RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 197121 (21) Numer zgłoszenia: 346658 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 20.08.1999 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 20.08.1999, PCT/EP99/06121 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 30.03.2000, WO00/17066 PCT Gazette nr 13/00 (51) Int.Cl. A47G 19/16 (2006.01) B65D 81/34 (2006.01) (54) Torebka infuzyjna, zwłaszcza do zaparzania herbaty (30) Pierwszeństwo: 17.09.1998,DE,19842526.0 (73) Uprawniony z patentu: TEEPACK SPEZIALMASCHINEN GmbH & CO. KG, Meerbusch, DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: 25.02.2002 BUP 05/02 (72) Twórca(y) wynalazku: Wilhelm Lohrey, Meerbusch, DE Wolfgang Groth, Wegberg, DE (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.03.2008 WUP 03/08 (74) Pełnomocnik: Misztak Irena, PATPOL Sp. z o.o. PL 197121 B1 (57) 1. Torebka infuzyjna, szczególnie do zaparzania herbaty, wyposażona w zawieszkę wykonaną z materiału taśmowego i obejmująca komory wykonane z materiału filtracyjnego i zawierające pewną ilość odpowiedniej substancji, połączone z zawieszką wzdłuż jednej wspólnej krawędzi, znamienna tym, że co najmniej dwie niezależnie od siebie wytworzone i napełnione komory (2, 3) w ich górnej części na jednej wspólnej krawędzi (5) połączone są w jedną całość za pomocą zakończenia oddalonego od uchwytu (11) zawieszki (4), przy czym zawieszka (4) jest dłuższa niż komory (2, 3).
2 PL 197 121 B1 Opis wynalazku Przedmiot wynalazku dotyczy torebki infuzyjnej, zwłaszcza do zaparzania herbaty, z zawieszką wykonaną z taśmowego materiału nośnego i komorami wykonanymi z materiału filtracyjnego, z których każda zawiera pewną ilość substancji, i które to komory połączone są wspólną krawędzią z zawieszką. Torebki infuzyjne do zaparzania herbaty są stosowane w różnych formach wykonania. Szczególnie rozpowszechnione jest stosowanie infuzyjnych torebek o podwójnych komorach, które posiadają dwie komory usytuowane obok siebie, ścianka przy ściance, które to komory zawierają pewną ilość herbaty w postaci wysuszonych i rozdrobnionych liści krzewu herbacianego. Obydwie komory, w okolicy dna połączone są za pomocą poprzecznego zafałdowania, zwanego również zakładką denną, a w części górnej zamknięte są wspólnym połączeniem, przy którym zamocowany jest sznureczek wyposażony w etykietkę. Z reguły, w tym celu wykonywana jest w górnej części zakładka zamykająca tworzona w dwuetapowym procesie, podczas którego, w pierwszym etapie zaginane są naroża torebki infuzyjnej, a w drugim etapie przekładana jest trapezowa część utworzona przy wierzchołku torebki. Następnie zawinięte części torebki łączone są przy jednoczesnym zamocowaniu sznureczka. Dwukomorowa torebka tego typu znana jest przykładowo z opisu patentowego RFN nr 1 001 944, tego samego zgłaszającego i wykonana jest ze słabo przepuszczającego materiału, który umożliwia infuzję, która roztwarza substancję przeznaczoną do ekstrakcji, szczególnie herbatę i rozpuszcza zawarte w niej składniki. Znajdują tu szczególnie zastosowanie papierowe materiały filtracyjne. Dla zamocowania sznureczka w torebce infuzyjnej, względnie na etykiecie i w celu połączenia przykładowo zakończeń dwukomorowej torebki infuzyjnej stosuje się metalowe zamknięcie klamrowe tak zwaną zszywkę, która usytuowana jest w obszarze zakładki części górnej torebki infuzyjnej względnie etykiety. W związku z tym istnieje konieczność wklejenia za każdym razem sznureczka między górną częścią torebki infuzyjnej i etykietą, przykładowo za pomocą materiałów termozgrzewalnych lub tym podobnych. Żadna ze znanych możliwości połączenia lub zamocowania nie zapewnia trwałego połączenia względnie zamocowania sznureczka lub etykiety do torebki infuzyjnej. Zwłaszcza przy zastosowaniu klamerki zamykającej nie powstaje niezawodne połączenie sznureczka z torebką infuzyjną, tak że sznureczek ten może stosunkowo łatwo wysunąć się z klamerki, a tym samym odłączyć się od etykiety i od torebki. Przy zastosowaniu