KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH ZMIANY NR 1/2008

Transkrypt

1 PRZEPISY KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH ZMIANY NR 1/008 do CZĘŚCI III WYPOSAśENIE KADŁUBOWE 007 Gdańsk

2 Zmiany Nr 1/008 do Części III WyposaŜenie kadłubowe 007, Przepisów klasyfikacji i budowy statków morskich, zostały zatwierdzone przez Zarząd PRS S.A. w dniu 7 lutego 008 r. i wchodzą w Ŝycie z dniem 1 lutego 008 r. Wymagania zawarte w Zmianach Nr 1/008 mają w pełnym zakresie zastosowanie do wszystkich statków morskich z klasą PRS. Copyright by Polski Rejestr Statków S.A., 008 PRS/HW, 0/008

3 Wprowadza się następujące zmiany do Części III WyposaŜenie kadłubowe 007: 1. W SPISIE TREŚCI tytuły następujących podrozdziałów otrzymują brzmienie: 4..4 Dopuszczalne obciąŝenie robocze (SWL). Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego * 5..4 Dopuszczalne obciąŝenie robocze (SWL). Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego * 7.10 Luki ładunkowe Zasady ogólne Zrębnice ObciąŜenia obliczeniowe Kryteria wytrzymałości pokryw Wymiarowanie elementów konstrukcyjnych pokryw przy zastosowaniu ciśnienia obliczeniowego p Wymiarowanie elementów konstrukcyjnych pokryw przy zastosowaniu ciśnień obliczeniowych innych niŝ p 15 * Wymagania dotyczące stateczności elementów konstrukcyjnych pokrywy w przypadku zastosowania ciśnienia obliczeniowego p Sztywność obramowania pokryw Urządzenia zamykające pokrywy luku Odwodnienia pokryw lukowych Niestrugoszczelne pokrywy luków znajdujących się ponad pokładem nadbudówki na kontenerowcach. Punkt otrzymuje brzmienie: Liny stalowe powinny być konstrukcji elastycznej, przy czym lina stalowa powinna zawierać nie mniej niŝ: 7 druty stalowe w sześciu splotach z siedmioma rdzeniami wykonanymi z włókna gdy rzeczywista siła zrywająca nie przekracza 16 kn; 144 druty stalowe w sześciu splotach z siedmioma rdzeniami wykonanymi z włókna gdy rzeczywista siła zrywająca jest większa niŝ 16 kn, lecz nie przekracza 490 kn; druty stalowe w sześciu splotach z jednym rdzeniem z włókna gdy rzeczywista siła zrywająca jest większa niŝ 490 kn. Liny stalowe zawierające druty stalowe w sześciu splotach z jednym rdzeniem z włókna mogą być zastąpione przez liny tej samej konstrukcji z 16 drutami stalowymi. Wytrzymałość na rozciąganie drutów stalowych w linach cumowniczych powinna się zawierać w przedziałach: [N/mm ] [N/mm ] [N/mm ]. Liny stalowe przeznaczone do pracy na wciągarkach napędzanych mechanicznie i przechowywane na bębnach linowych mogą mieć rdzeń z drutu 3

4 stalowego zamiast rdzenia z włókna, ale liczba drutów w takich linach powinna wynosić nie mniej niŝ 16. Druty uŝyte do wyrobu lin powinny być pokryte grubą warstwą cynku, zgodnie z uznanymi normami. Wszystkie pozostałe własności lin stalowych powinny odpowiadać wymaganiom rozdziału 1 z Części IX Materiały i spawanie. 3. Punkt otrzymuje brzmienie WyposaŜenie powinno być usytuowane na wzdłuŝnikach, pokładnikach i/lub wiązarach, które są częścią konstrukcji pokładu, tak by umoŝliwić efektywny rozkład obciąŝeń cumowniczych na konstrukcję kadłuba. PRS moŝe wyrazić zgodę na inny sposób usytuowania wyposaŝenia (np. dla kluzy Kanału Panamskiego, itp.) o ile zostanie wykazane, Ŝe wytrzymałość podparcia jest odpowiednia dla przewidywanych warunków eksploatacji. 4. Tytuł podrozdziału 4..4 otrzymuje brzmienie: 4..4 Dopuszczalne obciąŝenie robocze (SWL). Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego * 5. Punkt otrzymuje brzmienie: Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego (wymagany w ) powinien określać: dopuszczalne obciąŝenie robocze, zastosowanie (cumowanie) i typ kaŝdego elementu wyposaŝenia. Plan powinien równieŝ pokazywać sposób przekazywania obciąŝeń od lin cumowniczych i kąty graniczne odchylenia liny cumowniczej od płaszczyzny prostopadłej do osi bębna cumowniczego. JeŜeli wyposaŝenie cumownicze, jego rozmieszczenie i podparcie w kadłubie są projektowane w oparciu o postanowienia punktu to naleŝy równieŝ pokazać w planie: układ lin cumowniczych z podaniem ilości lin (N) i siły zrywającej dla kaŝdej liny (BS). 6. Punkt otrzymuje brzmienie: KaŜdy statek naleŝy wyposaŝyć w urządzenia niezbędne do jego holowania, odpowiadające wymaganiom podrozdziału 5. *. 7 Punkt otrzymuje brzmienie: WyposaŜenie powinno być usytuowane na wzdłuŝnikach, pokładnikach i/lub wiązarach, które są częścią konstrukcji pokładu, tak by umoŝliwić efektywny rozkład obciąŝeń od holowania na konstrukcję kadłuba. PRS moŝe wyrazić zgodę na inny sposób usytuowania wyposaŝenia (np. dla kluzy Kanału Panamskiego, itp.) o ile zostanie wykazane, Ŝe wytrzymałość podparcia jest odpowiednia dla przewidywanych warunków eksploatacji. 4

