10 najczęstszych błędów w ustalaniu podstawy opodatkowania w VAT

10 najczęstszych błędów w ustalaniu podstawy opodatkowania w VAT

Redaktor: Rafał Kuciński Wydawca: Renata Grochowska-Siudaj Koordynator produkcji: Mariusz Jezierski Skład i łamanie: Raster studio, Norbert Bogajczyk 05-071 Sulejówek, ul. Konopnickiej 46 ISBN: 978-83-269-6389-6 Wydawnictwo Wiedza i Praktyka sp. z o.o. ul. Łotewska 9a, 03-918 Warszawa tel.: 22 518 29 29, faks: 22 617 60 10 e-mail: serwispodatkowyvat@wip.pl NIP: 526-19-92-256 Numer KRS: 0000098264 Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, Sąd Gospodarczy XIII Wydział Gospodarczy Rejestrowy. Wysokość kapitału zakładowego: 200.000 zł Copyright by Wydawnictwo Wiedza i Praktyka sp. z o.o. Warszawa 2017 10 najczęstszych błędów w ustalaniu podstawy opodatkowania w VAT wraz z przysługującymi Czytelnikom innymi elementami dostępnymi w subskrypcji (e-letter, strona WWW i inne) chronione są prawem autorskim. Przedruk materiałów opublikowanych w tej publikacji oraz w innych dostępnych elementach subskrypcji bez zgody wydawcy jest zabroniony. Zakaz nie dotyczy cytowania publikacji z powołaniem się na źródło. Publikacja 10 najczęstszych błędów w ustalaniu podstawy opodatkowania w VAT została przygotowana z zachowaniem najwyższej staranności i wykorzystaniem wysokich kwalifikacji, wiedzy i doświadczenia autorów oraz konsultantów. Zaproponowane w tej publikacji oraz w innych dostępnych elementach subskrypcji wskazówki, porady i interpretacje nie mają charakteru porady prawnej. Ich zastosowanie w konkretnym przypadku może wymagać dodatkowych, pogłębionych konsultacji. Publikowane rozwiązania nie mogą być traktowane jako oficjalne stanowisko organów i urzędów państwowych. W związku z powyższym redakcja nie może ponosić odpowiedzialności prawnej za zastosowanie zawartych w publikacji 10 najczęstszych błędów w ustalaniu podstawy opodatkowania w VAT lub w innych dostępnych elementach subskrypcji wskazówek, przykładów, informacji itp. do konkretnych przypadków. Biuro Obsługi Klienta: tel.: 22 518 29 29 e-mail: cok@wip.pl

10 NAJCZĘSTSZYCH BŁĘDÓW W USTALANIU PODSTAWY OPODATKOWANIA W VAT Podstawa opodatkowania jest jednym z dwóch czynników, od których zależy wysokość należnej fiskusowi daniny. Drugim jest oczywiście stawka podatku. Powoduje to, że błędy w ustalaniu podstawy opodatkowania rzutują na wysokość podatku do zapłaty. W tym artykule wskazujemy i omawiamy najczęściej pojawiające się problemy związane z ustalaniem podstawy opodatkowania w VAT. Sprawdź szczegóły i nie popełnij błędu. 1. Błędne ujęcie kosztów wysyłki towarów Najwięcej problemów związanych z ustalaniem podstawy opodatkowania podatkiem VAT sprawia kwestia kosztów wysyłki towarów. W związku z tym należy wskazać, że podstawą opodatkowania jest, co do zasady, wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (zob. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Jednocześnie art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. W świetle tych przepisów podstawa opodatkowania dostaw wysyłkowych towarów obejmuje również, co do zasady, koszty wysyłki, którymi obciążany jest nabywca (niezależnie od wysokości tych kosztów, a więc również, jeżeli klient obciążany jest kosztami wysyłki w wysokości wyższej od rzeczywistych kosztów wysłania towarów poniesionych przez sprzedawcę). Jest tak niezależnie od stawki VAT, jaką opodatkowane są wysyłane towary. Także zatem w przypadku dostaw wysyłanych towarów opodatkowanych obniżoną stawką podatku czy zwolnionych od podatku koszty wysyłki, którymi obciążani są nabywcy, powiększają podstawę opodatkowania tych dostaw. Potwierdzają to organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach, czego przykładem może być interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 czerwca 2014 r. (nr ILPP2/443-330/14-2/SJ) czy interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r. (nr IBPP3/4512-353/15/EJ). Jak czytamy w drugiej z tych interpretacji, ( ) W rozpatrywanej sprawie koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą książek zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów oraz są opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla realizacji 3

