Mirosław Nesterowicz. 4. wydanie

Transkrypt

1 Mirosław Nesterowicz 4. wydanie Warszawa 2012

2 SPIS TREŚCI Wykaz skrótów Rozdział pierwszy BIURA PODRÓŻY Historia biur podróży Międzynarodowe organizacje biur podróży Światowa Federacja Stowarzyszeń Biur Podróży (FUAAV) Światowa Organizacja Biur Podróży (WATA) Amerykańskie Stowarzyszenie Biur Podróży (ASTA) Stowarzyszenie Polsko-Amerykańskich Biur Podróży (SPATA) Stowarzyszenie Europejskich Touroperatorów (ETOA) Ugrupowanie Krajowych Stowarzyszeń Agentów Podróży i Touroperatorów w Unii Europejskiej (ECTAA) Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich o podróżach turystycznych Podstawy prawne działalności biur podróży Uwagi ogólne Warunki działalności gospodarczej biura podróży Piloci wycieczek i przewodnicy turystyczni Umowy zawierane przez biura podróży z przedsiębiorcami świadczącymi usługi Umowy biura podróży z podwykonawcami Prawo właściwe i jurysdykcja Umowy zawierane przez biura podróży z klientami Uwagi ogólne Treść umowy Niedozwolone postanowienia umowne Umowa o pojedyncze świadczenie Umowa o podróż Charakter prawny umowy o podróż Podstawy prawne umowy o podróż Odpowiedzialność biura podróży z tytułu umowy o pojedyncze świadczenie Odpowiedzialność biura podróży działającego jako agent Istota umowy agencyjnej i odpowiedzialność agenta Rzekomy agent

3 10. Odpowiedzialność biura podróży z tytułu umowy o podróż Zagadnienia ogólne Przesłanki odpowiedzialności Podstawy i granice odpowiedzialności Odpowiedzialność biura podróży za osoby trzecie świadczące usługi Zagadnienia szczegółowe Odstąpienie od umowy przez biuro podróży lub uczestnika wycieczki Zmiana programu, terminu lub ceny przed rozpoczęciem wycieczki Zmiana programu i nienależyte wykonanie umowy w trakcie wycieczki Nienależyta organizacja wycieczki Odpowiedzialność biura podróży za szkody na osobie uczestnika wycieczki. Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa Odpowiedzialność biura podróży za uszkodzenie lub utratę bagażu uczestnika wycieczki Wynagrodzenie szkody Zasady odszkodowania Zadośćuczynienie pieniężne za zmarnowany urlop i utratę przyjemności wycieczki Dochodzenie roszczeń Postępowanie reklamacyjne Postępowanie przed sądem właściwość sądu i prawa, jurysdykcja, powództwo grupowe Rozdział drugi ZAKŁADY HOTELARSKIE Uwagi wstępne Podstawa odpowiedzialności hotelu lub podobnego zakładu Pojęcie hotelu i podobnego zakładu Gość hotelowy Odpowiedzialność hotelu lub podobnego zakładu Zasada odpowiedzialności Rzecz wniesiona Klauzule nieodpowiedzialności Obowiązek zawiadomienia o szkodzie Przedawnienie roszczeń gościa hotelowego Ograniczenie odpowiedzialności hotelu lub podobnego zakładu Kwotowe ograniczenie odpowiedzialności Wyłączenie ograniczenia odpowiedzialności zasada pełnego odszkodowania Przechowanie hotelowe Wina umyślna lub rażące niedbalstwo

