę schematu wzorcowego. Kol. nazwy symbolu Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera nazwy symboli. Kod kolumny Tutaj wprowadzić literę kolumny w tabeli Excel a, która zawiera wpis "s" dotyczący kodu. Baza danych symboli / katalog Baza danych Nazwa biblioteki symboli zawierająca grupy do automatycznego generowania schematów. Katalog Podkatalog biblioteki symboli: wszystkie grupy, które musza być użyte podczas automatycznego generowania schematów, będą umieszczane w określonym katalogu. Nazwa Mródłowego pliku Excel lub Access) Wprowadzić tutaj nazwę pliku Excel lub Access zawierającą standardy do automatycznego generowania schematów. Położenie symbolu 316

319 Tutaj określamy czy oznaczenia początku i końca symboli będą używane i czy oznaczenia początku muszą być umieszczone w określonych pozycjach x i y. Użyj znaczników początku i końca: Określamy współrzędne X i Y gdzie będzie umieszczony pierwszy symbol. W polu "Maks X" określamy maksymalną dostępną część na arkuszu rysunkowym. Umieszczenie grupy na schemacie wykonuje się, jeżeli oznaczenia mogą być umieszczone w najmniejszym obszarze lub równym wartości maksymalnej X. Jeżeli nie jest to ten przypadek, tworzony jest nowy schemat. Użyj X i Y: Jeżeli ten parametr jest aktywny, można określić współrzędne X i Y dla określonej grupy. Następnie należy określić kolumny w tabeli Excel, gdzie te współrzędne są umieszczone. Kolumny te muszą być umieszczone na tym samym schemacie gdzie są określone symbole do umieszczenia. Schemat wzorcowy używany jest również w tabeli Excel a. Wartości w oknie Położenie symboli musi odpowiadać użytym schematom wzorcowym. Liczba umieszczonych grup na schemacie zależy od wymiarów schematu wzorcowego i grup do umieszczenia, tak jak kod kolumny był dozwolony na wejściu "s" na stronie Excel SYMBOLE lub nie. 317

320 Przykłady: Główna część znajduje się w bibliotece symboli AUTOGEN.CPS w katalogu SYMBOLE, jak również trzy tabele Excel a PLC.XLS, VTP.XLS i TEXT.XLS w katalogu AUTOGEN instalacji. Opis bazuje na tych plikach. Pozwalają one wykonać pierwsze automatyczne generowanie schematów. 318

321 Menu Funkcje Zabudowa aparatury Indeksy komponentów Poleceni to tworzy tabelę do wstawienia na rysunek. Tabela ta zawiera oznaczenia aparatów użytych na rysunku oraz liczbę kolejną, która również znajduje się w miejscu oznaczenia, w celu prawidłowego zlokalizowania aparatu. Dzięki usunięciu oznaczeń z zabudowy, rysunek staje się czytelniejszy. Przed wstawieniem tabeli Po wstawieniu tabeli 319

322 Porównanie komponentów Za pomocą tego polecenia wykonujemy porównanie kompunentów znajdujących się w module Zabudowa aparatury i komponentów w module Schematy zasadnicze. Tym samym sprawdzamy, które elementy pochodzą ze schematów zasadniczych, a które zostały wprowadzone bezpośrednio na rysunek zabudowy aparatury. 320

323 Menu Okno Okno/Kaskada Polecenie to pozwala ułożyć okna ze schematami jak stos, (aby nachodziły na siebie). Okno/Poziomo Polecenie to pozwala na ułożenie okien poziomo ze schematami jeden pod drugim. UWAGA 1: 1 UWAGA 2: 2 Za pomocą tego polecenia można łatwo zobaczyć, który schemat jest aktywny. Skrót Ctrl + F6 pozwala na przechodzenie między otwartymi oknami. Okno/Rozmieść ikony Jeżeli okna są zminimalizowane, można zorganizować poziomo ikony przedstawiające te okna. <Różne okna> Tutaj wyświetlane są różne otwarte okna. 321

