Komputerowe wspomaganie projektowania. Wykład. AutoCAD - DraftSight. dr inż. Robert Kazała

Transkrypt

1 Komputerowe wspomaganie projektowania Wykład AutoCAD - DraftSight dr inż. Robert Kazała

2 Interfejs użytkownika

3 Symbol współrzędnych Symbol współrzędnych stanowi wizualne odniesienie do rysunku. Znajduje się on w lewym dolnym narożniku obszaru graficznego. Symbol ten wskazuje pozycję osi układu współrzędnych i podaje orientację wyrównania bieżącego układu współrzędnych. Na tej ilustracji symbol współrzędnych po lewej stronie wskazuje standardowy widok planu rysunku. Ten po prawej wskazuje, że widok jest 3D (izometryczny). Można przyciemniać i rozjaśniać symbol współrzędnych przy użyciu polecenia CSIcon.

4 Karty modelu i arkusza W lewej dolnej części pulpitu znajdują się karty oznaczone Model oraz Arkusz1. Wyświetlają one rysunek jako model lub jako arkusz rysunku. Model to miejsce, w którym rysujemy i konstruujemy. Rysunek może posiadać tylko jedną kartę Model. Arkusze to gotowe do drukowania strony, które zawierają takie elementy, jak ramki i bloki tytułowe, widoki ogólne i szczegółowe oraz widoki modelu. Można pracować z wieloma arkuszami, używając polecenia Sheet, aby dodać, skopiować, usunąć, nazwać lub zmienić nazwy arkuszy. Aby uzyskać dostęp do tych opcji, można również kliknąć prawym przyciskiem kartę Arkusz.

5 Tworzenie i zarządzanie arkuszami Można tworzyć nowy arkusz lub zmieniać nazwy, kopiować, zapisywać lub usuwać istniejące arkusze. W celu utworzenia gotowego rysunku dostarczono dwie różne przestrzenie robocze: Model i Arkusz. Arkusz to strona, która pozwala na skonfigurowanie wydruku rysunku. Można utworzyć maksymalnie 255 arkuszy rysunku na indywidualnych kartach. Nazwy kart arkuszy muszą być unikatowe. Podczas używania polecenia Sheet dostępne są opcje zarządzania kartami arkusza. Szereg z tych opcji jest również dostępne poprzez kliknięcie karty arkusza prawym przyciskiem myszy.

6 Używanie szablonów Rysunki można tworzyć z wykorzystaniem wcześniej zdefiniowanych szablonów. Szablony stanowią bazę dla gotowych prac i konfigurują żądane środowisko rysunku. Użycie szablonów rysunku oszczędza czas, ponieważ można ponownie wykorzystywać elementy i ustawienia już istniejącego rysunku. Szablony są użyteczne w przypadku stosowania takich elementów rysunku, jak logotypy, bloki tytułowe, ramki, obwiednie, linijki, linie wytyczające i widoki. Każdy rysunek wymaga specyficznych ustawień jednostek, przyciągania, siatki oraz granic rysunku. Ustawienia te są określane w szablonach zgodnie z konkretnymi wymogami. Omówienie znajduje się w temacie Konfigurowanie środowiska rysunkowego. Szablony służą do konfigurowania stylów wymiarowania oraz wczytywania stylów linii oraz stylów tekstu, które są często używane. Ustawienie lokalnych ustawień wczytywanych razem z szablonem pozwala standaryzować ustawienia domyślne kreślenia i edytowania. Warstwy utworzone w szablonie służą do grupowania elementów rysunku i przypisywania im kolorów, stylów linii i szerokość linii. Utworzenie szablonów z tymi elementami i parametrami zapewnia, że rysunki będą zgodne ze standardami obowiązującymi w firmie, organizacji lub branży.