5 8. Tytuł podrozdziału 5..4 otrzymuje brzmienie: 5..4 Dopuszczalne obciąŝenie robocze (SWL). Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego * 9. Punkt otrzymuje brzmienie: Plan rozmieszczenia wyposaŝenia holowniczo-cumowniczego (wymagany w ) powinien określać: dopuszczalne obciąŝenie robocze, zastosowanie (holowanie portowe/eskortujące) oraz typ kaŝdego elementu wyposaŝenia. Plan powinien równieŝ pokazywać sposób przekazywania obciąŝeń od lin holowniczych i kąty graniczne pomiędzy liną holowniczą i płaszczyzną prostopadłą do osi bębna wciągarki. Plan powinien takŝe określać sposób uŝycia lin holowniczych. 10. Dodaje się punkty 7...5, i 7...7: Iluminatory powinny spełniać wymagania normy ISO Szkło iluminatorów powinno odpowiadać wymaganiom normy ISO 1095 lub w przypadku szyb obrabianych cieplnie wymaganiom normy ISO Grubość szkła iluminatorów naleŝy określić zgodnie z normą ISO 1751 albo w przypadku szkła obrobionego cieplnie zgodnie z normą ISO Ciśnienie obliczeniowe naleŝy przyjmować według wymagań podrozdziałów 10.4, 16.., z Części II Kadłub. W przypadku iluminatorów połoŝonych w drugiej kondygnacji lub poniŝej zastosowane ciśnienie obliczeniowe nie moŝe być mniejsze od ciśnienia określonego zgodnie z normami ISO/DIS 5779 i Grubość szkła nie powinna być mniejsza od grubości podanej w Badania i cechowanie szkła iluminatorów powinno być zgodne z wymaganiami normy ISO Punkt otrzymuje brzmienie: Okna powinny odpowiadać wymaganiom normy ISO Szyby okien powinny spełniać wymagania normy ISO 354 lub w przypadku szyb obrabianych cieplnie wymagania normy ISO Punkt otrzymuje brzmienie: Grubość szyb naleŝy określić zgodnie z normą ISO 3903 lub w przypadku szyb obrabianych cieplnie zgodnie z normą ISO Ciśnienie obliczeniowe naleŝy przyjmować według wymagań podrozdziałów 10.4, 16.., z Części II Kadłub. W przypadku okien połoŝonych w drugiej kondygnacji lub poniŝej zastosowane ciśnienie obliczeniowe nie moŝe być mniejsze od obciąŝenia określonego zgodnie z normami ISO/DIS 5779 i

6 Grubość szyby powinna być nie mniejsza niŝ 8 mm. W przypadku zastosowania szyb o konstrukcji warstwowej (laminatowej) suma kwadratów grubości poszczególnych warstw powinna być co najmniej równa kwadratowi grubości wymaganej dla szyby jednorodnej. Badania i cechowanie szyb okien powinny być zgodne z wymaganiami normy ISO Dodaje się punkty 7.9.4, 7.9.5, i 7.9.7: Rurociągi naleŝy prowadzić przez grodzie wodoszczelne zgodnie z wymaganiami podrozdziału z Części VI Urządzenia maszynowe i urządzenia chłodnicze Nie naleŝy prowadzić kanałów wentylacyjnych przez grodzie wodoszczelne poniŝej pokładu grodziowego Niedozwolone jest umieszczenie otworów na przejście kabli w grodzi zderzeniowej poniŝej pokładu grodziowego Liczba otworów w przedłuŝeniu grodzi zderzeniowej ponad pokładem wolnej burty powinna być ograniczona do minimum odpowiadającego zało- Ŝeniom konstrukcyjnym i niezbędnego dla normalnego uŝytkowania statku. Wszystkie takie otwory powinny mieć zamknięcia strugoszczelne. 14. Podrozdział 7.10 otrzymuje brzmienie: 7.10 Luki ładunkowe Zasady ogólne Wymagania podrozdziału 7.10 uwzględniają wymagania Protokołu 1988 dotyczącego Międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych z 1966 r Luki ładunkowe powinny być ochraniane zrębnicami i pokrywami o odpowiedniej konstrukcji i wytrzymałości Wymagania podrozdziału 7.10 odnoszą się do stalowych zrębnic i pokryw luków ładowni i zbiorników ładunkowych przeznaczonych do przewozu ładunków suchych i ciekłych oraz balastu wodnego, wykonanych ze stali kadłubowej. MoŜliwość zastosowania innych materiałów podlega odrębnemu rozpatrzeniu przez PRS JeŜeli luki znajdują się w połoŝeniu 1 i (patrz 7.1.4), to ich zamknięcia powinny być strugoszczelne. Szczelność pokryw lukowych naleŝy zapewnić za pomocą uszczelek z gumy lub innego odpowiedniego materiału oraz urządzeń do zamykania. 6

7 Elementy dociskowe w postaci płaskowników lub kątowników przylegające do uszczelek powinny mieć zaokrąglone krawędzie oraz powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję Wymagania wytrzymałościowe mają zastosowanie do pokryw wykonanych jako usztywnione płyty. Wiązary i usztywnienia pokryw lukowych powinny być ciągłe na całej szerokości i długości pokryw, jeŝeli jest to praktycznie moŝliwe. W przeciwnym wypadku naleŝy zastosować takie rozwiązania, które zapewnią odpowiednią wytrzymałość konstrukcji pokryw, umoŝliwiającą przeniesienie działających na nie obciąŝeń. Nie naleŝy stosować połączeń ze ściętymi końcami usztywnień. Odstęp pomiędzy wiązarami w przypadku, gdy są one równoległe do usztywnień powinien być nie większy niŝ 1/3 rozpiętości wiązara. Grubość netto, t net, oznacza minimalną grubość elementów konstrukcyjnych, niezbędną dla spełnienia kryteriów podanych w , , , Grubości wymagane otrzymuje się przez dodanie do grubości netto, t net, naddatków korozyjnych, t k, określonych w Poszczególne pokrywy powinny być połączone między sobą w celu ograniczenia wzajemnych przemieszczeń. Połączenia te powinny mieć odpowiednią wytrzymałość dla przeniesienia działających na nie obciąŝeń Konstrukcja pokryw powinna być taka, aby niemoŝliwe było ich samoczynne otwarcie w warunkach działania morza. Pokrywy w stanie zamkniętym powinny spoczywać na elementach oporowych zrębnicy, w celu uniknięcia nadmiernego odkształcenia uszczelek Hydrauliczne urządzenia napędowe zamykania, otwierania i blokowania pokryw powinny odpowiadać wymaganiom rozdziału 7 z Części VII Silniki, mechanizmy, kotły i zbiorniki ciśnieniowe. Konstrukcja pokryw i napędów powinna umoŝliwiać zamknięcie i zabezpieczenie luku równieŝ w przypadku uszkodzenia napędu. Powinny być przewidziane niezawodne urządzenia do utrzymywania pokryw lukowych w pozycji otwartej Ładownie na ładunki suche przystosowane do przewozu ładunków niebezpiecznych (patrz podrozdział. z Części V Ochrona przeciwpoŝarowa) powinny mieć na pokładzie górnym stalowe pokrywy lukowe. Pokrywy luków ładunkowych na dolnym i górnym pokładzie powinny mieć napęd zapewniający płynny, pozbawiony szarpnięć ruch pokryw oraz wszystkich ich elementów. Konstrukcja urządzeń napędowych powinna być taka, aby w przypadku ich uszkodzenia nie następowało samoczynne zamknięcie pokryw w czasie ich otwierania lub zamykania. Powinny być zastosowane środki zabezpieczające przed przedostaniem się do ładowni oleju z urządzeń napędowych pokryw lukowych. 7

