ZAGROŻENIA CYBERPRZESTRZENI

Transkrypt

1 ZAGROŻENIA CYBERPRZESTRZENI Materiały dla uczestników konferencji Anna Andrzejewska Józef Bednarek Bestwina, marca 2017 roku 1

2 SPIS TREŚCI 1. INFOHOLIZM NARKOTYK XXI WIEKU 2. WPŁYW GIER KOMPUTEROWYCH NA POSTAWY I ZACHOWANIA DZIECI I MŁODZIEŻY 3. CYBERPRZEMOC CYBERBULLYING 4. SEKSTING 5. PORNOGRAFIA W SIECI 6. PEDOFILIA W INTERNECIE 7. ZASADY BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA PRZEZ DZIECI Z INTERNETU 2

3 1. INFOHOLIZM Każda forma uzależnienia jest szkodliwa niezależnie od tego czy narkotykiem jest alkohol, morfina, czy idea. Carl Gustav Jung Pojawiła się nowa generacja uzależnień, które wiążą się z korzystaniem z komputera i Internetu. Są one o tyle niebezpieczne, gdyż człowiek nie zauważa kiedy zostaję wplątany w sieć, z której trudno mu się wydostać. Problem ten staje się coraz poważniejszy i dotyka coraz częściej dzieci i młodzież. INFOHOLIZM UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA I INTERNETU = UTRATA KONTROLI NAD SWOIM ZACHOWANIEM TYPY INFOHOLIZMU 1. Uzależnienie od związków wirtualnych, czasami tłumaczone jako socjomania internetowa (cyber-relationship addiction) - jest to uzależnienie od internetowych kontaktów społecznych, nadmierne zaangażowanie w związki w sieci (wirtulane). Wyraża się poprzez udział w listach dyskusyjnych, IRC-u, oraz kontaktach przy pomocy poczty elektronicznej. Osoba chora nawiązuje nowe kontakty tylko i wyłącznie poprzez sieć, ma zachwiane relacje człowiek-człowiek w kontaktach poza siecią. Ludzie tacy potrafią godzinami rozmawiać z innymi użytkownikami Internetu, lecz mają trudności przy kontaktach osobistych, następuje też u takich osób zanik komunikacji niewerbalnej, nie potrafią odczytywać informacji nadawanych w tej płaszczyźnie, lub odczytują je błędnie. Osoby z tym zaburzeniem spotyka się głównie w tych formach kontaktu, które zapewniają synchroniczną komunikację. 2. Erotomania internetowa (cyberseksual addiction) - polega głównie na oglądaniu filmów i zdjęć z materiałami erotycznymi i pornograficznymi, lub pogawędkach na chatach o tematyce seksualnej. Zaburzenie to można określić jako nałogowe używanie stron dotyczących seksu i pornografii. Często u jego podłoża leżą inne zaburzenia i dewiacje seksualne, takie jak pedofilia, vojeryzm, zoofilia, skrajny ekshibicjonizm i inne. 3. Uzależnienie od komputera (computer addiction) - osoba chora nie musi w tym wypadku "być" w Sieci, wystarczy, iż spędza czas przy komputerze. Nie jest dla niej ważne to, co robi, czy pisze ważną pracę, czy gra w pasjansa. Liczy się tylko to, że komputer jest włączony a ona spędza przy nim czas. Najczęściej przejawia się w obsesyjnym graniu w gry komputerowe. 4. Uzależnienie od sieci (net compulsions) - jest ono bardzo podobne do uzależnienia od komputera, lecz polega na pobycie w Internecie. Osoby takie są cały czas zalogowane do sieci i obserwują, co się tam dzieje. Obsesyjnie grają w sieci, uczestniczą w aukcjach etc. Uzależnienie to łączy w sobie wszystkie inne formy IAD. 5. Przeciążenie informacyjne lub przeładowanie informacjami (information overload) - nałogowe surfowanie w sieci lub przeglądanie baz danych. Występuje przy natłoku 3

