Soczewki grawitacyjne w roli standardowych linijek



Podobne dokumenty
Soczewki grawitacyjne narzędziem Kosmologii

Soczewki Grawitacyjne

Mikrosoczewkowanie grawitacyjne. Dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

Soczewkowanie grawitacyjne

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Soczewkowanie 7. Propagacja światła w niejednorodnym Wszechświecie Słabe soczewkowanie

Odległość mierzy się zerami

Spis treści. Przedmowa PRZESTRZEŃ I CZAS W FIZYCE NEWTONOWSKIEJ ORAZ SZCZEGÓLNEJ TEORII. 1 Grawitacja 3. 2 Geometria jako fizyka 14

Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Ciemna materia w sferoidalnych galaktykach karłowatych. Ewa L. Łokas Centrum Astronomiczne PAN, Warszawa

Jak w Toruniu zaobserwowano najbliższe zjawisko mikrosoczewkowania grawitacyjnego

Ciemna materia i ciemna energia. Andrzej Oleś

10.V Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Galaktyki eliptyczne; grupy i gromady. Profil jasności powierzchniowej Różne podtypy pochodzenie Ciemna materia Pary galaktyk Grupy Gromady

Czy da się zastosować teorię względności do celów praktycznych?

SILNE I SŁABE SOCZEWKOWANIE GRAWITACYJNE W ZASTOSOWANIACH ASTROFIZYCZNYCH I KOSMOLOGICZNYCH. Zuzanna Kostrzewa-Rutkowska

Podstawy astrofizyki i astronomii

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Ekspansja Wszechświata

Metody wyznaczania masy Drogi Mlecznej

Dr Tomasz Płazak. CIEMNA ENERGIA DOMINUJĄCA WSZECHŚWIAT (Nagroda Nobla 2011)

Wszechświat: spis inwentarza. Typy obiektów Rozmieszczenie w przestrzeni Symetrie

Soczewkowanie grawitacyjne

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

Fizyka jądrowa z Kosmosu wyniki z kosmicznego teleskopu γ

Wielkoskalowa struktura Wszechświata 2007 Agnieszka Pollo

Soczewkowanie grawitacyjne 1. Historia Ugięcie promieni świetlnych Opóźnienie sygnałów Deformacja obrazów Wzmocnienie strumienia energii

Wstęp do astrofizyki I

Szczegółowe wymagania edukacyjne na poszczególne oceny śródroczne i roczne z przedmiotu: FIZYKA. Nauczyciel przedmiotu: Marzena Kozłowska

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

Z czego i jak zbudowany jest Wszechświat? Jak powstał? Jak się zmienia?

Porozumienie Kosmologia i Cza stki Elementarne

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

ZBIÓR ZADAŃ STRUKTURALNYCH

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IX. Prawo Hubbla

Pytania do ćwiczeń na I-szej Pracowni Fizyki

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Optyka. Wykład XI Krzysztof Golec-Biernat. Równania zwierciadeł i soczewek. Uniwersytet Rzeszowski, 3 stycznia 2018

Uogólniony model układu planetarnego

Wykład 10 - Charakterystyka podstawowych systemów gwiazdowych: otoczenie Słońca, Galaktyka, gromady gwiazd, galaktyki, grupy i gromady galaktyk

Po co wymyślono ciemną materię i ciemną energię. Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

[C [ Z.. 1 ]

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Niektórzy twierdzą, że świat skończy się w lodzie Nagroda Nobla z fizyki 2011

Czarna dziura obszar czasoprzestrzeni, którego, z uwagi na wpływ grawitacji, nic, łącznie ze światłem, nie może opuścić.

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Ciemna strona wszechświata

Wczoraj, dziś i jutro Wszechświata. Michał Jaroszyński Obserwatorium Astronomiczne

Wstęp do astrofizyki I

Fizyka. Program Wykładu. Program Wykładu c.d. Literatura. Rok akademicki 2013/2014

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Modele i teorie w kosmologii współczesnej przykładem efektywnego wyjaśniania w nauce

Supernowa SN 2011fe. vs Nobel Andrzej Odrzywołek. Zakład Teorii Względności i Astrofizyki, Instytut Fizyki UJ

Galaktyki i Gwiazdozbiory

Fizyka. Program Wykładu. Program Wykładu c.d. Kontakt z prowadzącym zajęcia. Rok akademicki 2013/2014. Wydział Zarządzania i Ekonomii

3. Model Kosmosu A. Einsteina

Fale elektromagnetyczne

- Cząstka Higgsa - droga do teorii wszystkiego

Księgarnia PWN: David J. Griffiths - Podstawy elektrodynamiki

Soczewkowanie grawitacyjne 6

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego


Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład VIII. Prawo Hubbla

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

Dział: 7. Światło i jego rola w przyrodzie.