8 Statki z lukami o duŝych wymiarach, na których podczas pływania w warunkach znacznie sfalowanego morza istnieje moŝliwość powstania znacznych odkształceń zrębnic lukowych, powinny spełniać następujące wymagania:.1 konstrukcja urządzenia zamykającego powinna umoŝliwiać jego poziome przemieszczanie się w miejscu docisku do zrębnicy na długości przewidywanego poziomego przesuwania się pokrywy;. połączenia zawiasowe między sekcjami pokryw oraz między sekcją a zrębnicą luku powinny mieć odpowiednie luzy, zapewniające moŝliwość ich względnych przemieszczeń poziomych;.3 powierzchnia nośna zrębnicy lukowej powinna zapewniać odpowiedni styk ślizgowy, umoŝliwiający przesuwanie się po niej sekcji pokryw;.4 mocnik nośny zrębnicy luku naleŝy wzmocnić tak, aby był zapewniony stały styk z sekcjami pokryw (metal z metalem) Ochrona luków i zrębnic przed uszkodzeniami wywołanymi przez liny chwytaków urządzeń rozładunkowych moŝe być osiągnięta poprzez odpowiednie zamocowanie kształtowników ochronnych (np. półokrągłe kształtowniki) na wzdłuŝniku luku (np. w górnej części), na końcowym pokładniku luku i w górnej części zrębnicy luku ładowni Zrębnice Wysokość zrębnic luków ładunkowych powinna wynosić w połoŝeniu 1 co najmniej 600 mm, a w połoŝeniu co najmniej 450 mm. Konstrukcja zrębnic w tych połoŝeniach powinna odpowiadać wymaganiom podrozdziału 8.6 z Części II Kadłub. W przypadku masowców, rudowców i statków kombinowanych naleŝy uwzględnić wymagania podrozdziału Wysokość zrębnic luków ładunkowych zakrywanych pokrywami stalowymi z uszczelkami moŝe być zmniejszona w stosunku do wymaganej w , a nawet moŝna ich nie montować, jeŝeli PRS uzna szczelność zamknięcia pokryw za wystarczającą, a środki do ich zamykania za niezawodne Naddatek korozyjny dla konstrukcji zrębnic i wsporników powinien wynosić co najmniej 1 mm. W przypadku masowców, rudowców i statków kombinowanych patrz ObciąŜenia obliczeniowe Wymiary wiązań stalowych pokryw lukowych: grubość poszycia, wymiary usztywnień poszycia, wymiary elementów wiązarów naleŝy określać z uwzględnieniem obciąŝeń obliczeniowych, omówionych w punktach , w zaleŝności od tego, które z nich mają zastosowanie. JeŜeli dwa panele (lub więcej) połączone są zawiasowo, kaŝda pokrywa powinna być analizowana oddzielnie. 8

9 W odniesieniu do pokryw luków znajdujących się w połoŝeniu 1 i naleŝy uwzględnić ciśnienie zewnętrzne od działania morza, które naleŝy przyjmować jako równe ciśnieniu p 15, określonemu wg tabeli Tabela Długość statku L [m] L 100 L < 100 PołoŜenie paneli Ciśnienie p 15 [kpa] pokrywy luku PołoŜenie 1 PołoŜenie 0 x < 0,5L p 34,3 34,3 + PD x 0,5 0,5 L 0,5 L x L 34,3 5,5 0 x < 0,5L L 5 x 15, ,6 3 3 L 0,5L x L 14,9 + 0,195 L 11,3 + 0,14 L x L (1) (1) JeŜeli luk ładunkowy znajduje się w połoŝeniu 1 i jest usytuowany ponad pokładem wolnej burty, na wysokości odpowiadającej co najmniej przepisowej wysokości pierwszej kondygnacji nadbudówki, to jako ciśnienie p 15 moŝna przyjąć ciśnienie równe 34,3 kpa. x odległość, w [m], środka długości pokrywy od dziobowego końca długości L, p PD ciśnienie w punkcie końcowym długości L na dziobie, p PD = 49,1 + (L 100)a, a = 0,076 dla statków typu B, a = 0,356 dla statków ze zmniejszoną wolną burtą, L długość statku wg 1..1, ale nie więcej niŝ 340 m JeŜeli pokrywy znajdują się na nieosłoniętym pokładzie to przy wymiarowaniu elementów pokrywy naleŝy uwzględnić ciśnienie p 3 określone wg punktu z Części II Kadłub JeŜeli na pokrywach lukowych przewiduje się przewoŝenie ładunku rozłoŝonego równomiernie, to przy wymiarowaniu elementów pokrywy naleŝy uwzględnić ciśnienie p 13 określone wg punktu z Części II Kadłub W przypadku luków ładunkowych ładowni balastowych lub zbiorników ładunkowych naleŝy uwzględnić ciśnienia obliczeniowe p = 1,5p 7, p = p 8 oraz, jeśli mają zastosowanie, równieŝ ciśnienia: p = p 9, p = p 10 i p = p 1 określone wg podrozdziałów i z Części II Kadłub W odniesieniu do statków podlegających wymaganiom z zakresu niezatapialności (patrz rozdział 5 z Części IV Stateczność i niezatapialność), gdy pokrywy znajdują się poniŝej wodnicy awaryjnej, naleŝy uwzględnić ciśnienie obliczeniowe p 16 określone wg wzoru p16 = 10h, [kpa] ( ) 9