połączenia klejonego powstaje problem związany z dokładnością porcjowania kleju i umiejscowienia warstwy substancji klejącej oraz odpowiedniego usytuowania sznureczka. Zwłaszcza przy wykorzystaniu torebki infuzyjnej do zaparzania herbaty, gdy nalewany płyn ma wysoką temperaturę, lub znajduje się w stanie wrzenia, połączenie klejone może ulec zniszczeniu ze względu na wysoką temperaturę, i w związku z tym przestaje być godne zaufania. Kolejny poważny problem związany jest z tym, że środki używane do łączenia elementów torebki, to znaczy klamerki zamykające, substancje klejące, i tym podobne mają niekorzystny wpływ na smak zaparzonej herbaty i mogą obniżać jakość napoju. Opisane wyżej, znane dwukomorowe torebki infuzyjne mają poza tym tę wadę, że komory usytuowane są bardzo blisko jedna od drugiej, tak że oddzielenie ich zawartości (proszku herbaty) podczas zaparzania jest bardzo utrudnione i następuje tylko w bardzo ograniczonej przestrzeni. Z opisu FR-A-2194186 znana jest torebka infuzyjna opisanego na wstępie rodzaju. W przypadku tej torebki, która posiada dwie komory zamocowane w górnej części za pomocą klamry na zawieszce wykonanej z materiału taśmowego, na przykład z kartonu, który w części środkowej zafałdowany jest wzdłuż określonej linii. W ten sposób, torebka posiadająca dwie komory znajduje się wewnątrz, między obydwiema powierzchniami zawieszki. Zatem torebka, zarówno wtedy, gdy znajduje się w opakowaniu zbiorczym, jak i w trakcie zaparzania naparu zajmuje tę samą pozycję, to znaczy jej górna część skierowana jest w kierunku do góry, przy czym w opakowaniu zbiorczym obydwie komory torebki owinięte są zawieszką. Wychodząc z tego znanego stanu techniki zadaniem przedmiotowego wynalazku jest zaprojektowanie torebki infuzyjnej, która posiada lepsze właściwości infuzyjne, i mimo nowej postaci jest szczególnie łatwa w produkcji. Rozwiązanie tego zadania według wynalazku polega na tym, że co najmniej dwie wytworzone niezależnie od siebie i napełnione komory, połączone są w jedną całość zawieszką przynajmniej wzdłuż wspólnej krawędzi, przy czym zawieszka jest dłuższa niż komory.
PL 197 121 B1 3 W przypadku torebki według wynalazku, komory jej w opakowaniu zbiorczym skierowane są górną częścią w kierunku do dołu. W przeciwieństwie do komór, uchwyt dłuższej zawieszki wystaje między obydwiema komorami w kierunku do góry. Dzięki temu uzyskuje się tę dodatkową korzyść, że osoba wyjmująca torebkę, może ją wyciągnąć chwytając za wolne zakończenie bez konieczności dotykania jej. Przy chwytaniu za wolne zakończenie taśmy i wyciąganiu torebki infuzyjnej, ze względu na działanie siły ciężkości, torebki do zaparzania herbaty automatycznie opadają w dół dokonując obrotu wokół krawędzi mocowania, tak że osoba zaparzająca herbatę trzyma w dłoni zawieszkę, podczas gdy torebki z herbatą które opadły w kierunku do dołu zwisają po obu stronach krawędzi mocującej. Ze względu na naprężenia powstałe w wyniku opadania w dół torebek, torebki nie przylegają jedna do drugiej i substancje znajdujące się w torebkach są równomiernie rozłożone w ich wnętrzu, co dodatnio wpływa na proces infuzji. Poza tym powstaje postać torebki nowego rodzaju, w której praktycznie, wzdłuż jednej krawędzi, za pomocą jednej zawieszki połączonych jest wiele pojedynczych torebek do zaparzania herbaty. Torebki infuzyjne utworzone z pojedynczych komór tworzą w ten sposób wiązkę torebek do herbaty. Szczególna zaleta takiej postaci wykonania polega na szczególnej łatwości wyprodukowania takiej torebki. Poza tym przy zastosowaniu taśmowych materiałów nośnych jako zawieszek, można zrezygnować ze stosowania sznureczka, etykiety i rutynowych środków mocujących, przykładowo klamerek metalowych lub nici mocujących. Opis DE-U 90 00 259.8 przedstawia zawieszkę w postaci pręta wystającego ponad komory. Jednakże komory te mocowane są w kierunku prostopadłym wzdłuż całej długości zawieszki. Efekt uzyskiwany w rozwiązaniu według przedmiotowego wynalazku polegający na