4 informacji, na przykład przebywanie w wielu pokojach rozmów jednocześnie lub udział w wielu listach dyskusyjnych. 1 OBJAWY UZALEŻNIENIA 1. Potrzeba korzystania z komputera w coraz większym wymiarze czasowym. 2. Występowanie złego samopoczucia, drażliwości, pobudzenia psychoruchowego, lęku, depresji, przy braku możliwości korzystania z komputera (włącznie z zaistnieniem zespołu abstynenckiego). 3. Podejmowanie nieudanych prób zaprzestania użytkowania danego medium, jak również okłamywanie o rzeczywistym czasie poświęcanym na jego użytkowanie. 4. Doznawanie satysfakcji i poczucia wartości poprzez udział w grach i sesjach internetowych. 5. Ograniczenie innych zajęć, ucieczka od życia rzeczywistego. 6. Pochłonięcie myśli i wyobraźni przez prezentowane treści. 7. Zaniedbywanie nauki, pracy, rezygnacja ze spotkań rówieśniczych, odkładanie w czasie innych ważnych spraw na rzecz korzystania z komputera. 8. Pojawienie się konfliktów rodzinnych w związku z korzystaniem z komputera. 9. Przeznaczanie coraz większej ilości pieniędzy np. na zakup sprzętu komputerowego, oprogramowania, akcesoriów czy książek i czasopism o tematyce komputerowej. JAKIE OSOBY SĄ SZCZEGÓLNIE NARAŻONE NA UZALEŻNIENIE? młode, sfrustrowane, zagubione, potrzebujące dowartościowania, cierpiące na zaburzenia emocjonalne, z trudem nawiązujące normalne kontakty z innymi, z zaniżoną samooceną, traktujące korzystanie z mass mediów jako ucieczkę od rzeczywistości, mające doświadczenia z przyjmowaniem narkotyków lub innych substancji psychoaktywnych, lecz jeszcze nie umiejące wypracować skutecznych, konstruktywnych sposobów nie radzenia sobie z napięciem, zabiegające o władzę, status społeczny, dominację, poszukujące wspierającej przyjaźni i flirtu, bez stałego zajęcia, bezrobotne, samotne zmuszone do pozostawania w domu. 2 RADY JAK PRZECIWDZIAŁAĆ UZALEŻNIENIU ustalić plan dnia; ściśle określić czas korzystania z komputera; najpierw zrób to co do ciebie należy, a potem komputer konsekwentnie przestrzegaj tej zasady; kontrolujmy co robi nasze dziecko przy komputerze i dbajmy o przerwy co pół godziny; spróbujmy zainteresować dziecko inną formą spędzania czasu; rozmawiajmy ze swoimi dziećmi; 1 K. S. Young, Pathological Internet use: A case that breaks the stereotype. Psychological Reports, 1996, J. Chwaszcz, M. Pietruszka,. D. Sikorski, Media, uzależnienia, fakty i mity, Wyd. KUL, Lublin 2005, s

5 pilnujmy, jak dzieci wykorzystują komputer podłączony do sieci; gdy nie możemy towarzyszyć dzieciom podczas ich samodzielnych podróży po WWW, nie wahajmy się stosować oprogramowania utrudniającego dostęp do treści niepożądanych; po zakończonej sesji sprawdzajmy jakie miejsca odwiedzała nasza pociecha (umożliwiają to specjalne schowki rejestrujące w przeglądarkach internetowych odwiedzane adresy); starajmy się ustawić komputer w miejscu, gdzie najczęściej przebywa wielu domowników, ułatwi to obserwację; do znudzenia zwracajmy uwagę dzieciom, by nie zostawiały w Internecie swoich personaliów, danych adresowych, fotografii; nie pozwalajmy dzieciom dokonywać samodzielnie zakupów przez sieć, ani wypełniać jakichkolwiek kwestionariuszy; przypominajmy im, aby tak jak na prawdziwej ulicy nie zawierały znajomości z nieznajomymi; przypominajmy dzieciom, aby nie otwierały korespondencji z nieznanych miejsc może być zarażona wirusem komputerowym; nie zostawiajmy dziecku numerów kart kredytowych; INFOHOLIZM TO NOWE NIEBEZPIECZNE UZALEŻNIENIE PORÓWNYWALNE Z TAKIM UZALEŻNIENIEM JAK ALKOHOLIZM CZY NARKOMANIA!!! 2. GRY KOMPUTEROWE A ZACHOWANIA DZIECI I MŁODZIEŻY Gry komputerowe określane są mianem elektronicznego LSD. Najwięcej uzależnień wśród dzieci i młodzieży to uzależnienia do gier komputerowych. Dzieci do roku życia nie powinny grać w gry komputerowe, w których prezentowana jest przemoc i agresja. Zachowania agresywne przenoszone są do życia realnego. Aktywni gracze komputerowi są bardziej pobudzeni, agresywni, szybciej reagują siłą, mają większość skłonność do używania wulgarnych wyrazów. Często przejawiają skłonności przywódcze i ryzykowne. Symulowane obrazy przemocy, a właściwie samodzielne jej realizowanie w grach komputerowych, prowokuje dzieci do powtarzania okrutnych zachowań. Natychmiastowy efekt wyraża się w agresywnych myślach i wyobrażeniach o wrogich emocjach, natomiast długotrwały skutek jest związany z kształtowaniem agresywnych skryptów poznawczych i może prowadzić to do trwałych zmian w strukturze osobowości gracza. Dziecko poprzez obserwację brutalnych scen uczy się negatywnych zachowań, destygmatyzuje śmierć, która urasta do zwykłego odwracalnego aktu. Dzieli świat jedynie na wrogów i sprzymierzeńców. Liczba zachowań brutalnych w agresywnych grach komputerowych jest większa od tych, jakie spotykamy w najbardziej brutalnych filmach akcji i horrorach. Wraz z kupieniem komputera (podłączeniem Internetu) należy z dzieckiem ustalić zasady korzystania z tych 5

