Instrukcja obsługi programów TrussCon i RoofCon Projekt

Transkrypt

1 Hale ramowe Instrukcja obsługi programów TrussCon i RoofCon Projekt Domki jednorodzinne Szalunki do betonu Opracował: mgr inż. Paweł Zapotoczny Aktualizowano: 8 września 2014

2 Spis treści Spis treści 1. Instalacja programu Instalacja programu TrussCon Projekt (wersja 2D) Instalacja programu RoofCon Projekt (wersja 3D) TrussCon Projekt (wersja 2D) Tworzenie nowego projektu Sprawdzanie parametrów wiązara Ustawienia bazy materiałowej Wprowadzanie obciążeń (zgodnie z PN-B 03150:2004) Wprowadzenie głównych wymiarów Kombinacje obciążeń (zgodnie z PN-B 03150:2004) Usztywnienie konstrukcji i długości wyboczeniowe Obliczenia Podpory Wymiary Eksport i import do formatu DXF Edycja płytki Edycja konturów. (Użytkownicy zaawansowani) Wydruki Skróty klawiszowe RoofCon Projekt (wersja 3D) Tworzenie nowego projektu Ustawienia dachu Ustawienia wiązara Makra ścian Makra powierzchni dachu Makro wiązara Umiejscawianie budynku na rzucie Automatyczne dobieranie kształtu wiązarów Automatyczne obliczanie wiązarów Wydruki Eksport i import do formatu DXF Oglądanie konstrukcji w trzecim wymiarze (3D) Manualne rysowanie ścian S t r o n a 2

3 Spis treści Manualne rysowanie połaci dachu Manualne rysowanie wiązarów Linie wymiarowe Projektowanie na Eurokodach w RoofCon i TrussCon Informacje ogólne Wprowadzanie danych do programu TrussCon Parametry wiązara Obciążenia Wprowadzanie danych do programu RoofCon Ustawienia wiązara - Norma Ustawienia wiązara Obciążenia standardowe Zamiana starych projektów na wersję wg Eurokodów Skróty klawiszowe w RoofCon Skróty klawiszowe w widoku 3D S t r o n a 3

4 Instalacja 1. Instalacja programu. Po włożeniu płyty do napędu powinna się ona uruchomić automatycznie i pojawi się następujące menu Instalacja programu TrussCon Projekt (wersja 2D) Proszę wybrać z menu znajdującego się po lewej stronie TRUSSCON PROJEKT w celu rozpoczęcia instalacji programu TrussCon. Po dokonaniu wyboru pojawi się okno, w którym należy wybrać język instalacji. Proszę wybrać Polski i kliknąć Dalej. W kolejno pojawiających się oknach należy wskazać: - podstawową normę i wybrać (Polska EuroCode), - zatwierdzić ścieżki dostępu, S t r o n a 4

5 Instalacja - wybrać normy dodatkowe (zaznaczyć ewentualnie Polska PN-B ). Wszystkie te czynności należy potwierdzać kliknięciem klawisza Dalej w dolnej części okna. Ostatnim krokiem instalacji jest potwierdzenie wyboru norm, dla których mają być zainstalowane wiązary systemowe. Zaznaczona powinna być norma Polska EuroCode (i ewentualnie Polska PN-B ). Należy wcisnąć klawisz Zakończ aby kontynuować instalację Rozpocznie się proces instalacji programu w trakcie, którego nastąpi instalacja klucza zabezpieczającego. Po zakończeniu instalacji pojawi się okno z komunikatem, że TrussCon został pomyślnie zainstalowany. Należy potwierdzić komunikat wciskając klawisz OK a następnie zakończyć cały proces wciskając klawisz Zamknij Instalacja programu RoofCon Projekt (wersja 3D) Jeżeli wykupiona została wersja trójwymiarowa to następnym krokiem jest instalacja programu RoofCon Projekt. W tym celu z menu płyty wybieramy ROOFCON PROJEKT. W pojawiającym się oknie należy wybrać język instalacji (Polski) a następnie kliknąć Dalej. W kolejno pojawiających się oknach należy wskazać: - język, który chcemy zainstalować i wybrać (Polski), - zatwierdzić ścieżki dostępu, Wszystkie te czynności należy potwierdzać kliknięciem klawisza Dalej w dolnej części okna. Ostatnim krokiem instalacji jest potwierdzenie wyboru krajów z szablonami, które chcemy zainstalować. Zaznaczony powinien być Polski. Należy wcisnąć klawisz Zakończ aby kontynuować instalację Po zakończeniu instalacji pojawi się okno z komunikatem, że RoofCon został pomyślnie zainstalowany. Należy potwierdzić komunikat wciskając klawisz OK a następnie zakończyć cały proces wciskając klawisz Zamknij. S t r o n a 5

6 TrussCon Projekt 2. TrussCon Projekt (wersja 2D) Tworzenie nowego projektu. Aby utworzyć nowy projekt należy wcisnąć ikonę Nowy na górnym pasku zadań lub wybrać z menu głównego Plik / Nowy. Za uruchomienie tej funkcji odpowiedzialny jest skrót klawiszowy Ctrl + N. Pojawi się okno dialogowe Nowy, w którym należy wpisać nazwę projektu i zaakceptować ją klawiszem OK. Wyświetli się okno wyboru rodziny wiązarów. Tutaj należy dokonać wyboru kształtu wiązara, na którym będziemy dalej pracowali. Poniżej przedstawione są możliwości wyboru na jakie pozwala program. W celu przejścia pomiędzy oknami rodzin wiązarów należy używać klawiszy lub Poniżej każdego rysunku przedstawiającego kształt wiązara znajduje się nazwa rodziny. Aby wybrać interesujący nas kształt należy kliknąć na rysunek wiązara lub zaznaczyć pole wyboru poniżej rysunku. S t r o n a 6

7 TrussCon Projekt Wybieramy rodzinę o nazwie Trójkątny i zatwierdzamy ją klawiszem OK. Pojawia się okno dialogowe Wybór wiązara. Należy wybrać opcję TROJKAT i zaakceptować wybór klawiszem OK. Jeżeli dokonaliśmy nieprawidłowego wyboru rodziny wiązarów należy kliknąć przycisk Rodzina wiązarów i dokonać poprawnego wyboru Sprawdzanie parametrów wiązara. W następnym kroku pojawia się okno Parametry wiązara. Okno to podzielone jest na następujące zakładki: Parametry wiązara, Wysuwnice szczytowe, Ugięcia. W zakładce Parametry wiązara w sekcji Rysunek można umieścić następujące informacje dotyczące projektu: Tekst1: Nazwa obiektu. Tekst2: Adres obiektu. Tekst3: Tytuł rysunku. Tekst4:<1>Projektował<2>Sprawdził Wszystkie te dane znajdą się w tabeli rysunku, która pokazana jest poniżej. Ważne!: Aby wprowadzić do tabeli wiersz Projektował i Sprawdził należy w zakładce Parametry wiązara w sekcji Rysunek w wierszu Tekst4 wprowadzić dane następująco: <1>Osoba projektująca<2>osoba sprawdzająca W sekcji Ogólnie w zakładce Parametry wiązara możliwe jest zdefiniowanie następujących właściwości wiązara: S t r o n a 7