7 Organizowanie rysunku przy użyciu warstw Rysunek można zorganizować poprzez szkicowanie na przezroczystych warstwach. Elementy całego rysunku są rysowane na różnych warstwach. Warstwy nałożone jedna na drugą tworzą cały rysunek. Warstwy mogą również zawierać elementy funkcjonalne, takie jak nieskończone linie. Warstwy są użyteczne w rozdzielaniu elementów, takich jak części lub podzespoły, bądź komponenty konstrukcyjne, takie jak rozmiary rur lub materiały budowy. Służą one również do oddzielania takich elementów, jak nieskończone linie, linie środkowe, linie wymiarów lub elementy do umieszczenia w grupie, takie jak listowie w rysunku architektonicznym. Warstwa 0: Warstwa standardowa Podczas tworzenia nowego rysunku automatycznie generowana jest warstwa 0, czyli warstwa standardowa. Dla tej warstwy automatycznie ustawiany jest kolor linii biały na czarnym tle (lub czarny na białym tle) i styl linii Ciągły. Nie można usunąć ani zmienić nazwy warstwy 0. Każda warstwa posiada właściwości koloru linii, stylu linii i szerokości linii. Wszystko, co jest szkicowane na warstwie, przyjmuje właściwości tej warstwy, chyba że jawnie ustawiono kolor linii, styl linii lub szerokość linii inne od właściwości aktywnej warstwy. Istnieją inne właściwości warstwy, które pozwalają przełączać pomiędzy różnymi stanami. Są to: pokaż/ukryj, zablokuj/odblokuj oraz zamknij/otwórz. Warstwy i ich właściwości są zapisywane wraz z rysunkiem.

8 Właściwości warstwy Stan: Jedna warstwa w każdym rysunku jest warstwą aktywną, co jest sygnalizowane w kolumnie Stan w oknie dialogowym Menedżer warstw. Nowe elementy są umieszczane na tej warstwie. Nazwa: Każda warstwa posiada nazwę zawierającą litery, cyfry lub znaki specjalne, takie jak podkreślenia i znaki dolara. Widoczność (Pokaż lub Ukryj): Zaletą warstw jest to, że pomagają one w wizualizowaniu części lub rysunku. Przejrzystość rysunku można poprawić, wybierając warstwy i ukrywając elementy rysunków. Symbol przycisku wskazuje, czy warstwa jest pokazana czy ukryta. Każdą warstwę można włączać i wyłączać niezależnie. Zablokowane lub Odblokowane: Można sterować widocznością i wpływem na elementy na danej warstwie. Zablokowana warstwa jest niewidoczna i chroniona, dlatego nie można jej zmieniać. Zablokowana warstwa nie jest uwzględniana podczas przebudowy rysunku. Podczas pracy ze skomplikowanymi rysunkami zablokowanie niepotrzebnych warstw może zwiększyć wydajność. Po odblokowaniu warstwy będzie ona widoczna i będzie można ją zmieniać. Nie można zablokować aktywnej warstwy. Zamknięta lub otwarta: Warstwy można chronić, aby uniemożliwić zmienianie na nich elementów. Stan zamknięty chroni przed niezamierzonymi modyfikacjami. Jeżeli warstwa jest chroniona, nie można zmieniać, dodawać ani usuwać elementów na tej warstwie. Aby pracować z elementami na tej warstwie, należy zmienić stan na otwarty. Można szkicować nowe elementy na zablokowanych warstwach, lecz nie można ich modyfikować. Kolor linii: Można ustawić kolor dla każdej warstwy lub użyć domyślnego (biały). W przypadku zmiany koloru warstwy w oknie dialogowym Menedżer warstw wszystkie elementy rysunku na tej warstwie, którym przypisano kolor JakWarstwa, przybierają nowy kolor. Ponieważ można szkicować tylko na warstwie aktywnej, nowe elementy przyjmują standardowy kolor aktywnej warstwy, chyba że zostanie określony nowy kolor przy użyciu polecenia LineColor. Styl linii: Do linii przypisywany jest standardowy styl linii. Domyślnie jest to Ciągły. Wybrany styl linii jest widoczny w oknie dialogowym Menedżer warstw obok warstwy. Wszystkie elementy są szkicowane w stylu linii warstwy, chyba że wybrano inny styl linii. Szerokość linii: Można ustawiać szerokość linii dla elementów na warstwie. Styl drukowania: Można przypisywać indywidualne style drukowania do warstw. Drukuj: Można włączać i wyłączać warstwy do drukowania. Opis: Można wpisać opis warstwy.

9 Właściwości elementu rysunku Wszystkie elementy rysunku, takie jak linie lub okręgi, posiadają szereg właściwości. Niektóre z tych właściwości, jak np. warstwa, kolor linii, styl linii i szerokość linii, są wspólne dla wszystkich elementów. Właściwości ogólne elementów rysunku obejmują: Warstwa Kolor linii Styl linii Skala linii Szerokość linii Płaszczyzna Z oraz Grubość Właściwości te można zmienia na palecie Właściwości. Nie wszystko można zmienić (na przykład nie można zmienić typu elementu). Innym sposobem zmieniania właściwości elementu jest użycie pasków narzędzi Warstwy i Właściwości. Można zmieniać warstwę, kolor linii, styl linii i szerokość linii.