6 narzędzi. Twarde przestrzeganie tych zasad jest najskuteczniejszym sposobem uchronienia dziecka przed infoholizmem. Zastrzelił matkę i ojca Amerykański 17-latek zabił matkę i ciężko zranił ojca, rozjuszony zabraniem mu przez rodziców gry komputerowej. Był uzależniony od gier komputerowych, jednakże dokładnie zaplanował zabójstwo rodziców. Rodzice zabronili chłopakowi grać w grę komputerową, polegającą na likwidowaniu kolejnych przeciwników, co uznali za zbyt brutalne. Daniel włamał się szafki ojca z bronią, wszedł z karabinem do sypialni rodziców i powiedział: "Zamknijcie oczy, mam dla was niespodziankę". Później zaczął strzelać. Gdy uznał, że oboje nie żyją, uciekł z domu, zabierając ze sobą jedną rzecz: grę komputerową. Zabójstwo matki 16-latek z Filadelfii przyznał się do zamordowania matki, chcąc się w ten sposób zemścić za skonfiskowanie mu PlayStation. Zaatakował ją młotkiem podczas snu, a gdy jeszcze żyła usiłował spalić w piekarniku. Gdy się nie udało, dobił ją nogą od krzesła, miażdżąc jej głowę. Teraz żałuje! Bił matkę i babcię dla zabawy Nastolatek z Pruszkowa od września nie chodził do szkoły, "bo mu się nie chciało". Zamiast się uczyć, wolał grać w gry komputerowe. Poza tym od roku bił, kopał i poniżał swoją matkę i babcię. W końcu doszło do tragedii. Gdy matka weszła do pokoju i wyłączyła synowi komputer, chłopak rzucił się na kobietę i powalił ją na ziemię. Następnie chwycił za nóż i zadźgałby własną matkę, gdyby nie powstrzymała go... babcia. Starsza pani jakimś cudem wybiła nastolatka z morderczego transu. Po chwili w mieszkaniu pojawili się policjanci, którzy zatrzymali chłopaka. Podczas przesłuchania powiedział, że bił matkę i babkę, bo to... fajna zabawa! Zasady jakimi należy się kierować zezwalając dziecku na granie w gry komputerowe 1. Do trzeciego-czwartego roku życia dziecko w ogóle nie powinno korzystać z komputera i Internetu. Zabawa dziecka powinna skupiać się na grach zręcznościowych realizowanych z rodzicami, opiekunami i innymi dziećmi. 2. Dziecko gra tylko w takie gry, które wcześniej poznali rodzice (opiekunowie). Decyzja o zakupie gry komputerowej wymaga poznania jej treści. 3. Czas korzystania z komputera przez dziecko powinien być limitowany. Dzieci w wieku 5-7 lat nie powinny grać jednorazowo dłużej niż jedną godzinę dziennie, nie częściej niż 1-2 razy w tygodniu. Dzieci w wieku 8-10 lat również nie dłużej niż jedną godzinę dziennie, nie więcej niż 4-razy w tygodniu (według zasady - dzień z grą, dzień bez gry). 4. Zasadnym jest aby w wieku dziecięcym i nastoletnim dzieci w ogóle nie grały w gry, gdzie głównym motywem są zabijanie i zbrodnia. 6

7 5. Komputer podłączony do Internetu nie powinien znajdować się w miejscu ogólnodostępnym, a nie w pokoju dziecka. Ponadto powinien mieć zainstalowane filtry rodzicielskie. 6. Z dzieckiem na poziomie 4-5 klasy podstawowej można podpisać kontrakt komputerowy określający jego obowiązki i prawa związane z korzystaniem z multimediów. 7. Nie zezwalamy aby nastolatek grał na komputerze lub przebywał w Internecie w późnych godzinach wieczornych i nocnych. 8. Dziecko łamiące ustalone przez rodziców zasady korzystania z multimediów powinno spotkać się ze stosowną reakcją ograniczenie korzystania z komputera, okresowy zakaz gry, założenie haseł blokujących dostęp. 9. Odpuszczenie łamania zasad skłania dziecko do poszerzania swoich praw w cyberprzestrzeni. 10. Aż do wieku lat powinna obowiązywać zasada jeden dzień w tygodniu bez komputera. GRY KOMPUTEROWE NIE SĄ ZŁE, ZŁA JEST NIEWIEDZA RODZICÓW W CO GRAJĄ ICH DZIECI!!! 3. CYBERBULLYING - CYBERPRZEMOC CYBERPRZEMOC (ang. Cyberbullying) jest to prześladowanie, zastraszanie, nękanie i wyśmiewanie innych osób za pomocą technologii informacyjnych i komunikacyjnych, takich jak: SMS i MMS, , witryny internetowe, fora dyskusyjne, blogi, komunikatory typu GG, czaty. FORMY CYBERPRZEMOCY nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem Sieci; włamania na konta pocztowe i konta komunikatorów w celu rozsyłania kompromitujących wiadomości; rejestrowanie niechcianych filmów i zdjęć; tworzenie ośmieszających stron www; publikowanie w Internecie lub rozsyłanie przy użyciu telefonu komórkowego kompromitujących informacji, zdjęć; podszywanie się w Sieci pod kogoś wbrew jego woli. Prześladowanie przez Internet jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ złośliwe, kompromitujące czy poniżające treści są w bardzo krótkim czasie rozpowszechniane i zazwyczaj pozostają w sieci NA ZAWSZE, jako kopie na wielu komputerach, nawet po ustaleniu i ukaraniu sprawcy. 7