sprzedaży książek (tj. jak wskazał Wnioskodawca według stawki w wysokości 5%, o ile spełnione zostaną przesłanki określone przepisami prawa do zastosowania tej stawki podatku). Powyższe dotyczy również sytuacji, gdy jedną przesyłką wysyłana jest większa ilość towarów. Również to potwierdzają w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 listopada 2014 r. (nr ITPP1/443-1026/14/AJ) czy interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r. (nr IBPP3/4512-353/15/EJ). Jak czytamy w pierwszej z tych interpretacji, ( ) W przypadku, gdy przedmiotem jednej dostawy są towary opodatkowane różnymi stawkami (gdy na jednej fakturze są wyszczególnione towary opodatkowane różnymi stawkami podatku np. 5%, 8% i 23%), wówczas koszty transportu kuriera, należy przyporządkować proporcjonalnie do podstawy opodatkowania poszczególnych towarów opodatkowanych różnymi stawkami i do kosztów tych zastosować taką samą stawkę jak dla towarów, z którymi są związane. Skoro więc w przedmiotowej sprawie ww. koszty przesyłki nie stanowią samodzielnej usługi, lecz są elementem podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów, zatem co do zasady nie powinny być wykazywane w odrębnej pozycji faktury dokumentującej sprzedaż towarów. W takiej bowiem sytuacji koszty te należałoby uznać za odrębny przedmiot sprzedaży. Wskazać jednak należy, że istnieje możliwość wyłączania kosztów wysyłki z podstawy opodatkowania dostaw wysyłanych towarów. Jak bowiem stanowi art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. W świetle tego przepisu podatnicy mogą wyłączać koszty wysyłki z podstawy opodatkowania dostawy towarów, pod warunkiem przyjmowania od nabywców pełnomocnictwa do zawarcia w ich imieniu i na ich rzecz umów z Pocztą Polską, firmą kurierską lub innym podmiotem, który ma dostarczyć towary (co potwierdzają organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 października 2015 r., sygn. ITPP1/4512-795/15/IK). 2. Nieprawidłowe rozliczenie zwrotów ponoszonych przez dostawców lub usługodawców kosztów Często się zdarza, że zawierane przez podatników umowy przewidują, oprócz wynagrodzenia zasadniczego, zwrot określonych kosztów (np. zwrot kosztów dojazdów czy noclegów). W świetle przytoczonych przepisów takie koszty stanowią element podstawy opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usługi, której dotyczą. Potwierdzają to organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach, czego przykładem może być interpretacja indywidualna 4

dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 marca 2015 r. (nr IBPP2/443-1208/14/ICz), w której czytamy, że ( ) Poniesione koszty dojazdów ( ) stanowią jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia zapłaty (część odpłatności za usługę). Koszty te składają się na całość zapłaty od nabywcy usługi na równi z wypłacanym wynagrodzeniem. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc element zapłaty w rozumieniu powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. UWAGA Najczęstszym błędem jest postępowanie polegające na odrębnym obciążaniu nabywców towarów i usług ponoszonymi kosztami. Koszty takie jako element podstawy opodatkowania wkalkulowywane powinny być w podstawę opodatkowania dostarczanych towarów i świadczonych usług. 3. Nieprawidłowe rozliczanie dotacji W świetle art. 29a ust. 1 zdanie ostatnie ustawy o VAT dotacje, subwencje, refundacje, dofinansowania oraz inne rodzaje dopłat (dalej łącznie nazywane dotacjami) można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią dotacje stanowiące element podstawy opodatkowania (a w konsekwencji, w uproszczeniu, dotacje podlegające opodatkowaniu ). Do drugiej grupy należą dotacje, które nie stanowią elementu podstawy opodatkowania (a więc dotacje niepodlegające opodatkowaniu ). Podatnicy często mają wątpliwości, do której z tych grup należy otrzymywana przez nich dotacja. Aby dotacje otrzymywane przez podatników stanowiły element podstawy opodatkowania, muszą mieć one bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych przez tych podatników towarów oraz świadczonych usług. Dotacjami takimi są, przykładowo, refundacje za leki otrzymywane przez podatników prowadzących apteki (w zakresie tym aktualna pozostaje, przykładowo, interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 października 2009 r., nr ILPP2/443-971/09-3/EN), dopłaty do przejazdów ulgowych otrzymywane przez przewoźników (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lipca 2014 r., nr IBPP3/443-395/14/KG) czy dopłaty do cen biletów otrzymywane przez instytucje kultury (np. teatry czy muzea). 4. Nierzetelne rozliczenie kaucji za opakowania zwrotne Przepisami art. 29a ust. 11 i 12 ustawy o VAT uregulowane zostały zasady włączania do podstawy opodatkowania wartości opakowań zwrotnych. I tak, art. 29a ust. 11 ustawy o VAT stanowi, że do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik 5

dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru. Z kolei art. 29a ust. 12 ustawy stanowi, że w przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość tego opakowania: 1) w dniu następującym po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot opakowania jeżeli tego opakowania nie zwrócono w terminie określonym w umowie (fakturę w takim przypadku wystawia się nie później niż 7. dnia od określonego w umowie dnia zwrotu opakowania zob. art. 106i ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT), 2) 60. dnia od dnia wydania opakowania jeżeli w umowie nie określono terminu zwrotu tego opakowania (fakturę w takim przypadku wystawia się nie później niż 60. dnia od dnia wydania opakowania zob. art. 106i ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT). Większość dotacji otrzymywanych przez podatników nie spełnia jednak powyższego warunku. W konsekwencji nie stanowią elementu podstawy opodatkowania, między innymi: dotacje na zakup wyposażenia oraz środków trwałych (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 marca 2013 r., nr IBPP2/443-1269/12/ICz), dotacje przedmiotowe na pokrycie bieżącej działalności podatników (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 maja 2013 r., nr ITPP1/443-250/13/MN), w tym dopłaty do wozokilometra otrzymywane przez podatników świadczących usługi komunikacyjne (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 marca 2013 r., nr IPTPP2/443-1025/12-4/JN), dotacje na pokrycie kosztów organizowanych imprez (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 października 2010 r., nr IBPP4/443-1320/10/AŚ) oraz innych wydarzeń (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 października 2010 r., nr IBPP4/443-994/10/AZ) i projektów (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 sierpnia 2010 r., nr IPPP2-443--452/10-4/AK), dotacje unijne (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 lutego 2013 r., nr IPTPP2/443-1054/12-2/KW). Zdarza się przy tym, że po podwyższeniu podstawy opodatkowania o wartość opakowań zwrotnych opakowania te jednak zostaną zwrócone. Jeżeli w związku z niezwróceniem opakowań została wystawiona faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania dostaw towarów, konieczne jest w takich przypadkach wystawienie kolejnej faktury korygującej, tym razem dokumentującej obniżenie ceny, o której mowa w art. 106j ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Faktura ta stanowi podstawę do obniżenia podstawy opodatkowania u sprzedawcy (zob. art. 29a ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT), z zastrzeżeniem, że dla jej rozliczenia konieczne jest, 6