8 TrussCon Projekt Gr. Tarcicy (mm) określana jest tutaj grubość drewna (szerokość przekroju poprzecznego) w milimetrach. Klikając na rozwijalne menu otrzymujemy następującą listę wyboru. Grubość tarcicy można zdefiniować w pliku tarcicy. Należy wybrać grubość 50 mm. Ważne!: Najczęściej spotykane grubości tarcicy w Polskich zakładach prefabrykacji to: - 50 mm dla konstrukcji wykonanych z drewna Polskiego, - 60 mm dla konstrukcji hal ramowych i wiązarów powyżej 20 m rozpiętości wykonanych z drewna Polskiego, - 45 mm dla konstrukcji wykonanych z drewna Szwedzkiego. Możliwe jest zastosowanie innych szerokości drewna, ale wiąże się to z wykonaniem ich na specjalne zamówienie. Wykonanie projektu na niestandardowej szerokości tarcicy skutkowało będzie koniecznością wykonania projektu ponownie przez zakład prefabrykacji. Il. warstw określana jest tutaj ilość warstw wiązarów. Czasem zdarzyć się może, że projektowany wiązar jest za słaby mimo zastosowania maksymalnych przekrojów tarcicy. Dzieje się tak najczęściej z wiązarami, które pełnią funkcję dźwigarów (oparte są na nich inne wiązary). Aby uzyskać dopuszczalną nośność należy połączyć ze sobą 2, 3 lub czasem nawet 4 wiązary. Dla przykładu: wpisując wartość 2 otrzymujemy dwa wiązary połączone ze sobą o sumarycznej grubości 100 mm (50 mm + 50 mm). Rozstaw wiązarów określamy tutaj odległość pomiędzy wiązarami w ich osiach. Parametr ten ma duże znaczenie przy rozłożeniu obciążeń na wiązary, które wykonuje program. Ilość belek podłogowych określa ilość belek podłogowych pośrednich pomiędzy dwoma sąsiadującymi wiązarami. Opcja aktywna tylko gdy projektuje się wiązary na dach z poddaszem użytkowym. Klasa użytkowania określa klasę użytkowania obiektu zgodnie z normą PN-B-03150/2000. Możliwość wyboru pomiędzy: klasą 1, klasą 2 oraz klasą 3. Dodatkowo poniżej sekcji Ogólnie znajdują się następujące okna wyboru: Złącze na długość określana jest tutaj metoda dobierania złączy na długość. Są to połączenia wynikające z ograniczonej długości tarcicy, którą można wprowadzić do programu. Możliwe są następujące opcje: Ręcznie złącza na długość należy umieścić samemu poprzez wstawienie odpowiednich węzłów. Krótki/Długi metoda ta pozwala na umieszczenie złącza na długość wg następującej zasady. Odmierzanie rozpoczyna się od węzła podporowego na pasie górnym i idzie tak daleko dopóki odpowiednia strefa złącza nie zostanie znaleziona (Strefa złącza na długość jest w miejscu gdzie moment jest tak mały jak to tylko możliwe). Na pasie dolnym odmierzanie rozpoczyna się od lewej i idzie w prawo tak daleko jak to jest możliwe. Średni metoda ta działa podobnie jak metoda Krótki/Długi ale z różnicą na pasie dolnym. Na pasie dolnym spróbuje zrobić takie same długości tarcicy. Na zwykłym wiązarze trójkątnym długości nie będą dokładnie takie same ponieważ w środku nie ma strefy złącza na długość. S t r o n a 8

9 TrussCon Projekt Maksimum w tej metodzie program dobiera strefy złącza na długość zgodnie z maksymalną długością drewna wprowadzoną do pliku Impregnacja określany jest tutaj preparat, którym zostanie wykonana impregnacja. Na rysunku obok pokazane są możliwości wyboru. Wybór rodzaju impregnatu lub jego brak nie ma żadnego wpływu na nośność konstrukcji Ustawienia bazy materiałowej Po uruchomieniu programu może pojawić się komunikat: Komunikat ten oznacza, że nie zdefiniowana została biblioteka przekrojów elementów drewnianych. Należy zatwierdzić komunikat przez wciśnięcie OK. Następnie należy wybrać z menu głównego Plik/Ustawienia Tarcica. Pojawi się okno Ustawienia Tarcica, w którym można m. in. dokonać wyboru odpowiednich bibliotek. W tym celu w sekcji Plik klikamy na menu rozwijalne obok wyrazu Tarcica i wybieramy z niego interesującą nas bibliotekę (plik tarcicy np. C24). Dodatkowo powinniśmy ustawić Płytki wielokolcowe na Mitek GNA20 + T150 + M14 +M16S + M20S jeśli chcemy korzystać z pełnego asortymentu płytek kolczastych podczas dokonywania obliczeń. Poszczególne pliki, które można wybrać z menu rozwijalnego umiejscowione są w menu głównym w części Materiały. Wchodząc w Materiały/Tarcica/otwórz i wybierając np. plik C24 możemy wprowadzić nowe przekroje drewna lub zmodyfikować już istniejące. Aby dodać nowy przekrój drewna należy przejść na pierwszy wolny wiersz tabeli i w kolumnie Klasa wybrać klasę drewna (np. C24). Można również w tym miejscu zdefiniować drewno klejone wybierając odpowiednią jego klasę np. Gl24h. Następnie należy wypełnić kolumny b (szerokość przekroju np.50 mm), h (wysokość przekroju np. 240 mm) oraz Maks. Długość (długość elementu drewnianego np mm). Maksymalne długości używane są podczas łączeniu elementów na długość. Jak wiadomo drewno nie jest materiałem nieskończenie długimi dlatego musimy zdefiniować jego długości. Jeżeli np. pas górny ma długość 13 metrów a my określiliśmy długości drewna na 5 m to zostanie on automatycznie podzielony na dwa 5 m kawałki i jeden 3 m. W ten sposób powstaną dwa połączenia na długości. S t r o n a 9

10 TrussCon Projekt Po dokonanych zmianach trzeba je zapisać klikając na ikonkę. W pojawiającym się oknie należy kliknąć OK. w przypadku dopisania danych lub zmienić nazwę i numer pliku w celu utworzenia nowego pliku tarcicy Wprowadzanie obciążeń (zgodnie z PN-B 03150:2004). Następnym krokiem jest definicja obciążeń na konstrukcji. Aby to uczynić należy kliknąć przycisk Obciążenia w oknie Parametry wiązara (prawy dolny róg). Pojawi się okno Obciążenia, w którym wprowadzamy obciążenia na konstrukcję. W górnej części znajdują się obciążenie zmienne klimatyczne. Domyślnie zaznaczone jest okienko wyboru Obciążenia standardowe. Odznaczenie tego okienka spowoduje pokazanie się następującego ostrzeżenia. W tym momencie wszystkie przypadki i kombinacje obciążeń zdefiniowane dla danego kształtu wiązara przestaną obowiązywać. Trzeba będzie je teraz wpisać manualnie. Ostrzeżenie! Wprowadzone przypadki obciążeń i kombinacje nie zawsze muszą odpowiadać sytuacji panującej na projektowanym obiekcie. Projektant powinien je sprawdzić i uznać czy są one wystarczające, czy też należy wprowadzić jakieś dodatkowe kombinacje. Wprowadzenie obciążeń śniegiem odbywa się zgodnie z poniższym wzorem: s k Q k C gdzie: sk wartość charakterystyczna obciążenia śniegiem, odniesiona do rzutu dachu na płaszczyznę, Qk wartość charakterystyczna obciążenia śniegiem gruntu, zależna od strefy kraju, C współczynnik zależny od kształtu i pochylenia dachu. Współczynnik kształtu dachu C zawarty jest w module obliczeniowym programu. Dlatego do okienka obciążenia śniegiem wpisujemy tylko wartość charakterystyczną obciążenia śniegiem gruntu Q k. Całość jest automatycznie kalkulowana przez moduł obliczeniowy programu. Współczynnik obciążeniowy również zawarty jest w programie i wynosi 1, 5 zgodnie z nową normą śniegową. f Wprowadzanie obciążeń wiatrem odbywa się zgodnie ze wzorem: pk qk Ce C gdzie: S t r o n a 10