8 POWODY DLA KTÓRYCH INTERNETOWI CHULIGANI STOSUJĄ PRZEMOC: przeżywanie radości ze zwyciężania, wynikające na przykład z potrzeby potwierdzenia swojej pozycji w grupie, bądź zbudowania swego wizerunku, wyrównanie doznanych krzywd, odwet za doznane upokorzenia podejmowany dla odreagowania frustracji spowodowanych np. zakłóceniami funkcjonowania rodziny lub nieprawidłowościami funkcjonowania środowiska szkolnego czy rówieśniczego pozyskanie uwagi otoczenia, wołaniem o pomoc kierowaną do wszystkich, którzy o nich zapomnieli. JAK ROZPOZNAĆ, ŻE DZIECKO JEST PRZEŚLADOWANE wydaje się poirytowane, smutne lub zdenerwowane po zakończeniu rozmowy przez telefon lub korzystania z komputera. izoluje się od lubianych znajomych i zajęć. gorzej się uczy lub okazuje złość albo niezadowolenie ze szkoły lub konkretnego przedmiotu. wykazuje nietypowe oznaki przygnębienia lub smutku. SKUTKI CYBERPRZEMOCY Cyberprzemoc może się wydawać niewielkim problemem, ponieważ nie występują żadne objawy przemocy fizycznej. Trzeba jednak zauważyć, że psychika dziecka, czy nastolatka jest bardzo delikatna i takie akty przemocy mogą się silnie na niej odbić i powodować, między innymi: spadek samooceny, depresję, izolację od rówieśników, lęki, brak zaufania. KILKA DOBRYCH RAD nie ufaj osobom poznanym przez Internet; nie podawaj swoich danych; posługuj się nickiem; dbaj o bezpieczeństwo swoje i swoich przyjaciół; powiedz osobie, której ufasz, gdy coś w Internecie Cię zaniepokoi; bądź ostrożny, gdy spotykasz się z kimś poznanym w sieci; dbaj o swoje hasło jak o największą tajemnicę; zabezpiecz komputer. PAMIĘTAJ PRZEMOC STOSOWNA ZA POMOCĄ TECHNOLOGII INFORMACYJNYCH I KOMUNIKACYJNYCH TO PRZESTĘPSTWO! 8

9 4. SEKSTING NOWE ZACHOWANIA NASTOLATKÓW To zjawisko popularne szczególnie wśród nastolatków. Polega na przesyłaniu treści o charakterze erotycznym, głównie własnych nagich lub półnagich zdjęć, za pomocą Internetu i telefonu komórkowego szczególnie przez osoby w okresie dojrzewania. Popularność sekstingu bierze się przede wszystkim z typowej w tym wieku fascynacji seksem, zainteresowania płcią przeciwną, braku doświadczenia w relacjach z innymi, ciekawości lub nieśmiałości. Młodzi ludzie wysyłają sobie erotyczne zdjęcia i filmiki, w formie żartu lub jako dowód miłości Mocno podkreślone oczy, ponętnie rozchylone usta, spódnica, która ledwo zakrywa pośladki i bluzka z dekoltem odsłaniająca nastoletni biust - to nie portret modelki z okładki czasopisma dla panów, a zdjęcie nastolatki z profilu na portalu społecznościowym. Od takich fotografii młodych dziewczyn aż roi się w sieci. Coraz częściej niestety można napotkać wizerunki nastoletnich dziewcząt, które bez skrepowania prezentują swoje półnagie, a nawet całkiem nagie ciała. Powody, dla których nastolatki rozpowszechniają treści erotyczne czy nawet pornograficzne mogą być różne: 1. Chęć zwrócenia na siebie uwagi. Nastolatki szukają ekstremalnych wrażeń czy doznań, a pokazywanie swojego nagiego ciała traktują jako coś bardzo odważnego i niezwykłego. 2. Powszechnie panująca moda. 3. Chęć dowartościowania się. 4. Rywalizacja, kto posunie się dalej. 5. Kopiowanie zachowań prezentowanych w mediach. 6. Wszechobecna seksualizacja życia. 14-letnia Magda z Warszawy poznała Mariusza P. na jednym z portali społecznościowych. Na początku znajomości 20-latek podawał się za kogoś innego. Mamił nastolatkę komplementami, mówił o bezgranicznej miłości i nalegał na spotkanie we dwoje. Po jakimś czasie podstępem nakłonił dziewczynkę, aby ta przesłała mu swoje nagie zdjęcia... Magda zrobiła sobie bardzo odważną sesję i beztrosko udostępniła ją nowo poznanemu mężczyźnie. Po otrzymaniu pikantnych zdjęć Maiusz P. zagroził, że opublikuje je w Internecie, jeśli nastolatka nie spełni jego żądań i nie przekaże mu określonej kwoty pieniędzy. Przerażona dziewczynka opowiedziała o wszystkim rodzicom, a ci o sprawie powiadomili policję. Policjanci zatrzymali 20-latka - w miejscu, w którym umówił się z 14-letnią Magdą na przekazanie 500 złotych. Pieniądze miały być zostawione w koszu na śmieci. Razem z Mariuszem P. została zatrzymana jego dziewczyna, 20-letnia Anna B., która doskonale wiedziała o całej sprawie. 9