324 Okno/Okna... Polecenie to pozwala zamknąć wszystkie okna w tym samym czasie. Można również uaktywniać otwarte okno za pomocą dwukliku. Dodatkowe narzędzia Ta sekcja opisuje narzędzia, które nie są umieszczone bezpośrednio w menu lub przedstawione przez ikonę. Te narzędzia są bardzo praktyczne i ulepszają w znaczny sposób rezultaty. Nawigator Tryb selekcji: Wykonać dwuklik na dowolnej referencji krosowej Poziom programu Advanced To polecenie pozwala łatwo przejść na schemat z wybranymi referencjami krosowymi. Tryb pracy: 1. Wskazać referencję krosową cewki, zestyku, potencjału, itd. 322

325 2. Wykonać dwuklik, aby przejść na odpowiedni schemat. UWAGA: Jeżeli nie zostanie wykonane żadne przejście, oznacza to, że już jesteśmy na odpowiednim schemacie! Konstrukcje Modyfikacja za pomocą klawiatury Tryb selekcji: Użyć klawisza spacji podczas wstawiania punktów. Użyć klawisza ALT GR podczas wstawiania drugiego punktu. Zwykle linie, okręgi, łuki itd. są tworzone w wybranej siatce za pomocą lewego klawisza myszy. Funkcje pozwalające wstawić punkty końca, przecięcia i środki okręgów pomogą wam ("Widok/Punkty zaczepienia"). Jednak nie zawsze to wystarcza, kiedy potrzebna jest większa precyzja. Podczas konstrukcji SEE Electrical powala użyć klawiatury do wstawienia współrzędnych, kąta, długości itd. Tryb pracy: 1. Wybrać polecenie, które chcemy użyć dla elementu, na przykład "Rysuj/Linia", "Rysuj/Prostokąt" lub "Rysuj/Łuk". Po wskazaniu pierwszego punktu użyć klawisza spacji 2. Wyświetli się dialog zawierający różne informacje w zależności od elementu do rysowania, na przykład podczas rysowania linii: 2b. Podczas rysowania obiektu, przed wskazaniem drugiego punktu użyć klawisza ALT GR. Wyświetli się następujące okno: 323

326 Przesuń/Kopiuj za pomocą przenieś upuść Tryb selekcji: Wybrać element, zaznaczony element przesunąć kursorem w nowe miejsce. Użycie klawisza CTRL umożliwi skopiowanie zaznaczonego elementu. Po wybraniu obiektów za pomocą funkcji innej niż Edycja/Zaznacz w grupie, można przesunąć je lub skopiować bez używania polecenia "Edycja/Modyfikacja zaznaczonych". 1. Wskazać element lub elementy 2. Mając wciśnięty lewy klawisz myszy przesunąć element w nowe miejsce. 3. Mając wciśnięty lewy klawisz i używając klawisza CTRL można skopiować zaznaczony element. Zoom dynamiczny Tryb selekcji: Użyć scroll a myszy Możliwe jest powiększenie i zmniejszenie aktywnego schematu za pomocą scroll a myszy. Tryb pracy: 1. Użyć w tym samym czasie klawisza CTRL i scroll a myszy. 2. Za pomocą polecenia Widok/Zoom pełny (F3) można powrócić do wyświetlania całego schematu. 324

327 Przesuwanie dynamiczne części schematu (Zoom/Okno) Tryb selekcji: Użyć scroll a myszy Wykonać zoom rysunku klikając na scroll myszy i przesunąć myszkę wciskając scroll a. Tryb pracy: 1. Kiedy jesteśmy w zoom owanej części, można przesunąć tę część dynamicznie. Użyć polecenia "Widok/Zoom okno" lub "Zoom dynamiczny". 2. Użyć scroll a myszy. Wyświetli się kursor w formie. Przesunąć powoli kursor podtrzymując wciśnięty scroll w kierunku brzegu kółka. Zoomowana część jest przesunięta w wybranym kierunku. 3. Za pomocą polecenia Widok/Zoom pełny (F3) można powrócić do wyświetlania całego schematu. 325

328 326

329

330 2008 IGE+XAO Polska sp. z o.o., Pl. Na Stawach 3, Kraków