10 Eksportowanie plików DXF Polecenie ExportDXF służy do eksportowania bieżącego rysunku jako pliku DXF (Drawing Exchange File), zawierającego informacje bazy danych dla wszystkich elementów i obiektów w rysunku CAD. Pliki DXF są wykorzystywane do wymiany danych rysunkowych z innymi aplikacjami. Pliki DXF mogą być standardowym plikiem tekstowym ASCII DXF lub plikiem binarnym. Zwykle termin DXF dla pliku odnosi się do plików ASCII DXF, które są bardziej rozpowszechnione niż pliki binarne DXF. Pliki binarne DXF są o około jedną czwartą mniejsze niż pliki ASCII DXF i pięć razy szybciej odczytywane i zapisywane.

11 Eksportowanie plików Polecenie Export służy do zapisywania pliku w następujących formatach: PDF (Portable Document Format) BMP (mapa bitowa) JPEG (standard Joint Photographic Experts Group) PNG (Portable Network Graphics, format mapy bitowej obrazu) EMF (rozszerzony metaplik Windows) SVG (format Scalable Vector Graphics) SLD (slajd) Plik wyjściowy zawiera widoczny fragment (bieżący widok) aktywnego rysunku.

12 Menu podręczne Kliknięcie prawym klawiszem myszy wyświetla menu podręczne (menu kontekstowe). Jeżeli polecenie jest aktywne, menu podręczne zawiera: Wprowadź: Potwierdza domyślne opcje bieżącego polecenia lub kończy wybór elementów Anuluj: Anuluje wykonanie polecenia Zmiany Przyciągania elementów: Pozwala wybierać opcje przyciągania elementów i metody wprowadzania współrzędnych Przesuń i Powiększ/Pomniejsz Opcje, które są dostępne w bieżącym monicie Jeżeli żadne polecenie nie jest aktywne, menu kontekstowe zawiera często używane polecenia: Powtórz poprzednie polecenia Wytnij, Kopiuj, Kopiuj z punktem odniesienia, Wklej oraz Wklej jako blok Cofnij i Ponów Przesuń i Powiększ/Pomniejsz Opcje (ustawienia ogólne) Opcje szkicowania

13 Określanie współrzednych Układ współrzędnych określa w jednoznaczny sposób każdy punkt elementu lub powierzchni rysunku. Narzędzie rysowania wykorzystuje kartezjański układ współrzędnych, składający się z trzech osi współrzędnych. Osie są ustawione prostopadle i przecinają się w początku układu współrzędnych. Wszystkie osie wykorzystują te same miary. Współrzędne punktu są wyprowadzane z odległości punktu odpowiednio od osi X, Y i Z (opcjonalnie). Aby wprowadzić punkty przy użyciu klawiatury, należy użyć formatu współrzędnych kartezjańskich, współrzędnych cylindrycznych lub współrzędnych sferycznych. Punkty są wprowadzane jako współrzędne bezwzględne lub względne. Aby wprowadzić punkty, określając współrzędne X, Y i Z niezależnie, należy użyć filtrów współrzędnych.

14 Ustawianie trybu ortogonalnego Tryb ortogonalny ogranicza ruchy wskaźnika do kierunków równoległych do osi bieżącego układu współrzędnych Można wprowadzać tylko punkty usytuowane równolegle do tych osi. Tryb ortogonalny ułatwia projektowanie i umieszczanie linii równoległych lub współliniowych w elementach. W standardowym globalnym układzie współrzędnych (GUW) linie prostopadłe biegną poziomo lub pionowo z punktu bazowego. Tryb ortogonalny jest skuteczny tylko podczas wskazywania w obszarze graficznym przy użyciu wskaźnika. Tryb ortogonalny nie uniemożliwia wprowadzania punktów nieortogonalnych przy użyciu klawiatury.