10 h pionowa odległość od punktu przyłoŝenia obciąŝenia do wodnicy równowagi po zatopieniu przedziału lub grupy przedziałów, zgodnie z wymaganiami Części IV Stateczność i niezatapialność, [m] JeŜeli przewiduje się przewoŝenie kontenerów na pokrywach lukowych, to pochodzące od nich obciąŝenia naleŝy przyjmować jako obciąŝenie skupione w gniazdach zaczepowych naroŝy kontenerów. Wielkość obcią- Ŝeń naleŝy określać według podrozdziału z Części II Kadłub. NaleŜy równieŝ, jeŝeli ma to zastosowanie, uwzględnić dodatkowe obciąŝenie pokryw pochodzące od wstępnego naciągu odciągów mocujących kontenery JeŜeli na pokrywach lukowych przewiduje się pracę ładowarek kołowych, to przy wymiarowaniu elementów tych pokryw naleŝy uwzględnić ciśnienie p, określone według podrozdziału 19.4 z Części II Kadłub Usztywnienia obciąŝone siłami skupionymi podlegają specjalnemu rozpatrzeniu przez PRS Kryteria wytrzymałości pokryw NapręŜenia dopuszczalne JeŜeli zastosowano ciśnienie obliczeniowe p 15 określone w to napręŝenia normalne, r, i ścinające, τ r, w elementach konstrukcyjnych pokryw nie powinny przekraczać dopuszczalnych wartości i τ, równych: = 0, 8R e, [MPa] ( ) τ = 0, 46R e, [MPa] ( ) granica plastyczności materiału, [MPa]. R e W przypadku pokryw pontonowych dopuszczalne wartości i τ naleŝy przyjmować jako: = 0, 67R e, [MPa] ( ) τ = 0, 37R e, [MPa] ( ) JeŜeli zastosowano obciąŝenia obliczeniowe określone w , , , to do obliczeń naleŝy przyjąć następujące napręŝenia dopuszczalne: = 0, 67R e, [MPa] ( ) τ = 0, 37R e, [MPa] w przypadku pokryw jednoposzyciowych ( ) τ = 0, 4R e, [MPa] w przypadku pokryw dwuposzyciowych ( ) W przypadku zastosowania obciąŝeń określonych w dopuszcza się przyjęcie napręŝeń dopuszczalnych wyŝszych o wartość 60k (k współczynnik materiałowy, patrz punkt..1. z Części II Kadłub) od określonej wzorem NapręŜenia dopuszczalne τ naleŝy przyjmować zgodnie z lub

11 NapręŜenia ściskające w elementach konstrukcyjnych pokryw powinny spełniać odpowiednie wymagania dotyczące stateczności poszycia, usztywnień i wiązarów pokryw, określone w , , , JeŜeli pokrywy są zaprojektowane jako ruszt z wzdłuŝnymi i poprzecznymi wiązarami, są podparte w dodatkowych miejscach lub stanowią podparcie dla innych pokryw, to napręŝenia w pokrywach naleŝy określić metodami analizy rusztów lub metodą elementów skończonych. JeŜeli do analizy napręŝeń stosuje się modele w formie rusztów, to do powierzchni przekroju pasa współpracującego wiazarów nie naleŝy wliczać powierzchni przekroju usztywnień. W obliczeniach napręŝeń r i τ r naleŝy stosować wymiary netto elementów konstrukcji JeŜeli na pokrywach lukowych przewiduje się pracę ładowarek kołowych to przy wymiarowaniu elementów tych pokryw naleŝy uwzględnić wymagania wytrzymałościowe określone w podrozdziale 19.4 z Części II Kadłub Dopuszczalne ugięcia pokrywy Pionowe ugięcie wiązarów pokryw obciąŝonych ciśnieniem p 15 powinno być nie większe niŝ 0,0056l, jednak dla pokryw pontonowych nie powinno ono przekraczać 0,0044l (l największa rozpiętość wiązara) Naddatki korozyjne i kryteria wymiany zuŝytych korozyjnie elementów Naddatek korozyjny dla wszystkich elementów konstrukcyjnych (poszycie, usztywnienia, wiązary) pokryw jednoposzyciowych powinien wynosić co najmniej.0 mm *). Dla pokryw dwuposzyciowych naddatek ten powinien wynosić co najmniej: 1.5 mm *) dla poszycia, zarówno górnego jak i dolnego, 1.0 mm dla wewnętrznych elementów konstrukcyjnych. *) W przypadku pokryw ładowni wyposaŝonych w prowadnice kontenerów naddatek korozyjny moŝe być mniejszy, ale powinien wynosić co najmniej 1 mm Wymiana konstrukcyjnych elementów pokryw jednoposzyciowych oraz wymiana płyt poszycia pokryw dwuposzyciowych wymagane są, gdy pomierzona grubość tych elementów jest mniejsza niŝ t net +0.5 mm (t net grubość netto). JeŜeli pomierzona grubość mieści się w przedziale: (t net +0.5 mm, t net +1.0 mm), to zamiast wymiany elementów dopuszcza się zastosowanie odpowiedniej powłoki ochronnej (wykonanej zgodnie z zaleceniami producenta), albo coroczne pomiary grubości. W przypadku, gdy zgodnie z zastosowano naddatek korozyjny równy 1 mm, wymiana elementu jest wymagana, gdy pomierzona grubość jest mniejsza niŝ t net. JeŜeli pomierzona grubość mieści się w przedziale: 11

12 (t net,t net +0.5 mm), to zamiast wymiany elementu dopuszcza się zastosowanie odpowiedniej powłoki ochronnej (wykonanej zgodnie z zaleceniami producenta), albo coroczne pomiary grubości W przypadku elementów konstrukcyjnych wykonanych ze stopów aluminium moŝna nie stosować naddatku korozyjnego Efektywne pole przekroju poprzecznego współpracującego pasa poszycia wiązarów Efektywne pole przekroju poprzecznego pasa współpracującego poszycia w obliczeniach sprawdzających kryteria uplastycznienia i wyboczenia wiązarów, przy zastosowaniu modeli w formie belek lub rusztów, naleŝy wyznaczać jako sumę efektywnych powierzchni przekrojów części pasa współpracującego znajdujących się z kaŝdej strony środnika wiązara: n f A = ( 10b t ), [cm ] ( ) F nf ef n = jeśli pas współpracujący rozciąga się po obu stronach środnika wiązara; = 1 jeśli pas współpracujący znajduje się tylko z jednej strony środnika; t n grubość netto płyty pasa współpracującego, [mm]; b ef efektywna szerokość pasa współpracującego po kaŝdej stronie wiązara, [m]; b ef = b p, lecz nie więcej niŝ 0,165 l; b p połowa odległości pomiędzy przyległymi wiązarami, [m]; l rozpiętość wiązara, [m] Wymiarowanie elementów konstrukcyjnych pokryw przy zastosowaniu ciśnienia obliczeniowego p Grubość netto płyt poszycia Grubość netto płyt poszycia pokrywy, t n, powinna być nie mniejsza niŝ: t n p = Fp 15,8s, [mm] ( ) 0,95R Grubość ta powinna być nie mniejsza niŝ 1% odstępu usztywnień lub 6 mm, w zaleŝności od tego, która z tych wielkości jest większa. F p współczynnik uwzględniający napręŝenia membranowe od zginania wiązarów; F p = 1,50 generalnie; F p = 1,90 r /, jeśli r / 0,8 dla pasa współpracującego wiązara; s odstęp usztywnień, [m]; p ciśnienie, określane wg , [kpa]; r określane według ; określane według e 1