11 TrussCon Projekt qk wartość charakterystyczna ciśnienia prędkości wiatru, zależna od stref obciążenia wiatrem w kraju, Ce współczynnik ekspozycji, C współczynnik aerodynamiczny, β współczynnik działania porywów wiatru. Współczynnik aerodynamiczny C zawarty jest w module obliczeniowym programu. Dlatego do okienka obciążenia wiatrem wpisujemy przemnożone wartości: q C. Współczynnik obciążeniowy również zawarty jest w programie i wynosi 1, 5 zgodnie z normą wiatrową. f k e Przykład. Wykonanie obliczeń dla obciążeń z pierwszej strefy wiatrowej. Założenia: q k 250, C 1 m N2 e, 1, 8. Stąd do okienka obciążenia wiatrem wpisujemy: N ,8 450 m 2 W sekcji Obciążenia stałe zaleca się zaznaczenie okienka Łącznie z ciężarem własnym. Funkcja ta powoduje automatyczne zliczenie obciążenia od ciężaru elementów konstrukcyjnych. Następnie wprowadzamy obciążenia stałe na: pas górny lewy, pas górny prawy i pas dolny. Wprowadzamy obciążenia charakterystyczne i podajemy współczynnik (współczynnik obciążenia f ). Dalej przechodzimy do sekcji Obciążenia zmienne i wpisujemy ich wartości i współczynniki, jeśli takowe obciążenia mają występować na konstrukcji. Ostatecznie uzupełniamy sekcję Wymiary budynku dla kalkulacji obciążeń wiatrem. Tutaj określamy gabaryty budynku, które są potrzebne do obliczania obciążeń wiatrem Wprowadzenie głównych wymiarów. Aby zmienić geometrie wiązara należy kliknąć ikonę Główne wymiary na górnym pasku zadań lub wybierając z menu głównego Główne wymiary / Główne wymiary lub używając skrótu klawiszowego Ctrl + M. S t r o n a 11

12 TrussCon Projekt Pojawia się okno Główne wymiary, które podzielone jest na sekcje. Zaznaczając okienko Więcej w tabeli poniżej ukazuje się więcej parametrów do zmiany. W tabeli znajdują się kolumny opis i wartość. W kolumnie opis określona jest właściwość wiązara a w kolumnie obok można ją zmienić wpisując własną wartość. Po prawej stronie okna znajduje się okienko, w którym widoczny jest kształt wiązara wraz z zaznaczonym na niebiesko właściwością/wymiarem do zmiany. W przestrzeni pod tym rysunkiem mogą pojawić się dodatkowe opcje wyboru. W segmencie informacje pojawia się krótki opis zmienianej wartości/wymiaru. Wprowadzamy: Rozpiętość (na zewnątrz podpór)= mm, Pochylenie symetryczne = 23 Okap (na zewnątrz podpór) = 1000 mm Następnie zatwierdzamy zmiany klikając ok. Pojawia się komunikat o zmianie długości elementów dla pasa górnego i dolnego. Dokonując zmian w wymiarach wiązara spowodowaliśmy wydłużenie się pasów górnych i dolnych co w konsekwencji spowodowało konieczność wstawienia dodatkowych połączeń na długość. Są to połączenia wynikające z ograniczonej długości tarcicy. Klikając klawisz tak spowodujemy automatyczne wstawienie tych podziałów. Wiązar przed dokonaniem automatycznego podziału: S t r o n a 12

13 TrussCon Projekt Wiązar po dokonaniu automatycznego podziału: 2.6. Kombinacje obciążeń (zgodnie z PN-B 03150:2004). Podglądu istniejących kombinacji obciążeń lub wprowadzenia nowych można dokonać wchodząc poprzez menu główne Obciążenia / Edytuj kombinacje obciążeń lub poprzez skrót Ctrl + F5. Ukazuje się okno dialogowe Edytuj kombinacje obciążeń, które podzielone jest na dwa segmenty: Dostępne kombinacje obciążeń oraz Wybrane kombinacje obciążeń. W segmencie wybrane kombinacje obciążeń znajduje się lista kombinacji przypisanych do wiązara. W segmencie dostępne kombinacje obciążeń znajduje się lista dodatkowych zdefiniowanych kombinacji, które mogą zostać jeszcze dodane. W celu dodania zdefiniowanej już kombinacji należy ją wybrać i kliknąć przycisk Dodaj. W celu usunięcia niechcianej kombinacji należy ją wybrać i wcisnąć Usuń. Może się okazać, że predefiniowane kombinacje obciążeń nie odzwierciedlają stanu obciążenia konstrukcji przez nas oczekiwanego. Wtedy należy wprowadzić dodatkowe kombinacje obciążeń. W tym celu w oknie Edytuj kombinacje obciążeń należy wcisnąć klawisz Nowy. Pojawi się okno Kombinacja obciążeń użytkownika, w którym należy zdefiniować: Nagłówek nazwa kombinacji. Dobrym rozwiązaniem jest zawarcie w nagłówku informacji odnośnie obciążeń wraz ze współczynnikami jednoczesności obciążenia. Typ do wyboru czas trwania obciążenia/kombinacji. Rozwijalne menu, w którym można dokonać następującego wyboru: ST obciążenie stałe DŁ obciążenie długotrwałe S t r o n a 13

14 TrussCon Projekt ŚR obciążenie średniotrwałe KR obciążenie krótkotrwałe. Warunek określamy czy jest to stan graniczny nośności czy użytkowania. W tabeli poniżej w kolumnie przypadek definiujemy rodzaj obciążenie (menu rozwijalne). Do wyboru mamy: obciążenie stałe, śnieg z lewej, śnieg z prawej, śnieg, wiatr z lewej, wiatr z prawej, wiatr od szczytu, zmienne 1, zmienne 2, zmienne 3, zmienne 2 inne położenie, wiatr lewy ze śniegiem, wiatr prawy ze śniegiem. Tworzymy nową kombinację obciążeń o nazwie: stałe +1.0użytkowe +0.9śnieg lewy +0.8 wiatr lewy ze śniegiem. Definiujemy typ jako krótkotrwałe a warunek jako stan graniczny nośności. Wybieramy obciążenia w następującej kolejności: 1. Obciążenie stałe o współczynniku Zmienne 1 o współczynniku Śnieg z lewej o współczynniku 1.35 ( = 1.35) 4. Wiatr lewy ze śniegiem o współczynniku 1,20 ( = 1.20) Akceptujemy wykonaną czynność poprzez kliknięcie OK. Zdefiniowana kombinacja pojawia się w oknie wybrane kombinacje obciążeń i otrzymuje #ID 201. Zaznaczamy tą kombinację i klikamy Kopiuj aby utworzyć kombinację w stanie granicznym użytkowania. Otwiera się okno Kombinacja obciążeń użytkownika wraz z identyfikatorem #ID 202. Otrzymaliśmy dokładnie takie same ustawienia jak w zdefiniowanej wcześniej kombinacji. Teraz należy zmienić warunek na stan graniczny użytkowania, usunąć z nazwy kombinacji współczynniki oraz wprowadzić współczynniki równe 1.0 i kliknąć OK Usztywnienie konstrukcji i długości wyboczeniowe. Konstrukcje wiązarowe są szczególnie narażone na wyboczenia ze swojej płaszczyzny ze względu na dużą smukłość. Dlatego bardzo ważnym zagadnieniem jest odpowiednie usztywnienie takiej konstrukcji. S t r o n a 14