10 Jak uchronić dziecko przed sekstingiem? 1. Otwarta dyskusja z dzieckiem jest pierwszym krokiem do wyjaśnienia konsekwencji zjawiska. Jeśli twoje dziecko nie spotkało się z pojęciem sekstingu nie oznacza to, że nie miało do czynienia ze zjawiskiem. Bądź opanowana/y i nie reaguj zbyt nerwowo, jeśli usłyszysz, że twoja pociecha brała udział w procederze. Ważne, że się zwierzyła. Czas najwyższy uświadomić dziecku, do czego może doprowadzić ta "niewinna zabawa". 2. Wytłumacz dziecku, że seksting jest formą molestowania seksualnego i że takie zachowanie jest karalne. Rozsyłanie cudzych zdjęć w nietypowej sytuacji narusza czyjąś prywatność i dobre imię. 3. Jeśli twoja nastoletnia córka twierdzi, że jej chłopak nigdy nie pokazałby jej nagich zdjęć osobom postronnym uświadom ją, że telefon może zostać skradziony lub zgubiony. Wówczas zdjęcia z telefonu mogą dostać się w niepowołane ręce i zostać upublicznione w Internecie. 4. Zaznacz, że jeśli wyjdzie na jaw, że ktoś ze szkoły dziecka brał kiedykolwiek udział w sekstingu z pewnością zostanie zawieszony w prawach ucznia. Nie tylko straci uprawnienia w szkole, ale także przyjaciół. 5. Zapytaj dziecko, jak ono by się czuło, gdyby nieprzyzwoite zdjęcia z jego udziałem zostały rozesłane do znajomych. Empatia zwykle bywa skuteczna. PAMIĘTAJ, ŻE INTERNET NIE ZAPOMINA. RAZ POZOSTAWIONE W NIM INFORMACJE POZOSTAJĄ NA ZAWSZE!!! 5. PORNOGRAFIA W INTERNECIE I JEJ SKUTKI Zasadniczym celem pornografii w sieci jest pobudzenie seksualne użytkownika. Narusza ona godność człowieka stanowiąc tym samym formę przemocy. Jej konsumpcja rozbudza pożądanie seksualne i prowadzi do szukania coraz mocniejszych wrażeń, co w konsekwencji sprzyja rozwiązłości seksualnej, niszczącej związki i małżeństwa. Propagując seks bez żadnych zobowiązań, utrudnia rozwój prawidłowych relacji między kobietą i mężczyzną. Wpływ pornografii na człowieka zależy bardzo często od wieku użytkownika, częstotliwości kontaktów, rodzaju używanych materiałów, oraz samokontroli emocji. Im użytkownik jest młodszy, tym bardziej destrukcyjnie działają na niego treści jawnie seksualne. Wykorzystywane są tu niewiedza i niedojrzałość psychiczna dzieci. Kontakt z pornografią przerasta zdolności adaptacyjne dzieci i prowadzić może do przyswajania wypaczonej i sprymityzowanej wizji seksualności. Ten negatywny wpływ prowadzić może do błędnego rozumowania wstrzemięźliwości seksualnej, jako nie służącej zdrowiu, co zapoczątkować może wcześniejsze kontakty seksualne dzieci. Strony erotyczne dostępne w Internecie przedstawiają fałszywy obraz kobiecości i męskości. Ukazują seksualność w kategorii procesów instynktownych. Szczególnie tzw. twarda pornografia może doprowadzić u młodego człowieka do nieświadomego warunkowania i kojarzenia przyjemności z brutalnością i agresją. Skutki oglądania pornografii przez dzieci objawiają się w różnych sferach i dotyczyć mogą następujących obszarów: 1. Erotyzacja psychiki dziecka 10

11 2. Przedwczesne rozbudzenie seksualne. 3. Pojawianie się treści o charakterze seksualnym w marzeniach sennych. 4. Podejmowania zabaw erotycznych, "twórczości" o charakterze seksualnym (np. w postaci sporządzania wulgarnych napisów lub rysunków). 5. Wypowiedzi o treściach seksualnych (np. tzw. brzydkich dowcipów - śmiech ma na celu rozładowanie napięcia). 6. Prowokacyjne zachowania seksualne w tym również wśród rówieśników lub młodszych dzieci. 7. Podatność na uwiedzenie ze strony dorosłych. 8. Zaburzenia w kierunku dewiacji seksualnych. ROLĄ RODZICÓW JEST UCHRONIENIE DZIECI PRZED TRESCIAMI PORNOGRAFICZNYMI!!! 6. PEDOFILIA W SIECI - WSKAZANIA POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU ZAGROŻENIA PEDOFILIĄ Grooming szczególna kategoria relacji pomiędzy dorosłymi a dziećmi w Internecie w celu uwiedzenia seksualnego. To proces, mogący trwać przez wiele miesięcy. Intencją osoby dorosłej w tym procesie jest stopniowe wprowadzanie dziecka w aktywność seksualną w celu jego wykorzystania, często komercyjnego. JAK DZIAŁAJĄ INTERNETOWI PEDOFILE? Internetowi pedofile oferują swoją uwagę, uczucie i uprzejmość, stopniowo uwodzą swoje ofiary, często znacznym nakładem czasu, pieniędzy i wysiłku. Są na bieżąco z muzyką i hobby, którymi można zainteresować dzieci. Słuchają dzieci i solidaryzują się z ich problemami. Starając się osłabić zahamowania młodych ludzi, stopniowo wprowadzają do rozmów treści erotyczne. JAK PRZEBIEGAJĄ DZIALANIA PEDOFILA W SIECI? ETAP 1 Nawiązanie znajomości z dzieckiem Podszywając się za rówieśnika, pedofil wciąga dziecko w znajomość. Najczęściej odbywa się to na czacie lub przez Gadu-Gadu. Uwodziciel poddaje przyszłą ofiarę, subtelnej i dokładnej obserwacji. Na tym etapie dziecko ma okazję poznać osobę dorosłą, oswoić się z nią. Rozmawiając coraz dłużej, dziecko stopniowo traci poczucie, że jest to ktoś obcy i ktoś dorosły, różniący się od niego samego. Każde działanie pedofila jest delikatne, dzieci nie przypuszczają, że ktoś interesuje się nimi w specjalny sposób. ETAP 2 Tworzenie relacji z dzieckiem Rozmowy stają się coraz dłuższe i częstsze. Pedofil powraca do stałych elementów rozmowy. Dziecko zaczyna opowiadać o sobie bez oporów. Dorosłego interesują emocje dziecka, jego 11