15 Ustawianie przyciągania Siatka przyciągania to niewidoczna siatka w obszarze graficznym. Gdy przyciąganie jest uaktywnione, wskaźnik wybiera tylko punkty znajdujące się bezpośrednio na siatce przyciągania. Podczas wskazywania na rysunku punkty początkowe, punkty końcowe, punkty środkowe i inne określone punkty leżą dokładnie na punktach siatki przyciągania. Polecenie Snap służy do określania odległości pomiędzy punktami przyciągania. Siatka przyciągania jest zgodna z osiami bieżącego układu współrzędnych. Można również użyć izometrycznego stylu przyciągania. Izometrycznego przyciągania należy używać podczas tworzenia izometrycznych rysunków 2D, które przedstawiają elementy 3D. Polecenie Grid służy do wyświetlania punktowej siatki służącej do wizualizacji odległości, kątów i relacji elementów. Siatka nie jest drukowana ani kreślona.

16 Globalny układ współrzędnych i niestandardowe układy współrzędnych Narzędzie rysowania rozróżnia: Globalny układ współrzędnych (GUW) - Ustalony układ współrzędnych Niestandardowe układy współrzędnych (NUW) - Dowolne układy współrzędnych zlokalizowane w dowolnym miejscu i zorientowane w dowolnym kierunku w GUW GUW jest trwale zainstalowanym kartezjańskim układem współrzędnych, wykorzystywanym standardowo dla wszystkich rysunków. Oś X odmierza odległość poziomą; oś Y odmierza odległość pionową od początku układu współrzędnych. Oś Z jest prostopadła do płaszczyzn X i Y oraz odmierza odległość punktu od tych płaszczyzn. Nie można zmieniać GUW. NUW bazuje na GUW, lecz można go definiować swobodnie. Można: Przemieścić początek układu współrzędnych do dowolnego punktu w GUW Ustawić pod kątem lub obrócić NUW wokół jednej lub więcej osi w stosunku do GUW Na przykład: można ustawić płaszczyznę rysowania równolegle do elementów do narysowania, aby ułatwić rysowanie elementów 3D. Do sterowania NUW służą polecenia CCS oraz CSStyle.

17 Ustawianie niestandardowych układów współrzędnych Polecenie CCS służy do ustawiania układów współrzędnych oraz zapisywania, przywracania, zmieniania nazw i usuwania ich. Poprzez nazwanie bieżącego układu współrzędnych można go używać ponownie bez ponownego stosowania parametrów układu współrzędnych. Układ współrzędnych zostanie przywrócony po ponownym otwarciu rysunku. Można utworzyć wiele nazwanych układów współrzędnych dla rysunku i używać tymczasowych, nienazwanych układów współrzędnych. Mimo że w jednym rysunku może istnieć wiele dostosowanych układów współrzędnych, tylko jeden może być aktywnym układem współrzędnych.

18 Ustawianie niestandardowych układów współrzędnych Aby ustawić układ współrzędnych, należy: Kliknąć Narzędzia > Nowy NUW > 3 Punkty (lub wpisać CSS). Określić punkt początku dla niestandardowego układu współrzędnych. Określić punkt, przez który ma przebiegać dodatnia oś X. Określić punkt na dodatnim obszarze płaszczyzny XY. Ten punkt nie musi leżeć na osi Y. Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy dostosować układ współrzędnych do narysowanego elementu w przestrzeni przy użyciu przyciągań elementów.

19 Wprowadzanie poleceń Polecenia można wprowadzać na kilka sposobów: Wybranie polecenia w menu Kliknięcie ikony na pasku narzędzi Wpisanie polecenia w oknie poleceń Można również zarejestrować szereg poleceń w skrypcie (znanym również jako makro) w celu automatycznego wykonania.

20 Wprowadzanie danych wejściowych Okno poleceń monituje o podanie wymaganych wartości, gdy zachodzi potrzeba określenia wartości danych. Przykładami wymaganych wartości są: Współrzędne punktów definiujących rysunek (na przykład: punkty początkowe i końcowe, punkty środkowe, przecięcia, punkty wstawienia oraz punkty bazowe i docelowe) Odległości Kąty Wartości szerokości Liczby Ciągi tekstowe

21 Wprowadzanie danych z klawiatury Dane wprowadzane przy użyciu klawiatury są precyzyjne. Przy użyciu danych wprowadzanych z klawiatury można konstruować elementy rysunku o dokładnych wymiarach lub dokładnym umiejscowieniu w układzie współrzędnych. Wartości dla odległości, linii prostych i innych wielkości liniowych są określane w jednostkach rysunku. Wartości kątowe są określane w stopniach. Reguły składni wymagają używania: Kropek jako separatorów dziesiętnych Przecinków w celu oddzielenia wartości dla osi, na przykład 0,2.1,3.25 Znaku < (mniejsze od) przed wartościami kąta, na przykład: <30 oznacza kąt 30. Można użyć filtrów współrzędnych, gdy pojawi się monit o wartości punktu. Filtry współrzędnych pozwalają skojarzyć wartości danych wejściowych punktu ze współrzędnymi X, Y i Z istniejących elementów.