Fale elektromagnetyczne. Gradient pola. Gradient pola... Gradient pola... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek 2013/14

CIĘŻAR. gdzie: F ciężar [N] m masa [kg] g przyspieszenie ziemskie ( 10 N ) kg

Wpływ pól magnetycznych na rotację materii w galaktykach spiralnych. Joanna Jałocha-Bratek, IFJ PAN

Optyka geometryczna MICHAŁ MARZANTOWICZ

LXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY II STOPNIA

Własności statystyczne regresji liniowej. Wykład 4

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

Promieniowanie 21 cm rys i narracja: Struktura nadsubtelna atomu wodoru Procesy wzbudzenia Widmo sygnału z całego nieba Tomografia 21 cm Las 21 cm

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Prawa ruchu: dynamika

Ćwiczenie z fizyki Doświadczalne wyznaczanie ogniskowej soczewki oraz współczynnika załamania światła

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Ćwiczenie 2. Wyznaczanie ogniskowych soczewek cienkich oraz płaszczyzn głównych obiektywów lub układów soczewek. Aberracje. Wprowadzenie teoretyczne

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

Modele podwójnych soczewek grawitacyjnych

Podstawy elektrodynamiki / David J. Griffiths. - wyd. 2, dodr. 3. Warszawa, 2011 Spis treści. Przedmowa 11

Kosmografia. czyli rozkład obiektów w przestrzeni

Grawitacja. Fizyka zjawisk grawitacyjnych jest zatem nauką mającą dwa obszary odgrywa ważną rolę zarówno w zakresie największych, jak i najmniejszych

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

Astronomia na egzaminie maturalnym. Część 2

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

ZTWiA: grupa prof. M. Kutschery

Czy niebarionowa ciemna materia. jest potrzebna? Sławomir Stachniewicz 1 XII 2009

Metody badania kosmosu

Elementy astronomii w nauczaniu przyrody. dr Krzysztof Rochowicz Zakład Dydaktyki Fizyki UMK 2011

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

Galaktyka. Rysunek: Pas Drogi Mlecznej

Rozmycie pasma spektralnego

Transkrypt:

Soczewki grawitacyjne w roli standardowych linijek Marek Biesiada Zakład Astrofizyki i Kosmologii Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Katowice, Poland We współpracy z zespołem: A.Piorkowska, B.Malec W.Godlowski Z-H Zhu, S. Cao, Y. Pan R.Gavazzi

Rewolucja w Kosmologii przyspieszająca ekspansja Wszechświata CMBR BBN LSS Ωm = 0.27 ± 0.04 SNIa on high redshifts Ωb = 0.042 Gravitational Lensing 2

Wyzwanie dla kosmologii początku XXI w? wyznaczyć równanie stanu dla ciemnej energii p X = wρ określić czy zmienia się w czasie w( z ) = w0 + wa Degeneracja parametrów w0 i wa Linder (astro-ph/0511197) X z 1+ z zrekonstruować teorię tego fenomenu (np. potencjał pola skalarnego) 3

Wyzwanie dla kosmologii początku XXI w Degeneracja parametrów w0 i wa MB, B.Malec, A.Piórkowska Linder (astro-ph/0511197) 4

Świece standardowe: Supernowe Ia Riess 1998, Perlmutter 1999, Wood-Vasey 2007, Kowalski 2008, Amanullah 2010 Distance Modulus 50 49 48 ion ans p x e sjtihe n 7? s a i p sat z>1. k h e r o ia W? ry f tor His 1.7 histo z> d la 47 46 45 44 43 42 41 40 39 0 1 2 3 4 5 6 Redshift (z) Błyski Gamma (GRBs) Schaffer 1996, Ghirlanda 2004, Amati 2006, Capozziello et al. 2011; Dainotti 2009 NS-NS lub BH-BH w obserwacjach fal grawitacyjnych (standardowe syreny) Schutz 1986, Finn 1993, Zhu 2001, M.B. 2001, 2003, 5 7