odpowiednim rozmieszczeniu roztwarzanej substancji przy opadaniu komór, w przypadku wyjmowania torebki z opakowania zbiorczego jest tu niemożliwy do osiągnięcia. Również torebka znana z opisu EP-A-0 448 325 różni się zasadniczo od przedmiotu wynalazku. Torebka ta posiada dwie równocześnie wytwarzane komory, które połączone są za pomocą sznureczka, wyposażonego w etykietę. W związku z tym torebka ta różni się zasadniczo od przedmiotu wynalazku. W rozwiązaniu według opisu US-A-2 072 976 chodzi o przedmiot, który powinien być obrabiany w określonej ilości wody. Uchwyt jest wyposażony w płytę wykonaną z drewna lub metalu, na którą nałożone są porowate pojemniki zawierające chemikalia służące do bródki wody. Pojemniki te mocowane są górną powierzchnią prawie w środku uchwytu, tak, że rozwiązanie to nie zawiera żadnego podobieństwa do przedmiotu wynalazku. Również w opisie US-A-2 793 120 opisana jest torebka, składająca się z większej ilości komór, które poprzez sznureczek zamocowane są na wspólnej etykiecie. W związku z tym nie występuje tu również podobieństwo do przedmiotu wynalazku. Zgodnie z inną cechą wynalazku, taśmowa zawieszka wyposażona jest w wytłoczenia, które tworzą prostokątny obszar i/lub wykrój w postaci litery T. Dalej, zaproponowano zgodnie z wynalazkiem wytwarzanie torebki z płaskich rękawów. Rękawy te, zgodnie z wynalazkiem mogą być wykonane z taśmowego materiału filtracyjnego, który utworzony jest poprzez zespawanie, a szczególnie poprzez zgrzanie na gorąco krawędzi bocznych. Komory mogą być wypełnione zróżnicowaną ilością substancji różnego rodzaju. Sposób według wynalazku służący do wytwarzania torebki infuzyjnej charakteryzuje się tym, że do taśmowego materiału nośnego zawieszki doprowadza się jednocześnie, niezależnie od siebie wyprodukowane komory i łączy się z tym materiałem. Alternatywnie, komory te mogą być wytwarzane kolejno, jedna przy drugiej, wisząc obok siebie, przy czym najpierw jedną z komór wzdłuż jednej krawędzi łączącej, łączy się z materiałem nośnym zawieszki, i następnie oddziela od taśmy, a na koniec co najmniej drugą komorę łączy się z materiałem nośnym i ewentualnie oddziela od taśmy. Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia torebkę infuzyjną według przykładu wykonania w widoku perspektywicznym, fig. 2 - widok według fig. 1 w chwili rozkładania torebki, fig. 3 - widok według fig. 1 w pozycji gotowej do zaparzania herbaty, fig. 4 - schematyczny widok boczny według fig. 1, fig. 5 - schematyczny widok boczny według fig. 3, fig. 6 - widok z góry przykładu wykonania zawieszki. W przykładzie wykonania torebki infuzyjnej 1 przedstawionym na figurach rysunku, torebka składa się z pojedynczych komór 2 i 3, które połączone są zawieszką 4 wzdłuż krawędzi łączącej 5. Komory zamknięte są wzdłuż krawędzi 6 i 7 i w znany sposób oddzielane są od taśmowego rękawa.
4 PL 197 121 B1 Figura 1 przedstawia torebkę infuzyjną 1 w pozycji gotowej do zapakowania, lub takiej, jaką posiada ona w opakowaniu. Zawieszka 4 wykonana z taśm nośnej jest dłuższa niż komory 2 i 3, i w związku z tym wystaje ponad obrys tych komór. Gdy, jak to pokazano na fig. 2, zawieszka 4 w obszarze uchwytu 11, zaznaczonego poprzez pokazanie palca 12, jest uchwycona i podniesiona do góry, komory 2 i 3 opadają w kierunku do dołu, zgodnie ze strzałką 8, przy czym dokonują one obrotu wokół krawędzi łączącej 5. W pozycji przedstawionej na fig. 3, obszar 10 zawieszki pozostaje wolny i komory 2 i 3 gotowe są do użytku, zwisając swobodnie. Szew 9 przedstawiony na fig. 2 i 3 wynika z procesu wytwarzania komór 2 i 3, które powstają z rękawa taśmowego. Poprzez obrót komór 2 i 3 przy przejściu ze stanu według fig. 2 do pozycji według fig 3, substancje znajdujące się w komorach 2 i 3 są równomiernie w nich rozmieszczane, tak, że przy zaparzaniu, substancje znajdujące się w komorach 2 i 3, mają dobre warunki do pęcznienia i dzięki temu można uzyskać pełny smak naparu. Pozycja przedstawiona perspektywicznie na fig. 1, pokazana jest w