15 TrussCon Projekt Aby dokonać ustawień związanych z usztywnieniem konstrukcji należy kliknąć ikonę Parametry tarcicy bądź użyć skrótu Ctrl+F3. Pojawia się okno Parametry tarcicy, a w nim tabelka o następujących kolumnach: GT grupa tarcicy podany jest tutaj numer grupy tarcicy np. pas górny lewy 1, pas dolny 31. Opis nazwa elementu dla danej grupy tarcicy. Grubość możliwość wyboru grubości elementów w danej grupie tarcicy (menu rozwijalne). Klasa/Wymiar możliwość wyboru klasy tarcicy i jej wymiaru przekroju poprzecznego (menu rozwijalne). Kod podparcia możliwość wyboru rodzaju usztywnienia/zabezpieczenia przed wyboczeniem danej grupy tarcicy bądź elementu (menu rozwijalne). Wyboru można dokonywać pomiędzy: - Pełne usztywnienie element/grupa tarcicy została zabezpieczona przed wyboczeniem poprzez całkowite usztywnienie np. za pomocą poszycia z płyty OSB - Zadaj (mm) samemu należy zdefiniować odstęp w milimetrach pomiędzy kolejnymi elementami stężającymi, - Oblicz (mm) program sam wykonuje obliczeń odległości pomiędzy kolejnymi elementami stężającymi, Rozstaw/Ilość należy podać rozstaw (jeśli pas dolny lub górny) lub ilość (jeśli krzyżulec) elementów usztywniających jeżeli wybrana jest opcja zadaj. Jeśli wybrano opcję oblicz to po dokonaniu obliczeń pojawia się maksymalny dozwolony rozstaw stężeń w postaci opisu np. <1250. Przy wyborze opcji pełne usztywnienie pole jest nieaktywne. Rysuj stężenie wybór opcji tak spowoduje pokazanie na rysunkach elementów usztywniających (menu wybieralne). Styl rysunku pole aktywne tylko przy wcześniejszym wybraniu opcji zadaj (menu wybieralne). Do wyboru dostępne są następujące style: - nieokreślone elementy usztywniające będą narysowane w sposób konwencjonalny jako zwykłe łaty, - dachówki cementowe elementy usztywniające będą narysowane jako łaty pod dachówki cementowe, - blachy metalowe elementy usztywniające będą narysowane jako łaty pod blachy metalowe - dachówki ceram-metal elementy usztywniające będą narysowane jako łaty pod dachówki ceramiczno-metalowe. Zwiększenie wysokości przekroju do wyboru są następujące opcje (menu wybieralne): - zamknięta wysokość przekroju tarcicy nie zostanie powiększona w przypadku przekroczenia nośności podczas obliczeń. Na tarcicy pojawi się informacja o przekroczeniu nośności (współczynnik CSI > 100%, element koloru czerwonego) S t r o n a 15

16 TrussCon Projekt - min.(start) podczas dokonywania obliczeń może się okazać, że przekrój jest zbyt mały i nośność została przekroczona. Wtedy automatycznie zostaje zwiększana wysokość przekroju aż do momentu gdy nośność nie jest przekroczona (CSI < 100%, element koloru zielonego). Zdarzyć się może, że nośność jest przekroczona pomimo maksymalnej wysokości przekroju. Wysokość jest zwiększana od wysokości minimalnej do wysokości maksymalnej podanej w pliku tarcicy. Klasa użytkowania do wyboru są klasy 1, 2, 3 zgodnie z normami polskimi (menu wybieralne). W oknie narzędzi 3 dostępnym pod ikoną znajduje się funkcja do wprowadzania długości wyboczeniowych. Funkcja ta nazywa się usztywnienia użytkownika i dostępna jest pod ikoną 2.8. Obliczenia. Obliczeń konstrukcji można dokonać poprzez wciśnięcie ikony albo wybierając z menu głównego Obliczenia / Obliczenia lub przez skróty klawiszowe Ctrl + D i F10. Pojawia się okno dialogowe Obliczenia, w którym mamy możliwość dokonania następującego wyboru: - Tarcica + płytki (ugięcia) program dokonuje obliczeń statycznych tarcicy wraz z ugięciami oraz płytkami w węzłach, - Tarcica + płytki program dokonuje obliczeń statycznych tarcicy wraz z płytkami w węzłach bez uwzględnienia ugięć, - Przekroje + sprawdzenie Ugięć program dokonuje obliczeń statycznych tarcicy wraz z ugięciami bez płytek w węzłach, - Tarcica program dokonuje obliczeń statycznych tarcicy, - Płytki program dokonuje obliczeń płytek w węzłach (opcja aktywna tylko po dokonaniu obliczeń tarcicy), - Sprawdzenie ugięć program dokonuje sprawdzenia ugięć. Po dokonaniu obliczeń może okazać się, że przekroje drewna są za małe co objawia się przekroczeniem nośności (współczynnik CSI > 100%) i pokazaniem elementów na kolor czerwony. Aby zwiększyć nośność wiązara należy albo zwiększyć przekroje drewna albo dokonać zmiany konfiguracji krzyżulców. S t r o n a 16

17 TrussCon Projekt Zwiększenia przekroju można dokonać poprzez kliknięcie prawym klawiszem myszy na zmienianym elemencie. Pojawi się menu podręczne, z którego wybieramy Zmień wymiary tarcicy. Następnie pojawia się okno dialogowe Zmień wymiar tarcicy, w którym dokonujemy wyboru interesującego nas przekroju w polu Klasa/Wym. Elementy konstrukcji łączone płytkami kolczastymi muszą mieć jednakową szerokość. Dlatego nie zmieniamy szerokości przekroju tylko jego wysokość (zmiana szerokości jest akceptowalna ale dla wszystkich elementów jednocześnie). Wybieramy interesujący nas przekrój np. 50x200 mm i wciskamy OK. Zmiany konfiguracji krzyżulców można dokonać w sposób automatyczny wciskając SHIFT + strzałka w lewo/prawo. Program pokaże nam wtedy następną dostępną konfigurację automatyczną. Dla naszego przypadku możliwe są następujące konfiguracje. Jeżeli konfiguracje wprowadzone automatycznie niezadowalaną nas, możemy dodawać krzyżulce manualnie w niemal dowolnym miejscu. W tym celu należy kliknąć na ikonę Wstaw krzyżulec lub kliknij prawym klawiszem na pasie dolnym lub górnym konstrukcji, gdzie pojawi się menu podręczne z którego należy wybrać Wstaw krzyżulec. Teraz możliwe jest dodawanie krzyżulców pomiędzy istniejącymi węzłami lub w połowie odległości między nimi. Aby tego dokonać trzeba najechać na interesujący nas węzeł, wcisnąć lewy klawisz myszy i przeciągnąć wskaźnik do miejsca, w którym krzyżulec ma się kończyć a następnie zwolnić lewy klawisz myszy. Dodatkowe przytrzymanie klawisza Ctrl umożliwi wstawienie dokładnie we wskazanym miejscu. S t r o n a 17