12 doświadczenia, zainteresowania, marzenia. Opowiada też o sobie, najczęściej w kontekście doświadczeń dziecka. Uwodziciel powoli ustanawia siebie w roli przyjaciela - kogoś, kto pociesza, akceptuje, interesuje się tym wszystkim, co dotyczy osoby dziecka. ETAP 3 Ocena ryzyka odkrycia znajomości Uwodziciel pyta o miejsce ustawienia komputera, kto z niego korzysta, czy ktoś się interesuje co dziecko robi w komputerze. W ten sposób pedofil sprawdza, kto jest w stanie kontrolować aktywność dziecka przy komputerze. ETAP 4 Ukazanie dziecku wzajemności relacji Mówi: tylko ja mogę ci pomóc, możesz mi zaufać, ja dochowam wierności, wiesz przecież, że to co nas łączy jest czymś wyjątkowym. Zadaje pytania o charakterze seksualnym, np. czy kiedykolwiek się całowałeś?. Kieruje uwagę dziecka na ciało, stopniowo uczy je obserwowania swego ciała pokazuje zachowania seksualne pytając Dotykałeś siebie kiedykolwiek? lub opowiadając porównuje: gdy byłem w Twoim wieku przez przypadek dotknąłem swoich intymnych miejsc - to było dziwne uczucie. ETAP 5 Pierwsze zdjęcia pornograficzne Pedofil oswaja dziecko z cyberseksem, opowiada mu, co chciałby z nim robić, gdyby w tej chwili przy nim był, lub też co robi, rozmawiając z dzieckiem. ETAP 6 Dążenie do spotkania Pedofil zmierza do spotkania. Jeśli dziecko opiera się, pedofil posuwa się do szantażu. Może zażądać nagich zdjęć dziecka, grożąc, że jeśli ich nie dostanie, to doniesie rodzicom o znajomości. Kiedy już je dostanie, zmusi dziecko do spotkania, grożąc opublikowaniem zdjęć. JAKIE OSOBY SĄ NAJBARDZIEJ NARAŻONE NA DZIALANNIE PEDOFILÓW? Najbardziej narażeni na działanie internetowych pedofilów są na ogół młodzi ludzie: rozpoczynający przygodę z Internetem, aktywnie korzystający z komputerów, poszukujący nowych, ekstremalnych doznań, aktywnie poszukujący zainteresowania lub uczucia, buntownicy, odludki i samotnicy, ciekawscy, zdezorientowani w kwestii własnej tożsamości seksualnej. 12

13 OBJAWY MOGĄCE ŚWIADCZYĆ O KONTAKTACH DZIECKA Z INTERNETOWYM PEDOFILEM Dziecko spędza bardzo dużo czasu w Internecie. W rodzinnym komputerze znajdują się treści pornograficzne. Dzieci dzwonią pod numery (czasami zamiejscowe), których rodzice nie rozpoznają lub dzwonią do nich osoby nieznane rodzicom. Dziecko otrzymuje wiadomości , prezenty lub paczki od osób nieznanych rodzicom. Dziecko wycofuje się z życia rodzinnego i towarzyskiego, szybko wyłącza monitor lub przełącza ekran, gdy dorosły wchodzi do pokoju. JAK CHRONIĆ DZIECI PRZED PEDOFILIĄ W INTERNECIE? Rozmawiać z dziećmi na temat zagrożeń jakie stwarza Internet. Prowadzić rozmowy szczere oparte na zaufaniu. Małe dzieci nie powinny odwiedzać pokojów rozmów. Starsze dzieci należy skierować do dobrze monitorowanych dziecięcych pokojów rozmów. Rodzice powinni sprawdzać jakiego rodzaju rozmowy się tam toczą. Komputer z połączeniem internetowym powinien znajdować się w pokoju używanym przez wszystkich domowników. Małe dzieci powinny korzystać z rodzinnego konta poczty elektronicznej. Należy uczulić dzieci, aby nigdy nie odpowiadały na wiadomości otrzymane od nieznajomych. Budować poczucie bezpieczeństwa dziecka w rodzinie. Jeśli wszystkie środki zapobiegawcze zawiodą i dzieci spotkają się z internetowym pedofilem, nie należy ich obwiniać. Pełną odpowiedzialność zawsze ponosi przestępca. Trzeba jednak podjąć zdecydowane działania uniemożliwiające dzieciom kontynuowanie znajomości z taką osobą. CO CZYNIĆ GDY DZIECKO PADNIE OFIARĄ PEDOFILA? Jeśli dziecko otrzymuje zdjęcia o treściach seksualnych od internetowego korespondenta lub jest seksualnie nagabywane - powiadom policję. Zachowaj i udostępnij policji wszelką dokumentację, w tym adresy , adresy witryn internetowych i zapisy rozmów. Sprawdzaj, czy w komputerze znajdują się pliki pornograficzne lub jakiekolwiek ślady komunikacji o charakterze seksualnym są to często sygnały ostrzegawcze. Monitoruj dostęp dziecka do Internetu, zwłaszcza do takich miejsc jak pokoje rozmów, wiadomości błyskawiczne i wiadomości . Internetowi pedofile często poznają swoje potencjalne ofiary w pokojach rozmów, a potem kontynuują znajomość korzystając z wiadomości lub wiadomości błyskawicznych. ROLĄ DOROSŁYCH, JEST ZADBANIE O TO, ABY CHRONIĆ DZIECI PRZED TYM, CO JEST DLA NICH SZKODLIWE!!! 13