4 7. Odszkodowanie Wyłączenie odpowiedzialności hotelu lub podobnego zakładu Właściwość rzeczy wniesionej Siła wyższa Wina poszkodowanego Odpowiedzialność hotelu lub podobnego zakładu za pojazdy mechaniczne, rzeczy w nich pozostawione oraz żywe zwierzęta Ustawowe prawo zastawu hotelu lub podobnego zakładu Przedawnienie roszczeń przedsiębiorstw hotelowych Odpowiedzialność i ustawowe prawo zastawu zakładów kąpielowych Konwencja europejska o odpowiedzialności hotelarzy za rzeczy gości hotelowych Odpowiedzialność hoteli w niektórych państwach Europy Zachodniej Odpowiedzialność hoteli w Stanach Zjednoczonych Zasady ogólne Przykładowe uregulowanie odpowiedzialności hotelarza w stanie Nowy Jork Odpowiedzialność hotelu za szkody na osobie gościa hotelowego Rozdział trzeci TIMESHARING PRAWO DO CZASOWEGO KORZYSTANIA Z OBIEKTU TURYSTYCZNEGO Rozdział czwarty KEMPINGI I POLA BIWAKOWE Rozdział piąty PRZECHOWANIE RZECZY Rozdział szósty PARKINGI SAMOCHODOWE Rozdział siódmy PRZEWÓZ OSÓB I BAGAŻU Źródła prawa przewozowego Umowa o przewóz osób i ich bagażu Istota i strony umowy Zawarcie umowy przewozu Prawa i obowiązki stron umowy przewozu Odpowiedzialność przewoźnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie przewozu osób Odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie pasażera Odpowiedzialność w przewozie kolejowym, samochodowym, komunikacji miejskiej oraz żegludze śródlądowej Odpowiedzialność przewoźnika kolejowego w przewozie międzynarodowym Odpowiedzialność przewoźnika lotniczego w przewozie międzynarodowym i krajowym

5 4.4. Czarter lotniczy Odpowiedzialność przewoźnika morskiego Odpowiedzialność przewoźnika za bagaż podróżnego Odpowiedzialność w przewozie kolejowym, samochodowym, komunikacji miejskiej oraz żegludze śródlądowej Odpowiedzialność przewoźnika kolejowego w przewozie międzynarodowym Odpowiedzialność przewoźnika lotniczego w przewozie międzynarodowym i krajowym Odpowiedzialność przewoźnika morskiego Koleje linowe, wyciągi linowo-terenowe, wyciągi narciarskie Rozdział ósmy UBEZPIECZENIA TURYSTYCZNE Uwagi ogólne Ubezpieczenia samochodowe Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (NW) Ubezpieczenie autocasco (AC) Ubezpieczenia samochodowe w ruchu zagranicznym System Zielonej Karty Ubezpieczenie Assistance Ubezpieczenie kosztów leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków w czasie podróży zagranicznej Ubezpieczenie bagażu podróżnego Ubezpieczenie kosztów rezygnacji lub przerwania uczestnictwa w imprezie turystycznej Ubezpieczenie Assistance Tourist Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym Ubezpieczenie ryzyk związanych z amatorskim uprawianiem narciarstwa, narciarstwa wodnego i windsurfingu Rozdział dziewiąty PASZPORTY I WIZY, PRZEJŚCIA GRANICZNE I KONTROLA GRANICZNA, OPIEKA KONSULARNA ZA GRANICĄ Paszporty Wizy Przejścia graniczne i kontrola graniczna Opieka konsularna za granicą Rozdział dziesiąty USŁUGI RESTAURACYJNE I IMPREZY ROZRYWKOWE Usługi gastronomiczne Imprezy rozrywkowe

6 Rozdział jedenasty UPRAWIANIE TURYSTYKI Turystyka w lasach i na obszarach poddanych ochronie przyrody Turystyka morska i na wodach śródlądowych Turystyka górska Obowiązki gminy jako gospodarza terenu w zakresie turystyki Rozdział dwunasty INFORMACJA I REKLAMA W TURYSTYCE Informacja turystyczna Reklama w turystyce Bibliografia