18 TrussCon Projekt 2.9. Podpory. W celu zdefiniowania nowej podpory należy kliknąć na ikonę Pokaż okno narzędzi podpory narzędzi, w którym możemy dokonać wyboru:. Pojawi się okno - wstawia poziomą podporę przesuwną, - wstawia pionową podporę przesuwną, - wstawia podporę nieprzesuwną z możliwością obrotu (przegub), - wstawia utwierdzenie, - edytuje podporę, - usuwa podporę, Aby podpora była wstawiona we wskazanym przez nas węźle, po wybraniu jej typu należy najechać na węzeł i kliknąć prawym klawiszem myszy. W celu wprowadzenia zmian np. szerokości podpory należy kliknąć ikonkę edycji lub najechać wskaźnikiem na węzeł podporowy i kliknąć prawy przycisk myszy. Pojawi się okno dialogowe z otwartą zakładką Podparcie. Zaznaczone okienko Podpora oznacza, że w węźle znajduje się podpora. Odznaczenie okienka spowoduje usunięcie podpory z węzła. W segmencie Kierunek można dokonać wyboru typu podpory oraz wprowadzić jej ewentualny obrót. Po prawej stronie zakładki znajdują się parametry podparcia, które mogą zostać zmienione a ich efekt będzie widoczny na rysunku poniżej. Dostępne są opcje: - Odległość odległość pozioma środka podpory od węzła, - Szerokość szerokość podpory, - Pozycja w pionie odległość w pionie środka podpory od węzła, - Ściany zewnętrzne Opcja Siodełko może być przydatna podczas opierania krokwii czy pasa górnego. Jeżeli podpieramy element pochyły to istnieje możliwość wykonania wycięcia na podporę tzw. siodełka. Wycinany jest wtedy pewien kształt z przekroju drewna, co oczywiście ma znaczący wpływ na nośność. Wycięcia tego można dokonać z pewną tolerancją, wpisując wartość w milimetrach do okienka Tol. boczna. Poniżej przedstawione są trzy możliwości S t r o n a 18

19 TrussCon Projekt Rys Podpora bez siodełka i tolerancji. Rys Podpora w postaci siodełka bez tolerancji. Rys Podpora w postaci siodełka z tolerancją 15 mm Wymiary. Weryfikację lub dodanie nowych linii wymiarowych można dokonać w Oknie narzędzi 2. W tym celu należy kliknąć ikonę. Na bocznym panelu pojawią się następujące ikony: - Wstaw linię wymiarową po uruchomieniu tej funkcji na konstrukcji ukazują się punkty w postaci szarych okręgów. Punkty te stanowią potencjalne miejsca zaczepienia linii wymiarowych. Klikając lewym klawiszem na wybrany punkt powodujemy, że pojawia się wokół niego drugi okrąg o kolorze czerwonym sygnalizując w ten sposób że wybrany punkt jest częścią łańcucha wymiarowego. Po dokonaniu wyboru punktów należy potwierdzić operację poprzez kliknięcie OK w oknie, które pojawiło się w lewym górnym rogu ekranu. Po zatwierdzeniu program pyta o miejsce wstawienia wymiaru (informacja w pasku tekstowym). Klikamy interesujące nas miejsce na rzucie i pojawia się okno Typ wymiarów. W oknie tym mamy do wyboru: Typ łańcuch, progresywny, łańcuch progresywny, kątowy oraz sworzeń. Kierunek wymiarowania równolegle, równolegle (point out angle), zadaj kąt, pionowo, poziomo. Skala możliwość zmiany skali linii i tekstu. Opcje drukowania możliwość zmiany kolorów linii wymiarowych w różnych konfiguracjach wydruku. - Usuń linię wymiarową usuwa wskazaną linię wymiarową. - Przesuń linie wymiarową przesuwa wskazaną linię wymiarową. Po wybraniu tej funkcji należy najechać kursorem na linię i przy wciśniętym lewym klawiszu myszy przesunąć linię do nowej pozycji. - Parametry linii wymiarowej po uruchomieniu funkcji i kliknięciu na linie wymiarową ukazuje się okno Typ wymiarów (zobacz na rysunek wyżej). Można tutaj dokonać zmiany parametrów linii. S t r o n a 19

20 TrussCon Projekt - Dopasuj linię wymiarową po uruchomieniu tej funkcji i kliknięciu na interesującą nas linię zmienia ona kolor na czerwony. Teraz można dokonać zmian punktów zaczepienia linii wymiarowej. Po wykonaniu zmian należy je zatwierdzić poprzez kliknięcie OK w pojawiającym się w lewym górnym rogu oknie (zobacz na rysunek wyżej). Wybranie opcji Anuluj spowoduje zaniechanie zmian. Wszystkie wymienione powyżej opcje są również dostępne poprzez kliknięcie prawym klawiszem myszy na jednej z istniejących linii wymiarowych. Pojawi się wtedy menu wyboru widoczne obok. W programie dostępna jest również funkcja pozwalająca zmierzyć odległość pomiędzy dwoma punktami. Dostępna jest ona w oknach narzędzi 1, 2, 3 oraz 4. Uruchamiamy ja poprzez kliknięcie ikony Zmierz lub poprzez wciśnięcie klawisza funkcyjnego F8. Aby dokonać pomiaru należy kliknąć w pierwszym punkcie pomiaru lewy klawisz myszy i przytrzymując go skierować mysz do drugiego punktu, w którym należy zwolnić klawisz. W dolnym pasku programu pojawią się wartości uzyskane w wyniku pomiaru. Xd odległość w osi X (pozioma), Zd odległość w osi Z (pionowa), L długość zmierzonego odcinka, V kąt dokonania pomiaru (mierzony odwrotnie do ruchu wskazówek zegara) Eksport i import do formatu DXF. W celu wyeksportowania rysunku wiązara do formatu DXF należy przejść do okna narzędzi 3 a następnie kliknąć ikonę eksportu do DXF eksportowanego pliku.. Następnie w pojawiającym się oknie należy sprecyzować miejsce zapisu Aby importować rysunek w formacie DXF należy w menu głównym wybrać Plik/ Import DXF/ Katalog ogólny. Następnie należy wybrać katalog z interesującym nas plikiem i kliknąć Otwórz. W pojawiającym się oknie Import DXF należy wybrać warstwy do importu oraz sprecyzować skalę importu. Po dokonaniu wyboru należy kliknąć OK. a następnie umieścić rysunek na rzucie. S t r o n a 20

21 TrussCon Projekt Edycja płytki. Edycja płytki to funkcja pozwalająca na indywidualne usytuowanie płytki w węźle. Po wciśnięciu klawisz F3 lub ikony w oknie narzędzi 3 program przechodzi w tryb edycji płytki. W tym trybie możliwe jest swobodne przesuwanie i obracanie płytki. Aby tego dokonać należy wybrać ikonę stronie ekranu. w oknie narzędzi po lewej Rys Widok węzła w trybie edycji płytki. Po dwukrotnym kliknięciu na obrys płytki otworzy się okno Typ łącznika. Trzymając wciśnięty lewy klawisz myszy na obrysie płytki możemy ją swobodnie przesuwać. Jednocześnie na obrysie płytki pojawią się dwa groty. Większy służy do obracania płytki zgodnie z osiami elementów dochodzących do węzła (metoda zalecana ze względów łatwości usytuowania płytki w czasie produkcji). Mniejszy służy do precyzyjnego obracania płytki z dokładnością do 1. Aby dokonać obrotu należy najechać wskaźnikiem myszy na wybrany grot i przytrzymując wciśnięty lewy klawisz myszy dokonać żądanego obrotu. Uwaga! Jeżeli wcześniej dokonano obliczeń płytki to przy jej obrocie lub przesuwaniu zostanie ona automatycznie przeliczona (może zostać dobrany nowy wymiar). W oknie Typ łącznika można również wybrać z listy (menu rozwijalne) wymiar płytki. W tym celu należy rozwinąć listę w oknie Qual/Dim. Możemy również zobaczyć rezultaty obliczania płytki poprzez kliknięcie prawym klawiszem na kształt płytki i wybranie z pojawiającego się menu Podgląd rezultatów. Pojawi się okno z informacjami dotyczącymi płytki zawartej w tym węźle ( lub węzłach jeżeli występuje symetria w konstrukcji). Pokazany zostanie typ łącznika, jego rozmiar oraz maksymalne naprężenie. S t r o n a 21