14 7. ZASADY BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z INTERNETU Żyjesz w zupełnie nowym świecie, nie tylko najnowszych rozwiązań multimedialnych, ale i w świecie wirtualnym. A ten jest pełen niespodzianek i pokus. Pojawia się w nim wiele atrakcyjnych propozycji. Także dla Ciebie. Wielokrotnie niejeden z nich skorzystał i później żałował. Pamiętaj! Możesz żałować! I ty możesz być ich ofiarą! Iluż to już nie powtórzyłoby tego samego błędu. A jednak. Kolejni dają się wciągnąć. 1. Zachowaj dystans do nowo poznanych osób w sieci Nigdy nie możesz mieć pewności, że osoba która jest po drugiej stronie jest Twoim rówieśnikiem. Może wcale nie chodzi o zawarcie przyjaźni. 2. Nie podawaj swoich danych osobowych: imienia i nazwiska, adresu, numeru telefonu czy nazwy i adresu szkoły. Osoby, z którymi rozmawiasz na czacie, albo odwiedzają Twojego bloga nie zawsze maja dobre zamiary. Czasami możesz rozmawiać z pedofilem lub przestępcą. 3. Posługiwanie się nickiem Używając nicka unikaj podawania wieku lub daty urodzenia, aby nikt nie wiedział ile masz lat. Możesz rozmawiać z kimś kto ma zamiar Cię skrzywdzić. Użyj fantazji wykorzystując pseudonim, bądź imię bohatera filmu. Możliwości jest wiele. 4. Dbaj o hasło swojej poczty jak o największą tajemnicę Wymyśl takie, które będzie trudne do odgadnięcia. Dlaczego trzeba dbać o hasło? Ktoś może wejść do Twojej skrzynki pocztowej i wysłać z niej e w Twoim imieniu, może także udawać Ciebie na forum internetowym. Nawet nie zdajesz sobie sprawy jakie mogą z tego wyniknąć kłopoty. 5. Dbaj o bezpieczeństwo swojej rodziny i przyjaciół Nigdy nie udostępniaj danych osobowych i nie przesyłaj ich danych lub zdjęć. Możesz wpędzić ich w tarapaty. Osoba, której przesyłasz takie dane może wykorzystać je w dowolny sposób nie masz na to wpływu. 6. Zachowaj ostrożność w spotkaniach z osobami poznanymi w Sieci Ne wybieraj się na takie spotkanie sam. Zabierz na nie kogoś znajomego. Jeżeli już musisz się spotkać, to w miejscu publicznym, nigdy w mieszkaniu osoby którą poznałeś. 7. Zakupy przez Internet Nie podawaj numerów konta bankowego. Pamiętaj o skutkach transakcji (Nie jesteś w realu!). 8. Cyberbulling - przemoc psychiczna z użyciem nowych technologii Internetu i telefonii komórkowej. Jest to przestępstwo! 14

15 Jeżeli ktoś Cię nękania, zastrasza, szantażuje. Jeśli otrzymujesz wulgarne i i SMS-y. Jeśli publikowane i rozsyłane są o Tobie ośmieszające informacje. Jeśli dopisywane są na Twój temat obraźliwe komentarze w blogach czy na forach dyskusyjnych, to znaczy, że stałeś się ofiarą cyberbullingu. Nie odpowiadaj na zaczepki to uchroni Cię przed eskalacją wymierzonych w Ciebie działań. Podejmij odpowiednie kroki zaradcze. Poinformuj rodziców lub kogoś dorosłego, któremu ufasz. Nie kasuj wiadomości, zrób screen, jest to sposób na zabezpieczenie dowodów. 9. Nie naruszaj godności i praw innych użytkowników Sieci W Internecie nie jesteśmy do końca anonimowi i bezkarni. Zostawiamy wiele śladów. Gdy ktoś narusza Twoje prawa można go odnaleźć, ale także można odnaleźć Ciebie! 10. Zabezpiecz swój komputer Jeśli nic chcesz mieć zawirusowanego komputera, to nie otwieraj i od nieznajomych, zwłaszcza takich, które kończą się rozszerzeniem.exe. Używaj dobrego programu antywirusowego i aktualizuj bazę wirusów. 11. Szanuj prawo własności w Sieci Pamiętaj, że ściąganie muzyki i filmów z Internetu jest łamaniem prawa. Zastanów się czy warto ryzykować. Jest wiele bezpłatnych stron z dostępem do muzyki. Nie powielaj nagannych wzorców. Zawsze podawaj źródło, kiedy korzystasz z zasobów Sieci. 12. Rozmawiaj z dorosłymi o Internecie Prawdopodobnie lepiej orientujesz się w temacie niż Twoi rodzice czy opiekunowie. Może mógłbyś ich czegoś nauczyć? Pokaż im, które strony Cię interesują. Wytłumacz, do czego jeszcze oprócz szukania informacji może Internet służyć. 13. Internet źródłem uzależnień Pamiętaj, że Internet może być groźnym źródłem uzależnienia, porównywalnym z chorobą alkoholową czy narkotykową. Uzależnienie od Internetu to choroba! Jeżeli i raz wpadniesz, trudno będzie Ci z niej wyjść. Staraj się zachować umiar w korzystaniu z Sieci czy graniu w gry komputerowe. PAMIĘTAJ, ZANIM KLIKNIESZ ZASTANÓW SIĘ!!! 15