7

8 WYKAZ SKRÓTÓW Źródła prawa k.c. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) k.c.n. kodeks cywilny niemiecki k.m. ustawa z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz z późn. zm.) k.p. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) k.p.a. ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz z późn. zm.) k.p.c. ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) k.w. ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275 z późn. zm.) k.z. rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 października 1933 r. Kodeks zobowiązań (Dz. U. Nr 82, poz. 598 z późn. zm.) p.p.m. ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. Nr 80, poz. 432) pr. przew. ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 z późn. zm.) u.s.d.g. ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz z późn. zm.) u.u.o. ustawa z dnia 23 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz z późn. zm.) u.u.t. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz z późn. zm.) Czasopisma i publikatory Bull. civ. Bulletin civile (Cour de cassation) D. Recueil Dalloz Dz. U. Dziennik Ustaw 11

9 Dz. Urz. UE Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ECR European Courts Reports Gaz. Pal. Gazette du Palais GSP Gdańskie Studia Prawnicze I.R. Informations Rapides (Dalloz) J. Jurisprudence (Dalloz) J.C.P. Juris Classeur Périodique M.P. Monitor Polski M.Praw. Monitor Prawniczy MSiG Monitor Sądowy i Gospodarczy N.J.W. Neue Juristische Wochenschrift OSA Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych OSN Orzecznictwo Sądu Najwyższego OSNC Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna OSP Orzecznictwo Sądów Polskich OSPiKA Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych PiP Państwo i Prawo PPiA Przegląd Prawa i Administracji RPEiS Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny Somm. Sommaire (Dalloz) Organy orzekające BGH Bundesgerichthof (RFN) ETS Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu NSA Naczelny Sąd Administracyjny SA Sąd Apelacyjny SN Sąd Najwyższy SO Sąd Okręgowy SOKiK Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów TK Trybunał Konstytucyjny WSA Wojewódzki Sąd Administracyjny Inne IATA International Air Transport Association (Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego) o.w.u. ogólne warunki ubezpieczenia SDR Special Drawing Rights (Specjalne Prawo Ciągnienia) 12

10 Rozdział pierwszy BIURA PODRÓŻY 1. Historia biur podróży Powstawanie biur podróży wiąże się ściśle z rozwojem turystyki; jest wyższym jej stadium, przejawiającym się w postaci turystyki organizowanej. Na tym etapie powstają agencje turystyczne biura podróży, mające spełniać w turystyce takie zadanie, jakie w innych dziedzinach życia społecznego spełniają przedsiębiorstwa i instytucje świadczące usługi. Poszczególne usługi (przewóz, wynajęcie pomieszczenia, dostarczenie wyżywienia, zapewnienie przewodnika itp.) były znane przez wieki, lecz w swym nowoczesnym zestawie jako całość (wycieczka) występują od niedawna. Przewóz był dość dobrze rozwinięty w starożytnym Rzymie (oczywiście na ówczesne możliwości); istniały tam nawet prywatne przedsiębiorstwa transportowe znajdujące się zwykle koło bram miejskich. O pierwszych oberżach w starożytnej Persji wspomina już Herodot, a w czasach rzymskich możemy mówić o początkach hotelarstwa. Świadczą o tym zwłaszcza wykopaliska w Pompei, a także teksty źródłowe. W tych czasach przygotowania do podróży obciążały samego podróżnego, nie było bowiem jeszcze biur podróży. Tylko w Rzymie, gdzie ruch turystyczny rozwijał się na skalę gdzie indziej niespotykaną, zauważyć można pewne zaczątki świadczenia usług kompleksowych. Można twierdzić, że istniało tam pierwsze na świecie biuro podróży Cursus publicus, które objęło swym zasięgiem całe Imperium Rzymskie i znakomicie ułatwiało komunikację urzędnikom cesarskim. Był to właściwie rodzaj poczty (stworzonej przez cesarza Hadriana), z której usług (transportu, zakwaterowania, wyżywienia) korzystali nie tylko kurierzy, lecz także różni urzędnicy. Otrzymywali oni bilet podpisany przez samego cesarza, określający prawa i obowiązki podróżnego, a nawet klasę środków transportu. Za zapewnienie usług zgodnie z treścią takiego biletu odpowiedzialni byli zawiadowcy poszczególnych stacji. Rzymianie mieli w starożytności bezsprzecznie największy wkład w rozwój usług turystycznych. Podróżowaniu sprzyjał stworzony przez nich system wspaniałych dróg, biegnących przez całe imperium. Upadek Rzymu spowodował powrót do warunków, w których tylko odważni chcieli historia biur podróży 13