22 TrussCon Projekt Jeżeli wciśniemy przyciski Info otworzy się okno z bardziej szczegółowymi rezultatami obliczeń Edycja konturów. (Użytkownicy zaawansowani) Konstrukcje, które nie możliwe są do wprowadzenia do programu za pomocą podstawowych funkcji należy zdefiniować w Edycji konturów. Aby włączyć w programie tryb edycji konturów należy wcisnąć klawisz F2. Rysunek 2.5. Widok wiązara w trybie edycji konturów. W trybie tym dokonujemy operacji na węzłach konstrukcji. Możemy skorzystać z okien narzędzi zamieszczonych po lewej stronie ekranu lub poprzez kliknięcie prawym klawiszem myszy, pod którym znajduje się menu najczęściej używanych funkcji. Jeśli klikniemy prawym klawiszem myszy na istniejący węzeł to m in. Dostępne będziemy mieli funkcje: dodaj węzeł, zmień węzeł. Jeśli wybierzemy funkcję zmień węzeł to pojawi się okno Wybór węzła. W oknie tym pojawia się różne typy węzłów wraz z podświetlonym węzłem, który aktualnie jest przydzielony do konstrukcji. S t r o n a 22

23 TrussCon Projekt Używając klawiszy i można się poruszać pomiędzy różnymi stronami z dostępnymi węzłami. Widok każdego węzła posiada informacje, dzięki którym możemy się domyślić gdzie może on być umieszczony. Np. węzeł OR2 informuje o tym, że: - jest on częścią pasa górnego, - posiada dodatkowy pionowy element dochodzący do pasa górnego, - linia odniesienia (rysowana kolorem czerwonym) znajduje się na górze elementu pochyłego i po prawej stronie elementu pionowego - węzeł ma możliwość dodania do niego po jednym krzyżulcu z lewej i prawej jego strony poza edycja konturów (linie przerywane), Linia odniesienia jest to linia rysowana kolorem czerwonym i posiada ona stałe położenie w konstrukcji. W momencie np. zmiany wysokości przekroju zmienia się położenie linii przeciwległej. Uwaga! Aby możliwe było prawidłowe obliczenie konstrukcji połączone ze sobą sąsiadujące węzły muszą mieć linię odniesienia po tej samej stronie. Rysunek 2.6. Widok trzech sąsiadujących ze sobą węzłów w edycji konturów (węzły połączone ze sobą). Linia odniesienia zaznaczona jest w edycji konturów za pomocą znaku - S t r o n a 23

24 TrussCon Projekt Rysunek 2.7. Widok trzech sąsiadujących ze sobą węzłów w edycji konturów (węzeł 3 niepołączony z węzłami 2 i 4) Po wybraniu odpowiedniego węzła należy połączyć go z węzłami sąsiadującymi. W tym celu należy wybrać z paska narzędzi ikonę lub kliknąć na węźle prawym klawiszem myszy i wybrać z menu wstaw element. Następnie należy najechać na pusty grot strzałki węzła wskaźnikiem i wcisnąć lewy klawisz myszy. Trzymając ten klawisz wciśnięty należy najechać na pusty grot strzałki sąsiadującego węzła i puścić lewy klawisz myszy. Rysunek 2.8. Węzły sąsiadujące połączone ale bez wybranych grup tarcicy. S t r o n a 24

25 TrussCon Projekt Teraz należy wybrać grupę tarcicy, czyli sprecyzować rodzaj elementu. Najeżdżamy wskaźnikiem na linię łączącą węzły i klikamy prawym klawiszem wybierając z pojawiającego się menu Wybierz grupę tarcicy. Pojawia się okno Wybierz grupę tarcicy gdzie w polu serie dokonujemy wyboru spośród: pas górny lewy, pas górny prawy, pas górny poziomy, pas dolny itd. Po dokonaniu wszystkich zmian można opuścić edycję konturów klikając na ikonę w bocznym pasku narzędzi lub wciśniecie klawisza F Wydruki. Po dokonaniu obliczeń można wykonać wydruki. Wcześniej jednak musimy dokładnie sprecyzować jakie typy danych chcemy wydrukować. W tym celu należy kliknąć na ikonę w górnym menu programu. Pojawi się okno Wydruk zadań. W oknie tym możemy skomponować wydruk naszego wiązara, określić jakie elementy chcemy wydrukować. Wyboru dokonuje się przez klikniecie na okienko wyboru i zaznaczenie interesującej nas pozycji. Dostępne są następujące pozycje: - Przedmowa, - Obliczenia wraz z możliwością wyboru pomiędzy: krótki, długi i użytkownika. - Rysunek, - Rysunek klienta, - Model statyczny, - Obciążenia wraz z możliwością wyboru pomiędzy: wszystko, obliczenia i przypadki obciążeń. - Siły wraz z możliwością wyboru pomiędzy: wszystko i obliczenia. - Ugięcia wraz z możliwością wyboru pomiędzy: wszystko i obliczenia Po dokonaniu ustawień możemy nasz wybór zapisać. W tym celu należy kliknąć na klawisz Zapisz w oknie Wydruk zadań. Pojawi się okno Nowy typ, w którym należy wpisać nazwę i kliknąć OK. Program pamięta raz zapisane ustawienia i w kolejnych projektach będziemy mogli z nich również korzystać. Teraz możemy wydrukować sprecyzowane przez nas dane klikając na przycisk Drukuj zadanie. S t r o n a 25

26 TrussCon Projekt Skróty klawiszowe. F1 Pomoc Ctrl + I Import DXF katalog ogólny F2 Tryb konturów (włącz/wyłącz) Ctrl + Shift + I Import DXF katalog roboczy F3 Tryb płytek (włącz/wyłącz) Ctrl + M Wymiary Główne F4 Tryb edycji wydruku (włącz/wyłącz) Ctrl + N * Nowy projekt F5 Przelicz wiązar ponownie Ctrl + O * Otwórz F6 Powrót do RoofCon Ctrl + P * Drukuj F8 Zmierz Ctrl + Q Wycen & Ustawienia F9 F10 Shift + F1 Shift + F2 Shift + F3 Wymiary Główne Obliczenia Pomoc kontekstowa (pokaż/ukryj) Model statyczny (pokaż/ukryj) Podpory tarcica/statyka (pokaż /ukryj) Ctrl + R Ctrl + S * Ctrl + W Ctrl + Y * Ctrl + Z * Zapisz wiązar i przejdź do RoofCon Zapisz Kreator Przywróć Cofnij Shift + F4 Przekroje RoofCon (pokaż/ukryj) Ctrl + Shift + D Kliknij i przeciągnij węzły Shift + F5 Linie konstrukcyjne (pokaż /ukryj) Ctrl + Shift + M Lustro wiązara Shift + F6 Shift + F7 Shift + F8 Shift + F9 Shift + F11 Shift + F12 Ctrl + F1 Ctrl + F2 Ctrl + F3 Ctrl + F4 Ctrl + F5 Obiekty rysunku (pokaż/ukryj) Odległości podziałów (pokaż/ukryj) Linie wymiarowe (pokaż /ukryj) Numerowanie grup tarcicy (pokaż /ukryj) Rozmiar tarcicy (pokaż/ukryj) Rozmiar płytki (pokaż/ukryj) Kreator Parametry wiązara Parametry tarcicy Obciążenia standardowe Kombinacje obciążeń Ctrl + Shift + S Alt + F4 * Tab Shift + Tab Ctrl + Tab Home Ctrl + Home Shift + klawisze strzałek Automatyczne podziały na długości Zamknij program Przejdź do następnego wiązara z listy Przejdź do poprzedniego wiązara z listy Przełączanie pomiędzy poprzednim a obecnym wiązarem Zoom wszystko Zoom poprzedni Przełączanie różnych konfiguracji skratowania Ctrl + F6 Ctrl + F7 Ctrl + F8 Ctrl + F9 Ctrl + F10 Ctrl + F11 Ctrl + F12 Ctrl + 1 Ctrl + 2 Obciążenia równomierne Obciążenia skupione Obciążenia zmienne Wyświetlanie wyników Pokaż wykresy Pokaż kombinacje obciążeń Wycena Współrzędne absolutne Współrzędne względne Shift + kliknij i przeciągnij krzyżulec Shift + kliknij i przeciągnij z prawym przyciskiem Strzałki PgDn PgUp Wstawienie krzyżulca z podwójnym podwójnym docięciem Łapka Przesuwanie widoku powoli Przesuwanie widoku w dół, długi krok Przesuwanie widoku w górę, długi krok Ctrl + 3 Ctrl + 4 Ctrl + D Ctrl + F Współrzędne biegunowe Biegunowe po X Obliczenia Odwróć wszystkie krzyżulce Ctrl + strzałki / PgUp / PgDn + i na klawiaturze numerycznej Przesuwanie potrójnym krokiem Przełączanie wykresów i podglądu obciążeń od różnych kombinacji obciążeniowych Ctrl + G Siatka (pokaż/ukryj) Kółko myszy Zoom dynamiczny S t r o n a 26