co do zasady, uzyskanie od nabywcy potwierdzenia jej otrzymania (zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT). 5. Nieuzasadnione ujęcie kwoty podatku akcyzowego jako elementu podstawy opodatkowania Trzeba pamiętać, że podstawa opodatkowania VAT obejmuje również kwotę podatku akcyzowego. Dotyczy to każdego przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest towar podlegający opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, niezależnie od sposobu, w jaki ustalana jest podstawa opodatkowania. Z przepisów nie wynika przy tym wprost, czy podatek akcyzowy powiększa podstawę opodatkowania również wówczas, gdy dostarczane są wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Według mnie w takich przypadkach kwota akcyzy nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania podatkiem VAT. Uważam, że art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT odnosi się do faktycznie należnych kwot podatków (w tym podatku akcyzowego), a nie ich hipotetycznych kwot (podobne stanowisko na gruncie przepisów obowiązujących do końca 2013 roku zajął dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w decyzji z 22 stycznia 2007 r., nr IPB-1/449-11/06/I). Zauważyć przy tym należy, że zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje poprzez wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym (po spełnieniu określonych warunków) lub poprzez powstanie obowiązku podatkowego z tytułu akcyzy. W pierwszym przypadku kwota podatku akcyzowego nie staje się w ogóle elementem podstawy opodatkowania dostawy towarów, zaś w drugim podatnik obowiązany jest do korekty podstawy opodatkowania tej dostawy. 6. Błędy w ustalaniu podstawy opodatkowania przy transakcjach wymiany dewiz W szczególny sposób podstawa opodatkowania ustalana jest w przypadku transakcji wymiany dewiz (np. w ramach działalności kantorowej). W takich przypadkach jak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji w danym okresie rozliczeniowym. Potwierdzają to polskie sądy administracyjne, czego przykładem może być wyrok NSA z 22 marca 2013 r. (sygn. akt I FSK 2155/11). Czytamy w nim, że ( ) Realizowane przez bank transakcje wymiany walut są świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, dla których podstawą opodatkowania jest tzw. spread, czyli różnica pomiędzy wyższą ceną sprzedaży a niższą ceną kupna stosowaną przez bank. 7

W wyroku tym NSA wyjaśnił również, że pod pojęciem «dany okres», użytym w punkcie drugim sentencji przywołanego orzeczenia TSUE C-172/96, należy rozumieć okres rozliczeniowy, za który podatnik składa deklaracje. Wynik transakcji usługodawcy w danym okresie jest podstawą opodatkowania, którą zobowiązany jest on wykazać w składanej deklaracji. 7. Wadliwe określenie podstawy opodatkowania przy aportach Jest kwestią sporną, czy w przypadku podlegających opodatkowaniu czynności z tytułu wnoszenia wkładów niepieniężnych podstawę opodatkowania stanowi pomniejszona o zawartą w niej kwotę VAT wartość nominalna (tak NSA orzekł w wyroku z 14 sierpnia 2012 r. o sygn. akt I FSK 1405/11) czy wartość rynkowa (tak uznał z kolei NSA w wyroku z 19 grudnia 2012 r. o sygn. akt I FSK 211/12) obejmowanych udziałów lub akcji. Organy podatkowe opowiadają się za pierwszym z tych stanowisk, czego przykładem może być interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 lipca 2014 r. (nr ILPP1/443-302/14-2/MK) czy interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 lutego 2015 r. (nr IPPP1/4512-77/15-2/AS). Jak czytamy w pierwszej z tych interpretacji, ( ) Podstawą opodatkowania VAT z tytułu dokonania aportu w postaci składników majątku wnioskodawcy, niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, będzie wartość nominalna udziałów wydanych przez spółkę kapitałową w zamian za wkład niepieniężny. Ponadto VAT od podstawy opodatkowania należy obliczyć metodą»w stu«, w przypadku gdy strony zawartej umowy określiły, że wartość planowanej transakcji stanowi kwotę brutto. 8. Nierzetelne określanie podstawy opodatkowania przy nieodpłatnych dostawach towarów W zakresie określonym przepisami art. 7 ust. 2 7 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają nieodpłatne dostawy towarów. Podstawą opodatkowania jest w takich przypadkach cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (zob. art. 29a ust. 2 ustawy o VAT). Przepis ten najczęściej interpretuje się w ten sposób, że podstawą opodatkowania jest, bez względu na sposób nabycia przekazywanej rzeczy, jej wartość zaktualizowana (rynkowa), tj. taka, za którą podatnik nabyłby daną lub podobną rzecz na rynku w momencie powstania obowiązku podatkowego (zob. przykładowo wyroki NSA z 9 marca 2010 r. o sygn. akt I FSK 2147/08 oraz z 21 lutego 2013 r. o sygn. akt I FSK 492/12). 8