13 Zastosowana grubość górnego poszycia pokrywy powinna być nie mniejsza niŝ t =10 s, [mm] ( ) (gdzie s odstęp usztywnień poszycia pokryw, [m],) i nie mniejsza niŝ 6 mm. W przypadku pokryw dwuposzyciowych grubość dolnego poszycia pokrywy powinna być nie mniejsza niŝ 6 mm Wymiary netto usztywnień Wskaźnik przekroju netto usztywnień pokryw powinien być nie mniejszy niŝ wskaźnik obliczony wg wzoru: 1000l sp W =, [cm 3 ] ( ) 1 l rozpiętość usztywnienia, [m]. NaleŜy ją przyjmować jako równą odstępowi wiązarów lub równą odległości pomiędzy wiązarem a krawędzią pokrywy, która jest podparciem usztywnienia. JeŜeli na obu końcach wszystkich usztywnień zastosowano węzłówki, wówczas rozpiętość tych usztywnień moŝna przyjąć jako zmniejszoną o wielkość równą /3 długości krótszego ramienia węzłówki, lecz nie więcej niŝ o 10% rozpiętości (początkowej) dla kaŝdej węzłówki; s odstęp usztywnień, [m]; p ciśnienie określane według , [kpa]; określane według Wskaźnik przekroju usztywnień naleŝy określić przyjmując szerokość pasa współpracującego jako równą odstępowi tych usztywnień Wymiary netto wiązarów Wskaźniki przekroju oraz grubości netto środników wiązarów powinny być takie, aby obliczeniowe napręŝenia normalne r zarówno w mocniku jak i w pasie współpracującym poszycia, a takŝe napręŝenia styczne τ r w środniku wiązarów nie przekraczały dopuszczalnych wartości i τ, określonych wg Szerokość mocnika wiązara powinna być nie mniejsza niŝ 40% wysokości wiązara, gdy jego niepodparta rozpiętość jest większa niŝ 3,0 m. Węzłówki przeciwskrętne, przyspawane do mocnika mogą być traktowane jako boczne podparcie wiązara. Długość niepodparta mocnika nie powinna przekraczać 15 krotnej jego grubości Wytrzymałość na wyboczenie Powinny być równieŝ spełnione wymagania dotyczące wytrzymałości na wyboczenie poszycia, usztywnień i wiązarów podane w

14 Wymiarowanie elementów konstrukcyjnych pokryw przy zastosowaniu ciśnień obliczeniowych innych niŝ p 15 * Poszycie pokryw lukowych Grubość górnego poszycia pokryw lukowych naleŝy określać zgodnie z wymaganiami podanymi w Części II Kadłub, przy czym jako napręŝenia dopuszczalne naleŝy przyjmować napręŝenia określone w Zastosowana grubość górnego poszycia pokrywy powinna być nie mniejsza niŝ t = 10s, [mm] ( ) (gdzie s odstęp usztywnień poszycia pokryw, [m]), i nie mniejsza niŝ 6 mm. W przypadku pokryw dwuposzyciowych grubość dolnego poszycia pokrywy powinna być nie mniejsza niŝ 6 mm JeŜeli mogą wystąpić stany obciąŝenia pokrywy, w których jej poszycie będące pasem współpracującym swobodnie podpartych usztywnień lub wiązarów podlega ściskaniu, to naleŝy spełnić warunek: c W c 1, [MPa] ( ) ηw r napręŝenie krytyczne poszycia stanowiącego pas współpracujący rozpatrywanego wiązara, określone według punktu z Części II Kadłub, [MPa]. Potrzebną przy tym wartość teoretycznego napręŝenia krytycznego E naleŝy obliczać według punktu z Części II Kadłub, przyjmując k = 1; napręŝenie dopuszczalne, określone według , [MPa]; W 1 wskaźnik przekroju wiązara wymagany według , [cm 3 ]; W r rzeczywisty wskaźnik przekroju tego wiązara, obliczony dla rozpatrywanego ściskanego pasa współpracującego, [cm 3 ]; η stopień dopuszczalnego wykorzystania rzeczywistego napręŝenia krytycznego poszycia pokrywy, η = 0,77 jeŝeli przy określaniu obciąŝeń poszycia zastosowano ciśnienie lub ciśnienia z grupy: p = p 3, p 8, p 9, p 13 i 1,5p 7, η = 0,87 w pozostałych przypadkach Usztywnienia pokryw lukowych Wymagany wskaźnik przekroju usztywnień poszycia pokryw lukowych naleŝy określać według podrozdziału 13.5 Części II Kadłub, * JeŜeli na pokrywach lukowych przewiduje się pracę ładowarek kołowych, to przy wymiarowaniu elementów tych pokryw naleŝy uwzględnić wymagania wytrzymałościowe określone w podrozdziale 19.4 z Części II Kadłub. 14

15 przyjmując ciśnienia obliczeniowe p według , a napręŝenia dopuszczalne według Wartość współczynnika m naleŝy przyjmować jako: m = 8 dla usztywnień swobodnie podpartych na jednym lub obu końcach, m = 1 dla usztywnień utwierdzonych na obu końcach. JeŜeli usztywnienie przenosi obciąŝenia, to jego wytrzymałość i sztywność podlega specjalnemu rozpatrzeniu przez PRS Podane w wymagania w zakresie wskaźnika przekroju usztywnień pokryw lukowych oparte są na załoŝeniu, Ŝe przekrój poprzeczny tych usztywnień jest stały na całej ich rozpiętości. JeŜeli stosuje się usztywnienia o zmiennych po długości wymiarach środnika lub mocnika, to naleŝy je tak zaprojektować, by odpowiednie maksymalne napręŝenia pochodzące od zginania, a takŝe maksymalne ugięcia nie były zwiększone Pole netto poprzecznego przekroju środnika usztywnienia nie powinno być dla Ŝadnego przekroju poprzecznego mniejsze niŝ: 0,14 x A = 0,5 lsp+ 10ht k, [cm ] ( ) k l l rozpiętość usztywnień, [m]; s odstęp usztywnień, [m]; t k naddatek korozyjny, [mm]; x odległość od końcowego przekroju usztywnienia do rozpatrywanego przekroju poprzecznego, [m]. NaleŜy przyjmować wartość x 0,5 l; h wysokość środnika usztywnienia w rozpatrywanym przekroju, [m]; k współczynnik materiałowy (..1., Część II Kadłub) Wymiary przekroju poprzecznego usztywnień pokryw lukowych powinny odpowiadać wymaganiom w zakresie stateczności podanym w podrozdziale 13.3 z Części II Kadłub przy zastosowaniu teoretycznych napręŝeń krytycznych E określonych wg podrozdziału z Część II Kadłub Usztywnienia pokrywy powinny być połączone ze środnikami wiązarów, przez które przechodzą oraz z elementami obramowania pokryw przy pomocy spoin o przekroju nie mniejszym niŝ: a = 5 + 0,07 (l 1 + l ) sp + a k, [cm ] ( ) l 1, l rozpiętości usztywnienia po obu stronach wiązara, przez który ono przechodzi, [m]; a k naddatek korozyjny pola przekroju spoiny odpowiadający naddatkowi korozyjnemu t k, [cm ] Połączenia spawane usztywnień pokryw, poza omówionymi w , naleŝy wykonać według ogólnych zasad podanych w rozdziale 4 15