11 agencja Cooka podróżować. W średniowieczu rozwijały się jedynie pielgrzymki i podróże handlowe. Biura podróży pojawiły się dopiero w XIX w., co związane było przede wszystkim z rozwojem nowoczesnych środków transportu. Dlatego nie jest kwestią przypadku, że pierwsze biuro podróży powstało w kraju, gdzie wynaleziono maszynę parową i otwarto pierwszą na świecie linię kolejową. Właśnie w Anglii dnia 5 lipca 1841 r. odbyła się pierwsza zorganizowana wycieczka. Wpadł na ten pomysł Tomasz Cook, nauczyciel, członek towarzystwa wstrzemięźliwości, który przywiózł swoich zwolenników z Leicester na zgromadzenie do Longborough specjalnym pociągiem. Po negocjacjach z towarzystwem kolejowym wynajął pociąg i zaoferował przejazd za cenę 1 szylinga od osoby. Po tym sukcesie Cook organizował inne podróże i wycieczki, przekonawszy dyrektorów towarzystw kolei, że bardziej się opłaca przewozić licznych pasażerów za niższą cenę niż kilku za cenę bardzo wysoką. W 1845 r. Cook powołał agencję Cook and Son. W tym też roku zorganizował długą wycieczkę na trasie Leicester Liverpool, podczas której uczestnicy mogli za niewielką dopłatą odbyć przejażdżkę statkiem po kanale La Manche. W czasie tej podróży wydany został pierwszy przewodnik i po raz pierwszy zaoferowano połączenie dwóch środków transportu. Następnie Cook organizował liczne wycieczki na kontynent, a w 1872 r. pierwszą w historii wycieczkę dookoła świata. W 1928 r. biuro Cooka połączyło się z Międzynarodowym Towarzystwem Wagonów Sypialnych i jako wielki koncern (La Compagnie des Wagons-Lits Cook), świadczący wszelkie usługi związane z podróżą, istnieje do dziś, posiadając filie i agencje prawie we wszystkich krajach świata. W następnych latach zaczęło powstawać wiele biur podróży. Usługi przez nie świadczone stawały się coraz bardziej wyspecjalizowane i coraz szersze, co było wynikiem głównie dynamicznego rozwoju środków transportu (żeglugi, przewozu lotniczego, samochodowego), np. agencja Henry Lunn w Anglii specjalizowała się w organizowaniu pielgrzymek do Rzymu, wiele agencji nastawiło się na przewóz emigrantów z Europy do Ameryki. Spadkobiercy Cooka zorganizowali w 1927 r. pierwszą wycieczkę lotniczą z Nowego Jorku do Chicago z okazji meczu o mistrzostwo świata w wadze ciężkiej między Dempseyem a Tunneyem; w cenę biletu wliczone było również miejsce na widowni. Większość biur podróży tworzona była przez kapitał prywatny i częstokroć międzynarodowy. Sprzyjał temu brak wszelkich ograniczeń dewizowych i celnych, a także swobodna cyrkulacja ludzi, towarów i kapitałów. Sytuacja zmieniła się radykalnie po I wojnie światowej. Na skutek barier celnych, paszportowych i dewizowych nasiliła się ingerencja władzy państwowej, która zaczęła traktować turystykę jako gałąź gospodarki, stanowiącą istotny czynnik rozwoju państwa. To spowodowało, że zaczęły powstawać narodowe biura podróży, które miały realizować politykę państwa w zakresie turystyki. Biura te były zwykle potężniejsze niż większość poprzednio istniejących, działały przeważnie jako spółki, w których dominował kapitał państwowy. Głównymi ich celami były: organizacja turystyki krajowej i zagranicznej, 14