UWAGA Jest przy tym kwestią sporną, czy ustalana na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy o VAT podstawa opodatkowania może być wyższa niż historyczna cena nabycia lub historyczny koszt wytworzenia. Według mnie skoro w przepisie tym wprost jest mowa o cenie nabycia towarów nie. Odmiennego zdania są organy podatkowe. Tytułem przykładu wskazać można dotyczące nieodpłatnego przekazania towarów wykupionych przez podatników z leasingu interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 sierpnia 2009 r. (nr ILPP1/443-581/09-2/AT) czy interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 lutego 2016 r. (nr IPPP1/4512-1311/15-2/MK). W drugiej ze wskazanych interpretacji organ podatkowy nie zgodził się z podatniczką, że podstawą opodatkowania jest w takim przypadku cena z faktury dokumentującej wykup samochodu z leasingu, i wskazał, że ( ) W omawianej sytuacji na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów rozumiana jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru, czyli cena, jaką wnioskodawczyni zapłaciłaby za nabyty towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania. Tym samym przy przekazaniu samochodu na cele prywatne za podstawę opodatkowania zainteresowana powinna przyjąć cenę, za jaką nabyłaby opisany samochód w momencie jego przekazania wycofania z prowadzonej działalności. 9. Nieprawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania przy nieodpłatnym świadczeniu usług W przypadkach określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług przez podatników. Podstawę opodatkowania stanowi w takich przypadkach koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (zob. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT). Niestety, przepisy nie zawierają żadnych wskazówek, jak ustalić powyższy koszt. Podatnicy muszą w tym zakresie radzić sobie sami, często szacując koszty świadczenia usług. Zastrzec jednak należy, że nie wszystkie wydatki są uwzględniane przy ustalaniu kosztu świadczenia usług jako podstawy opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług. Z orzecznictwa unijnego wynika bowiem, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania nieodpłatnie świadczonych usług uwzględnia się tylko te wydatki, przy dokonywaniu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia (zob. przykładowo wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 września 1996 r. w sprawie o sygn. akt C-230/94 oraz z 14 września 2006 r. w sprawie o sygn. akt C-72/05). 9

10. Zaniżanie podstawy opodatkowania w przypadku dostaw budynków lub budowli W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, co do zasady: 1) podstawą opodatkowania dostaw gruntów niezabudowanych jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, 2) podstawą opodatkowania dostaw budynków, budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli jest uwzględniająca również wartość gruntu kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zdarza się przy tym, że na gruncie znajduje się więcej niż jeden obiekt budowlany. W takich przypadkach należy przypisać części gruntu do poszczególnych budynków. Przy dokonywaniu tego można zastosować klucz wartościowy (polegający na przyporządkowaniu wartości gruntu proporcjonalnie do wartości poszczególnych budynków i budowli) oraz klucz powierzchniowy (polegający na przyporządkowaniu wartości gruntu proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne obiekty). Podatnicy, według własnego uznania mogą wybrać jeden z tych kluczy, co potwierdzają organy podatkowe (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 maja 2012 r., nr ILPP1/443-209/12-2/AW czy interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2014 r. nr IPPP1/443-263/14-2/JL). Podstawa prawna: Art. 29a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.). Tomasz Krywan doradca podatkowy 10

Więcej ebooków o tematyce finansowo-księgowej: www.fabrykawiedzy.com 1VR0011 ISBN: 978-83-269-6389-6