Standardowe linijki: Statystyczne standardowe linijki: *CMBR piki akustyczne Spergel et al. 2007, Komatsu et al. 2011, * BAO Eisenstein 2005 Indywidualne standardowe linijki: * zwarte radioźródła Kellermann 1993, Gurvitz 1994 * Fanaroff-Riley typ IIb Daly 1994, Daly et al. 2002, 2007 * Gromady galaktyk: X + SZ Test Alcocka-Paczyńskiego *Soczewki grawitacyjne nowa klasa standardowych linijek 6

Soczewki grawitacyjne Dwa reżimy soczewkowania: Silne: Obrazy wielokrotne Opóźnienia czasowe między obrazami (metoda pomiaru H0) Weak: zniekształcenie obrazów promień Einsteina (wyznaczony przez masę!) - definuje charakterystyczną skalę kątową 4GM DLS θe = c 2 DL DS Soczewka 7 punktowa

SIS najprostszy realistyczny 1D dyspersja prędkości model soczewki Promień Einsteina źródło Dwa obrazy po przeciwnych stronach soczewki Kąt pomiędzy kierunkami na soczewkę i na źródło Opóźnienie czasowe między obrazami w modelu SIS 8

Idea Dyspersja prędkości spektroskopia Stellar dynamics (spectroscopy) 2 θe Gravitational lensing σ v DLS = 4π c DS Astrometria z odległości kątowej obrazów Iloraz odległości zależy od modelu kosmologicznego 9

After L. Koopmans : www.angles.eu.org/meetings/mid_term/copenhagen_leon.pdf 10

After L. Koopmans : www.angles.eu.org/meetings/mid_term/copenhagen_leon.pdf 11

12

Próbka n = 20 soczewek SLACS p= w ρ w(z) = w0 + wa z /(1+z) discrepancy 68% confidence region 95% confidence region 13

Pod-próbka n = 7 soczewek SLACS o ekstremalnych stosunkach odległości getting closer 68% confidence region 95% confidence region 14

Nowe możliwości silne soczewkowanie: gromady + galaktyki 10 gromad w roli soczewek H. Yu and Z.-H. Zhu 2011 Res. Astron. Astrophys. 11, 776 + 70 galaktyk SLACS Bolton A.S. et al. 2008 ApJ 682 : 964 Newton E.R. et al. 2011 ApJ 734 : 104 15

Model SIS 2 obrazy 16

Model SIS 2 obrazy Pod-próbka układów o 2 obrazach 36 soczewek SLACS 17

Uwzględnienie niepewności modelu SIS θ E = 4π σ 2 SIS 2 c Dls Ds E.O. Ofek, et al. 2003 M.N.R.A.S. 343, 639 marginalizacja po fe Próbka: 2 obrazy 18

Chevalier-Polarski-Linder: obszary wiarygodności 19

Incremental Exploration of the Unknown Komplementarność testów? współliniowość parametrów (w0, wa ) w( z ) = w0 + wa Linder (astro-ph/0511197) z 1+ z 20

SLACS BELLS Czułość jako funkcja zl (zakładamy zs = 2. zl ) parametery 21

Elipsy wiarygodności (metoda macierzy Fishera) 22

Perspektywy : opóźnienia czasowe między obrazami łączne uwzględnienie pozwoli na wyznaczanie odległości, nie ich ilorazu * rosnąca liczba silnych soczewek odkrywanych w przeglądach: CLASS, SLACS, SL2S, SQLS, COSMOS, CASSOWARY, BELLS * nowe projekty: Pan-STARRS1, LSST2, JDEM / IDECS3, SKA4 dostarczą olbrzymiej ilości nowych silnych soczewek na dużych katalogach soczewek metoda fotometryczna photo-z + relacje płaszczyzny fundamentalnej dla oszacowania σ0 23

Konkluzje: silne soczewki grawitacyjne o znanej centralnej dyspersji prędkości stanowią nową klasę standardowych linijek (promień Einsteina standaryzowany przez dynamikę gwiazd) ich zastosowania dostarczyły pierwszych udanych oszacowań na parametry modelu kosmologicznego z pewnością rozwiną się w technikę alternatywną do innych metod 24