16 Części II Kadłub. Połączenie usztywnień z poszyciem pokrywy luku zbiornika ładunkowego lub ładowni przewidywanej do przewozu balastu wodnego nie powinno być wykonane przy zastosowaniu spoiny przerywanej przestawnej, ani teŝ symetrycznej Wiązary pokryw lukowych Wymagane dla wiązarów wartości wskaźnika przekroju naleŝy określać według jak dla usztywnień. NaleŜy przy tym w poszczególnych wzorach przyjmować s = b, gdzie s odstęp usztywnień, b szerokość pasa powierzchni pokrywy podpartego przez rozpatrywany wiązar. Szerokość b jest równa połowie sumy rozpiętości usztywnień podpartych przez wiązar po jego obu stronach Przy obliczaniu rzeczywistych wartości wskaźnika przekroju i momentu bezwładności przekroju wiązara szerokość współpracującego pasa poszycia pokrywy naleŝy przyjmować zgodnie z podrozdziałem z 3.. Części II Kadłub Pole poprzecznego przekroju netto środnika wiązara na jego końcach powinno być nie mniejsze niŝ: b jak w , h jak w , k jak w ,07 A = lbp + 10ht k, [cm ] ( ) k Idąc od końców ku środkowi rozpiętości wiązara, moŝna wymagane pole przekroju a zmniejszać o wartość 0,14 sbp po minięciu kaŝdego punktu przejścia usztywnienia przez środnik wiązara (s odstęp usztywnień podpartych przez wiązar, [m]). Zmniejszona wartość poprzecznego przekroju środnika wiązara nigdzie nie moŝe być mniejsza od połowy pola przekroju A, wymaganego w końcowych przekrojach wiązara patrz wzór Środniki wiązarów powinny być usztywnione, aby przeciwdziałać ich wyboczeniu Stateczność wiązarów naleŝy sprawdzić stosując wymagania podane w punktach i z Części II Kadłub. Dodatkowo napręŝenie krytyczne c poszycia stanowiącego pas współpracujący wiązara pokrywy, obliczone jak w , powinno spełniać warunek: r c ( ) η r obliczone napręŝenie ściskające, działające w poszyciu stanowiącym pas współpracujący wiązara, [MPa]; η jak w

17 Wymagania dotyczące stateczności elementów konstrukcyjnych pokrywy w przypadku zastosowania ciśnienia obliczeniowego p Poszycie pokrywy NapręŜenie ściskające w poszyciu pokrywy, r, które powstaje wskutek zginania wiązarów równoległych do kierunku usztywnień, nie powinno przekraczać 0,8 napręŝenia krytycznego C1, określonego poniŝej: =, [MPa], jeśli C1 E1 R e 1 4 E = C1 Re 1, [MPa], jeśli Re E1, ( ) Re E1 >, ( ) tn E1 = 3,6E 1000, [MPa] ( ) s t n grubość netto płyty poszycia pokrywy, [mm]; s odstęp usztywnień, [mm]. NapręŜenie ściskające r w poszyciu pokrywy, które powstaje wskutek zginania wiązarów prostopadłych do kierunku usztywnień, nie powinno przekraczać 0,8 napręŝenia krytycznego C określonego poniŝej: =, [MPa], jeśli C E R e 1 4 E = C Re, [MPa], jeśli Re E, ( ) Re E >, ( ) tn E = 0,9mE, [MPa] ( ) 1000s s,1 m = c 1 + ( ) l k + 1,1 t n grubość netto płyty poszycia pokrywy, [mm]; s długość krótszego boku pola płytowego, [m]; k stosunek najmniejszej wartości napręŝenia ściskającego do największej; l długość dłuŝszego boku pola płytowego, [m]; c = 1,3 jeŝeli poszycie jest usztywnione przez wiązary; c = 1,1 jeŝeli poszycie jest usztywnione kątownikami lub teownikami; c = 1,1 jeŝeli usztywnieniami są kształtowniki łebkowe; c = 1,05 jeŝeli poszycie jest usztywnione płaskownikami. 17

18 NapręŜenia przy ściskaniu dwukierunkowym poszycia pokryw, określane metodą elementów skończonych z zastosowaniem elementów powłokowych, podlegają odrębnemu rozpatrzeniu przez PRS Usztywnienia pokrywy Obliczeniowe napręŝenie ściskające, r, w pasie współpracującym poszycia usztywnień, które powstaje wskutek zginania wiązarów równoległych do kierunku usztywnień, nie powinno przekraczać 0,8 napręŝenia krytycznego cs pokrywy, które naleŝy wyznaczać wg poniŝszych wzorów: CS CS = ES, [MPa], jeśli Re ES, ( ) 1 R e 4, [MPa], jeśli Re ES >, ( ) = ES ES teoretyczne napręŝenie krytyczne w warunkach ściskania usztywnień, [MPa]; ES mniejsza z dwu wartości: E3 i E4 ; Iα E3 = 0, 001E, [MPa] ( ) Al I α moment bezwładności usztywnienia, [cm 4 ]. Przy obliczaniu I α naleŝy uwzględnić pas współpracujący poszycia równy odstępowi usztywnień; A pole przekroju usztywnienia, [cm ], łącznie z pasem współpracującym poszycia, równym odstępowi usztywnień; l rozpiętość usztywnienia, [m]; π EI w K It E 4 m 0, 385E I 0l m I 0 =, [MPa] ( ) 4 cl K = 10 4 π EI w m liczba półfal utraty stateczności, określona według tabeli Tabela < K 4 4 < K < K 144 (m-1) m < K m (m+1) m 1 3 m I w wycinkowy moment bezwładności poprzecznego przekroju usztywnienia względem punktu styku usztywnienia z poszyciem, [cm 6 ]: dla płaskowników 3 3 s t s 6 h 6 I w = 10, [cm 6 ], ( ) 36 18