widoku z boku na fig. 4. Fig. 4 przedstawia praktycznie postać torebki infuzyjnej 1 bezpośrednio po jej wyprodukowaniu. Komory 2 i 3 zamocowane są na zawieszce 4 wzdłuż krawędzi łączącej 5, a zawieszka 4 w obszarze krawędzi 13 jest odcięta. Figura 5 przedstawia postać pokazaną w widoku perspektywicznym na fig. 3, w widoku z boku, przy czym widać to dobrze, że komory 2 i 3 zwisają swobodnie w pewnej odległości od siebie, co przyczynia się do poprawy warunków infuzji. Figura 6 przedstawia przykład wykonania zawieszki 4 wykonanej z jednego paska, na przykład folii, papieru lub tym podobnych materiałów, który wyposażony jest w wytłoczenia 14, 15. Dzięki wytłoczeniu 14, z zawieszki 4 można wydzielić prostokąt 16. Dzięki wytłoczeniu 14, które ma kształt litery T, możliwe jest usytuowanie zawieszki na dziobku dzbanka do herbaty, lub na jego pokrywce. Zawieszka 4 jest elementem jednoczęściowym wykonanym korzystnie w postaci taśmy, która jest zadrukowana, i ewentualnie wyposażona w wytłoczenia. Taśma ta w procesie wytwarzania porusza się wzdłuż kierunku przesuwu i w pokazanym przykładzie wykonania najpierw połączona jest z jednej strony z komorą 2, a potem z drugiej strony z komorą 3. Po utworzeniu połączenia komory te oddziela się od odpowiedniego pasma. Po odpowiednim przesunięciu, zawieszkę 4 oddziela się od taśmy, tak, że uzyskuje się postać torebki przedstawionej na fig. 1 i 4. Komory mogą być usytuowane jedynie po jednej stronie zawieszki 4 lub po obydwu stronach mogą być rozmieszczone komory w różnych ilościach. Jest oczywiste, że komory mogą zawierać różne substancje, jak na przykład różne rodzaje herbaty i substancji zapachowych, aby w ten sposób ułatwić proces mieszania. Oprócz przedstawionych tu postaci wykonania komór 2 i 3. możliwe jest również wykonanie ich z taśmowego materiału filtracyjnego, przy czym boczne krawędzie komór 2 i 3 korzystnie zamykane są w procesie gorącego zgrzewania. Opisane przykłady wykonania służą jedynie do wyjaśnienia wynalazku i nie ograniczają jego istoty. Zastrzeżenia patentowe 1. Torebka infuzyjna, szczególnie do zaparzania herbaty, wyposażona w zawieszkę wykonaną z materiału taśmowego i obejmująca komory wykonane z materiału filtracyjnego i zawierające pewną ilość odpowiedniej substancji, połączone z zawieszką wzdłuż jednej wspólnej krawędzi, znamienna tym, że co najmniej dwie niezależnie od siebie wytworzone i napełnione komory (2, 3) w ich górnej części na jednej wspólnej krawędzi (5) połączone są w jedną całość za pomocą zakończenia oddalonego od uchwytu (11) zawieszki (4), przy czym zawieszka (4) jest dłuższa niż komory (2, 3). 2. Torebka według zastrz. 1, znamienna tym, że taśmowa zawieszka wyposażona jest w wytłoczenia (14, 15) które tworzą prostokątny obszar i/lub teowy wykrój. 3. Torebka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawieszka (4) wykonana jest z taśmowego materiału nośnego. 4. Torebka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że każda komora (2, 3) jest wykonana z rękawa taśmowego wykonanego z materiału filtracyjnego.
PL 197 121 B1 5 5. Torebka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że komory (2, 3) wypełnione są zróżnicowaną ilością substancji różnego rodzaju, szczególnie herbatą lub substancjami zapachowymi. 6. Sposób wytwarzania torebki infuzyjnej, znamienny tym, że do taśmowego materiału nośnego zawieszki (4) doprowadza się jednocześnie, niezależnie od siebie wyprodukowane komory (2, 3) i łączy się z tym materiałem. 7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że komory (2, 3) wytwarza się kolejno, jedna przy drugiej, w pozycji wiszącej obok siebie, przy czym najpierw jedną z komór (2) wzdłuż jednej krawędzi łączącej (5), łączy się z materiałem nośnym zawieszki (4), i następnie oddziela się ją od taśmy, a na koniec, co najmniej drugą komorę (3) łączy się z materiałem nośnym i ewentualnie oddziela od taśmy. Rysunki
6 PL 197 121 B1
PL 197 121 B1 7
8 PL 197 121 B1 Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.