27 RoofCon Projekt 3. RoofCon Projekt (wersja 3D) Tworzenie nowego projektu. Aby utworzyć nowy projekt należy wybrać ikonę z górnego paska narzędzi lub użyć skrótu klawiszowego Ctrl + N. Pojawi się okno Nowy, w którym należy wpisać nazwę projektu. Projekt tworzony jest w katalogu, który automatycznie otrzymuje nazwę projektu. Jeśli chcemy aby nazwa katalogu była inna niż nazwa projektu należy ja zdefiniowań w polu Nowy podkatalog. Domyślnie wszystkie podkatalogi z projektami umieszczane są w katalogu RCW/ JOB. W oknie Nowy możemy wybrać czy chcemy skorzystać z kreatora dachu w nowotworzonym projekcie. Wyboru dokonujemy w okienku Użyj kreatora dachu. Domyślnie ustawione jest korzystanie z kreatora dachu. Po wpisaniu nazwy projektu zatwierdzamy ją przez kliknięcie OK. Otworzy się okno Otwórz szablon. Należy wybrać szablon, który będzie podstawą do dalszego projektowania. W nazwie szablonu zawarte są informacje, które określają parametry projektowania. Dostępne są następujące szablony: polep_45 szablon polski (pol) bazujący na normie polskiej (ep) i drewnie o szerokości 45 mm (45), polep_50 szablon polski (pol) bazujący na normie polskiej (ep) i drewnie o szerokości 50 mm (50), polep_50_attyka szablon polski (pol) bazujący na normie polskiej (ep) i drewnie o szerokości 50 mm (50), gdzie wiązarem bazowym jest wiązar attykowy (attyka), pol60_ep szablon polski (pol) bazujący na normie polskiej (ep) i drewnie o szerokości 60 mm (60), PosiJoist Pol szablon polski (Pol) bazujący na drewnie 45 mm, gdzie wiązarem bazowym jest posijoist (PosiJoist). Wskazówka! Można tworzyć szablony z własnymi ustawieniami. Własne szablony znacznie przyspieszają pracę a przechowywane są w katalogu RCW/ Template. Po wybraniu szablonu należy kliknąć Otwórz. Aktualizowano: 8 września 2014

28 RoofCon Projekt 3.2. Ustawienia dachu. Jeżeli zaznaczona była wcześniej funkcja Użyj kreatora dachu to po wybraniu szablonu pojawi nam się okienko Ustawienia dachu. Jeśli okienko się nie pojawi należy je otworzyć poprzez kliknięcie w górnym menu Narzędzia i z rozwijalnego menu wybrać Ustawienia dachu. Okno Ustawienia dachu podzielone jest na następujące zakładki: Wydruk, PDF, Notatki, Ochrona, Makro wiązara, Okucia, Stężenia, Tabelka, Edytuj typ ściany, Typ ściany, Powierzchnia dachu, Różne. W każdej z tych zakładek możemy dokonać zmian zgodnie z naszymi preferencjami projektowymi. Standardowo pierwsza otwiera się zakładka Tabelka. Tutaj wpisujemy dane obiektu projektowanego, które później pojawią się w tabeli na rysunku drukowanym. Sekcja ta podzielona jest na pola: Tekst 1: - tutaj wpisujemy nazwę obiektu, Tekst 2: - tutaj wpisujemy adres obiektu, Tekst 3: - tutaj wpisujemy tytuł rysunku, Tekst 4: - tutaj wpisujemy osobę projektującą i ewentualnie osobę sprawdzającą projekt. Jeżeli chcemy aby obie te osoby znalazły się w tabeli należy wtedy w polu tekst 4 wpisać: <1>osoba projektująca<2>osoba sprawdzająca. W zakładce Edytuj typ ściany możemy zobaczyć zdefiniowane wcześniej typy ścian lub utworzyć swoje własne ściany. Aby utworzyć swój własny typ ściany należy kliknąć na Nowy. Pojawia się okno Zdefiniuj typ ściany, w którym należy wprowadzić następujące parametry ściany: Nazwa ściany: - wprowadzamy nazwę naszej ściany. Dobrą praktyką jest aby w nazwie zawarte były wszystkie informacje na temat budowy ściany. Przykładowo wprowadzona została ściana składająca się z warstwy nośnej o grubości 240 mm oraz ocieplenia o grubości 120 mm. Dodatkowo na warstwie nośnej umieszczona została murłata o grubości 140 mm w osi tej warstwy. Stąd w nazwie Zew360( ) gdzie: 360 grubość ściany w mm, 140 szerokość murłaty w mm, 50 odległość krawędzi murłaty od krawędzi ściany nośnej, 120 szerokość warstwy ocieplenia, Zew informacja o tym, że będzie to ściana zewnętrzna. S t r o n a 28

29 RoofCon Projekt Typ: - z menu rozwijalnego wybieramy typ ściany pomiędzy: zewnętrzna, wewnętrzna i ogniowa. Możemy wybrać również ścianę posiadającą większą ilość warstw zaznaczając kratkę Ściana warstwowa oraz wybrać teksturę ściany spośród dostępnych tekstur. W dolnej części okna znajduje się schemat ściany, do którego wprowadzamy wymiary. Obok znajduje się rysunek, który obrazuje nam położenie murłaty na ścianie. Po wprowadzeniu wszystkich danych możemy zaakceptować naszą ścianę klikając OK. W sekcji typ ścian powinna pojawić się na liście nazwa naszej nowoutworzonej ściany. Uwaga! Nowoutworzona ściana obowiązuje tylko dla projektu, w którym ją utworzyliśmy. Jeśli chcemy mieć ją w swojej bazie danych to należy ja zapisać w archiwum. Jeżeli chcemy zapisać nasza ścianę w bazie danych to należy kliknąć ją na liście (nastąpi podświetlenie nazwy) i w sekcji Archiwum kliknąć Zapisz. W pojawiającym się oknie Zapisz należy sprecyzować nazwę ściany (np. Beton 240 mm + Styropian 120 mm) i kliknąć OK. Jeżeli w nowotworzonym projekcie chcemy wczytać ścianę z archiwum to należy w sekcji Archiwum kliknąć Otwórz. W pojawiającym się oknie Archiwum należy zaznaczyć ściankę na liście i kliknąć Czytaj. W zakładce Typ ściany możemy przypisać do naszego projektu typ obowiązującej ściany. W tym celu z menu rozwijalnego Nazwa ściany wybieramy interesujący nas typ. W sekcji Poziom Z (mm) definiujemy dolny i górny poziom ściany.w sekcji Rozmieszczenia/linie odniesienia (linie względem, których definiowane są wymiary obiektu) dla ścian budynku. Ewentualnie zdefiniować możemy odsunięcie dla linii odniesienia. S t r o n a 29

