Warszawa, Do Komisji Ustawodawczej

Transkrypt

1 Warszawa, Do Komisji Ustawodawczej First Data Polska, właściciel marki POLCARD i największy polski agent rozliczeniowy, w załączeniu przekazuje swoje uwagi do projektu Ustawy w sprawie zmian ustawy o usługach płatniczych. W naszej propozycji skupiliśmy się przede wszystkim na doprecyzowaniu proponowanych pojęć, żeby uniknąć w przyszłości próby ominięcia przez organizacje kartowe wprowadzonych regulacji. Dotyczy to przede wszystkim definicji interchange i organizacji płatniczej. Jednocześnie chcielibyśmy zwrócić uwagę na to, jakim prawom rynkowym podlegają poszczególne pozycje kosztowe, które finalnie pokrywane są z opłat pobieranych od punktów handlowo usługowych. W szczególności marża agenta rozliczeniowego, która dodana do stawek opłat interchange i pozostałych opłat pobieranych przez organizacje kartowe wpływa na wysokość MSC, czyli opłaty płaconej przez punkty handlowo usługowe na rzecz agentów rozliczeniowych. Marża ta podlega w pełni prawom rynku bardzo silna konkurencja na rynku polskim powoduje, że od wielu lat te marże systematycznie spadają. W efekcie MSC również podlega prawom rynkowym. Natomiast opłaty pobierane przez organizacje kartowe nie podlegają negocjacjom, muszą być przez agentów rozliczeniowych akceptowane w ustalonej wysokości. Jest to szczególnie istotne wobec toczących się dyskusji w sprawie uregulowania ustawowego wysokości MSC przy braku wpływu na składowe tej opłaty, próba uregulowania skończy się dla rynku w sposób trudny do przewidzenia. Do niniejszego pisma dołączyliśmy również informację, opisującą rynek płatności kartowych. W razie jakichkolwiek pytań, jesteśmy do Państwa dyspozycji. Janusz Diemko Prezes Zarządu First Data Polska

2 Uwagi First Data Polska do senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych Projekt ustawy: Artykuł 1 projektu ustawy: Zmiana art. 2: Punkt 15a: Zaproponowane brzmienie nie uwzględnia funkcjonujących na rynku kart debetowych wyposażonych w opcję krótkoterminowej pożyczki (overdraft facility) w związku z brakiem doprecyzowania tego przypadku przepis budzi wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do kart debetowych pozwalających na wykorzystanie środków powyżej stanu rachunku, tym bardziej, iż przywoływany jest w propozycji art. 74 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych dotyczący usługi pożyczki płatniczej. W związku z tym, iż charakter kredytu udzielonego w rachunku karty kredytowej może budzić wątpliwości odnośnie czasu na jaki został udzielony, a przywołany powyżej przepis dotyczy kredytu udzielonego na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, zachodzi również wątpliwość co do możliwości stosowania tego przepisu do kart nazywanych w dzisiejszej praktyce kredytowymi. Art. 2 pkt 19 a (dodany): proponujemy modyfikację definicji opłaty interchange na następującą: opłata interchange jednorazowa opłata ponoszona na rzecz wydawcy karty płatniczej lub innego podmiotu wskazanego przez wydawcę karty płatniczej, z tytułu każdej jednostkowej transakcji realizowanej przy użyciu karty płatniczej wydanej przez danego wydawcę. Naszym zdaniem taka modyfikacja pozwoli uniknąć sytuacji, gdy nastąpi zmiana sposobu pobierania opłat interchange. Punkt 19b: Wskazanie, iż status organizacji kartowej jest przynależny instytucjom zawierającym umowy z wydawcami kart oraz agentami rozliczeniowymi może stanowić pole do

3 interpretacji wskazujących, iż w sytuacji gdy organizacja zawiera umowy jedynie z wydawcami kart, jest wyłączona spod reżimu ustawy. Sytuacja taka może mieć miejsce w przypadku, w którym agent rozliczeniowy działa w ramach licencji udzielonej wydawcy (sublicencja). W takim przypadku należy zweryfikować praktykę funkcjonowania i odpowiedzieć na pytanie, czy tak funkcjonujący agent rozliczeniowy ma powiązanie umowne z organizacją kartową. Dlatego proponujemy modyfikację definicji organizacji kartowej, poprzez usunięcie z niej nazwania stron, z którymi organizacja zawiera umowy (zarówno wydawców kart płatniczych, jak i agentów rozliczeniowych). Nowe brzmienie definicji: organizacja kartowa podmiot określający, bezpośrednio lub pośrednio poprzez upoważnione podmioty, zasady wydawania, przetwarzania i akceptowania kart płatniczych. Zmiana art. 34: Art. 34a: Proponujemy artykuł ten zmodyfikować i zapisać następująco: Organizacja kartowa nie może wykorzystywać wolumenów transakcji realizowanych instrumentami bezgotówkowymi wydawanymi w ramach innych organizacji kartowych do wyliczania poziomu opłat pobieranych od uczestników obrotu instrumentami bezgotówkowymi. W artykule 34b proponujemy usunąć część mówiącą:. Wyłącznie wybranymi kartami płatniczymi danego wydawcy... Naszym zdaniem Ustawa nie powinna dawać prawa wyboru spośród kart jednego wydawcy, lub specjalnego preferowania jednego wydawcy. Zmiana art. 38: Art. 38a: pkt 1: proponujemy dopisać w tym punkcie z zastrzeżeniem przepisów określonych w Art i 3.2. ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych. pkt 4: Stawki opłat IF są ustalane przez organizacje kartowe. W związku z tym to właśnie te instytucje powinny być jako jedyne zobowiązane do publikacji wysokości stawek.