19 3 m s tmb h 6 dla teowników I w = 10, [cm 6 ], ( ) 1 dla kątowników i kształtowników łebkowych 3 bm hs w = [ t ( ) + 3 m bm bmhs hs tsbmhs 1( bm + hs ) I ]10, [cm 6 ], ( ) I 0 biegunowy moment bezwładności poprzecznego przekroju usztywnienia względem punktu styku usztywnienia z poszyciem, [cm 4 ]; dla płaskowników dla usztywnień z mocnikiem I I = 0 hs t s hs t s = + hs b t 3 4 m m 10 6 ( ) ( ) I t moment bezwładności Saint Venanta poprzecznego przekroju usztywnienia (bez pasa współpracującego), [cm 4 ]: dla płaskowników dla usztywnień z mocnikiem I t 3 hst s 4 = 3 10, [cm4 ], ( ) tm 4 I t = hst s + bmtm 1 0, 63 10, [cm 4 ], ( ) 3 bm h s, t s wysokość i grubość netto środnika usztywnienia, [mm]; b m, t m szerokość i grubość netto mocnika usztywnienia, [mm]; s odstęp usztywnień, [m]; c stała spręŝystości usztywnienia i dołączonego pasa poszycia: 3 p k pet 3 c = 10 ( ) 3 1,33k 3 phst p s sts k p = 1 r, k p naleŝy przyjmować jako nie mniejsze niŝ zero; dla usztywnień z mocnikiem k p moŝe być przyjęte jako nie mniejsze niŝ 0,1. r r według ; E1 według ; t p grubość netto poszycia pokrywy, [mm]. r = ( ) E1 19

20 Dla płaskowników zastosowanych jako usztywnienia pokrywy oraz dla usztywnień (mocników) stosowanych przeciw wyboczeniu, stosunek h/t s powinien być nie większy niŝ 15 k 0,5, gdzie: h, t s wysokość i grubość netto usztywnienia; k = 35/R e Płyty środników wiązarów pokrywy Niniejsze wymagania dotyczą stateczności środników wiązarów pokrywy. Sprawdzeniu podlega stateczność płyt, których krawędzie stanowią: usztywnienia środnika, linie przecięcia środnika z innymi wiązarami, mocnik lub dolne poszycie pokrywy, górne poszycie pokrywy. NapręŜenie styczne, τ c, w panelach środników wiązarów nie powinny przekraczać 0,8 napręŝenia krytycznego τ r, określonego wg wzoru: τ = τ, [MPa] jeŝeli τ E 0,5 τ pl ( ) c E τ pl τ c = τ pl 1, [MPa] jeŝeli τ E > 0,5 τ pl ( ) 4 τ E τ pl Re =, [MPa] ( ) 3 tn τ E = 0,9kt E, [MPa] ( ) 1000d t n grubość netto rozpatrywanego wiązara, [mm]; 4,0 k t = 5,35 + ( ) a d a długość dłuŝszego boku rozpatrywanego panelu, [m]; d długość krótszego boku rozpatrywanego panelu, [m]. W analizie stateczności wiązarów równoległych do kierunku usztywnień naleŝy przyjmować rzeczywiste wymiary paneli. W analizie stateczności wiązarów prostopadłych do kierunku usztywnień lub w analizie wiązarów pokryw wykonanych bez usztywnień, przy określaniu napręŝenia krytycznego, τ c, naleŝy przyjmować panele kwadratowe o boku równym d. W powyŝszym przypadku w analizach naleŝy stosować średnie napręŝenie styczne τ r, określane jako średnie z napręŝeń obliczonych na końcach panelu. 0

21 Sztywność obramowania pokryw Aby zapewnić dostateczny docisk uszczelek gumowych w przelotach między urządzeniami zamykającymi, obramowania pokryw powinny mieć dostateczną sztywność. Ich moment bezwładności przekroju powinien być nie mniejszy niŝ: J = kp l a 4, [cm 4 ] ( ) k współczynnik uwzględniający sztywność podłoŝa, do którego dociskane jest obramowanie pokrywy. MoŜna przyjąć: k = 6, jeŝeli uszczelka jest dociskana do zrębnicy luku, k = 1, jeŝeli jest ona dociskana do obramowania innej pokrywy o tej samej sztywności; a odstęp urządzeń zamykających pokrywę, [m]; p l docisk uszczelki przypadający na 1 m długości krawędzi dociskającej, [kn/m], lecz nie mniej niŝ 5 kn/m. Przy określaniu docisku p l pokrywy luku zbiornika naleŝy uwzględnić ciśnienie wewnętrzne, które moŝe w nim wystąpić Urządzenia zamykające pokrywy luku Sekcja pokryw luków w połoŝeniu 1 i powinna mieć z kaŝdego boku odpowiednie urządzenia zamykające dla zapewnienia właściwej szczelności zamknięcia luku Liczba urządzeń zamykających na kaŝdym boku sekcji pokrywy powinna być nie mniejsza niŝ. JeŜeli urządzenie zamykające jest zamontowane na naroŝu sekcji pokrywy, to moŝna uznać, Ŝe zamyka ono oba boki sekcji. Co najmniej jedno urządzenie zamykające, dociskające wzdłuŝny lub poprzeczny bok sekcji pokrywy powinno być umieszczone bezpośrednio przy naroŝach Pole przekroju netto śruby mocującej pokrywę do zrębnicy luku lub pokrywę do pokrywy powinno być nie mniejsze niŝ: A = knac, [cm ] ( ) a odstęp śrub, [m]; n = 1,4 dla pokryw strugoszczelnych mocowanych do zrębnic, n = 3,0 dla pokryw zbiorników głębokich i ładunkowych mocowanych do innych pokryw, n = 0,08(0,5 lp + p l ) dla pokryw zbiorników mocowanych do zrębnic lukowych; l rozpiętość wiązara lub usztywnienia prostopadłego do rozpatrywanej krawędzi pokrywy, [m]. JeŜeli ich nie zastosowano, za l naleŝy przyjąć połowę odległości mierzonej od krawędzi pokrywy do najbliŝszego usztywnienia lub wiązara równoległego do rozpatrywanej krawędzi; 1