12 sprzedaż biletów komunikacyjnych oraz szerzenie propagandy turystycznej. Do największych z nich należały: Mitteleuropäisches Reisebüro (MER), Österreichisches Verkehrbüro (ÖVB) oraz Compagnia Italiana del Turismo, Ibusz, Cedok, Intourist, Putnik, a od 1923 r. Orbis. Rozwijała się też turystyka morska, choć pasażerskie przewozy morskie istniały od starożytności. W dawnych wiekach żegluga morzem była jednak niebezpieczna nie tylko z uwagi na sztormy, lecz także częste wojny morskie i ataki piratów, zwłaszcza w basenie Morza Śródziemnego. Przewoźnicy morscy nie zawsze byli uczciwi i zamiast chronić podróżnych, grabili ich mienie. Wybitny prawnik rzymski, Labeo, żyjący w I w. n.e., skarży się, że tak na morzu, jak na lądzie nękani jesteśmy przez łotrzyków (Digesta ). Wyprawy krzyżowe i masowe pielgrzymki do Ziemi Świętej wpłynęły na wzmożenie przewozów osób morzem. Wielkie odkrycia geograficzne w XV i XVI w. spopularyzowały podróże morskie do bardziej odległych krajów. W czasach nowożytnych ze względu na wielką emigrację z Europy, z krajów biednych i przeludnionych do Ameryki nastąpił wielki rozwój żeglugi pasażerskiej, który trwał do połowy XX w. Pierwszym statkiem, który w 1620 r. przewiózł 102 osadników z Anglii do Ameryki był Mayflower. Szczególne znaczenie dla wzrostu przewozów pasażerskich miało zastosowanie w żegludze energii parowej. W 1818 r. w Nowym Jorku zbudowany został Savannach, nowy tym statku z trzema masztami i o napędzie parowym. Był pierwszym parowcem, który przepłynął Atlantyk z Ameryki do Europy. Pod polską banderą w okresie międzywojennym rejsy wycieczkowe odbywało pięć statków pasażerskich: Polonia, Pułaski, Kościuszko, Batory, Piłsudski, a na krótko przed wybuchem II wojny światowej Sobieski i Chrobry. W żegludze pasażerskiej dominował na morzach potężny armator brytyjski Cunard Line, który już w 1840 r. zaczął eksploatować pierwszy transatlantyk Britannia pomiędzy Europą a Ameryką. W ciągu stulecia ( ) przewieziono przez Atlantyk ponad 60mln. ludzi. W 1912 r. rejsy rozpoczął największy i najbardziej luksusowy parowiec transatlantycki Titanic, zabierający 2584 pasażerów. Niebywały rozkwit biura podróży zaczęły przeżywać po II wojnie światowej, co wiązało się z jednej strony z wielkim postępem technicznym w dziedzinie transportu i hotelarstwa oraz z rosnącą zamożnością obywateli poszczególnych krajów, a z drugiej z odprężeniem politycznym, ułatwieniami paszportowymi, znoszeniem wiz, liberalizacją ceł oraz ograniczeniem czasu pracy. Warunki te pozwoliły na umasowienie turystyki. Uległ także zmianie profil turystyki. Obok turystyki poznawczej, w wielkim stopniu rozwijała się turystyka rekreacyjna. Turystyka była popierana przez państwa, co więcej była traktowana jako gałąź przemysłu o wysokiej stopie zysku i rentowności. Już na konferencji rzymskiej w 1963 r. uznano podstawową rolę turystyki w gospodarce narodowej z uwagi na korzyści, jakie przysparza poszczególnym krajom przez wzrost ich wpływów dewizowych i przez stymulujące oddziaływanie na 15