4 Upoważnienie szerszego grona podmiotów może spowodować chaos informacyjny i zdezorientowanie klienta, w sytuacji braku jednoczesnej aktualizacji danych na stronach wszystkich, określonych w proponowanym przepisie, podmiotów zobowiązanych. Art. 52: Proponujemy usunięcie artykułu w całości i wycofanie jakiejkolwiek formy stosowania surcharge w terminalach POS, jak również w bankomatach. Artykuł 2 projektu ustawy: Dopisać z zastrzeżeniem artykułu 3. Nowe brzmienie tego artykułu: Organizacja kartowa, wydawca kart płatniczych oraz agent rozliczeniowy działający w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem art. 3, są obowiązani, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować swoją działalność, w tym zawarte umowy, do przepisów ustawy zmienianej w art. 1. Artykuł 3 projektu ustawy: W art. 3 dodać ust. 3: Od dnia ogłoszenia Ustawy, do dnia wejścia w życie Ustawy wprowadza się zakaz podnoszenia stawek interchange oraz wprowadzania dodatkowych opłat z tytułu interchange. Uzasadnienie: Część ogólna: W uzasadnieniu należy zwrócić uwagę na podkreślenie przez projektodawców, iż obecnie działalność agentów rozliczeniowych jest działalnością niskomarżową oraz na rynek ten ma charakter rynku o wysokiej konkurencji (str. 2 uzasadnienia). W uzasadnieniu (str. 3) zawarte jest wskazanie, iż wysokie IF jest barierą dla rozwoju i wdrożenia wydajniejszej niż kartowa technologii, wydaje się jednak, że stawka IF nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój płatności innych niż kartowe (w szczególności na rynek akceptacji kart).

5 Strony 6 9: w powiązaniu z proponowanymi przepisami należy stwierdzić, iż intencje projektodawców są w niewłaściwy sposób przenoszone do przepisów ustawy. Proponowane przepisy wyłączając stosowanie rulesów organizacji w niektórych obszarach przesuwają sterowanie rynkiem w sposób wydaje się nadmierny w ręce akceptantów. Projektodawcy wprost wskazują, że akceptant może proponować zniżki w przypadku płatności gotówkowych (sic!), a takie działanie jest sprzeczne z ideą rozwoju obrotu bezgotówkowego. Należy również stwierdzić, iż powierzenie w całości decyzji akceptanta co do akceptowanych kart może spowodować zniechęcenie klientów do korzystania z kart w ogóle (przez niepewność, czy posiadana karta będzie akceptowana przez dany punkt), jak również może doprowadzić do braku akceptacji na rynku polskim kart zagranicznych. Paradoksalnie takie przepisy doprowadzą do rezygnacji przez posiadaczy z płatności kartami i załamania całego rynku, nie tylko kart kredytowych i obciążeniowych. Przykładem takiego zjawiska może być kwestia płatności kartą za paliwo w sytuacji braku pewności co do możliwości zakupu kartą danego systemu na stacjach paliwowych i niepewności co do akceptowania karty określonego wydawcy i typu. W konsekwencji kierowcy zaprzestaną w ogóle z korzystania z kart. Problemem jest również techniczna możliwość udzielania przez akceptantów informacji klientom o kartach akceptowanych w danym punkcie. Wydaje się to niewykonalne zarówno z pozycji akceptanta, jak i agenta rozliczeniowego dostarczającego materiały informacyjne (które dodatkowo powinny być sprofilowane w odniesieniu do konkretnego punktu akceptującego). Z punktu widzenia posiadacza karty teoretyczna możliwość płacenia u każdego akceptanta różnymi rodzajami kart spowoduje chaos informacyjny, czego konsekwencją będzie ograniczenie transakcji jedynie do określonych, znanych punktów albo całkowita rezygnacja z korzystania z kart, jako zbyt skomplikowanego instrumentu.

6 Część szczegółowa: Uzasadnienie nowelizacji art. 3 ust. 1pkt 5 lit: Projektodawcy w uzasadnieniu nie uwzględnili, iż agent rozliczeniowy niejednokrotnie rozlicza transakcje z akceptantem z własnych środków, co wydaje się odrębną działalnością od następującego później rozliczania i rozrachunku tych transakcji z wydawcami kart. Wskazane byłoby przeanalizowanie tej sytuacji w kontekście praktyki biznesu agentów rozliczeniowych. Uzasadnienie wprowadzenia art. 38a ust 3 i 4: Projektodawcy wskazują, iż jest możliwość stosowania wyższych niż wynikająca z ustawy stawek opłaty interchange w stosunku do kart kredytowych i obciążeniowych. Niestety stanowisko to nie znajduje odzwierciedlenia w projektowanych przepisach ustawy (wątpliwości wskazane powyżej, w rozważaniach dotyczących projektu ustawy), których interpretacja wskazuje, iż proponowane jest wprowadzenie sztywnych limitów opłat interchange, przy jednoczesnym umożliwieniu zastosowania mechanizmu surcharge w stosunku do kart kredytowych i obciążeniowych. Uważamy, że wprowadzenie zezwolenia na stosowanie opłat surcharge wpłynie bardzo negatywnie na rozwój płatności bezgotówkowych, zniechęcając posiadaczy kart do korzystania z nich.