22 p największe z ciśnień p = 1,5p 7, p = p 8, p = p 9, p = p 10 mających zastosowanie, [kpa]; wartości ciśnień obliczeniowych p 7 p 10 naleŝy określać zgodnie z wymaganiami podrozdziału 16.3 z Części II Kadłub; p l docisk liniowy krawędzi pokrywy do zrębnicy lub pokrywy luku, [kn/m] do obliczeń naleŝy przyjmować p l 5 kn/m; c = 0,p l ; naleŝy przyjmować wartość c 1,0; k = 35 współczynnik materiałowy śrub; R e e e = 1 dla R e 35 MPa, e = 0,75 dla R e > 35 MPa JeŜeli w połoŝeniu 1 i zastosowano obniŝenie zrębnicy luku (patrz ), to kaŝda sekcja pokrywy powinna mieć co najmniej dwa urządzenia mocujące na kaŝdym boku, a odstęp urządzeń mocujących powinien być nie większy niŝ,5 m JeŜeli pole powierzchni pokrywy przekracza 5 m, to średnica rdzenia śrub urządzeń mocujących powinna być nie mniejsza niŝ 19 mm Urządzenia zamykające dla pokryw projektowanych na podstawie analizy napręŝeń powinny być dobierane w zaleŝności od sił działających w śrubach. Dopuszczalne napręŝenia rozciągające w śrubach wynoszą = 15/k, [MPa]. Dopuszczalne napręŝenia w urządzeniach innych typów wynoszą: napręŝenia normalne = 10 / k, [MPa]; napręŝenia styczne τ = 80 / k, [MPa]; napręŝenia zredukowane zr = + 3τ = 150/k, [MPa] JeŜeli przewidziany jest przewóz ładunku na pokrywach lukowych w połoŝeniu 1 i, to pokrywy te powinny być zabezpieczone przed poziomymi przesunięciami, za pomocą mocnych stoperów. Stopery naleŝy zaprojektować z uwzględnieniem masowych sił poziomych poprzecznych P t lub wzdłuŝnych P l, określonych według podrozdziału z Części II Kadłub. JeŜeli ładunek na pokrywie jest mocowany do pokładu poza pokrywą, to wartości powyŝszych sił mogą w obliczeniach być zmniejszone o 10% Miejsca ustawienia stoperów powinny być wybrane z uwzględnieniem ruchów zrębnic, pokryw i pokładu wywołanych odkształceniami luku w czasie falowania morskiego. NaleŜy umieszczać jedynie konieczną liczbę stoperów.

23 Na poprzecznych połączeniach pokryw wielopanelowych naleŝy zastosować ograniczniki, aby zapobiec nadmiernym pionowym przemieszczeniom paneli względem siebie Odwodnienia pokryw lukowych Odwodnienia powinny być wykonane od strony wewnętrznej uszczelnienia pokrywy luku w postaci kanału ściekowego lub pionowego przedłuŝenia bocznej i końcowej zrębnicy luku Na końcach kanałów ściekowych powinny znajdować się otwory spustowe, skutecznie zabezpieczone przed dostaniem się wody z zewnątrz, np. przy pomocy zaworów zwrotnych lub równowaŝnych urządzeń Poprzeczne połączenia pokryw wielopanelowych powinny posiadać odwodnienia z przestrzeni nad uszczelnieniami oraz kanały odwadniające poniŝej uszczelnień JeŜeli istnieje nieprzerwany kontakt (styk) między zewnętrznymi stalowymi elementami pokryw i konstrukcją statku, to naleŝy wykonać odpływ wody z przestrzeni pomiędzy uszczelnieniem, a powyŝszym stykiem Niestrugoszczelne pokrywy luków znajdujących się ponad pokładem nadbudówki na kontenerowcach Pokrywy luków mogą nie być strugoszczelne, pod warunkiem uzyskania zgody Administracji, jeŝeli spełnione są następujące warunki:.1 pokrywy te znajdują się na wysokości nie mniejszej niŝ H p ponad pokładem wolnej burty; H p trzy przepisowe wysokości nadbudówki w przypadku luków połoŝonych w rejonie 0,5L od punktu końcowego długości L na dziobie, dwie przepisowe wysokości nadbudówki w przypadku luków połoŝonych w pozostałych rejonach statku;. wysokość zrębnic łukowych wynosi co najmniej 600 mm;.3 szczeliny w tych pokrywach zostały w obliczeniach stateczności i niezatapialności statku potraktowane jak otwory niechronione;.4 ww. szczeliny są tak małe, jak to jest praktycznie moŝliwe i w Ŝadnym wypadku nie przekraczają 50 mm;.5 przy krawędziach pokryw zastosowane zostały rynienki ściekowe lub podobne środki w celu zmniejszenia do minimum ilości wody, która moŝe się dostać do ładowni przez szczeliny w pokrywach;.6 w kaŝdej ładowni wyposaŝonej w niestrugoszczelne pokrywy zainstalowany jest system alarmowy wykrywający przecieki w zęzach. 3

24 15. Punkty 9..3 i 9..4 otrzymują brzmienie: 9..3 Odstęp między stojakami relingu nie powinien przekraczać 1,5 m. NaleŜy przewidzieć moŝliwość zamocowania stojaków zdejmowanych i wychylnych w pozycji roboczej. Przynajmniej co trzeci stojak powinien być wyposaŝony w podpórkę lub węzłówkę. Zamiast takiego rozwiązania dopuszcza się zastosowanie płaskich stalowych wsporników posiadających zwiększoną szerokość, w porównaniu do wymaganej dla zwykłego wspornika przez normę projektową, (patrz rys. 9..3). b s Wsporniki o zwiekszonej szerokosci 500mm(Min.) kb s Usztywnienie pokladu Rys Alternatywnie: co najmniej co trzeci wspornik posiada szerokość: kb s =,9b s ; co najmniej co drugi wspornik posiada szerokość: kb s =,4b s ; kaŝdy wspornik posiada szerokość: kb s = 1,9b s ; b s szerokość zwykłego wspornika określona według normy projektowej. Wsporniki o zwiększonej szerokości powinny być spawane do poszycia pokładu podwójną ciągłą spoiną pachwinową o boku 7 mm lub spoiną określoną w normie projektowej. Wsporniki o zwiększonej szerokości naleŝy umieścić w linii z usztywnieniami pokładu. Jako usztywnienie naleŝy zastosować płaskownik o wymiarach przynajmniej 100x1. NaleŜy je spawać do poszycia pokładu podwójną ciągłą spoiną pachwinową. Nie jest wymagane Ŝeby wsporniki o zwiększonej szerokości znajdowały się w linii z usztywnieniami pokładu, gdy grubość poszycia pokładu przekracza 0 mm. 4

25 9..4 Poręcze nadburcia oraz sam reling powinny mieć w zasadzie sztywną konstrukcję, tylko w przypadkach szczególnych moŝna stosować zamiast barierek stalowe liny, ale wyłącznie w odcinkach o ograniczonej długości. Liny te naleŝy napiąć za pomocą ściągaczy. Tam, gdzie jest to niezbędne dla normalnej eksploatacji statku, zamiast barierek moŝna zastosować odcinki łańcuchów, pod warunkiem Ŝe zostaną one umieszczone między dwoma stałymi wspornikami i/lub nadburciem. 16. Punkt otrzymuje brzmienie: Luki ładunkowe ładowni przeznaczonych do przemiennego przewozu ładunków suchych i ładunków ciekłych luzem powinny odpowiadać równieŝ wymaganiom określonym w: , 7.10., , , , , i