22 Transparentne użycie poleceń Polecenia transparentne to serie poleceń i funkcje, których można użyć podczas wykonywania innego polecenia. Polecenia transparentne obejmują polecenia i funkcje umożliwiające: Zmienianie widoku obszaru graficznego (na przykład polecenia Zoom oraz Pan) Sterowanie precyzją rysowania (na przykład polecenia Grid, Snap oraz Ortho) Wywoływanie funkcji badania i informacji Wczytywanie i zamykanie pasków narzędzi Wywoływanie systemu pomocy Opcje przyciągania elementów i wyboru elementów są z natury transparentne. Po wykonaniu polecenia transparentnego kontynuowane jest pierwotne polecenie. Aby wywołać polecenie transparentne, należy: Po dowolnym monicie działającego polecenia w oknie poleceń wpisać apostrof przed nazwą polecenia. Na przykład 'Zoom.

23 Powtarzanie i przerywanie poleceń Można powtórzyć ostatnie wykonane polecenie. Aby powtórzyć polecenie, należy: Nacisnąć Enter. lub Kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać Powtórz <polecenie>. Działanie polecenia można przerwać przed zakończeniem. Aby przerwać wykonywanie polecenia, należy: Nacisnąć Esc. lub Kliknąć prawym przyciskiem myszy i kliknąć Anuluj.

24 Klikanie w obszarze graficznym Klikanie w obszarze graficznym to użycie myszy do wprowadzania punktów, wektorów, odległości i kątów, gdy pojawi się monit o ich określenie. Współrzędne bieżącej pozycji wskaźnika są wyświetlane na pasku stanu. Kliknięcia można ograniczyć do siatki przyciągania. Klikanie w obszarze graficznym jest zalecane, gdy zachodzi potrzeba skojarzenia istniejących elementów rysunku. Na przykład środek okręgu może być zdefiniowany przez przecięcie dwóch linii. W takim przypadku łatwiej jest wskazać punkt wynikający z konstrukcji w celu zdefiniowania jego współrzędnych. Przyciągania elementów (ESnaps) zapewniają dokładność wartości współrzędnych wprowadzanych metodą kliknięcia. Posługując się przyciąganiami elementów, można precyzyjnie zidentyfikować punkty konstrukcyjne, takie jak punkty początkowe i końcowe, punkty przecięcia, punkty środkowe oraz punkty prostopadłe. Można również użyć filtrów współrzędnych, gdy pojawi się monit o wartości punktu. Filtry współrzędnych pozwalają skojarzyć wartości wejściowe punktu ze współrzędnymi X, Y i Z istniejących elementów.

25 Współrzędne bezwzględne

26 Współrzędne względne Aby określić współrzędne punktu względem poprzedniego punktu (wprowadzanie współrzędnych względnych), należy wpisać znak przed wartościami współrzędnych.

27 Filtry współrzędnych Filtry współrzędnych (Filtry punktów XYZ) służą do: wprowadzania punktów względnych w stosunku do istniejących elementów; rozdzielania określenia punktu na odrębne współrzędne X, Y i Z. Można wprowadzać kombinacje tych filtrów współrzędnych zawsze, gdy polecenie monituje o podanie punktu:.x,.y,.z,.xy,.xz,.yz oraz.xyz. Filtry współrzędnych są użyteczne przy tworzeniu konstrukcji 2D, szczególnie w połączeniu z metodami przyciągania elementów (ESnaps). Przyciąganie elementów pozwala uzyskać odrębne wartości X, Y i Z dla znaczących punktów w istniejących elementach. W przestrzeni 3D można kliknąć współrzędne X i Y, a następnie wprowadzić współrzędną Z z klawiatury.

28 Tryby przyciągania dr inż Robert Kazała 28

29 Tryby przyciągania dr inż Robert Kazała 29

30 Tryby przyciągania dr inż Robert Kazała 30

31 Tryby przyciągania dr inż Robert Kazała 31