30 RoofCon Projekt Zakładka Powierzchnia dachu służy do określenia parametrów związanych z połaciami dachu. Zdefiniować można pochylenie połaci dachu w okienku Pochylenie ( ) oraz na jakim poziomie powinna znajdować się połać dachu względem określonego punktu np. murłaty (Poziom Z (mm)) W zakładce Wydruk definiujemy wszystkie parametry związane z wydrukiem w RoofCon. W sekcji związanej ze skalowaniem możemy ustawić dokładną skalę wydruku Skala (1:x). Aby tego dokonać należy najpierw wyłączyć funkcję Skok Autoskali: poniżej. Jeżeli chcemy aby program sam dobierał skalę rysunku do wymiarów papieru należy włączyć Skok Autoskali:. W oknie poniżej możemy zdefiniować następujące po sobie dzielniki skali. W oknie Plik logo możemy wybrać logo, które nam się pojawi w tabelce na wydruku. Aby wybrać plik logo własnej firmy należy najpierw wprowadzić go do programu. W tym celu należy skopiować plik w formacie.jpg lub.bmp do katalogu RCW/Sys. W oknie Podpis należy wpisać osobę, która opracowuje projekt (wykonuje projekt np. asystent projektanta). W sekcjach Drukowanie i 3D z menu rozwijalnego należy wybrać typ tabelki do wydruków. Zalecane jest wybranie pozycji POL_01.SEQ, gdyż wtedy na wydrukach otrzymamy tabelkę zgodną z polskimi standardami. Obok przykładowa tabelka po wybraniu pozycji POL_01.SEQ. Aby przejść do dalszych ustawień należy kliknąć OK. S t r o n a 30

31 RoofCon Projekt 3.3. Ustawienia wiązara. Po wciśnięciu OK w Ustawieniach dachu automatycznie pojawia się okno Ustawienia wiązara. Jeśli nie korzystaliśmy wcześniej z Kreatora dachu należy je otworzyć poprzez kliknięcie w górnym menu Narzędzia i z rozwijalnego menu wybrać Ustawienia wiązara. W zakładce Tabelka możemy wstawić identyczne dane jak w zakładce o tej samej nazwie w oknie Ustawienia dachu. Jeżeli korzystamy z Kreatora dachu to dane zapisane w zakładce Tabelka w Ustawieniach dachu eksportowane są do zakładki Tabelka w Ustawieniach wiązara. W zakładce Norma wprowadzamy obciążenia zmienne środowiskowe. W oknie Norma wybierany jest typ normy na jakiej pracujemy. Uwaga! W Polsce pracujemy na normie Polskiej, której symbol w tym programie jest EP. Jeżeli z jakiegoś powodu w okienku występuje inny symbol to należy go zmienić na EP. Jeśli zaznaczona jest kratka Eksport do TrussCon to obciążenia środowiskowe zostaną automatycznie wyeksportowane do nowotworzonych wiązarów w programie TrussCon. Z menu rozwijalnego należy wybrać Klasę użytkowania obiektu. Należy wprowadzić obciążenie śniegiem i wiatrem zgodnie punktem Wprowadzanie obciążeń instrukcji do programu TrussCon. S t r o n a 31

32 RoofCon Projekt W zakładce Obciążenia standardowe wprowadzamy obciążenia stałe i użytkowe na konstrukcję. Należy tego dokonać zgodnie z zgodnie punktem Wprowadzanie obciążeń instrukcji do programu TrussCon. Dodatkowo w sekcji Rozstaw wiązarów możemy wprowadzić odległości pomiędzy wiązarami, które później zostaną zastosowane w makrach. W zakładce Materiały definiujemy sposób usztywnienia konstrukcji (Stężenia) oraz Wymiary materiałów. W sekcji Stężenia definiujemy dla poszczególnych części wiązara sposób jej usztywnienia. Klikając w tabeli na kolumnę Typ stęż. Rozwija się menu dla poszczególnych elementów. Do wyboru w menu mamy: - Pełne element/grupa tarcicy została zabezpieczona przed wyboczeniem poprzez całkowite usztywnienie np. za pomocą poszycia z płyty OSB - Określone (mm) samemu należy zdefiniować odstęp w milimetrach pomiędzy kolejnymi elementami stężającymi. Rozstaw definiujemy w kolumnie Rozst. (mm). - Obliczone (mm) program sam wykonuje obliczeń odległości pomiędzy kolejnymi elementami stężającymi, Zaznaczenie kratki Eksport do TrussCon spowoduje uwzględnienie tych zmian w TrussCon w nowotworzonych wiązarach. W sekcji Wymiary w kolumnie Wys. (mm) podajemy minimalną wysokość przekroju tarcicy od której rozpoczynane są obliczania tarcicy. Jeśli chcemy aby program automatycznie dobierał wymiar wysokości przekroju w przypadku braku nośności, to musimy podać maksymalną wysokość, do której ta automatyczna funkcja ma działać. W tym celu w kolumnie Max wys. (mm) wpisujemy wartość maksymalną wysokości. Aby nasza automatyczna funkcja działała należy jeszcze w kolumnie Autodobór wybrać z menu rozwijalnego pozycję Min. Należy pamiętać, że musimy jeszcze zaznaczyć kratki w wierszu Eksport do TrussCon w interesujących nas kolumnach tj. : Wys. (mm), Autodobór, Max. Wys. (mm). Aby przejść do projektowania należy kliknąć przycisk Dalej w oknie Ustawienia wiązara. S t r o n a 32

33 RoofCon Projekt 3.4. Makra ścian. Po kliknięciu przycisk Dalej w oknie Ustawieniach wiązara pojawia się okno Makro ściany. Jeżeli nie korzystamy z Kreatora dachu to należy kliknąć ikonę Makro ścian na górnej belce narzędzi. Makra są to gotowe rozwiązania umożliwiające dostosowanie ich do własnych potrzeb poprzez wprowadzenie własnych wymiarów. Stosowanie gotowych makr przyspiesza czas projektowania. Zmian pomiędzy różnymi typami makr dokonuje się wciskając strzałke w lewo lub w prawo na klawiaturze bądź wciskając przyciski są następujące typy makr.. Dostępne W tabelce makra można wpisać wymiary przyporządkowane do poszczególnych symboli na rysunkach obok. Na tym etapie możemy również zmienić rodzaj ściany klikając na menu rozwijalne Nazwa. Można również zmienić linie_odniesienia_ściany. Jeśli dokonaliśmy już wszystkich zmian to musimy zatwierdzić nasz wybór przez kliknięcie klawisza Dalej Makra powierzchni dachu. Po kliknięciu przycisk Dalej w oknie Makro ściany pojawia się okno Makro powierzchni dachu. S t r o n a 33