16 prof. dr hab. Józef Bednarek, pedagog, dydaktyk, medioznawcza, ekspert w zakresie zagrożeń cyberprzestrzeni. Pracownik naukowo-dydaktyczny uczelni humanistycznych i pedagogicznych. Wiceprzewodniczący Zespołu ds. Bezpieczeństwa Dzieci w Cyberprzestrzeni powołanego przez Rzecznika Praw Dziecka RP. Ekspert merytoryczny w projekcie PI-PWP Zagrożenia cyberprzestrzeni nowe kompetencja pracownika socjalnego. Autor kilkunastu książek i kilkudziesięciu publikacji, m. in. Cyberprzestrzeń. Człowiek. Edukacja. Dylematy przestrzeni cyfrowej (2015). Zagrożenia cyberprzestrzeni i świata wirtualnego (2014), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Nowy wymiar zagrożeń w świecie realnym i wirtualnym (2014), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Wybrane patologie społeczno-wychowawcze w cyberprzestrzeni (2014), Człowiek w obliczu szans cyberprzestrzeni i świata wirtualnego (2014), Multimedialne kształcenie ustawiczne nauczycieli (2010), Przemoc i agresja w sieci - cyberbullying (2009), Cyberświat możliwości i ograniczenia (2009), Multimedia w kształceniu (2006), Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych (2005), Media w nauczaniu (2002). Opiekun naukowy przygotowania dokumentacji i realizacji kilkudziesięciu etiud filmowych o zagrożeniach cyberprzestrzeni. Organizator i współorganizator wielu konferencji i seminariów naukowych, na których przedstawiał referaty i komunikaty z badań. Kierownik projektów badawczych także międzynarodowych. Promotor prac magisterskich i doktorskich. Twórca licznych innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych. Wykładowca wielu szkoleń i warsztatów. Przedmiotem zainteresowań jest świat wirtualny jego możliwości i zagrożenia. dr Anna Andrzejewska, pedagog w zakresie edukacji informatycznej i medialnej, ekspert w zakresie zagrożeń cyberprzestrzeni. Pracownik naukowo-dydaktyczny uczelni pedagogicznych. Członek Zespołu ds. Bezpieczeństwa Dzieci w Cyberprzestrzeni powołanego przez Rzecznika Praw Dziecka RP. Ekspert merytoryczny w projekcie PI-PWP Zagrożenia cyberprzestrzeni nowe kompetencja pracownika socjalnego. Autorka książek m. in. Cyberprzestrzeń. Człowiek. Edukacja. Dylematy przestrzeni cyfrowej (2015). Dzieci i młodzież w sieci zagrożeń realnych i wirtualnych (2014), Zagrożenia cyberprzestrzeni i świata wirtualnego (2014), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Nowy wymiar zagrożeń w świecie realnym i wirtualnym (2014), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Wybrane patologie społeczno-wychowawcze w cyberprzestrzeni (2014), Patologie moralne w sieci (2009), Gry komputerowe i sieciowe. Nasze dziecko w wielkiej sieci (2009), Cyberświat możliwości i ograniczenia (2009), (Nie)Bezpieczny komputer. Od euforii do uzależnień (2008). Magia szklanego ekranu zagrożenia płynące z telewizji (2007), Zajmuje się edukacją medialną, patologiami w cyberprzestrzeni oraz uzależnieniami od mediów cyfrowych. Od lat prowadzi badania związane z wpływem najnowszych mediów na życie dzieci i młodzieży. Uczestniczka międzynarodowych i krajowych konferencji naukowych i sympozjów. Prowadzi szkolenia i warsztaty z zakresu zagrożeń powodowanych przez cyberprzestrzeń. Współautorka projektów badawczych. Współtwórca wielu filmów dydaktycznych i aplikacji multimedialnych z ww. obszarów wiedzy. Zainteresowania naukowe dotyczą: pedagogiki, psychologii, edukacji medialnej, cyberprzestrzeni, patologii społecznych. prof. dr hab. Józef Bednarek tel ; jozefbednarek@o2.pl dr Anna Andrzejewska tel ; an.andrzejewska@o2.pl 16